தமிழ் மாதங்களும் அவற்றின் பெயரும்

[செல்வன்]

1. 
   தமிழ் மாதம் என்றால் சித்திரை, வைகாசி என ஆரம்பித்து மாசி, பங்குனி என முடிவது நம் அனைவருக்கும் தெரியும். இந்த மாதங்களுக்கு எப்படி பெயர் வந்தது, யார் பெயர் வைத்தார்கள் என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள உங்களுக்கு ஆர்வமாக உள்ளதா, இதோ கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ளவற்றை படித்தால் மாதங்களுக்கு பெயர்கள் வந்தது எப்படி என்பது உங்களுக்கு சுலபமாகப் புரிந்து விடும்
   .
   சம்ஸ்கிருத வார்த்தைகளே நாளடைவில் மருவி தமிழ் மாதப்பெயர்களாக அமைந்துள்ளன. பெரும்பாலும் ஒரு மாதத்தில் அமாவாசையும், பவுர்ணமியும் மாறி மாறி வரும். இதில் பவுர்ணமி அன்று எந்த நட்சத்திரமோ அதுவே அந்த மாதத்தின் பெயராக இருக்கும். அன்றைக்கு ஒரு பண்டிகையாகவும் விழாவாகவும் இருக்கும்
   .
   சித்ரா நட்சத்திரத்தன்று தான் சித்திரை மாசத்தில் பவுர்ணமி வரும் .அதனால் சித்திரை மாதம் என்றானது.
   
   விசாக சம்மந்தமானது வைசாகம். விசாக நட்சத்திரத்தில் பெரும்பாலும் பவுர்ணமி ஏற்படுகிற மாதம் தான் வைசாகி. மதுரை என்பது மருதை என திரிவது போல் சமஸ்கிருத வைசாகி தமிழில் வைகாசி ஆயிற்று.
   
   அனுஷ நட்சத்திர சம்மந்தமானது ஆனுஷீ. அந்த நட்சத்திரத்தில் பவுர்ணமி ஏற்படுகிற மாதம் ஆனுஷீமாசம். தமிழில் ஷ என்ற எழுத்து உதிர்ந்து ஆனி என்றாயிற்று.
   
   ஆஷாட நட்சத்திரத்தில் பூர்வ ஆஷாடம், உத்தர ஆஷாடம் என்று இரண்டு உண்டு. இதில் பூர்வம் என்றால் முன், உத்தரம் என்றால் பின். பூர்வ/ உத்தர ஆஷாடம் என்பதில் உள்ள அந்த ர்வ என்ற கூட்டெழுத்து சிதைந்தும், ஷ உதிர்ந்தும் தமிழில் பூராடம் உத்திராடம் ஆயிற்று. இந்த இரு நட்சத்திரங்களில் ஒன்றில் பவுர்ணமி வரும் மாதம் ஆஷாடி. இதில் ஷா என்ற எழுத்து உதிர்ந்து ஆடி ஆயிற்று.
   
   ச்ராவணம் என்பது ச்ரவண நட்சத்திரத்தை குறிக்கும். முதலில் உள்ள ச்ர அப்படியே தமிழில் மறைந்து, மீதமுள்ள வண த்தை ஓணம் என்கிறோம். அது மஹாவிஷ்ணுவின் நட்சத்திரமாதலால் திரு என்ற மரியாதை சொல்லை சேர்த்து திருவோணம் என்கிறோம். அனேகமாக பவுர்ணமி ச்ராவண நட்சத்திரத்தில் வருவதால் ச்ராவணி எனப்படும். இதில் சமஸ்கிருதத்திற்கே உரிய ச், ர என்ற கூட்டெழுத்து மறைந்து ஆவணி மாதமாயிற்று.
   
   ப்ரோஷ்டபதம் என்பதற்கும் ஆஷாடம் போலவே பூர்வமும் உத்தரமும் உண்டு. பூர்வ ப்ரோஷ்டபதம் தான் தமிழில் பூரட்டாதி ஆயிற்று. அஷ்ட என்பது அட்ட என திரிந்தது. உத்திர ப்ரோஷ்டபதம் என்பது உத்திரட்டாதி ஆயிற்று. இந்த நட்சத்தில் பவுர்ணமி ஏற்படுவதால் ப்ரோஷ்டபதி என்பது எப்படியோ திரிந்து புரட்டாசி ஆயிற்று.
   
   ஆச்வயுஜம், அச்வினி என்பதை அச்வதி என்கிறோம். அதிலே பவுர்ணமி வருகிற ஆச்வயுஜீ அல்லது ஆச்வினீ தான் திரிந்து ஐப்பசி ஆயிற்று.
   
   க்ருத்திகை நட்சத்திரம் தான் கார்திகை. இந்த நட்சத்திரத்தில் பவுர்ணமி ஏற்படுவதால் அது கார்த்திகை மாதமாயிற்று.
   
   மிருகசீர்ஷம் என்பது மார்கசீர்ஷி என்றாயிற்று. இதில் பெரும்பாலும் பவுர்ணமி வரும் மாதம் மார்கசீர்ஷி என்றாயிற்று. அதில் சீர்ஷி என்பது மறுவி மார்கழி என்றாயிற்று.
   
   புஷ்யம் தான் தமிழில் பூசம். புஷ்ய சம்மந்தமானது பவுஷ்யம். புஷ்யத்திற்கு திஷ்யம் என்றும் பெயர். பவுர்ணமி திஷ்யத்திலே வரும் மாதம் தைஷ்யம். அதிலே கடைசி மூன்று எழுத்துக்களும் போய் தை என்றாயிற்று.
   
   மக நட்சத்திரத்தில் பவுர்ணமி வருவதால் மாகி என்றாயிற்று. இதில் கி என்பது சி யாக மருவி மாசி ஆயிற்று.
   
   பூர்வ பல்குனியை பூரம் என்றும் உத்தர பல்குனியை உத்திரம் என்கிறோம். இந்த இரு நட்சத்திரத்தில் பவுர்ணமி வருவதால் பல்குனி எனப்படும. அதில் ல எழுத்து மருவி பங்குனி ஆயிற்று.
   
   சமஸ்கிருதம்- தமிழ்
   சைத்ர சித்திரை
   வைஸாயுகயு வைகாசி
   ஆநுஷி / ஜ்யேஷ்ட ஆனி
   ஆஷாட ஆடி
   ஸ்யுராவண: ஆவணி
   ப்ரோஷ்டபதீ /பாத்யூரபதயூ புரட்டாசி
   ஆஸ்யுவிந: ஐப்பசி
   கார்திக: கார்த்திகை
   மார்கயூஸீயுர்ஷ: மார்கழி
   தைஷ்யம்/ பவுஷ: தை
   மாக மாசி
   பாயுல்குயூந: பங்குனி.
   
   அன்பு உள்ளங்கள் அனைவருக்கும் என் இனிய காலை வணக்கம் மற்றும் இனிய தமிழ் புத்தாண்டு நல் வாழ்த்துக்கள் பிறக்கும் இந்த ஆண்டும் உங்கள் வாழ்விலும் உறவுகளின் வாழ்விலும் சகல வளமும் நலமும் பெற்று பேர் புகழோடு பெரும்செல்வதுடன் வாழ வாழ்த்துக்களோடு 
2. 
   
3. எழுதியவர்: சாம் மகேந்திரன் - சிங்கப்பூர்
4. 
   
5. 
   

--

செல்வன்

https://www.facebook.com/groups/tamilhealth/  (ஆரோக்கியம் & நல்வாழ்வு)

http://holyox.blogspot.com (பொதுவான என் தமிழ் வலைபதிவு)

[Theetharappan R]

தமிழ் மாதங்கள் மட்டுமல்ல தமிழ் வருடங்களின் பெயர்களும் தமிழில்  இல்லை 

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[N. Ganesan]

On Monday, April 14, 2014 6:53:55 AM UTC-7, THEETHARAPPAN R wrote:

தமிழ் மாதங்கள் மட்டுமல்ல தமிழ் வருடங்களின் பெயர்களும் தமிழில்  இல்லை 

(1) தமிழ் மாதப் பெயர்கள் பிராகிருதப் பெயர்கள். சம்ஸ்கிருதம் தமிழ்நாட்டில் அவ்வளவாகப் 

பரவாத காலத்தில் ஏற்பட்டவை. மாதப் பெயர்களுக்கான இலக்கணங்களை

முதலில் எழுதுபவர் தொல்காப்பியர்.

12 மாதப் பெயர்களில் “தை” தூய தமிழ்ப் பெயர். தொல்காப்பியம் காண்டிகையுரையில்

தை என்ற சொல்விளக்கம் பார்க்கவும். தந்தை, எந்தை, நுந்தை/உந்தை, முந்தை, 

என்னும் சொற்களில் உள்ள ‘தை’ (தலைவன்/இறைவன்) என்ற பொருள்படும் சொல்.

தமிழ் எழுதத் தொடங்கிய பிராமி தோன்றுவதன் முன்னம் பானை ஓடுகளில்

சில சின்னங்கள் உண்டு. அவற்றில் மிக முக்கியமனது “தை” என்பதன் மகரச் சின்னம்.

இந்தத் “தை” தாய்லாந்து நாட்டில் கூட பானை ஓடுகளில் கிடைத்துள்ளது.

தை - தமிழ் வருடப் பிறப்பின் சின்னம் யாது?

http://nganesan.blogspot.com/2013/02/dravidian-etymology-for-makara.html

தமிழ்ப்ராமி எழுத்துக்கு முன் இருந்த “தை” மாதத்தின் மகரவிடங்கர்:

http://nganesan.blogspot.com/2014/01/crocodile-religion-indus-and-tamizakam.html

பௌஷ்ய என்பதல்ல “தை” என்னும் மாதப் பெயர். பாபிலோனில் இருந்து

வந்த மாதங்களின் சின்னங்களில் இந்தியாவில் தை/மகரம் ஒன்று தான்

மாற்றப்படவில்லை. அதன் பழமை (சிந்து), இன்றியமையாமையைக் காட்டுகிறது.

தை மாதப் பிறப்பு தமிழ்நாட்டு அரசாங்கத்தின் திருவள்ளுவர் ஆண்டுப் பிறப்பாகக்

கணக்கிடப்படுகிறது.

(2) மாதங்கள் போலவே 60 வருடப் பெயர்களும் பிராகிருதத்தில் இருந்துள்ளன.

அவற்றைச் சமணர்கள் பயன்படுத்துவதாய் ஏ. சி. பர்னல் எழுதியுள்ளார்.

அச்சு நுட்பம் வந்தபிறகு இந்த ப்ராகிருதப் பெயர்கள் அழிந்து சம்ஸ்கிருதப்

பெயர்கள் வந்துள்ளன.

நா. கணேசன்

[செல்வன்]

2014-04-14 9:35 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

12 மாதப் பெயர்களில் “தை” தூய தமிழ்ப் பெயர். தொல்காப்பியம் காண்டிகையுரையில்

தை என்ற சொல்விளக்கம் பார்க்கவும். தந்தை, எந்தை, நுந்தை/உந்தை, முந்தை, 

என்னும் சொற்களில் உள்ள ‘தை’ (தலைவன்/இறைவன்) என்ற பொருள்படும் சொல்.

தமிழ் எழுதத் தொடங்கிய பிராமி தோன்றுவதன் முன்னம் பானை ஓடுகளில்

சில சின்னங்கள் உண்டு. அவற்றில் மிக முக்கியமனது “தை” என்பதன் மகரச் சின்னம்.

இந்தத் “தை” தாய்லாந்து நாட்டில் கூட பானை ஓடுகளில் கிடைத்துள்ளது.

மற்ற 11 மாதமும் நட்சத்திர கூட்டங்களின் பெயர்களில் அமைகையில் தைக்கு மட்டும் தனியாகவா பெயர் வைப்பார்கள்?

தமிழர்களின் நாள்கள்: திங்கள், செவ்வாய் என கோள்களின் பெயர்களில் அமைந்தவை

தமிழர்களின் மாதங்கள்: ஜோதிட நக்ஷத்திர குறியீட்டில் அமைந்தவை

கணக்கு கரெக்டாதானே வருது?

[Nagarajan Vadivel]

2014-04-16 0:30 GMT+05:30 செல்வன் <hol...@gmail.com>:

​//​

தமிழர்களின் நாள்கள்: திங்கள், செவ்வாய் என கோள்களின் பெயர்களில் அமைந்தவை

தமிழர்களின் மாதங்கள்: ஜோதிட நக்ஷத்திர குறியீட்டில் அமைந்தவை

​//

​அயோத்திதாசரின் கருத்து கீழே

​

சவடால் வைத்தி

​

[செல்வன்]

2014-04-15 20:00 GMT-05:00 Nagarajan Vadivel <radius.co...@gmail.com>:

​அயோத்திதாசரின் கருத்து கீழே

பவுத்தர்களுக்கு முன்பு ஜோதிடமும் , ராசிகளும், கோள்களும் இந்தியாவில் இல்லையா?

வாரத்தின் 7 நாட்களும் ராகு, கேது தவிர்த்த பிற நவகிரகங்களின் பெயர்களை ஒட்டி இடபட்டவை. நவகிரக வழிபாடு பவுத்தத்தில் இல்லை.

[Nagarajan Vadivel]

2014-04-16 21:45 GMT+05:30 செல்வன் <hol...@gmail.com>:

பவுத்தர்களுக்கு முன்பு ஜோதிடமும் , ராசிகளும், கோள்களும் இந்தியாவில் இல்லையா?

​அது அயோத்திதாசர் கருத்து

பெளத்தர்களுக்கு முன் இருந்ததை நீங்கள்தான் ஆதாரத்துடன் கூற வேண்டும்

சவடால்​

[செல்வன்]

வேதம் புத்தருக்கு முற்பட்டது.

வேதத்தில் தேடினால் நாள், கோள், ராசிகள் பெயர்கள் கிடைக்கும். குறிப்பாக அதர்வவேதத்தில்

நேரம் கிடைக்கையில் தேடிபார்க்கணும். உடனே செய்ய முடியாது.

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[தேமொழி]

பவுத்தத்தில் முதலில் கடவுள் வழிபாடே இல்லை, பிறகு ஏன்/எதற்காக  கோள்களை வணங்க நினைப்பார்கள்.  

வானியல் கூறுகளை அறிந்திருப்பதும், அறிவியல் கோணத்தில் வானியலைக் கற்பதும்  வேறு, அதனை வழிபட நினைப்பது வேறல்லவா?

..... தேமொழி 

[N. Ganesan]

On Tuesday, April 15, 2014 12:00:18 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-14 9:35 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

12 மாதப் பெயர்களில் “தை” தூய தமிழ்ப் பெயர். தொல்காப்பியம் காண்டிகையுரையில்

தை என்ற சொல்விளக்கம் பார்க்கவும். தந்தை, எந்தை, நுந்தை/உந்தை, முந்தை, 

என்னும் சொற்களில் உள்ள ‘தை’ (தலைவன்/இறைவன்) என்ற பொருள்படும் சொல்.

தமிழ் எழுதத் தொடங்கிய பிராமி தோன்றுவதன் முன்னம் பானை ஓடுகளில்

சில சின்னங்கள் உண்டு. அவற்றில் மிக முக்கியமனது “தை” என்பதன் மகரச் சின்னம்.

இந்தத் “தை” தாய்லாந்து நாட்டில் கூட பானை ஓடுகளில் கிடைத்துள்ளது.

மற்ற 11 மாதமும் நட்சத்திர கூட்டங்களின் பெயர்களில் அமைகையில் தைக்கு மட்டும் தனியாகவா பெயர் வைப்பார்கள்?

தமிழர்களின் நாள்கள்: திங்கள், செவ்வாய் என கோள்களின் பெயர்களில் அமைந்தவை

தமிழர்களின் மாதங்கள்: ஜோதிட நக்ஷத்திர குறியீட்டில் அமைந்தவை

கணக்கு கரெக்டாதானே வருது?

தை என்பது மகரம். மகர சங்கராந்தி என்பது இந்தியா முழுதும் கொண்டாடப்படுகிறது, 

ராசி சக்கரம் பாபிலோனில் இருந்து வந்தது. அதில் 11 மாதகளின் சின்னக்களும், பெயர்களும்

ஒன்றே. இந்தியாவின் பழைய மகரவிடங்கர் வழிபாடு மாத்திரம் அப்படியே நிலைபெறல் ஆயிற்று.

இந்தியா முழுவதும் ராசி சக்கரத்தில் நிலைபெற்றிருப்பது மகர விடங்கர் ஒன்றே.

இதன் பழைய பெயர் “தை”. தூயதம்ழிப் பெயர் என்று பல மொழியியல் அறிஞர்கள்

நிறுவியுள்ளனர். உ-ம்: ச. அகத்தியலிங்கம், (வ. ஐ. சு, அகத்தியலிங்கம் - முதலில்

மொழியியல் முனைவர் பட்டம் அமெரிக்கவாஇல் பெற்றவர்கள்). பௌஷ்ய என்ற பெயரோ,

திஷ்ய என்ற பெயரோ தமிழின் “தை” திங்கள்பெயரைத் தரவில்லை. அப்படி இலக்கியத்திலோ,

கல்வெட்டிலோ ஒரு சான்றுமில்லை. திடீரென்று எழுத்துக்கள் காணாமல் போய் தமிழ்ச்

சொல்லான தை தோன்றாது. எந்தை, முந்தை, தந்தை, ... என்பதி உள்ள தை என்னும் சொல்.

வானியலில் ராசி சக்கரப்படி பெயர் மாதப்பெயர்கள் சக வருஷத்தில் உருவாயின. அது பின்னால்

நக்ஷத்திரப் பெயருக்கு மாறுதல் ஆச்சு. ஆனால், “தை” அரதப்பழசான மகரத்தின் பெயர்.

அப்படியே நிலைபெற்றிருக்கிறது.

http://www.math.nus.edu.sg/aslaksen/calendar/indian_months.html

12 மாதங்களுக்கும் ராசிகளின் பெயரும் உண்டு. நட்சத்திரப் பெயர் என்றாலும், ராசிப் பெயர் என்றாலும்,

“தை” ஒன்றே இருப்பது அதன் பழமையால். தை/மகரம் ஒன்றுதான் ராசிகளில் இந்தியாவில் ‘ஒரிஜினல்’.

Among the Dravidian star names ending in mīṉthat are attested in Old Tamil

is vaṭa-mīṉ‘north star’; this compound has a counterpart in the Indus script,

where a pictogram resembling the “three-branched fig tree” motif of Harappan

painted pottery occurs several times immediately before the plain ‘fish’ sign. A

homonym of vaṭa ‘north’ is vaṭam ’banyan fig,’ the mighty tree with rope-like

air-roots from which it has got its name (cf. vaṭam ‘rope’). This Dravidian homonymy

explains two conceptions of Purāṇic cosmology, the banyan as the tree of

the northern direction and the idea that stars and planets are tied to the pole star

with invisible “ropes of wind”. As early as in Ṛgveda 1,24, reference is made to

stars being “fixed above” and to a banyan tree held up in the sky by King Varuṇa.

The same hymn mentions Śunaḥśepa, a sacrificial human victim who was replacing

in this role the firstborn son of a king according to a legend narrated in the

royal consecration of the Veda. Śunaḥśepa ‘Dog’s tail’ is originally an ancient

Graeco-Aryan name of a circumpolar asterism, apparently corresponding to the

tail of a large heavenly crocodile (śiśumāra literally ‘baby-killer’) mentioned as

containing the pole star in Taittirīya Āraṇyaka 2,19 and in Purāṇa texts. The latter

conception can be associated with a Harappan crocodile cult that survives up to

the present day in Gujarat and that in Bengal has been connected with the sacrifice

of first-born babies. By a curious coincidence the ancient Chinese too were

imagining an immense heavenly alligator in the sky, apparently since Neolithic

times. (Beginnings of Indian Astronomy, 2013, A. Parpola).

நா. கணேசன்

[N. Ganesan]

பௌஷ்ய என்ற பெயர் தமிழாகும்போது “பௌ” என்றாகாது. ஆவதில்லை.

பௌழியம் என்றாகும். 

பந்தோடு கழல்மருவாள் பைங்கிளியும் பாலூட்டாள் பாவை பேணாள்,

வந்தானோ திருவரங்கன் வாரானோ என்றென்றே வளையும் சோரும்,

சந்தோகன் பௌழியன் ஐந் தழலோம்பு தைத்திரியன் சாம வேதி,

அந்தோ வந் தென்மகளைச் செய்தனகள் அம்மனை மீரறிகி லேனே,

http://dravidaveda.org/index.php?option=com_content&view=article&id=1972

பௌஷ்ய > பவுழிய/பவுடிய, என்பது போல் தைஷ்ய > தைழிய/தைடிய எனத் தமிழில் வரும்.

தை என்னும் சொல் மகரவிடங்கரைக் குறிக்கும். சிந்து, பின்னர் வருணன், பின்னர்

வருணன் குணங்கள் சிவபிரானுக்கு ஏறின. தை என்றால் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு Father, Leader, King

எனப் பொருள். அதனால் தான் திருவள்ளுவர் புத்தாண்டை தைப் புத்தாண்டு என்கிறது

தமிழ்நாட்டு அரசு. சக வருடப் புத்தாண்டு சித்திரைப் புத்தாண்டு, அப்போது ராசி சக்கர

பெயர்கள் நட்சத்திரப் பெயர்களாக மாறுகிற காலம். இதற்கு இலக்கணம் தந்தவர் தொல்காப்பியர்.

தொல்காப்பியர் ஆண்டு என சித்திரைப் புத்தாண்டை அவர் நினைவைப் போற்றும்

நாளாக கொண்டாடலாம். இலக்கணத்துக்கு சித்திரைப் புத்தாண்டு - தொல்காப்பியர்

திருநாள்; இலக்கியத்துக்கு தைப் புத்தாண்டு - திருவள்ளுவர் திருநாள் கி.மு. 31

என்றார் மறைமலையடிகள். ஆனால் உண்மையில் கி.பி. 400 வாக்கில் திருவள்ளுவர் வாழ்ந்தார்.

அதேபோல், தொல்காப்பியம் கி. மு. 300 வாக்கில் தமிழ் எழுதத் தலைப்பட்ட ஆண்டுகளில்

எனலாம். ஆனால், தொல்காப்பியம் பல நூற்றாண்டுகள் வளர்ந்த நூல். உதாரணம்,

வருணபேதம் பற்றிச் சொல்லும் சூத்திரங்கள் 4,5 ஆம் நூற்றாண்டுகள். தமிழரின்,

இந்தியரின் ஜாதி பேதங்கள் வர்ணங்களால் மாத்திரம் விளைந்தவை அல்ல. அதன்

காரணம் வேறு எனக் காட்டுவது சங்க இலக்கியங்கள் உ-ம்: புலை, இழிசினன், இழிபிறப்பு, ...

புள்ளிக் கோட்பாடு சொன்ன தொல்காப்பியர் கி.பி. 2-ஆம் நூற்றாண்டு எனத்

தொல்லியல் காட்டியுள்ளது. பேரா. பாண்டியராஜா பனம்பாரனரின் ‘மயங்கா மரபின்

எழுத்துமுறை காட்டி’ என்பது புள்ளி கண்டுபிடிப்பு என்கிறார். அப்படியாயின்,

பனம்பாரனர் கி.பி. 2-ஆம் நூற்றாண்டு அல்லது அதன் பின் அதாவது 3, 4-ஆம் நூற்றாண்டுகள்.

கி.பி. 2-ஆம் நூற்றாண்டில் அகத்தியர் என்று யாரும் இல்லை, தமிழும்

பனம்பாரனருக்கோ, தொல்காப்பியருக்கோ சொல்லிக்கொடுக்கவும் இல்லை. அகத்தியர்

புராணம் காலத்தாற் பிற்பட்டது.

நா. கணேசன்

 

On Tuesday, April 15, 2014 12:00:18 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-14 9:35 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

12 மாதப் பெயர்களில் “தை” தூய தமிழ்ப் பெயர். தொல்காப்பியம் காண்டிகையுரையில்

தை என்ற சொல்விளக்கம் பார்க்கவும். தந்தை, எந்தை, நுந்தை/உந்தை, முந்தை, 

என்னும் சொற்களில் உள்ள ‘தை’ (தலைவன்/இறைவன்) என்ற பொருள்படும் சொல்.

தமிழ் எழுதத் தொடங்கிய பிராமி தோன்றுவதன் முன்னம் பானை ஓடுகளில்

சில சின்னங்கள் உண்டு. அவற்றில் மிக முக்கியமனது “தை” என்பதன் மகரச் சின்னம்.

இந்தத் “தை” தாய்லாந்து நாட்டில் கூட பானை ஓடுகளில் கிடைத்துள்ளது.

மற்ற 11 மாதமும் நட்சத்திர கூட்டங்களின் பெயர்களில் அமைகையில் தைக்கு மட்டும் தனியாகவா பெயர் வைப்பார்கள்?

தமிழர்களின் நாள்கள்: திங்கள், செவ்வாய் என கோள்களின் பெயர்களில் அமைந்தவை

தமிழர்களின் மாதங்கள்: ஜோதிட நக்ஷத்திர குறியீட்டில் அமைந்தவை

கணக்கு கரெக்டாதானே வருது?

தை என்பது மகரம். மகர சங்கராந்தி என்பது இந்தியா முழுதும் கொண்டாடப்படுகிறது, 

ராசி சக்கரம் பாபிலோனில் இருந்து வந்தது. அதில் 11 மாதங்களின் சின்னங்களும், பெயர்களும்

ஒன்றே. இந்தியாவின் பழைய மகரவிடங்கர் வழிபாடு மாத்திரம் அப்படியே நிலைபெறல் ஆயிற்று.

இந்தியா முழுவதும் ராசி சக்கரத்தில் நிலைபெற்றிருப்பது மகர விடங்கர் ஒன்றே.

இதன் பழைய பெயர் “தை”. தூயதமிழ்ப் பெயர் என்று பல மொழியியல் அறிஞர்கள்

நிறுவியுள்ளனர். உ-ம்: ச. அகத்தியலிங்கம், (வ. ஐ. சு, அகத்தியலிங்கம் - முதலில்

மொழியியல் முனைவர் பட்டம் அமெரிக்கவாவில் பெற்றவர்கள்). பௌஷ்ய என்ற பெயரோ,

times. (Beginnings of Indian Astronomy, December 2013, A. Parpola).

[N. Ganesan]

pauSya changing into paviziya/pauziya/pavuTika in Tamil. No way taiSya or pauSya changes to Thai in Tamil (Ref. Linguist Dr. S. Akattiyalingam's paper

on the word, Thai & its root in Tamil, )

http://www.tamilpaper.net/?p=3906

http://ankaraikrishnan.wordpress.com/2012/08/26/veetham/

In Sangam times, the Makaravidangar worship was widely prevalent. Horses were sacrificed for this ancient deity.

I've written about the prevalence of the Makara worship cult and Vedic yajnas (ashvamedha horse sacrifice) for

this Tamil crocodile god by Sangam era Pandyas (OmSakthi Deepavali Malar, Coimbatore, 2013). 

There is a debate on who found Sangam Era Chera coinage. Tamil Sangam's foremost numismatist,

Dr. 'Dinamalar' R. Krishnamurthy has published a booket on this subject documenting all relevant

publications from old newspapers, and JNSI. Dr. RK is a Fellow, Royal Numismatics Society.

What he and others has missed out is the Thai/Makara deity being offered a horse sacrifice in Vedic yajnas.

Also, there is a beautiful Tamil Brahmi inscriptiom in TirupparangunRam recently found that

describes the couple, crocodile & his Sakthi (KoRRi) with the vaTa maram, (= Banyan tree, India's

national tree) in between. Both Rgveda 1.24 and later Taittiriya Samhita 2.19 describe the ancient

Thai (crocodile) god staying near the Pole star and his kaN-kaaNi role in the sky with the aerial roots 

of the vaTa banyan holding the stars from falling.

[நா.ரா.கி.காளைராசன்]

2014-04-18 19:07 GMT+05:30 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்றால் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு Father, Leader, King

எனப் பொருள்

இது சரியா?
“ஐ“ என்பதற்குத்தான் Father, Leader, King எனப் பொருள்.

அன்பன்

கி.காளைராசன்

google.com/+KalairajanKrishnan

[செல்வன்]

2014-04-18 8:37 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்னும் சொல் மகரவிடங்கரைக் குறிக்கும். சிந்து, பின்னர் வருணன், பின்னர்

வருணன் குணங்கள் சிவபிரானுக்கு ஏறின. தை என்றால் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு Father, Leader, King

எனப் பொருள். அதனால் தான் திருவள்ளுவர் புத்தாண்டை தைப் புத்தாண்டு என்கிறது

தமிழ்நாட்டு அரசு. சக வருடப் புத்தாண்டு சித்திரைப் புத்தாண்டு, அப்போது ராசி சக்கர

பெயர்கள் நட்சத்திரப் பெயர்களாக மாறுகிற காலம். இதற்கு இலக்கணம் தந்தவர் தொல்காப்பியர்.

தொல்காப்பியர் ஆண்டு என சித்திரைப் புத்தாண்டை அவர் நினைவைப் போற்றும்

நாளாக கொண்டாடலாம். இலக்கணத்துக்கு சித்திரைப் புத்தாண்டு - தொல்காப்பியர்

திருநாள்; இலக்கியத்துக்கு தைப் புத்தாண்டு - திருவள்ளுவர் திருநாள் கி.மு. 31

என்றார் மறைமலையடிகள். ஆனால் உண்மையில் கி.பி. 400 வாக்கில் திருவள்ளுவர் வாழ்ந்தார்.

தை என்பது தலைவன், தந்தையை குறிக்கவில்லை. அப்படி ஒரு தமிழ் வார்த்தையும் கிடையாது. எந்த இலக்கியத்தில் தலைவன்/மன்னன் தை என அழைக்கபடுகிறார்? காண ஆவல்.

தைந்நீராடல் எஸ். இராமச்சந்திரன் (ஆய்வாளர், தென்னிந்தியச் சமூக வரலாற்று ஆய்வு நிறுவனம்.)
http://www.sishri.org/thaineerprint.html

தைஷ்யம் -> தைஇயம் 

முதலாவதாகத் தை என்ற பெயரின் தோற்றத்தை ஆராய்வோம். மாதம், திங்கள் என்ற பெயர்கள் மதி, அதாவது நிலவு தொடர்பான பெயர்களாகும். நிலவுக்கு உடுபதி என்ற பெயருண்டு. உடுக்கணங்களின் தலைவன் அல்லது நட்சத்திரங்களின் கணவன் என்பது இதன் பொருள். நட்சத்திரக் கணங்கள் மொத்தம் 27 ஆகும். சந்திரன் தேய்ந்து வளர்வதற்கு 30 நாள்கள் ஆகின்றன. 27 நட்சத்திரக் கணங்களை ஒவ்வொன்றும் இரண்டே கால் நட்சத்திரக் கணங்கள் கொண்ட 12 ராசிகளாகப் பிரித்து இந்த 12 ராசிகளையும் நிலவு சுற்றி வருவதற்கு 30 நாள்கள் பிடிப்பதாகக் கணக்கிட்டனர். அதாவது ஒரு ராசியில் அடங்கிய இரண்டேகால் நட்சத்திரக் கணங்களை நிலவு கடப்பதற்கு இரண்டரை நாள்கள் ஆவதாகக் கணக்கிட்டனர். ஒவ்வொரு மாதமும் ஒரு குறிப்பிட்ட நட்சத்திரக் கணத்துடன் சேர்ந்து முழுநிலவு சஞ்சரிக்க நேர்கிற நாளே அந்த மாதத்தின் பெளர்ணமி தினமாகும். எனவே, அந்த மாதத்தை அக்குறிப்பிட்ட நட்சத்திரக் கணத்தின் பெயரால் அழைத்தனர். எடுத்துக்காட்டாகத் துலா ராசியில் இடம்பெறுகின்ற சித்திரை நட்சத்திரக் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து வானில் முழுமதி திகழ்கின்ற நாளை அடிப்படையாகக்கொண்டு, அம்மாதம் சித்திரை மாதமென வழங்கப்பட்டது. அதுபோன்றே புஷ்யம் (பூசம்) அல்லது திஷ்ய நட்சத்திரக் கூட்டம் வானில் சஞ்சரிக்கின்ற நாளில் அந்நட்சத்திரக் கூட்டத்துடன் சேர்ந்து முழுமதியும் சஞ்சரிக்கின்ற மாதம் பெளஷ்ய மாதம் அல்லது தைஷ்ய மாதம் எனப்பட்டது. தைஷ்ய மாதம் என்பதே தைஇய திங்கள் என்றும், தைஇத் திங்கள் என்றும் சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. 

பூச நட்சத்திரக் கணம் என்பது கடக ராசியில் இடம்பெறும் நட்சத்திரத் தொகுதியாகும். இத்தொகுதியில் மூன்று நட்சத்திரங்கள் அடங்கும். கிரேக்க மொழியில் அமைந்த வானநூல் குறிப்புகளில் இக்குழு Delta, Cancri எனப்படும். கடக ராசியிலிருந்து ஏழாவது ராசியாகிய மகர ராசியில் சூரியன் நின்று, மகர ராசியிலிருந்து 180 பாகைகள் தொலைவில் அமைந்துள்ள கடக ராசியில் இடம்பெற்றுள்ள திஷ்ய நட்சத்திரக் கூட்டத்துடன் நிலவு சஞ்சரிக்கிறபோது அந்நிலவினை நேரெதிர்ப் பார்வையால் பார்க்கின்ற நாளே தை மாத முழுநிலவு நாளாதலால் அந்நாளினை மகர ஞாயிற்றுப் பெளர்ணமி என்றும் குறிப்பிடுவதுண்டு. இது சூரியனை அடிப்படையாகக்கொண்ட செளரமானக் கணிதம் ஆகும். செளரமானக் கணிதத்தைவிட நிலவினையும் நட்சத்திரக்கணங்களையும் அடிப்படையாகக்கொண்ட சாந்திரமானக் கணிதமே பழமையானதாகும். காரணம், அந்தி மயங்கி இருள் பரவத் தொடங்குகிறபோது நிலவுடன் சேர்ந்து தென்படுகிற நட்சத்திரக் கூட்டத்தினை அடையாளம் கண்டுகொள்வதும் பிறைநிலவோ முழுநிலவோ மதிமறைவோ நிகழ்கிற ஒவ்வொரு நாளிலும் எந்த நட்சத்திரக் கூட்டம் நிலவுடன் சேர்ந்து சஞ்சரிக்கின்றது என்பதைக் கண்டோ, ஊகித்தறிந்தோ அதனை அடிப்படையாகக்கொண்டு காலத்தைக் கணிப்பதும், வானத்தைக் கவனிப்பதில் ஈடுபாடு கொண்டவர்களுக்கு எளிய செயல்களே. மனிதன் குகைகளில் தங்கி வேட்டையாடி வாழ்ந்த காலத்திலேயே சாந்திரமானக் கணிதம் தொடங்கிவிட்டது எனத் தெரிகிறது. எனவே, மேஷ ஞாயிறு, மகர ஞாயிறு போன்ற வழக்காறுகளைவிடச் சித்திரை மாதம், தை மாதம் என்ற வழக்காறுகள் பழமையானவை ஆகும். 

புஷயம் அல்லது திஷ்ய நட்சத்திரத்துடன் முழுநிலவு சஞ்சரிக்கின்ற நாளில் ஆறுகளிலோ, குளங்களிலோ நீராடுவதென்பது புஷ்ய ஸ்நானம் அல்லது திஷ்ய ஸ்நானம் எனக் குறிப்பிடப்படும். இதுவே தைந்நீராடல் ஆகும். 12 மாதங்களிலும் திஷ்ய நட்சத்திரத்துடன் நிலவின் தேய்பிறைத் திதியோ, வளர்பிறைத் திதியோ ஏதாகிலும் ஒரு திதி நிகழ்கிற நாளில் நீராடுதல் ஒரு விசேடச் சடங்காகக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டதென்றாலும், ஆண்டுக்கொரு முறை வருகிற முழுநிலவு நாளாகிய தைப்பூச நாளில் அவ்வாறு நீராடுவது மிகுந்த சிறப்புடன் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது என்று தர்ம சாஸ்திர நூல்கள் கூறுகின்றன. குறிப்பாக, முழுமதியுடன் ஒரு மாதம் முடிவடைவதாகக் கணக்கிடப்பட்ட பூர்ணிமாந்தக் காலக் கணக்கீட்டினைப் பின்பற்றிய சமூகத்தவரிடையே மார்கழி மாத இறுதி நாளான மிருகசிர நட்சத்திர நாளிலோ ஆதிரை நட்சத்திர நாளிலோ விரதம் தொடங்கி 30 நாள்கள் விரதம் கடைப்பிடித்து விரதத்தின் இறுதி நாளாக வருகிற தை மாத இறுதி நாளான தைப்பூச நாளில் நீராடி விரதத்தை முடிப்பதென்பது மிகுந்த சிறப்புடைய ஒரு சடங்காகக் கடைப்பிடிக்கப்பட்டது. குறிப்பாகப் பெண்டிர் இவ்விரதத்தை மிகுந்த கவனத்துடன் மேற்கொண்டனர் என அறிய முடிகிறது. 

இதற்கான காரணங்கள் பல இருந்தாலும் முதன்மையான காரணமாகக் கருதத்தக்கது பெண் உடலில் ஏற்படுகின்ற மாதவிடாய்ச் சுழற்சி என்பது நிலவுடன் தொடர்புபடுத்தப்பட்டதே. மனித மதியின்மீதும் கடலின் அலையின்மீதும் நிலவு ஆட்சி செய்கிறதென்பது பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட ஒரு கருத்தே ஆகும். நிலவு என்று பொருள்படும் Lunar என்ற லத்தீன் சொல்லுக்கும், மனநோயாளி என்று பொருள்படும் Lunatic என்ற லத்தீன் சொல்லுக்குமிடையேயுள்ள பொருள் தொடர்பு இவ்விடத்தில் கருத்திற்கொள்ளத்தக்கது. காதலுணர்வு, கற்பனை, கவித்துவம் போன்றவற்றுடன் தொடர்புடையதாகக் கருதப்பட்ட நிலவு, பெண் உடலின் பருவச் சுழற்சியின்மீதும் அதிகாரம் செலுத்துவதாக நம்பப்பட்டது. உலகின் பருவச் சுழற்சியைக் குறிக்கின்ற பருவம், ருது என்ற சொற்களே பெண் பூப்படைவதைக் குறிப்பிடவும் பயன்படுத்தப்படுவது நாம் அறிந்த ஒன்றாகும். 

பெண்டிர் பிறை தொழுகின்ற வழக்கம் தொல்பழங்காலத்திலிருந்தே தமிழகத்தில் நிலவியுள்ளது. வளர்பிறைக் காலத்து மூன்றாம் பிறை மேற்குத் திசைச் செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும். மதி மறைவு நாளான அமாஸ்யத்துக்கு அடுத்துக் கண்ணுக்குப் புலப்படுகின்ற பிறை மூன்றாம் பிறையே ஆகும். ஓராண்டில் 12 முறை தோன்றுகின்ற அந்த மூன்றாம் பிறையைப் பெண்டிர் விசேடமாகத் தொழுதனர். 

ஒள்ளிழை மகளிர் உயர்பிறை தொழூஉம் 
புல்லென் மாலை 

- என அகநானூறு (239) குறிப்பிடுகிறது. இவ்வழிபாடு மிகப் பழமையானது என்பதற்குக் “குடமுதல் தோன்றிய தொன்று தொழுபிறை” எனக் குறிப்பிடுகிற மதுரைக் காஞ்சி (வரி 193)யே சான்றாகும். 

செவ்வாய் வானத்து ஐயெனத் தோன்றி 
இன்னம் பிறந்தன்று பிறையே 

- எனக் குறுந்தொகை (பா. 307) குறிப்பிடுகின்றது. 

நெய்தல் நிலத்தின் தெய்வமாகத் தொல்காப்பியத்தால் குறிப்பிடப்படுபவன் வருணன் ஆவான். நெய்தல் நிலத்துக்குரிய சிறுபொழுதாகத் தொல்காப்பியம் குறிப்பிடுகின்ற எற்படுபொழுதில் செக்கர் வானத்தில் மேலைத் திசையில் சற்று நேரம் தோன்றி மறைகின்ற மூன்றாம் பிறையினை வழிபடுவது வருணன் வழிபாட்டின் முதன்மையான ஒரு கூறாக இருந்திருக்க வேண்டும்.² சிவன் தன் செஞ்சடையில் மூன்றாம் பிறையைச் சூடியுள்ளான் என்ற புராணகால வர்ணனைகூட, வருணன் குறித்த கற்பிதத்தினைச் சைவம் உள்வாங்கிக்கொண்டதன் விளைவே ஆகும்.³ 

தேவர்களால் தொழப்படுகின்ற பிள்ளைப் பிறை, சிவன் தனது சடையில் எடுத்துச்சூடியதால் சிறப்புற்றது; ஆயினும், திருமகளோடு பாற்கடலிலிருந்து தோன்றியதால் திருமகளின் மறுவடிவமாகிய கண்ணகியின் உடன்பிறப்பாகின்ற உயர்வும் அடைந்தது எனச் சிலப்பதிகாரம் (2:38-40) குறிப்பிடுகின்றது. உண்மையில், நிலவு வழிபாடு என்பது செல்வச் செழிப்புக்கும், இயற்கை வளத்துக்கும் அடையாளமாகக் கருதப்பட்ட பாற்கடல் தெய்வ வழிபாட்டின் ஓர் அம்சமே ஆகும். தாவரங்கள், மூலிகைகள் (ஓஷதிகள்) ஆகியவற்றின் தெய்வமாக நிலவினை வடமொழி இலக்கியங்கள் வர்ணிக்கின்றன. 

பன்னிரு ராசிகளுள் நிலவின் ஆட்சி பெற்ற ராசி கடக ராசியாகும். கடக ராசியின் முதன்மையான நட்சத்திரக் கூட்டமாகிய திஷ்ய நட்சத்திரக் கூட்டத்தில் முழுமதி அமைகிற நாள் நிலவின் அதிகபட்சமான ஆற்றலை வழங்குகிற ஒரு நாளாகக் கருதப்பட்டதில் வியப்பில்லை. நிலவு நீரை ஆட்சி செய்கின்ற கோளாகவும், கடக (நண்டு) ராசி ஒரு நீர் ராசியாகவும் கருதப்படுவதால் திஷ்ய நட்சத்திர முழுமதி நாளில் மகளிர் நீராடல் சடங்கு நிகழ்த்துவது அவர்களின் மனநலனுக்கும் குடும்ப நலன்களுக்கும் உகந்ததாகக் கருதப்பட்டது என்பதை நாம் எளிதில் புரிந்துகொள்ள முடியும். 27 நட்சத்திர கணங்களுமே சந்திரனின் மனைவியராகக் கருதப்பட்டாலும் ரோகிணி நட்சத்திரக் குழுவின்பால் சந்திரன் விசேடமான அன்பு செலுத்தியதாகப் புராணங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. நெடுநல்வாடையும் (வரி 159-163) இக்கருத்தினைப் பதிவுசெய்துள்ளது. ரோகிணி நட்சத்திரக் கணம் இடம்பெறுகின்ற ரிஷப ராசி சந்திரனின் உச்ச ராசியாகும். ஆவணி மாதம் ரோகிணி நட்சத்திர நாளில் கண்ணன் பிறந்ததாகக் கருதிக் கிருஷ்ண ஜெயந்தி விழா கொண்டாடுவது புராண மரபாகும். வருணன் வழிபாடு என்பது புராண மரபுக்கு முற்பட்ட வேத கால மரபாகும். வருணன் ரிதம் என்ற பிரபஞ்ச ஒழுங்கிற்குத் தலைவனாக வேதங்களில் குறிப்பிடப்படுகிறான். க்ஷார-க்ஷீர உததிகள் (உப்புக் கடலும் நன்னீர்க் கடலும்) வருணனின் இரு தொடைகளாக அதர்வண வேதத்தில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. நன்னீர்க் கடல் என்றும், பாற்கடல் என்றும் குறிப்பிடப்பட்ட க்ஷீர உததி என்பது வேறெங்கோ இருப்பதன்று; வான மண்டலமே பாற்கடலாக உருவகிக்கப்பட்டது. மீன், ஆரல் என்ற சொற்கள் கடலில் நீந்துகின்ற மீனையும், வானின் திகழ்கின்ற விண்மீனையும் குறிக்கும் தமிழ்ச் சொற்கள் ஆகும். 

முப்புணர் அடுக்கிய முறைமுதற் கட்டின் 
நீர்நிலை நிரப்பின் கீழும் மேலது 
ஆனிலை உலகத்தானும் 

- என்ற புறநானூற்று (பா. 6) வரிகள் பாற்கடல் குறித்த இக்கருத்தோட்டம் தமிழ் மரபுக்கு இணக்கமானதே எனப் புலப்படுத்துகின்றன. (ஆனிலை உலகமென்பது பாற்கடல் உலகமாகும்.) பயிர்களின் செழிப்புக்குக் காரணமாக இருக்கின்ற மழையினை ஆனிலையுலகத்திலிருந்து பொழிகிற பாலாகக் கருதினர். வள்ளுவர் ‘வான் சிறப்பு’ அதிகாரத்தில் வானவர்களின் அமிழ்தமே மழை என்கிறார். (வானின்றுலகம் வழங்கி வருதலால் தானமிழ்தம் என்றுணரற் பாற்று.) வானத்தை அல்லது வானுலகக் கடலினை அமுதக் கடலாக உருவகித்து அமிதாபர் என்ற பெயரில் ஒரு தியானி புத்தராகக் குறிப்பிடுவது பெளத்த மரபாகும். க்ஷீர உததியை, அதாவது பாற்கடல் தெய்வத்தைக் கீரன், குவீரன், குவேரன் எனப் பிராகிருத வழக்கில் குறிப்பிட்டனர்.⁴ இவ்வழக்கே பின்னர் குபேரன் என இதிகாச, புராண கால சமஸ்கிருதத்தில் வழங்கியிருக்க வேண்டும். திஷ்ய நட்சத்திர கணம் நீர் வளம், பயிர் வளம் ஆகியவற்றுடன் (அவற்றின் மூலமாகக் கன்றுகாலிகளின் பால்வளத்துடனும்) தொடர்புடையதாகக் கருதப்பட்டமையால் புஷ்ய ஸ்நானம் அல்லது தைந்நீராடல் என்பது செல்வச் செழிப்பின் உருவகமான குபேர வழிபாட்டு மரபில் முதன்மையான ஒரு நோன்பாக மேற்கொள்ளப்பட்டது என நாம் உணரலாம். புஷ்யம் என்ற சொல்லே புஷ்டி, போஷித்தல் போன்ற கருத்தோட்டங்களுடன் தொடர்புடைய புஷ் என்ற வேர்ச்சொல்லிலிருந்து தோன்றியதாகும். 

வருணன் வழிபாடும் சரத் கால நோன்பும் 

மழைக் காலத்திற்குப் பின்னர் வருகின்ற பனிக் காலத்தினை ‘சரத் காலம்’ என வடமொழியில் குறிப்பிட்டனர். சரத் காலத்தில் நீர் நிலைகள் நிறைந்து ஆம்பல், குவளை, நெய்தல் போன்ற மலர்களுடன் காட்சியளிக்கும். ‘சரதேந்தீவரஸ்யாமம்’ என ஸ்ரீமத்பாகவதம் (3:26:28) குறிப்பிடுகிறது. சியாமஇந்தீவரம் அல்லது கருங்குவளை மலர் சரத் காலத்துக்குரியது என்பது இதன் பொருளாகும். வருணனுக்குரிய மலராகிய நெய்தல் மலர் கருங்குவளை வகையைச் சேர்ந்ததே. எனவே, சரத் காலத்தில் வருணன் வழிபாடும் வருணனின் ஒரு கூறாகிய பாற்கடல் தெய்வ வழிபாடும் சிறப்புற நிகழ்த்தப்பட்டன. இந்தக் கண்ணோட்டத்தில் பார்க்கையில், தைப்பூச நாள் விழா வருணன் வழிபாட்டு மரபின் ஓர் அம்சமே என்பது தெளிவாகிறது. 

பழமையான தர்மசூத்திர நூல்களுள் ஒன்றாகிய ஆபஸ்தம்ப தர்ம சூத்திரத்தில் (II: 8:20:3-9; 10-22) புஷ்யவிரதம் என்ற பெயரில் இந்நோன்பு குறிப்பிடப்படுகிறது. குறிப்பாக, உத்தராயனத்தில் சுக்லபட்சத்தில் ஓரிரவு விரதமிருந்து ஸ்தாலிபாகம் (தேன் கலந்த பாற்சோறு) சமைத்துக் குபேரனுக்குப் படைக்கவேண்டும் என்று குறிப்பு காணப்படுகிறது. ஹரிவம்சம் போன்ற பல நூல்களில் புஷ்யஸ்நானம் மிகவும் உயர்ந்த சாந்திச் சடங்காகக் குறிப்பிடப்படுகிறது.⁵ உத்தராயனத்தில் (சூரியனின் வடதிசை நோக்கிய நகர்வுக் காலத்தில்) சுக்லபட்சத்தில் (வளர்பிறையில்) கடைப்பிடிக்கப்படும் புஷ்யவிரதம் என்பது தை மாதம் தொடங்கி ஆனி மாதம் வரை எந்த மாதத்திலும் வளர்பிறைக் காலத்தில் கடைப்பிடிக்கத்தக்கதே எனினும் தை மாதத்தில் கடைப்பிடிக்கப்படும் புஷ்யவிரதம் என்பது முழுநிலவுவுக்கு முதல் நாளில் அனுசரித்து மறுநாளில் விரதம் முடிக்கின்ற நாளாகக் கொள்வதற்கு உகந்ததாதலால் சிறப்பானதாகும். இவ்விரதத்துடன் குபேரனை ஆபஸ்தம்ப சூத்திரம் தொடர்புபடுத்துவது குறிப்பிடத்தக்கது. 

நிலவு வழிபாட்டைப் பொருத்தவரை, மூன்றாம் பிறை முதன்மையான வழிபாட்டுக்கு உகந்ததே எனினும் அமிர்த கிரணன் எனப்பட்ட முழுநிலவு மரணமிலாப் பெருவாழ்வைக் குறிப்பதாகவும், அமுதக் குடத்தின் உருவகமாகவும் கருதப்பட்டது.⁶ முழுநிலா நாளில் கடல் தெய்வத்தை வழிபடுவது சிறப்பானதாகக் கருதப்பட்டது. கொற்கையிலிருந்த பழையர் மகளிர் ஒரு முழுநிலா நாளில் அந்தி நேரத்தில் கடல் தெய்வத்திற்கு வலம்புரிச் சங்குகளையும், முத்துகளையும் படைத்து வழிபட்டனர் என்றும், அதனை ஏற்கும் விதமாக முழுநிலவின் தோற்றமும், கடல் அலைகளின் எழுச்சியும் நிகழ்ந்தன என்றும் மாமூலனாரின் அகநானூற்றுப் பாடல் ஒன்று (பா. 201) குறிப்பிடுவது கடல்-நிலவு-மகளிர் என்ற சடங்குத் தொடர்பைப் புலப்படுத்தும். மழைக்காலம் முடிந்தபின்னர் வருகின்ற சரத் (பனிக்) காலத்தில் மேகங்களற்ற வானத்தில் தோன்றுகின்ற முழுநிலவு சரத் சந்திரன் எனப் போற்றப்பட்டது. சரஸ், சரத் என்ற சொற்கள் குளம் என்ற பொருளுடையவை. சரத் சந்திரன், அலைகளற்ற குளத்தில் பிரதிபலிக்கின்ற முழுநிலவே போன்று மனதை மயக்கக்கூடிய தோற்றம் கொண்டதாகும். வடகிழக்குப் பருவக்காற்றால் நேர்கின்ற மழை ஆவணி மாதம் தொடங்கி நான்கு மாதங்கள் நீடித்துக் கார்த்திகை மாதத்துடன் முடிவடையும். அதன் பின்னர், மார்கழி மாதத்திலிருந்து பங்குனி வரை நீடிக்கும் காலம் சரத் காலம் ஆகும். இந்நான்கு மாதங்களையுமே பனிக்காலம் எனத் தமிழிலக்கியங்கள் குறிப்பிடுகின்றன. கி.பி. 5ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் கருதத்தக்க பரிபாடலில் (பா. 11) சரத்கால முழுநிலவு பின்வருமாறு வருணிக்கப்படுகிறது: 

கனைக்கும் அதிர்குரல் கார்வானம் நீங்கப் 
பனிப்படு பைதல் விதலைப் பருவத்து 
ஞாயிறு காயா நளிமாரிப் பின்குளத்து 
மாயிருந் திங்கள் மறுநிறை ஆதிரை 

மாரிக் காலத்துக்குப் பின்னர் வருகின்ற சரத் சந்திரன் குளத்துத் திங்கள் என இப்பாடலில் குறிப்பிடப்பட்டிருப்பது கவனிக்கத்தக்கது. 

சரத்கால விரதம் என்பது மார்கழி மாதம் தொடங்கிப் பங்குனி மாதம் வரை நீடிக்கும். இதில் முதன்மையானது தைந்நீராடல் விரதம் ஆகும். அடுத்தது மாசி மாத சுக்லபட்சப் பஞ்சமி தொடங்கிப் பெளர்ணமி (மாசிமகம்)யுடன் முடிவடையும் சாரதா நவராத்திரி அல்லது சரஸ்வதி நோன்பு ஆகும். இவ்விரு மாதங்களுடன் பங்குனி மாதத்திலும் நோன்பிருந்து பங்குனி உத்தரத்துடன் காமவேள் நோன்பு முடிவடைவதாக திவ்யப் பிரபந்தம் (நாச்சியார் திருமொழி) குறிப்பிடுகிறது.⁷ இந்நோன்புகளுள் தைந்நீராடலே தவத் தைந்நீராடுதல், தையில் நீராடிய தவம் எனச் சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுகிறது. சரத்காலம் முழுமையுமே தவத்துக்குரிய காலமாகக் கருதப்பட்டது. சரத்காலம் முடிந்து இளவேனிற்பருவம் தொடங்கிச் செடி, கொடிகள், மரங்கள் அனைத்தும் மலர்கள் மலர்ந்து வண்டுகள் சூழச் செழிப்புடன் காட்சியளிப்பதைக் குறிப்பிடும் கலித்தொகைப் புலவன், ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்காகத் தவம் செய்தவர்கள் அத்தவத்தின் பயனைப் பெற்று அனுபவிப்பதை அதற்கு உவமையாகக் குறிப்பிடுகின்றான். (கலித்தொகை 30:1-4.) 

இவ்வாறிருப்பினும், பெண்டிர் தவம் செய்து முடித்தபின் தவத்தின் பயனை நுகரும் நாளாகத் தைப்பூச நாளே சங்க இலக்கியங்களில் முதன்மைப்படுத்தப்படுகிறது. தைப்பூச நாளில் இயற்கையாகவே நிலத்தில் நீர் ஊறும் என்று நம்பப்பட்டது. 

தைஇத் திங்கள் தண்கயம் போலக் 
கொளக்கொளக் குறையாக் கூழுடை வியனகர். (புறம். 70:6-7) 
- என்ற வரிகளில் இச்செய்தி பதிவுபெற்றுள்ளது. எனவே, அந்நாள் நோன்பு முடித்து நுகர்ச்சி கொள்வதற்குரிய நாளாகக் கருதப்பட்டது. குறிப்பாக, அந்நாளில் நீராடி விரதம் முடித்தல் பெண்டிரின் பாலியல் நலன்களைப் பாதுகாக்கும் என நம்பப்பட்டது. 

அணங்குடைப் பனித்துறை கைதொழுதேத்தி 
யாயும் ஆய மொடயரும் (அகம். 240) 

தைஇத் திங்கள் தண்கயம் படியும் 
பெருந்தோட் குறுமகள் (நற்றிணை 80) 

நறுவீ ஐம்பால் மகளிர் ஆடும் 
தைஇத் தண்கயம் (ஐங்குறுநூறு 84) 

கலித்தொகையில் (59:12-13) 

”வையெயிற்றவர் நாப்பண் வகையணிப் பொலிந்து நீ 
தையில் நீராடிய தவந்தலைப் படுவையோ” 

- என்ற வரிகள் இடம்பெற்றுள்ளன. தைந்நீராடிய தவத்தின் பயனாகச் செல்வ வளம் பெருகிக் குடும்ப நலன் சிறப்புறும் என்ற கருத்து இவ்வரிகளில் பொதிந்துள்ளது.⁸ 

”மாயிருந் திங்கள் மறுநிறை ஆதிரை” எனக் குறிப்பிடும் மேற்குறித்த பரிபாடலின் (பா. 11) வரிகள் தவத்தைந்நீராடலை விவரிக்கின்ற தொடக்க வரிகளாகும். அவ்வரிகளின் தொடர்ச்சி பின்வருமாறு: 

விரிநூல் அந்தணர் விழவு தொடங்கப் 
புரிநூல் அந்தணர் பொலங்கல மேற்ப 
வெம்பா தாக வியனில வரைப்பென 
அம்பா ஆடலின் ஆய்தொடிக் கன்னியர் 
முனித்துறை முதல்வியர் முறைமை காட்டப் 
பனிப்புலர்பு ஆடி… 

தீயெரிப்பாலும் செறிதவம் முன்பற்றியோ 
தாயருகா நின்று தவத்தைந்நீராடுதல் 
நீ யுரைத்தி வையை நதி 

- இப்பாடலில் முனித்துறை முதல்வியர் முறைமை காட்ட மகளிர் தவத்தைந்நீர் ஆடினர் என்ற செய்தி இடம்பெற்றிருப்பது கவனத்துக்குரியது. காளிதாசனின் குமாரசம்பவத்தில் (5:26) உமையன்னை சிவபெருமானைக் கணவனாகப் பெறுவதற்குத் தவம் செய்தது வருணிக்கப்படுகிறது. பெளஷ்ய (தை) மாதம் முழுவதும் இரவில் பொழியும் பனியில் தண்ணீரில் நின்று தவம் செய்ததாகக் குறிப்பிடப்படுகிறது. அதனை இக்குறிப்புடன் ஒப்பிடலாம். 

மார்கழி ஆதிரை நாளன்று மகளிரின் தைந்நீராடல் குறித்த நோன்பு (விரதம்) தொடங்கிற்று என்றும், வையை நதிக்கு மடை (நைவேத்தியம்) படைக்கப்பட்டதென்றும், இன்னும் இதுபோன்ற பல விவரங்களைப் பரிபாடல் தெரிவிக்கின்றது. பரிபாடல் தரும் விவரங்களைத் தொகுத்துப் பார்த்தால் இந்நோன்பு மார்கழி ஆதிரையன்று தொடங்கி 29 நாள்கள் நடைபெற்று 30ஆவது நாளில் வருகின்ற தைப்பூச நாள் நீராடலுடன் முடிவுற்றிருக்க வேண்டும் எனத் தெரியவருகிறது. பெண்டிர் விரதத்தை முடித்த பின்னர், விருந்துண்டு மகிழ்ந்திருப்பர் என்பதை நாம் எளிதில் உணர்ந்துகொள்ளலாம். கி.பி. 7ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் வாழ்ந்தவரான திருஞானசம்பந்தர் தமது திருமயிலைப் பதிகத்தில் “நெய்ப்பூசும் ஒண் புழுக்கல் நேரிழையார் கொண்டாடும் தைப் பூசம் காணாதே போதியோ பூம்பாவாய்” எனக் குறிப்பிடுகிறார்.⁹ இப்பாடல் வரிகளில் இடம்பெறுகின்ற நெய்ப்பூசும் ஒண் புழுக்கல் நேரிழையார் என்ற தொடர் கவனத்திற்குரியது. கி.பி. 8ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த ஆண்டாளின் திருப்பாவையில் இடம்பெறுகின்ற “நெய்யுண்ணோம் பாலுண்ணோம் நாட்காலே நீராடி” என்ற வரியில் இடம்பெறுகின்ற பாவை நோன்பு முறையுடனும் “பாற்சோறு மூட நெய் பெய்து முழங்கை வழிவாரக் கூடி இருந்து குளிர்ந்தேலோர் எம்பாவாய்” என்ற வரியில் இடம்பெறுகின்ற பாவை நோன்பு முடிப்பு முறையுடனும் மேற்குறித்த தேவாரப் பாடல் வரியைத் தொடர்புபடுத்திப் பார்த்தல் தேவை. ஒண்புழுக்கல் என்றும், மூட நெய் பெய்த பாற்சோறு என்றும் குறிப்பிடப்படுவது சர்க்கரைப் பொங்கலே என்பது தெளிவு. இதனையே ‘ஸ்தாலீபாகம்’ – தேன் கலந்த பாற்சோறு – என ஆபஸ்தம்ப தர்மசூத்ரம் குறிப்பிடுகிறது. 

மேற்குறித்த பரிபாடலில் (வரிகள் 120-121) தைந்நீராடல் நோன்பு இயற்றும் பெண்டிர் நீடித்த இளமை, குடும்பவளம் ஆகியவற்றைப் பெறுவதற்கு வேண்டுவர் என்ற குறிப்பு காணப்படுகிறது. (”கிழவர் கிழவியரென்னாது ஏழ்காறும் மழவீன்று மல்லற்கோள் மன்னுக”.) மேலும், ”வெம்பாதாக வியனில வரைப்பென அம்பா ஆடலின்” என்ற குறிப்பும் வையை நதிக்கு நைவேத்தியம் படைத்து வழிபட்டனர் என்ற குறிப்பும், இந்நோன்பு தனிப்பட்ட நலன்களுக்காக மட்டுமின்றி நீர்நிலைகள் நிரம்பி, வறட்சியின்றி உலகம் செழித்து வாழவேண்டும் என்ற உயர்ந்த நோக்கத்திற்காகவும் நீர்வழிபாடு குறித்த இந்நோன்பு கடைப்பிடிக்கப்பட்டது என்பதைப் புலப்படுத்துகிறது. 

தீங்கின்றி நாடெல்லாம் திங்கள் மும்மாரி பெய்து 
ஓங்கு பெருஞ் செந்நெலூடு கயல் உகளத் 
தேங்காதே புக்கிருந்து சீர்த்தமுலை பற்றி 
வாங்கக் குடம் நிறைக்கும் வள்ளல் பெரும் பசுக்கள் 
நீங்காத செல்வம் நிறைந்தேலோர் எம்பாவாய் 

- என்ற திருப்பாவை வரிகளில் காணப்படுவது இக்கருத்தோட்டத்தின் தொடர்ச்சியே. பகவத்கீதையில் கண்ணனால் சிறப்பித்துக் கூறப்படுவதும், விஸ்வபுருஷனின் பிரும்ம முகூர்த்தம் (அதிகாலைப் பொழுது) என்று போற்றப்படுவதுமாகிய மார்கழி மாதம், வைணவ சமயத்தாரால் பாவை நோன்புக்குரிய மாதமாகக் கொள்ளப்பட்டது. சிவனுக்குரிய நாளாகிய திருவாதிரை நட்சத்திரத்தன்று முடிவடையும் வண்ணம் சைவ சமயத்தாரால் மார்கழி மாத நோன்புக் காலம் வரையறுக்கப்பட்டது. இவ்விரு சமயத்தவராலும், இவ்வகையில் ‘நீர்வழிபாட்டின்’ கூறுகள் ஈர்த்துத் தன்மயமாக்கிக் கொள்ளப்பட்டன. நீர்நிலைகள் இறைவடிவமாகவே கருதப்பட்டமைக்கு எடுத்துக்காட்டாக, மாணிக்கவாசகரின் திருவெம்பாவையில், “பைங்குவளைக் கார்மலரால் செங்கமலப் பைம்போதால்” எனத் தொடங்கும் பாடலில் நீர் நிலையைச் சிவன் – பார்வதியாக உருவகித்து, “எங்கள் பிராட்டியும் எங்கோனும் போன்றிசைந்த பொங்குமடு” என்ற வருணனை இடம்பெறுவதைக் குறிப்பிடலாம். ஆயினும், புஷ்ய (திஷ்ய) நட்சத்திரத்திற்கு நீர்வளத்துடன் உள்ள தொடர்பு இவ்வழிபாட்டு மரபுகளில் முதன்மைப்படுத்தப்படவில்லை. 

தைந்நீராடலை வருணிக்கும் மேற்குறித்த பரிபாடலில் பாவை நோன்பு என்பது அம்பா ஆடல் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. அம்பா என்ற சொல்லினை அம்பு - பா என்று பிரித்து நீர் தொடர்பான பாடலென்றும், நீர் விளையாட்டின்போது பாடுகின்ற பாட்டென்றும், நீரில் ஓடம் விடும்போது பாடுகின்ற பாட்டென்றும் பலவிதமாகப் பொருள்விளக்கம் கூற இயலும். மீனவர்களிடையே வழங்குகின்ற ஏஎலோ-ஏலசா என்று முடிகின்ற நாட்டுப்பாடலுக்கு அம்பா என்றே பெயர்.¹⁰ இத்தகைய பாடல்களைப் பாடி நீராடுதலே ‘அம்பா ஆடுதல்’ ஆகும். திருப்பாவை, திருவெம்பாவைப் பாடல்கள் ஏலோரெம்பாவாய் என்றே முடிவடைவது வழக்கம். உண்மையில் இவை ஏலோ அம்பாவாய் என்றோ, ஏலோ ரம்பாவாய் என்றோ முடிவடைந்திருக்க வேண்டும்.¹¹ இதற்குச் சான்றாக, ஈரோடு மாவட்டம் கத்தாங்கண்ணியில் உள்ள 14ஆம் நூற்றாண்டுக் கல்வெட்டு ஒன்றில் திருவம்பாவை என்ற வடிவம் இடம்பெற்றிருப்பதைக் குறிப்பிடலாம்.¹² 

பாவை நோன்பு என்பது சைவத்தாலும், வைணவத்தாலும் ஈர்த்துத் தன்மயமாக்கிக் கொள்ளப்பட்டமையால் தைந்நீராடல் என்பது சரத் காலத்துக்குரிய, குறிப்பாக முன்பனிக் காலத்துக்குரிய வழிபாட்டு மரபு என்பதும் வருணன், குபேரன் ஆகிய நீர்த் தெய்வங்களோடு தொடர்புடைய வழிபாட்டு மரபு என்பதும் மக்கள் நினைவிலிருந்து முற்றிலும் அகன்றுவிட்டன. தொல்காப்பியர் காலத்திலேயே வருணன் வழிபாட்டுக் கூறுகள் பல சிவன், திருமால் ஆகிய இரு தெய்வ வழிபாட்டு மரபுகளில் கலக்கத் தொடங்கிவிட்டன. வருணனின் நெய்தல் உலகத் தலைமைத் தன்மை netherworld எனப்பட்ட தென்புலத்தின் தெய்வக்கூறு மட்டுமே ஆகும். ஒளித் திசையாகக் கருதப்பட்ட உத்தர (வட) திசையின் தெய்வக்கூறு சோமன் அல்லது குவேரன் எனப்பட்டது. இத்தெய்வம் கல்லுக்கு அல்லது மலைக்கு உரிய தெய்வமாகக் கருதப்பட்டது. மலையிலிருந்து ஆறுகள் தோன்றுகின்ற இயற்கை நிகழ்வு இதற்குக் காரணமாக இருந்திருக்க வேண்டும். இந்திர வழிபாட்டுக்கு எதிராகப் புராண புருஷனாகிய கண்ணனால் முன்னிறுத்தப்பட்ட வழிபாடு மலை வழிபாடே என்பது விஷ்ணுபுராணத்திலும், ஸ்ரீமத் பாகவதத்திலும் (கோவர்த்தனகிரிக் கதை) குறிப்பிடப்படுகிறது. சரத் கால மலர்களால் மாடுகளை அலங்கரித்து, அவற்றுடன் மலையைச் சுற்றிவந்து கண்ணனும் பிற ஆயர்களும் வழிபட்டதாகவே விஷ்ணுபுராணம், குறிப்பிடுகின்றது. 

வேதங்களில் வருணன் அத்ரிவன் (மலைக்கு இறைவன்) எனக் குறிப்பிடப்படுகிறான். பிரபஞ்ச இயக்கத்தின் சட்டமாகிய ரிதம் என்ற கோட்பாட்டின் காவலன் வருணனேயாதலால் அவனே ஒப்பந்தங்களுக்குரிய தோன்றாத் துணைவனாகவும், சாட்சி பூதமாகவும் இருப்பவன். காதலன் காதலியிடம், ”உன்னைக் கைவிட மாட்டேன்” எனச் சூளுரைக்கும்போது வருணனைச் சுட்டிச் சூளுரைப்பது வழக்கம். கலித்தொகை இவ்வழக்கத்தைக் குறிப்பிடுகிறது. சிலப்பதிகாரம், கானல்வரியிலும் இச்செய்தி குறிப்பிடப்படுகிறது.¹³ இத்தகைய சூளுரையினை ‘மலையொடு மார்பமைந்த செல்வன் அடியைத் தொட்டும்’ உரைப்பதுண்டு எனக் கலித்தொகை (108:55) குறிப்பிடுவது ‘அத்ரிவன்’ என்ற கருத்தோட்டத்துடன் வருணன் கொண்ட உறவை உணர்த்தும்.. வருணன் சாஸ்திரங்களின் (வாழ்வியற் சட்டங்களின்) தலைவனாதலால் அவனை ‘சாஸ்திர ராஜன்’ என்பர். சாஸ்தா எனப்பட்ட ஐயனார் வருணனின் ஒரு வடிவமே ஆவார். ஐயனாரை ‘மகாசாத்திரன்’ எனச் சிலப்பதிகார உரையாசிரியர் அடியார்க்கு நல்லார் குறிப்பிடுகிறார். ‘நெய்தல் பூண்டோன்’ என்பது ஐயனாரின் பட்டப்பெயர் என நாமதீப நிகண்டு (நூற்பா 43) கூறுகிறது. இன்றும் ஐயனார் வழிபாட்டில் சரத் காலமாகிய மார்கழி, தை, மாசி, பங்குனி மாதங்களே முதன்மை பெறுகின்றன. இவற்றுள் தை மாத (மகர ஜோதி) வழிபாடு சிறப்பாகக் குறிப்பிடத்தக்கதாகும். 

திஷ்யம், தைஷ்யம் என்ற வழக்குகளைவிடப் புஷ்யம், பெளஷ்யம் என்ற வழக்குகளே வட இந்திய மரபில் மிகுதியாகக் காணப்படுகின்றன. ‘திஷ்ய’ என்பதன் பாலித் திரிபாகிய ‘திஸ்ஸ’ என்பது பெளத்த மரபில் குறிப்பாகச் சிங்கள பெளத்த மரபில் பரவலாக வழக்கிலிருந்துள்ளது. எனவே, தைந்நீராடல் என்பது யக்ஷர் (இயக்கர்) எனப்பட்ட இலங்கையின் பூர்வகுடி மரபினரிடையே நிலவிப் பின்னர் பிற இனத்தவர்களாலும் பின்பற்றப்பட்ட நோன்பாகலாம். யக்ஷர் எனப்படுவோர் மஞ்சள் நிற மங்கோலிய இனத்தவராகக் கருதப்படுகின்றனர். யக்ஷர் தலைவன் குபேரன் ஆவான். நெய்தல் மலர் தாங்கிய கடவுள் எனப் பொருள்படும் பெயருடைய ‘உத்பல வருணன்’ (உபுல்வன்) சிங்கள பெளத்தத்தில் சிறப்பிடம் பெற்ற இறைவனாவான். வருணனின் இயக்கர் குல வடிவமாகிய குபேரனுக்கு இலங்கை குறித்த புராணங்களில் சிறப்பிடம் உண்டு. 

தைந்நீராடலும் மாசிமக நீராடலும் 

திஷ்ய நட்சத்திரக் கணம் பிருஹஸ்பதி எனப்படும் வியாழனுக்குரிய நட்சத்திரக் கணம் எனச் சோதிட நூல்கள் குறிப்பிடும். வருணன் அல்லது ஐயனாரின் சாஸ்திர ராஜன் எனப்படும் குருத்தன்மை, பிருஹஸ்பதியுடன் இவ்வாறு இணைத்து இனம் காணப்பட்டிருக்கலாம். எனினும் சந்திரன், குருபத்தினியாகிய தாரையுடன் (தாரை அல்லது தாரகை என்பது நட்சத்திரம் எனப் பொருள்படும்) களவு மணம் புணர்ந்த கதை புராணங்களில் பதிவு பெற்றுள்ளது. இவ்விருவரின் களவு மணத்தில் பிறந்தவனே புதன். 

புராணங்கள் குறிப்பிடும் இத்தகைய கதைகள், சோமனுக்கும் திஷ்ய நட்சத்திரக் கணத்துக்குமிடையே நிலவிய குறிப்பிடத்தக்க தொடர்பையும், தனது முழுமுதல் தன்மையை இழந்துவிட்ட வருணனின் முன்னாளைய குருத்தன்மையையும் இணைத்துப் பிற்காலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட கதைகளாகலாம். 

இன்றைய நிலையில் தைப்பூசத் தெப்பம் போன்ற விழாக்களில் மட்டும் நீர்த் தெய்வத்துக்குத் தைஷ்யத்துடன் உள்ள தொடர்பு நீடிக்கிறது எனக் கொள்ளலாம். மாகி அல்லது மாசி மாதப் பூர்ணிமையாகிய மாசி மகமே நீர்த் தெய்வ வழிபாட்டுக்குரிய நாளாக நீடிக்கிறது. ”மாசிக் கடலாடல்” என்றே இதனைச் சம்பந்தர் தமது மயிலைப் பதிகத்தில் குறிப்பிடுகிறார். இது, பாரசீக (ஜொராஸ்ட்ரிய) சமயக் கருத்துகளின் அல்லது ‘மாகி’ மரபின் தாக்கத்தின் விளைவாகலாம். வருணன் வழிபாட்டில் சூரிய வழிபாட்டுக் கூறுகளை முதன்மைப்படுத்துபவர்கள் கார்த்திகை நட்சத்திரக் கணத்தையே முதலாவது உடுக்கணமாகக் கொண்டு 27 நட்சத்திரங்களைக் கணக்கிடும் கார்த்திகாதி கணித முறையினைப் பின்பற்றியிருக்க வாய்ப்புண்டு. இக்கணக்கீட்டினை மணிமேகலையில் காணலாம்.¹⁴ 

அஸ்வினி ஆதியாக நட்சத்திரக் கணங்களைக் கணக்கிட்டால் திஷ்ய நட்சத்திரக் கணம் எட்டாவது உடுக்கணமாகும். கார்த்திகை ஆதியாகக் கணக்கிட்டால் மகம் எட்டாவது உடுக்கணமாகும். எட்டு எட்டாக எண்ணுவதே மிகப் பழமையான கணித மரபாகும்.¹⁵ எட்டாவது கடலான கரும்புறக் கடல்¹⁶ போல எல்லையாக அல்லது வரம்பாக நிற்கிற தத்துவம் என்ற கண்ணோட்டத்தில், சோம வழிபாட்டு மரபினர் திஷ்யத்தையும் சூரிய வழிபாட்டு மரபினர் மகத்தையும் நீர்த்தெய்வ வழிபாட்டோடு தொடர்புபடுத்தி முதன்மைப்படுத்தியிருக்கலாம். இந்தியச் சிந்தனை மரபில் சூரிய வழிபாட்டு மரபின் செல்வாக்கு வளர்ந்ததன் உடனிகழ்ச்சியாகவே மாசிமக நீராடல் முதன்மை பெற்றதெனத் தோன்றுகிறது. 

எப்படியாயினும் தைந்நீராடல் மரபு என்பது ‘புஷ்ய ஸ்நானம்’ எனத் தர்மசூத்ர நூல்கள் குறிப்பிடும் விரதமே என்றும், வருணன், குபேரன், ஐயனார் வழிபாடுகளுடன் தொடர்புடைய விரதமே என்றும் தெளிவாகத் தெரியவருகின்றன. குறிப்பாகத் திஷ்யம், திஸ்ஸம், தைஇய என்ற வழக்குகள் வருணன் வழிபாட்டுடன் தொடர்புடைய இயக்கர் குல அல்லது இலங்கைப் பூர்வகுடி மரபினரின் வழக்குகளாக இருந்து இந்தியச் சிந்தனை மரபில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவையாக இருப்பதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம் உள்ளன. 

இயக்கர் வழிபாடு, குறிப்பாகக் குபேரன் வழிபாடு தமிழகத்தில் முதன்மையான ஒரு வழிபாடாக இருந்திருக்குமா என்ற ஐயம் எழுவது இயல்பே. யக்ஷர் என்ற சொல்லுக்கு வேர்ச்சொல்லாகக் கருதப்படும் யஹ் என்ற சமஸ்கிருதச் சொல்லுக்கு ‘இயக்கம்’ என்றே பொருள். கோள்களையும் விண்மீன்களையும் அவ்வவற்றுக்குரிய வழியில் செல்லும் வண்ணம் இயக்குகின்ற – கடவுகின்ற – பொருள் அல்லது ஆற்றல் என்ற கருத்தோட்டத்தின் அடிப்படையில் உருவான இயவுள், கடவுள் என்ற சொற்கள் இறைத் தத்துவத்தைக் குறிப்பதற்குரிய சொற்களாகச் சங்க இலக்கியங்களில் இடம்பெறுகின்றன. குறிப்பாக, இயவு என்ற சொல் வழி என்ற பொருளிலும் இயவுள் என்பது வழிநடத்திச் செல்லும் ஆற்றல் என்ற பொருளிலும் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன. பிற யானைகளைத் தலைமைதாங்கி வழிநடத்திச் செல்லும் யானை, ‘இயவுள் யானை’ என அகநானூற்றில் (பா. 29) குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. எனவே, இயக்கர்கோன் வழிபாடு அதாவது, யக்ஷர் குல வருணன் - சோமன் வழிபாட்டுத் தொடர்பிலேயே தைந்நீராடல் மரபு சங்க காலத் தமிழகத்தில் நிலவியிருக்க வேண்டும் என நாம் முடிவுசெய்யலாம். 

அடிக்குறிப்புகள்: 

[1] மறையும் மறையவர்கள் முதலிய ஆய்வுக் கட்டுரைகள், எஸ். இராமச்சந்திரன், எனிஇந்தியன் பதிப்பகம், சென்னை-17, 2007. 

[2] இன்றும், அந்திப் பொழுதில் மேற்குத் திசை நோக்கி நின்று, வருணசூக்தம் சொல்வது பூணூல் அணிந்தவர்களின் சந்தியாவந்தனச் சடங்காக வழக்கிலுள்ளது. 

[3] ‘அணிகலன் பெருக்கும் அக்ஷய த்ரிதியை’, மறையும் மறையவர்கள் முதலிய ஆய்வுக் கட்டுரைகள், எஸ். இராமச்சந்திரன், எனிஇந்தியன் பதிப்பகம், சென்னை-17, 2007. 

[4] மிகப் பழமையான தமிழ்ப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் குவீரன் என்ற வடிவமே காணப்படுகிறது. க்ஷ என்ற ஒலி குவ எனப் பிராகிருதத்திலும், தமிழிலும் ஒலிக்கப்பட்டதற்குப் பல எடுத்துக்காட்டுகள் உண்டு. 

[5] p. 346 History of Dharamasastra, Vol V, Part 1., Pandurang Vaman Kane, Bhandarkar Oriental Research Institute, Poona, 411004, 1994. ‘ஸ்தாலீபாகம்’ சடங்கு பற்றி மெய்கண்டார் சந்தானத்தைச் சேர்ந்த மறைஞா சம்பந்தர் குறிப்பிட்டுள்ளார் எனத் தெரிகிறது. பார்க்க: பக். 1849, தமிழ்ப் பேரகராதி, சென்னைப் பல்கலைக்கழகம், 1982. 

[6] முழுநிலவு என்பது வடதிசைக்குரிய சோமன் என்ற தெய்வமாகவும் மதிமறைவு என்பது தென்திசைக்குரிய யமன் என்ற தெய்வமாகவும் உருவகிக்கப்பட்டன என்பது வேதங்கள் குறித்த ஆய்வாளர்களின் முடிபு ஆகும். வேதங்களில் யமன் என்பவன் முதன்முதலில் இறந்ததன் மூலம், இறப்பு என்றால் இத்தகையதே எனப் பிறருக்கு வழிகாட்டிய ஒருவனாகவே குறிப்பிடப்படுகிறான். பார்க்க: pp 57-130, Vedic Mythological Tract, R. N. Dandekar, Ajantha Publishers, Delhi, 1979. 

[7] தையொரு திங்களும் தரைவிளக்கித் தண்மண்டலமிட்டு மாசி முன்னாள் 
ஐயநுண்மணற் கொண்டு தெருவணிந்து அழகினுக்கலங்கரித்து அனங்கதேவா 
- எனத் தொடங்கும் நாச்சியார் திருமொழி கண்ணனைக் கணவனாகப் பெறுவதற்காக மன்மதனை வேண்டித் தொடங்குகின்றது. இப்பாசுரம், 

உருவுடையார் இளையார்கள் நல்லார் ஓத்து வல்லார்களைக் கொண்டு வைகல் 
தெருவிடை எதிர் கொண்டு பங்குனி நாள் திருந்தவே நோற்கின்றேன் காமதேவா (மேற்படி பாசுரம் பா. 6) 
- என்று தொடர்வதால் இந்நோன்பு பங்குனி உத்தரத்துடன் முடிவுற்றது எனத் தெரிகிறது. 

[8] இக்கலித்தொகைப் பாடலில் மகளிர் மணலில் வீடு கட்டி விளையாடுவதும், மணலில் சிறுமுத்தன் எனப்படும் பாவை உருவம் செய்து, அதனை அலங்கரித்து, அதற்குச் சோறூட்டிப் பிற பெண்டிருடன் விளையாடி மகிழ்வதும், பிறர் வீடுகளுக்குச் சென்று பாடல்கள் பாடிப் பரிசு பெறுவதும் குறிப்பிடப்படுகின்றன. இச்செயல்பாடுகள் பக்தி இலக்கியக் காலத்துப் பாவை நோன்பில் உரிய வகையில் உட்கிரகிக்கப்பட்டன. இதனைப் பற்றித் தமிழறிஞர்கள் விரிவாக ஆராய்ந்துள்ளனர். 

[9] தென்மேற்குப் பருவமழை பொழிகிற மேலைக் கடற்கரைப் பகுதியில், ஐப்பசி - கார்த்திகை மாதங்களை சரத்காலமாகக் கொள்கிற மரபு உண்டு. ஞானசம்பந்தரின் மயிலைப் பதிகத்தில், “ஐப்பசி ஓண விழாவும் அருந்தவர்கள் துய்ப்பனவும் காணாதே போதியோ பூம்பாவாய்” என்ற இவ்வரிகளில் இம்மரபும் பதிவு பெற்றுள்ளது. 

[10] 1978ஆம் ஆண்டில் நான் நாகப்பட்டினம் மாவட்டம் தரங்கம்பாடியில் பணிபுரிந்தபோது மீனவர்களிடையே வழக்கிலுள்ள அம்பாப் பாடல்களைச் சேகரித்து, அதனடிப்படையில் சென்னையிலுள்ள சமஸ்கிருதக் கல்லூரியில் நடைபெற்ற ஒரு கருத்தரங்கில் கலந்து கொண்டு ஓர் ஆய்வுக்கட்டுரை வாசித்தேன். வெண்பா, ஆசிரியப்பா, கலிப்பா, வஞ்சிப்பா போன்ற ஒரு பாடல் வகையே ‘அம்பா’ என்றும், மீனவர்களின் ஓடப்பாடல் அல்லது நீர்ப்பாடலான ‘அம்பா’ மரபை அடிப்படையாகக் கொண்டே திருப்பாவை, திருவெம்பாவைப் பாடல்கள் தோன்றியிருக்க வேண்டுமென்றும் அக்கட்டுரையில் வாதிட்டேன். அக்கட்டுரை பதிப்பிக்கப்படவில்லை. 

[11] வகர, யகரங்கள் போன்றே ரகரமும் உடம்படு மெய்யாகப் பயன்படும் வழக்கம் திராவிட மொழிகள் சிலவற்றில் காணப்படுவதுண்டு. 

[12] “கற்றான்காணி..... திருவம்பாவை நாள் பத்துக்கு” கல்வெட்டு, இதழ் 66, பக்கம் 16, ஏப்ரல் 2005, தொல்லியல் துறை, சென்னை-8. 

[13] பெருங்கடல் தெய்வம் நீர் நோக்கித் தெளித்தென் 
திருந்திழை மென் தோள் மணந்தவர் (கலித்தொகை பா 131:1-2) 
கரியமலர் நெடுங்கண் காரிகை முன் கடல்தெய்வம் காட்டிக்காட்டி அரியசூள் பொய்த்தார் (சிலம்பு, கானல்வரி: சார்த்துவரி 1) பூக்கமழ் கானலில் பொய்ச்சூள் பொறுக்கென்று மாக்கடல் தெய்வநின் மலரடி வணங்குதும் (முகமில்வரி 4) 

[14] 27 நட்சத்திரக் கணங்களுள் கார்த்திகை தொடங்கி எண்ணும்போது விசாகம் 14ஆவதாக வரும். புத்தர் பரிநிர்வாணம் அடைந்த நாள் வைகாசி விசாகமாகும். இந்நிகழ்வைக் குறிப்பிடும்போது நட்சத்திரக் கணங்களுள் நடுவில் இருக்கின்ற நட்சத்திர நாள் என்று மணிமேகலை குறிப்பிடுகின்றது. தனக்கு முன்னர் 13 நட்சத்திரக் கணமும் தனக்குப் பின்னர் 13 நட்சத்திரக் கணமும் இருக்கின்ற வகையில் அமைவதே நடுவிலுள்ள நட்சத்திரக் கணம் ஆகும். இது கார்த்திகையைத் தொடக்கமாகக் கொள்ளும் சோதிடக் கணிப்புக்கு மட்டுமே பொருந்துவதாகும். மணிமேகலை, புத்தரைப் ‘புத்தஞாயிறு’ என்று குறிப்பிடும் மரபினையே முதன்மைப்படுத்துகிறது. 

[15] The Zend-Avesta, F. Max Muller, Motilal Banarsidass, New Delhi. 

[16] மலைகள் (குல பர்வதங்கள்) எட்டு என்றும் கடல்கள் ஏழு என்றும் குறிப்பிடும் வழக்கமுண்டு. எட்டாவதாக இருப்பது கரும்புறக் கடல் என்பது வைணவ மரபாகும். 

(நன்றி: தமிழினி, ஜனவரி 2009.) 

[N. Ganesan]

On Friday, April 18, 2014 6:51:45 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

தை என்பது தலைவன், தந்தையை குறிக்கவில்லை. அப்படி ஒரு தமிழ் வார்த்தையும் கிடையாது. எந்த இலக்கியத்தில் தலைவன்/மன்னன் தை என அழைக்கபடுகிறார்? காண ஆவல்.

தை என்ற சொல் தமிழில் இல்லையா? பார்க்க: தொல்காப்பியம்.

நா. கணேசன் 

[செல்வன்]

2014-04-18 21:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்ற சொல் தமிழில் இல்லையா? பார்க்க: தொல்காப்பியம்.

தந்தை, அரசனை குறிக்கும் சொல் அல்ல தை

[N. Ganesan]

On Friday, April 18, 2014 8:35:34 AM UTC-7, Kalairajan Krishnan wrote:

2014-04-18 19:07 GMT+05:30 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்றால் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு Father, Leader, King

எனப் பொருள்

இது சரியா?
“ஐ“ என்பதற்குத்தான் Father, Leader, King எனப் பொருள்.

தை என்பதற்கு இப்பொருள்கள் அடிப்படையானது,

முன்+ஐ = முன்னை என்றாகும். மூத்த அண்ணன் எனப் பொருள்.

தன் + ஐ = தன்னை, பின்+ஐ = பின்னை.

முன்+தை = முந்தை = Forefathers  என்பதன் நேர். தா(தம்)தை = தாதை.

ஆந்தை = ஆதன் + தை, பூந்தை = பூதன் + தை, சாத்தன் + தை = சாத்தந்தை

கண்ணந்தை, கொற்றந்தை, - இன்றும் கொங்குக் குலப்பெயர்கள். 

நா. கணேசன்

 

[N. Ganesan]

On Friday, April 18, 2014 7:17:26 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-18 21:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்ற சொல் தமிழில் இல்லையா? பார்க்க: தொல்காப்பியம்.

தந்தை, அரசனை குறிக்கும் சொல் அல்ல தை

தை என்னும் சொல் அரசனையும், தலைவனையும் குறிப்பது.

சென்னைப் பேரகராதி: என்+தை > எந்தை

எந்தை entai , n. < என் + தை suff. 1. My father, our father; also used courteously in addressing an elder; என் தந்தை. எந்தை தந்தை தந்தை (திவ். திருப்பல். 6) 2. My elder brother; என் தமை யன். எந்தைக்குப் புகாவுய்த்துக் கொடுப்பதோ (கலித். 108). 3. My master, lord; என்தலைவன். எந்தை யொடு கிடந்தா ரெம் புன்றலைப் புதல்வர் (புறநா. 19, 13).

முன்+தை = முந்தை = Forefathers.

நா. கணேசன்

[N. Ganesan]

On Friday, April 18, 2014 7:17:26 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-18 21:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்ற சொல் தமிழில் இல்லையா? பார்க்க: தொல்காப்பியம்.

தந்தை, அரசனை குறிக்கும் சொல் அல்ல தை

தந்தை அரசனைக் குறிப்பது. தந்தை = தன் + தை.

[செல்வன்]

2014-04-18 21:27 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்னும் சொல் அரசனையும், தலைவனையும் குறிப்பது.

சென்னைப் பேரகராதி: என்+தை > எந்தை

எந்தை entai , n. < என் + தை suff. 1. My father, our father; also used courteously in addressing an elder; என் தந்தை. எந்தை தந்தை தந்தை (திவ். திருப்பல். 6) 2. My elder brother; என் தமை யன். எந்தைக்குப் புகாவுய்த்துக் கொடுப்பதோ (கலித். 108). 3. My master, lord; என்தலைவன். எந்தை யொடு கிடந்தா ரெம் புன்றலைப் புதல்வர் (புறநா. 19, 13).

முன்+தை = முந்தை = Forefathers.

இது எப்படி இருக்கு என்றால்:

ஸ் என்றால் பேருந்து என சொல்லிவிட்டு அதற்கு ஆதாரமாக பஸ் எனும் சொல்லை உதாரணம் காட்டுவது மாதிரி.

தந்தை, எந்தை எல்லாம் ரைட்டு. வெறும் தை எனும் சொல்லுக்கு தைப்பது, மாதம் என்பதை தாண்டி எந்த பொருளும் தமிழில் இல்லை. வெறும் தைக்கு அரசன், தந்தை என எங்கே பொருள் உள்ளது? தைக்கு பொருள் கேட்டால் எந்தையை எடுத்து கொடுக்க கூடாது. தை என்பதற்கு அகராதியில் அப்படி தனியாக ஒரு விளக்கம் இருந்தால் மட்டுமே கொடுக்கவேண்டும்

[நா.ரா.கி.காளைராசன்]

மந்தை

சந்தை

என்ற சொற்களுக்கும் விளக்கம் அளித்திடுமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன்.

அன்பன்

கி.காளைராசன்

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.

For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

--

google.com/+KalairajanKrishnan

http://pulikkarai-iyanar.blogspot.in/

http://thiruppuvanam1.blogspot.in/

http://kaalaiyarkovil.blogspot.in/

http://sakkudi.blogspot.in/

http://temples-kalairajan.blogspot.in/

http://myletters-kalairajan.blogspot.in/

http://thirukural-kalai.blogspot.in/

http://tours-kalairajan.blogspot.in/

http://books-kalai.blogspot.in/

http://kovillormadam.blogspot.in/

http://kalairajanletters.blogspot.in/

http://kalairajan26.blogspot.in/

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 2:39:28 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-18 21:27 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்னும் சொல் அரசனையும், தலைவனையும் குறிப்பது.

சென்னைப் பேரகராதி: என்+தை > எந்தை

எந்தை entai , n. < என் + தை suff. 1. My father, our father; also used courteously in addressing an elder; என் தந்தை. எந்தை தந்தை தந்தை (திவ். திருப்பல். 6) 2. My elder brother; என் தமை யன். எந்தைக்குப் புகாவுய்த்துக் கொடுப்பதோ (கலித். 108). 3. My master, lord; என்தலைவன். எந்தை யொடு கிடந்தா ரெம் புன்றலைப் புதல்வர் (புறநா. 19, 13).

முன்+தை = முந்தை = Forefathers.

இது எப்படி இருக்கு என்றால்:

ஸ் என்றால் பேருந்து என சொல்லிவிட்டு அதற்கு ஆதாரமாக பஸ் எனும் சொல்லை உதாரணம் காட்டுவது மாதிரி.

தந்தை, எந்தை எல்லாம் ரைட்டு. வெறும் தை எனும் சொல்லுக்கு தைப்பது, மாதம் என்பதை தாண்டி எந்த பொருளும் தமிழில் இல்லை. வெறும் தைக்கு அரசன், தந்தை என எங்கே பொருள் உள்ளது? தைக்கு பொருள் கேட்டால் எந்தையை எடுத்து கொடுக்க கூடாது. தை என்பதற்கு அகராதியில் அப்படி தனியாக ஒரு விளக்கம் இருந்தால் மட்டுமே கொடுக்கவேண்டும்

காளை ஐயாவுக்கு விளக்கம் கொடுத்தேன். தை என்பதற்கு நீங்கள் சொல்வதற்கு மேல் பொருள்கள் உள.

தை ‘Father, Leader, King'. என்+தை = எந்தை, முன்+தை = முந்தை, உன்+தை = உந்தை, தன்+தை = தந்தை,

ஆந்தை, பூத்தந்தை, சாத்தந்தை, ...எல்லாவற்றிலும் ‘தை’ என்னும் தமிழ்ச்சொல் இருக்கிறது.

அப்பொருளில் தான் ’தை’ என்னும் திங்கட்பெயரும்.

நா. கணேசன்

 

[தேமொழி]

எந்தை, முந்தையுடன் அத்தையையும் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.

..... தேமொழி 

[செல்வன்]

2014-04-19 19:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

காளை ஐயாவுக்கு விளக்கம் கொடுத்தேன். தை என்பதற்கு நீங்கள் சொல்வதற்கு மேல் பொருள்கள் உள.

தை ‘Father, Leader, King'. என்+தை = எந்தை, முன்+தை = முந்தை, உன்+தை = உந்தை, தன்+தை = தந்தை,

ஆந்தை, பூத்தந்தை, சாத்தந்தை, ...எல்லாவற்றிலும் ‘தை’ என்னும் தமிழ்ச்சொல் இருக்கிறது.

அப்பொருளில் தான் ’தை’ என்னும் திங்கட்பெயரும்.

தை எனும் சொல்லுக்கு "அரசன், மன்னன், தந்தை" என எதாவது அகராதியில், தமிழ் இலக்கியத்தில் பொருள் இருந்தால் கொடுக்கவும்.

ஆந்தை, தந்தை, எலந்தை, குழந்தை எல்லாவற்றிலும் தை இருக்கிறது. மன்னனையும், ஆந்தையையும் ஒரே சொல்லில் அழைத்திருக்க முடியுமா? :-)

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 6:55:52 PM UTC-7, K Selvan wrote:

2014-04-19 19:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

காளை ஐயாவுக்கு விளக்கம் கொடுத்தேன். தை என்பதற்கு நீங்கள் சொல்வதற்கு மேல் பொருள்கள் உள.

தை ‘Father, Leader, King'. என்+தை = எந்தை, முன்+தை = முந்தை, உன்+தை = உந்தை, தன்+தை = தந்தை,

ஆந்தை, பூத்தந்தை, சாத்தந்தை, ...எல்லாவற்றிலும் ‘தை’ என்னும் தமிழ்ச்சொல் இருக்கிறது.

அப்பொருளில் தான் ’தை’ என்னும் திங்கட்பெயரும்.

தை எனும் சொல்லுக்கு "அரசன், மன்னன், தந்தை" என எதாவது அகராதியில், தமிழ் இலக்கியத்தில் பொருள் இருந்தால் கொடுக்கவும்.

ஆந்தை, தந்தை, எலந்தை, குழந்தை எல்லாவற்றிலும் தை இருக்கிறது. மன்னனையும், ஆந்தையையும் ஒரே சொல்லில் அழைத்திருக்க முடியுமா? :-)

தை என்னும் முறைப்பெயர் சேர்ந்து முந்தை, தந்தை, எந்தை, உந்தை, தாதை, ஆந்தை, பூந்தை என்ற

பெயர்கள் தமிழில் உருவான்கின்றன. ஆதன்+தை = ஆந்தை.

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 6:31:36 PM UTC-7, தேமொழி wrote:

எந்தை, முந்தையுடன் அத்தையையும் சேர்த்துக் கொள்ளலாம்.

அத்தன் - அத்தை

 

..... தேமொழி 

 

[தேமொழி]

On Saturday, April 19, 2014 6:55:52 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

தை எனும் சொல்லுக்கு "அரசன், மன்னன், தந்தை" என எதாவது அகராதியில், தமிழ் இலக்கியத்தில் பொருள் இருந்தால் கொடுக்கவும்.

 

யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்

நீயும் யானும் எவ்வழி அறிதும்

செம்புலப் பெயல் நீர்போல

அன்புடை நெஞ்சந்தாங் கலந்தனவே"

-- செம்புலப் பெயல்நீரார்

எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து குலாவி

இருந்ததும் இந்நாடே - அதன்

முந்தையர் ஆயிரம் ஆண்டுகள் வாழ்ந்து

முடிந்ததும் இந்நாடே - அவர்

சிந்தையில் ஆயிரம் எண்ணம் வளர்ந்து

சிறந்ததும் இந்நாடே - இதை

வந்தனை கூறி மனதில் இருத்தி என்

வாயுற வாழ்த்தேனோ - இதை

வந்தே மாதரம் வந்தே மாதரம்

என்று வணங்கேனோ? 

--பாரதியார் 

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 6:55:52 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-19 19:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

காளை ஐயாவுக்கு விளக்கம் கொடுத்தேன். தை என்பதற்கு நீங்கள் சொல்வதற்கு மேல் பொருள்கள் உள.

தை ‘Father, Leader, King'. என்+தை = எந்தை, முன்+தை = முந்தை, உன்+தை = உந்தை, தன்+தை = தந்தை,

ஆந்தை, பூத்தந்தை, சாத்தந்தை, ...எல்லாவற்றிலும் ‘தை’ என்னும் தமிழ்ச்சொல் இருக்கிறது.

அப்பொருளில் தான் ’தை’ என்னும் திங்கட்பெயரும்.

தை எனும் சொல்லுக்கு "அரசன், மன்னன், தந்தை" என எதாவது அகராதியில், தமிழ் இலக்கியத்தில் பொருள் இருந்தால் கொடுக்கவும்.

ஆந்தை, தந்தை, எலந்தை, குழந்தை எல்லாவற்றிலும் தை இருக்கிறது. மன்னனையும், ஆந்தையையும் ஒரே சொல்லில் அழைத்திருக்க முடியுமா? :-)

முனைவர் செல்வன்,

புறநானூறு:

வையை சூழ்ந்த வளங்கெழு வைப்பின்
பொய்யா யாணர் மையற் கோமான்
மாவனும், மன்எயில் ஆந்தையும், உரைசால்
அந்துவஞ் சாத்தனும், ஆதன் அழிசியும்,

வெஞ்சின இயக்கனும், உளப்படப் பிறரும்,

ஆந்தை - என்றால் என்ன பொருள்?

நா. கணேசன் 

[Hari Krishnan]

2014-04-20 8:21 GMT+05:30 தேமொழி <them...@cs.com>:

On Saturday, April 19, 2014 6:55:52 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

தை எனும் சொல்லுக்கு "அரசன், மன்னன், தந்தை" என எதாவது அகராதியில், தமிழ் இலக்கியத்தில் பொருள் இருந்தால் கொடுக்கவும்.

 

யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்

நீயும் யானும் எவ்வழி அறிதும்

செம்புலப் பெயல் நீர்போல

அன்புடை நெஞ்சந்தாங் கலந்தனவே"

-- செம்புலப் பெயல்நீரார்

எந்தை நுந்தை என்ற சொல்வடிவங்களிலெல்லாம் 'தை' என்ற ஒலி இடம் பெறுவதென்னவோ உண்மைதான்.  ஆனால், எந்தை, தந்தை, ஆதன் தந்தை ஆந்தை போன்ற வடிவங்களில் உள்ளது 'தை' என்ற சொல்லா அல்லது ஐ என்ற சொல்லா?  அத்தன்>அத்தை என்றெல்லாம் > விளையாட்டைத் தொடங்கினால், சித்தன்>சித்தை, தத்தன்>தத்தை என்று விரிக்க இடமிருக்கிறதல்லவா?

யாரோ சொன்னால் அவரை விட்டுவிட்டு என்னிடம் வந்து கேட்பானேன் என்று தோன்றுகிறதோ?  நீங்களுமா என்று தோன்றுகிறது.  அவ்வளவே.  :))

கேப்பையில் நெய் வடிகிறது அம்மா.  கவனம்.  

--
அன்புடன்,
ஹரிகி.

நட்பும் சுற்றமும் நலமே என்பதை

மட்டும் கேட்க வாணி அருள்கவே.

God bless all of us.  May we hear from everyone in our life that they are good and prosperous. 

[Nagarajan Vadivel]

wiigkellaam iwta viLaiyaaddil iidupaddaal egkaLukku wallaap pozutupookumநீங்கெல்லாம் இந்த விளையாட்டில் ஈடுபட்டால் எங்களுக்கு நல்லாப் பொழுதுபோகும்.  ஆனால் தமிழுக்கு என்ன நனமை என்று யாராவது சொல்லனும்

காலம்சார் மொழியியலில் இலக்கியத்துக்குபின் இலக்கணம் தோன்றும் என்று குறிப்பிடுவர்.  சங்ககாலத்தில் தமிழில் வழங்கிய வேர்ச் சொற்கள் எவை என்று பிற மொழிகளில் இருந்து தமிழ் கடன் வாங்கிய வேற்சொற்கள் எவை என்பதையும் யாராவது தொகுத்தால் அதன் அடிப்படையில் கிளைச் சொல் ஆராய்ச்சியை நடத்தலாம்

தமிழில் உள்ள தமிழுக்கே உரிய வேற்சொற்கள் எத்தனை?  யாராவது ஐயம் திரிபறத் தொகுத்துள்ளனரா.  

சவடால்

2014-04-20 8:21 GMT+05:30 தேமொழி <them...@cs.com>:

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.

[செல்வன்]

2014-04-19 21:51 GMT-05:00 தேமொழி <them...@cs.com>:

யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்

நீயும் யானும் எவ்வழி அறிதும்

செம்புலப் பெயல் நீர்போல

அன்புடை நெஞ்சந்தாங் கலந்தனவே"

-- செம்புலப் பெயல்நீரார்

தையை கேட்டால் எந்தையை சொல்கிறீர்கள் :-)

தை என தனியாக இலக்கியங்களில் அரசன், தந்தை ஆகியோர் குறிப்பிடபடும் உதாரணத்தை கொடுக்கவும். எந்தை, நுந்தை எல்லாம் கணக்கில் கிடையாது

[தேமொழி]

அத்தை¹ attai

, n. cf. Pkt. attā. [T. atta, K. Tu. atte.] 1. Father's sister; தகப்பனுடன் பிறந்தவள். கானிடை யத்தைக் குற்ற குற்றமும் (கம் பரா. பாச. 19). 2. Mother-in-law, of husband; மனைவியின் தாய். 3. Mother-in-law, of wife; கணவன் தாய். அரசர்க் கத்தையர்க்கு (கம்பரா. தைல. 40). 4. Lady, woman of rank or eminence; தலைவி. (பிங்.) 5. See கற்றாழை. (இராசவைத்.)

http://dsalsrv02.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/contextualize.pl?p.0.tamillex.703702

என்று இங்கு கொடுக்கப்பட்டு  இருக்கிறதே திரு. ஹரிகி அதைப்பார்த்து விட்டுதான் சொன்னேன். 

..... தேமொழி 

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 8:03:34 PM UTC-7, K Selvan wrote:

2014-04-19 21:51 GMT-05:00 தேமொழி <them...@cs.com>:

யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ

எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்

நீயும் யானும் எவ்வழி அறிதும்

செம்புலப் பெயல் நீர்போல

அன்புடை நெஞ்சந்தாங் கலந்தனவே"

-- செம்புலப் பெயல்நீரார்

தையை கேட்டால் எந்தையை சொல்கிறீர்கள் :-)

தை என தனியாக இலக்கியங்களில் அரசன், தந்தை ஆகியோர் குறிப்பிடபடும் உதாரணத்தை கொடுக்கவும். எந்தை, நுந்தை எல்லாம் கணக்கில் கிடையாது

என்+தை = எந்தை, தன்+தை = தந்தை, உன்+தை = உந்தை.

தொல்காப்பியம் - காண்டிகையுரை:

தொண்ணூறு   -   தொள்ளாயிரம்   முதலிய  புணர்

மொழிகளைப்  போலச்   சாத்தந்தை  முதலியவற்றிற்கும்   கூறியுள்ளவிதி

தொல்லோர் மரபென்க. தந்தை என்னும் படர்க்கைச் சொல் ஆசிரியர் நூல்

செய்த காலத்து மூவிடத்திற்கும் உரிய பெயராக வழங்கி வரலாயிற்று எனத்

தெரிகின்றது.   தன்மைப்பெயர்   எந்தை,    முன்னிலைப்பெயர்   நுந்தை

என்பனவாகும்.  இவற்றுள் தம்,  நும்,  எம்  என்பவை இடத்தைக் குறித்து

நின்று  ‘தை’  என்னும்  முறைப்பெயரொடு  புணர்ந்து   ஒரு  சொல்லாய்

அமைந்துள்ளமை புலனாகும். ஏனைப் பெயர்களும் இவ்வாறே; யாய், ஞாய்,

தாய் எனவும் எங்கை, நுங்கை, தங்கை எனவும் எம்பின்,  நும்பின், தம்பின்

எனவும்   அமைந்துள்ளமை  காணலாம்.   எனவே,   சாத்தன்   முதலாய

பெயர்களின் முன்வந்து  புணர்ந்த  முறைப்பெயர்   ‘தை’   என்பதேயாம்.

அதனான்  சாத்தன்  -  தை, என்பவை  நிலைமொழி ஈறு, வருமொழியின்

கிளையொற்றாக மாறிச்  சாத்தந்தை எனப்  புணர்ந்து நிற்பதை அறியலாம்.

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

நா. கணேசன்

[Hari Krishnan]

2014-04-20 8:40 GMT+05:30 தேமொழி <them...@cs.com>:

அத்தை¹ attai

, n. cf. Pkt. attā. [T. atta, K. Tu. atte.] 1. Father's sister; தகப்பனுடன் பிறந்தவள். கானிடை யத்தைக் குற்ற குற்றமும் (கம் பரா. பாச. 19). 2. Mother-in-law, of husband; மனைவியின் தாய். 3. Mother-in-law, of wife; கணவன் தாய். அரசர்க் கத்தையர்க்கு (கம்பரா. தைல. 40). 4. Lady, woman of rank or eminence; தலைவி. (பிங்.) 5. See கற்றாழை. (இராசவைத்.)

http://dsalsrv02.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/contextualize.pl?p.0.tamillex.703702

என்று இங்கு கொடுக்கப்பட்டு  இருக்கிறதே திரு. ஹரிகி அதைப்பார்த்து விட்டுதான் சொன்னேன். 

..... தேமொழி 

அத்தை என்பதற்கும் தை என்பதற்கும் என்ன தொடர்பம்மா?  அப்படியானால் சொத்தை, கத்தை (கற்றையின் திரிபானாலும், கத்தைதான் கற்றையானது என்று ஓஓங்கி ஒரு போடு போட்டுவிட்டால் போகிறது!) செத்தை, என்று ---தை ஈறாக முடியும் சொற்களைப் பட்டியலிட்டுவிட்டால் அஃதன்றோ ஆராய்ச்சி!  சொல்லாய்வு!  

அதுவும், தை என்ற மாதப் பெயரோடு அத்தைக்கு என்ன தொடர்பு, நுந்தை, எந்தை, ஆதன் தந்தை எல்லாவற்றுக்கும் என்ன தொடர்பு?  சகலத்தையும் யானை செக்கில் போட்டு ஆட்டினால் கூழாகும்.  தேமொழி எதற்கு அந்த செக்கில் போய் தலையைக் கொடுப்பானேன் என்று கேட்டேன்.  புரிந்து கொள்வீர்கள் என்று நம்புகிறேன்.  :)

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 8:10:56 PM UTC-7, தேமொழி wrote:

அத்தை¹ attai

, n. cf. Pkt. attā. [T. atta, K. Tu. atte.] 1. Father's sister; தகப்பனுடன் பிறந்தவள். கானிடை யத்தைக் குற்ற குற்றமும் (கம் பரா. பாச. 19). 2. Mother-in-law, of husband; மனைவியின் தாய். 3. Mother-in-law, of wife; கணவன் தாய். அரசர்க் கத்தையர்க்கு (கம்பரா. தைல. 40). 4. Lady, woman of rank or eminence; தலைவி. (பிங்.) 5. See கற்றாழை. (இராசவைத்.)

http://dsalsrv02.uchicago.edu/cgi-bin/philologic/contextualize.pl?p.0.tamillex.703702

என்று இங்கு கொடுக்கப்பட்டு  இருக்கிறதே திரு. ஹரிகி அதைப்பார்த்து விட்டுதான் சொன்னேன். 

அத்தை பெண்பால். அத்தனுக்கு. -அன் என்னும் விகுதிக்கு வரும் பெண்பால் -ஐ இது.

ஆனால், தந்தை, எந்தை போன்றன ஆண்பால் பெயர்கள். தை என்னும் முறைப்பெயரால் வந்தது.

தை - Father, King, Leader என்பது போல கை - பெண், சிறிய என்ற பொருள்களும் உண்டு. 

கைம்மை - சிறுமை அடைந்த நிலை.  அதனால் சதி உடன்கட்டை ஏறிய மாசதிக்கல்லில்

கையைப் பொறிப்பது வழக்கம்:

http://www.thehindu.com/books/article2769460.ece

கை - எங்கை (எம் +கை), நுங்கை (நும்+கை), அய்+கை - அக்கை (அக்கா -விளி).

தை (முதலை), கை (பெண்), கால் (காலம்), ஓம் எழுத்துக்கு துதிக்கை, மீன் - இவற்றைச் சின்னங்களாக எடுக்கும் முறை பல காலமாக இருக்கிறது:

http://nganesan.blogspot.com/2012/01/letters-u-o-and-om-in-pillaiyarcuzi.html

என்+தை = எந்தை, தன்+தை = தந்தை, உன்+தை = உந்தை.

தொல்காப்பியம் - காண்டிகையுரை:

தொண்ணூறு   -   தொள்ளாயிரம்   முதலிய  புணர்

மொழிகளைப்  போலச்   சாத்தந்தை  முதலியவற்றிற்கும்   கூறியுள்ளவிதி

தொல்லோர் மரபென்க. தந்தை என்னும் படர்க்கைச் சொல் ஆசிரியர் நூல்

செய்த காலத்து மூவிடத்திற்கும் உரிய பெயராக வழங்கி வரலாயிற்று எனத்

தெரிகின்றது.   தன்மைப்பெயர்   எந்தை,    முன்னிலைப்பெயர்   நுந்தை

என்பனவாகும்.  இவற்றுள் தம்,  நும்,  எம்  என்பவை இடத்தைக் குறித்து

நின்று  ‘தை’  என்னும்  முறைப்பெயரொடு  புணர்ந்து   ஒரு  சொல்லாய்

அமைந்துள்ளமை புலனாகும். ஏனைப் பெயர்களும் இவ்வாறே; யாய், ஞாய்,

தாய் எனவும் எங்கை, நுங்கை, தங்கை எனவும் எம்பின்,  நும்பின், தம்பின்

எனவும்   அமைந்துள்ளமை  காணலாம்.   எனவே,   சாத்தன்   முதலாய

பெயர்களின் முன்வந்து  புணர்ந்த  முறைப்பெயர்   ‘தை’   என்பதேயாம்.

அதனான்  சாத்தன்  -  தை, என்பவை  நிலைமொழி ஈறு, வருமொழியின்

கிளையொற்றாக மாறிச்  சாத்தந்தை எனப்  புணர்ந்து நிற்பதை அறியலாம்.

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

நா. கணேசன்

 

[செல்வன்]

2014-04-19 22:18 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

ஆக தந்தையை தை என அழைப்பது தொல்லோர் வகுத்த மரபு அல்ல என தெரிகிறது அல்லவா? :-)

[தேமொழி]

http://www.valaitamil.com/%E0%AE%8E%E0%AE%A8%E0%AF%8D%E0%AE%A4%E0%AF%88--tamil-dictionary73189.html

எந்தை = எம் தந்தை, எம் தலைவன், எம் தமையன் என்று இருக்கிறது.  அது புரிந்தது 

அத்தன் >> இருந்து அத்தை வந்தது புரிந்தது.

ஆனால் இப்பொழுது புரிவது நான் அகராதியில் பார்த்து ஒரு சொல்லின் பொருள் புரிந்து கொள்வதுடன் நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பது.  

வேர்ச் சொல்லும் நானும் வேறு வேறு வகையில் வேறுபட்டவர்கள் என்பது.

:))) என் பங்கிற்கு முடிந்தவரை குழப்பிவிட்டேன் போலிருக்கிறது.

..... தேமொழி 

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 8:37:05 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-19 22:18 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

ஆக தந்தையை தை என அழைப்பது தொல்லோர் வகுத்த மரபு அல்ல என தெரிகிறது அல்லவா? :-)

தன் +தை = தந்தை. தந்தையை தந்தை என அழைப்பது தொல்லோர் மரபு.

தந்தை என்பதில் உள்ள முறைப்பெயர் “தை”. இது காரணப்பெயர்: தை -தையல்.

அதனால் தான் மகரவிடங்கரை தை என்று அழைக்கின்றனர். 

நா. கணேசன்

 

[செல்வன்]

2014-04-19 22:40 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தன் +தை = தந்தை. தந்தையை தந்தை என அழைப்பது தொல்லோர் மரபு.

தந்தை என்பதில் உள்ள முறைப்பெயர் “தை”. இது காரணப்பெயர்: தை -தையல்.

அதனால் தான் மகரவிடங்கரை தை என்று அழைக்கின்றனர். 

மகரவிடங்கரை தை என அழைப்பது முன்னோர் வகுத்த மரபு அல்ல என தொல்காப்பியரே சொல்லிவிட்டாரே?

தொல்காப்பிய மரபுப்படி மகரவிடங்கரை தந்தை என தான் அழைக்கமுடியும்.

[N. Ganesan]

ஆயிரக்கணக்கான சொற்கள் தை என்றும், கை என்றும் முடியும். 

ஆனால் அவற்றுள், தந்தை, எந்தை, நுந்தை (> உந்தை), தாதை, முந்தை, ஆந்தை (பறவை அல்ல), பூந்தை,

... இவைபற்றி தொல்காப்பியர் பேசுகிறார். இவற்றில் உள்ள முறைப்பெயர் “தை”.

அதேபோல், எங்கை, உங்கை, நுங்கை, தங்கை, அக்கை (< அய்க்கை) இவற்றில் உள்ள

முறைப்பெயர் “கை”.

பார்க்க: தொல்காப்பியம் ஆராய்ச்சிக் காண்டிகையுரை.

இலந்தை/இரந்தை - ஒரு செடி. இது தந்தை என்று யாரையும் அழைப்பதில்லை. அத்தை பெண்பால் பெயர்.

நா. கணேசன்

 

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 8:42:27 PM UTC-7, K Selvan wrote:

2014-04-19 22:40 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தன் +தை = தந்தை. தந்தையை தந்தை என அழைப்பது தொல்லோர் மரபு.

தந்தை என்பதில் உள்ள முறைப்பெயர் “தை”. இது காரணப்பெயர்: தை -தையல்.

அதனால் தான் மகரவிடங்கரை தை என்று அழைக்கின்றனர். 

மகரவிடங்கரை தை என அழைப்பது முன்னோர் வகுத்த மரபு அல்ல என தொல்காப்பியரே சொல்லிவிட்டாரே?

தொல்காப்பிய மரபுப்படி மகரவிடங்கரை தந்தை என தான் அழைக்கமுடியும்.

தொல்காப்பியருக்கு ஆயிரக்கணக்கான வருஷங்கள் முன்பிருந்தே தை என்றுதான் அழைக்கின்றனர்.

தந்தை என்று அழைக்கவேண்டும் என அவர் சொல்லலை. முந்தை என்றும், எந்தை என்றும் அழைக்கலாம்.

முறைப்பெயர் “தை”, அதனால் தான் தை என்றே பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாய் அழைக்கின்றனர்.

நா. கணேசன்

[செல்வன்]

2014-04-19 22:48 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

முறைப்பெயர் “தை”, அதனால் தான் தை என்றே பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாய் அழைக்கின்றனர்.

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

[Hari Krishnan]

2014-04-20 9:07 GMT+05:30 செல்வன் <hol...@gmail.com>:

ஆக தந்தையை தை என அழைப்பது தொல்லோர் வகுத்த மரபு அல்ல என தெரிகிறது அல்லவா? :-)

ஆமாம்.  தை மாதம், தந்தையிலிருந்து வந்தது.  அதற்கடுத்த மாதமான மார்கழி, தாயைக் கழித்துக் கட்டுவதே தமிழர் பண்பாடு என்று சொல்கிறது... மார்+கழி.  பாலூட்டிய மார்பைக் கழித்துக் கட்டு.  அஃதாகும் தமிழர் மரபு. அஃதே தமிழ் மாதப் பெயர் சுட்டிட்றாம் என்க.  :D

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 8:58:37 PM UTC-7, K Selvan wrote:

2014-04-19 22:48 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

முறைப்பெயர் “தை”, அதனால் தான் தை என்றே பல ஆயிரம் ஆண்டுகளாய் அழைக்கின்றனர்.

தொல்லோர்     வகுத்தமரபு    நோக்கி   ஆசிரியர்   ‘தை’   என்பதை

வருமொழியாகக்  கூறாமல், தந்தை  என்பதையே  கொண்டு  கூறியுள்ளார்

என்க.

நான் கொடுத்த செய்திதானே. தொல்காப்பிய சூத்திரத்துக்கு அமைதி காண்கிறார் உரையாசிரியர்.

ஆனால், அவரே எது முறைப்பெயர் என்றும் விரிவாக விளக்கியுள்ளாரே. தந்தை என்பது

தன்+தை என்று பிரித்து “தை” என்பது முறைப்பெயர் என விளக்கியுள்ளாரே.

ஆதன் + தை = ஆந்தை, பூதன் + தை = பூந்தை என்பதற்கான சூத்திரமும் தொல்காப்பியரில் உண்டு.

அதற்கு உரையாசிரியர் “தை” என்னும் முறைப்பெயருடன் விளக்கியிருக்கிறார்.

ஆதன்,  பூதன்  என்பவற்றின்  முதனிலையாகிய  குறைஉரிச் சொற்கள்

ஆத்,  பூத் என்பவையாகலின்  அவை  மெலிந்து  தை என்பதனொடு கூடி

ஆந்தை, பூந்தை  என  நின்றமையறிக. இதுவும்  தொல்லோரது  வழக்காறு

நோக்கிக் கூறிய இலக்கணமே என்க.

(1) சென்னைப் பேரகராதி எந்தை = என் + தை என்று முறைப்பெயருடன் பிரிக்கிறது.

(2) ஆராய்ச்சிக் காண்டிகையுரையில் இந்தப் பழைய உறவு முறைப்பெயர் (தை; தன் +தை -தந்தை; முன்+தை - முந்தை, என்+தை = எந்தை ) எல்லாவற்றையும் விளக்கியிருக்கிறார் உரையாசிரியர்:

தன்மைப்பெயர்   எந்தை,    முன்னிலைப்பெயர்   நுந்தை

என்பனவாகும்.  இவற்றுள் தம்,  நும்,  எம்  என்பவை இடத்தைக் குறித்து

நின்று  ‘தை’  என்னும்  முறைப்பெயரொடு  புணர்ந்து   ஒரு  சொல்லாய்

அமைந்துள்ளமை புலனாகும். ஏனைப் பெயர்களும் இவ்வாறே; யாய், ஞாய்,

தாய் எனவும் எங்கை, நுங்கை, தங்கை எனவும் எம்பின்,  நும்பின், தம்பின்

எனவும்   அமைந்துள்ளமை  காணலாம்.   எனவே,   சாத்தன்   முதலாய

பெயர்களின் முன்வந்து  புணர்ந்த  முறைப்பெயர்   ‘தை’   என்பதேயாம்.

அதனான்  சாத்தன்  -  தை, என்பவை  நிலைமொழி ஈறு, வருமொழியின்

கிளையொற்றாக மாறிச்  சாத்தந்தை எனப்  புணர்ந்து நிற்பதை அறியலாம்.

(3) அண்மையில் மகர விடங்கரின் தொன்மை வழிபாடும், தை என்ற முறைப்பெயரால்

அவரது திங்களுக்கான பெயரும் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாய்த் தமிழர்களிடையே

இந்தியா முழுமையும் (சிந்துவெளி, தமிழ்நாடு) விளங்கின. வடக்குவாசல், டெல்லி

பத்திரிகையில் கட்டுரையில் எழுதியிருக்கிறேன் (வடக்குவாசல் நின்றுபோனது.

பென்னேஸ்வரன் நடத்திவந்தார்.) தை - மகர விடங்கர் புத்தாண்டு சிந்துவெளி

நாகரிகத்துடன் தொடர்புடையது. இன்று திருவள்ளுவர் ஆண்டு தை மாதத்தை வைத்துக்

கணக்கிடப்படுகிறது.

இலக்கியத்துக்காக தைப் புத்தாண்டு. அதற்கு அடிப்படை இலக்கணம்.

தொல்காப்பியர் திருநாள்  என்று சித்திரைப் புத்தாண்டு கொண்டாடலாம்.

http://www.yarl.com/forum3/index.php?showtopic=122005

தை - Father, Leader, King; கை - hand, small, woman, ஆய் - Mother தாய், யாய், ஞாய், மோய் -என்னும் சொற்கள்

ஆய்இ - ஆயி  - வ் ஏறி vaayi, மகாராஷ்ட்ராவில் baai எனப் பெண்கள் அழைப்பது இதனால்.

நா. கணேசன்

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 12:47:53 AM UTC-7, myself wrote:

//ஸ் என்றால் பேருந்து என சொல்லிவிட்டு அதற்கு ஆதாரமாக பஸ் எனும் சொல்லை உதாரணம் காட்டுவது மாதிரி.//

ஹிஹிஹிஹி, இது நல்லா இருக்கே.  :)))))))

தமிழ் வார்த்தை என்றால் கீதா அம்மையாருக்கு நல்லா இருக்கும் போல. பக்தியின் வெளிப்பாடு தை - விடங்கருக்கு இல்லையா?

பஸ் என்பதை ப+ஸ் என்று தமிழர், தமிழ் அகராதிகள் பிரிப்பதில்லை.

ஆனால், எந்தை என்பதை என்+தை என்று பிரித்து “தை” என்னும் முறைப்பெயருடன்

சென்னைப் பல்கலைப் பேரகராதியும், தொல்காப்பிய உரையாசிரியர்களும் காட்டுகின்றனர்.

நா. கணேசன்

 

[N. Ganesan]

On Saturday, April 19, 2014 9:31:41 PM UTC-7, chandrasekaran108 wrote:

ஆங்கிலத்தில் 'monsoon ' என்ற வார்த்தை அரேபிய வார்த்தையாகிய 'mausam ' என்ற வார்த்தையில்  இருந்து பிறந்ததாக அனைவராலும் ஒப்பு கொள்ளப்பட்டுள்ளது. பொதுவாக காலங்கள் மழை, சீதோஷ்ண நிலை கொண்டே கையாளப் பட்டு வந்தன என்பதால், இந்த 'மாசம்' என்ற வார்த்தை திரிந்து மாதம் என்றாகிவிட்டது. இது அராபிய வார்த்தை எனவும் எண்ண வேண்டா, ஏனெனில் ஆராயப் போனால் அது, கிரேக்க லத்தீன் மொழிகளில் சென்றடையகூடும். 

மத்-/மந்த்- என்னும் சொல் தருவது மதி. ஸ்ரீமதி = திருநிறை. இந்த இந்தோ-ஐரோப்பியச் சொல் தருவது Month, மதி.

மதி நிறைந்த நன்னாளால் - ஆண்டாள். மதி (திங்கள்) > மாதம்/மாசம். திராவிடசொல் - திங்கள் < தீம்+கள், “இனிய கதிர்கள்” தரும் கோள்.

கன்னடத்தில் இன்னும் மாதம் திங்களு தான். கன்னடத்தில் இருந்து வந்த மூத்த + அரையர் - முத்தரையர்.

முனைவர் கி. லோகநாத முத்தரையர் நம்மிடையே வேதாந்தம் பற்றி எழுதுகிறார். மூத்தரையர் செப்பேடுகளில் விருத்தராஜரு

என மொழிபெயர்க்கப்பட்ட வார்த்தை (நாகசாமி). (தீம்+களு) தீங்களு > திங்களு. தமிழில் திங்கள் ’moon'.

அறபி மொழியின் மௌசம் - பருவகாலம், பருவக்காற்று ‘monsoon' வேறானது. அதற்கும் திங்கள் அல்லது மாதம் சம்பந்தமில்லை.

”The word monsoon comes from the Arabic word “mawsim” (موسم), which means “season”, and possibly from modern Dutch word “monsun”.The Arabic origin word “mausam” (मौसम, موسم) also means “weather” in Hindi and several other North Indian languages.”

நா. கணேசன்

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 7:27:20 AM UTC-7, singanenjan wrote:

தெலுங்கில் மாதம் என்பதை, "நெல" என்கிறோம் ; இது "நிலா" எனும் சொல்லின் திரிபாக இருக்கலாம். ஒரு திங்கள்= ஒரு நிலா=ஒக்க நெல. 

ஆம். நிலவுதல் - சந்திரனின் தீங்கதிர்கள்  நிலவுவது நிலா. 

‘நிலாக் காயும் நேரம்’ - திங்களின் கிரணங்கள் பாயும் வேளை.

விஷ்ணு என்ற சொல் பழைய வேதத்தில் சூரியனின் கதிர்கள்

என்றே பொருள். விள்-/விண்-/விட்- இந்த திராவிடச் சொல்

தருவது விஷ்ணு. அதேபோல, உஷ்ண என்ற சொல்லும்

தொல்தமிழில் இருந்து வடக்கே உருவானதுதான். வாசித்தருள்க:

https://groups.google.com/d/msg/houstontamil/x_CxuwmOwkU/L0jrq6T5oUQJ

நா. கணேசன்

 

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.

[செல்வன்]

2014-04-20 7:57 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

நான் கொடுத்த செய்திதானே. தொல்காப்பிய சூத்திரத்துக்கு அமைதி காண்கிறார் உரையாசிரியர்.

ஆனால், அவரே எது முறைப்பெயர் என்றும் விரிவாக விளக்கியுள்ளாரே. தந்தை என்பது

தன்+தை என்று பிரித்து “தை” என்பது முறைப்பெயர் என விளக்கியுள்ளாரே.

ஆதன் + தை = ஆந்தை, பூதன் + தை = பூந்தை என்பதற்கான சூத்திரமும் தொல்காப்பியரில் உண்டு.

அதற்கு உரையாசிரியர் “தை” என்னும் முறைப்பெயருடன் விளக்கியிருக்கிறார்.

நீங்கள் கொடுத்த செய்திதான். ஆனால் அதிலேயே தை என தனியாக எழுதும் மரபு இல்லை என தெளிவாக கூறியுள்ளதே? தமிழில் அப்படி எக்காலத்திலும் தை தனியாக எழுதபட்டது இல்லை. தந்தை, எந்தை, நுந்தை என சேர்த்து எழுதுவதே தொல்காப்பியர் காலத்துக்கும் முன்பிருந்த மரபு

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 7:44:09 AM UTC-7, K Selvan wrote:

2014-04-20 7:57 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

நான் கொடுத்த செய்திதானே. தொல்காப்பிய சூத்திரத்துக்கு அமைதி காண்கிறார் உரையாசிரியர்.

ஆனால், அவரே எது முறைப்பெயர் என்றும் விரிவாக விளக்கியுள்ளாரே. தந்தை என்பது

தன்+தை என்று பிரித்து “தை” என்பது முறைப்பெயர் என விளக்கியுள்ளாரே.

ஆதன் + தை = ஆந்தை, பூதன் + தை = பூந்தை என்பதற்கான சூத்திரமும் தொல்காப்பியரில் உண்டு.

அதற்கு உரையாசிரியர் “தை” என்னும் முறைப்பெயருடன் விளக்கியிருக்கிறார்.

நீங்கள் கொடுத்த செய்திதான். ஆனால் அதிலேயே தை என தனியாக எழுதும் மரபு இல்லை என தெளிவாக கூறியுள்ளதே? தமிழில் அப்படி எக்காலத்திலும் தை தனியாக எழுதபட்டது இல்லை. தந்தை, எந்தை, நுந்தை என சேர்த்து எழுதுவதே தொல்காப்பியர் காலத்துக்கும் முன்பிருந்த மரபு

தை என்று தனியாக எழுதும் மரபும் இருக்கிறது. தொல்காப்பியருக்கு பல ஆயிரம் நூற்றாண்டு முன்னால் இருந்தே.

அதனால் தான் சென்னைப் பேரகராதியும், மிகச் சிறந்த உரையியற்றினோரும் தை என்னும் முறைப்பெயரைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.

தை = Fatther, Leader, King என்ற சொல்லால் விடங்கரை அழைப்பது பண்டைத் தமிழ் மரபு. 

நா. கணேசன்

 

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 7:44:09 AM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-20 7:57 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

நான் கொடுத்த செய்திதானே. தொல்காப்பிய சூத்திரத்துக்கு அமைதி காண்கிறார் உரையாசிரியர்.

ஆனால், அவரே எது முறைப்பெயர் என்றும் விரிவாக விளக்கியுள்ளாரே. தந்தை என்பது

தன்+தை என்று பிரித்து “தை” என்பது முறைப்பெயர் என விளக்கியுள்ளாரே.

ஆதன் + தை = ஆந்தை, பூதன் + தை = பூந்தை என்பதற்கான சூத்திரமும் தொல்காப்பியரில் உண்டு.

அதற்கு உரையாசிரியர் “தை” என்னும் முறைப்பெயருடன் விளக்கியிருக்கிறார்.

நீங்கள் கொடுத்த செய்திதான். ஆனால் அதிலேயே தை என தனியாக எழுதும் மரபு இல்லை என தெளிவாக கூறியுள்ளதே? தமிழில் அப்படி எக்காலத்திலும் தை தனியாக எழுதபட்டது இல்லை. தந்தை, எந்தை, நுந்தை என சேர்த்து எழுதுவதே தொல்காப்பியர் காலத்துக்கும் முன்பிருந்த மரபு

தமிழ் ஆராய்ச்சி நிபுணர்கள் உங்கள் கூற்றையும், காண்டிகை உரையாசிரியர் கூற்றையும் ஒப்பிட்டுப் பார்க்கவேண்டும்.

யார் தமிழறிஞர் என்பது நிர்ணயிக்கும்போது “தை” என்னும் தமிழ்ச்சொல்லின் பழைமை தெரிந்துவிடும். இன்றும் பயனில் இருக்கிறது.

சென்னை அகராதியும், காப்பியனாரின் காண்டிகையுரையாரியரும் தரும் செய்தி மகரவிடங்கரின் தமிழ்ப்பெயர்

தை என விளக்குகிறது.

எஸ். ராமச்சந்திரன் மொழியியல் அறிஞர்கள் தை என்பது தூய தமிழ்ச்சொல் என விளக்கியிருப்பதைப் படிக்கவேண்டும்.

நா. கணேசன்

 

[N. Ganesan]

எஸ். ராமச்சந்திரனுக்கும் புரியவில்லை. அவர் ஒரு ஆர்க்கியாலஜிஸ்ட். சில நல்ல செய்திகளை ஆராய்கிறார்.

ஆனால், தமிழ் மொழியியல் அறிஞர்கள் சொல்லும் “தை” என்னும் தூய தமிழ்ச்சொல். அது முறைப்பெயராய்

விளங்குவது (என்+தை, முன்+தை, தன்+தை, பூதன்+தை, சாத்தன்+தை, ...) படித்தால் புரிந்துகொள்வார்.

தை என மகர மாசம் ஏன் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாய் தமிழர் வழங்கிவருகின்றனர் என்று.

எஸ். ராமச்சந்திரன் 60 ஆண்டுகளாய் தமிழறிஞர்களும், கல்வெட்டறிஞரும் எழுதிய செய்தியை தினமலரில்

எழுதினார். தி ஹிந்து புதிதாய் மாணிக்கவாசகர் கட்டியது என்று கல்வேட்டே ஆவுடையார்கோயிலில்

இருக்கிறது என மிகப் பிழைபட்ட செய்தியைப் பரப்பியது. தமிழ்நாட்டின் பல அறிஞர்களும் எழுதத்

தொடங்கியிருப்பது இணையத்தில் வெளியாதலால் தமிழாய்வுகள் சிறக்கும். ஆவுடையார்கோயிலில்

கல்வெட்டு, மாணிக்கவாசகர் வாழ்ந்த 9-ஆம் நூற்றாண்டில் அவர் குருமூர்த்தியைச் சந்தித்த திருப்பெருந்துறை

அதனருகே உள்ள நாகப்பட்டினம் பற்றிச் சொல்லியுள்ளேன், பத்த்ரிகைகளில் வெளிவராத கல்வெட்டுப்பாடலும்

காணலாம்.

http://nganesan.blogspot.com/2014/02/manickavasakar-and-chola-seashore-town.html

நா. கணேசன் 

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 8:01:13 AM UTC-7, myself wrote:

செல்வன் சுட்டிய வரிகள் அவை. அதைக்குறிப்பிட மறந்திருக்கேன். :))))) 

செல்வனும், நீங்களும் தமிழாராய்ச்சிகள் வளர்ப்பவர்கள். தை என்ற தனித்தமிழ்ச்

சொல்லை வி.வி.சி, ஆக்குவதால் தமிழுக்குப் பெருமை சேரும். சென்னைப்

பேரகராதி, சிறந்த காண்டிகை உரையாசிரியர் சொல்வது இணையத்தில் புரிந்துகொள்வார்கள்

என நம்புகிறேன்.

இணையம் விரிவானது. தை என்னும் சொல் தூய தமிழ்ச்சொல்.

அது முறைப்பெயராக தனியாக இயங்க வல்லது. பண்டு காலத்திலேயே

தமிழர் மகரவிடங்கருக்குப் பெயராக வைத்து இன்றும் வழங்குவது.

தமிழ்மறை தந்த திருவள்ளுவர் ஆண்டு என்று பெருந்ததமிழறிஞர்களும்,

தமிழ்நாட்டு அரசாங்கமும் அழைக்கும் திங்கட்பெயர் இணையத்தில் நிற்கும்.

நா. கணேசன்

 

[நா.ரா.கி.காளைராசன்]

பாடல் எண் : 5

வேதங்கள் நான்குங் கொண்டு விண்ணவர் பரவி யேத்தப்
பூதங்கள் பாடி யாட லுடையவன் புனித னெந்தை
பாதங்கள் பரவி நின்ற பத்தர்க டங்கண் மேலை
ஏதங்க டீர நின்றா ரிடைமரு திடங்கொண் டாரே.

குறிப்புரை :

விண்ணிலுள்ளவர்கள் ( இம் மண்ணில் வந்து ) நான்கு வேதங்களையுங்கொண்டு வாழ்த்தி வழிபடப் பூதங்கள் பாடி ஆடலை உடையவன் . புநிதன் - தூயன் . ` எண்ணான் சிவன் ` ( சிவஞான போதவெண்பா உரை ) - ` தூயதன்மையன் என்னும் பொருட்டாய் அசத்தை எண்ணாமைக்குரிய இயைபுணர நின்றது `. இதனாற் சிவசத்தத்திற்குப் புநிதமென்னும் பொருளுண்மை புலப்படும் . சோமசம்புபத்ததி , சிவதத்துவ விவேகம் இரண்டனுள்ளும் அப்பொருள் கூறப்பட்டமை சிவஞான போதவுரையுட் சிவஞான முனிவர் எழுதியதால் அறியலாம் . எந்தை , நுந்தை , தந்தை என முறையே முன்னிலை படர்க்கைகட்கு உள்ளவாறு தன்மைக்குள்ளது இது . என் + து + ஐ = எந்தை எனதுஐ - எனது முதல் என்னும் பொருட்டு , என்னப்பன் , என்பிரான் ` ( தி .4 ப .35 பா .2), நுன் + து + ஐ = நுந்தை , தன் + து + ஐ = தந்தை . மூன்றும் மரூஉச் சொல் . திருப்பாதங்களை வாழ்த்திப் பிறவியற்று நிலைத்த தொண்டர்களுடைய மேலை ஏதங்கள் தீர்ந்துவிடத் திருவிடைமருதூரிடத்தைக் கொண்டு நின்றார் . உடையவன் புனிதன் என்னும் ஒருமையை நோக்கின் , நின்றார் கொண்டார் என்பவற்றில் உள்ள ஆரீறு , ` ஒருவரைக் கூறும் பன்மைக் கிளவி ` க்குரியதாதல் புலப்படும் . தி .4 ப .13 பா .3; ப .36 பா .4 முதலியவற்றிலும் இவ்வாறே கொள்க . ஆண்டு முன்னிலை படர்க்கை மயக்கமும் தோன்றும் . மேலைஏதங்கள் :- ( தி :-4 ப .10 பா .5, ப .90 பா .3, தி :-5 ப .5 பா .4, ப .5 பா .8, ப .14 பா .5, ப .7 பா .11, ப .64 பா .7, ப .59 பா .6, ப .97 பா .23.)

நன்றி = http://www.thevaaram.org/thirumurai_1/onepage.php?thiru=4&Song_idField=4035

அன்பன்

கி.காளைராசன்

2014-04-19 7:57 GMT+05:30 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

On Friday, April 18, 2014 7:17:26 PM UTC-7, செல்வன் wrote:

2014-04-18 21:12 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

தை என்ற சொல் தமிழில் இல்லையா? பார்க்க: தொல்காப்பியம்.

தந்தை, அரசனை குறிக்கும் சொல் அல்ல தை

தை என்னும் சொல் அரசனையும், தலைவனையும் குறிப்பது.

சென்னைப் பேரகராதி: என்+தை > எந்தை

எந்தை entai , n. < என் + தை suff. 1. My father, our father; also used courteously in addressing an elder; என் தந்தை. எந்தை தந்தை தந்தை (திவ். திருப்பல். 6) 2. My elder brother; என் தமை யன். எந்தைக்குப் புகாவுய்த்துக் கொடுப்பதோ (கலித். 108). 3. My master, lord; என்தலைவன். எந்தை யொடு கிடந்தா ரெம் புன்றலைப் புதல்வர் (புறநா. 19, 13).

முன்+தை = முந்தை = Forefathers.

நா. கணேசன்

 

--

செல்வன்

https://www.facebook.com/groups/tamilhealth/  (ஆரோக்கியம் & நல்வாழ்வு)

http://holyox.blogspot.com (பொதுவான என் தமிழ் வலைபதிவு)

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

--

google.com/+KalairajanKrishnan

http://pulikkarai-iyanar.blogspot.in/

http://thiruppuvanam1.blogspot.in/

http://kaalaiyarkovil.blogspot.in/

http://sakkudi.blogspot.in/

http://temples-kalairajan.blogspot.in/

http://myletters-kalairajan.blogspot.in/

http://thirukural-kalai.blogspot.in/

http://tours-kalairajan.blogspot.in/

http://books-kalai.blogspot.in/

http://kovillormadam.blogspot.in/

http://kalairajanletters.blogspot.in/

http://kalairajan26.blogspot.in/

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 8:31:59 AM UTC-7, kalai wrote:

பாடல் எண் : 5

வேதங்கள் நான்குங் கொண்டு விண்ணவர் பரவி யேத்தப்
பூதங்கள் பாடி யாட லுடையவன் புனித னெந்தை
பாதங்கள் பரவி நின்ற பத்தர்க டங்கண் மேலை
ஏதங்க டீர நின்றா ரிடைமரு திடங்கொண் டாரே.

குறிப்புரை :

விண்ணிலுள்ளவர்கள் ( இம் மண்ணில் வந்து ) நான்கு வேதங்களையுங்கொண்டு வாழ்த்தி வழிபடப் பூதங்கள் பாடி ஆடலை உடையவன் . புநிதன் - தூயன் . ` எண்ணான் சிவன் ` ( சிவஞான போதவெண்பா உரை ) - ` தூயதன்மையன் என்னும் பொருட்டாய் அசத்தை எண்ணாமைக்குரிய இயைபுணர நின்றது `. இதனாற் சிவசத்தத்திற்குப் புநிதமென்னும் பொருளுண்மை புலப்படும் . சோமசம்புபத்ததி , சிவதத்துவ விவேகம் இரண்டனுள்ளும் அப்பொருள் கூறப்பட்டமை சிவஞான போதவுரையுட் சிவஞான முனிவர் எழுதியதால் அறியலாம் . எந்தை , நுந்தை , தந்தை என முறையே முன்னிலை படர்க்கைகட்கு உள்ளவாறு தன்மைக்குள்ளது இது . என் + து + ஐ = எந்தை எனதுஐ - எனது முதல் என்னும் பொருட்டு , என்னப்பன் , என்பிரான் ` ( தி .4 ப .35 பா .2), நுன் + து + ஐ = நுந்தை , தன் + து + ஐ = தந்தை . மூன்றும் மரூஉச் சொல் . திருப்பாதங்களை வாழ்த்திப் பிறவியற்று நிலைத்த தொண்டர்களுடைய மேலை ஏதங்கள் தீர்ந்துவிடத் திருவிடைமருதூரிடத்தைக் கொண்டு நின்றார் . உடையவன் புனிதன் என்னும் ஒருமையை நோக்கின் , நின்றார் கொண்டார் என்பவற்றில் உள்ள ஆரீறு , ` ஒருவரைக் கூறும் பன்மைக் கிளவி ` க்குரியதாதல் புலப்படும் . தி .4 ப .13 பா .3; ப .36 பா .4 முதலியவற்றிலும் இவ்வாறே கொள்க . ஆண்டு முன்னிலை படர்க்கை மயக்கமும் தோன்றும் . மேலைஏதங்கள் :- ( தி :-4 ப .10 பா .5, ப .90 பா .3, தி :-5 ப .5 பா .4, ப .5 பா .8, ப .14 பா .5, ப .7 பா .11, ப .64 பா .7, ப .59 பா .6, ப .97 பா .23.)

நன்றி = http://www.thevaaram.org/thirumurai_1/onepage.php?thiru=4&Song_idField=4035

அன்பன்

கி.காளைராசன்

கை என்பது பெண்ணுக்கு இருப்பதால் நங்கை, தங்கை, எங்கை, அக்கை, உங்கை

தை என்பது ஆணுக்கு, தலைவனுக்கு இருப்பதால் (காரணப்பெயர், இலிங்க வழிபாடு:தை-தையல்) தந்தை, எந்தை, முந்தை, 

ஆய்/ஆய்இ அம்மாவுக்கு: யாய் (யெனது ஆய்), ஞாய் (நின் ஆய்), தாய் (தன் ஆய்), மோய் (மூத்த ஆய்). ஆயி என்னும் சொல் baayi என வடக்கே.

மோய் = மூ + ஆய் இன்னும் சரியாக யாரும் சொல்லியிருக்கிறார்களா? என்று பார்க்கவேண்டும். இருப்பதாய் தெரியலை.

தை - தையல் காரணப் பெயர். இதனால் இலிங்கவழிபாட்டின் சின்னம் பிறந்தது (பார்க்க: குடிமல்லம் லிங்கம் - இந்தியாவின்

முதல் லிங்கம்). தை (மகரவிடங்க) தைப்பவள் தையல் நாயகி. இந்தத் தனிச்சொல்லை தை = து+ஐ என்று பிரிக்கவியலாது.

தை. தையல் இவற்றில் உள்ள தை தனிச்சொல். பிரியாதது. அதனால்தான் பேரகராதி, தொல்காப்பிய உரையாசிரியர்

தை என்பது முறைப்பெயர் என விளக்கியுள்ளனர், எந்தை = என்/எம் + தை, ... 

நா. கணேசன்

[செல்வன்]

தை என்பது தனியாக தந்தையை, தலைவனை விளிக்க பயன்படுவது கிடையாது என்பது தொல்காப்பியர் கூற்று. தொல்காப்பியரே அது தொல்மரபு அல்ல என்கிறார். தந்தையில் வரும் தைக்கும் மாதமாக வரும் தைக்கும் என்ன தொடர்பு? மற்ற 11 மாதமும் நட்சத்திர ராசிகளின் பெயர்களில் சமஸ்கிருத மாதங்களின் பெயர்களோடு ஒத்துபோகையில் இதுமட்டும் தனியாக நிற்பதாக கூறுவது பொருந்தவில்லை.

[N. Ganesan]

On Sunday, April 20, 2014 10:16:19 AM UTC-7, செல்வன் wrote:

தை என்பது தனியாக தந்தையை, தலைவனை விளிக்க பயன்படுவது கிடையாது என்பது தொல்காப்பியர் கூற்று. தொல்காப்பியரே அது தொல்மரபு அல்ல என்கிறார்.

எங்கே தொல்காப்பியர் தை என்பது தொல்மரபு அல்ல என்று கூறுகிறார்?

 

தந்தையில் வரும் தைக்கும் மாதமாக வரும் தைக்கும் என்ன தொடர்பு? மற்ற 11 மாதமும் நட்சத்திர ராசிகளின் பெயர்களில் சமஸ்கிருத மாதங்களின் பெயர்களோடு ஒத்துபோகையில் இதுமட்டும் தனியாக நிற்பதாக கூறுவது பொருந்தவில்லை.

ஏன் பொருந்தவில்லை? மற்ற மாதங்களின் பேர்கள்  மொழிபெயர்க்கப்பட்டன. ஆனால் தை என்பதன் முக்கியத்துவத்தால் அப்படியே

பயன்படுகிறது - தை என்னும் தமிழ்ச்சொல்லின் பழமையால். நீர் என்னும் அடிப்படையான சொல் அப்படியே வடமொழியில் உண்டு.

மீன் என்பதும் அப்படியே - மீனாட்சி, உஷ்ண, சமையம், அத்தை, ... என்ற சொற்களும்.

நா. கணேசன்

[Theetharappan R]

தை முதல் மார்கழி வரை உள்ள மாதங்களின் பெயர்களுக்கு மாற்றாக வேறு பெயரகளும் உள்ளன.அவை முறையே சுறவம்,கும்பம்,மீனம், மேழம்,விடை,ஆடவை, கடகம்,மடங்கல்,கன்னி, துலை,நளி,சிலை என்பவையே! ஆனால் வழக்கில் இல்லை. அது போல கிழமைகளில் புதன் கிழமைக்கு அறிவன் என்றும் சனிக்கிழமைக்குக் காரி என்றும் சொல்லுகிறார்கள்.அதுவும் வழக்கில் இல்லை.

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.

[தேமொழி]

இந்த தமிழ் மாதப் பெயர்கள்... பாரதம் முழுவதும் ஒத்த கணக்கிடல் முறையை பின்பற்றும்  வழி மேற்கொண்ட முயற்சியாக வட்டார வழக்குகளை  / சொற்களை கைவிட நேர்ந்திருக்கவேண்டும்  எனக் கருத வாய்ப்பினை அளிக்கிறது.   

சமஸ்கிரதமும் இணைப்பு மொழியாக இருந்திருப்பதும் இதற்கு காரணமாக இருந்திருக்கலாம்.

ஊகிக்கலாம் காரணத்தை, அதைத் தவிர வேறு வழி உண்டா?

இன்றும் சென்ற தமிழக அரசில் புதிய தமிழ் ஆண்டை அறிவித்தார்கள்.  ஆவணம் வழி பிற்கால மக்கள் இது போன்ற  முயற்சிகளை அறிவர்.

இப்பொழுது நேரம் கணக்கிடுவதை  உலகம் முழுவதும் ஒரே போன்று கடை பிடிக்கவில்லையா. 

நாழிகை என்றால் இனி யாருக்குத் தெரியும்.

பிற நாடுகளிலும் இவ்வாறே அவர்கள் முறையைக் கைவிட்டிருக்க  வழியண்டு.

அதனால் அதற்கு முன்னர் அவர்களுக்கு இது போன்ற கணக்கிடும் அறிவே  இல்லை என்று சொல்லத் துணிவோமா?

காணி நிலம் வழக்கில் இல்லையே. ஏக்கர்தானே வழக்கில் உள்ளது.

படி போய் லிட்டர் வந்தாயிற்று 

வரலாற்றில் பதியப்பட்டிருப்பதால் நாம் நமக்கென்ற அளவுகள் உண்டென்று அறிந்திருக்கிறோம்.

அதற்கும் முன்னரே வாய்  வழி இலக்கிய  காலத்தில் ஒரு அளவிடும் முறை இருந்திருந்தால், அளவிடும் முறையை அறிந்தவர் மறைந்தால் அவர் அறிந்திருந்தும் அவரோடே  மறைந்திருக்கும்.

கல்லில் வெட்டிய மாயன் கணக்கிடும் முறை இன்றும் நமக்குக்  கிடைத்திருக்கிறது.

எதனையும் ஆவணப்படுதினால்தான் உரிமை கோர முடியும்.  இல்லாவிட்டால் நமது நெல்லுக்கும் அடுத்தவர் பேட்டண்ட் போடுவார்.  

நாம் வடை போச்சே எனப் புலம்பலாம். 

..... தேமொழி 

[N. Ganesan]

On Monday, April 21, 2014 1:20:06 PM UTC-7, Dev Raj wrote:

கைதை - கையில் தைப்பதால் கைதை

http://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%95%E0%AF%88%E0%AE%A4%E0%AF%88

கைதை என்னும் த்ராவிடச் சொல்லை அப்படியே பெர்றுள்ளது சம்ஸ்கிருதம்.

(1) சாய்தல் சாயி >  ஶாயி, ஶயந ‘படுக்கை/பள்ளி’ (2) விட்டம் > விஷ்ட (ref: வட-தென் மொழிகளின் அகராதிகள்)

(3) சுண்ண > சுஷ்ண > உஷ்ண (4) விண்ணு > விஷ்ணு (5) பிழி/பிண்ணாக்கு/பிண்ட - பிண்டம் (6) பொலி/பலி > bali

(7) மீன் - மீனவன் > மைநால (8) வேள்/வேளிர் > வைலஸ்தான (இருக்கு) (9) யாமை (=ஆமை) > யமுந .... இன்ன பல.

நா. கணேசன்

[வேந்தன் அரசு]

> >  ஶாயி, ஶயந ‘

இது எங்களுக்கு புரியணும் என்பதை விட அது உங்களுக்கு தெரியும் எனும் விளம்பர ஆர்வம் புரிகிறது.

23 ஏப்ரல், 2014 4:31 முற்பகல் அன்று, N. Ganesan <naa.g...@gmail.com> எழுதியது:

--

You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

--

வேந்தன் அரசு

வள்ளுவம் என் சமயம்

[N. Ganesan]

On Wednesday, April 23, 2014 5:59:29 AM UTC-7, வேந்தன் அரசு wrote:

> >  ஶாயி, ஶயந ‘

இது எங்களுக்கு புரியணும் என்பதை விட அது உங்களுக்கு தெரியும் எனும் விளம்பர ஆர்வம் புரிகிறது.

தமிழ் எழுத்தாக ஶ அதன் உயிர்மெய் வர்க்கம் ஆக்கியவர்கள் பேராசிரியர்கள் ச. வையாபுரிப்பிள்ளை, மு. இராகவையங்கார் போன்ற தமிழறிஞர்கள். அதனைக் கணினிப்படுத்தலில் என்பங்கும் உண்டு. தங்களைப் போன்ற தமிழறிஞர்கள் உபயோகத்திற்காக. யூனிகோடில் தமிழ் ஓம் ஒரு எழுத்து என வடித்த ப்ரப்போஸல் நான் எழுதியதுதான்.

ஶ - இக் கிரந்த எழுத்து இல்லாவிடில் எவ்வாறு தொல் தமிழ் - வட மொழிகளின் உறவாடலைப் பற்றிக் கருத்தாடுவது?

(த)மிழகம், மிழகம்/மிளகு/மிழகு (Cf. பவழம்/பவளம்) என்பவற்றைப் பார்க்கிறபோது மெலுஹ- என சுமேரியர் அழைத்த

சிந்துநாட்டின் பெயர் மிழகம் என்பதாகலாம். இதுபற்றி, செந்தமிழ் (பாரிஸ்) குழுவிலே எழுதினேன். தங்கள் ஆய்வுக்

கருத்தறிய அவா.

நா. கணேசன்

On 22/04/2014 11:45, Lakshmi Srinivas wrote:
>
> What's however not been clear to me for sometime is how:
>
> KVZ etymology of (loosely paraphrasing)
>
> தம் + *மிழி > தம் +மொழி >  தமிழ்
>
> would be reconciled with the Meluhha (*mEl akam) etymology, which seems to
> mean something else.
>

(ta) + miḻi, if I recall KVZ's article, talks about verbs like miḻaRRu- . மிழி, மிழற்று, (த)மிழகம் - the spice pa excellence, black pepper may be related to this name also with the variation in L as பவழம்/பவளம் ‘coral' sanskritized as pravAla & tamiḻ as dramila .

As the classical Tamil literature shows in the Historical period, they were interested in naming their country after their (own) language. While the last part of Meluḫḫa may be -akam from Dravidian, I have doubts whether the first part is *mEl (மேல்) in the local language of the Harappan civilization's elites. If it is *mElakam, then it would mean "high/hill country", But the core region is Indus river delta & not Afghani mountains.

http://4.bp.blogspot.com/-ktYhWWwWcnQ/TtrHkiJtxAI/AAAAAAAAQgg/rYhmavWB5sM/s1600/tepehissarmap.jpg

But Mohenjadaro or harappa are not in the Hill country, and Balochistan is not the central region  of the Indus Valley civ., and no cities there either in that period. Hence, I think  miḻakam, "(our) language country" may be the name given, and -i-/-e- alternation is common in Dravidian, and Mesopotamians recorded it as Meluḫḫa.

Here is a lecture by J. M. Kenoyer on the relationship between Meluḫḫa (IVC) and Mesopotamia,

http://news.uchicago.edu/multimedia/meluhha-indus-civilization-and-its-contacts-mesopotamia

> Also, how an Indus Valley location for Tamil/ Dravidian language speakers
> could be reconciled with the archaeologists' view that the South Indian
> Neolithic has been conservatively evolving since the second millennium BC and
> that there has been no major population displacements in the prehistoric
> period in south India, indicating language change. (loosely paraphrasing F R
> Allchin)
>

With the presence of linguistic signs involving crocodile, fish etc., for their astronomy based religion, it is fairly clear which linguistic group wrote the symbols in their seals. The words in India about crocs are not from Munda. Only with the input from SInd-Gujarat region (vELir of Dwaraka), the civilization in the South starts post-1000 BC. We see the evidence of large sculptures in stone in the form of Anthropomorphic Axe (AA) when it disappears from the North (where it is found in metal). These huge monuments linking North to South circulation in the Megalithic period are found in Mottur, Udaiyanaththam, ...  I am now reading prof. WItzel's thick book on comparative mythology (OUP). See MW talking about his book:https://www.youtube.com/watch?v=ZLDltC3vEdM . It looks to me the Dravidians' mythology mentioned in two paragraphs was alive in the astronomical religion of the IVC even in 45 centuries ago.

N. Ganesan

> Srini

On Monday, April 21, 2014 1:20:06 PM UTC-7, Dev Raj wrote:

கைதை - கையில் தைப்பதால் கைதை

http://ta.wikipedia.org/wiki/%E0%AE%95%E0%AF%88%E0%AE%A4%E0%AF%88

கைதை என்னும் த்ராவிடச் சொல்லை அப்படியே பெற்றுள்ளது சம்ஸ்கிருதம். கேதகம்/கேதகீ என்றெல்லாம் ஆக்கியுள்ளது.

[N. Ganesan]

On Monday, April 21, 2014 12:20:05 PM UTC-7, Pandiyaraja wrote:

மிக்க நன்றி தேமொழி. மீண்டும் செய்துகாட்டிவிட்டீர்கள். தங்கள் பதிலும் சரியே. முன்னது குட பிறை- இதைப்போல் இரு. பின்னது குண பிறை. இதைப்போல் இராதே என்று ஒரு புலவர் ஒரு மன்னனை வாழ்த்தியதாக நினைவு.

ப.பாண்டியராஜா

20 ஆண்டு இருக்கலாம். மதுரைப் பேரா. தமிழண்ணல் ஐயா என் வீட்டில் தங்கியபோது, ‘பிறைதொழும் பெண்கள்’ என்ற தன் புத்தகத்தை வழங்கினார்கள். தேடினால் கிட்டும். சங்க இலக்கியத்தில் பிறை பற்றிய செய்திகளை எல்லாம் அதில் பார்க்கலாம்.

ஒரு தீஸிஸ் கிடைக்கிறது. அதில் தமிழண்ணல் புத்தகப் பேரே காணோம். ந்யூஸ்பேப்பர், விகடன், குமுதம் போன்றவற்றில் உள்ள நிலா - புதுக்கவிதை

பற்றிய ஆராய்ச்சி போலும்.

Title:	Tamil Kavithai Elakiyathil Nillavu (தமிழ்க் கவிதை இலக்கியத்தில் நிலவு)
Researcher:	Murugan VS (முருகன், வா.செ.)
Guide(s):	Sintha Nilladevi (சிந்தா நிலாதேவி)
Keywords:	Thamizh Elakkiyam(தமிழ் இலக்கியம்) Nillavu(நிலவு) Thiranaivu(திறனாய்வு)
Issue Date:	24-Dec-2012
University:	Pondicherry University
Award Date:	n.d.
Abstract:	None
Pagination:	634p.
URI:	http://hdl.handle.net/10603/5789
Appears in Departments:	Subramania Bharathi School of Tamil Language and Literature

Files in This Item: File Description Size Format 01 - title.pdf Attached File 106.9 kB Adobe PDF View/Open 02 - certificate.pdf 92.49 kB Adobe PDF View/Open 03 - declaration.pdf 87.07 kB Adobe PDF View/Open 04 - acknowledgement.pdf 169.77 kB Adobe PDF View/Open 05 - table of contents.pdf 25.67 kB Adobe PDF View/Open 06 - abbrevations.pdf 76.77 kB Adobe PDF View/Open 07 - preface.pdf 820.39 kB Adobe PDF View/Open 08 - chapter 1.pdf 7.66 MB Adobe PDF View/Open 09 - chapter 2.pdf 4.94 MB Adobe PDF View/Open 10 - chapter 3.pdf 19.54 MB Adobe PDF View/Open 11 - conclusion.pdf 3.17 MB Adobe PDF View/Open 12 - refrences.pdf 1.09 MB Adobe PDF View/Open

View Statistics

நா. கணேசன்

 

On Monday, April 21, 2014 11:48:46 PM UTC+5:30, தேமொழி wrote:

On Monday, April 21, 2014 11:11:09 AM UTC-7, Pandiyaraja wrote:

இந்த இரு படங்களுக்கும் வேறுபாடு தெரிகிறதா? இவற்றில் எது மூன்றாம் பிறை?

 

செக்கர்வானில் ...முதல் படத்தில் இருப்பது வளர்பிறை ...மூன்றாம் பிறை ஐயா. மேற்கு திசையில் வானில் மாலையில்  தெரியும் 

அடுத்து வருவது தேய்பிறை ...இதை மூன்றாம் பிறை என அழைப்பது பிழை என நினைக்கிறேன். இது இந்த வார இறுதியில் தெரியும். 

...... தேமொழி  

[amachu]

On Saturday, April 19, 2014 7:21:45 AM UTC+5:30, செல்வன் wrote:

http://www.sishri.org/thaineerprint.html

துண்டிக்கப்பட்டது போலத் தெரிகிறதே?

[N. Ganesan]

On Monday, April 21, 2014 11:12:57 AM UTC-7, தேமொழி wrote:

கீதா,

பார்க்க >>> https://groups.google.com/d/msg/mintamil/w1k3MCCWEhk/rqSZIFjapHwJ

இது செல்வன் பகிர்ந்து கொண்ட திரு. எஸ். இராமச்சந்திரன் (ஆய்வாளர், தென்னிந்தியச் சமூக வரலாற்று ஆய்வு நிறுவனம்) அவர்களின்  தைந்நீராடல் கட்டுரை http://www.sishri.org/thaineerprint.html.

இதில் கட்டுரை ஆசிரியர் கீழ்வருமாறு எழுதியுள்ளார். 

பெண்டிர் பிறை தொழுகின்ற வழக்கம் தொல்பழங்காலத்திலிருந்தே தமிழகத்தில் நிலவியுள்ளது. வளர்பிறைக் காலத்து மூன்றாம் பிறை மேற்குத் திசைச் செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும். மதி மறைவு நாளான அமாஸ்யத்துக்கு அடுத்துக் கண்ணுக்குப் புலப்படுகின்ற பிறை மூன்றாம் பிறையே ஆகும். ஓராண்டில் 12 முறை தோன்றுகின்ற அந்த மூன்றாம் பிறையைப் பெண்டிர் விசேடமாகத் தொழுதனர். 

ஐ என்ற சொல்லுக்கு விரைவில் தோன்றி மறைவது என்ற பொருள் இருக்கிறது. அதனால் செக்கர் வானின் சில நிமிஷ நேரம்

மட்டுமே இருக்கும் பிறையைச் சங்க இலக்கியமும், பிற்கால இலக்கியங்களும் குறிப்பிடுகின்றன. உ-ம்: சீவக சிந்தாமணி.

வேந்தன் அரசு துருக்கி - தமிழ் உறவுகளை ஆராயும் இழையில் குறிப்பிட்டார்: 

https://groups.google.com/d/msg/mintamil/eKNLyEWjjrM/vqS7mzXp0x0J

”செவ்வாய் வானம்:  பிறை மேற்குவானில் மலை நேரம் தோன்றுவதால் வானம் செந்நிறமாக இருக்கும் அதனால் செவ்வாய் வானம்.

ஐ, பிறை இரண்டும் ஒரே பொருளில் இருக்குமா என்பது எனக்கு ஐயம்

-- 

வேந்தன் அரசு

வள்ளுவம் என் சமயம்”

 

உவேசா அவர்கள் இப்பாடலில் உள்ள ஐ செக்கர்வானில் விரைந்து பிறை தோன்றிமறையும் செயலைக் குறிப்பிடுதலை

எழுதியுள்ளார். அதற்கான பல பாடல்களையும் மேற்கோள் கொடுத்துள்ளார். அவற்றைத் தொகுக்கலாம்.

ஐ விரைவு. கொஞ்ச நேரத்தில் பிறை தோன்றி மறைந்து விடும்.

http://www.tamilvu.org/slet/l1200/l1200uri.jsp?book_id=22&song_no=307

உவேசா இதைச் சொல்லியுள்ளார்கள்.

தோழி, பிறை--, வளை உடைத்தனையதுஆகி - வளையையுடைத்தாற் போன்றதாகி, பலர்தொழ-கன்னி மகளிர் பலரும் தொழும்படி, செ வாய் வானத்து -செவ்விய இடத்தையுடைய ஆகாயத்தின் கண், ஐ எனதோன்றி -விரைவாகத் தோன்றி, இன்னம் பிறந்தன்று -இன்னும் பிறந்தது; 

  2. ஐயென: அகநா. 305:2; சீவக. 907, 983, 1040, 1205, 2225.

இப்பாடல்களை தொகுத்தால் சிறப்பு. தமிழண்ணல் பிறைதொழும் பெண்களைப் பற்றி ஒரு புத்தகம் எழுதியுள்ளார். அதனையும் பார்க்கலாம்.

நா. கணேசன்

ஒள்ளிழை மகளிர் உயர்பிறை தொழூஉம் 
புல்லென் மாலை 

- என அகநானூறு (239) குறிப்பிடுகிறது. 

இங்கு காலையில் மேற்கு திசையில் பார்க்க வேண்டும் என்பது சரியா அல்லது மாலையில் மேற்கு திசையா என்று  விவாதம் போகிறது...

If you go out just after sunset over the three or four days following the instant of new moon and have a look low in the western half of the sky near where the Sun set, you can try and observe the new crescent moon.

ref: http://astro.ukho.gov.uk/moonwatch/

வளர்பிறைக் காலத்து மூன்றாம் பிறை மேற்குத் திசைச் செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும் என்று கட்டுரை குறிப்பிடுவது சரியே.  பிறை பார்த்து நோன்பு துவக்குபவர்கள் யாரும் குழுமத்தில் இல்லையா?  :)))

The Moon is at last quarter next Tuesday. The waning Moon crosses the early morning sky through next week.

Finally on Friday, April 25, the crescent Moon is near Venus. Face the eastern sky between 5:00 and 5:30 a.m. and find the Moon. Look for Venus very low in the sky below and left of the Moon.

ref: http://www.nj.com/entertainment/index.ssf/2014/04/nj_night_sky_find_the_crescent_moon_near_venus.html

தேய்பிறை விடிவதற்கும் முன்னர் காலையில் கீழ்வானில்  தெரியும் அமாவாசைக்கு இருநாள் முன்னர். 

..... தேமொழி 

On Monday, April 21, 2014 2:43:08 AM UTC-7, myself wrote:

செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும் ”

குழப்பம் ஏதும் இல்லை ஐயா. தெளிவாகவே சொல்லி இருக்கிறார். :)))))

2014-04-21 10:19 GMT+05:30 திருத்தம் பொன்.சரவணன் <vaen...@gmail.com>:

பெண்டிர் பிறை தொழுகின்ற வழக்கம் தொல்பழங்காலத்திலிருந்தே தமிழகத்தில் நிலவியுள்ளது. வளர்பிறைக் காலத்து மூன்றாம் பிறை மேற்குத் திசைச் செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும் ”

ரொம்பக் குழப்பமாக இருக்கிறது. :))

மேலே உள்ள் வரிகள், மூன்றாம்பிறையானது மேற்குத்திசையில் சூரியன் மறையும் போது மேற்கு அடிவானில் தெரியும் என்று கூறுகின்றன. ஆனால் இப்போது நீங்கள் சூரியன் உதித்த சில நிமிடங்களில் மேற்கில் தெரியும் என்கிறீர்கள். எது உண்மை?

அன்புடன்,

தி.பொ.ச.

 

[N. Ganesan]

On Monday, October 6, 2014 6:35:39 AM UTC-7, N. Ganesan wrote:

On Monday, April 21, 2014 11:12:57 AM UTC-7, தேமொழி wrote:

கீதா,

பார்க்க >>> https://groups.google.com/d/msg/mintamil/w1k3MCCWEhk/rqSZIFjapHwJ

இது செல்வன் பகிர்ந்து கொண்ட திரு. எஸ். இராமச்சந்திரன் (ஆய்வாளர், தென்னிந்தியச் சமூக வரலாற்று ஆய்வு நிறுவனம்) அவர்களின்  தைந்நீராடல் கட்டுரை http://www.sishri.org/thaineerprint.html.

இதில் கட்டுரை ஆசிரியர் கீழ்வருமாறு எழுதியுள்ளார். 

பெண்டிர் பிறை தொழுகின்ற வழக்கம் தொல்பழங்காலத்திலிருந்தே தமிழகத்தில் நிலவியுள்ளது. வளர்பிறைக் காலத்து மூன்றாம் பிறை மேற்குத் திசைச் செக்கர் வானத்தில் பரவிவருகின்ற இருளினூடே சில நிமிட நேரம் மட்டுமே கண்ணுக்குப் புலப்பட்டு மறைந்துவிடும். மதி மறைவு நாளான அமாஸ்யத்துக்கு அடுத்துக் கண்ணுக்குப் புலப்படுகின்ற பிறை மூன்றாம் பிறையே ஆகும். ஓராண்டில் 12 முறை தோன்றுகின்ற அந்த மூன்றாம் பிறையைப் பெண்டிர் விசேடமாகத் தொழுதனர். 

ஐ என்ற சொல்லுக்கு விரைவில் தோன்றி மறைவது என்ற பொருள் இருக்கிறது. அதனால் செக்கர் வானின் சில நிமிஷ நேரம்

மட்டுமே இருக்கும் பிறையைச் சங்க இலக்கியமும், பிற்கால இலக்கியங்களும் குறிப்பிடுகின்றன. உ-ம்: சீவக சிந்தாமணி.

வேந்தன் அரசு துருக்கி - தமிழ் உறவுகளை ஆராயும் இழையில் குறிப்பிட்டார்: 

https://groups.google.com/d/msg/mintamil/eKNLyEWjjrM/vqS7mzXp0x0J

”செவ்வாய் வானம்:  பிறை மேற்குவானில் மலை நேரம் தோன்றுவதால் வானம் செந்நிறமாக இருக்கும் அதனால் செவ்வாய் வானம்.

ஐ, பிறை இரண்டும் ஒரே பொருளில் இருக்குமா என்பது எனக்கு ஐயம்

-- 

வேந்தன் அரசு

வள்ளுவம் என் சமயம்”

 

உவேசா அவர்கள் இப்பாடலில் உள்ள ஐ செக்கர்வானில் விரைந்து பிறை தோன்றிமறையும் செயலைக் குறிப்பிடுதலை

எழுதியுள்ளார். அதற்கான பல பாடல்களையும் மேற்கோள் கொடுத்துள்ளார். அவற்றைத் தொகுக்கலாம்.

ஐ விரைவு. கொஞ்ச நேரத்தில் பிறை தோன்றி மறைந்து விடும்.

http://www.tamilvu.org/slet/l1200/l1200uri.jsp?book_id=22&song_no=307

உவேசா இதைச் சொல்லியுள்ளார்கள்.

தோழி, பிறை--, வளை உடைத்தனையதுஆகி - வளையையுடைத்தாற் போன்றதாகி, பலர்தொழ-கன்னி மகளிர் பலரும் தொழும்படி, செ வாய் வானத்து -செவ்விய இடத்தையுடைய ஆகாயத்தின் கண், ஐ எனதோன்றி -விரைவாகத் தோன்றி, இன்னம் பிறந்தன்று -இன்னும் பிறந்தது; 

  2. ஐயென: அகநா. 305:2; சீவக. 907, 983, 1040, 1205, 2225.

இப்பாடல்களை எல்லாம் தொகுத்தால் சிறப்பு. தமிழண்ணல் பிறைதொழும் பெண்களைப் பற்றி ஒரு புத்தகம் எழுதியுள்ளார். அதனையும் பார்க்கலாம்.

"ஐ என” என்று வரும் இடங்கள் - சங்கம் (உ-ம்: கலித்தொகை, அகநானூறு, ...), சமணம் (உ-ம்: யசோதரகாவியம், சிந்தாமணி), பௌத்தம் 

(உ-ம்: மணிமேகலை) நூல்களைப் பார்த்தால் ஐ என்னும் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு “ஐ என” என்று வரும்போது விருட்டென, விரைவாக, வியப்புற என்ற பொருள்கள் தெரிகின்றன. ஐ என = fast, sudden, transient, generating awe, wonder, surprise.

மணிமேகலையில் “ஐ என” நாட்டார் ஐயாவும், ஔவையாரும்

http://www.tamilvu.org/slet/l3200/l3200pd2.jsp?bookid=51&pno=632

ஐ என - விரைவுடன்; வியக்குமாறு 12 - 24