Proper conduct to systems is required, Page 326. ☺
“สำหรับเรื่อง วิหาร และความเป็นอยู่ ที่ปกติ พระเรามักใส่ใจ ก็คือ การที่ ได้ฟังท่านพระพรหมบัณฑิต ประธานงานวิสาขะโลก เทศน์เล่าเรื่อง พระสยาโมปาลีนิกาย, แล้วก็ย่อมได้ความ หรือถือเอาความ และคิดถึงเรื่อง ‘พุทธจักร พุทธเขต และพุทธอาณา’ และงานพระพุทธวจนะ ซึ่งหมายความถึง ภาคบรรยาย ที่หมายความว่า เป็นเรื่อง พระตถาคตลิขิต หรือเป็นเรื่องพระธรรมจักร อยู่อย่างดีนี้, แต่ทว่า ก็อาจ หรือย่อมไม่อาจรู้อาการ หรือรูปธรรม ของสายอื่น ๆ ได้ ในเรื่อง ของความเป็นไปแห่ง พุทธภาค พุทธภูมิ หรือพระตถาคตวิหาร, เพราะเรื่อง ๑ ใน ๙ สาย ๙ แบบ, เรา สายพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ มีรูปธรรมชัดเจน จึงย่อมที่จะเข้าใจตื้นลึก มิติ ทุกมิติ ตามมติ ที่ได้ทราบอาการทุกอย่างครบ, ซึ่งหมายความว่า การกำหนดทัพสัมภาระ หรือทำหน้าที่ หรือกำหนดบทบาทหน้าที่ ที่มีต่อภาพรวม ก็จึงไม่มีความผิดพลาด ที่จะประพฤติต่อ ความปกติ ของศาสนาแบบสุวรรณภูมิ
ทว่า เรื่อง ที่จะคืบไปใน พุทธอาณา หรืออาการ หรือลักษณะ แห่งพุทธอาณา แบบ ๘ สาย ที่เหลือนั้น เรายังไม่ค่อยเข้าใจ หรือไม่ทราบชัดได้เลย หรือเป็นไปได้ว่า มีคนที่ทราบชัด หรือเข้าใจ อย่างแจ่มแจ้งชัดเจน, ยังหาคนที่ จะบอกสอน หรือสาธยาย ถึงลักษณ์ ถึงอาการ แห่งพุทธอาณา แบบ ๘ สาย ที่เหลือ นั้น, พวกเรา ยังไม่พบคนที่จะให้ความกระจ่างเช่นนั้นได้, แต่ก็แน่นอนว่า ย่อมจับกระแส หรือจับสัญญาณ คร่าว ๆ ได้ว่า พุทธศาสนาแบบพระเจ้าอโศก ฉะนั้น และพุทธศาสนาแบบพระเจ้ามิลินทร์ ฉะนั้น ได้ชัดเจน ในทางที่มี อาณัติสัญญา ที่เป็นปฏิสัมพันธ์ กับพระพุทธศาสนาแบบพระนเรศวร มากยิ่งขึ้น, ที่ซึ่ง ก็อาจจะหมายความว่า ในไม่กี่ ๑๐ หรืออีกไม่กี่ ๑๐๐ ปี ต่อไปนี้ พุทธศาสนา ๓ แบบ ใน ๙ แบบ ดังนี้ อาจที่จะจุดประกาย ในเรื่อง ของการที่จะกระทำความสมบูรณ์บริบูรณ์พระไตรปิฎก ได้สำเร็จ
แล้ว ก็ไม่แน่ว่า พระพุทธศาสนา ๓ สาย ๓ แบบ นี้ จะพึงต้อง ไปสร้างพุทธจักร และพุทธเขต ให้กับ อีก ๖ สาย ที่เหลือนั้น ให้ตั้งวัฒนา แล้วสถาปนา สืบความถาวรเช่นนั้น ติดตามมา ในเรื่อง ที่จะพึงได้ เป็น ‘พุทธจักร พุทธเขต และพุทธอาณา’ โดยสมบูรณ์ รวมกันทั้งหมด ทั้ง ๙ สาย, ก่อน การที่ จะสถาปนา กัปกัลป์ ที่ให้มีพระพุทธเจ้าดำรงอยู่ เป็นอยู่อีกครั้ง, โดยภาพรวม มนุษย์ เห็นช่อง หรือความคืบไป แล้วทั้งหมด แค่เพียงเท่านี้ เพราะส่วนอื่น ๆ หรือสิ่งอื่น ๆ ย่อมเป็นแต่เพียงมายา หรือการฉายออก จากความจริง คือฉายออกจาก สิ่งนี้เท่านั้น, ‘เพราะว่าหลักประกันในเรื่องมนุษยพิภพ’ ก็ย่อมที่จะมีแต่เรื่องพระพุทธเจ้าเท่านั้น, ที่ซึ่ง ความแห่งพระสัมพุทธเจ้าทั้งหลาย นั่นเอง เป็นสารูป คือหมายความว่า ห้วงเวลา ที่มีความดำรงอยู่ของพระพุทธเจ้า ปรากฏ แล้ว ทุกช่อง ทุกภูมิ ทุกสภาพ ทุกสภาวะ ย่อมได้หนทาง อันจะนำพาไปสู่ความสำเร็จได้
แต่ด้วย ว่า ทุกช่อง ทุกภูมิ ทุกสภาพ ทุกสภาวะ ฉะนั้น จะได้มีอัศจรรย์ พิสดาร วิตถาร ไปอย่างไร? ก็ย่อมจะยังไม่เกี่ยวกะเรา, เพราะตรงที่บัณฑิตทั้งหลาย หรือที่พระเรามานี้ พวกเรามาแท็กพระไตรปิฎก และมาด้วยเรื่อง สภาวนิรุตติ หรือนิรุตติภาวะ, อันแต่จะต่อความ ต่อความหมาย แต่แค่ที่จะเรียกว่า ‘จะสร้างคำที่มีความหมายเท่าเดิม’, โดยที่ไม่ได้กำหนดความเพ้อคลั่ง หรือการที่จะถาม ให้หาคำตอบให้ได้ว่า กรณีที่ อาทิพระสัมพุทธเจ้า จะทรงอนุมาน หรือประทานการอนุมาน ฉะนั้น พระองค์ จะสถาปนาอักษรอะไร? พระองค์จะสถาปนาระบบปฏิทินอะไร? พระองค์จะสถาปนาเศรษฐกิจการเงินอะไร?, เป็นคลองแห่งความเจริญเต็มที่ในฝ่ายโลก, แต่นี้ โดยแท็ก! คือแต่แค่ ที่พระเราจะ ‘สร้างคำที่มีความหมายเท่าเดิม’ นี้, นิรุตติสภาพ มิได้มีปกติ คืบไปในความพิสดาร ตามความแบบนั้น โดยตลอดได้ ตามปกติ แม้นว่า จะหมายความเอาที่ การให้สถาปนาทุกสิ่งสารพัด ก็ตาม
ดังนั้น จึงย่อมฟังแต่เทศน์เล่าเรื่อง พระสยาโมปาลีนิกาย ที่ท่านพระพรหมบัณฑิต แสดง, เพราะ พิจารณาว่า การที่จะคืบไป ในการที่จะ ‘สร้างคำที่มีความหมายเท่าเดิม’ สำเร็จ จำเป็นที่จะต้อง จำกัดวง หรือประกอบสารูปความ แต่แค่ พระพุทธศาสนาสุวรรณภูมิ นี้ เท่านั้น ก่อน เพราะ ให้เห็นชัดว่า กระทำไปจากส่วนย่อย ไปหาส่วนใหญ่ อาจทำได้ เพราะว่า ในเขตสยามวงศ์ หรือสุวรรณภูมิเรานี้ มีรูปธรรมเพียงพอ, คือเพียงพอที่จะมิพึงต้องกร่อนความ หรือเพิ่มความจนกระทั่งเป็นมายา, ซึ่ง รูปธรรม พุทธศาสนาสุวรรณภูมิเราเพียงพอ, คือหมายความว่า มิใช่เราค้านการปฏิรูปแล้ว หรือที่เขาปฏิรูปสำเร็จแล้ว ในทั่วโลก เราไม่ได้ค้านการปฏิรูปธรรม ตามนัยที่เขาทำได้, แต่ทว่า เป็นเพราะว่า เราสามารถกระทำรูปธรรม ที่ชัดเจน เราทำเองได้แล้ว จึงไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่จะต้องกร่อนคำ หรือเพิ่มเสริมมายาให้กับคำ, ซึ่งเป็นเพราะว่า เราทำ ด้วยนัยเพราะว่า รูปธรรม ตามเดิมแท้ ของเรามีเพียงพอ ฉะนั้น เราจึงมีแต่หน้าที่ ในการที่จะ ‘สร้างคำที่มีความหมายเท่าเดิม’ เท่านั้น”
Sadhu.
Pali Ariyakaーscript :
Dhammacitto
