Proper conduct to systems is required, Page 354. ☺

[สรรพาลังการ Thai ศัพท์]

Phra Traipidok

 

 

“คุยเรื่องอะไร? ทราบไม่ได้ด้วยเลย ทำไมไม่คุยเรื่องบ้านเรา ที่กลอนพระพุทธเจ้าหลวงรัชกาลที่ ๑ แสดง อาทิ ว่า ‘อันมหานครทั้งหลาย เปรียบไปดังกายสังขาร มีพระกษัตริย์เป็นวิญญาณ เป็นประธานแก่ร่างอินทรีย์’, อันที่ เป็นเรื่องขันธ์ ขั้นนามขันธ์ ในสภาความรู้ ของความรู้นั้น ทำไม? ไม่ยกเปรียบเทียบมา ตามองค์ความอย่างนี้, แต่ดัน ไปพูดปัญญาสังขาร หรือสังขารปัญญาไป ซึ่งยังมิได้มีใดเป็นภาคี หรือเป็นมติอะไรทั้งนั้น, และทั้งยังอาจจะแสลง ทางดี ๆ หรือมติดี ๆ ที่มีอยู่เดิมเสียด้วยซ้ำไป, แล้วจะไปรู้เรื่องนามขันธ์ จนให้ถึงที่มีประโยชน์ด้วยกัน จะทำ ได้อย่างไร?, แต่ก็ดี ทั้งที่ยัง ก็ไม่รู้ว่า ต้องคุยเรื่อง ดั่งนี้แน่ หรือเรื่องอะไร?, อันเฉพาะ เพราะภูมิปัญญาไทยเรา ไม่มีใครพูด กลัวถูกติอีก ว่านั่นไม่ใช่ภูมิปัญญาสากล, จงอย่ามายกขึ้นแสดง ให้ต้องอับอาย

 

แต่ก็ไม่เป็นไร ไม่ขี้คร้าน และก็ไม่กลัวแล้ว ฉะนั้น ก็จึงจะขอพูดด้วย, ลงในเรื่องนามขันธ์ ดังนี้ เดี๋ยว ทุกผู้คน จะหาว่า จ้องยกมาเทียบ เข้าเรื่องแต่ของตนเองเกิน เรื่องใครเขาอื่น ที่จริง ก็ดี แต่ไม่ไปเทียบไปหา, เพราะ ว่า มุ่งมั่น ที่จะ ทำสภาความรู้ และหาความร่วมมือ ที่จะทำสภาความรู้ แล้ว ก็จึงเพ่งแต่จะแต่งนามขันธ์ อย่างนั้น อย่างนั้น, แล้ว ‘ไม่คุยว่า ใจบ้าน ใจเมือง อยู่ที่ไหน?’, ดังนี้ ก็จึงจะต้องแสดงว่า นามขันธ์! คือ‘ใจบ้าน ใจเมือง อยู่ที่ไหน?’, เพราะเข้าใจกันโดยทั่วไปว่า ‘ใจบ้าน ใจเมือง คือพิษณุโลก’ ตามความรู้เก่า หรือตาม มติของนักปราชญ์แบบเก่า, ซึ่งต้องถกเถียงกันกับนักปราชญ์แบบใหม่ ที่บอกว่า ‘ใจบ้าน ใจเมือง คือพิจิตร’ และการที่ไทยเรา จะอพยพไป ตามทิศทางของดาวชาละวัน, ก็จึง ยังไม่เป็นการยอมรับ ใจบ้าน ใจเมือง ที่เป็นไปตามปกติ ของความเป็นมัธยมประเทศ

 

ด้วยไม่คิดว่า ที่จริงไม่ต้องเถียง เพราะว่า นักปราชญ์ และผู้รู้ จะว่าตรงไหน เป็นศูนย์กลาง หรือเป็นใจบ้าน ใจเมือง, ก็จงบอกมาได้เลย เพราะพิษณุโลก ก็จะไปยึดเอาที่นั่นโดยไม่หวั่น แล้วก็จะบริหารนามขันธ์ เช่นนั้น นั่นเอง โดยปกติ ของความเต็มที่ และเต็มใจ แล้วทีนี้ ปัญญา วิญญาณครอง ใคร่ จะว่า พิจิตร! เป็นแดนความชอบ ก็ดี ว่าพิจิตร เป็นใจบ้าน ใจเมือง ใจประเทศ ก็ดี เพราะทุกคนทุกผู้ พร้อมใจ และพอใจ ที่จะไปตามทิศทางของดวงดาว, ไม่ได้ว่าพิษณุโลกเป็นใจบ้านใจเมือง ก็ไม่เป็นไร?, เพราะพิษณุโลก จะไปยึดเอาพิจิตร โดยความสำคัญดั่งนั้นเช่นกัน, ทีนี้ ก็น่าที่จะให้ แน่ใจว่า ใจบ้าน ใจเมือง เป็นนามขันธ์ มีรูปร่างอย่างไร? อนุมาน ประมาณกันอย่างไร?, แต่ความ ที่จะต้องตระเตรียมทุกสิ่งทุกอย่าง แล้วจะไป ตามทิศทางของดวงดาวกันจริง ๆ, โดยที่ สภาการแห่งความรู้ ฉะนั้น จะสร้างแบบเสร็จแล้ว หรือไม่เสร็จ ย่อมไม่เป็นประมาณ, เพราะธรรม มีวาระกำหนดตามธรรม มิใช่เรื่องที่จะต้อง รอแผนการ รอประจักษ์พยาน หรือรอสักขีพยานอะไร? ในการที่พึงต้องยกไปยกมา เพื่อการกำหนดรู้ อยู่ซึ่ง นามขันธ์”