Re: [MinTamil] தேவநேயப் பாவாணர் பிறந்த நாள் நினைவாக...
K. Loganathan
சென்னைப் பல்கலைக் கழகப் பேரகராதியில் உள்ள குறைபாடுகள் குறித்துப் பாவாணர் சென்னைப் பல்கலைக் கழகத் துணைவேந்தருக்கு அனுப்பிய கடிதம். இதற்கான பதிலை அளிக்குமாறு தமிழ்த் துறையில் பணியாற்றுக் கொண்டிருந்த பேரகராதி ஆசிரியர் குழுவுக்குத் துணைவேந்தர் அனுப்பிவைக்கிறார்ஆனால் அவர்கள் அதற்கான மறுமொழியை வழங்காமல் கடிதம் காலப் பெட்டகத்துக்குள் மீளா உறக்கத்துக்கு அனுப்பப் படுகிறதுஇன்றுவரை பாவாணரின் இந்தக் கடிதமும் அவர் ஆய்வுப்பட்டத்துக்காகத் தயாரித்த ஆய்வறிக்கையும் பல்கலைக் கழக ஆவணங்களில் இருந்து மீட்க்கப்படாமல் உள்ளதுஆய்வுக் கட்டுரை தமிழில் எழுதப்பட்டதால் ஏற்க இயலாது என்ற பல்கலைக் கழகம் புரிந்துகொள்ளட்டும் என்று பாவாணர் ஆங்கிலத்தில் எழுதிய கடிதமும் அடங்கிப்போய் விடுகிறதுஆங்கிலத்தில் எழுதாமல் தனித்தமிழ்க் கொள்கையால் பின்னடைவு ஏற்பட்டது என்று வருந்தித் தெளிந்து பாவாணர் ஆங்கிலத்தில் எழுதிய இன்னும்பிற கட்டுரைகள் இணைய தமிழ்க் கழகத்தின் கிட்டங்கியில் காணலாம்இம்சை======================================================
The Preface of the Syndicate of the Madras University to the Lexicon, states the three desiderata sought to be met by the lexicon, as follows:
“The Lexicon should satisfy the Tamil scholars of the orthodox style by extended investigation of obscure words and by careful elucidation of words, rarely, if ever, used, and words used in technical senses as in Jaina, Medical, Astrological and other literature.
“It shall satisfy the ideal of Western Scholarship by bringing out the philological relations of Tamil with other languages.
“It should serve the need of the large majority of the Tamil people and those acquainted with English, by giving them an accurate, complete and up-to-date dictionary, clearly explaining the words used in terms ofEnglish words and idioms.”
Thus it was suggested, that the work should be a standard and first class dictionary “at once many-sided and comprehensive and edited on critical and scientific principles.” These aims indeed appear grand; But the execution of the Lexicon has been in direct anti-thesis to them.
The work on the Lexicon commenced in Jan.1913, and dragged on to the very end of 1939, i.e., for a pretty long period of 27 years. The total cost of production of the Lexicon has come to more than Rs. 4,10,000. Yet, it is not a work worthy of its subject and a publication worthy of the University, commensurate with the labour and money expended.
It is true that the Lexicon has made an advance on the previous exicons in some respects, but, considering the gravity and magnitude of the defects of the Lexicon in regard to certain vitual features of lexicography, it is not to be commended as a stupendous achievement but to be condemned as the most unscientific dictionary ever produced by a University, an outrage upon the Tamil language, literature and culture and a colossal waste of public funds.
Since the publication of the Lexicon Supplement, I have been criticising the Lexicon both on the platform and in the press. In the year 1955, I published a booklet in English enumerating and amply illustrating almost all the defects and errors of the Lexicon and submitted it as an open report to the Syndicate of the Madras University. Having had no response, I again, published a brochure of the same nature in 1961, but this time in Tamil, and submitted it to the same body, and also distributed copies of the same among the chief professors of Tamil and leaders of outstanding political parties. It has called forth no response in the breast of anybody so far. This reflects well the social and intellectual condition of the present-day Tamilians.
The defects of the Lexicon are sevenfold, and ramify into nearly forty varieties on the whole, as follows:
1. Defects relating to words
(1) Inexhaustiveness of vocabulary. (2) Absence of alternate forms of nouns. (3) Absence of idiomatic parts of verbs. (4) Non-treatment of components of compound words in their individual form.
(5) Non-treatment of words occurring on illustrative quotations.
(6) Treatment of vulgar forms of words. (7) Treatment of erroneous forms of words.
(8) Incorporation of unnecessary foreign words. (9) Double treatment of foreign words.
(10) Unnecessary multi-forms of foreign words. (11) Absence of provincial words.
(12) Absence of cognates. (13) Misspelling of words.
II. Defects relating to significance
(1) Absence of definition or meaning. (2) Erroneousness of definition or meaning. (3) Inadequacy of definition or meaning. (4) Inexhaustiveness of meanings of words. (5) Lack of chronological or logical order of meanings. (6) Absence of meaning or explanation in Tamil. (7) Non-discrimination of synonyms. (8) Non-distinction of opposites. (9) Absence of example or illustration.
III. Defects relating to derivation
(1) Misrepresentation of Tamil words as Sanskrit. (2) Absence of information as to origin of words. (3) Erroneousness of derivation. (4) Mis-splitting of compound words. (5) Misrepresentation of the same word as different words. (6) Misrepresentation of different words as one word.
IV. Defects relating to Grammar
(1) Erroneousness of grammatical definitions.
(2) Erroneous use of grammatical terms.
V. Defects relating to idioms
(1) Erroneousness of idiom. (2) Unidiomatic use of postpositions.
VI. Defects relating to the plan of the Lexicon
(1) Misleading nature of the Mode of transliteration. (2) Non-differentiation of primitives and derivatives by typographical device. (3) Non-enumeration of species under general.
VII. Defects relating to execution
(1) Repetition of Articles. (2) Lengthiness of the Corrigenda list. (3) Inexhaustiveness of the Corrigenda list. The most serious defects of the Lexicon are those relating to vocabulary, definition, and derivation. Hundreds of simple words and thousands of compound words are missing in the Lexicon. There is only one simple word in Tamil to denote urination, and that has not found a place in the Lexicon. M†˜, to urinate, is most common in the Tirunelveli, Madurai and Ramanathapuram Districts, and is regularly conjugated as an intransitive verb.
Even literary words are remaining in their hundreds outside the Lexicon, for instance, †re‰uttorumo‰i,…re‰uttorumo‰i, nedu½jinai, šinaimudaŠpeyar, va––acci‹aiccol, tadumƒŠuto‰iŠpeyar, pƒava––am etc., of Tolkƒppiyam, andarakk†l, ka––e‰uttu, pa–mo‰inarambu etc., of Silappadikƒram; puguvƒyil, puŠappadu vƒyil etc., of Adiyƒrkkunallƒr's commentary; karunga˜amar, karumugamandi, sembin„ŠŠai etc., of Naccinƒrkkiniyar's commentary; illaŠa ve˜˜ai, aimpadai viruttam, sendami‰mƒlai, yƒnaitto‰il, v„ndankudaimaŒgalam etc. of Pa‹‹irupƒ——iyal; and araisumakka˜, ka–akku vƒriyam, kaliŒgu vƒriyam, kudumbu vƒriyam, s)iŠudanam,tadiva‰i vƒriyam, ti——ukkƒran, naduvirukkai, nƒdƒ˜vƒn, pa‰aniyƒyam, perundarattukkum„lnƒyagam, po‹vƒriyam, etc., of the inscriptions.
On the contrary, numerous unnecessary foreign words have been incorporated in the Lexicon in their naturalised and foreign forms.
(1) Naturalised Forms
Sanskrit Semitic English akkiyƒdam išumu a–dimƒ–du akkira–i ittattu avidave——u akkirƒkiyam ittikƒttu k„su akkir„saran iittikƒbu šikku akkinis%akam ittibƒr turuppu akkini——i ittirƒs)u nambar akkinipƒdai idibƒrƒ pƒsu akkinip‡ ibƒdattu pƒ——il akkiyƒdƒnam ibudƒr vƒra–du
(2) Semi-naturalised forms
Sanskrit Semitic English jrumbƒ ijjattu dakku jagatjy†di ijƒbƒ dayan (time) ja½jƒmƒrudam i™arƒ delip†n jabƒkusumam išrƒkku daiki˜ƒ——u jayavijayibava istavƒ pala?jipmattƒnkƒyi jarjjaram is)tikbƒr no!——„bƒ–— jalatv„™ar†gam istimirƒr rappu jalastamb†daram isurƒbu rayilbƒk janm†tsavam ihasƒn ™ƒppu One is at a loss to know the sanction by which such Sanskrit compounds as rakti™—…vi s)annipƒda s)uram, pariyanuy†cciy† p„k™a–am, jahada jahallak™–ai, and spadikajabƒ kusuma niyƒyam have beenadmitted into the Tamil Lexicon.
The fact that Tamil Nadu was under Muhammadan rule for a time does not justify in the least the inclusion of Urdu or Semitic words in the Lexicon, as the land had also been under the sway of the Singalese, the Andhras, Maharattas, the British, the French, the Portuguese and the Dutch, at different times either wholly or partially.
Words would be voluntarily borrowed by a nation from a foreign language, if at all it is done to supply a deficiency. Otherwise, they may be thrown overboard at any time. Judging by the standard of English, it is very often expressed both in the press and on the platform, that Tamil would only be enriched in proportion to the extent of its borrowings from other languages. But past experience has shown that Tamil would only be pauperised immediately and strangled to death in course of time, by indiscriminate borrowing of words. The seeming growth of Tamil owing to the intrusion of foreign words during the recent centuries, is only a morbid development similar to the swelling of a rheumatic patient, and as a result of this, many a precious Tamil word has either gone into oblivion or has become obsolete or obsolescent.
Some persons may find justification for the inclusion of the above-mentioned English words in Tamil on the ground that they are being used in the colloquial speech. If this is taken as a criterion, then there would be no limit to the English words to be admitted into Tamil, as the present-day Tamilians have a tendency to use all the English words they know in their everyday speech. The illiterate imitate the educated persons in this respect. This bad habit has spread like an epidemic, and threatens to throttle Tamil and exterminate it in course of time, if proper and effective steps are not taken to check it immediately.
There is a wrong notion amongst a section of educated people, especially after the introduction of Discriptive Linguistics in universities, that whatever is spoken by the people constitunes the colloquial dialect. They do not know that the colloquial speech comprises two strata, the lower spoken by the masses, and the upper by the classes. Even as the conduct of the lowest order of society is not to be taken as the norm, its barbarous language also is not to be approved. Those Tamilians who cannot speak grammatical Tamil belong to the lower class of society in point of Tamil however highly educated they may be in English. Ancient grammarians defind colloquial dialect at that spoken by the highly cultured, and not by the commonalty.
The Tamil Lexicon, having been saturated with all sorts of foreign elements, doesn’t merit the name but only deserves to be entitled the South Indian Lexicon.
Definition of words is as defective as the presentation of vocabulary in the Lexicon.
‘ƒppam’ is not a vulgar form of ‘appam’. Both denote different kinds of confection. šuvaro——i is not liver but spleen. Potti is not varƒl, but kuŠavai, which is much smaller than varƒl and grows only upto onefoot, while varƒl grows upto two feet and resembles a grown-up man's shin in size and shape. Both are fresh-water fishes but different species.
The poetic order of words in Tamil is of eight modes, one of which is A˜aimaŠipƒppu, so called because a poem or stanza with that order makes sense only when all of its lines are taken in the reverse order, which resembles a snake coming out of its hole head foremost after taking a complete turn as it had entered the hole also in the same manner, i.e., head foremost. So, if a quartrain of A˜aimaŠi pƒppu construction is to be interpreted, the fourth line becomes the first, the third line the second, the second line the third, and the first line the fourth.
The Lexicon defines A˜aimaŠi pƒppu as follows:
‘A mode of constructing in which the expression at the end of a verse is conjoined with a word in the middle of a verse, or with one in the beginning of another verse, one of eight poru˜k†˜.”
This is entirely different from that given in Tamil grammars, and not in keeping with the primary, meaning of the term A˜aimaŠi pƒppu, lit. ‘hole-turning snake.’
Kašakara-am (gajakar–a) p†du-tal is an idiomatic expression meaning ‘performance of a somersault as that of an elephant’ and used to denote the accomplishment of a most difficult task by a person. The Lexicon has taken the expression to mean ‘moving one's ear or ears as an elephant’. There is not only lack of force in this interpretation, but also the verb p†du does not admit of such a construction.
As regards derivation, the lexicon is most mischievous. Almost all the most important Tamil words are shown to be of Sanskrit origin by means of tendentious and absurd etymologies.
All native Sanskrit dictionaries unanimously declare their contents to be exclusively of Aryan origin, though 46% of them at least are either Tamil words or their derivatives. The Sanskritists have been notorious impostors from the very beginning, claiming celestial descent for themselves and divine origin for their ancestral language and literary dialect. This is not surprising, as it is quite characteristic of them. But it is astonishing, that a western professor like Monier Williams should have been so blind and gullible, as to base his Sanskrit-English Dictionary entirely on the native Lexicons without any scrutiny whatever. It was this work that emboldened the editors of the Tamil Lexicon, to derive from Sanskrit as many Tamil words as they liked, in utter disregard of the golden principles framed by Dr. Caldwell.
To connect the Tamil word aiyan, a name of kinship of native origin, with ƒrya, a racial name of foreign origin, is arbitrary and absurd in the extreme. ‘Aiyan’ is a genuine Tamil word primarily meaning ‘a great one’. On the basis of this idea, it came to signify God, a king or chief, a hermit, a teacher, one's father, one's elder brother, a senior and so on. Every aged and respectable man is addressed aiyƒ, the vocative of ‘aiyan’. There are several pure-blooded Tamilian castes including the lowest, hereditarily employing the word aiyan to denote the male parent.
‘Aiyan’ is derived from ‘ai’ whose primary meaning is greatness.
‘Accan’ a corruption of ‘attan’, is another Tamil word meaning ‘a father’ and meeting with the same fate of having been derived from ‘Arya’ through the Prakrit word ajja’.
Vari, ‘tax’, lit. ‘that which is tied up’, is derived from bal, which means ‘an oblation or sacrifice’ and has nothing to do with taxation at all. What is worse is, that this derivation is singularly chosen as a mark of excellence of the Lexicon.
One of the curious derivations given in the Lexicon is the following: “ƒmavadai < ƒma+. Cake fried, but not thoroughly, in oil or ghee” (Vol. I, p. 234).
This is a typical instance, in which a Tamil word is deliberately distorted in order that an Aryan origin may be attributed to it, by a wrong construction put up on it.
The correct form of the compound word is ƒmai vadai, and the cake is so called, because of its convex or double convex shape which resembles the shell or the body of a tortoise.
There are also some other articles called after the tortoise for the same reason; e.g.ƒmaittƒli,ƒmaippalakai, ƒmaipp‡ttu etc.
A number of words, among those indicated by an asterisk to be of non-Tamil origin, upto the end of page 506 of the Lexicon, are undoubtedly Tamil.
e.g. umbarƒr, ‘celestials’; uyarndavan, ‘ a noble or high-born person.’
The idiomatic expression ammai p†du-tal ‘to be vesicated’. ‘to make an attack, as small pox’, is given in the wrong form ammai p†——u-tal. P†du means ‘to put’ and ‘p†——u ‘ to feed through a feeder, as aliquid’.
The guiding principle of the compilers of the Lexicon seems to have been, to reduce Tamil to the lowest minimum possible, and show it to the world to be a mongrel language of no importance.
Dr. Caldwell discovered the true etymology of only a small number of the Tamil words contained in Sanskrit; but even those findings were not utilised by the compilers of the Lexicon.
All the defects explained so far have to be attributed immediately to the nature of the responsible members of the editorial staff, who had neither evinced a genuine love for Tamil, nor exhibited any ability to compile a standard dictionary of Tamil, and ultimately to the composition of the University Authorities.
Of the two Tamil schools of thought, the orthodox and the heretic, the former was entirely unrepresented on the editorial staff and hence all the evils.
The editors had not done any etymological or philological research in Tamil, and had no experience in lexicography. They were not conversant with the Tirunelveli dialect, which is the richest in vocabulary.
Almost all the members of the editorial staff seem to have been vegetarians, and to have had no idea of the articles of non-vegetarian diet. Though the Lexicon contains a large number of names of fishes, there are still about a hundred to be added to them.
The editorial staff had no idea, at the beginning, of the copiousness of the Tamil vocabulary, the nature of the colloquial dialect of Tamil, and the method of collecting the words relating to various arts and sciences, and had entirely depended upon the dictionaries and the epinal glossaries of certain classics. Even some grammatical terms occurring in Tolkƒppiyam, for instance, iyalašai and uriyašai, find a place only in theSupplement. It was only after a long time that the editorial staff came to know that there are a large numberof words confined to the colloquial dialect. Even then they did not show any keen interest. When I offered my services in 1934, when I was a teacher in the Bishop Heber High School, Puttur, Trichinopoly, for collecting the thousands of words current in the retired districts, on condition that I should be employed on a fixed salary of Rs. 100 p.m. for a period of two years, it was flatly rejected by the Editor. The only thing he did was to enlist myself as a Honorary Referee, and sanction me a complete set of the Lexicon volumes, in recognition of the list of 200 words that I had sent him. What is curious is, that some of the words I sent were not incorporated in the Supplement; for instance, karuŒga˜amar and kƒrokkal. The editorial staff have also not been faithful in transcribing the meanings given in Dr.Winslow's Dictionary, though they had first taken it as the main basis of work. For instance, the 4th meaning given under the word pa‹‹ukiŠ,,‹, viz., ‘to recite or interpret word by word, vivarikka’, is omitted in the Lexicon.
Except the Rev. J.S.Chandler, who remained in office only for a short period, the members of the editorial staff never visited or sent agents to the various artisans and workmen, for collecting technical terms and ascertaining their meanings and entrusted the work entirely to the Literary Associates and Honorary Referees, who were after all only honorary workers. Hence, many names of tools and instruments are not found in the Lexicon. e.g. uru-dayaram, kattiyaram, šittiyaram, p‡varam, pondaram, mu˜˜aram, mudukaram, etc., the different kinds of file used in carpentry.
Of the terms relating to castes, sub-castes, social customs and ceremonies, children's games, plants and insects, ete., there are hundreds unknown to the Lexicon.
The work of the Lexicon, with the exception of the Rev. J.S. Chandler, has been supervised, guided and executed by Sanskritists. The editor, Mr. Vaiyapuri Pillai, though a Tamilian, was not a genuine lover of Tamil, and an adherent of the orthodox school. His dating of Tolkƒppiyam to the early centuries of theChristian era, was in keeping with his habit of post-dating of all early Tamil classics. His definition of uriccol, iyaŠcol, tirišol and tišaiccol are wrong and misleading. He was not able to construe a simple phrase ‘vi‰ippatr†‹Šƒ’ occurring in the Tolkƒppiyar šutra.
“Mo‰ipporu— kƒra–am vi‰ippatt†‹Šƒ (Tol.877)
He has mis-interpreted this sutra as, “Tolkƒppiyar only says that the origin of words is beyond ascertainment”. Tolkappiyar has never said so. Vi‰ippatt†‹Šƒ means “will not be clear at a glance.” The editor has evidently ignored the modifying adverb ‘vi‰ippu’ in his interpretation. There is as much difference between t†–Šƒ and vi‰ippatt†–Šƒ as between ‘cannot talk’ and ‘cannot fluently talk’, Even at this stage, the ascertainment of the orgin of words is possible in the case of more than 50% and it must have been more so at the time of Tolkƒppiyar who seems to have flourished in the 7th century B.C.
The origin of pudalai, ‘snake-gourd’, which is erroneously derived from pa—†likƒ, by reverse process, is as follows:
Pu˜ (po˜ ‘to bore’)> pu˜al (‘hollow’)> pudal> pudalai, ‘that which is hollow’.
Though a section of the Sanskritists of Tamil Nadu is descended from the original Vedic colonists, whomigrated to the South 3,000 years ago, none of the group has become an unquestionable authority on the Tamil language so far. The reasons for this are the following:
(1) The Sanskritists do not identify themselves with the Tamilians, and are still keeping up their Aryan spirit alive in every respect. (2) They do not move closely with the Tamilian peasants, whose dialect is tolerably pure and the richest in colloquial idioms: (3) They are not at all interested in learning Tamil words and idioms and using them in their speech, but on the other hand, bent upon adulterating Tamil by introducing unnecessary Sanskrit words into it.
A literature of a nation can be mastered by any foreigner, but not its language whose idioms and usages emerge from the depth of the native mind. Several generations of domiciliation after naturalization, and complete identifications and close social contact with the native population, are indispensable for a foreign people to master the language of the land to which they have migrated.
Sanskrit was considered all-important and Tamil was relegated to the background hitherto, but, now thescales are changed.
The University Authorities are dominated by Sanskritists who are by nature not Tamil-lovers.
The present Vice-Chancellor, though a Tamilian by ancestry, is unfortunately an Andhra by mother-tongue, and hence unable to know who is who in the Tamil field.
Popularity among the Sanskritists being considered to be a fundamental qualification for employment in the University, the relation between Sanskrit and Tamil being that between an aggressor and a resistor, and the colossal illiteracy of the Tamil
masses being unfavourable for creating a public opinion in favour of Tamil, it is eagerly looked forward to formation of a favourable world opinion, which alone can remove the grossest injustice done to Tamil during the past three thousand years.
=================================================================================--2014-02-07 Subashini Tremmel <ksuba...@gmail.com>:நண்பர்களே,--மற்றொரு இழையில் பாலு இன்று மொழிஞாயிறு எனச் சிறப்புடன் அழைக்கப்படும் தேவநேயப் பாவாணர் அவர்களின் பிறந்த தினம் இன்று எனக் குறிப்பிட்டிருந்தார். அவர் நினைவாக நமது வலைத்தளத்தில் முன்னர் இணைக்கப்பட்ட ஒரு கட்டுரையை உங்கள் வாசிப்பிற்காகப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.தேவநேயப் பாவாணர் பற்றி அறிந்தவர்கள், அவர் தொடர்புடைய தகவல்களை, கட்டுரைகளைச் செய்திகளை இந்த இழையிலேயே வழங்கலாம்.சுபா"மொழிஞாயிறு" தேவநேயப் பாவாணர்
முனைவர் சி.சேதுராமன்
"மொழிஞாயிறு" என்று போற்றப்படும் தேவநேயப் பாவாணர் 1902ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 7ம் தேதி நெல்லை மாவட்டம், சங்கரநயினார் கோயிலில், ஞானமுத்தன் - பரிபூரணம் ஆகிய இருவருக்கும் பத்தாவது மகனாகப் பிறந்தார். பெற்றோர் இட்டபெயர் "தேவநேசன்". இளம் பருவத்திலேயே தமது தாய் - தந்தையரை இழந்தார். ஐந்தாம் அகவையிலேயே கொடிய வறுமைக்கு ஆளானார். அதனால் தாயைப் பெற்ற தந்தையார் குருபாதம் என்பவரின் அரவணைப்பில் வளர்ந்தார். அவரது உதவியால் வட ஆர்க்காடு மாவட்டத்திலுள்ள ஆம்பூர் மிசெளரி நல்லஞ்சல் உலுத்தரின் விடையூழிய நடுநிலைப்பள்ளியில் பயின்றார்.
பின்னர் நெல்லை மாவட்டம் பாளையங்கோட்டையில் திருச்சபை விடையூனியக் கூட்டுறவு உயர்நிலைப் பள்ளியில் பயின்றார். 1921ம் ஆண்டு ஆசிரியப் பணிக்குச் செல்ல அவர் விரும்பியபோது, அவருக்கு, அவரது ஆசிரியர், பண்டிதர் மாசிலாமணி என்பவர் ஒரு சான்றிதழ் வழங்கினார். அதில் பாவாணரின் பெயரை, "தேவநேசக் கவிவாணன்" என்று குறிப்பிட்டார். பின் அப்பெயரையே தம் பெயராகக் கொண்டார் பாவாணர். அவ்வாண்டிலேயே தாம் இளமையில் பயின்ற ஆம்பூர் நடுநிலைப்பள்ளியில் உதவித் தமிழாசிரியராகப் பணியில் சேர்ந்தார்.
1924ம் ஆண்டு மதுரைத் தமிழ்ச்சங்கப் பண்டிதத் தேர்வு எழுதி வென்றார். "நேசன்" என்பதும் "கவி" என்பதும் வடசொற்கள் என்பதை அறிந்துகொண்ட பின்னர், தம் பெயரைத் "தேவநேயப் பாவாணர்" என அமைத்துக்கொண்டார்.
1926ம் ஆண்டு திருநெல்வேலி தென்னிந்திய தமிழ்ச் சங்கம் நடத்திய தனித் தமிழ்ப் புலவர் தேர்வெழுதி அதில் வெற்றி பெற்றார். பின்னர் பி.ஓ.எல் தேர்வும் சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தில் எழுதி வென்றார். எம்.ஓ.எல். பட்டம் பெறுவதற்கு "திராவிட மரபு தோன்றிய இடம் குமரி நாடே" என்னும் பொருள் குறித்து இடுநூல் எழுதி, சென்னை பல்கலைக்கழகத்தில் அளித்தார். ஆனால் பாவாணரின் இந்நூலை பல்கலைக்கழகம் ஏற்கவில்லை.
பாவாணர் ஓரிடத்தில் நிலைத்து பணி செய்யவில்லை.
முகவை மாவட்டத்திலுள்ள சீயோன் மலை உயர்நிலை தொடக்கப்பள்ளியில் சிறிது காலம் பணியாற்றினார்
தஞ்சை மாவட்டத்திலுள்ள மன்னார்குடி பின்லே கல்விச்சாலையில் சில ஆண்டுகள் பணிபுரிந்தார்.
- திருச்சி பிஷப் ஹீபர் உயர்நிலைப் பள்ளியிலும்
- அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் விரிவுரையாளராகவும்
சேலம் நகராண்மைக் கல்லூரியிலுமாகப் பற்பல இடங்களில் பணிபுரிந்தார்.
இஃது இவரது சொல்லாய்வுக்கு உறுதுணையாய் இருந்தது. வறுமை வாட்டியபோதும் வாழ்நாளெல்லாம் சொல்லாய்வுக்காக நூல்களை வாங்கிக் கொண்டிருந்தார்.
1974ம் ஆண்டு பாவாணர் செந்தமிழ்ச் சொற்பிறப்பியல் அகரமுதலி இயக்குநராக இருந்தபோது, அவருக்கு மராட்டிய மொழி அகரமுதலி ஒன்று தேவையாய் இருந்தது. அப்போது மூர் அங்காடியில் இராசவேல் என்ற பழைய புத்தக வணிகரிடம் அந்நூல் இருந்தது. அந்த அகராதியைப் பாவாணர் அரசு பணத்தில் வாங்காது தமது பணத்திலேயே வாங்கினார் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
பன்மொழிப் புலவராகிய பாவாணர் வீட்டில் உலக மொழிகளில் உள்ள அனைத்து அகராதித் தொகுப்புகளும் இருந்தன. பாவாணர் தாமே முயன்று பல மொழிகளையும் கற்றார். திராவிட மொழிகள், இந்திய மொழிகள், உலகமொழிகள் ஆகியவற்றில் பெருமொழிகளாய் அமைந்த 23 மொழிகளைக் கற்று, அவற்றின் இலக்கண அறிவும் பெற்றவர் என அறிஞர் கூறுவர்.
சென்னைப் பல்கலைக்கழக அகரமுதலியினை ஆராய்ந்து அதில், ஆயிரக்கணக்கான தென் சொற்கள் விடப்பட்டிருப்பதும், தமிழின் அடிப்படைச் சொற்களையெல்லாம் வடசொல்லென்று காட்டியிருப்பதும் தமிழ்ச் சொல் மறைப்பாகும் என பாவாணர் சுட்டிக்காட்டினார்.
காலமெல்லாம் பாவாணர் சொல் வழக்காறுகளைத் தொகுத்தார். அவர் தொகுத்த சொற்களஞ்சியச் செல்வத்தினைத் தாம் எழுதியவற்றில் வாரி வழங்கினார். எழுதுவது போலவே பேசுவார். அவர் நூல்கள் போலவே உரையாடலிலும் ஊடகமாகச் சொல்லாய்வு தலைதூக்கி நிற்கும். பாவாணரைப் பற்றி, "சொல்லாராய்ச்சித் துறையில் தேவநேயனார் ஒப்பற்ற தனித் திறமையுடைவர் என்று யாம் உண்மையாகவே கருதுகின்றோம்," என மறைமலையடிகளார் குறிப்பிடுகிறார்.
பலசொற்கள் வடமொழியில் இருந்தே வந்தது என்று பலர் கூறியபோது அதனை மறுத்து அவை தூயதமிழ்ச் சொற்களே என மெய்ப்பித்தவர் பாவாணர். "புத்தகம்" எனும் சொல் வடசொல்லில் இருந்து வந்ததாகக் கூறுவர். இதனை மறுத்து பாவாணர், "புத்தகம்" என்னும் சொல் "பொத்தகம்" என்பதன் வழிவந்த சொல்லாகும். அதாவது புல்லுதல் - பொருந்துதல், புல் - பொல் - பொரு - பொருந்து - பொருத்து - பொத்து - பொட்டு, பொத்துதல் - பொருத்துதல், சேர்த்தல், தைத்தல், மூட்டுதல், மூடுதல், பொத்து - பொத்தகம் - பொத்திய (சேர்த்தல்) ஏட்டுக்கற்றை, எழுதிய ஏட்டுத் தொகுதி என விளக்கி இஃது தூய தமிழ்ச்சொல் என்று மொழிகிறார்.
சொல்லாய்விற்காக அரும்பாடுபட்டவர் பாவாணர். "மொழியாராய்ச்சி" என்ற பாவாணரின் முதற்கட்டுரை, செந்தமிழ்ச்செல்வி ஜூன் - ஜூலை திங்களிதழில் 1931ம் ஆண்டு அவரது 29ம் அகவையில் வெளிவந்தது. "உலகத் தமிழ்க் கருத்தரங்கு மாநாடு" என்ற அவரது இறுதிக் கட்டுரை அதே இதழில் 1980ம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்களில் வெளிவந்தது. இருப்பினும் ஐந்தாம் உலகத் தமிழ் மாநாடு மதுரை நகரில் 1981ம் ஆண்டு ஜனவரி 4ம் தேதி தொடங்கியபோது வெளியிடப்பட்ட மலரில் இடம்பெற்றதும், பாவாணரால் மாநாட்டரங்கில் படிக்கப்பெற்றதும் ஆகிய கட்டுரை, "தமிழனின் பிறந்தகம்" என்னும் கட்டுரையாகும்.
மாநாட்டு அரங்கில் இக்கட்டுரைக்கு பாவாணர் விளக்கம் கூறிக்கொண்டிருக்கும்போதே அவருக்கு மாரடைப்பு ஏற்பட்டு, அவரது 79ம் அகவையில் இயற்கை எய்தினார்.
தொகுப்புக் கலைத்தோன்றலாகிய பாவாணர் அகரமுதலிகளைத் தொகுப்பதில் பேரார்வம் கொண்டுழைத்தார். அப்பணி வளர்ந்து கொண்டே இருந்தது. அவரது மூச்சின் ஓய்வில்தான் அத்தொகுப்பு முடிவுற்றது. வாழ்நாளின் இறுதிவரை தமிழுக்காகவே வாழ்ந்தார். இதனை தமிழ்கூறும் நல்லுலகத்தார் அனைவரும் அறிவர். பாவாணர் தோன்றி 107 ஆண்டுகள் ஆகிய நிலையில் அவரது தமிழ்ப்பணியை தமிழ் ஆர்வலர்கள் அனைவரும் நினைந்து, அவர்தம் வழியில் சென்று தமிழ் மொழிக்கு சிறப்பு சேர்ப்பதுடன், அதனைக் காப்பதும் அனைவரின் கடமையாகும்.
நன்றி: தமிழ்மணி (தினமணி)நமது வலைப்பக்கத்தில் இங்குள்ளது.--Suba Tremmelhttp://subastravel.blogspot.com- சுபாவின் பயணங்கள் தொடர்கின்றன..!http://subahome2.blogspot.com - ஜெர்மனி நினைவலைகள்..!http://subaillam.blogspot.com - மலேசிய நினைவுகள்..!http://ksuba.blogspot.com - Suba's Musingshttp://tamilheritagefoundation.blogspot.com - த.ம.அ செய்திகள்http://voiceofthf.blogspot.com - மண்ணின் குரல்http://video-thf.blogspot.com - விழியக் காட்சிகள்http://image-thf.blogspot.com - மரபுப் படங்கள்
http://kanaiyazhi-ezine.blogspot.com - கணையாழி
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/groups/opt_out.
--
"Tamil in Digital Media" group is an activity of Tamil Heritage Foundation. Visit our website: http://www.tamilheritage.org; you may like to visit our Muthusom Blogs at: http://www.tamilheritage.org/how2contribute.html To post to this group, send email to minT...@googlegroups.com
To unsubscribe from this group, send email to minTamil-u...@googlegroups.com
For more options, visit this group at http://groups.google.com/group/minTamil
---
You received this message because you are subscribed to the Google Groups "மின்தமிழ்" group.
To unsubscribe from this group and stop receiving emails from it, send an email to mintamil+u...@googlegroups.com.
For more options, visit https://groups.google.com/groups/opt_out.