வால்மீகியும், தமிழும்

[செல்வன்]

Written By: Jayashree

தொல்காப்பியம் சொல்லும் அறுவகைப்பட்ட பார்ப்பன வகையிரால்

கற்பிக்கப்பட்ட தமிழ்க் கல்வியில்,

தலையாய கல்வி,

இடையாய கல்வி,

கடையாய கல்வி என்னும் மூன்று வகைகளில்

“தமிழ்ச் செய்யுட் கண்ணும் இறையனாரும்,  

அகத்தியனாரும்,  

மார்க்கண்டேயனாரும்,

வான்மீகனாரும்,  

கவுதமனாரும் போலார் செய்தன தலை”.

என்று நச்சினார்க்கினியர் சொல்லியுள்ளது சிந்தனையைத் தூண்டுவதாக உள்ளது.

நமக்குத் தெரிந்த வான்மீகனார், ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி ஆவார். அவர் எழுதிய ராமாயணத்தையே தலையாய கல்வியாகச் சொல்லியுள்ளாரோ என்று நினத்தால், அது அப்படியல்ல.

‘தமிழ்ச் செய்யுட்கண்ணும்’ என்று தெளிவாகச் சொல்லியுள்ளாதால்,

வான்மீகனார் என்பவர் தமிழில் இயற்றிய நூல்களையே சொல்வதாகப் பொருள் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.

தமிழில் வான்மீகனார் எழுதியுள்ளாரா என்று தேடினால், 

புறநானூறில் 358 ஆம் பாடலை ‘வான்மீகியார்’ என்பவர் எழுதியுள்ளார் என்ற விவரம் இருக்கிறது. 

பாடினோர் வரலாற்றில், இவரைப் பற்றி எழுதும்போது, டாஉ.வே.சா அவர்கள் முதற் சங்கத்தில் வான்மீகியார் என்று ஒருவர் இருந்தார் என்று சொல்லியுள்ளார்.  ஆனால் வேறு குறிப்புகள் கிடைக்காமையால், அவர் வேறு, இந்தப் பாடலை எழுதிய வான்மீகியார் வேறு என்ற முடிவுக்கு அவர் வந்துள்ளார்.

வான்மீகி என்ற பெயரே காரணப் பெயராக உள்ளதால் அதே பெயரில் மற்றொருவர் இருக்க சாத்தியமில்லை. (வான்மீகி, வால்மீகி என்பவை ஒன்றுக்கொன்று இயைந்து வரும் ஒரே பெயர்களே. லகரம், னகரம் ஒன்றுக்கொன்று மாறிக் கொள்ளும்.)  வால்மீகியால் கவரப்பட்டு தங்களை வால்மீகி குலத்தினர் என்று சொல்லிக் கொண்ட மக்கள் ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் இருக்கின்றனர்.  

ஆனால் அவர்கள் தங்கள் குலப் பெயராக இப்படி அமைத்துக் கொண்டது சில நூறு வருடங்களுக்கு முன்புதான். 

ஆனால் வான்மீகி அல்லது வால்மீகி என்ற பெயரில் மற்றொருவர் இருந்ததாகத்  தமிழிலும், சமஸ்க்ருத்த்திலும் குறிப்புகள் இல்லை.  

ஆனால் அந்தப் பெயரைக் கொண்ட ஒருவரால் தமிழ்ச் செய்யுள்கள் இயற்றப்பட்டன, அவை தலையாய கல்வியாகக் கற்பிக்கப்பட்டன என்பது நச்சினார்க்கினியர் வாயிலாகத் தெரிகிறது.

வான்மீகனார் என்னும் பெயரில் புறநானூறில் மட்டுமல்ல, சித்தர் பாடல்களிலும் ’வால்மீகன் பதினாறு’ என்னும் ஒரு பாடல் தொகுப்பு உள்ளது. இவை தவிர வால்மீகியின் பெயரில் இருக்கும் பாடல், ராமாயணம் ஆகும்.

இவை மூன்றையும் ஆராய்ந்தால், இவை அனைத்தையும் ஒருவரே எழுதியிருக்கிறார் என்பது புலனாகிறது.

ஆம், ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகியே,

புறநானூறுச் செய்யுளையும் எழுதியுள்ளார்,

சித்தர்கள் பாடல் தொகுப்பில் உள்ள ‘வால்மீகன் பதினாறும்’

அவராலேயே எழுதப்பட்டுள்ளது.

அது எப்படி என்று பார்ப்போம்.

இந்த மூன்று நூல்களிலும் முக்கியமானதாக ஒரு குறிப்பிட்ட செய்தியே  சொல்லப்பட்டுள்ளது. 

அது சீதையாக அவதரித்த ’திரு’ அல்லது லக்ஷ்மி அல்லது  ‘தாயார்’ என்றும் சொல்லப்பபடும் திருமகள் ஆகும்.

புறநானூற்றில் வான்மீகியார் எழுதிய செய்யுள், ‘திரு’ எனப்படும் லக்ஷ்மியை வழிபட வேண்டும் என்று சொல்கிறது. 

வால்மீகி எழுதிய ராமாயணம் ‘மா நிஷாத’ என்றே ஆரம்பிக்கிறது. 

‘மா’ என்னும் அந்தச் சொல் மாதா என்னும் லக்ஷ்மியைக் குறிக்கிறது என்றே பண்டிதர்கள் கூறுகிறார்கள்.

வால்மீகியார் எழுதிய வால்மீகன் பதினாறிலும் முடிவான செயலாகத் ‘தாயாரைப் பூசித்து வேதம் ஓது’ என்று  

லக்ஷ்மியான தாயாருக்கே முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. 

 சித்தர் பாடல் கருத்துக்களிலேயே இது வித்தியாசமானது.

வால்மீகியின் பெயரால் வழங்கப்படும் மூன்று நூல்களிலும், லக்ஷ்மி என்னும் தாயார் குறித்த இந்தக் கருத்து ஒரே மாதிரியாக வருகிறதே, அது எப்படி?  ஒரே வால்மீகி எழுதியிருந்தால்தானே இது சாத்தியமாகும்?  அதிலும் அந்த வால்மீகி சீதையிடம் பக்தி பூண்ட ராமாயண கால வால்மீகியாக இருந்தால்தானே அப்படி எழுதியிருக்க முடியும்? அந்த விசாரணைக்குப் போவதற்கு முன், இந்தப் பாடல்களைத் தெரிந்து கொள்வோம்.

புறநானூறு 358:-

"பரிதி சூழ்ந்த விப்பயன்கேழு மாநிலம்

ஒரு பகல் எழுவர் எய்தியற்றே

வையமும் தவமும் தூக்கிற்றவக்துக்

கையவி யனைத்து மாற்றா தாகலிர்

கைவிட்டனரே காதலர் அதனால்

விட்டோரை விடாள் திருவே

விடாதோர் இவள் விடப்பட்டோரே "

ஏழு வரிகளாலான சிறிய செய்யுள் இது. காஞ்சித்திணையில், மனையறம், துறவறம் என்னும் துறையின் கீழ் கொடுக்கப்பட்டுள்ள இது, வான்மீகியார் அல்லது வான்மீகையார் என்பவரால் இயற்றப்பட்டுள்ளது என்று டா. உ.வே.சா அவர்கள் கண்டெடுத்த சுவடிகளில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.

இதன் பொருள்:-

இந்த உலகம் எல்லாப்பக்கங்களிலும் சூரியனால் சூழப்பட்டு, அதாவது அதன் ஒளியால் சூழப்பட்டு, அந்த சூரியன் பொருட்டு கொடுக்கப்படும் அவிப்பயனையும் பெற்று, ஒரு பகலில் ஏழு பேர்களால் (ஏழு ஓரைகள்) அடையப்படுகிறது. அப்படிப்பட்ட இந்த உலகத்தின் பொருட்டு கிடைக்கின்ற பயனையும், தவத்தின் பயனையும், ஒரு தராசில் எடை பார்த்தால், உலக இன்பத்தால் கிடைக்கும் பயன், ஒரு வெண்சிறுகடுகளவும் இருக்காது. அதனால் காதலர்கள் (காதலர் = வீடு பேறு விரும்புவோர்). உலக இன்பத்தைக் கைவிட்டனர். அப்படி விட்டவர்களை திரு என்னும் லக்ஷ்மியானவள் கைவிட மாட்டாள். ஆனால் உலக இன்பங்களை விடாதவர்களை லக்ஷ்மியானவள் கை விட்டு விடுவாள்.

இதுவே அந்தச் செய்யுள் தரும் விவரமாகும்.

பொதுவாக உலக இன்பத்துக்கும், செல்வத்துக்கும் லக்ஷ்மியே காரணமாவாள் என்று நினைக்கிறோம்.  

அந்தச் செல்வத்தைத் தருபவள் லக்ஷ்மி. ஆனால் நமக்குச் செல்வம் வேண்டுமா, அல்லது லக்ஷ்மியே வேண்டுமா என்றால்,  

லக்ஷ்மிதான் வேண்டும் என்கிறது இந்தச் செய்யுள்.  

செல்வத்தின் மீது பற்று கொண்டால்,  

லக்ஷ்மி நம்மைக் கை விட்டு விடுவாள். 

செல்வத்தை நாம் விட்டால்,  

லக்ஷ்மி நம்மை விடமாட்டாள் என்கிறது இந்தச் செய்யுள்.  

அதாவது உலக இன்பத்தைத் துறக்க வேண்டும்.  

அப்படித் துறந்தாருக்கு லக்ஷ்மி கடாக்ஷம் கிடைக்கும்.  

அந்த நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு அவள் தரும் கடாக்ஷம், அஷ்டமாசித்திகளும், ஆத்ம சாதனைகளும், வீடு பேறும் ஆகும்.

மேற்சொன்ன புறநானூறின் தொடர்ச்சியோ என்று நாம் நினைக்கும் வண்ணம் இதே கருத்தை வால்மீகன் பதினாறு தெரிவிக்கிறது. 

பதினாறு செய்யுட்களைக் கொண்ட வால்மீகன் பதினாறு என்பது மற்ற சித்தர் பாடல்களிலிருந்து வேறுபட்டது. 

எப்படி என்றால், மற்ற சித்தர்கள் சிவனையே முழு முதற் கடவுளாகப் போற்றி, சிவனருளால் முக்தியைத் தேடினர்.  

அது அவர்கள் இயற்றிய பாடல்களிலும் எதிரொலிக்கிறது. 

ஆனால் வால்மீகன் பதினாறின் முதல் செய்யுளிலேயே,

'சிவசக்தி திருமாலின் ரூபமாகும்.

வருமுருவே சிவசக்தி வடிவமாகும்’

என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது. 

அதாவது திருமாலிலிருந்து சிவசக்தி ரூபம் உண்டானது என்கிறார் வால்மீகியார். 

இது மற்ற சித்தர்கள் கருத்துடன் ஒத்துப் போகவில்லை.

அதை வால்மீகியாரே ஒத்துக் கொள்கிறார். 

11-ஆம் பாடலில் அதைச் சொல்லுகிறார். தன்னுடைய நூலைப் பார்த்து (கருத்தைப் பார்த்து), மற்ற சித்தர்கள் எல்லாம் சிவனிடம் கோள் சொன்னார்கள்.

ஆனால் சிவன் அவர்களைப் பார்த்துத்தான் சினம் கொண்டான் என்கிறார். மற்ற சித்தர் பாடல்களுக்கெல்லாம் திறவுகோல் போன்ற தனது பாடலை ஏற்றுக் கொண்டான் என்று சொல்லுமிடத்தே,  

தாயாரைப் பூஜித்து பயன் பெற வேண்டும் என்று கூறுகிறார்.

அந்தச் செய்யுள் வரிகள் இங்கு கொடுக்கப்படுகின்றன:-

சிவசிவா பதினெண்பேர் பாடற் கெல்லாம் 

    திறவுகோல் வால்மீகன் பதினாறாகும்: 

சிவம்பெத்த சித்தரேல்லா மென்னூல் பார்த்துச் 

    சிவனோடே கோள் சொன்னார் சினந்தான் நாதன்:

அவமாகிப் போகாமல் சிவனுத் தார 

    அருளினால் திறந்து சொன்னேன் உலகுக்காக:

நவமான நவக்கிரகம் தன்னுளேயே

    நாக்கு வாய் செவி மூக்கு மத்திக்கப்பால். (11)

நாக்கு வாய் செவி மூக்கு மத்திக் கப்பால் 

    நடுவீதி குய்ய முதல் உச்சி தொட்டுத் 

தாக்குவாய் அங்கென்ற அதிலே முட்டுத் 

   தாயாரைப் பூசித்து வேதம் ஓது: (12)

வேதத்தை விடு என்று சொல்லும் சித்தர் பாடல்கள் இருக்கின்றன. 

ஆனால் வால்மீகியார் வேத்த்தை ஓது என்கிறார்.  

அதிலும், தாயாரைப் பூசித்து வேதம் ஓது என்கிறார்.  

இந்தத் தாயார் என்பது சிவ-சக்தியில் உள்ள சக்தியைக் குறிக்கலாமே எனலாம். 

இவரது பாடலில் வேறொரு இடத்திலும், 

மற்ற சித்தர் பாடல்களிலும் தாய்- தந்தை என்று ஒன்றாகவே 

சிவ சக்தியைக் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள்.  

அதிலும் அர்த்தநாரீஸ்வர ரூபத்தைச் சித்தர்கள் 

பல இடங்களில் போற்றியுள்ளார்கள். 

ஆனால் சிவனில் ஐக்கியமாகி சித்தி பெறுவதையே 

பிற சித்தர்கள் சொல்லியுள்ளார்களே தவிர,  

தாயாரைத் தனியே பூசித்து மேன்மை பெறுவதைச் சொல்வதில்லை. மேலும் சக்தியைப் பற்றிச் சொல்லுமிடத்தில் சக்தி என்றே சொல்லியுள்ளார்களே தவிர,  

வால்மீகியார் போலச் சொல்லவில்லை.

வான்மீகியார் சொல்லும் கருத்து வேதத்திலும் காணப்படுகிறது. 

திரு என்னும் செல்வத்தைத் தேடுவதைவிட,  

திரு தரும் லக்ஷ்மியைத் தன்னிடம் வரவழைப்பதே மிகவும் சிறந்தது என்று சொல்லும் ரிக் வேதப் பாடல் ஒன்று இருக்கிறது.  

ஸ்ரீ சூக்தம் என்னும் அந்தப் பாடல் கருத்தை ஒட்டி,  

புறநானூற்றுச் செய்யுளும்,  

வால்மீகன் பதினாறு சொல்லும் தாயாரும் அமைந்துள்ளன. 

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி,  

தான் எழுதிய அந்த காவியத்தை 

‘சீதாயா சரிதம் மஹத்’ என்றே குறிப்பிட்டுள்ளார்.  

அது சீதையின் மகத்தான சரித்திரம் என்பது பொருள். 

சீதையுடைய வாழ்கையின் முக்கியக் காலக்கட்டத்தில் 

வால்மீகியே அவளுக்குத் தந்தையாகவும், பக்தனாகவும் இருந்தார். சீதையின் மீது அவருக்கு இருந்த அன்பு மகத்தானது. 

இந்தப் பாடல்களில் திருவும், தாயாரும் சொல்லப்பட்டுள்ளதால்,  

சீதையைப் போற்றின ராமாயண வால்மீகியே 

இந்தப் பாடல்களையும் எழுதியுள்ளார் என்று எண்ண ஏதுவாகிறது.

வான்மீகனார் என்னும் பெயர் தமிழ் நாட்டின் இரண்டு இடங்களில் சம்பந்தப்பட்டுள்ளது.  

ஒன்று எட்டிக்குடி,  

மற்றொன்று திருவான்மியூர். 

சென்னையில் உள்ள திருவான்மியூரில் உள்ள மருந்தீஸ்வரர் ஆலயத்தின் தல புராணத்தில், வான்மீகனாரது வரலாறு சொல்லப்பட்டுள்ளது. 

இது ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகியின் வரலாறுடன் ஒத்துப் போகிறது. ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி உண்மையில் ஒரு முனிவரது மகன். அவரது இயற்பெயர் ‘ப்ராசேதஸ்’ என்பதே. 

அவர் சிறுவனாக இருந்தபோது காட்டில் தொலைந்து விடுகிறார்.  

அவரை ஒரு வேடன் வளர்த்து வந்தான். 

அவர் வேடனாகவும், திருடனாகவும் இருந்த காலத்தில் ஏற்பட்ட 

ஒரு சம்பவதால் அவர் வாழ்க்கையை வெறுத்து தியானத்தில் அமர்ந்தார். பல வருடகாலம் அவர் அசையாமல் தியானம் செய்து வந்த போது 

அவர் மீது கரையான் புற்று எழும்பி விடுகிறது.  

வெண்மை நிறத்தில் இருக்கும் அந்தக் கரையானை ‘வால்மீகம்’ என்று சமஸ்க்ருத்த்தில் அழைப்பார்கள்.  

அதனால் அவருக்கும் வால்மீகி என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. 

இப்படி ஒரே வரலாற்றையே நாம் காண்கிறோம்.  

மருந்தீஸ்வரரைப் பூசித்து வந்ததால்,  

அந்தத் தலத்துக்குத் திருவான்மியூர் என்ற பெயர் ஏற்பட்டது. 

அந்த வால்மீகி முனிவர் நாகப்பட்டினத்துக்கு அருகில் உள்ள எட்டிக்குடி என்னும் தலத்தில் சமாதி அடைந்தார் என்று 

சித்தர்கள் பற்றிய நூல்களில் சொல்லப்பட்டுள்ளது.  

எட்டி மரங்கள் அதிகம் காணப்பட்டதால் எட்டிக்குடி என்ற பெயர். இப்பொழுது எட்டுக்குடி என்றும் வழங்கப்படுகிறது.  

இந்தத்தலத்தில் இருக்கும் முருகன் கோவிலில் 

வான்மீகியாருக்கு என சன்னிதியும் இருக்கிறது.

எட்டிக்குடியில் வான்மீகியார் சமாதி அடைந்தது உண்மையே 

என்பதை ஒரு சித்தர் பாடல் தெரிவிக்கிறது. 

அதுமட்டுமல்ல, தமிழில் எழுதிய வால்மீகியார்,

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகியே ஆவார் என்றும் 

அந்த நூல் தெரிவிக்கிறது.

போகர் என்னும் சித்தர் எழுதியுள்ள ’போகர் ஏழாயிரம்’ 

என்னும் நூலின் 5834 ஆம் பாடலில், 

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகியும், வான்மீகனாரும் ஒருவரே 

என்று சொல்லப்பட்டுள்ளது.

அதற்கடுத்த பாடலில் (பாடல் எண் 5835),  

வான்மீகியார் தமிழ்ப் புலமை வாய்ந்தவர் என்றும் 

அவர் 700 வருடங்களுக்கு மேல் வாழ்ந்தவர் என்றும் சொல்லப்பட்டுள்ளது.  

அவர் எட்டிக்குடியில் சமாதி அமைந்தார் என்றும் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

இவ்வாறு தமிழ்நாட்டுடன் சம்பந்தம் பெற்ற வால்மீகியாரும், 

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகியும் ஒருவரே என்பதை  

போகர் தெளிவுபட எழுதியுள்ளார்.  

ஆதி காவியம் என்று சொல்லப்பட்ட ராமாயணத்தை சமஸ்க்ருதத்தில் எழுதிய வால்மீகி முனிவரே,  

தமிழிலும் புலமை பெற்றவராக இருந்திருக்கிறார்.  

வால்மீகி வாழ்ந்த காலம் ராமன் வாழ்ந்த காலமாகும்.  

அதாவது இன்றைக்கு 7000 ஆண்டுகளுக்கு முன் வால்மீகி வாழ்ந்திருக்கிறார்.  

அந்தக் காலம் தென்னன் தேசத்தில் முதல் சங்கம் நடந்து கொண்டிருந்த காலம். முதல் சங்கத்தில் வான்மீகியார் என்ற ஒருவர் இருந்தார் என்று டா. உ.வே.சா அவர்கள் சொல்வது,  

இந்த வால்மீகிக்குப் பொருந்துகிறது.

சரயு நதிக் கரையிலும், கங்கை நதிக்கரையிலும் ராமனைக் கண்டு  

அவன் புகழ் பாடிய இவர்,  

அங்கிருந்து எங்கோ தென் முனையில் இருந்த தென் மதுரைக்கும் சென்று சங்கப் பலகையில் உட்கார்ந்திருக்கிறார். 

அவருக்குத் தமிழ்ப் புலமையும் இருந்திருக்கிறது. அது எப்படி?

அன்றைய பாரதம் முழுவதும் பரவலாகத் தமிழ் பேசப்பட்டிருந்தால் 

இது சாத்தியம். 

மேலும், தமிழ்ச் சங்கத்தில் பங்கு பெற வேண்டும் என்ற அவா 

அன்றைய பாரத மக்களுக்கு இருந்திருந்தாலும், 

அவர்கள் தமிழைக் கற்று இவ்வாறு சங்கத்தில் அரங்கேற்றியிருப்பார்கள்.

இதை இன்னொரு கோணத்திலிருந்தும் பார்க்கலாம். 

அன்றைய தமிழ்ச்சங்கத்தில் 

இறையனார் என்ப்படும் சிவ பெருமானார், 

தனது சங்கத்தோடு அணிந்த செவியைத்தீட்டி, 

பாடல்களைக் கேட்டு ரசித்தார் என்றே சொல்லப்பட்டது 

என்று கண்டோம் (பகுதி 43).

சிவபெருமான் மீது மாறாக் காதல் கொண்ட ஒருவர், 

பாரதத்தின் எந்த மூலையில் இருந்திருந்தாலும், 

சங்கத்தில் பாடல் அரங்கேற்றுவதை ஒரு வரப்பிரசாதமாகவே நினைத்திருப்பார். 

அதற்காகவேனும் தமிழைக் கற்று, பாடல் இயற்றும் திறமை பெற்று, சங்கப்பலகையில் அமர்ந்திருப்பார். 

இந்தக் காரணத்தினாலும், தமிழ் மொழி பாரதம் முழுவதும் 

நன்கு அறிமுகமான மொழியாக இருந்திருக்கும்.

தமிழ்ச் சங்கத்தில் பங்கு பெறுவது பெருமைப்படக் கூடியதாக இருந்திருக்கவேதான், துவரைக் கோமானான கிருஷ்ணன் 2-ஆம் சங்கத்தில் கலந்து கொண்டிருக்க வேண்டும். 

அந்தச் சங்கத்தில் கிருஷ்ணன் பாடல் அரங்கேற்றியதாக எந்தக் குறிப்பும் இல்லை. 

ஆனால் அரங்கேறிய பாடல்களைச் செவிமடுத்திருக்கிறார். 

அவருக்குத் தமிழ் தெரிந்திருந்தால்தான் அப்படிப் பங்கு கொண்டதில் ஒரு அர்த்தம் இருக்கும். 

வெறும் வரட்டு கௌரவத்துக்குக் கிருஷ்ணன் பங்கு கொண்டிருந்திருக்க முடியாது. 

கிருஷ்ணனுக்கும் தமிழ் தெரிந்திருந்தது என்று சொல்லும் வண்ணம் சில விவரங்கள் இருக்கின்றன. 

அவற்றைப் பிறகு பார்க்கலாம்.

இங்கு வால்மீகியாருக்குத் தமிழ் தெரிந்தது என்பதும், 

தமிழின் தலையாய கல்வியான 

இலக்கியத்தையும், இலக்கணத்தையும் அவர் அளித்திருந்தார் என்பதும், தமிழ் மொழி பரவலாக அறியப்பட்டிருந்த மொழி என்பதற்குச் சான்றுகளாகும் என்பதை ஏற்றுக் கொள்வோம். 

சித்தர்களில் தலையானவரான அகஸ்தியர் தமிழைச் செம்மைப்படுத்தினார். பெரும்பாலான சித்தர்களும் தமிழில் பேசியும், எழுதியும் இருக்கின்றனர். சமஸ்க்ருதம் அறிந்த பதஞ்சலி முனிவரும் 

சித்தர் பரம்பரையில் வருபவர்.  

மார்க்கண்டேயரும் அவ்வாறே 

சித்தர்களுடன் சேர்த்துச் சொல்லப்படுபவர். 

அவர்கள் எல்லோருக்கும் உள்ள ஒரு ஒற்றுமை 

அவர்கள் சிவ பக்தர்கள் என்பதே. 

அன்றைய காலக்கட்டத்தில் ‘தென்னாட்டுடைய சிவன்’ என்று தென்மதுரையில் சிவபெருமான் குடி கொண்டிருந்து 

தமிழ் வளர்ச்சிக்கு உதவி இருக்கிறார். 

அதனால் பாரதம் முழுவதிலும் இருந்து 

சிவ பக்தர்கள் தென்னன் தேசத்துக்குச் சென்றிருப்பது சாத்தியமானது. 

பாமர மக்களுடன் கலந்துறவாடிய இந்தச் சித்தர்கள், 

அவர்கள் பேசிய மொழியையும் அறிந்திருந்திருந்தது சாத்தியமானதே.

முன்பே சிபியின் வழி வந்த சோழவர்மன், தமிழ் நாட்டில் தனது சோழ நாட்டை ஸ்தாபித்தான் என்று பல கட்டுரைகளில் பார்த்தோம். 

வடக்கு, தெற்கு என்ற வித்தியாசம் இல்லாமல், 

தமிழ் மொழி எங்ஙணும் பேசப்பட்டிருந்தால் மட்டுமே 

இப்படி எளிதில் கலந்திருக்க முடியும். 

இது சாத்தியமாக வேண்டும் என்றால், 

வடக்கில் மனு முதலானவர்களோடு சென்ற மக்களுக்கும், 

சங்கம் வாழ்ந்த தென்னன் தேசத்தில் இருந்த மக்களுக்கும் 

ஒரு ஆரம்பத் தொடர்பு இருந்திருக்க வேண்டும். 

ஒரே மூலத்திலிருந்து உண்டான மக்கள் 

ஒரே மொழியைப் பேசியும்,

ஒரே கலாச்சாரத்தைக் கடை பிடித்தும் இருந்திருந்தால் மட்டுமே

இது சாத்தியமாகும்.

அப்படி ஒரு மூலத்தைச் சாகத்தீவு காட்டுகிறது.

அது இருந்த இடம் பெருமளவு கடலுக்குள் மூழ்கி விட்டிருந்தாலும், எஞ்சிய பகுதிகளில் வாழ்ந்த மக்கள் 

தென்னன் பாதுகாப்பில் 11,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பிருந்தே 

சங்கம் கண்டு மொழி வளத்துடன் இருந்திருக்கிறார்கள். 

அவர்களில் ஒரு பிரிவாக மனுவும், பிறரும், 

13,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சரஸ்வதி நதி தீரத்தில் நுழைந்திருக்கவே, அவர்கள் கொண்டு வந்த பேசு மொழி, 

தமிழாகத்தான் இருந்திருக்க முடியும். 

அவர்கள் வட இந்தியாவில் குடியமர்ந்து 

பல நாடுகளாகப் பிரிந்திருந்த போதிலும் 

சாதாரண மக்கள் பேசிய மொழி தமிழாகத்தான் இருந்திருக்க முடியும்.

அப்படி இருந்திருந்தால்தான், 

நேபாளத்தில் இருந்த மிதிலையில் பிறந்து, 

கங்கை நதி பாயும் கோசல நாட்டின் மருமகளான சீதை, 

லங்கையில் சிறை வைக்கப்பட்டிருந்த போது,  

அவளைச் சூழ்ந்திருந்த ராட்சசிகளுடன்   

அவர்கள் பேசிய மொழியில் பேசி இருக்க முடியும். 

தென்னிந்தியக் காடுகளில் அமைந்திருந்த 

கிஷ்கிந்தையில் வாழ்ந்த அனுமன், 

அந்த ராட்சசிகள் சீதையை என்ன சொல்லி மிரட்டினார்கள் 

என்பதைப் புரிந்து கொண்டிருக்க முடியும். 

அது மட்டுமல்ல. வானர ரூபத்தில் உள்ள 

தன் மீது சீதைக்கு நம்பிக்கை பிறக்க வேண்டும் என்றால், 

மானுஷம் வாசம் என்றும், மானுஷம் வாக்யம் என்றும் சொல்லப்படும், சாதாரண மக்கள் பேசிய மொழியில் பேச வேண்டும் 

என்று அனுமன் முடிவு செய்கிறானே 

அது அயோத்தி முதல், இலங்கை வரை 

அறியப்பட்டிருந்த மொழியாகத்தானே இருந்திருக்க முடியும்? 

அந்த மொழி தமிழ் மொழியே என்று காட்டும் வண்ணம் 

சில உட்குறிப்புகளை வால்மீகி தருகிறார்.

அவற்றை அடுத்தக் கட்டுரையில் காண்போம்.

[செல்வன்]

http://thamizhan-thiravidana.blogspot.com/2011/01/33.html

[N. Ganesan]

On Sunday, October 12, 2014 11:08:01 AM UTC-7, K Selvan wrote:

http://thamizhan-thiravidana.blogspot.com/2011/01/33.html

ராமாயணம் தமிழ்நாட்டிலா எழுதப்பட்டது???

நா. கணேசன் 

[seshadri sridharan]

2014-10-12 23:35 GMT+05:30 செல்வன் <hol...@gmail.com>:

நமக்குத் தெரிந்த வான்மீகனார், ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி ஆவார். அவர் எழுதிய ராமாயணத்தையே தலையாய கல்வியாகச் சொல்லியுள்ளாரோ என்று நினத்தால், அது அப்படியல்ல. ‘தமிழ்ச் செய்யுட்கண்ணும்’ என்று தெளிவாகச் சொல்லியுள்ளாதால், வான்மீகனார் என்பவர் தமிழில் இயற்றிய நூல்களையே சொல்வதாகப் பொருள் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.

மூவரும் வேறுவேறானவராக இருக்க வேண்டும். ஏனெனில் வால்மீகி கி.பி. 8 ஆம் நூற்றாண்டினர். சித்தர் மிகப் பிற்பட்டவர். புறநானூற்று வான்மீகி 5 - 6 ஆம் நூற்றாண்டினர் ஆகலாம்.

வாசி என்பது காற்று அது மூக்கின் நுனி மேல் வருவது போவது. இதை கவனிப்பது தான் ஆனாபான சதி என்ற புத்தரின் ஊழ்க (தியான) முறை, இதைத் தான் நாத மரபு சித்தர்கள் பின்பற்றினர் போலும். இதைப்பற்றி வால்மீகரின் ஒரு தமிழ்ப் பா.

வந்ததுவும் போனதுவும் வாசியாகும்

வானில் வரும் ரவிமதியும் வாசியாகும்

சிந்தை தெளிந்து இருப்பவனாம் அவனே சித்தன்

செகமெலாம் சிவமென்றே அறிந்தோன் சித்தன்

வாசிதனை அறியாத சண்டி மானிடர்

வார்த்தையினால் மருட்டி வைப்பார் வகையிலாமல்

வாக்குவாய் அசையாமல்மவுனங் கொண்டு

வாசி வரும் இடத்தில் மனம் வைத்துப் பாரே.

ரவிமதி > நாடி

சேசாத்திரி

[Oru Arizonan]

உயர்திரு கணேசன் அவர்களே,

தாங்கள் சுட்டிய வலைபகுதிக்குச் சென்று பார்த்தேன்.  என்ன கருத்துச் சொல்வது என்று தெரியவில்லை.

ஒரு அரிசோனன் 

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

--

பணிவன்புடன்,

ஒரு அரிசோனன் 

https://tamizhtharakai.wordpress.com/ -- தாரகை 

[Dev Raj]

அனுமன், வான்மீகி, இராவணன்

தென்னக இராமாயணப் பாத்திரங்கள்.

அகத்தியர், பரசுராமர் தென்னகம்

வந்து நிலை பெற்றோர்.

தல யாத்திரை வேண்டும் எனப்

பாடிய சித்தரும் உண்டு -

‘ஆடு, காண் போகுது பார் !’

இந்தியா முழுவதிலும் கருத்தூடாடல் மிகுதி.

மொழிகள் பற்றிப் பேசவில்லை.

கலித்தொகைக்கும் வடநூல்களுக்கும்

பெருத்த ஒற்றுமை காட்ட முடியும்.

இந்தியக் கல்விப் புலத்தில்

‘வெறுத்த கேள்வி’ முக்கியத்துவம்

வாய்ந்த ஒன்று. அரங்கனார்

கவனப்படுத்தியுள்ளார்.

ஆ நோ ப₄த்₃ரா​: க்ரதவோ யந்து விஶ்வத​:

நாற்புறத்திலுருந்தும் நற்செய்திகளை

அறிந்துகொள்ளச் சொல்கிறது.

மறைமொழி. கிரேக்கச் சிந்தனைகளுக்கும்

இந்திய இலக்கியம் இடமளித்துள்ளது.

காற்றுக்கும் கருத்துக்கும் வேலி இல்லை

தேவ்

[செல்வன்]

On Sun, Oct 12, 2014 at 5:59 PM, N. Ganesan <naa.g...@gmail.com> wrote:

ராமாயணம் தமிழ்நாட்டிலா எழுதப்பட்டது???

தெரியாது. அப்படி இருந்தாலும் வியப்பு இல்லை. 

--

www.holyox.blogspot.com

[செல்வன்]

2014-10-12 20:45 GMT-05:00 seshadri sridharan <ssesh...@gmail.com>:

மூவரும் வேறுவேறானவராக இருக்க வேண்டும். ஏனெனில் வால்மீகி கி.பி. 8 ஆம் நூற்றாண்டினர். சித்தர் மிகப் பிற்பட்டவர். புறநானூற்று வான்மீகி 5 - 6 ஆம் நூற்றாண்டினர் ஆகலாம்.

புறநானூற்று வால்மிகி ஒன்று இராமாயண வால்மிகியாக இருக்கவேண்டும், அல்லது அவர் காலத்துக்கு பிற்பட்டவராக இருக்கவேண்டும். இராமாயண வால்மிகியின் பெயரை முன்னீடே புறநானூற்றூ வால்மிகிக்கு அப்பெயர் வந்தது என்பது தெளிவு

--

www.holyox.blogspot.com

[தேமொழி]

///

புறநானூற்று வால்மிகி ஒன்று இராமாயண வால்மிகியாக இருக்கவேண்டும், அல்லது அவர் காலத்துக்கு பிற்பட்டவராக இருக்கவேண்டும். இராமாயண வால்மிகியின் பெயரை முன்னீடே புறநானூற்றூ வால்மிகிக்கு அப்பெயர் வந்தது என்பது தெளிவு

///

இராமர் காலத்தில் வாழ்ந்த வால்மீகி என்றால் குறிப்பிடும் சங்க காலப் புறநானூற்றுப் பாடல்கள் காலத்தில் மிக மிகப் பின்னுக்குத் தள்ளப்படுமே!

மாறாக இராமாயண காலமும் சற்றொப்ப 2500 ஆண்டுகள் முன்னர்  என்றும் மாறலாம்.

.... தேமொழி

[தேமொழி]

 பின்னுக்கு = 5000 ஆண்டுகள் போல காலத்தில் முற்பட்டது எனக் குறிப்பிட நினைத்தேன்.

[N. Ganesan]

On Sunday, October 12, 2014 8:56:34 PM UTC-7, K Selvan wrote:

On Sun, Oct 12, 2014 at 5:59 PM, N. Ganesan <naa.g...@gmail.com> wrote:

ராமாயணம் தமிழ்நாட்டிலா எழுதப்பட்டது???

தெரியாது. அப்படி இருந்தாலும் வியப்பு இல்லை. 

Impossible. The descriptions of north Indian sites are much more precise

while info on south is very vague. Valmiki of Ramayana probably never

visited deep south.

N. Ganesan

 

--

www.holyox.blogspot.com

[N. Ganesan]

On Sunday, October 12, 2014 9:12:38 PM UTC-7, தேமொழி wrote:

 பின்னுக்கு = 5000 ஆண்டுகள் போல காலத்தில் முற்பட்டது எனக் குறிப்பிட நினைத்தேன்.

Was Iron Age 5000 years old?

N. Ganesan

[செல்வன்]

On Sun, Oct 12, 2014 at 11:22 PM, N. Ganesan <naa.g...@gmail.com> wrote:

Impossible. The descriptions of north Indian sites are much more precise

while info on south is very vague. Valmiki of Ramayana probably never

visited deep south.

Cant say never. Maybe he visited south after writing Ramayana

--

www.holyox.blogspot.com

[தேமொழி]

On Sunday, October 12, 2014 9:24:02 PM UTC-7, N. Ganesan wrote:

Was Iron Age 5000 years old?

ஆமாம் ...கருதலாம் ....

Around 3000 BC, iron was a scarce and precious metal in the Near East.[clarification needed] The earliest known iron artifacts are nine small beads, dated to 3200 BC, from burials in Gerzeh, northern Egypt, that were made from meteoritic iron, and shaped by careful hammering.[5] 

[ http://en.wikipedia.org/wiki/Iron_Age ] 

3200 + 2014 =  5214 

கொஞ்சம் தாரளமாக விட்டுப் பிடித்தால்  ...சொல்லலாம் 

..... தேமொழி

[செல்வன்]

2014-10-12 23:10 GMT-05:00 தேமொழி <jsthe...@gmail.com>:

இராமர் காலத்தில் வாழ்ந்த வால்மீகி என்றால் குறிப்பிடும் சங்க காலப் புறநானூற்றுப் பாடல்கள் காலத்தில் மிக மிகப் பின்னுக்குத் தள்ளப்படுமே!

மாறாக இராமாயண காலமும் சற்றொப்ப 2500 ஆண்டுகள் முன்னர்  என்றும் மாறலாம்.

ஆம். இராமாயண காலத்தை இதனுடன் ஒப்பிடவேண்டும். ஒருவேளை இப்பாடல் மட்டும் காலவெள்ளத்தில் தப்பிபிழைத்து புறநானூற்றில் சேர்ந்து இருக்கலாம்

--

www.holyox.blogspot.com

[கோதண்டராமன்]

திரு என்னும் செல்வத்தைத் தேடுவதைவிட,  

திரு தரும் லக்ஷ்மியைத் தன்னிடம் வரவழைப்பதே மிகவும் சிறந்தது என்று சொல்லும் ரிக் வேதப் பாடல் ஒன்று இருக்கிறது.  

ஸ்ரீ சூக்தம் என்னும் அந்தப் பாடல் கருத்தை ஒட்டி,  

புறநானூற்றுச் செய்யுளும்,  

வால்மீகன் பதினாறு சொல்லும் தாயாரும் அமைந்துள்ளன. 

ராமாயணம் எழுதிய வால்மீகி,  

தான் எழுதிய அந்த காவியத்தை 

‘சீதாயா சரிதம் மஹத்’ என்றே குறிப்பிட்டுள்ளார்.  

அந்த ரிக் வேதப் பாடலின்  மண்டலம். சூக்தம், மந்திரம் எண்ணைக் குறிப்பிட வேண்டுகிறேன். 

[கோதண்டராமன்]

On Monday, 13 October 2014 09:58:50 UTC+5:30, செல்வன் wrote:

Cant say never. Maybe he visited south after writing Ramayana

வால்மீகி ராமயணத்தில் வானரர்கள் விந்திய மலையின் உச்சியை அடைந்தவுடன்  தெற்கே கடலைப் பார்த்தார்கள் என்று எழுதி இருப்பதாக நினைவு. மலய பர்வத வர்ணனைகள் இதோடு பொருந்தாமையால் அவை பிற்காலச் சேர்க்கை எனக் கருதப்படுகின்றன. 

[செல்வன்]

2014-10-13 0:25 GMT-05:00 கோதண்டராமன் <ekam...@gmail.com>:

அந்த ரிக் வேதப் பாடலின்  மண்டலம். சூக்தம், மந்திரம் எண்ணைக் குறிப்பிட வேண்டுகிறேன். 

எனக்கு தெரியாது. பதிவை நான் பகிர மட்டுமே செய்தேன். எழுதியவரின் வலைதள முகவரி பதிவில் உள்ளது. அங்கே கேட்கலாம்

--

www.holyox.blogspot.com

[Hari Krishnan]

2014-10-13 11:11 GMT+05:30 கோதண்டராமன் <ekam...@gmail.com>:

வால்மீகி ராமயணத்தில் வானரர்கள் விந்திய மலையின் உச்சியை அடைந்தவுடன்  தெற்கே கடலைப் பார்த்தார்கள் என்று எழுதி இருப்பதாக நினைவு. மலய பர்வத வர்ணனைகள் இதோடு பொருந்தாமையால் அவை பிற்காலச் சேர்க்கை எனக் கருதப்படுகின்றன.

மயேந்திர பர்வதம் அல்லது மஹேந்திர பர்வதத்தை அடைந்ததும் அங்கே சம்பாதியைச் சந்தித்து, கடலைப் பார்க்கிறார்கள்.

--
அன்புடன்,
ஹரிகி.

நட்பும் சுற்றமும் நலமே என்பதை

மட்டும் கேட்க வாணி அருள்கவே.

God bless all of us.  May we hear from everyone in our life that they are good and prosperous. 

[N. Ganesan]

On Sunday, October 12, 2014 10:08:22 PM UTC-7, தேமொழி wrote:

On Sunday, October 12, 2014 9:24:02 PM UTC-7, N. Ganesan wrote:

Was Iron Age 5000 years old?

ஆமாம் ...கருதலாம் ....

Around 3000 BC, iron was a scarce and precious metal in the Near East.[clarification needed] The earliest known iron artifacts are nine small beads, dated to 3200 BC, from burials in Gerzeh, northern Egypt, that were made from meteoritic iron, and shaped by careful hammering.[5] 

[ http://en.wikipedia.org/wiki/Iron_Age ] 

3200 + 2014 =  5214 

கொஞ்சம் தாரளமாக விட்டுப் பிடித்தால்  ...சொல்லலாம் 

Not really. The 3200 BC date is Meteorite Iron, a unique piece from Egypt, not India.

Indian Iron dates (the oldest is found in Kongunadu just recently & not yet published. S. Korea

and American Labs have given the date.) are 1200-1000 BCE time.

Have attached the Iron Age (Red color) from wiki article you quoted,

http://en.wikipedia.org/wiki/Iron_Age

Sanskrit epic Ramayana, by a North Indian author - Valmiki's story, name & caste, is fiction -

is an Irin Age text. Pl. read H. D. Sankalia (R. Nagaswamy's PhD teacher)'s book:

Ramayana, Myth or Reality?

N. Ganesan

[N. Ganesan]

அது மாத்திரம் இல்லை. தென்னிந்திய  சுவடிகளில் மாத்திரம் தான் இந்த சுலோகங்கள் உள்ளன.

நா. கணேசன் 

[Dev Raj]

On Sunday, 12 October 2014 22:41:46 UTC-7, கோதண்டராமன் wrote:

வால்மீகி ராமயணத்தில் வானரர்கள் விந்திய மலையின் உச்சியை அடைந்தவுடன்  தெற்கே கடலைப் பார்த்தார்கள் என்று எழுதி இருப்பதாக நினைவு. மலய பர்வத வர்ணனைகள் இதோடு பொருந்தாமையால் அவை பிற்காலச் சேர்க்கை எனக் கருதப்படுகின்றன. 

 

இதற்கான ஆதாரத்தை மூலத்திலிருந்து தர முடியுமா ?

கிஷ்கிந்தை இருந்தது விந்தியத்துக்குத் தெற்கிலா ? வடக்கிலா ?

ஜாம்பவான், அனுமன், அங்கதன் வழிநடத்திச் சென்ற 

அணி விந்தியத்தை நோக்கிச் சென்றதா ?

தேவ்

[Hari Krishnan]

2014-10-13 19:18 GMT+05:30 Dev Raj <rde...@gmail.com>:

ஜாம்பவான், அனுமன், அங்கதன் வழிநடத்திச் சென்ற 

அணி விந்தியத்தை நோக்கிச் சென்றதா ?

அதுவும் தென்னிந்திய ஓலைச்சுவடில மட்டும்தான் இருக்குன்னு நம்மாளு ‘ஜாம்பவானை’ விடுவார்.  :))

[Dev Raj]

On Monday, 13 October 2014 06:50:55 UTC-7, Hari wrote:

அதுவும் தென்னிந்திய ஓலைச்சுவடில மட்டும்தான் இருக்குன்னு நம்மாளு ‘ஜாம்பவானை’ விடுவார்.  :))

))

ம்ம் வால்மீகி ராமாயணம் படும்பாடுனு கூட

ஒரு கட்டுரை எழுதலாம்.

தேவ்

[N. Ganesan]

The greatness of Hinduism is in integrating various commuities (aka caste in India) to form the cohesive and functioning society and at the same time allowing some specialties for each of the communities. Classical Sanskrit, as formulated by Panini, was used to create the two major epics in that language. Generations of Brahmins worked to write the both Ramayana and Mahabharata in Sanskrit over te centuries, around the time of Christ. Bhagavat Geetha, for example, is dated to around 150 A.D in latest research works (Angelica Malinar's book). Both epics are Iron Age texts (B. B. Lal's excavations in Ramayana & MBh. sites in the Indo-Gangetic valley).

Just like the myth that Ganapati broke one of his tusks to write Mahabharata as narrated to him by Vyasa, "the compiler", the mythical story of Valmiki of the Hunter tribe wrote the classical Sanskrit epic, Ramayana was told. The real author of Ramayana is not a Hunter tribesman (வேடன்), but a Brahmin, according to a recent book published by a Sanskrit scholar in Bangalore. And, the Vedar community wants the book to be banned!

See the TamilHindu news with the painting Ganapati 

writing Mahabharatam as Vyasa tells,

http://www.tamilhindu.com/2011/11/veda-became-sacred-again-sringeri-mutt-admits-sivananda-sarma/

https://groups.google.com/d/msg/mintamil/UNDJaNqC658/CoJiirl2A7oJ

N. Ganesan

http://www.thehindu.com/news/national/karnataka/government-bans-valmiki-yaaru/article6246166.ece

http://www.bangaloremirror.com/entertainment/lounge/How-can-caste-change-a-text/articleshow/34890404.cms

How can caste change a text?

By Prathibha Nandakumar, Bangalore Mirror Bureau | May 9, 2014

How can caste change a text?

The Beda community is feeling insulted by Narayancharya’s claim

KS Narayanacharya's claim in his latest book that Valmiki could have been a Brahmin has created a controversy 

That we have become a highly intolerable community was established beyond doubt when AK Ramanujan's book Three Hundred Ramayanas (written in 1987) was removed from the syllabus of Delhi University in 2011. Suddenly somebody decided that it was "all wrong" and "hurt the sentiments of chaste Hindus." 

And now, a group of people have protested against and set fire to the book Who is Valmiki? by KS Narayanacharya. They even called for the author's arrest. Narayanacharya has speculates that Valmiki could have been a Brahmin. Until now it was believed that Valmiki was a Beda (hunter community), who looted travellers in the forest. After he met a person who changed his life, he sat in penance and wrote the Ramayana. Valmiki is an example of how anyone can acquire talent, given a favourable atmosphere. That Valmiki was accepted as a sage after he wrote the Ramayana also proves that our ancestors went more by talent than birth. The same applies to Kanakadasa. 

However we cannot really overlook the fact that history was written by the elite. The oppressed never got to record their point of view and in time everything was made to look glib enough to be swallowed. When I cite Valmiki and Kanakadasa I am acutely aware that a certain elite community has always made claims of owning them. After all, the term Dwija means twice-born, and once a man from an oppressed community reaches excellence, he is claimed by the elite, explaining he has been 'reborn'. 

K S Narayanacharya is a well-known scholar, who has authored more than 70 books in both English and Kannada. He has an impressive list of credentials. His doctoral thesis was on The influence of Indian thought on the poetry of WB Yeats and T S Eliot. Even as he worked as a professor and principal of Karnataka Arts College at Karnataka University Dharwad, he mastered the Vedas. He has been awarded the Sahitya Academy award, Sangeeth Nritya Academy award, and Gamaka Kalaratna, among others. 

When asked to explain his claim, which implies that non-Brahmins are incapable of writing such a work, he simply said "What I have written is true, but people are protesting for political reasons without reading my book. I refuse to say anything with regard to this." 

The protesters, led by the Prasannananda Swamiji of Valmiki Gurupeetha of Rajanahalli, say Narayanacharya has shown the Beda community in poor light. They refute his claim and argue that it is an insult to them. Prasannananda Swamiji has said that "It is an attempt to hijack leaders of the downtrodden community." 

Now, that is a serious issue because the oppressed communities in India hardly have leaders they can showcase and any such attempt creates an insecurity that can never be understood by the elite. Ambedkar becoming a demi-god is a result of such a feeling. A popular Dalit writer had once described in a lighter vein how it is strange that while Gandhi had to give up his suit and boot to become a commoner, Ambedkar had to wear them to be accepted by the elite. The sentiments hold good to this day. 

Given there are three hundred - or even more - Ramayanas in the world and in India anyone can make his or her own, it is sort of insensitive to claim Valmiki was a Brahmin. Why is it relevant now? If Valmiki belonged to the Beda community or was a Brahmin, does the Ramayana change? It's another matter that the oppressed community in their desperate attempt to belong formed Mutts just like the elite and imitated and absorbed rituals alien to their culture. But at a certain point in time it was necessary for them to do it to fight oppression. Hence they fight when someone shakes the core of their existence. So Mr KS Narayanacharya, let Valmiki be a Beda and the controversy, as they say in Kannada "beda."

 

[N. Ganesan]

See the TamilHindu news with the painting Ganapati 

writing Mahabharatam as Vyasa tells,

http://www.tamilhindu.com/2011/11/veda-became-sacred-again-sringeri-mutt-admits-sivananda-sarma/

https://groups.google.com/d/msg/mintamil/UNDJaNqC658/CoJiirl2A7oJ

வியாசர் என்ற பெயரும், அவர் Orality poet என்பதும்,

வால்மீகி என்பவன் வேடன், அவர் ராமாயணம் க்லாஸிகல் சம்ஸ்கிருதத்தில் எழுதினார் என்பதும்

தமிழில் 3 வயதில் சம்பந்தர் ஏரளாமான தேவாரப் பாடல்களை பாட ஆரம்பித்தார் என்னும்

கதைகளுக்கு ஒப்பானது. தமிழ் சைவ புராணக்கதைகள் பின்னாளில் - விஜயநகர ஆட்சியில் -

சங்கரர் வாழ்க்கை என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டு ட்ரான்ஸ்பர் ஆகியுள்ளன. தமிழ் சைவக்

கதைகளும், விஜயநகர பிருகத்சங்கரவிஜயம் கதைகளும் ஒப்பீடு செய்தால் ஒரு நல்ல எம்.ஏ

தீஸிஸ் எழுதலாம். 

[செல்வன்]

2014-10-13 8:26 GMT-05:00 N. Ganesan <naa.g...@gmail.com>:

Sanskrit epic Ramayana, by a North Indian author - Valmiki's story, name & caste, is fiction -

is an Irin Age text. Pl. read H. D. Sankalia (R. Nagaswamy's PhD teacher)'s book:

Ramayana, Myth or Reality?

கிமு 326ல் அலெக்சாந்தர் இந்தியா மேல் படை எடுக்கிறான். அப்போது இங்கெ நந்தர்களின் மிகபெரும் அரசு உள்ளது. அதனுடன் போரிட அஞ்சி அலெக்சாந்தரின் வீரர்கள் கலவரம் செய்கிறார்கள். படை எடுக்காமல் அலெக்சந்தர் திரும்பி போகிறான்

நந்தர்களுக்கு முன்பு இங்கே மகத பேரரசு இருந்தது. மகத பேரரசு நிறூவப்பட்ட காலம் கிமு 1200. ஆயிரம் வர்டம் நீடித்த இப்பேரரசு நந்தர்களால் அழிகிறது.

மகதர்களுக்கு முன்பும் இங்கே பேரரசுகள் இருந்திருக்கலாம். சுமேரிய பேரரசு கிமி 2200 வாக்கில் தோன்றுகிறது. அதுவும் கூட பதிவு செய்யபட்ட வரலாற்றில் கிடைக்கும் ஆதாரங்களை வைத்தே. 

சுமேரிய (அக்கடிய) பேரரசு தோன்றும் அதே காலகட்டத்தில் கிரேக்கம், எகிப்து நாகரிகங்கள் செழிக்கின்றன. பிரமிடுகளை கட்டும் அளவு அன்றைய சமூகம் நாகரிக முன்னேற்றம் அடைந்துள்ளது. இவை எல்லாம் மகத பேரரசுக்கு 800- 1000 ஆண்டு மூத்தவை.

ஆக பாரசிகம், கிரேக்கம், எகிப்தில் பேரரசுகள் இருந்தன. இந்தியாவில் இல்லை என சொல்வது ஏற்ககூடியதா? மகதபேரசுக்கு முந்தைய காலகட்டத்தில் சுமேரிய, எகிப்து நாகரிகங்கள் செழித்த காலக்ட்டத்துக்கு சற்று முன்பு இராமரும், பின்னாளில் பாண்டவர்களும் பாரதத்தை ஆண்டிருக்கலாம். அவர்களின் வரலாறுகள் வாய்வழியாக மக்களிடையே பரவி வால்மிகியால் பின்னாளில் தொகுக்கபட்டிருக்கலாம்.

இராமாயணம், மகாபாரதம் ஆகியவை நம் வரலாற்று நூல்கள். இராமரும், கிருஷ்ணரும் இந்தியாவை ஏதோ ஒரு காலகட்டத்தில் ஆண்ட மன்னர்கள். அவர்கள் காலம் என்ன என நமக்கு சரியாக தெரியாது. ஆனால் பண்டைய வரலாற்றூ நூல்களில் மன்னர்கள் இறைவனின் அவதாரமாக தான் கூறபடுவார்கள். அலெக்சாந்தர் கிரேக்க க்டவுள் ஜீயஸின் மகனாக தான் கிரேக்க வரலாற்றூ ஆசிரியர்களால் கூறபடுகிறான். ஆட்டு காது அவனுக்கு இருந்ததாக குறிப்புகள் உள்ளன. அதனால் அலெக்சாந்தர் என்ற ஒரு கதாபாத்திரமே கிடையாது, கற்பனை என நாம் கூறமுடியுமா?

--

www.holyox.blogspot.com

[seshadri sridharan]

We have two proofs on hand to substantiate this point: First, that the antiquity of a certain book is proven by its language. If the language is old, the book is also old; if the language is modern, the book is also modern. The language of the Rámáyańa by Valmiki is not at all old; rather it is very simple Sanskrit, the type of simple Sanskrit in which the scriptures of Maháyána Buddhism were written down. The second proof is, the Rámáyańa by Valmiki contains some allegations against Buddha. In the book, Buddha has been castigated for his atheism; he has been branded as an atheist, as a thief and as a hypocrite. This proves conclusively that the Rámáyańa was composed after Buddha; otherwise how could Buddha be criticized in the book? All these castigations are to be found in the “Ayodhyá Káńd́a” of the Rámáyańa.

Let us say a little more about this. So far as the Mahábhárata is concerned, it did not come down orally from ancient days. The event of the Mahábhárata took place some 3500 years ago, in the days of Lord Krśńa, and it was written down at the same time or a little later. In the Mahábhárata also, there are some references to the Rámáyańa. These are not references to the Rámáyańa of Valmiki, but to the oral story of the Rámáyańa prevalent in those days. In any case, in those days when the Rámáyańa was composed by Valmiki, the Márkańd́eya Puráńa was not in existence. The Márkańd́eya Puráńa contains references to the goddess Durgá. This Márkańd́eya Puráńa was composed in the Puranic Age, when the Shakti Cult was developing. The goddess Durgá of those days is described in one place as eight-handed, and in another place as ten-handed; but final recognition was given to the ten-handed goddess.

These are all imaginary creations of the authors of the Puranas [mythological stories]. At the time when the Rámáyańa was being composed by Valmiki, the Márkańd́eya Puráńa was not in existence, hence the story of the goddess Durgá was not known to the people. So the stories in the Rámáyańa that Rama was worshipping the goddess Durgá with one hundred and eight blue lotuses, and that the goddess stole one of them, were unknown to the people. Valmiki�s Rámáyańa contains no reference to these stories.

Then came the Márkańd́eya Puráńa, on the basis of which the Shrii Shrii Cańd́ii was composed. You should know that during the days of the Puranic Shakti Cult, the primeval stage of the Operative Principle was known as Ádyá Shakti, and this Ádyá Shakti at Her fiercest was called Cańd́a Shakti or Cańd́ii. In the Márkańd́eya Puráńa also, whose abridged form was the Shrii Shrii Cańd́ii, which contained stories of the goddess Durgá, King Surath, etc., there are no references to Rama; there is no story that Ramchandra performed the worship of the goddess.

Now, many of you are aware of the fact that Ramchandra was not an historical figure, but a fictional one: he was an imaginary character to represent an ideal king. Maharśi Valmiki was the first person to give proper expression to that character. But the poet Tulsidas tried still harder, in the Mughal period, not very long ago, to accomplish this through the Rámacaritamánasa, written in the Avadhii language. The Rámacaritamánasa is not the complete Rámáyańa. Tulsidas described the character of Rama as he thought Rama should be; he delineated the character of Rama as he conceived of Rama in his own mind. Tulsidas was a truthful person. He did not name his book the Tulasiidásii Rámáyańa, he named it Rámacaritamánasa [“The Life of Rama As Conceived by Tulsidas”].

18 May 1982, Calcutta, Published in: Namah Shiváya Shántáya, ௵Chapter: All Bask in the Glory of Shiva 1 Discourse 6

Now, the Vajratárá who was worshipped in Tibet was also known as Niila Sarasvatii. In this mantra also the word “Niila Sarasvatii” has been used. You can see some images of Niila Sarasvatii in a temple in Bodhgaya; she was a blue-coloured goddess.(5)

It is somewhat irrelevant to mention here, but Maharshi Vashistha was a man of the age of Buddhist Tantra. His book, Yogaváshiśt́ha, or Ádhyátmarámáyańa, has no relation to the Rámáyańa by Valmiki; it is a book on Buddhist Tantra written in Sanskrit. Maharshi Vashistha went to China to master the Chinese school of Tantra, and from there he brought an image of Tárá and established it at Tárápiit́ha of Birbhum District in West Bengal. That is, Tárá is also a Buddhist Tantric deity, not a Puranic goddess. However, this Niila Sarasvatii was later changed into All-White Sarasvatii and accepted in the Puranic Shakti Cult. She no longer remained blue; she became white. This all happened 1300 years ago, much later than Shiva. If you ever happen to discover some images of All-White Sarasvatii in the ruins during excavation, whether those images are complete or fragmented, you should know that none of those images is older than 1300 years. This All-White Sarasvatii, the Puranic goddess, was not widely worshipped either, neither during the Mughal period, nor even during the Pathan period.

23 May 1982, Calcutta. Published in:  Namah Shiváya Shántáya, File name: All Bask in the Glory of Shiva 2 Discourse 7.

[Oru Arizonan]

உயர்திரு கோதண்டராமன் அவர்களே!

தங்கள் குறிப்பிடுவது இந்த சுலோகம்தான்.

हृष्ट पक्षि गण आकीर्णः कन्दर उदर कूटवान् |
दक्षिणस्य उदधेः तीरे विन्ध्यो अयम् इति निश्चितः || ४-६०-७

இந்த மலை பறவைக் கூட்டங்களுடனும், அதன் நடுவில் குகைகளுடநும, சிகரங்களுடனும் இருப்பதால், தெற்குக் கடலின் கரையில் இருக்கும் விந்திய மலை இது என்று உறுதி கொண்டேன்.  4-60-7 

(கிஷ்கிந்தா காண்டம், 60ம் சர்க்கம் , ஏழாவது சுலோகம்.

இது எங்கு தேடியும் சீதையைக் காணோமே என்று உயிர்விடத் துணிந்த அனுமன், அங்கதன் முதலியோர் சந்தித்த, கதிரவனால் இறக்கைகள் கருக்கப்பட்ட, ஜடாயுவின் அண்ணனான சம்பாதி என்னும் கழுகு கூறிய சொற்கள்.  சம்பாதியே இராவணன் ஒரு பெண்ணைக் கவர்ந்து வின்வழியாகத தென்திசை நோக்கிச் சென்றதாகக் கூறுகிறான். ஆக, தெற்குக் கடற்கரைக்கு அருகில் இருக்கும் விந்திய மலை என்று முடிவு எடுத்தது சம்பாதி என்னும் கழுகுத் தலைவனே!  

ஆக, இது சம்பாதியின் கூற்றே ஒழிய  அனுமன் முதலானோர் கூற்று அல்ல.

அதன் பின்னர் அனுமன் முதலியோர் தெற்கு நோக்கிச் சென்று கடலை அடைகின்றனர்.

अभिक्रम्य तु तम् देशम् ददृशुर् भीम विक्रमाः |
कृत्स्नम् लोकस्य महतः प्रतिबिंबम् इव स्थितम् || ४-६४-३

அந்த பலவான்களும் , வலிமைபோருதியவர்கலு, வீரர்களுமான, அவர்கள் அந்த நாட்டைக் கடந்து, இந்த உலகத்தின் மாபெரும் மரு உருவம்போல நின்ற  கடலைக் அடைந்தனர்.  [4-64-3]

கிஷ்கிந்தா காண்டம், 64ம் சர்க்கம் , மூன்றாம் சுலோகம் 

வால்மீகியோ, அந்த நாட்டைக் கடந்து என்றே எழுதி உள்ளார்.  தென்னாடு முழுவதுமே அப்பொழுது ஒரே  நாடாகக்  கருதப்பட்டிருக்கலாம்.

இராமாயண காலத்திய வடநாட்டோருக்கு விந்திய மலையைத் தாண்டிய பூகோள அறிவு அன்று இருத்திருக்குமா என்பதும் ஒரு கேள்வியே!  மகாபாரதத்தில்தான் சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்களைப் பற்றிக் கூறப்படுகிறது. 

இன்னொரு கருத்து என்னவென்றால், இந்த சுலோகம் சம்பாதி கூறுவதாக வருவதால், சம்பாதியின் பூகோள அறிவு அவ்வளவே என்றும் முடிவு கட்டலாம்.

பணிவன்புடன்,

ஒரு அரிசோனன்  

--

--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[Oru Arizonan]

//The second proof is, the Rámáyańa by Valmiki contains some allegations against Buddha. In the book, Buddha has been castigated for his atheism; he has been branded as an atheist, as a thief and as a hypocrite. This proves conclusively that the Rámáyańa was composed after Buddha; otherwise how could Buddha be criticized in the book? All these castigations are to be found in the “Ayodhyá Káńd́a” of the Rámáyańa.//

Will you please provide those lines from Valmiki Ramayana to substantiate your points.  I will be much obliged.

Oru Arizonan

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[செல்வன்]

வால்மிகி இராமாயணத்தில் மேற்கு தொடர்ச்சி மலையும், கிழக்கு தொடர்ச்சி மலையும் குறிப்பிடபடுகின்றன. (யுத்த காண்டம் 37:40)

சஹயாத்ரி மலை என அழைக்கபடும் மேற்குதொடர்ச்சி மலையில் ஏராளமான பெருமலைகளுடன் சிறு மலைகள் சேருவதை அழகாக வால்மிகி இராமாயணம் விவரிக்கிறது (யுத்த காண்டம் 37:38)

சஹயாத்ரி மலைகளை பார்த்தபடி பல யோஜனை தூரம், பல பொங்கி பிரவாகமெடுக்கும் நதிகளை வானர சேனை கடந்ததாக யுத்த காண்டம் குறிப்பிடுகிறது

மேற்குதொடர்ச்சி மலையில் விளைந்த செடி, கொடிகள், மரங்களை வால்மிகி இராமாயணம் துல்லியமாக விவரிக்கிறது

गिरिप्रस्थेषु रम्येषु सर्वतः सम्प्रपुष्पिताः || ६-४-७९
केतक्यः सिन्दुवाराश्च वासन्त्यश्च मनोरमाः |
माधव्यो गन्धपूर्णाश्च कुन्दगुल्माश्च पुष्पिता || ६-४-८०
चिरबिल्वा मधूकाश्च वञ्जुला वकुलास्तथा |
रञ्जकास्तिलकाश्चैव नागवृक्षश्च पुष्पिता || ६-४-८१
चूताः पाटलिकाश्चैव कोविदाराश्च पुष्पिताः |
मुचुलिन्दार्जुनाश्चैव शिंशपाः कुटजास्तथा || ६-४-८२
हिन्तालास्तिनिशाश्चैव चूर्णका नीपकास्तथा || ६-४-८३
नीलाशोकाश्च सरला अङ्कोलाः पद्मकास्तथा |
प्रीयमाणैः प्लवम्गैस्तु सर्वे पर्याकुलीकृताः || ६-४-८४

On the lovely mountain slopes, in blossom on all sides, Ketaki and Sindhuvara trees, the charming Vasanti, Madhavi creepers with flowers full of scent, clumps of jasmine, Chiribila, Madhuka, Vanjula and Vakula, Ranjanka and Tilaka, Nyavriksha all in flower, Mango, Patalike, Kovidara in flower, Muchulinda, Arjuna, Simsapa and Kutaja, Hintala, Timisa, Chirna and Nipa, blue Ashoka, Sarala, Ankola and Padmaka all these trees were crawled in excitement by the monkeys who were delighted.

அதன்பின் மேற்குதொடர்ச்சியின் அடிவாரமான மலைய மலைதொடருக்கு வானரசேனை வந்து சேர்கிறது. மலைய மலை என்பது ஆனைமலை, நீலகிரி மலைதொடர்களின் பகுதியாகும்

நகரங்கள் வழியே நுழையவேண்டாம் என இப்படி மேற்குதொடர்ச்சி மலையின் வழிவந்ததாக வால்மிகி கூறுகிறார்

இராமேஸ்வரம் அருகே பாலம் கட்டுகையில் பயன்படுத்தபட்ட மரங்களாக வால்மிகி குறிப்பிடுவது

பனைமரம், மாங்காய் மரம், மூங்கில், தென்னை,வேப்பமரம்,வில்வம்

இவை எல்லாம் தமிழகத்தில் விளைவது வால்மிகிக்கு தெரிந்துள்ளது. குறிப்பாக வடநாட்டில் இல்லாத பனைமரம்,தென்னை

From here and there the monkeys brought Palmyra trees, pomegranate shrubs, coconut and Vibhitaka, Karira, Bakula and neem trees.

Those monkeys filled the ocean with all types of trees like Sala and Asvakarna, Dhava and bamboo, Kutaja, Arjuna, palmyra,Tilaka, Tinisa, Bilva, Saptaparna, Karnika, in blossom as also mango and Asoka.

[Oru Arizonan]

//இராமாயண காலத்திய வடநாட்டோருக்கு விந்திய மலையைத் தாண்டிய பூகோள அறிவு அன்று இருத்திருக்குமா என்பதும் ஒரு கேள்வியே! //

என் ஐயத்தை நீக்கியமைக்கு நன்றி.

ஒரு அரிசோனன் 

--
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[N. Ganesan]

வால்மீகி ராமாயணத்தின் கிரவுஞ்சப் பறவை யாது?

---------------------------------------

வேடன் வால்மீகி பற்றிய கதைகளைப் பேசும்போது சில ஆண்டுகளுக்கு முன் படித்த ஆய்வுக் கட்டுரை நினைவுக்கு வருகிறது. அதுபற்றிச் சொல்லவேண்டும்.

முனைவர் ஜுலியா லெஸ்லி சம்ஸ்கிருத அறிஞர். புற்றுநோயால் 2004-ல் இயற்கையெய்தினார். தஞ்சை மராத்தியர் அரசவையின் திரியம்பக யஜ்வான் என்பவர்  எழுதிய பெண்களுக்கான சட்டதிட்டங்கள் பற்றிய நூலை எழுதினார். The Perfect Wife: The Orthodox Hindu Woman according to the Stridharmapaddhati of Tryambakayajvan (1989). பின்னர் பஞ்சாபின் வால்மீகிகள் கேட்டுக்கொண்டதற்கிணங்க வால்மீகி கதையைப் பற்றி ஆராய்ந்து விரிவான நூலொன்றும் தந்தார். Authority and Meaning in Indian Religions: Hinduism and the case of Valmiki, 2003

http://www.global.ucsb.edu/punjab/journal_12_1/10_book_reviews.pdf

இந்நூல் பிறந்த வரலாற்றை அவரது சரமக்குறிப்பில் காணலாம்:

http://www.soas.ac.uk/religions/research/epicconstructions/personnel/julia-leslie-a-life-in-south-asian-studies.html

------

வால்மீகி தன் காவியம் தொடங்கும்போது வேடன் ஒருவன் கிரவுஞ்சப் பறவை ஒன்றைக் கொன்றதால் அதன் துணைப்பேடு தவிப்பதைச் சொல்வதாக ஒரு சுலோகம் சிலேடைப் பொருளுடன் வருகிறது. வேடனுக்குச் சாபம் கொடுப்பதாகவும், திருமாலைப் புகழ்வதாகவும் உள்ள பாட்டு அது.

http://tamizhamudam.blogspot.com/2013/06/blog-post_30.html

http://www.sriramayanam.com/valmikis-sadness-and-first-sloka-brahmas-visit-to-valmikis-ashram/

வால்மீகி சொல்லும் கிரவுஞ்சம் என்பது எந்தப் பறவை என்று பல காலமாக ஆராய்ச்சி நடக்கிறது. ஜூலியா லெஸ்லி இது சாம்பல்நாரை (sarus crane)  என்றார். 

http://link.springer.com/article/10.1023%2FA%3A1004335910775

ஆள் உயரத்துக்கு இருக்கும் சாம்பல் நாரையின் உச்சி சிவப்பாய் இராது.

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:SARUS_CRANE_(7621611384).jpg

http://www.soas.ac.uk/religions/research/epicconstructions/personnel/julia-leslie-a-life-in-south-asian-studies.html

”But I'd like to end on a lyrical, not a chilling note – one that I hope will sound too in what we shall hear about Julia's most recent book. I want to recommend to you her wonderful article for the Journal of Indian Philosophy in 1998 on 'A Bird Bereaved: the Identity and Significance of Valmiki's krauñcha'. The article stems partly from another of Julia's accomplishments and interests, ornithology, and expresses at the end gratitude to Mike Clark, the dedicatee of her novel Perahera, 'who, in the glorious setting of Sri Lanka, taught me much of what I know about South Asian birds'. With relentless yet charming scientific precision, Julia narrows down the identity of the krauñcha birds that Valmiki observes mating, 'when a hunter suddenly appears and kills one of them. The death of the male krauñcha and the heart-rending distress of the female affect Valmiki so powerfully that he curses the hunter, his curse emerging spontaneously in the verse-form that will carry the epic poem [the Ramayana] that he is about to compose.' Julia goes through thirty-two candidates in seven groups: the snipes, the curlews, the egrets, the herons, the storks, the flamingoes, and the cranes, settling finally on the Indian Sarus Crane (Grus antigone antigone). Her clinching evidence is a shloka from a southern recension of the Ramayana that was dropped from the modern critical edition, in which the male bird is described as tamrashirsha, '[coppery] red-headed'. The Sarus Crane has 'a naked, dark-red head and upper neck', and no other candidate fits the bill.”

எனவே, கிரவுஞ்சம் என்பது SARUS CRANE அல்ல. அப்படியானால், கிரவுஞ்சம் என்பது என்ன பறவை? சங்க, பிற்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் இருந்து கிரவுஞ்சம் என்றால் என்ன பறவை என்று ஜூலியா லெஸ்லி பார்த்திருந்தால் சிறந்த விடை கிட்டியிருக்கும். அதனைப் பின்னர் பார்ப்போம். ஆண் கிரவுஞ்சத்திற்குத் தலை உச்சியில் செம்பு நிறமாய் இருக்கும். ஆனால் சாம்பல்நாரைக்கு (sarus crane) அது இல்லையே. தமிழ் இலக்கியத்தில் காட்டும் பறவை கரிஞ்சம் என்னும் கருமை நிறம் உடையது. கரிஞ்சம் தான் க்ரௌஞ்சம் என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் ஆனதோ? வில்லிபாரதப் பாடல்:

வீடுமன் தன்சேனையைக் கிரௌஞ்சவியூகமாக வகுத்தல்.

பொருஞ்சமங்கருதியாள்புரவிதேர்போதகந்

தெரிஞ்சுகொண்டீரிருதிசையினுஞ்செல்லவே

பெருஞ்சனந்தன்னையப்பீடுடைவீடுமன்

கரிஞ்சமென்றுள்ளபேர்வியூகமுங்கட்டினான்.

பிற பின்!

நா. கணேசன்

Valmiki - to explore more,

(1)

http://shodhganga.inflibnet.ac.in/handle/10603/17668

Title: Tellers of tales: pauranikas, sutas, kusilava vyasa and valmiki

Researcher: Dayal, Naina

(2)

[ekamsath]

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga63/kishkindha_63_frame.htm

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga64/kishkindha_64_frame.htm

மேற்கண்ட சுட்டியில் உள்ள வால்மீகி ராமாயண சுலோகங்களைப் பார்த்தால் வால்மீகிக்கு தென்னாட்டின் புவியியல் பற்றி ஏதும் தெரியாது என்றே எண்ணத் தோன்றுகிறது. 

வானரர்கள் விந்திய மலையில் சீதையைத் தேடியதை விரிவாக வர்ணிக்கிறார். பின் அங்கு சம்பாதியைச் சந்திப்பதை விவரிக்கிறார்.சம்பாதியின் பழைய கதைகள் விரிவாக வருகின்றன. சம்பாதி வானரர்களை ஆசீர்வதிக்கிறார்- நீங்கள் விரைவில் வெற்றி பெறுவீர்கள் என்று. அந்த வார்த்தையைக் கேட்டவுடன் வானரர்கள் கடலை அடைந்தார்கள் என வருகிறது. அப்பொழுதே கடலைக் கண்டது போல் மகிழ்ந்தார்கள் என்று பொருள் கொள்ளலாமோ என்றால் அதுவும் சாத்தியப்படவில்லை.  அடுத்த சுலோகம் கடலை வர்ணிக்கிறது. 

संपातेः वचनम् श्रुत्वा हरयो रावण क्षयम् |
हृष्टाः सागरम् आजग्मुः सीता दर्शन कान्क्षिणः || ४-६४-२

On hearing the words of Sampaati, the monkeys have delightedly come to the ocean to go to the residence of Ravana, longing for a glimpse of Seetha. [4-64-2]

अभिक्रम्य तु तम् देशम् ददृशुर् भीम विक्रमाः |
कृत्स्नम् लोकस्य महतः प्रतिबिंबम् इव स्थितम् || ४-६४-३

Passing across that province those superbly venturesome monkeys have seen the ocean available there, appearing like a great mirror image of the world in it entirety. [4-64-3]

दक्षिणस्य समुद्रस्य समासाद्य उत्तराम् दिशम् |
संनिवेशम् ततः चक्रुः सहिता वानर उत्तमाः || ४-६४-४

On reaching the northern side of southern ocean those best monkeys have collectively made a camp there. [4-64-4]

प्रसुप्तम् इव च अन्यत्र क्रीडन्तम् इव च अन्यतः |
क्वचित् पर्वत मात्रैः च जल राशिभिः आवृतम् || ४-६४-५
संकुलम् दानव इन्द्रैः च पाताल तल वासिभिः |
रोम हर्ष करम् दृष्ट्वा विषेदुः कपिकुंजराः || ४-६४-६

Somewhere that ocean is as though sleeping well, and somewhere else it is as though sporting, elsewhere it is overspread with tidewaters as high as mountains, somewhere else it is tumultuous with the best demonic beings who are the residents on the plane of netherworld, and the elephantine monkeys despaired on seeing such a hair-raising ocean.. [4-64-5, 6]

[செல்வன்]

On hearing that word of Sampaati those tigerly monkeys are heartily gladdened and while their valour inspiriting them they have became proactive towards their task. [4-63-14]

சம்பாதியின் வார்த்தையை கேட்ட குரங்குகள் மகிழ்ச்சி அடைந்தன என இச்செய்யுள் கூறுகிறது

அடுத்து அவை என்ன செய்தன?

Those best fly-jumpers having redeemed their certitude, then with a gustily gusto waited for an opportune time called abhijit lagna and then journeyed on to the southern direction, as they are the pioneers in searching Seetha, the daughter of Janaka. [

அபிஜித லக்கின நேரம் வரும் வரை காத்திருந்து அதன்பின் தெந்திசையில் பயணம் செய்தன. ஜர்னி எனும் வார்த்தை இங்கே பயன்படுகிறது. அதற்கு தொலைதூர பயணம் என பொருள்

Monkeys on arriving at seashore are awestruck to have a glimpse of unnavigable ocean, which is tumultuous with many sea-creatures. Angada noticing the baffle of monkeys pacifies them and elicits information about each monkey's capability to jump over the ocean.

அதன்பின்னரே கடற்கரையை அவை வந்து அடைந்தன

ஆக சம்பாதியை விந்தியமலையில் சந்தித்து, அதன்பின் தொலைதூர பயணம் மேற்கொன்டே கடற்கரைக்கு குரங்குகள் வந்து சேர்ந்தன

[Oru Arizonan]

உயர்திரு செல்வன் அவர்களே,

நான் இந்த மடலில் 12:04 PM  எழுதியதை நீங்கள் பார்க்கவில்லை போலும்!  நான் எழுதியதையே தாங்களும் எழுதி உள்ளீர்கள்! என் பதிவு ஒருவேளை மடக்கி நீக்கப்பட்டதோ என்னவோ!

ஒரு அரிசோனன் 

--

--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

[seshadri sridharan]

On Tue, Oct 14, 2014 at 12:39 AM, Oru Arizonan <oruar...@gmail.com> wrote:

//The second proof is, the Rámáyańa by Valmiki contains some allegations against Buddha. In the book, Buddha has been castigated for his atheism; he has been branded as an atheist, as a thief and as a hypocrite. This proves conclusively that the Rámáyańa was composed after Buddha; otherwise how could Buddha be criticized in the book? All these castigations are to be found in the “Ayodhyá Káńd́a” of the Rámáyańa.//

Will you please provide those lines from Valmiki Ramayana to substantiate your points.  I will be much obliged.

 அயோத்தியா காண்டம் படிக்க சொல்கின்றார் அந்த அயோத்தியாக் காண்டம் என்னிடம் இல்லை. சமற்கிருதம் அறிந்த அன்பர்களைக் கேட்டுப்பாருங்களேன்.

சேசாத்திரி

[Dev Raj]

On Monday, 13 October 2014 23:28:53 UTC-7, கோதண்டராமன் wrote:

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga63/kishkindha_63_frame.htm

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga64/kishkindha_64_frame.htm

மேற்கண்ட சுட்டியில் உள்ள வால்மீகி ராமாயண சுலோகங்களைப் பார்த்தால் வால்மீகிக்கு தென்னாட்டின் புவியியல் பற்றி ஏதும் தெரியாது என்றே எண்ணத் தோன்றுகிறது. 

 

கோதண்டராமன் சார் மிகவும் அவக்கரப்படுகிறார்.

41 ஸர்கத்தை முழுக்க ஒதுக்கிவிட்டார். 

ஸுக்ரீவன் தென்திசை செல்வோருக்குகூறும்

பகுதியை அவர் பார்க்கவில்லை.

பொதிகை, அகத்தியர், காவிரி, பொருனை

வர்ணனை உள்ளது.

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga41/kishkindha_41_frame.htm

नदीम् गोदावरीम् चैव सर्वम् एव अनुपश्यत |

तथैव आन्ध्रान् च पुण्ड्रान् च चोलान् पाण्ड्यान् केरलान् || ४-४१-१२

अयोमुखः च गंतव्यः पर्वतो धातु मण्डितः |

विचित्र शिखरः श्रीमान् चित्र पुष्पित काननः || ४-४१-१३

सुचंदन वनोद्देशो मार्गितव्यो महागिरिः |

तस्य आसीनम् नगस्य अग्रे मलयस्य महोजसम् || ४-४१-१५

द्रक्ष्यथ आदित्य संकाशम् अगस्त्यम् ऋषि सत्तमम् |

ततो हेममयम् दिव्यम् मुक्ता मणि विभूषितम् || ४-४१-१८

युक्तम् कवाटम् पाण्ड्यानाम् गता द्रक्ष्यथ वानराः |

நதீ₃ம் கோ₃தா₃வரீம் சைவ ஸர்வம் ஏவ அநுபஶ்யத | 

ததை₂வ ஆந்த்₄ராந் ச புண்ட்₃ராந் ச சோலாந் பாண்ட்₃யாந் கேரலாந் ||  4-41-12

அயோமுக₂​: ச க₃ம்ʼதவ்ய​: பர்வதோ தா₄து மண்டி₃த​: | 

விசித்ர ஶிக₂ர​: ஶ்ரீமாந் சித்ர புஷ்பித காநந​: ||  4-41-13

ஸுசம்ʼத₃ந வநோத்₃தே₃ஶோ மார்கி₃தவ்யோ மஹாகி₃ரி​: | 

தஸ்ய ஆஸீநம் நக₃ஸ்ய அக்₃ரே மலயஸ்ய மஹோஜஸம் ||  4-41-15

த்₃ரக்ஷ்யத₂ ஆதி₃த்ய ஸம்ʼகாஶம் அக₃ஸ்த்யம் ருʼஷி ஸத்தமம் | 

ததோ ஹேமமயம் தி₃வ்யம் முக்தா மணி விபூ₄ஷிதம் ||  4-41-18

யுக்தம் கவாடம் பாண்ட்₃யாநாம் க₃தா த்₃ரக்ஷ்யத₂ வாநரா​: |

பாண்டியரின் கவாடபுரியையும் ராமாயணம் கூறுகிறது.

 River Godavari that courses through Dandaka forest, and then the provinces of Andhra, Pundra, Chola, Paandya, Kerala are to be searched thoroughly. [4-41-11, 12]

"You shall go to the prosperous Mt. Malaya which is crowded with iron-ore mines as its vast mouths, and with amazing crests and motley flowered forests. Search shall be carried out on that great mountain in the places that are with the copses of sandalwood trees. [4-41-13, 14a]

This Mountain is also called Agastyamalai and it is in Western Ghats from which River Tamraparni emerges.

"You shall see the eminent sage Agastya, whose resplendence is akin to that of the Sun, and who will be sitting on the top of that highly resplendent Mt. Malaya. [4-41-15b, 16a]

"From there, on going to the Paandya Kingdome you shall see a fully golden castle-door bracing the compound-wall of the fortress, which is decorated with pearls and jewels, and conduct your search even in that kingdom. [4-41-18b, 19a]

தேவ்

[Hari Krishnan]

2014-10-14 14:24 GMT+05:30 Dev Raj <rde...@gmail.com>:

"From there, on going to the Paandya Kingdome you shall see a fully golden castle-door bracing the compound-wall of the fortress, which is decorated with pearls and jewels, and conduct your search even in that kingdom. [4-41-18b, 19a]

தேவ்

கம்பராமாயண முற்றோதலில், கிஷ்கிந்தா காண்டம், நாடவிட்ட படலத்தில், தென் திசை செல்லும் வானரங்களுக்கு சுக்ரீவன் வழி சொல்லும் போது எல்லா விவரங்களும் விரிவாக வருகின்றன.  அந்தச் சமயத்தில் வால்மீகி ராமாயணத்தின் சம இடங்களையும் பார்த்தோம்.  இரண்டு ராமாயணங்களிலும் இட விவரங்கள் பெரும்பாலும் ஒத்துப் போகின்றன.  

[வேந்தன் அரசு]

ராமேஸ்வர்ம் கடலில் அலைகள் இல்லை.

14 அக்டோபர், 2014 2:37 முற்பகல் அன்று, செல்வன் <hol...@gmail.com> எழுதியது:

--
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "வல்லமை" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to vallamai+u...@googlegroups.com.

For more options, visit https://groups.google.com/d/optout.

--

வேந்தன் அரசு

வள்ளுவம் என் சமயம்

[செல்வன்]

2014-10-14 5:53 GMT-05:00 வேந்தன் அரசு <raju.ra...@gmail.com>:

ராமேஸ்வர்ம் கடலில் அலைகள் இல்லை.

Dhanushkodi picture

http://sbalamurugan.wordpress.com/2008/07/01/trip-to-madurai-rameshwaram/

--

www.holyox.blogspot.com

[N. Ganesan]

On Tuesday, October 14, 2014 1:54:23 AM UTC-7, Dev Raj wrote:

On Monday, 13 October 2014 23:28:53 UTC-7, கோதண்டராமன் wrote:

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga63/kishkindha_63_frame.htm

http://www.valmikiramayan.net/utf8/kish/sarga64/kishkindha_64_frame.htm

மேற்கண்ட சுட்டியில் உள்ள வால்மீகி ராமாயண சுலோகங்களைப் பார்த்தால் வால்மீகிக்கு தென்னாட்டின் புவியியல் பற்றி ஏதும் தெரியாது என்றே எண்ணத் தோன்றுகிறது. 

 

கோதண்டராமன் சார் மிகவும் அவக்கரப்படுகிறார்.

41 ஸர்கத்தை முழுக்க ஒதுக்கிவிட்டார். 

ஸுக்ரீவன் தென்திசை செல்வோருக்குகூறும்

பகுதியை அவர் பார்க்கவில்லை.

பொதிகை, அகத்தியர், காவிரி, பொருனை

வர்ணனை உள்ளது.

இதனை எல்லாம் விரிவாக மு. இராகவையங்கார் 100 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதியுள்ளார். எப்படி வடநாட்டு உரையாசிரியர்கள் கூறுவது பொருத்தமில்லை, தென்னாட்டின் உரையாசிரியர் கோவிந்தராஜர் கூறுவது மிகப் பொருந்துகிறது என்றும் விளக்கியுள்ளார்கள்.இதே கோவிந்தராஜர் உரையையும், கிரிட்டிகல் எடிஷனில் விட்டுவிட்ட சுலோகத்தையும் வைத்துத்தான் சம்ஸ்கிருத பேரா. ஜுலியா லெஸ்லி கிரவுஞ்சப் பறவையை சாம்பல்நாரை என முடிவுசொன்னார். ஆனால், தமிழ் இலக்கிய மரபில் (சங்கம், கம்பர், அருணகிரிநாதர், ...)

அகநானூறு 270

http://www.tamilvu.org/slet/l1270/l1270exp.jsp?x=593&y=594&bk=270&z=l1270t04.htm

”கடவுள் மரத்த முள்மிடை குடம்பைச்
சேவலொடு புணராச் சிறுகரும் பேடை
²இன்னாது உயங்குங் கங்குலும்”

சேவலொடு புணராச் சிறு கரும் பேடை - தன் சேவலுடன் கூடப் பெறாத சிறிய கரிய அன்றிற் பேடை

அன்றில் அம் கரும் பேடைகள் ஆம் என, 

முன்றில் எங்கும் அரக்கியர் மொய்த்து அழ, 

'இன்று இலங்கை அழிந்தது' என்று ஏங்குவார், 

சென்று, இலங்கு அயில் தாதையைச் சேர்ந்துளார். (கம்பர்)

எழுகூற்றிருக்கை - திருப்புகழ்

http://thiruppugazhamirutham.blogspot.com/2012/09/113_30.html

முத்த்தலைச் செம் சூட்டு அன்றில் அம் கிரி இரு பிளவாக ஒரு வேல் விடுத்தனை

முத்தலைச் செம் சூட்டு அன்றில் அங்கிரி          

    

     செம் சூட்டு =  செவ்விய உச்சிக் கொண்டையை உடையதுமான 

     அன்றில் = அன்றில் பறவையின் பெயர் கொண்ட

     அங்கிரி =  கிரௌஞ்ச மலை.

ஜூலியா லெஸ்லி சொல்லும் சாம்பல்நாரைக்கு உச்சிக்கொண்டை சிவப்பாக இல்லை, சாம்பல் நிறம். எனவே, கிரவுஞ்சம் அஃதன்று.

தமிழ் இலக்கியம் அறிந்த தமிழர் கோவிந்தராஜர். அவர் எழுதிய வால்மீகி ராமாயண உரையில் கிரவுஞ்சம் என்று கோவிந்தராஜர்

உரையைத் தவறாகப் புரிந்துகொண்டுள்ளார் மறைந்த ஜூலியா.

நா. கணேசன்

அனுமன் போன்றோரை அழைத்து இராமன் உணவுண்ட பெருமையைத் தமிழில் பலர் பாடியிருப்பதையும் ஒரு கட்டுரையில் சொல்கிறார்.

சைலஜா குறிப்பிட்ட எம். ஏ. வெங்கடகிருஷ்ணன் பேச்சுடன் ஒப்பிடச் சிறந்த ஆவணம் மு. ரா. கட்டுரை ஆகும்.

[N. Ganesan]

கரிஞ்சம் - இடப்பெயர் ஆய்வு (Karinja - Toponymy)

இடப்பெயர்கள் பொதுவாக மிகப் பழையவை. பஞ்ச திராவிட தேசத்தில் கரிஞ்சம் என்று க்ரௌஞ்சத்தின் பேரால் இடங்கள் உள்ளன. 

கரிஞ்சத் தீவு மும்பை அருகே உள்ளது.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/6/6f/Karinja.JPG

http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=fRQiAQAAMAAJ&oi=fnd&pg=PR14&dq=%22karinja%22+island&ots=dpCbXwQg5e&sig=H0DW3wc2DJ2ftKDKqGBqukkJwFA#v=onepage&q=karinja&f=false

http://books.google.com/books?hl=en&lr=&id=Ofs4AAAAMAAJ&oi=fnd&pg=PA1&dq=%22karinja%22+island&ots=yCoJg1b0xo&sig=9xazU3kbtGqcSaHOFFDVq2QBrzw#v=onepage&q=karinja&f=false

http://books.google.com/books?id=_XgZAAAAYAAJ&pg=PA76&lpg=PA76&dq=%22karinja%22+island&source=bl&ots=z6ywVS7iGs&sig=8wTGOervl81S25dzW3WDW5b-hmo&hl=en&sa=X&ei=ujc9VPXGMOH6iwK1moDYAQ&ved=0CEwQ6AEwBg#v=onepage&q=%22karinja%22%20island&f=false

http://books.google.com/books?id=RQ8NAAAAYAAJ&pg=PA86&lpg=PA86&dq=%22karinja%22+island&source=bl&ots=WPEriGz3Ku&sig=_1q2IXue0ahdmUVA8HcOiRFX2nk&hl=en&sa=X&ei=9Tc9VOOyBIHQiwL3rIGwDQ&ved=0CE8Q6AEwCTgU#v=onepage&q=%22karinja%22%20island&f=false

கரிஞ்சம் ஊர். அதில் உள்ள கரிஞ்சேசுவரர் - தட்சிண கர்நாடகத்தில்.

http://www.youtube.com/watch?v=W46547zmHe0

http://www.karnataka.com/mangalore/karinja-karinjeshwara-temple/

---------------------

கரிஞ்சம் (க்ரௌஞ்சம்) நெய்தல் நிலத்தின் பறவை. பனையில் கூடிகட்டி வாழ்வது.

கருமையான நிறத்தது. ஆண் பறவியின் உச்சந்தலை செஞ் சூட்டுடன் இருக்கும் என்றெல்லாம் சங்க இலக்கியம் பகர்கிறது. இதைத்தான் கோவிந்தராஜர் தன் வால்மீகி ராமாயண உரையில் விளக்கியுள்ளார்கள்.

கமுகு க்ரமுகம் என்றும், பவளம் ப்ரவாலம் என்றும், தமிழ் த்ரமிடம் என்றும் வடமொழியில் ஆதற்போல கரிஞ்சம் என்னும் கருஅன்றிற் பறவை க்ரௌஞ்சம் என்று சம்ஸ்கிருதத்தின் முதற் சுலோகத்தில் ஆதிகவி சொல்கிறார். அன்றில் < நன்றில், நல்-/நள்- “கறுப்பு”. நள்-/நல்- > அல் “இருள், இரா” என்றானது. அலவன் இருளில் திரியும் நண்டு (< நள் ‘கருமை, இருள்’).

மும்பை அருகே கரிஞ்சத் தீவாகட்டும், வங்காளம் ஆகட்டும் கரிஞ்சம் (> க்ரௌஞ்சம்), தமிழகம் ஆகட்டும் கரிஞ்சம் (அ) அன்றில் பறவை உண்டு, பறவையியலில் அதன் பெயர்: Plegadis falcinellus

http://nganesan.blogspot.com/2011/06/pennai-female-palmyrah-tree.html

அன்றில் என்னும் க்ரௌஞ்சம் நெய்தல்நிலப் புள் (Plegadis falcinellus). அது பெடையொடு கூடுகட்டி வாழப் பெண்ணை (பெண்பனை) மரம் அதன் விருப்பத் தேர்வு. அன்றிலின் குரல் காதலரை நைவிக்கும். "விளரிக் குரலன்றில் மென்படை மேகின்ற முன்றில்பெண்ணை", "காவார் மடல்பெண்ணை அன்றில் அரிகுரலும்", “பெண்ணைமேல் பின்னுமவ்வன்றில் பெடைவாய்ச் சிறுகுரலும், என்னுடைய நெஞ்சுக்கு ஓர் ஈர்வாளா மென்செய்தேன்” ”பெண்ணைமேல் பின்னுமவ் வன்றில் பெடைவாய்ச் சிறுகுரலுக்கு, உன்னி யுடலுருகி நையாதார்” (ஆழ்வார்கள்).

ஏற்றை (ஆண்பனை), பெண்ணை (பெண்பனை) - பனை மரங்களில் பால் பாகுபாடு என்ற பதிவு எழுதியபோது வாலிம்மிகியின் க்ரௌஞ்சம் (< கரிஞ்சம் = அன்றில்) என்றால் என்ன பறவை? - எனச் சொல்ல நினைந்தேன். செல்வன் வால்மீகியும், தமிழும் என்ற இழையில் மு. இராகவையங்கார் தண்பொருநை, மலயம் (=பொதியில்), கபாடபுரம் என்று வரும் ராமாயணசுலோகப் பொருளைத் தமிழ் இலக்கியங்கொண்டு கோவிந்தராஜர் விளக்கியதும், அப்படிப் பார்க்கில் கிரவுஞ்சம் என்றால் என்ன பறவை? - என்பதும் விளங்குகின்றன.

இருக்குவேதம் முதல்பாட்டிலேயே இழைத்தல், அரதநம் என்னும் இரு தமிழ்ச் சொற்கள் இருப்பது போல,

சம்ஸ்கிருதத்தின் முதல் சுலோகம் ஆதிகவி வால்மீகி செய்யும்போது தமிழ் வார்த்தை கரிஞ்சம் என்னும் நெய்தற்றிணை அன்றிற்பறவையின்

பெயராய் நிற்றல் அறிந்து இன்புறத்தக்கது.

நா. கணேசன்

- hide quoted text -

[Dev Raj]

On Tuesday, 14 October 2014 07:54:03 UTC-7, N. Ganesan wrote:

கரிஞ்சம் - இடப்பெயர் ஆய்வு (Karinja - Toponymy)

பொருஞ்சமங்கருதியாள்புரவிதேர்போதகந்

தெரிஞ்சுகொண்டீரிருதிசையினுஞ்செல்லவே

பெருஞ்சனந்தன்னையப்பீடுடைவீடுமன்

கரிஞ்சமென்றுள்ளபேர்வியூகமுங்கட்டினான். <<<<<<

வில்லிபாரத்துக்கு முன் இருந்த இலக்கியங்கள்

அன்றிலை ‘கரிஞ்சம்’ எனச் சொல்கின்றனவா ? 

வால்மீகி ராமாயணம் வில்லி பாரதத்துக்குப்பின்

எழுதப்பட்டதாகச் சொல்ல வருகிறீர்களா ?

தேவ்

[N. Ganesan]

On Tuesday, October 14, 2014 6:20:39 PM UTC-7, இரவா wrote:

க்ரௌஞ்சம் என்றால் அன்றில் என்பாரும் உளர்!

முன்னிணை யாகிய அன்றிலின் மோகங்கொள்

ஆணினைக் கொன்றனை மண்ணெடுநாள் வாழ்கலை வாழ்கலை வேடனே!

கிரௌஞ்ச வதம் பேசப்பட்டுள்ளது!

நன்றி, கவிஞர் இரவா.

வால்மீகியின் முதல் சுலோகம் தமிழில் காஸ்ரீஸ்ரீ மொழிபெயர்ப்பு,

முன்இணை யாகிய அன்றிலின்
மோகங்கொள் ஆணினைக் கொன்றனை
மன்நெடு நாள்இனி வாழ்கலை;
வாழ்கலை! வாழ்கலை! வேடனே!’’

http://forusdear.blogspot.com/2006/01/blog-post_31.html

கரிஞ்சம் என்னும் இடப்பெயர்களில் இருந்து

கமுகு > கமுகம், தமிழ் > த்ரமிடம், பவளம் > ப்ரவாலம்

போல,

கரிஞ்சம் > க்ரௌஞ்சம் என்று காட்டியிருக்கிறேன்.

https://groups.google.com/d/msg/santhavasantham/6VVgh1pnJBs/_vVHUMmz-bsJ

நா. கணேசன்