ELLERİNDEN TUTAMADIM...

[peya...@gmail.com]

Sahil boyu yürüyorduk,içimde bir huzur vardı çok uzun zamandır
kendimi böyle hissetmemiştim.Denizin dalgaları konuşmalarımıza eşlik
ediyordu,akşamın romantizmi her ikimizi de
heyecanlandırıyordu.Cümlelerimi kontrol edemiyordum ağzımdan nerdeyse
o sihirli sözcükler dökülüverecekti.Ayaklarımın titremesi bir türlü
geçmek bilmiyordu.Az ilerdeki villaların üstten bakışları artık beni
rahatsız etmiyordu.Dünyadaki her türlü olumsuzluğa karşı çok
güçlüydüm,ona karşı da bir o kadar zayıf.Esmer yüzünü akşamın
karanlığında zar zor seçebiliyordum.Espriler yaparak onu güldürmeye
çalışıyordum.İleriye doğru bakarak gülümseyişini aklımda
canlandırıyordum, sesi kulağımı okşayarak kalbime iniyordu.Bana
arkadaşça yaklaştığını, başka duygular beslemediğinin farkındaydım.Ama
olsun o yanımdaydı, bu durum kavgalı yıpratıcı bir evlilikten daha
iyiydi.Ömür boyu yanından ayrılmamalıydım.Her şeyin elimde olduğunun
farkındaydım,küçük duygusal bir açılımımın onu benden koparacağını bir
daha hiç göremeyeceğimi biliyordum.Bu yanı belki de beni sınırsız bir
sevgiye itmişti.Hayat onun için ya A'dı, yada B,Başka türlü
olamazdı.Batının ikiyüzlü yaşam tarzını empoze eden yüzyılımız bu
süsen çiçeğine dokunamamıştı.Adımlarından saniyeleri sayıyordum vakit
neden mutlu anlarda hızlıca akar?Ve siz buna engel olamazsınız.Saçları
rüzgardan dağılıyordu sık sık toplamaya çalışıyordu.Ne kadar
güzeldi.Bu yürüyüşümüz gibi daha sonraları onlarca yürüyüş yaptık
hiçbir zaman duygularım ona karşı değişmedi.Onu hala seviyorum.

Yarın düğünü var, ben de yakın arkadaşı olarak davetliler
arasındayım.Fotoğraf makinemi alıp onun bu mutlu anını çekeceğim.Tıpkı
yıllardır çektiğim acılarım gibi soğuk kanlı bir şekilde...

[peya...@gmail.com]