Proper conduct to systems is required, Page 002. ☺

[สรรพาลังการ Pali ศัพท์]

Vijja Bhagi Proper conduct to systems is required, Page 200. ☺   “ถ้าส่งผลัดนี้ต่อ ก็ต้องขอวิสาสะ ลง ข่ายงาน หรือขอบข่ายงาน ตามความรับผิด รับชอบ ของพระอชิโตเถระ ที่จะทำความสมบูรณ์คำศัพท์ ตามวาระประจำ ทำไปให้ โดยกำลังงาน แห่งโพรไฟล์ ของท่าน, ซึ่ง ย่อมที่จะทำล่วงหน้าไว้ได้ตามกำลังที่เพิ่มขึ้น ได้, ฉะนั้น ด้วย โครงข่ายทั่วโลก ที่วาดหวังว่า จะให้ทำล่วงหน้าไปสัก ๗ พัน หน่วย หรือ ๑ หมื่นหน่วย, คงว่าหวัง ไปอย่างทำเกมเล่นไปอะไรไป เท่านั้น , เพราะถ้าจะตรวจหนังสือตำรา ชั้นพระไตรปิฎก ที่จริง ตรวจ! ว่า คำเดียว ศัพท์เดียว ๑ คำศัพท์ ก็พอแล้ว หรือเกินพอ และเพียงพอที่จะกระทำบริกรรม! ที่จะให้ใจจิต ของตนวิเศษ, ฉะนั้น แลดูวางลง แต่เรื่องแสดงจังหวะของงาน ความยากง่าย ที่จะสืบ การปฏิวัติ หรือปฏิรูปโครงสร้างวิธีไปด้วย อันย่อมทราบ การเผย ของจุดดีจุดด้อย ของวิธี, ดังนี้ ก็จึง เพียงแค่สะท้อน หรือแสดงให้ทราบ, ว่า ‘นี้ วัตถุธรรม นี้ วัตถุข้อมูล นี้ ดั่ง วัตถุพลังงาน’   ว่าผลัด การส่งงาน ต่อโพสต์แท็กพระไตรปิฎกของพันทิป กระทู้นี้ ตามทำ กระทำความสมบูรณ์ไปให้ ตามข่ายงาน อันชื่อโพรไฟล์ ของท่านพระอชิโตเถระ เป็นผู้อำนวยการ, คือ ท่านอนุญาต ให้ฝ่าย ‘กองงานเพื่อการสถาปนาพุทธาณาจักรสุวรรณภูมิ’ ดำเนินงานได้ ในการที่จะสืบสนธิ ทำกำลังความสมบูรณ์บริบูรณ์ ฉะนั้น ไปให้ ยังส่วนใดส่วนหนึ่ง, โดยที่ตั้งเกณฑ์สมมติ คือมีสมติสัจจะ หรือให้มีแต่แค่เพียง สมมติมายา เท่านั้น ก็ได้, แต่จงให้พาดโยง ความดี ความกระทำสมบูรณ์ ไปจากคัมภีร์วิเศษ อันชื่อตะกร้าธรรม คือพระไตรปิฎกธรรม หรือแต่เพียง พระปิฏกธรรม อย่างไร? อย่างหนึ่ง ก็ได้, แลลงเท่านี้ มิให้กล่าวไปเกิน ๓ อย่าง ของคำพากย์ หรือคำพระภาค   เพราะว่า ทางฝ่ายกองการ ฯ แสดงไว้แล้วว่า ถ้าจำหลัก สลักสัตย์ ในทาง สมมติ โดยที่ไม่ตีฝอย ตีวนส่วนที่เป็นพลความขึ้นอีก ก็กล่าว สำทับเสีย ว่า ‘นั้น นิรุตติวิพากษ์ นั้น ประณามบท นั้น ประณามคาถา’ แล้ว พากย์ หรือพากย์โยง ไปยังโพรไฟล์ ข่ายงาน หรือส่วนงาน ขององค์พระเถระ ตามชื่อ? ที่ท่านให้ทำงาน และความคืบหน้า แบบความบริบูรณ์สมบูรณ์ ให้ทำได้ ‘โดยมิต้องแกล้งทำเสีย! เพื่อให้คนสนใจ’, เพราะ หลัก ๆ ของงาน มิได้ต้องการ การดึงดูดความสนใจ ในเชิงไร้เหตุผล, ฉะนั้น จงพึงบอกแต่ให้ปฏิญาณ ไปตามประณามบท หรือคาถา ว่า ท่านเหล่านั้น จะถือเอา ด้วยแต่งสัจจะ หรือจะถือเอา โดยการแต่งมายา เท่านั้น, ท่าน มิได้จำกัด ว่า ส่วนที่ทำปลอมจะมิต้องถือ”     Sadhu. Pali Ariyakaーscript : Tisso

[สรรพาลังการ Pali ศัพท์]

Vijja Bhagi

Proper conduct to systems is required, Page 200. ☺

“สิ่งเร้า ในโลก ที่ทำพลี หรือทำฟรี ไปโดยนัยดังกล่าวนี้ การบวช ที่หวังแค่โสดาบัน หรือการมุ่งแค่ไปสู่ความเป็นโคตรภูที่ดี จะต้องทำอย่างไร? ได้บ้าง, เมื่อปัจจัยต่าง ๆ มนุษย์เราทำด้วยกัน ไม่ใช่ใครคนใดคนหนึ่งคนเดียว ทำ, ซึ่ง แน่นอนว่า คัมภีร์พระไตรปิฎก ย่อม มีความ วิตถาร และพิสดาร ครบสมบูรณ์ดีมากทุกสิ่ง แล้ว ทั้งส่วนที่พึงหมายถึง ความมีปาฏิหาริย์ และอัศจรรย์ ด้วย, ฉะนั้น ในกรณี ที่เราคิด เราทำ ไปอย่างวิตถาร และพิสดาร อย่างการทำการแทน ด้วยวัตถุ หรือทำแทนกัน หรือคิดแทนผู้คนประเภทนักบวช, จึงมักพบเห็นว่า นักบวช ดันถูกจัดเป็นพวกที่ถูกกีดกันไว้ให้รับผลเสีย หากว่า ทุกส่วน ไม่จัด พลี เหล่านี้ หรือ ฟรี เหล่านี้ ไปให้ได้ทิศทาง ที่ไปถูกตรง ซึ่ง ประโยชน์ ของ ผู้คนทุกกลุ่มเป้าหมาย, ในเรื่อง ที่มีข้อกังวล หรือไอเดียสร้างสรร แบบต่าง ๆ ว่า พึงแต่จะต้อง ทำให้ พลี เหล่านี้ หรือ ฟรี เหล่านี้ เกิดประโยชน์   และอีกประการหนึ่ง การกระมิดกระเมี้ยน ที่จะ สื่อสัมพันธ์  หรือถกเรื่องเหล่านี้ แล้ว มักที่จะไม่ว่ากล่าว กันตรง ๆ ก็คงจะเป็นเพราะว่า ยังพึงพอใจ ที่จะยกให้ สื่อในทางพาณิชย์เหล่านั้น มีอำนาจ ดังนี้ ความวิจิตร พิสดารดี ในทางศาสนา จึงด้อย หรือน้อยความบริสุทธิ์ลงไป เพราะผู้คน ไม่พยายามที่จะเสพทุกสิ่งผ่านศาสนา ตามวิธีแบบโบราณ, ฉะนั้น จึงน่า สนใจ และควร ที่จะจัด พลี เหล่านี้ หรือ ฟรี เหล่านี้ ซึ่งหมายความว่า จะให้เป็นวิเศษ ออกไปจากพระไตรปิฎก หรือ พยายามที่จะเร่ง หรือระดมในการสร้าง กระบวนวิธี ที่จะให้ผู้คน หันมาเสพ ผ่านเครื่องมือ ที่เรียกว่าพระไตรปิฎก หรือวิธีทางการศาสนา จึงจะไม่เป็นการทำเส้นแบ่ง ให้โลกตามวิถีเก่า ได้เข้ารับแต่ผลเสีย, ฉะนั้น อาตมา ขอ ความเห็นเพิ่มเติมบ้าง ในกรณี ต่าง ๆ เหล่านี้ คืออาตมา ขอถามว่า ในการที่ผู้คน จะเสพทุกอย่างผ่านพระไตรปิฎก จริง ๆ เราควรที่จะเริ่มอย่างไร? หรือทำอย่างไร?   เรื่อง หรือความหวัง ก็คือ มนุษย์ยุคดิจิทัล ต้องการ จะทำความสมบูรณ์บริบูรณ์ ให้กับทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ก็ยังขัดข้อง และไม่ทราบว่า พึง จะทำอย่างไร? ในการที่จะทำผ่านพระไตรปิฎก หรือมีพระไตรปิฎกเป็นสิ่งค้ำประกัน หรือทางต่อ สำหรับความเป็นไปได้ โดย นิยาม ที่เรียกว่า ‘สมบูรณ์บริบูรณ์’, เพราะสมัยนี้ เราต้องไม่ลืมว่า มนุษย์เรา แน่ชัดแล้ว ว่า ตำราพราหมณ์ หรือความรู้พราหมณ์ ไม่ได้กล่าวความบริบูรณ์สมบูรณ์ แบบ ๑ ร้อย เปอร์เซ็นต์, ดังนั้น ความคาดหมาย หรือความหวัง จึงควรต้องย้ายมาลงอยู่ที่พระไตรปิฎก ไม่ใช่ มัวไปเอาเวทางค์ ๖ หรือกล่าวอย่างพราหมณ์อยู่, ซึ่งว่า พระพุทธเจ้าตรัสความสมบูรณ์ ของธรรม คือ อรรถ และพยัญชนะ ว่าถ้ามีแล้ว ย่อมได้ความสมบูรณ์บริบูรณ์ของธรรม   ดังนี้ จึงยกเรื่อง มาคุยในประเด็นเหล่านี้ ว่า ตาดีทางโลก และตาดีทางธรรม ด้วย จะออกมาในรูปไหน ด้วยการเสพ ผ่านพระไตรปิฎก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จากข้อสังเกตพิเศษ จากพระไตรปิฎก, ยกตัวอย่าง การเสพผ่านพระไตรปิฎก แบบ ชัด ๆ ง่าย ๆ และทื่อ ๆ และ ทึ่ม ๆ ที่สุด เช่นว่า เราต้องการเสพอาการแห่งเมถุน ของสูตรนี้ ก็คลิก! ตรงศัพท์นั้น หรือข้อนั้น แล้วก็ได้เสพ หรือเช่นกัน เช่นว่า เราต้องการที่จะเสพ อาการนิพพาน ของพระเถระ โดยพระเถระ ตามอาการของสูตรนี้ ก็คลิก! ตรงศัพท์ หรือคลิกตรง คำว่า นิพพาน ของสูตร นั้น แล้วก็เสพนิพพาน ตามอาการอย่างนั้น มิขาด, อันนี้ เล่า เพื่อ เชื่อมโยงไปสู่ความสมบูรณ์บริบูรณ์, แล้ว พึง ต้อง สนใจ เรื่องนี้ ด้วย ก่อน อาทิ ความ ว่า บาลีอักษรอะไร? ๑, ฉบับอะไร? ๑, เล่มอะไร? ๑, ข้ออะไร? ๑, หน้าอะไร? ๑, อักขระรวมเว้นวรรคเท่าไหร่ ๑, อักขระไม่รวมเว้นวรรคเท่าไหร่ ๑   เช่นนั้น แหละ มูลค่า หมายความว่า เรากระทำสมบูรณ์บริบูรณ์คำศัพท์ ในวัตถุธรรม คือพระไตรปิฎกดิจิทัล ฉบับดังกล่าว อย่างการอ่านตรวจพิสูจน์อักษร นั่นหน่ะ แล้วทำความบริบูรณ์สมบูรณ์ แล้วผู้ทำนั้น ก็ได้มูลค่านั้น ตามที่ พระไตรปิฎก ฉบับนั้น ๆ กำหนด ซึ่ง โดยมาก ก็กำหนด มาแต่ฎีกา หรืออนุฎีกา แล้วว่า พึงได้มูลค่า เท่าเจดีย์องค์หนึ่ง หรือ พระพุทธรูปองค์หนึ่ง เพราะเป็นสิ่งวิเศษ, ดังนี้ แล้วก็เข้าไปทำความสมบูรณ์บริบูรณ์ศัพท์นั่นแหละ แล้วก็ได้มูลค่าตามนั้น ในกรณีที่เรียกว่า ได้! ในสัมภาวะ ที่เป็นมนุษยสมบัติ หรือมนุษยพิภพ นี้ด้วย, ซึ่ง คือ เรื่อง ความมุ่งหมาย ที่ พวกเรา นักหนังสือ หรือศาสนบริษัท ต้องการที่จะทำเรื่องนี้กัน ผ่าน เครื่องมือวิเศษ หรือตำราคัมภีร์ที่เกิดขึ้นจากพระอรหันต์ เป็นประกัน, แล้วคุย มาเรื่อง เกี่ยวกับ ปัญหา ที่จะต้องประคับประคอง หิริ และ โอตตัปปะ ให้เป็นไปได้ด้วย กับหน่วยงานหน่วยนี้, ซึ่ง ที่สุด จะต้องทำความเชื่อมโยง กับเรื่อง ‘พุทธจักร, พุทธเขต, และพุทธอาณา’, คือ ผู้ที่สถาปนาพระไตรปิฎก แล้ว พึง ประกัน ในความที่จะให้เกิด สิ่งสมบูรณ์ ในโลกมนุษย์ ด้วย หรืออย่างน้อย ก็เฉพาะแดนสุวรรณภูมิเรา ซึ่งอาจให้การศาสนา มี เป็น และตั้งความ เป็นศาสนา อยู่ ได้อย่างถาวร”     Sadhu. Pali Ariyakaーscript : Ekaamsuno