>Ik bedoelde schatrijk in geestelijke zin. Materieel is het leven van
>de echte natuurmens heel hard. Hard, maar niet 'arm'. Armoede is
>iets relatiefs. Als het dorp in kwestie niet in contact staat met de
>rest van Kameroen en zo indirect met Paul Biya en de moderne wereld,
>dan is er van armoede niet echt sprake.
Dus, hun leven is "buitengewoon hard" en "wreed", maar ze zijn toch
schatrijk. Ja, want de één of andere hansworst heeft op zijn luie stoel,
weldoorvoed en met zijn levensverwachting rond de 80 jaar, georakeld dat het
in de geestelijke zin was. Daarom mogen we niet proberen ze te helpen: dat
is een "misdaad".
Zelf zien we dat ze ongelofelijk hard aan het proberen zijn zichzelf te
helpen. Als ze in hun schatrijke geestelijke welvaart zieke kinderen hebben
bewegen ze hemel en aarde om er mee naar een (primitief) hospitaal te gaan.
Ze hadden een lokaal schooltje, weinig meer dan een gat in de grond, waaraan
ze met een systeem van een "ouderraad" een deel van hun zeer schaarse
inkomen besteedden. En om te leven pleegden ze roofbouw op het oerwoud,
inclusief de bijen die er leefden, maar die bij het vergaren van honing wel
vernietigd werden. Daarvan voelen ze zichzelf zo "schatrijk" dat, toen er
alleen nog maar sprake was van een landbouwschool, mensen vijf uur, te voet,
door de jungle kwamen, en daarna weer terug, om ook te weten wat er te weten
viel.
Vraag: zijn de mensen wel echt geholpen als wij voor elke cent die ze
betalen in hun schooltje, er één bij leggen? Zijn ze geholpen als ze weten
hoe ze van een gegeven aantal bijen niet alleen weten hoe ze méér honing
kunnen oogsten, maar dat ook zo doen dat de bijen niet langer vernietigd
worden? Zijn ze geholpen als hun pogingen om te overleven niet langer ten
koste gaan van de kaalkap van de regenwouden en het uitsterven van bedreigde
dieren?
Antwoord: neen, volgens een boek dat wij allemaal dringend moeten gaan
lezen.
Tjatja. Tjatjatja...
>>> Ik zie de tegenstrijdigheid niet. (knippen)
>
>> Ongetwijfeld niet, maar dat is nu net je probleem. In *dezelfde* post
>> waarin
>> je verwijst naar je vraag hoeveel de dictator *spaart* doordat wij een
>> school bouwen zie je in dat de twee totaal onafhankelijk zijn, maar toch
>> houd je er maar aan vast
>Ik heb juist m'n best gedaan om uit te leggen dat die
>onafhankelijkheid gezichtsbedrog is.
Nuance! Je hebt doogekregen dat je op hoge toon gestelde vraag "waaraan
wordt het geld besteed dat de dictator spaart" van een zodanig onzinnig
niveau was, dat je na niet meer dan één (1) post moest erkennen dat de
dictator helemaal geen geld spaart aan onze school, en snel van onderwerp
probeerde te veranderen. Je probeert nu mist te spuien over de dictator die
misschien wel moet meebetalen aan de scholen in Antwerpen. Ik begrijp heus
wel dat je nu trucs aan het proberen bent die bij jou zouden werken, maar
stel tevreden vast dat ik er toch al aardig in geslaagd ben jou "aan het
denken" te zetten:
Ook jij hebt intussen bijgeleerd dat we de mensen daar heel erg kunnen
helpen
Ook jij hebt intussen bijgeleerd dat de aanwezigheid van onze school voor de
budgetten van de dictator "geen moer verschil" uitmaakt.
On we go...
> Het maakt mij echt niet uit hoe primitief sommige mensen redeneren.
Kijk, na een nogal eigenaardige betekenisverdraaiing van de woorden "spaart"
en "schatrijk" krijgen we nu nog eens hetzelfde met "primitief". Dus, als je
ziet dat iemand *tegelijk* vindt dat mensen "schatrijk" zijn, *en* dat hun
leven "buitengewoon hard" en "wreed" is, dan mag hij dat niet tegenstrijdig
vinden, tenzij, natuurlijk, hij heel erg primitief is.
Een kleine uitweiding voor je. In de politieke contekst heb ik al mensen
ongelofelijk op hun paard gekregen door het over "dom links" of "dom rechts"
te hebben. Nochtans hanteer ik nogal zorgvuldig drie criteria, die allemaal
tegelijk moeten voorkomen, voor ik die term toepas. Lees: ze hebben het
gewoon aan zichzelf te danken. De drie criteria zijn:
1. Ze moeten een aantal dingen op het allersimpelste niveau mishebben ("de
wereld is plat en de mensen in Kameroen zijn schatrijk")
2. Als je ze op die zeer simpele, zeer gemakkelijk te checken dingen wijst
beginnen ze hoogst eigenaardig te spartelen ("jamaar ik bedoelde eigenlijk
in de geestelijke zin")
3. Als ze desondanks hun zin niet krijgen beginnen ze te schelden (later heb
ik daar ook liegen, door bijvoorbeeld teksten te vervalsen, aan toegevoegd).
Nu heb ik ook gemerkt dat sommige mensen, hoewel ze de drie bovenstaande
criteria vervulden, soms tot jaren bleven mokken omdat ik een variant op
"dom iets" heb toegepast - terwijl ze het "aan zichzelf te danken" hebben.
In dat geval kunnen ze zichzelf de ellende besparen door gewoon te zorgen
dat ze zich slechts aan maximaal twee van de drie punten hierboven
bezondigen. Aangezien je je met dat "primitief" gevaarlijk dicht bij "drie
op drie" komt dacht ik, ik zeg het er maar even bij, misschien riskeert
Sjors ook jaren te gaan mokken over iets dat hij tenslotte alleen maar
zichzelf heeft aangedaan...
(knip)
>Mijn tweede gedachte was: "Koen heeft dat boek allang gelezen en hij
>zal ons nu eens haarfijn uitleggen wat er niet aan deugt".
Helaas, ik heb geen tijd: ik moet dringend een boek lezen dat me vertelt dat
een wereld die rond is eigenlijk plat is, en dat dat klopt omdat "plat" in
de geestelijke zin bedoeld is. Verder legt dat boek uit dat de zwaartekracht
niet bestaat omdat er aan de andere kant van de melkweg een dictator over
een planeet regeert. Het boek zet ons dan ook allemaal geweldig aan het
denken, en bijgevolg kan ik nu niet snel genoeg alles laten vallen om het
ook te lezen. Ach, kleine tegenslagen...
Koen