Proper conduct to systems is required, Page 200. ☺
“เลยไม่ต้องปิดท้าย เพราะผิดประโยชน์ แล้วไม่ได้ปิดท้าย ดังนั้น ก็จะต้องสืบความต่อ ให้เป็นการถือเนสัชชิก ไปเสียถ่ายหนึ่ง ถ่ายเดียว สักเวลา, เพราะความสืบไปต่อ ความหยาบโลน หรือคะนองกาย คะนองวาจาต่อไปได้ แล้ว จะยังมิใช่การถือพรตทำเพศบวชเข้ามา, พอความจะประกัน สารูป ก็จะมิได้ถึงการประกัน, เพื่อที่จะพอความกะที่ได้ทำได้สืบ ตามความพอเหมาะ จะขอยกมา ให้ท่านผู้รู้ในแท็กนี้ ทราบด้วย เพราะต้อง ‘ช่าง ตวง วัด’ ตลอดความสิ้นทั้งปวง ไปกันทั้งพลโลก มิใช่แต่แค่ คิดว่า พุทธศาสนาสุวรรณภูมิ ของเรารอด!แล้ว, แล้วพากันเสี้ยมความคะนอง ทำตลกลึก นึกต่อ ให้คะนองความโลดโผน จนตรึกไปแต่ทางขบขัน จนขาดความคืบหน้าด้านความเจริญ, คือแต่แค่จะคิดเที่ยว นำสืบ ตอบความกลับไปกลับมา เหมือนตอบกลอนได้ ต่อบทได้แล้วดีใจ! จนกระทั่งไม่หาทาง จรดต่อความเสมอสุขุมารมณ์ ที่มีความละเอียด ในการที่จะสืบทางตำราต่อไป ได้ ทั้งหมดเท่านั้น, อาจให้ต่อ หรือทำไม่ได้, ดังนั้น ความต้องควร แด่ปัญญาหนังสือ โดยเฉพาะ หนังสือสด ทางโลกอินเทอร์เน็ต ควรจะต้องอ่านโพรไฟล์ หรือผ่านโปร! ไปจนถึงการทุบ! คำพิพากษา เช่นนี้ ให้ได้ด้วย, ในอย่างที่จะยุติธรรมตอบ และไม่ให้มีความบอบช้ำ ใด ๆ แล้วจำต้องขอเล่าว่า
ตรวจ! และทำไปคนเดียวก็ได้ เพราะคนคนเดียว ก็คือ มนุษย์ ทั้งประมาณ ๙ พันล้านคน ‘นั่นเอง ที่เป็นผู้ได้ความสมบูรณ์’ จากวิเศษของพระคัมภีร์ คือตะกร้าธรรม, แต่นี้ ที่ตรวจ ไปคนเดียวไม่ได้เสียแล้ว เพราะผู้ตรวจที่เป็นสตรี ที่ตรวจตรงกันแทบทุกความ โดยมิได้นัด มีอยู่คนหนึ่ง, ฉะนั้น พระหรือคนธรรมดา ที่จะทำความไปนั้น จะไม่พูดให้ลึกถึงก้นบึ้งที่สุด ก็จะไม่ได้, คือจะขาดความสมบูรณ์ตามจริง ตามสมควรนั่นเอง, ทว่า ‘ถ้ามีผู้ตรวจ เป็นร้อย เป็นพัน คงไม่ต้องพูดถึง’ เพราะปาฏิหาริย์ ฉับพลันทันที คงมีอยู่โดยดี โดยธรรมดานั่นเอง โดยไม่ต้องพูดถึง, แต่ทีนี้ เรื่อง! จึงเป็นอันว่า ส่วนที่ทำไปองค์เดียว หรือคนเดียว ก็คือที่โดเมนฟรี! นั่นเอง เป็นสำคัญแทน, จึงจะไม่ต้องกระทบ ท่านหญิง หรือองค์แทนฝ่ายสตรี ที่ท่านมีความบริสุทธิ์, เพราะถ้าพูดแต่แค่การลิขิตเขียน จึงจะรู้ได้ว่ามิใช่, เพราะถ้าประณามว่า ไม่ได้นัดแนะกันก่อน มาตรวจมาสำทับข้อเดียวกันทำไม? ถ้าไม่รู้ธรรมเนียมหนังสือ ก็ย่อมไม่เป็นประกัน ต่อกัน ทางความรู้เรื่อง, เพราะภาษาพูด พูดสดได้โดยไม่นัดแนะ ย่อมประเสริฐ, แต่เรื่องการประกันการเขียน ที่จริง ถ้าบทตั้งไม่ตรงกัน สุดท้ายความ เช่นนั้น ก็ย่อมที่จะหลุดจากกัน, และถ้าไม่รู้ว่า แต่งจิต แต่งคำพูดได้เป็นอัตโนมมัติ พึงต้องอย่างไร?, ถ้าไม่เข้าใจ ก็เป็นอันคุยไม่รู้เรื่อง ฟังไม่เข้าหู และอ่านไม่เข้าหัว จดจำได้ไม่กี่เวลา แล้วก็ต้องลืม, เพราะความวิเศษดีเช่นนั้น มิใช่ทำไว้เพื่อการจดจำ, ฉะนั้น จึงมีหวัง ด้วย การที่พึงลงไว้ ที่โดเมนฟรี เช่นนั้นแล้ว เท่านั้น, ส่วนนั้น จึงเป็นส่วนที่เต็มใจ และพอใจได้จริง, เพราะหวังความไม่กระทบ แลความที่จะได้มีเมตตาต่อส่วนอื่น ๆ ได้จริง”
Sadhu.
Pali Ariyakaーscript :
Cittasamvaro
