KÜLTÜREL DEĞERLER & VARLIKLAR DOSYASI : Çam Süsleme Histerisi Kültürel Soykırımın Ayak Sesleri mi ???

[Digi Security (İŞNET)]

Çam Süsleme Histerisi Kültürel Soykırımın Ayak Sesleri mi ???

Yorumcalar

15 Aralık 2025

Her Aralık ayının ikinci yarısında, Türkiye’nin sokaklarında ve sosyal medya mecralarında aynı nakarat yükselir: “Müslüman Noel Kutlamaz!”, “Noel kutlamak gavur adetidir!”, “Çam ağacı süslemek dinden çıkarır!” Kendini “dindar” addeden kesim, panik havasıyla sokaklara dökülür; çam ağaçlarını devirir, çam çevre kırarak yılbaşı süslerini indirir, kendilerini paralarcasına bağırır çağırır. Din elden gidiyormuş gibi sergilenen reaksiyonlar, aslında çok daha derinlerde yatan kültürel çatışmanın ve manipülasyonun yüzeydeki yansımaları olabilir mi?

Kadim Mirasın Çalınışı: Nardugan’dan Noel’e Uzanan Gölge

Yılbaşı kutlamalarının kökeni, Hristiyanlıktan çok daha eskiye, kadim Türk geleneklerine dayanır. Eski Türklerin “Nardugan Bayramı” adını verdikleri gelenek, “Yeniden Doğan Güneş”i temsil ederdi. Kış gündönümünde (21-22 Aralık) kutlanan Nardugan, gecelerin kısalıp günlerin uzamaya başlamasının, doğanın yeniden canlanmasının kutlamasıydı. Akçam ağacı süslenir, altında şarkılar söylenir, hediyeler verilir, yeni başlangıçlar için dilekler tutulurdu. Günümüzdeki yılbaşı ağacı, hediye geleneği ve hatta Noel Baba (Ayaz Ata’nın evrimi) kadim Türk ritüellerinden izler taşımaktadır.

Hristiyanlığın yılbaşı kutlamalarına adaptasyonu Türk kültürel etkileşimin parçasıdır. 325 yılında toplanan İznik Konsili, aldığı siyasi kararla 25 Aralık’ta İsa’nın doğumunu kutlama kararı almıştır. Oysa İncil’e göre İsa Sonbahar’da doğmuştur. İmparator Konstantin döneminde, İsa’nın doğumu olarak 24 Aralık’a alınmış ve Noel Bayramı denmiştir. Batı Kilisesi 25 Aralık’ta kutlar.

Eski Türkler gibi çam süsleme ise ilk olarak 1605’te Almanya’da görülmüş ve oradan diğer Hristiyan ülkelere geçmiştir. Batı’nın en büyük bayramını “göçebe ve ilkel” olarak gördüğü Türklerden “yürütmüş” olduğunu ortaya koymaktadır.

Osmanlı’dan Cumhuriyete: Yılbaşı Kutlamalarının Tarihsel Çelişkileri ve Dönüşümü

Osmanlı döneminde alternatif yılbaşı kutlamaları vardı, ancak her sene 11 gün geriden gelen hicri (ay) takvime göreydi. Muharrem ayı, hicri yılbaşı olarak kabul edilir, padişahlar “Muharremiye” adı verilen hediyeler dağıtırdı. Osmanlı’da çam süsleme geleneği “nahıl” adı altında yüzyıllarca devam etti. Nahıllar, gelin ve sünnet alaylarında balmumundan figürler, değerli taşlar ve ipek mendillerle süslenirdi. 19. yüzyılda miladi takvime göre kutlamalar başladı. 1829’da İngiliz elçisinin balosuna Osmanlı devlet adamları katıldı. Özellikle 1853-1856 yılları arasında yabancı askerlerin etkisiyle kutlamalar yaygınlaştı.

Dönemin yazarları, kutlamaları “hovardalık rezaleti” olarak tasvir etti. Cumhuriyet’in ilanından sonra kutlamalar devam etti. 1926’yı 1927’ye bağlayan gece ilk miladi yılbaşı kutlandı. 1935’ten itibaren “resmi tatil” ilan edildi. Tarihsel süreç, yılbaşı kutlamalarının Türk toplumunda köklü geçmişi olduğunu ve farklı kültürel etkileşimlerle şekillendiğini göstermektedir.

Seçici Dindarlığın İkiyüzlü Dansı: Gösteriş ve Çelişkiler

“Pek Müslüman” kesimin sesi, kendi çevrelerindeki tesettürlü ancak bol makyajlı, dudak dolgulu, filtreli gösteriş budalası “Süslüman” influencer’ların gelin hamamı, bekarlığa veda partisi, baby shower, gender reveal, sevgililer günü gibi hersene yeni icatlarla genişlettiği kutlamalarını sosyal medyada gözümüze soka soka yaparken neden gıkı çıkmaz?

Batı kökenli tüketim çılgınlıkları, lüks partiler, israf dolu etkinlikler dinen hoş görülürken, neden sadece yılbaşı hedef tahtası oluyor? Birine “haram” diye feveran ederken, ötekine göz yuman, dinin sadece başkalarının eğlencesini yasaklamak için var olduğunu düşünen “seçici dindarlık” anlayışının çarpıcı örneğidir.

İkiyüzlü bu hokkabazlık, toplumun kültürel kodlarıyla oynayan, gerçek dindarlığı değil, şekilciliği ve gösterişi ön plana çıkaran zihniyetin ürünüdür. Dini değerlerin kişisel çıkarlar ve sosyal statü uğruna nasıl çarpıtılabileceğinin açık göstergesidir.

Siyasal İslamcıların Yılbaşı Çelişkisi ve Tarihsel Gerçeklerle Yüzleşme

Siyasal İslamcı kesimin yılbaşına karşı çıkarken sergilediği çelişkili tutumlar dikkat çekicidir. Ankara’da saray yapıp Papa’yı açılışa getirmeleri, İznik’te ayin yaptırmaları, ve daha nice kutlama yapmaları orta iken, ancak çam ağacına gelince ortalığı ayağa kaldırmaları, çelişkinin bariz örnekleridir.

Çam süslenmesini cahilce “Hristiyan geleneğidir” diyerek kendi köklerini reddeden zihniyet, Batı’nın en büyük bayramını Türklerden alıp “yürütmüş”tür. Osmanlı’da bile kutlamalar yapılırken, günümüzde “Osmanlıcı” süsü verenlerin Hristiyan adeti demesi, tarihsel gerçeklerle çelişir. İdeolojik körlüğün ve tarihsel bilgisizliğin, kültürel mirasın yanlış yorumlanmasına nasıl yol açtığını gözler önüne sermektedir.

Gerçek Tehditler ve Gizli Operasyonlar: Kimin Oyunu Bu?

Çam ağacı süslemek ve kutlamak kimsenin dinini elinden almıyor. Sadece yeni yıla umutla girmek, sevdiklerimizle paylaşmak… Gerçek dindarlık, başkalarının masum eğlencesine karışmak değildir; kendi hayatında tutarlı olmak, israfı, gösterişi, ikiyüzlülüğü bırakmaktır.

Gerçek kültür tarihini bilmek, saçma tartışmalarla vakit öldürmekten alıkoyar. Ülkemiz iç destekli küresel elitler arafından soyulurken, halk açlık tehlikesiyle karşı karşıyayken, Türkiye’nin toprakları ve değerleri elimizden kayıp giderken, ABD’nin ve Siyonist kriptoların İslam içi çatışma stratejisiyle kripto kadroları Truva atı gibi kullanmasına izin verirken, boş işlerle uğraşmak yerine, kendi köklerimize sahip çıkmalı ve gerçek sorunlara odaklanmalıyız.

YORUMCALAR