Fwd: [Siam Saraburi] ได้รับข้อความใหม่

[Phra Chinawaro]

---------- Forwarded message ---------
จาก: ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger <no-r...@blogger.com>
Date: พ. 14 พ.ค. 2025 เวลา 18:21
Subject: [Siam Saraburi] ได้รับข้อความใหม่
To: <91sia...@gmail.com>, <hnu.hnu....@gmail.com>, <91ca...@gmail.com>, <x.ope...@gmail.com>

⌨️✍️📖🧑‍💻…💻🪪🖱️

“ความเรื่อง การศึกษา หรือการปรึกษา ภาษาสติกเกอร์วันนี้ ซึ่งเรื่องที่ 
เราท่าน ซึ่งอาตมา และสาธุชน ทั้งหมดทั้งปวงด้วย อันคนชาติเรา หรือชาติภาษาเรา 
ย่อม เคยได้ท่อง ‘บทอาขยาน’ ว่าเรื่อง ก ไก่ ถึง ฮ นกฮูก กันมาโดยตลอด, และ 
อัน เมื่อเราท่องนั่นเอง เหมือนกับ ว่า ‘พวกเราท่องภาษา!สติกเกอร์’ คือ เมื่อ 
ท่อง! แล้วย่อมระลึก!ได้ ไปถึง รูปไก่! รูปไข่! รูปคน! รูปควาย! หรือรูประฆัง! 
เป็นต้น, ดังนี้ แด่เรื่องที่พวกเราทุกคน จะพึงต้อง ศึกษา สัจจะ! หรือ 
‘สมมติสัจจะ’ อัน ก็ย่อม เป็นที่ควรจะพึง ต้อง ว่ากล่าวลงไป ด้วยความอย่างนี้, 
สำหรับ ความในโสตสัญญา หรือคลองแห่งมโนทวาร ซึ่งเป็นเรื่องของ ใจรูป ใจเสียง 
ใจกลิ่น ใจรส ใจสัมผัสผัสสะ และใจจิต ใจบัญญัติ และใจนิพพาน เช่นว่า

“🍚” ภาชนะใส่อาหาร คือ “ถ้วยชาม และจาน”
“🥤” ภาชนะใส่น้ำ คือ “แก้ว หรือกระบอกตักน้ำ”
“💰” ภาชนะใส่อากาศเล่า? คือ อะไรว่า? ตอบ! “น่าจะคือถุง?”

ดังนี้ ก็จึงอาจให้ ข้าพเจ้า คิดไปถึง ‘ชีวิตในถุง?’ อะไร?เป็นต้น ด้วย ก็อาจ 
จะคิดอย่างนี้ นี่เอง ก็อาจเป็นได้, ซึ่งการมอง ทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่าง 
ที่ให้มีออกมา ปรากฏ ทาง คลองแห่งมโนทวาร หรือในจินตนาการ ห้าม!ไม่ได้ 
ซึ่งมันคือ อัตรา! หรือภาพในใจที่ระลึก นึกไปถึงได้ อยู่นั้น ๆ, ซึ่ง 
ให้เห็นว่า ได้ปรากฏว่า มีการมอง หรือคิดถึงการกำหนดทุก ๆ อย่าง เป็นแผนภูมิ 
แผนผัง หรือแผนที่ แลซึ่งอาจ ชัด!เจนว่า มีแผนงาน! หรือใบงาน หนึ่ง ๆ 
ประกอบ!อยู่ด้วย ในทุกที่ ทุกหนทุกแห่ง, แล้วนี้ ข้าพเจ้า ก็จึงพึงได้เห็นว่า 
มิเสียหลายเลย หรือมิเสียแรงอะไร? นักหรอก กะการที่เราจะศึกษา ‘สัจจะ 
หรือสมมติสัจจะ’ ไปดังนี้

แล้วด้วยความ อันที่ ข้าพเจ้า ได้บอกอยู่แล้วว่า มันเริ่มที่ เรื่อง ‘ตรารูป 
ตราเสียง และอาณัติสัญญาที่ได้’ อยู่โดยทั้งสิ้นทั้งปวง ทั้งนั้น, ซึ่ง สัจจะ! 
หรือความแต่ ๕ ชั้น ๕ ลำดับ ของเรา ดังก็ได้มีปรากฏอยู่แล้วว่า คือ เรื่อง 
ดั่ง ภาษาพื้นถิ่น ๑, ดั่งภาษากลางหรือภาษาราชการ ๑, ดั่งคำพระ -คำวัด ๑, 
หรือดั่งราชาศัพท์ หรือราชพิธี ๑, หรือดั่งกับ บทพระบาลีอักษรอริยกะ บท ๑, 
แล้ว ก็ย่อม เป็น เรื่อง ตรารูปตราเสียง และอาณัติสัญญาที่ได้ แห่งสัญญาญาณ 
อยู่อย่างนั้น อย่างสิ้นเชิง

แต่การ หรือแด่การ เรียงความสำเร็จรูป แบบต่าง ๆ เป็นสิ่งต่าง ๆ ต่อกัน แล้ว 
ก็ให้ได้ เกิดสื่อ! หรือสาระบันเทิง แบบต่าง ๆ อย่างนั้น มากมาย, 
แต่ก็อย่างนั้นเอง ก็แค่เพียง มิพ้น! แก่ความที่จะพึงต้องกล่าวว่า จะศึกษา 
สัจจะ หรือว่าจะกระทำอยู่ซึ่งมายา! หรือสัจจะ ต่อไปอย่างไร?, ดังกล่าวนี้ 
ซึ่งความแต่พื้น! หรือปัจจัยมูลฐานของแต่ละกลวิธี ของแต่ละสิ่ง ในแต่ ละเรื่อง 
ๆ อันความ แต่ละอย่าง ที่ได้ให้การสถาปนา หรือสถิต!ไว้ได้ ก็ย่อม 
มีมาแต่เรื่อง สารตั้งต้น หรือภาษาต้นกัป อย่าง ๑, แลพระมนูธรรมศาสตร์ทั้งปวง 
อย่าง ๑, และพระพุทธศาสตร์ หรือพระพุทธศาสน์ อย่าง ๑,

ดังนี้แล้ว ข้าพเจ้า ก็พึงทำไปอย่างเดิม คือพึงได้ตั้งอารักขา ตั้งโคจร 
แล้วทำความคืบหน้า! ในการทำสัจจะ คือข้อมูล!นี้, คือถือการกระทำ ไปใน 
ชั้นข้อมูลอย่างสูงที่สุด ในมนุษย์โลก อย่างนี้เอง ด้วยกล่าวแก่ 
พระไตรปิฎกฉบับอักษรอริยกะเท่านั้น, ด้วยความเข้าใจ ไปตามลำดับ ๕ ชั้น ๕ ลำดับ 
ของชาติภาษา ของเรา นั่นเอง, ซึ่ง สัจจะ! ในแต่ละวัน ๆ ฉะนั้น ข้าพเจ้า 
กระทำ!สัจจะ ของเวลา ในแต่ละวัน ๆ ทำได้อยู่ แต่ครั้งกระทำได้เป็น ระดับ 
ครึ่งวัน หรือระดับชั่วโมง ฉะนั้น ยัง ทำ!ลิขิต ไม่ได้, แต่ย่อมมิใช่ว่า 
ข้าพเจ้ามีความ ดำริ!คิด อย่างดีไม่ได้, คงแต่เหตุผล นั้นเป็นเพราะ จะทำข้อมูล 
ในระดับชั้นสูง อย่างนี้นั้น

หากได้ให้ต้องกระทำออกมา เร็ว!ไป ในระดับ ครึ่งวัน หรือระดับชั่วโมง หากพวกเรา 
กระทำลิขิต หรือ ทำสัจจะออกมาโดยเร็ว โดยไม่หยุด, รั้ง!อยู่แต่จะอย่างนั้น 
เรื่อง!ก็ย่อมแต่จะให้เกิดความเสียหายเกิดขึ้น อันซึ่งย่อม มิใช่สิ่งดี หรือ 
มิใช่จะได้ดีเลย, ด้วยความจริง อันเพราะว่า จะขาด!ไปจากการสมานกัน 
ไปกันกับส่วนต่าง ๆ, ฉะนั้น เรื่อง! ตามความดีแท้ ที่สมานกัน 
หรือสมส่วนพอดีกัน จึงคงให้ดีแต่แค่ พึงกระทำอัปเดต! ล่าสุด! 
ไปได้เพียงวันละครั้ง เท่านั้น จึงดี ในเรื่อง ในการ ที่จะพึงสงเคราะห์ 
หรือให้การสังเคราะห์ ข้อมูลแบบนั้น ๆ ได้ดีออกมา, ซึ่งเมื่อ จากนั้นแล้ว ย่อม 
กระทำการ ย้ำชัด! จรดลง ให้ไปถึงการที่จะแสดงภาษาภาพ หรือภาษาเสียง อย่างไร?, 
เพื่อจะนำพา ไป ถึงความตระหนัก! ต่อความจริง! ที่ว่า!

เมื่อใด? สัตว์ประเสริฐเช่นมนุษย์เรานี้ คิดดี!พร้อมกัน จำนวนแสน 
โลกก็จะเกิดปาฏิหาริย์และสุขนาฏกรรม ณ ที่แห่งหนึ่ง! และว่า หากเขียนดี! 
พร้อมกัน สมานกัน! จำนวนหมื่น โลกนี้ ก็จะมีสวรรค์ เกิดขึ้น ณ ที่แห่งหนึ่ง!, 
และเมื่อ ถึง สัจจะ ความจริงในทางกลับกัน ก็เช่นเดียวกัน นั่นเอง!, ว่า 
เมื่อใด? พวกสัตว์ประเสริฐอย่างเช่นมนุษย์เรานี้ ได้คิดเลว!คิดชั่ว! พร้อมกัน 
จำนวนแสน โลกนี้! ก็จะเกิดแต่อุปัทวอันตรายและโศกนาฏกรรม ณ ที่แห่งหนึ่ง!, 
แลก็เช่นเดียวกัน ว่า หากเมื่อเขียนเลว!เขียนชั่ว!เขียนผิด! พร้อมกัน 
จำนวนหมื่น แดนมนุษย์โลก เรา เช่นนี้ เหล่านี้ นี่เอง ก็จะมีแต่นรก!เกิดขึ้น ณ 
โอกาสโลก คือ ในโลกนี้ นั่นแหละ แห่งใด แห่งหนึ่ง!

สัจจะความจริง แลด้วยซึ่ง ภาษา! หรือสัจ! ในการ ทำ!ลิขิต ในปัจจุบันปรกติ 
อันอาจดีด้วยปัจจุบัน อันซึ่งเป็นด้วยเทคโนโลยีทางการศึกษา ‘🖥️’ 
และเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ต ‘💻’ ที่จริง ‘ด้วยอุปกรณ์เรา’ คงพึง ยังมิได้ไปถึง 
อาการเช่นนั้น ได้เลยทีเดียว เพราะว่า จะต้องเกี่ยว กับ กรรม!นิยาม ที่ เป็น 
สัจ! ทางภาษาสติกเกอร์ด้วย, มิใช่ต้องว่า ‘บาลีภาษา’ 
บอกกล่าวอย่างไรต้องอย่างนั้น, เพราะเป็นเรื่องความจริงที่มีอยู่ 
ที่ซึ่งหากว่ากล่าว กล่าวขึ้นเพื่อเป็นมายา ย่อมต้องเป็นมายา ครั้ง! ต่อเมื่อ 
ตั้งกล่าวเป็นสัจจะ เป็นปฏิญาณ! เท่านั้น ‘บาลีภาษา เช่นกล่าวนั้น’ 
จึงจะถือว่าเป็นสัจจะ”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Jotiviriyo | Blog...@outlook.co.th

หมายเหตุ: อีเมลนี้ถูกส่งผ่านทางแกดเจ็ต “ฟอร์มรายชื่อติดต่อ” บน 
https://saraburi-gov.blogspot.com

[Phra Visarado]

---------- Forwarded message ---------
From: ฟอร์มสำหรับติดต่อ Blogger <no-r...@blogger.com>
Date: Fri, May 23, 2025 at 10:05 PM
Subject: [Siam Nakhon Phanom] ได้รับข้อความใหม่
To: <91sia...@gmail.com>, <hnu.hnu....@gmail.com>, <91ca...@gmail.com>, <x.ope...@gmail.com>

📖🪪🖱️…⌨️✍️💻🧑‍💻

“ในเรื่องอย่างนั้น ถ้าจะจำแนก แนวคิด หรือการกำหนด ด้วยวิธี ๔ อย่าง 
ก็น่าที่จะบอกได้ว่า เป็นเรื่อง ของการใช้แนวเรื่อง แนวคิด ของ ‘ชื่อ บัญญัติ 
และภาษา’, ด้วยสำหรับ ภาษาทางธรรม อันเป็นเรื่อง ที่แสดงว่า 
เกิดมาจากปัจจัยมูลฐานอะไร? อย่างไร? หรือจะต้องตั้งสมุฏฐานอย่างไร? 
ที่จะต้องได้เรื่อง ไปสู่ การสถิต! หรือให้ได้สถาปนา ‘ชื่อ บัญญัติ และภาษา’ 
อย่างแน่นอน เพราะทวาร! เพราะการรับรู้ เพราะอายตนะ นั้น มีอยู่ ซึ่ง

รูป อะไร? ทำให้อยากนอนหลับ
เสียง อะไร? ทำให้อยากเดินทาง
กลิ่น อะไร? ทำให้อยากอยู่ว่าง ๆ ไม่ต้องทำอะไร
รส อะไร? ทำให้อยากกินอีก ทำให้อยากลิ้มอีก
สัมผัส ผัสสะ แห่งอะไร? ที่ทำให้อยากระบาย และอยากแสดงออก
และใจจิต หรือจิตใจ อะไร? แบบไหน? ที่ทำให้อยากได้ชีวิต 
หรืออยากได้ความเป็นอยู่ตลอดกัป

ดังนี้ ในเรื่องอย่างที่ แสดง ถ้ากล่าวไปที่ การกำหนด ด้วยวิธี ๔ อย่าง, อาตมา 
ก็พึงย่อม จะต้องแถลง ให้ทราบ ให้ได้รู้ ได้ หรือให้เข้าใจต่อ ๆ ไปได้ 
ถึงความกำหนด ๔ อย่าง, ด้วยว่า ไม่ว่า อาตมา จะกล่าว จะพูด มาด้วย เรื่อง ๓ 
อย่าง หรือ ๖ อย่าง อย่างน้ั้น! ก็ตาม, อันเพราะ ถ้าทำกำหนด ด้วยวิธี ๔ อย่าง 
ย่อมทราบได้ว่า เรื่องดังกล่าวนี้ มีวิจิตร หรือมีความพิสดาร 
หรือวิตถารอย่างไร? ก็ย่อม ต้องอยู่ในเรื่องที่เรียกว่า

บริเวณ ๑
บริวาร ๑
บริขาร ๑
และบริกรรม ๑”

พอความแต่ในเรื่องชั้นสูง คำว่า บริเวณ ฉะนั้น ย่อมหมายถึงเรื่อง 
ธรรมปฏิสัมภิทา, แลความของเรื่องชั้นสูง ของศัพท์ว่า บริวาร ฉะนั้น 
ย่อมหมายถึงเรื่อง อรรถปฏิสัมภิทา, แม้นนั้น ความแต่ในขั้นสูง คำว่า บริขาร 
ย่อมหมายถึง นิรุตติปฏิสัมภิทา, ตลอดไปถึง คำศัพท์ว่า บริกรรม! ฉะนั้น นั่นเอง 
เรื่องของ บริกรรม ในขั้นสูง ย่อมแปลได้ว่า คือเรื่อง ปฏิภาณปฏิสัมภิทา, 
แล้วนี้ อย่างไร? สำหรับผู้ที่ยังเข้าใจยาก ก็อาจจะพึงต้องแถลง ต่อไปว่า จง 
อาจจะพึงได้เข้าใจ ด้วยคำว่า มหะ หรือมหา ก็ได้ คือให้เรียกว่า ‘มหาเวณ มหาวาร 
มหาขาร หรือ มหกรรม’ เสียก็ได้ แลเรื่อง ย่อมเข้าใจ และยกขึ้นสู่ธรรมปริยาย 
อันกว้างใหญ่ไพศาล ในชั้นสูง ๆ ได้อย่างเดียวกัน

แลว่าบัณฑิต ย่อมได้ประโยชน์ จากการเรียนการศึกษาทุกอย่างได้ 
เช่นเดียวกันกับนายแพทย์ หมอยา ที่ย่อมทำพืชทุกอย่าง หรือทำธาตุทุกอย่าง 
ให้เป็นประโยชน์ทางตัวยาได้, ดังนี้ เป็นเรื่องที่กล่าวกันไปในสิ่งเหล่านี้, 
ซึ่งเรื่อง ของการประมวลผล และประมาณการได้อย่างแม่นยำ เป็นเรื่องของบัณฑิต 
หรือเป็นเรื่องของการศึกษา ในอย่างเดียวกัน การให้ยาได้ถูกโรค มีความแม่นยำ 
ไม่วางยาผิด ก็ย่อมเป็นเรื่องของหมอยา, ดังนั้น ประโยชน์ ที่จะได้จากการ 
ประกาศ และแถลง อยู่เช่นนี้ ที่จริง เป็นเรื่องของอะไรกันเล่า? ดังนี้แล้ว 
เมื่อเข้ามาสาธก หรือสาธยายกันในที่นี้ อาตมา พึงย่อมที่จะกล่าวว่า 
พึงเป็นเรื่องของงานโฆษณา? นั่นเอง

ดังนี้ หากถามว่า จะเรียนอะไร? จะศึกษาอะไร? หรือจะปรุงยาอะไร? 
หรือจะโฆษณาอะไร? เพราะอะไร? 
และเพราะมิได้มีความมุ่งมาดปรารถนาที่จะแต่งจิตให้วิจิตรเลย แต่อย่างใดเลย 
และทั้งยังติ!ความสุขทุกชนิด อยู่อย่างนั้น อีกด้วย 
ว่าย่อมไม่มีสิ่งไรที่น่าปรารถนา, แต่ก็อย่างนั้น นั่นเอง 
เมื่อได้เข้ามาสู่สนาม หรือเงื่อนไขที่เรียกว่า พึงกระทำไปตามเจตจำนง 
และวัตถุประสงค์ ของวัตถุ ของการงาน ของเครื่องมือ หรืออุปกรณ์เหล่านี้, 
ซึ่งแน่นอนว่า อุปกรณ์เหล่านี้ ให้ได้ใช้งานรูปและเสียงได้ ฉะนั้น 
เรื่องการใช้งานรูป และเสียง ไปจากนี้ หรือมาจากอุปกรณ์เหล่า นี้ 
จึงย่อมล้วนแล้วแต่เป็นเรื่อง รูป และเรื่อง เสียง ที่สุจริต, 
แล้วนี้พึงได้คำถาม ที่ควรแก่การวิจัยต่อไป ว่า 
การใช้งานรูป!ร่วมกันในทางภูมิศาสตร์ ฉะนั้น อาตมาเข้าใจอยู่ ลงแต่ว่า เรื่อง 
ของเสียง ที่จะยกขึ้นกล่าวได้ว่า 
เป็นเรื่องของการใช้งานร่วมกันในทางภูมิศาสตร์, ฉะนั้น เรื่อง 
จึงมีประเด็นที่ต้อง วิจัย! ว่า เสียง! 
ที่เป็นการใช้งานร่วมกันในทางภูมิศาสตร์ ฉะนั้น จะหมายถึงเสียงอะไร 
หรือเสียงอย่างไร?, เพราะ เรื่อง ‘ชื่อ บัญญัติ และภาษา’ ใด ๆ ทั้งปวงนี้, 
อันย่อมหมายถึงเรื่อง ‘ตรารูป! ตราเสียง! และอาณัติ!สัญญา’ แห่งสัญญาญาณ 
ทั้งปวง ที่พึงจะให้ได้ หรือรับได้”

ขอแสดงความนับถือ
Phra Laddhaguno | wa...@dr.com

หมายเหตุ: อีเมลนี้ถูกส่งผ่านทางแกดเจ็ต “ฟอร์มรายชื่อติดต่อ” บน 

https://nakhon-phanom-gov.blogspot.com