Süphesiz mecnun degilsin sen!

[Yolcu Dergisi]

Döndügünde vücuduyla ve bütün güzelligiyle dönen bir adamdan ögrendik hayata dair ne varsa. Aska ve adalete en çok muhtaç oldugumuz demde dogunun kalbinde konusan bir adamdi bu. Bütün cografyalarin ve var oluslarin dikkat kesildigi bir cografyadan geliyordu. IsIk denizi yutmus sonsuz geceleriyle çöl, bu adamin derin sessizligine bir ayet gibi iniyordu. Bu kipirtisiz sonsuzluk, çiplak bir yürek oluveriyor, savrulup gelen ve ansizin çöken karanligin ortasinda yakici bir atese dönüsüyordu. Bu adam/ bir adam kendini döne döne yeniden deniyor. Tarihi, cografyayi, insani ve âlemleri yeniden okuyordu. Çünkü sirlarin sirrina nüfus etmenin kosulsuz yoludur bu. Umut ile korku arasinda gidip gelen bitkin ve yorgun bir bilinç, bütün seslerin ve sislerin arasindan hiç sahid olmadigi bir sese yeniden çarpiyordu; Süphesiz mecnun degilsin sen!

Asabi bozulmus, mizani sasmis, çöl firtinalarinin önünden kaçip gelen ceylanlar gibi ürkek bir kente dönmek, kentle dönüsmek, kente dönüsmek ancak zamanlar ötesinden gelen bir çagriyla mümkündü. “Ol”denildi ve oldu, O yürüdügünde yeryüzü yürüdü. Zamanlar, asklar, tutkular, isyanlar, varoluslar ve anlamlar yürüdü.

Döndügünde vücuduyla ve bütün güzelligiyle dönen bir adamdan ögrendik hayata dair ne varsa. Bakislarinin içimize düsürdügü serinlikle bakmayi tedris ettik zamanlar boyunca. Bu adam ve dostlari o denli mütevaziydiler ki kim ve kimler dursa önlerinde akip giden suyun üstünde köpükten baskasi kalmiyordu geriye. Ve kim kulak kesilse çagrisina, gülden baskasina dönüsmüyordu. Sairin söyledigi gibi “Onca yol çignediler, çiçek çignemediler.” Kasilip kalan, kasildikça kibirlenen, kibirlendikçe katilasan, katilastikça çirkeflesen, çirkeflestikçe köpeklesen bir zamana bahar serinligiyle giriverdiler. Biteviye aliskanliklarin, kirli geleneklerin, sürgit ihanetlerin ve zulümlerin dilleri tutuldu. Bir keresinde salina salina yürüyen savasçisina söyle dedi adam; Böyle yürüyüsü sevmez Allah, lakin bu yürüyüs baska… Böyledir! Kime dokunsa “insanlastiran” bir sözü emanet gibi tasimak, sabrin yol verdigi bu bereketi her dem taze bir bahar gibi solumak böyledir.

Döndügünde vücuduyla ve bütün güzelligiyle dönen bir adamdan ögrendik hayata dair ne varsa. Her yagmur tanesini bir melegin getirerek yüreklerimize biraktigini, nerede bir yetim aglasa hesabinin bizden sorulacagini, kendimizi bilmeden, kendimizi bulmadan, bildiklerimizin ve bulduklarimizin hiçbir anlam ifade etmedigini, O’ndan ögrendik.

Ferhat Kalender

--
DERGİ; KALBİ OLAN BİR DERGİ!
www.yolcudergisi.com

[Uğur DEDE]

ey benim mahsun dilli cevherim. iyi de bu dilde kalan değil midir sadece? selam ve dua ile
 

---

Date: Wed, 10 Jun 2009 12:49:29 +0300
Subject: [yolcudergisi] Süphesiz mecnun degilsin sen!
From: yolcud...@gmail.com