[PHISUT AKSON] ได้รับข้อความใหม่

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“ที่บอกว่า จะกระทำ การ

-เสพจนตาย
-ลักจนตาย
-ฆ่าจนตาย
-และอวดจนตาย

ที่หมายความไปถึง ปัญญา ญาณ และนิรุตติ หรือที่อ้างถึง ปัญญา ญาณ และวิมุตติ”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | wa...@googlegroups.com

หมายเหตุ: อีเมลนี้ถูกส่งผ่านทางแกดเจ็ต “ฟอร์มรายชื่อติดต่อ” บน
https://tripitaka91.blogspot.com

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“ในเรื่อง ‘ปัญญา ญาณ และนิรุตติ’, พระพุทธศาสนาสุวรรณภูมิเรา หรือ
พระสยามวงศ์เรา จะกล่าวถึง ปัญญาญาณ สัญญาญาณ หรืออาณัติหมายสำคัญ
ที่ถอดความได้ ที่ถอดรหัสได้ เช่นนี้จะคืออย่างไร?, ในประการที่เรียกว่า
มนุษย์เรา มี ดำริ!คิด แล้ว ทำ!ลิขิต

ซึ่ง อาณัติกสัญญา ที่ซึ่ง ‘ตรารูป ตราเสียง และอาณัติสัญญาที่ได้’,
ที่จะต้องกล่าวถึง ทริปเปิลซิก และดับเบิลซิก แลสำคัญที่จะ
ต้องกล่าวกันโดยรวบยอด และสูงสุด เท่านั้น ก่อน สำหรับ ความ ที่แสดงอยู่
ถ้วนทั่ว อยู่แล้ว ว่า สำหรับชาติภาษา สำหรับ ‘ชื่อ บัญญัติ และภาษา’
อันความแด่ ‘พุทธจักร พุทธเขต และพุทธอาณา’ อยู่โดยตลอด ทั้งสิ้น นี้เอง ในแบบ
พระพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ โดยกว้างที่สุด และโดยความเป็นจริงอย่างที่สุด

เพราะว่าเรา ยัง มิได้กล่าวไปถึง ปัญญา ญาณ และวิมุตติ, ดังนี้ จึงคงแต่แค่
ต้องถามว่า ปัญญา ญาณ และนิรุตติ คืออะไร?, ด้วยซึ่ง สัญญาญาณ หรือสัญลักษณ์
แห่งนิรุตติธรรม ของนิรุตติธรรม คืออะไร?อย่างไร?, ซึ่งอัตรากำลัง

ลงด้วยความ ที่อาตมา จะต้องเข้าใจ ว่า ย่อมจะต้อง คือเรื่อง ‘ทริปเปิลซิก
(ตองเจ) และดับเบิลซิก (หกหก) และ นโม หรือ มโน (เอปสอง) ฉะนั้น’ ตามอัตรา
แห่งอาณัติตรา ที่ได้ตราขึ้น
ยกขึ้นด้วยบทแห่งพระลิขิตทางอักษรอริยกะเช่นนี้หล่ะ, ซึ่งที่ ไม่เฉไฉได้เลยว่า
‘นิรุตติธรรม’ โดยเฉพาะ คำว่า ‘นิรุตติ’ ที่
บทพระอักษรแห่งพระพุทธเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๔ ที่พระองค์ ได้ส่องแสดงไปถึง
ให้ซึ่งต้องได้หมายความไปอยู่ว่า ‘พระพุทธเจ้านเรศวร ฉะนั้น
พระองค์คือสัญลักษณ์ ในทางนิรุตติธรรม’

เพราะเรากล่าวอย่างเรื่อง วิธี ๓ อย่าง หรือแก้ว ๓ ประการ
แล้วก็ย่อมหมายถึงเรื่อง ‘ตองเจ’, อันมิต้องถามว่า วิธี ๓ อย่างคืออะไร?
อันเรื่อง ย่อม คือ ‘ติ‘ หรือ ‘นิรุตติ’ นั่นเอง, ด้วยเห็นอยู่แล้วว่า ใคร
ในชาติสุวรรณภูมิเรา ใครผู้มีภูมิรู้ ใครจะไม่เข้าใจ ตราความหมาย ตราสัญลักษณ์
เช่นนี้ ใครจะไม่เข้าใจ ย่อมจะไม่มี

ดังนี้ แม้นว่า อาตมา จะมุ่งแต่เรื่อง แต่ความ แห่งเรื่อง และบทซึ่งส่อไปถึง
แต่เรื่อง ปัญญา ญาณ และวิมุตติ อยู่เท่านั้น ก็ดี, แต่กระนั้น อาตมา
ก็ยังอยากจะย้ำ เตือน ถึง สิ่ง ที่เป็นความจริง เป็นสัจจะ เป็นอมตะ สมมติสัจจะ
ในทางสัญลักษณ์

แล้วนี้ นั้น ก็อยากจะย้ำอยู่โดยตลอด ในนัยอย่างนี้ด้วยในทุก ๆ โพสต์ ในทุก ๆ
ที่ ที่มีการให้ความ หรือแสดงความ ที่เป็นอนุศาสน์ ไม่ว่าจะที่ไหน? อาตมา
ก็อยากที่จะแถลง และแสดง อัตรา หรือสัญลักษณ์ ทางภารกิจ และทิศทางแห่งการงาน
ในนัยทุก ๆ อย่าง ของชาติเรา อันหมายความถึงชาติทางศาสนา
ของพระพุทธเจ้าอยู่หัวเราด้วย ที่ซึ่งเป็นความจริงทุกทาง,
ด้วยที่ซึ่งจะกล่าวว่า ‘พระนเรศ วรมหาราช เป็น นิรุตติ’ ก็เป็นสิ่งชอบ หรือ
ที่ปราชญ์บัณฑิตอย่างชาติภาษาเดิมภาษาแท้ ท่าน กล่าวว่า ‘ตองเจ เป็น นิรุตติ’
ก็เป็นสิ่งดี สิ่งชอบ”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | samuelmar...@gmail.com

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“ในเรื่องของการตรวจสอบ ที่ใคร่จะอ้างถึง ‘ปัญญา ญาณ และวิมุตติ’,
ถ้ากล่าวถึงเรื่อง ‘................’ โดยคำนี้ เราจึงยิ่งให้ต้องเห็นว่า
พวกเราจะไปสู่บรรยายนั้น ๆ ได้อย่างไร?, เพราะด้วยเหตุว่า เพราะการอ่าน
และการสังเคราะห์วิเคราะห์ ในทางทฤษฎี ทั้งปวง ยังคงเป็นส่วนที่นำพาให้
การได้อ่านแบบเอาความ กับการได้อ่านแบบแยกศัพท์ ทั้ง ๒ อย่างนี้ เป็นอันที่
ย่อมจะยัง ให้ เรื่อง ดำเนินไปสู่กฎ หรือนิยามที่ไม่เหมือนกัน,
ด้วยถ้ายังไม่มีธรรม ใด ๆ ที่อาจแสดงได้อย่างเป็นอัตโนมัติ ที่ลง
ด้วยประการสมมติ อย่างที่เรียกว่า ‘อาณัติตรา แห่งอนัตตา’, แล้วนี้ เรื่อง
‘ปัญญา ญาณ และวิมุตติ’ แล้วย่อมไม่ เป็นอัน เป็นธรรม
อันจะให้ความบริสุทธิ์ในอย่างวิมุตติได้เลย, เพราะย่อมกลับเป็นเรื่อง ‘ปัญญา
ญาณ และนิรุตติ’ หลงไปแค่เท่านั้นเอง เพราะการที่ต้องกำหนด หรือต้องโทษ
อยู่ในวัตถุ ที่เรียกว่าอันติมวัตถุ

แล้วนี้ สำหรับการจะไปสู่สิ่งที่อ้างถึง ย่อมจะต้องเป็นแต่ความอยุติธรรมเสมอ
ด้วยมิได้เข้าใจอย่างตรงกันว่า เรื่องการตรวจสอบ หรือระบบตรวจสอบ,
ตรวจสอบไปก็เพื่อ ใคร่ที่จะแสดงมุทิตาจิตที่เป็นธรรม มิใช่เป็นการที่จะบอก
หรือแถลงว่า ต้องการที่จะต้องโทษแห่งอันติมวัตถุ ไปด้วยกับที่ไหน ๆ, ดังนี้
การไปสู่สิ่งที่อ้างถึงดังกล่าวนี้ อาตมา อยากที่จะให้เข้าใจว่า อาตมา
ไม่ได้อ้างไปถึง ‘ปัญญา ญาณ และวิมุตติ’ ที่ซึ่ง อาตมาหวังได้
หรือให้มีมโนรถอย่างไรต่อ ก็พึงจะยังคงเป็นเรื่องส่วนตัว,
แลเพราะระบบอ้างอิงร่วม หรือต้องโทษอันติมวัตถุร่วม ยังมิได้มีการนิยาม
หรือให้ข้อกำหนดที่แท้จริงใด ๆ เกิดขึ้น ในระบบนี้ ที่ซึ่ง ระบบนี้
ก็ยังมิได้ดำเนินไปสู่ขั้นที่จะนิยามได้ว่า ระบบนี้คือ เรื่อง ระบบ ระเบียบ
แห่งอะไร?, ว่าเป็น เทคโนโลยีการศึกษา ว่าเป็น เทคโนโลยีการสื่อสาร
หรือว่าเป็น เทคโนโลยีอินเทอร์เน็ต ตามที่อาจจะเรียกว่า อินเทอร์เน็ต

ฉะนั้น ที่ควร อาตมา จึงจะยังคงไปได้แค่ หรือแค่แต่ สิ่งบ่งชี้ ซึ่ง คำปฏิญญา
หรือปฏิญาณ ของอาตมา เอง จะอยู่กับ มโนปณิธานของอาตมาเอง ซึ่งอยู่
ด้วยเพราะระเบียบแห่งอะไรก็ตาม ที่ยังจะคงมิใช่วาระ ที่จะกล่าวได้ว่า
‘ทุกสิ่งทุกอย่าง’ คือ ‘นิรุตติ’ ซึ่งทั้งที่จริงฉะนั้น ทุกสิ่งทุกอย่าง
ก็คือนิรุตติ นั่นแหละ, แต่โดยประการที่จะสถาปนาทุกสิ่งสารพัด ฉะนั้น
เรื่องทุกอย่าง ย่อมมิใช่ จะเป็นอยู่โดยธรรมดา โดยความที่เรียกว่า ในวาระ
หรือระยะเวลาอันใกล้ นี้ ย่อมจะยังไม่ใช่เวลาที่จะสถาปนาทุกสิ่งสารพัด, นัย
ดังนี้แล้ว สำหรับเรื่องที่ต้องปฏิญาณสัจจะ ฉะนั้น จึง
ย่อมมิใช่เรื่องที่จะถือเอาอย่างการปฏิญาณมายา หรือการแสดง, ดังนี้ อาตมา
จึงยังคงต้องดำรง หรือตั้งแนวทาง ในการที่จะปรับปรุงตน หรือปรับปรุงวิธี
แด่การที่จะใช้อุปกรณ์เหล่านี้ หรือ การให้
ประกอบตนเองเข้ากันกับอุปกรณ์เหล่านี้, ด้วยสิ่งที่ซึ่ง ให้กล่าวความจริง
เป็นคำสัตย์”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | dats...@outlook.co.th

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“ถ้าพูดถึงความต้องการ อาตมา อยากที่จะใช้คำว่า ‘รัฐบริษัท’ ด้วยเรื่อง
ที่มันมีขอบข่าย และกรอบเกณฑ์จริง เท่านี้, ที่พึงจัด พึงกล่าวว่า ‘รัฐบริษัท’
นั้น ๆ เป็น บริษัท! ของพระสงฆ์อะไรอย่างไร? เพราะถ้ากล่าวตามนโยบายของรัฐ
ที่มักอ้างลงที่ความหลากหลาย และความเป็นสากล การให้เสรี
และไม่กำหนดกลไกอะไรที่ไม่เป็นธรรมชาติ, แล้ว พึง ย่อมจะต้องกล่าวว่า
‘รัฐบริษัท’ พึงเป็นบริษัท ของพระสงฆ์อะไรอย่างไร? ถึงจะดี
ลงตามแต่ความเป็นจริง ที่ธรรมนูญแห่งรัฐ นั้น ๆ จะมุ่งหมาย,
ที่ซึ่งต้องมุ่งหมายต่อความเป็นสากล

แล้วย่อมเห็นอยู่ว่า ‘รัฐบริษัท’ มักแต่ที่จะต้องไปตามเหตุผล
ที่จะต้องตกเป็นบริษัท ของพระสงฆ์ แบบ นานาสังวาส เพราะพระสงฆ์แบบนานาสังวาส
เป็นเรื่องของความเสรี ก้าวหน้า และไม่ยึดติดความดั้งเดิม, แล้วนั้น จำพวก
‘รัฐบริษัท’ ก็จึงคงต้องการพระสงฆ์ อย่างนั้น มากกว่าที่จะต้องการ
พระสงฆ์ที่เรียกว่า พระสงฆ์แบบสมานสังวาส

แล้วนี้ ทางออกที่ดี ด้วยการที่จะเท่าทัน ต่อปัญหาสิ้นทั้งปวง ฉะนั้น
ก็จึงควรที่จะต้องกระทำให้พระสงฆ์ เป็นพระสงฆ์แบบนานาสังวาส
มากกว่าที่จะยึดแต่ความเป็นสงฆ์แบบสมานสังวาส
ซึ่งที่จริงมิได้เป็นไปตามความเป็นจริง ของการให้เสรีแบบศาสนาพุทธ เจริญ
ที่ซึ่งเราจะต้องมิมีการบังคับ ว่านักบวชพุทธ หรือพระสงฆ์เอง
จะพึงต้องเป็นพระสงฆ์แบบสมานสังวาส ต่อกัน เท่านั้น ฉะนั้น ดังนี้
ถ้าเราจะแสดงความไม่เกี่ยวกันกับงานราชการ หรือเห็นว่า
งานราชการเป็นตัวถ่วงความเจริญพระศาสนา ดังนั้น

ควรที่ พระสงฆ์ แบบสมานสังวาส น่าจะยอมรับ ความเป็นหลายนิกาย หรือให้มีมากถึง
๑๘ นิกาย แบบเถรวาท ทำเองไปเลย ก็น่าจะถูกตรงกับความเสรี และเปิดกว้าง ของ
‘รัฐบริษัท’ แบบต่าง ๆ ทั้งสิ้นทั้งปวงในทุกบริษัท เพราะในแต่ละอาวาส
ก็น่าที่จะเรียกว่า ดั่งกะจะเป็น ๑ บริษัทได้อยู่แล้ว สำหรับความเป็นจริง
ตามแบบฉบับของงานสมัยนี้ ที่บรรษัทใหญ่ ๆ แยกเป็นบริษัทเล็ก ๆ ย่อย ๆ
ห้างร้านใหญ่ ๆ เป็นห้างเล็ก ๆ อย่าง เซเว่น, แล้วนี้ ศาสนาหรือวัด
ก็พึงเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน นัยแต่การ ที่จะกระทำการให้เป็น นานาสังวาส
ต่อกัน”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | roto...@gmail.com

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 เรียนรู้ และเป็นไป ตามธรรม ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“สมุฏฐาน ในทางนิรุตติวิพากษ์ ในเรื่องลักษณะดังกล่าวอันมีอยู่ว่า
‘มีการทำเพื่อส่วนรวมก็เพราะรู้ว่าตนเองได้ประโยชน์’ แลอีกประการหนึ่งก็คือ
ในหมู่ชน ที่เรียกว่ามีปุถุปัญญาแต่เท่านั้น (มีปัญญาหนาแน่น) อันย่อม
‘มีแต่การทำเพื่อส่วนรวมเพราะรู้ว่าส่วนรวมได้ประโยชน์’ ดังนี้ สมุฏฐาน ในทาง
‘นิรุตติวิพากษ์’ เราควรจะกล่าวกันอย่างไรต่อไป ซึ่งเรื่อง การพัฒนาบทสนทนา
หรือพัฒนาบทถามตอบ ที่สร้างสรร ก็พึงนับว่า ควรเป็นเรื่องพึงกระทำ
เพราะความที่ สมมตินั้น หรือสมุฏฐานทางสัญญาญาณ นั้น ๆ
จะได้ไปถึงจุดที่เป็นรูปธรรม เพราะ‘กรรมวาจา’ หรือกรรมทางวาจา

เพราะ หลัก ๆ หากเรากล่าวตามหัวข้อ หรือประเด็น การปรารภเหตุ ปรารภคติ
หรือปรารภธรรม ซึ่งกิจภาระธุระอันสมาทานแล้ว รับเอาแล้ว ยึดมั่น ถือมั่น
ซึ่งหัตถีวัตร อัสสวัตร โควัตร กุกกุรวัตร กากวัตร วาสุเทววัตร พลเทววัตร
ปุณณภัตรวัตร มณิภัตรวัตร อัคคิวัตร นาควัตร สุปัณณวัตร ยักขวัตร อสุรวัตร ฯลฯ
หรือกระทั่ง มุ่งแต่เรื่อง ทิสวัตร หรือทางแห่ง อนาคาริกวัตร และธุดงควัตร
ก็ตาม, อันวัตร ทำให้ได้ วัด! ก็ย่อมทราบย่อมเห็นกันอยู่โดยทั่วอยู่แล้ว
ในพระพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ ซึ่งจะทำให้ได้ความ แด่ความเป็น พุทธจักร!
โดยตรงฉะนั้น ไม่พบ, อันเพราะ จะขึ้นป้าย จากคำว่า วัด! เป็น พุทธจักร!ได้

เป็นสมุฏฐาน เป็นเรื่อง ที่จะต้องใช้ ความมี ดำริ!คิด แล้ว ทำ!ลิขิต ของบุคคล
ระดับ กษัตริย์มหาศาล, พราหมณ์มหาศาล, คหบดีมหาศาล เป็นหลักพิง สำหรับจุดเริ่ม
ในการสถาปนา ตามคำถาม หรือตามกลไกหลัก ที่เป็นความต้องการ
ของอภิบุคคลแบบมหาศาลนั่นเอง ที่ว่า ‘จะรักษารัชบัลลังก์ไว้ให้ใคร,
จะรักษาหลักประกันทางวิชาการไว้ให้ใคร, และจะรักษาตลาดไว้ให้ใคร’ ซึ่ง
โดยทางพระสงฆ์ อันย่อมที่จะถือความ ในทางเรียน หรือในทางวิชาการ
อยู่ตามธรรมดา, ดังนั้น จำพวกนักคิดทางศาสนา จึงได้ถาม หรือตรึกนึก
กันโดยอย่างแรงยิ่งขึ้น ตามความหลัก ๆ แด่การสถาปนา ที่ศาสนาสุวรรณภูมิเรา
เคยให้สถาปนาอักษรขอม

แล้วนั้น โดยการแปรฐาน และเปลี่ยนฐาน กันต่อมาโดย เป็นธรรม ตถตา หรือก็คือ
โดยความเป็นธรรมชาติ ของงาน แด่ เรื่อง ‘พุทธจักร พุทธเขต และพุทธอาณา’
อันปรากฏความอยู่ว่า ทุกเรื่อง ต้องอิงอาศัย ความ และบทบาท (และกรรมวาจา)
แห่ง‘สมณกิจ สมณภาระ’ อยู่ในที มาโดยตลอดทั้งนั้น, ดังนี้ โดยเรื่องของ วาจา
หรือการให้ได้ความ ด้วยสิ่งสารพัด ไปจรดกันกับเรื่อง ‘สมุฏฐาน ในทาง
นิรุตติวิพากษ์’ ฉะนั้น จะกล่าวจะทำอย่างไร? เพราะข้อวัตร อันไรพึงควร
ที่จะเรียกว่า ข้อวัตรทางหนังสือ เพราะ ร่องรอย หรือหลักเกณฑ์ อันใด
ที่เกินไปกว่า ร่องรอย และหลักเกณฑ์ จากความ แห่ง บาทพระคาถา บทพระคาถา แห่ง
‘นิรุตติปถสูตร’ ยังไม่มี ไม่พบ

ว่าประเทศไทยเรา จะสถาปนายิ่งขึ้น ซึ่งฉบับอักษรอริยกะ สำหรับพื้นที่
ที่จะให้เสริมกำลัง ในทาง ‘ปัญญา ญาณ และนิรุตติ’ นี้ยังล่าช้า เพราะ ข้อวัตร
สิ้นทั้งปวง นั้น ไม่ว่าจะรูปแบบ เพื่องานสมานสังวาส หรือเพื่อรูปแบบ
แต่การกระทำนานาสังวาส ด้วยข้อวัตร ทั้งสิ้นทั้งปวง
ของพระในระดับพระสังฆาธิการฉะนั้น ส่วนมาก ส่วนใหญ่ ยังคงเป็นแต่เพียง ข้อวัตร
ในทาง ที่จะให้ จะได้ ซึ่ง ‘ปัญญา ญาณ และวิมุตติ’ อันไร ที่เมื่อที่สุดแล้ว
ย่อมจะไม่เพียงพอต่อการเสริมพื้นที่ และกำลัง แก่งานที่เรียกว่า
‘งานสร้างพุทธจักร’ ที่ซึ่ง เป็นความส่วนรวม แท้ และส่วนร่วมแท้
แห่งพุทธบริษัท ซึ่งตรงความแต่การสถาปนาฉบับอักษรอริยกะขึ้นเป็นทีแรกก่อน” ☺

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | dats...@outlook.co.th

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 เรียนรู้ และเป็นไป ตามธรรม ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“คำว่า โครงสร้าง ก็ย่อม จะต้อง หมายถึง เรื่อง ‘พุทธจักร พุทธเขต
และพุทธอาณา’, หากถามว่า ในจุดที่เป็นรูปธรรมทางทฤษฎี พึงจะเป็นอย่างไร?
กล่าวอย่างไร?, กับนัย ที่บอกว่า เพราะว่า หากกล่าวอย่างประมาณได้ นับได้
ก็ย่อมจะไม่ได้วิเศษ หรือไม่ใช่วิเศษ ฉะนั้น โดยหลักทฤษฎีโครงสร้างฉะนั้น
ก็ย่อมที่จะกล่าวไม่ได้ เพราะ โดยนัยจริง ๆ แล้ว มนุษย์
มิได้ต้องการสิ่งที่อนุมานได้ และประมาณได้ ดังนั้น แม้นว่า จะทำให้เห็นได้ชัด
ๆ ก็ดี แต่โดยความมุ่งมาดปรารถนาที่จะได้วิเศษ ในใจของมนุษย์
ก็ย่อมที่จะไม่ยอมรับ เค้าโครง หรือโครงสร้างนั้น ๆ โดยอนุมาน

แต่ ความในชั้นแรก อาตมา ก็ได้บอกกล่าวแล้วว่า พึงยกขึ้น
และต้องถือเอาสมมติสัจจะ หรือประดาวัตถุธรรมที่มีความหมาย ว่าเป็นเรื่อง ของ
‘ปัญญา ญาณ และนิรุตติ’, แต่ในการแสวงหา ไปในคุณธรรมชั้นปรมัตถ์ ฉะนั้น
หรือจะไปในสิ่งที่ประมาณไม่ได้ อนุมานไม่ได้ ก็จำพึงจะต้องว่า เป็นเรื่อง แห่ง
‘ปัญญา ญาณ และวิมุตติ’, ที่ซึ่ง จะไปโจมตีว่า ของใคร เป็นญาณมิจฉาวิมุตติ
หรือเป็นญาณที่อำนวยให้ได้ให้ถึง ธรรม ที่เป็นวิมุตติ หรือไม่ได้
ก็พึงแต่อย่าเพิ่งไปว่าไปกล่าวถึงตรงนั้น, เพราะเรื่อง โดยความดำรงอยู่
จะต้องจำแนกได้อยู่เองแล้ว ตามเค้าโครง หรือความจริง ที่แสดงว่า เรื่อง
หมายถึงความธำรง อยู่ได้ ตามเป็นจริง แห่งเรื่อง ‘พุทธจักร พุทธเขต
และพุทธอาณา’

แล้ว ดังนี้ ย่อมจะมิใช่ ตั้งการแต่งจิตวิจิตร ไปด้วย ปัญญาทางสังขารปรุงแต่ง
ว่าจะเป็นเรื่อง ทั้งโลก ทั้งจักรวาลไปทั้งนั้น, เพราะจะต้องอ้าง
การกล่าวตามวัตถุ คือสมมติสัจจะ หรือการพากย์โยงกว้าง แลแคบ ไปในทางนิรุตติ
เท่านั้น ซึ่งก็ย่อมปรากฏหลักฐาน และการดำเนินไปได้ตามความเป็นมา แค่ความเป็น
พระพุทธศาสนาสุวรรณภูมิเท่านั้น, ที่ซึ่ง ถือว่า เป็น จำนวน ๑ ใน ๙ แบบ ๙ สาย
เท่านั้น ด้วยซึ่ง การพัฒนาไปต่าง ๆ ของสายอื่น ๆ
อาจจะยังไม่อาจจะเห็นได้ด้วยการกำหนดรูปแบบอย่างสมัยปัจจุบัน นี้ แต่นั้น
ไม่ใช่เหตุ และผลว่า เขาขาดจากความ เป็นไป ในเรื่อง ที่เรียกว่า ‘พุทธจักร
พุทธเขต และพุทธอาณา’

เพราะว่าการปฏิวัติในชั่วเวลาเพียงข้ามคืน อย่างไร? แค่เพียงชั่วเวลาเท่านั้น
ก็อาจเป็นไปได้ ก็ได้ เช่นว่า สมมติว่า จะขึ้นป้ายชื่อวัด! ทั่วแดนสุวรรณภูมิ
นี้ ในสมัยหนึ่งข้างหน้าโน้น จะขึ้นป้าย และตราชื่อ วัด! ว่า พุทธจักร!
เป็นต้น สำหรับพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ ก็อาจที่จะกระทำได้
โดยชั่วเวลาข้ามคืนเท่านั้น, แต่สำหรับ ๘ สายที่เหลือ
ย่อมแต่ไม่อาจจะทราบได้ว่า เขาจะดำเนินไปอย่างไร? ในการ ที่จะเกิด ‘พุทธจักร
พุทธเขต และพุทธอาณา’ ไปตาม ธรรมชาติ ของธรรมจักร, ซึ่งในเรื่องภาษา และอัตรา
ในธรรมอาณัติตรา ด้วยตรารูป ตราเสียง และอาณัติสัญญาที่ได้ อย่างนี้
พวกเรารู้แต่เพียงว่า ศาสนาสุวรรณภูมิ ย่อมให้สถาปนา ฉบับอักษรอริยกะ แต่ว่า
จะทราบได้อย่างไร? ว่า อีก ๘ สาย ที่ธำรงอยู่ และดำเนินอยู่ด้วยเช่นกันนั้น ๆ
ภูมิภาคเหล่านั้น ท่านจะให้สถาปนายิ่งขึ้นซึ่งฉบับอักษรอะไร? เมื่อไหร่?
ฉะนั้น ไม่ทราบ”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | reg...@googlegroups.com

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 เรียนรู้ และเป็นไป ตามธรรม ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

🌠 อาหารพืช เรียกว่า ธัญญบูชา
🌠 อาหารสัตว์ เรียกว่า ยัญญบูชา
🌠 ความรู้อาหารสมอง เรียกว่า อัญญบูชา

🌠 การบูชาสูงสุด เป็น พุทธบูชา คือการปฏิบัติ ที่เรียกว่า อารยบูชา ✍️

🌠 นิรุตติวิพากษ์ ปฏิโลมภาค ✍️

“ความรู้ภาษาไทย กับบริบทโลก มันพึงจะต้องคิดกลับกัน ถ้าจะคิดให้ดี
ซึ่งในชั้นแรก ๆ จะต้องมองให้ออก ให้เห็นอย่างนั้น ยกตัวอย่างเช่น
‘กูโป้มึงแล้ว’, ‘กูไม่ชอบมึงแล้ว’ อย่างนี้ ตามตัวอย่างสังคมไทย หรือภาษาไทย
ใครผ่านวัยเด็กมา น่าที่จะรู้ข้อนี้ ว่า ‘การให้โป้’ หมายถึงการ ‘โกรธ เกลียด
และไม่ชอบ’ เพราะว่า คนไทยเรา มีที่ มีกำหนด เรื่อง สัญลักษณ์ สำหรับ ‘ก้อย’
ด้วย ซึ่งก็คือหมายความ ว่า ครั้งใด เมื่อ หาย ‘โกรธ เกลียด และไม่ชอบ’
ก็จึงชูนิ้วก้อย บอก แสดงว่า ‘คืนดีกันเถอะ หรือเกี่ยวก้อยกันเถอะ’, อันนี้
คือตัวอย่าง ตามนัย ที่คนไทย โดยแท้ ของความ ของเรื่อง
ที่คนไทยเรามีความรู้สำนึก หรือสำนึกรู้ ละเอียดลออ กว่า สัญลักษณ์
ที่เป็นบริบท ของโลก, เพราะ ในลักษณะสากล ฉะนั้น อย่างมาก ‘เขาก็ชูแค่โป้คว่ำ
หรือโป้หงาย’, ซึ่งไม่บอกต่อ และไม่ให้สัญญา ไปสู่หนทางใด ๆ ที่จะ
ให้ได้มีการเกี่ยวก้อย หรือทำดีกลับคืนมาได้เลย, ซึ่งตรงนี้ ก็น่าที่จะสื่อ
ไปถึง บริบท ที่เรียกว่า ‘เหลือขอ’ ก็ได้ เพราะว่า มัก ‘ให้โป้’ แต่มิยอม
ไม่มีช่องทางไหนที่จะให้ก้อย

ทีนี้ ในการใช้วัฒนธรรม เหลือขอ! ก็อาจจะผิดกับ สำนึกรับรู้
หรือความละเอียดลออ โดยพื้นฐาน ของคนไทยเรา ซึ่งมีรากทางวัฒนธรรม เป็นแบบ
กระทำทั้ง ๒ ข้าง ๒ อย่าง ไม่ใช่ทำอย่างเดียว ฝ่ายเดียว คือ หมายความว่า
สังคมทางปัญญา แท้ ของไทย หากถึงเวลาที่พิจารณา โดยความหมดจดทั้ง ๕ ชั้น ๕
ลำดับ เมื่อไหร่ เมื่อนั้น ก็มีแต่เรื่อง ขอเหลือ!
เพราะปรากฏว่ามีแต่ช้างแสนรู้ มีสัตว์แสนรู้ทำงานเอง
เพื่อมนุษย์ผู้ประพฤติปฏิบัติธรรม มนุษย์นั้นไม่ต้องทำงาน, แล้วทีนี้ ขอ!
ที่ใช้บังคับ ก็เลยเหลือ หรือแทบไม่ต้องใช้เลย, ทีนี้ อาตมา จึงเห็นว่า
รากวัฒนธรรม หรือความจริงโดยพื้นนิสัยและจริต ของไทย ที่เกิด
ที่ได้มาจากพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ นี้หน่ะ ย่อมเป็นอย่างนี้ คือ ย่อม
จะมีแต่เรื่อง ขอเหลือ คือมีเรื่องที่ไม่ต้องใช้ขอสับ ขอบังคับ นี่ คือเรื่อง
ที่เป็นจริง โดย ถ้าเมื่อใดเราใช้ปัจจัยแวดล้อมที่มี ตามมรดกทางวัฒนธรรม
เราใช้ ได้ครบ แล้ว เรา ก็จะรับรู้ มุมมอง หรือข้อมูล ในทางปฏิโลมความ
หรือในทางกลับกันได้ โดยไม่ยาก, แล้วก็ยัง จะให้ได้มีที่ มีแหล่ง มีหนแห่ง
ให้ได้กระทำความดี กระทำความเสียหายเช่นนั้น ดีกลับคืน กลับมาได้ด้วย”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | samuelmar...@gmail.com

[ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger]

🌠💻📄 เรียนรู้ และเป็นไป ตามธรรม ของฉบับอักษรอะไร? 🌟💼 🔥

“ถ้าจะผ่านทุกเรื่องไปเลย ก็ไม่แน่ว่า จะผิดจังหวะจะโคน ที่เราคนรุ่นเก่า
ควรจะเข้ากัน และไปกัน ได้ดี กับ ท่วงทำนอง และจังหวะของคนรุ่นใหม่ ๆ,
ซึ่งคนรุ่นใหม่ ๆ เขาจะเล่นความเชื่อ ของเขาอย่างไรบ้างนั้น
ให้ต้องได้สังเกตกันอยู่ว่า เขาก็เล่นไปตามแพลตฟอร์มที่มีอยู่ นี้นั่นเอง คือ
เล่น

🌟 การใช้งานองค์ประกอบ Facebook (y)
ที่ให้เกิด
๑. รูปภาพส่วนหัว
๒. รูปภาพโพรไฟล์
๓. โพสต์เก่า
๔. โพสต์ใหม่
๕. โพสต์ปักหมุด
๖. คอมเมนต์
๗. คลิกไลก์
๘. และประเด็นอื่น ๆ นอกเหนือจากกล่าวนี้

🔎…ความจำเพาะเจาะจงในทางภูมิศาสตร์ และการใช้งานร่วมกันในทางภูมิศาสตร์
นั้น…📖🌠

ดังนี้แล้ว ก็ย่อมเป็นอันว่า ไม่ว่าเราจะหัวเก่า หรือมีแต่ความครึ
หัวเก่าอยู่เท่าใดประมาณใด ได้เป็นแต่ไดโนเสาร์เต่ากี่ล้านปีก็ตาม ฉะนั้น
ก็ควรที่จะไม่เป็นปัญหา ที่เราจะไปกับ ความหมาย ของประดาแพลตฟอร์มเหล่านี้
เพราะคนที่ศึกษาศาสนาพุทธ ก็ย่อมที่จะบอกได้อยู่แล้วว่า
เราจะว่าด้วยแนวคิดกี่อย่าง ด้วยวิธีกี่อย่าง ที่ไหนเมื่อไหร่ อย่างไร?,

แล้วนี้ ตรงนี้ ก็ย่อมเป็นอันชัดเจนอยู่ว่า ท่านนายพล ได้แถลงบทอนุศาสน์ต่าง ๆ
ไปด้วยกับการเล่นภาพส่วนหัว หรือเรียกว่า ‘ตรึงภาพส่วนหัว’, ซึ่งส่วนใหญ่
ก็มักจะอย่างนี้ เพื่อที่จะบอกว่า ตนเอง สะท้อนมุมมองไหน?
และให้ความสำคัญกับมุมมองไหน? หากจะต้องเข้ามาสู่วัฒนธรรม ที่เรียกว่า
‘วัฒนธรรมอินเทอร์เน็ต’ สำหรับสิ่งที่ตนเอง จะต้องแสดง บทอนุศาสน์ บ้าง
อย่างไร นั้น

ซึ่งโดยหลักแล้ว ก็พึงที่จะต้องแสดงแก่ ที่อยู่ หรือเจ้าของโดเมนหลัก นั้น ๆ
นั่นเอง โดยการที่จะเสนอวิธีปฏิบัติ ในการที่จะจรรโลง หรือสรรสร้าง
โลกระบบอินเทอร์เน็ตนี้ไปด้วยกัน ซึ่งโดยพื้นฐาน ในทางพระ หรือในทางศาสนา
เรียกกันว่า โลกแห่ง ‘ปัญญา ญาณ และนิรุตติ’, แล้วนี้ อาตมา ก็ได้ให้ตนเอง
บวชเข้ามา ก็เพื่อเรื่องนี้ นี่เอง ที่เรียกว่า พึงแสวงหาหนทาง และวิธีจรรโลง
สำหรับวิธีที่จะปฏิบัติ อันจะต้องไม่ขาด ไม่เกิน ไปกว่า เรื่องของ

‘นิรุตติปถสูตร’

แล้วนี้ สำหรับเรื่อง ‘ชื่อ บัญญัติ และภาษา’ ตามอัตรา และพากย์ความหมาย
ที่แสดง วันนี้ ว่า คำศัพท์ ว่า ‘ปฐมทัศน์’ เป็นประณามบท ประณามคาถา
ที่ควรแก่การให้อนุศาสน์ อย่างนั้นแล้ว ทำให้อาตมา คิดถึง คำว่า ‘เมืองนครปฐม’
ว่าเป็นความจำเพาะเจาะจง ในทางภูมิศาสตร์”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Nirut Cittasamvaro Jotilipikara | dats...@outlook.co.th