Verslavingseffecten als bijwerking
dickw
bianca
ik gebruik sifrol en ik merk dat ik erg "in de ban" van dingen kan
raken. Er is dus niet echt sprake van verslaving maar meer iets als
een obsessie. Bijv.met een computerspelletje blijven spelen tot midden
in de nacht omdat je een nivo hoger wil (moet) komen. En met winkelen,
zo lang doorzoeken dat ik én veel te moe ben én veel te laat thuis,
alleen omdat ik niet iets "leuks" kan vinden. Of met andere dingen
waarvan ik ineens erg "bezeten" ben. Dit had ik vroeger niet zo
extreem. het lijkt een beetje op "tunneldenken". Of er niets
belangrijker is op dat moment.
groeten,
Bianca
wil...@home.nl
welke hoeveelheid? Ik gebruik zelf ook sifrol. groetjes Wilma
>
> - Tekst uit oorspronkelijk bericht weergeven -
j.oele
Ik ga een heel eind met je mee. Het is een manier van denken waar ik zelf al
jaren last en plezier van heb. Veel auteurs die zich bezig hebben gehouden
met het menselijk denken, onderscheiden een globale manier van denken en een
directe, lokale manier van denken. We gebruiken die tweedeling in het
dagelijks leven ook en gebruiken er vele termen voor ik noem er een paar met
betekenis van gelijke strekking zoals beleid/beheer, strategie/tactiek,
metafoor/metonymia paradigma/syntagma, de lijst is haast eindeloos. Bij de
ziekte van Parkinson lijkt de globale strategie aangetast. Dat uit zich in
wat jij noemt bezetenheid en tunneldenken. Ik denk dat velen van ons het
gevoel kennen als een hond achter iedere fiets aan te rennen. Je komt in de
kamer en je ziet wat broodkruimels op tafel liggen, pakt vervolgens de
vaatdoek en ziet dat die vuil is loopt naar de wasmand om hem weg te gooien,
bedenkt dat er wel eens een was ingezet kan worden etc. Om dit te doorbreken
moet je even afstand kunnen nemen...
Groeten, Joop
Friep
Ik gebruik ook sifrol, en daarvoor heb ik een jaartje permax gebruikt.
Dat alsmaar doorgaan ergens mee, dat heb ik ook. Hele nachten doorgaan
om een computerbeeld (http://www.xs4all.nl/~fwilbers/index.html) goed
te krijgen, en als ik dan mijn bed in zal gaan, ga ik stofzuigen, en
als ik daarna dan bedenk dat ik nu echt mijn bed in moet, ga ik
opruimen, en daarna nog even een fimo-broche maken, en daarna die ook
nog even bakken, enz.
Dat even afstand kunnen nemen om dit te doorbreken van Joop, werkt
niet. Ik denk dan telkens "Kom Friep, je bed in", en dan sta ik ineens
weer de afwas te doen of zo.
Friep
j.oele
Ik zou haast zeggen niks aan veranderen want het werk dat je maakt vind ik
prachtig. Ik vond je vroegere werk al heel goed, maar het wordt nog steeds
beter.
Maar ik weet uit mijn eigen leven dat het niet gemakkelijk is zo geobsedeerd
te zijn. Toen ik zei dat je even afstand moest nemen, bedoelde ik dat dat
zou moeten, niet dat ik dat ook kan. Ik wordt al jaren gevangen gehouden
door de dingen die ik doe. Het gevolg is dat er soms een prestatie uitkomt
die er niet zou zijn gekomen als ik niet uren, maanden jaren met één ding
bezig zou kunnen zijn. Maar het soepele wisselen van gezichtspunt, is er bij
mij niet bij.
Twijfel, geen dingen tegelijk kunnen doen, geobsedeerd ergens in vast
bijten, geleid worden door gebeurtenissen, geen overzicht hebben, dat alles
is Parkinson en het is een groep met klachten waar alle parkinsonpatiënten
last van hebben. Het is misschien een boute bewering, maar ik denk dat als
je hier geen last van hebt, je ook geen parkinson hebt.
Joop
Friep
vaak voorkomend gezien), dan is de volgende vraag: zijn er mensen die
zich bezighouden met het aanpakken van deze klachten? Mijn neuroloog
reageert niet op dit soort dingen; ik geloof dat hij ze niet als
klachten van parkinson ziet.
Ik krijg wel veel gedaan 's nachts, mijn oeuvre zou zonder die nachten
kleiner zijn, maar het is toch knap lastig, bijvoorbeeld omdat anderen
dat gedrag niet in verband brengen met parkinson, en het gewoon vreemd
gedrag vinden.
Friep
j.oele
doen. Ik zou ook niet weten wat je er mee zou kunnen doen.
Het besef dat Parkinsonpatienten geestelijk zijn veranderd, is het begin om
dat gegeven een plaats te geven. Ik denk dat je niet veel anders kunt doen
dan het te aanvaarden. Ik vraag me wel eens af wie ik nu ben als er zoveel
aan mij is veranderd. Ik weet niet of dat een zinige vraag is hoor.
Joop
I.v.m. familie omstandigheden zal ik waarschijnlijk niet meteen op berichten
reageren.
heik...@zonnet.nl
dank voor jullie discussie vol herkenningspunten! Ik vermoedde al dat
tal van gedragsveranderingen die ik bij mezelf waarneem met Parkinson
van doen hebben - nu weet ik het zeker. Jullie verhalen sterken mij
ook in mijn eerder vandaag genomen besluit om een baan te accepteren
(bij mijn huidige werkgever) die meer in de luwte is. Geen teamleider
meer, maar stafmedewerker. Met behoud van salaris kan ik me binnenkort
helemaal gaan vastbijten in enkele onderwerpen. Nu maar hopen dat ik
niet te veel boeiende zijpaden in ga slaan...:)
Groet,
Heiko Bult
drentien
Ook ik ken dit gedrag wordt 'snachts wakker en eet dan alles door
elkaar al denk ik :ik moet dit niet doen maartoch later meer moet nu
weg .trijnie