စာ မူၾကမ္းအား စာျပင္မအပ္ခင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိုးတြင္းအျပင္းေျပဖတ္ရန္ တင္ေပးပါသည္။ စာရုိက္မွား ပါသည္။
Tomme Aung
ထင္းရူးပင္ရိပ္ေအာက္တစ္ေခါက္ေရာက္႕ခဲသည္ ။ ေသြးသစ္၏ အခ်စ္ရသစာအုပ္ ၁၀ လပိုင္း ထြက္ရွိမည္။
အခန္း (၁)
ညိုျမျမ ကုန္းရုိးတန္းေပၚ ေသြးတစ္ေယာက္လမ္းေလွ်ာက္လာပံုကအသက္မဲ့လွသည္။ အေၾကာမဲ့ေျခတံတစ္စံုက အာရုံေၾကာစံုေသာဦးေနာက္၏ခိုင္းေစမွဳေၾကာင္.ေႏွးေကြးစြာေလ်ုာက္လွမ္းေနရသည္။ မိမိလုပ္မွျဖစ္မည္ဆိုတဲ႔အသိကဖိအားတစ္ခုျဖစ္ေနရျပီး စိမ္းစို၀င္းပအရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းထလွေနသည္႕ ထင္းရဳွးနဲ.က်ြန္းေတာမ်ားဖံုးအုပ္ေနေသာေတာင္တန္းေတြကေတာင္ သူတို.အလွကိုမခံစားနိုင္ေသာသက္ရွိလူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္္ထင္ေကာင္းထင္ေနၾကေပမည္။ ေလာကတစ္ခြင္လံုး မိွဳင္းျပျပႏွင္. အုပ္ဆိုင္းညိဳေမွာင္ေနသည္။ ေလေျပတစ္ခ်က္ ၀င္အေခြ.မွာ ေမာပန္းေနမွဳေတြေျပေပ်ာက္သြားရ၏။စတင္ထြက္ခြာစဥ္ကထက္ ေလေျပအရွိန္ရလာေတာ.ေလျပင္းအသြင္ေဆာင္လာသည္။ ေစာေစာကေနေရာင္ျခည္ေတြ တိမ္ထုဖံုးလြမ္းျခင္းခံလုိက္ရသျဖင္. လွပေသာေတာေတာင္တန္းတို.ေလတိုးသံ တစ္ရွဲရွဲမည္ကာ စိတ္ဆိုးလာသေရာင္ရွိသည္။
မိုးတြင္းအခါမ ို႔ရြံ႕ ဗြက္ကထူ စိုစိပြထေနေသာ ေျမလမ္းကို ဖခင္ခိုင္းလို.သာလာရသည္ အေၾကြးေတာင္းဆိုလ်ွင္ေတာင္းရမွာရွက္တတ္သူ ေသြး ၊ ကေလးဘ၀သာသာ ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ရသူပါေလ။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ဖ်ားက သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းေဒသတစ္ခုရဲ.အနီး ေတာျမိဳ.ကေလးအနားမွာမိသားစုေနၾကေပမဲ.ဇာတိကမန္းတေလး ၊ဖခင္ရဲ. အလုပ္က ေတာေတာင္နားေဘး ၊မိသားစုအလုပ္နဲ.နီးရာ ၀န္းသိုျမိဳ.ေလးမွာေက်ာင္းတက္ရ ဖခင္အလုပ္ကူညီရနဲ.ေသြးတစ္ေယာက္စိတ္ ပ်က္ေနရေလသည္။
ဧက တစ္ေသာင္းနီးပါးရွိ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္း ကို ေသြးဖခင္က ပါမစ္ရျပီး လုပ္ကိုင္ေနတာမို.ေသြးခမ်ာ သားအၾကီးဆိုေသာ အသိစိတ္ေၾကာင္.ေက်ာင္းတစ္ဖက္ႏွင္.ကူလုပ္ေပးေနရ၏။
ဖခင္ျဖစ္သူကလည္း ေသြးကိုအေတာ္အတန္အားကိုးသျဖင္.သားတစ္ေယာက္လုပ္အားကို ျပသေနရသူေသြး ၊ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ.သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ. ၾကက္ေတာင္ရုိက္၊ စာဖတ္၊ စာေပအေၾကာင္းေဆြးေႏြးဖို.အခ်ိန္မ်ားမ်ားမရခဲ.။ သို.ေသာ္ ဖခင္မွ ေခ်ြး ေျခမ ထိၾကေအာင္ မိသားစုအေရး လုပ္ေဆာင္ေနတာျမင္ေတာ. ေသြး မေနသာေတာ.၊ ဖခင္ကိုသနားသည္.စိတ္ေၾကာင္. မိသားစုအလုပ္အား အရြယ္ႏွင္.မလိုက္ေအာင္ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးရသည္။ ေသြးရဲ.ညီေလး၊ အမ၊ ညီမတို.အျပင္ မိခင္ရဲ.အားေပးစကားေၾကာင္. ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာပင္ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းအား၀င္ေရာက္ကူညီလုပ္ေပးေနရျပီ။ မိသားစုတာ၀န္ကို တစ္နိဳင္တစ္ပိုင္ကူညီလုပ္ေပးရလို.လဲ ေသြး ေက်နပ္ေနပံုရသည္။
ယခုလည္း သစ္ခြဲသားမ်ား ၀ယ္ယူခဲ.ေသာ ၀န္းသိုျမိဳ.အနီး ေက်းရြာတစ္ရြာမွ သစ္ကုန္သည္တစ္ဦးထံ ရစရာရွိေသာကုန္ဖိုးအား အေတာင္းခိုင္းသျဖင္. အလုပ္ၾကီးၾကပ္သူ ဦးေလးၾကီးႏွင္အတူ.ထြက္လာခဲ.ျခင္းျဖစ္သည္။ ညေနမုိးမခ်ဳပ္မီ ေနထိုင္ရာအရပ္ ျပန္ေရာက္ဖို. ျမန္ျမန္သြားေနရေပမဲ. ေျခေထာက္ အစံုကမလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္နဲ. မိမိ၏စိတ္ခံစားမွဳကို မသိက်ိဳးက်ြန္ျပဳေနျပန္သည္။
“ ေသြး.. ငါ.တူ ၊ေရွ.နားက ေတာတန္းေဘးမွာ ခဏနားရေအာင္ကြာ၊”
အလုပ္သမားဦးၾကီးေျပာမွ ေလေျပေအးကိုသတိထားမိျပီး အသက္ျပင္းျပင္းရူရွိက္မိ၏။ေတာတန္းအလြန္ေတာင္ေစာင္းေဘးနားရပ္နားစဥ္ မိုးတိမ္အုပ္မ်ား ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးလြားေနပံုမွာ ေသြးအား ျမဴဆြယ္ စေနာက္ေနသလားထင္ရ၏။ ပန္းရုိင္းမ်ားကလည္းေလယူရာယိမ္းႏြဲ.ကာ ၀တ္ရည္စုပ္ငွက္ေလးမ်ားရဲ.အနမ္း ကိုေရွာင္တိမ္းေနသလိုပင္၊ ေလျပင္းမုန္တိုင္းက်မလိုနဲ. ေလေျပညွင္းအျဖစ္တစ္ဖန္္ေျပာင္းလဲသြားသည္. ရာသီဥတုေၾကာင္.လိပ္ျပာေလးမ်ား ၀ဲပ်ံလာၾကျပန္သည္။က်ြန္းပင္ႏွင္.ထင္းရွဳးေတာတန္းၾကား ကပ္ပါးပင္ သစ္ခြပန္းရနံ.တို.ေၾကာင္.လက္ရွိေသာကေတြေျပေလ်ာ.သြားကာ အနာဂါတ္ကမ္ဘာ ထဲေျခလွမ္းမိသလိုျဖစ္ရသည္။ ဘ၀မွာဘာေတြအေရးၾကီးပါလိမ္.လို. ေသြးေတြးမိခ်ိန္မွာ…
“ ငါ.တူ ေသြး ခရီးဆက္ရေအာင္ကြာ ” ဟုေျပာ လာမွ အေတြးစပ်က္ မေနာဘ၀င္ ဂယက္ထရျပန္သည္။ ဖခင္ခိုင္းေသာအလုပ္ ျပီးေအာင္လုပ္ရဦးမွာပါလား ဆိုတဲ.အေတြး၀င္လာခ်ိန္တြင္ ေျခလွမ္းတို.ျပင္ျပီးေနျပီ။ သြားရမည္.ရြာေလးကို လွမ္းျမင္ေနရ၏။ ထိုရြာကေလးသည္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ အခ်စ္တို.စတင္ျဖစ္တည္ရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာလိမ္.မည္ကိ ုထိုအခ်ိန္က ေသြးတစ္ေယာက္ မသိခဲ.ရေပ။ အခ်စ္တို.စတင္ရာေနရာသည္ ၀ဲဂယက္ႏွင္.အတူျဖစ္ေပၚတတ္၏ ဆိုသလို ေသြး ဒီရြာကေလးကိုေရာက္တဲ.အခ်ိန္တြင္လည္း ရင္ခုန္သံလွဳိင္းတို.ျဖင္. ထိေတြ.ခဲ.ရသည္။ ေတာတန္းဆံုးေရြ. ရြာ၀င္ျခံရုိးအနီး ႏွစ္ဦးသားအေရာက္မွာ ဆင္ၾကီးတစ္ေကာင္ မိမိတို.ထံသို.ဦးတည္ေျပးလာေနေၾကာင္းေတြ.လိုက္ရသည္။ ” ဟား…ဟ…အာ…..” ေငးေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနခိုက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ သတိေပးသံၾကားလိုက္ရမွ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္းဦးတည္ရာထြက္ေျပးခဲ.ၾကသည္။
“ ေျပး…ေျပး… ဆင္ၾကီးမုံယိုေနတာ၊ လြတ္ေအာင္ေျပး….။”
အသံမွာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏အသံျဖစ္သည္။ အတန္ၾကာေျပးခဲ.ၾကျပီး သတိထားမိခ်ိန္ ဆင္ၾကီးမွာေသြးတို.ႏွင္.ေ၀းရာသို. ေရာက္သြားခဲ.ျပီ။ အေမာေျပလို.ေဘးဘီဂရုစုိက္မိတယ္ဆိုလ်င္ ေသြးတစ္ေယာက္ အသက္ရွဳမွားရျပန္သည္။
မ်က္၀န္းတစ္စံု၏ စူးစိုက္ၾကည္.ျခင္းကိုခံရသျဖင္.အေသအခ်ာၾကည္.လိုက္ရာ ဧကရာဇ္ပန္းကို တစ္ေခါင္းလံုးပန္ထားေသာ မ်က္၀န္းနက္နက္ မ်က္နာ၀ိုင္းစက္စက္ႏွင္. ေအးခ်မ္းေသာအလွပိုင္ရွင္ ၊အသားျဖဴျဖဴ သနပ္ခါးဘဲၾကားႏွင္.ေတာသူအလွတစ္ပါးအား
ေတြ.လိုက္ရသည္။ ေသြး အၾကာၾကီးစိုက္ၾကည္.ေနမိသည္။ သူမကလည္း ျပံဳးစစနဲ.ေသြးကို ၾကည္.ေနျပန္သည္။ မည္မ်ွအခ်ိန္ၾကာၾကာၾကည္.ေနမိသလဲ မသိပါ။ ေသြးတစ္ေယာက္ အမည္မေဖာ္ျပနိုင္ေသာအေတြ.အၾကံဳသစ္တစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရသည္။စကားေျပာမည္ဟု
စဥ္းစားမိခ်ိန္မွာ သူမ က လွစ္ကနဲ ေျပးထြက္သြားသည္။ သူမ ဘယ္သူလဲ၊ ဘာေၾကာင္.သူမ်ားေသမတတ္ျဖစ္တာကို ျပံဳးေနတာလဲေတြးေနစဥ္….
“ ငါ.တူမင္းဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္၊ ေတာ္ပါေသးရဲ.ကြာ၊ ငါကေတာ.ရြာျခံစည္းရုိးေဘးကသစ္ပင္ၾကီးနားေျခေခ်ာ္က်သြားတာ ဆင္ၾကီးငါ.ကိုမျမင္လိုက္ဘူး။ ”
“ ဟုတ္တယ္ဦးေလး က်ြန္ေတာ္လဲ ဆင္ၾကီးေရွ.ကေန ေကြ.၀ိုက္ေျပးနိုင္လို. တည္.တည္.သာေျပးမိရင္ အခုခ်ိန္ဆို လူတစ္ကိုယ္လံုးျပားေနေလာက္ျပီ။”
ေခ်ြးမ်ားအားရပါးရ သုတ္ရင္း ေသြး ကတိုက္ကရုိက္ေျပာလိုက္မိ္၏။
ရြာလယ္အေရာက္တြင္္ ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ အိမ္ၾကီးကိုၾကည္.ျပီး ဦးေလးၾကီးက အိမ္ထဲရွိ ရပ္ေနေသာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးအား
“ အိမ္ရွင္တို. … ကိုစိန္ခိုတို.အိမ္က ဒီအိမ္လား “ ဟုေမးလိုက္သည္။
ေမးသည္ကိုမည္သူကမ်ွမေျဖၾကေပ၊ တေအာင္.ၾကာေသာ္ ေခါင္းေပါင္းျဖဴနက္ၾကားႏွင္. ဖ်ွင္နီတိုက္ပံု၀တ္ထားေသာ အရပ္ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင္. လူၾကီးတစ္ဦးထြက္လာျပီး လက္ဟန္ေျခဟန္ျပကာ..
“ လာကြာကိုယ္.လူတို.၊ ကိုထြန္း လြွတ္လိုက္တဲ.သူေတြထင္တယ္။ထိုင္ၾကပါဦး။ “
ေျပာလဲေျပာ လက္တစ္ဖက္ကလဲ ဖ်ာခင္းေပးေနေသာ ဘၾကီးမွာ ေသြးတို.ကို စူးစမ္းသည္.အၾကည္.ျဖင္. အကဲ ခတ္ေနသည္။
“ သမီးျဖဴေအးေရ .. ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္နဲ. ေရေႏြးခ်မ္းလာခ်ေပးပါဦး”
“ ေနပါေစ အကိုၾကီး အာနာစရာၾကီးဗ်ာ၊ ဒီမွာ ကိုထြန္းေပးလိုက္တဲ.စာ။”
ဦးစိန္ခိုတစ္ေယာက္ ေသြး၏ဖခင္ေရးေပးလိုက္ေသာ စာကို ဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ. သေဘာေပါက္စိတ္ခ်သြားပံုရသည္။ အခန္းထဲခဏ၀င္သြားျပီး ေငြထုပ္ယူကာ ေသြးတို.ေရွ.ခ်ေပးလိုက္၏။ ေသြးႏွင့္ပါလာေသာဘၾကီးက ေငြထုပ္ကိုေျဖကာရည္တြက္ေနစဥ္ ဧည္.ခန္းအျပင္ဘက္မွညင္သာေသာေျခလွမ္းသံနဲ.အတူ ဧကရာဇ္ပန္းရနံ႔တို.၀ဲပ်ံေရာက္ရွိလာၾကသည္။
ေသြး၏စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးပင္၊ ဒီအနံ. ေစာေစာကအနံ. ခုနကေကာင္မေလးျဖစ္မည္၊ေတြ.မွ မိမိတို.ကိုကယ္တင္လိုက္ေသာသူဟုတ္မဟုတ္ေမးမည္ဟုစိတ္တင္းထားလိုက္သည္။
မၾကာပါ ေရးေႏြးခ်မ္း ကရားႏွင္.စားဖြယ္ရာတစ္ခ်ိဳ.ယူလာေသာ မိန္းခေလးကိုေတြ.လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ေသြး၏စိတ္တို.မူမမွန္ေတာ.ေပ။ မုံယိုေနေသာဆင္ၾကီးကိုေတြ.ရေရြ.စိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ခဲ.မွဳထက္စိုးေသာ ႏွလံုးခုန္ျမန္ျခင္းတို.ဆက္တိုက္ျဖစ္ေပၚေနရသည္။
သူမ၏ထူးျခားေသာအၾကည္.မ်က္၀န္းတစ္စုံေအာက္ေပ်ာ္၀င္ ခံစားရင္း ေသစမ္းကြာ အၾကည္.တစ္ခ်က္မွာ မိွန္းေမာတပ္မက္ရတယ္လို. ဟု ေသြးတစ္ေယာက္မိမိကိုယ္ကိုယ္ အားမလိုအားမရ စိတ္ထဲေျပာလိုက္မိသည္။
“ အားလံုးျပည္.ပါတယ္ ကိုစိန္ခို.. ကိုထြန္းကို ဘာျပန္ေျပာလိုက္ရမလဲ” လို.ေမးစဥ္
“ ကိုညိဳေရ… သူကိုေျပာလိုက္ပါ ၊အခုတေလာ လုပ္ရကိုင္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပလွဘူး။
ကိုယ္ကတရား၀င္သစ္ထုတ္လုပ္တာေတာင္မွ ေမ်ွာစာမ်ားမ်ားေလွွ်ာက္ထားရ၊ ေလွ်ာက္လြွာတင္ျပရနဲ.၊ ဒီၾကားထဲ သစ္ခိုးထုတ္တဲ.သူေတြကလည္းတစ္ေမွာင္.ဗ်ာ။ သစ္ကလည္း ရွားသထက္ရွားလာေနျပီ။ ေနာက္လေနရင္ ကိုထြန္းကိုလာေတြ.ပါဦးမယ္လို.”
“ စိတ္ခ်ပါ ကိုစိန္ကို ကိုထြန္းကို ေသေသခ်ာခ်ာေျပာလိုက္ပါမယ္။ အခုလဲနိဳင္ငံေရးကမျငိမ္သက္ခ်င္ဘူး ဆ ိုေတာ.ေတာေၾကာင္ေတြကိုလည္းသတိထား
ေနရတယ္။ မေန.က ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ေနကဘဲ ေက်ာင္းသားေတြ ဆန္ဒျပလို. စစ္တပ္က ျပစ္ခတ္တယ္ဆိုလား”
“ ဘယ္မွာျဖစ္တာလည္းဗ် ”
“ စစ္ကိုင္းျမိဳ.မွာလို.ၾကားတယ္ အခုလည္းစာသင္ေက်ာင္းေတြ ခဏပိတ္လိုက္ျပီတဲ. “
ေငြလာေတာင္းရင္းစကားလက္စံုၾကေနၾကေသာ လူၾကီးႏွစ္ဦး ကိုေက်ာ္ျပီး မိန္းကေလးကိုသာ စိတ္ေရာက္ေနသူ ေသြးခမ်ာ ဒီကရီတက္ေနျပန္သည္။ရစရာရွိေသာေငြျပည္.မျပည္. မၾကည္.နိဳင္ဘဲ မိန္းကေလး၏ အလွကိုသာ တစ္တြင္တြင္စစ္ေဆးေနမိသည္။ မနီးမေ၀း ခပ္က်ံဳ.က်ဳ.ံ ထိုင္ေနသူေလးမွာ ျပည္.ျပည္.ျဖိဳးျဖိဳးႏွင္.ၾကည္.ေရႊ.အေတာ္ပင္ က်က္သေရရွိလွသည္။ ေသြး မွာ ထပ္တလဲလဲခိုးၾကည္.ျပီး တံေတြးကို ထပ္ခါထပ္ခါျမိဳခ်ေနမိ၏။
ေသြးႏွင္.သက္တူရြယ္တူ မိန္းကေလးမွ ဘာတစ္ခြန္းမ်ွ ၀င္မေျပာဘဲ ေရေႏြးၾကမ္းေလ်ာ.သြားေသာခြက္မ်ားကိုသာ လိုက္ငဲ.ထဲ.ေပးေနသည္။ သူမ၏လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴမို.မို.ေလးမ်ားက ေသြး၏မ်က္လံုးတစ္စံုကို ဖမ္းစားထားျပီး ေသြးတစ္ေရာက္ ေလာကတခြင္လုံးႏွင္.အရာရာကိုေမ.ေနေစေတာ.သည္။
သူမငဲ.ထဲေပးေသာေရေႏြးကို ခြက္ႏွင္.ခံစဥ္ ဖိတ္မက်ေအာင္ အေတာ္ပင္ဂရုစိုက္ရ၏။ ေသြးလက္ေတြ တုန္ရင္ေနတာျမင္ေတာ. သူမက ျပံဳးေစ.ေစ.လုပ္ေနပံုမွာအသဲယားဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။
“ ေက်ာင္းသားေတြနဲ.ရပ္မိရပ္ဖအခ်ိဳ. ပစ္သတ္ခံရေၾကာင္း ၾကားရတယ္၊ စိတ္မေကာင္းစရာဘဲဗ်ာ “
“ ဒါဆို၈၈ အေရးအခင္းစတာႏွစ္ရက္ဘဲရွိေသးတာ စစ္ကိုင္းမွာ စ အပစ္ခံရတာေပါ.” ဦးစိန္ခိုက စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာျဖင္.ဆက္ေျပာေနသည္။
“ ဟုတ္တယ္အကိုၾကီးေတာ္ေတာ္ထိတ္လန္.စရာသတင္းပါဗ်ာ၊ ကဲ…….ဒါနဲ. ခရီးဆက္ရဦးမွာဆိုေတာ.က်ြပ္တို.ကို ျပန္ခြင္.ျပဳပါဦး “
စကားအဆံုးတြင္ အားလံုးကိုနဳတ္ဆက္ျပီးျပန္လာခဲ.ၾကသည္။ အိမ္အျပန္လမ္းတြင္ ေသြးတစ္ေယာက္ အတူတူလာရေသာ ဦးၾကီးႏွင္. စကားမေျပာနိဳင္ေတာ.ဘဲ အိမ္ထဲမွေနေရြ.လက္ျပနဳတ္ဆက္သည္. မိန္းကေလးအေၾကာင္းကိုသာ တစ္တြင္တြင္စဥ္းစားေနမိသည္။ ေျခလွမ္းအစံုတို.က ပိုေရြ.ပင္ ေႏွးေကြးလာသလိုပင္၊ ဒီရြာကိုလာစဥ္ ေရွ.မွဦးေဆာင္ခဲ.သူေသြး အခု ေနာက္ကေန မနည္းလိုက္ေလ်ွာက္ေနရသည္။ ေသခ်ာတာကျဖင္. အိမ္ျပန္ေရာက္လ်ွင္ အိပ္ေဆးမ်ားမ်ားေသာက္အိပ္ရေတာ.မည္။ သို.မဟုတ္ပါက ျဖဴေအး ဆိုေသာကေလးမ၏အလွေၾကာင္.အိပ္မေပ်ာ္ေသာညတစ္ည ျဖတ္သန္းရေတာ.မည္။
အခ်စ္ဆိုေသာပညတ္ကိုစတင္သိရွိခံစားလိုက္ရသလုိ၊ ထိုအခ်စ္ကုိပိုင္ဆိုင္ခ်င္ေသာ ေမာဟကိုလည ္း ျမည္းစမ္းမိလိုက္ေပျပီ။ ေသြးအိမ္ျပန္ေရာက္လို.ေနာက္ဆံုး ေတြးမိတာကျဖင္. အခ်ိန္မေရႊးေနရာမေရႊးျဖစ္ေပၚတတ္တာ အခ်စ္မ်ားလားဟုပင္……။ အဲဒီအခ်စ္ကိုဘဲ မိုက္မဲစြာခံစားပစ္လိုက္မည္ဟု ရဲရဲၾကီးဆံုးျဖတ္ အေတြးစပ်က္ျပီး အိပ္ရာ၀င္လိုက္ရေတာ.သည္။ ေသြးကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ. အိမ္မက္ မက္လိုက္တယ္။
“ ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ.ရင္ခုန္သံ”
ၾကည္.စမ္း
ဦးရစ္ဆံထက္မွာ
နက္ေမွာင္ပန္းထုနဲ…။
မွန္းစမ္း
က်စ္လစ္ခန္ဓာမွာ
ရွတတေရေမႊးတစ္တန္းနဲ….။
သြားစမ္း
မ်က္၀န္းတစ္စံုကို
အၾကည္.မကန္းမိေစနဲ…..။
လွမ္းစမ္း
ေျခတံတစ္စံုမွာ
ေတးသံအလြမ္းနဲ…..။
ခံလိုက္စမ္း
သူ.အၾကည္.မွာေပ်ာ္၀င္
တမ္းတအိမ္မက္နဲ႕………။
( ေသြးဇာနည္ )
အခန္း (၂)
သက္၀င္လွဳပ္ရွားေတာတန္းသစ္ပင္မ်ား၏ သစ္ကိုင္းခ်င္းပြတ္တိုက္သံၾကားမွ အိပ္ရာထေလရွိေသာေသြးမွာ ေက်းငွက္သာရကာတို.ေတးသီသံျဖင္.ေန.သစ္ကိုေထြးေပြ.ဖို. အသင္.ျပင္ရသည္။ အိပ္ခန္းမွအထြက္ က်ိတိက်ိတိျဖင္.ေရဒီယိုေလလွိဳင္းညွိသံကိုၾကားရေတာ.ေသြး၏ ဖခင္မွာ
VOA အသံဖမ္းေနသည္ကိုေတြ.လိုက္ရသည္။ နိင္ငံတြင္း ေနရာအႏွံ. ဆန္ဒျပၾကေၾကာင္း
ေက်ာင္းသားမ်ားပါမက ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုးမွ တစ္ပါတီအာဏာရွင္စႏွစ္ကုိဆန္.က်င္ျပီး ဒီမိုကေရစီစနွစ္ထူေထာင္ဖို.အေရးဆိုေၾကာင္းႏွင္.
စစ္တပ္မွ စစ္ဏာသိမ္းလိုက္ေၾကာင္း၊ တစ္ခ်ိဳ.ျမိဳ.မ်ားတြင္ညမထြက္ရအမိန္. Martial Law ထုပ္ျပန္လိုက္ေၾကာင္းစသျဖင္. သတင္းစံုကို မၾကားတစ္ခ်က္ၾကားတစ္ခ်က္ျဖင္. သတိထားလိုက္မိသည္။ ေသြး၏ဖခင္မွာ VOA ႏွင္. BBC အသံလြႊင္.မွဳမ်ား မၾကာခဏ နားဆင္တတ္သည္။ေသြးတို.ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေရဒီယိုတစ္လံုးကို အေဖာ္ျပတတ္သည္.ဖခင္သည္ စီးပြားေရး ႏွင္. နိဳင္ငံေရးအပိုင္းတို.တြင္ဂရုတစိုက္နားေထာင္တတ္သည္။ ဖခင္ေရဒီယို နားေထာင္ေနခ်ိန္တြင္ အမအၾကီးဆံုးႏွင္. မိခင္တို.မွာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ေနၾကျပီး၊
အမတစ္ေယာက္ႏွင္. အငယ္ဆံုးညီမေလးအျပင္ ညီငယ္ေလးတို.က ေကြးေနေအာင္အိ္ပ္ေနတုန္းျဖစ္သည္။
ေသြးတစ္ေယာက္ ယေန.ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင္. ဖခင္ႏွင္.အတူသစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းကို လိုက္ပါ ကူညီရမွာမို. မိမိတစ္ကိုယ္ရည္တစ္ကာယကိတ္စမ်ားျပီးေအာင္အယင္ျပဳ လုပ္ရ၏။
ေသြး အမုန္းဆံုးေသာအရာမွာ မိမိမလုပ္ခ်င္ေသာအလုပ္ကို မျဖစ္မေနလုပ္ကိုင္ေစျခင္းျဖစ္သည္။ မိသားစုအေရးျဖစ္ေရႊ.လည္း သက္ျပင္းအခါခါခ်ကာ ပင္.သက္ရူရွဳိက္ အားစိုက္ရေပဦးမည္။
ေျမနီလမ္းေလးအတိုင္း အနည္းငယ္ေလ်ွာက္ခဲ.ေသာ္ စိမ္းလမ္းေသာရွဳခင္းတို.က ေသြးကို မင္ဂလာပါဟု နဳတ္ဆက္ေနသေယာင္ရွိသည္။ ေတာေတာင္အရိပ္မ်ားသည္ ၾကမ္းတမ္းေသာ ဘ၀ကိုပင္ ေခ်ာ.ေပြ.ေတးဆိုေပးနိုင္ၾကသည္။ ေတာရုိင္းတိရစ္ဆန္ေလးမ်ားကိုေတြ.ရေတာ. ေသြး၏ငယ္ဘ၀စိတ္ခံစားမွဳတို.နိဳးၾကားလာျပန္သည္။ လမ္းရုိးေဘးတစ္ခုတြင္ ေရတံခြန္အေသးေလးမ်ားအဆင္.ဆင္. တစ္သြင္သြင္စီးဆင္းေနၾကသည္။ေန.စဥ္ ျဖတ္သန္းသြားလာေနရေသာ္လည္းရုိးအီမသြားဘဲ အလုပ္ရွိရာမေရာက္မီ အားသစ္ေလာင္းေပးသလိုျဖစ္ေနသည္။
ေသြးတို.ေနေသာျမိဳ၏ အေနာက္ဘက္ ၂ မိုင္ေလာက္တြင္ရွိေသာ သစ္ထုတ္လုပ္ေရးကြင္းသို.ေရာက္ေသာ္ ဖခင္ ခိုင္းသမ်ွ ကူလုပ္ေပးရသည္။ တစ္ခ်ိဳ.ေနရာ တို.သည္ သစ္တိုက္္ကားႏွင္. ေျမေကာ္စက္မ်ား၀င္လိုရ ေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ.ေနရာတို.မွာ ဆင္မ်ားျဖင္.သာသြားလာလို.ရသည္။သစ္ဆဲြဆင္မ်ားမွ ခုတ္ျပီးသားသစ္လံုးမ်ားကိုေတာင္ေစာင္းမ်ားၾကား ဆြဲတင္ၾကရသည္။
ေသြးတို.ဖခင္တြင္ ဆငိ ၅ ေကာင္ရွိျပီး တစ္ေကာင္မွာမက်မ္းမာသျဖင္. က်န္ ၄ ေကာင္ထဲႏွင္. အလုပ္လုပ္ေနရေသာေၾကာင္. အလုပ္မတြင္ဘဲျဖစ္ေနရသည္။
၂ ရက္အတြင္း ခုတ္လွဲျပီးသား သစ္တို.ကို မိုးထပ္ မၾကီးခင္ အျပီးကဲ.ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
ခုတ္လွဲျပီးေနရာမ်ားတြင္ ပ်ိဳးပင္အသစ္မ်ားျပန္လည္စိုက္ပ်ိဳးေပးရေသး၏။ သင္းသတ္ျပီးေသာသစ္လံုးေခ်ာမ်ားကို သစ္တိုက္ကားမ်ားျဖင္. ၀န္းသိုျမိဳ.ဘူတာရုံ သို.အေရာက္ ပို.ၾကရသည္။တစ္ဖန္ ရထားသစ္တြဲဆိုင္းရရွိေအာင္ ရထားရုံပိုင္ၾကီးအား တရား၀င္ေလ်ွာက္လႊာတင္ျပေတာင္းခံရသည္။ ၀န္းသိုျမိဳ.မွ စစ္ကိုင္း ျမိဳ.ဘူတာေဟာင္းရွိရာအရပ္သို. တင္ပို.ရျပီး ထိုမွတစ္ဆင္. ရန္ကုန္သို.တိုင္ေအာင္ သစ္တင္ေမာ္ေတာ္ၾကီးမ်ားႏွင္. ကဲ.ထုတ္ရသည္မွာ လြယ္ကူေသာအလုပ္မ်ားမဟုတ္ပါ။
ဖခင္ျဖစ္သူ ရန္ကုန္ သစ္တြဲ တင္ပို.သြားေသာအခါတိုင္း ေသြးမွာ သစ္ကြင္းအတြင္း ၀င္ေရာက္လုပ္ေပးရတတ္သည္။ ၀န္းသိုျမိဳ.ေပၚမွာေက်ာင္းတက္ျပီး၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္၀င္ကူညီကာ ဖခင္၏ လုပ္ငန္းအား ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ဦးစီးလုပ္ကိုင္နိုင္ရန္ က်ိဳးစားေလ.လာေနရသည္။
အလုပ္သမား ၂၀၀ ေက်ာ္အား လိုအပ္သလို ၀င္ေရာက္ေျပာဆိုရျပီး စားရင္းကိုင္ျဖစ္သူႏွင္.အ၀င္အထြက္စားရင္းမ်ားကူညီျပဳစုေပးရသည္လည္းရွိတတ္၏။
အလုပ္အားလံုးျပီးပါမွ မိမိေက်ာင္းစာကို အနားရခ်ိန္ က်က္မွတ္ရသည္။
ေက်ာင္းမွာဆိုလ်င္ ေသြးက အျမဲတမ္း အဆင္.၁၀ ထဲ၀င္သည္။သို.ပါမွ ဖခင္၏အျပဳံးကိုရျပီး
မိသားစု ၀မ္းသာရသည္။
ေသြးတို.ေနေသာျမိဳ.ကေလးသည္ ေနခ်င္.စဖြယ္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္း မွာ အတန္အသင္.က်ယ္၀န္းမွဳရွိသည္။ ႏွစ္တိုင္းစာေတာ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားေမြးထုတ္ေပးရာ ေတာျမိဳ.ကေလးရွိအထက္တန္းေက်ာင္းျဖစ္သည္။
ယခုေက်ာင္းတြင္ အတန္းတင္ စာေမးပြဲၾကီးနီးလာေရႊ. ဖခင္၏အလုပ္ကို စေန တနင္းဂေႏြ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွသာ ကူညီလုပ္ေပးနို္င္သည္္။ ေသြး၏ မိခင္မွာလည္း အခုရက္ပို္င္း က်မ္းမာေရးခ်ဳခ်ာလာေသာေၾကာင္. အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္ပိုရွဳတ္ရေတာ.သည္။ မိခင္တြင္ ေသြးတိုးႏွင္. ႏုလံုးေရာဂါ ျဖစ္ေနေၾကာင္း နယ္ျမိဳ.ေဆးရုံရွိ ဆရာ၀န္ၾကီးက ေျပာေသာေနတြင္ အားလံုးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရေသးသည္။ ေသြးတို.ငယ္ငယ္က ဒီလိုေရာဂါမ်ိဳးကို သူေဌးေရာဂါ လို.တင္စားေခၚေ၀ၚခဲ.ၾကသည္။
ဖတ္လက္စ ေက်ာင္းစာကိုခဏခ်ထားလိုက္ျပီး သစ္ခြဲသားစက္ရုံကို ၀င္ေရာက္စစ္ေဆးရသည္။ ေသြးတို.ဖခင္မွာ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းအတြင္း ျပန္စိပ္စက္တစ္ခု၊
စစ္ကိုင္းျမိဳ.အနီး ေက်းရြာတစ္ရြာတြင္ တစ္ခုႏွင္. ပင္းယျမိဳ.ေဟာင္းတြင္ တစ္ခု၊ စုစုေပါင္း သစ္ခြဲစက္ ၃ ခုရွိသည္။ ဖခင္ေကာင္းပီသေသာ ေဖေဖ.ကုိခ်စ္ရသလို မိခင္ေကာင္းပီသေသာ ေမေမကို ေသြးအရမ္းခ်စ္သည္။ အစစအရာရာျပည္.စံုေသာ အားက်ဖြယ္မိသားစုအျဖစ္ အမ်ား၏ေျပာဆိုသံမၾကာခဏ ၾကားရသည္။ လုပ္သားမ်ားႏွင္.အမ်ားအေပၚ ေစတနာေကာင္းေသာ မိဘႏွစ္ဦးအား ေသြးေလးစားေနမိသည္။ ခြဲစိပ္ျပီးထြက္လာေသာ ျပန္စိပ္သားတို.အား ေပၾကိဳးဆြဲတန္တြက္ ျပဳလုပ္ေပးရသည္။ အတန္ၾကာေသာ္ ေသြးတစ္ေယာက္ အနည္းငယ္ပင္ပန္းလာရေရႊ. ၀ါးျဖင္.ယက္လုပ္ထားေသာ ပက္လက္ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္မိလိုက္စဥ္ တစ္ေန.ကေတြ.ခဲ.ေသာ ျဖဴေအးဆိုေသာ ေကာင္မေလးအေၾကာင္း ေတြးမိလိုက္သည္။ သူမအေၾကာင္းေတြးကာ မ်က္ႏွာေလးစိတ္ထဲျမင္လာေတာ. ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မွဳေတြလြင္.စဥ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။ မင္းအေၾကာင္းေတြးမိရုံေလးနဲ.တင္ စိတ္ေအးခ်မ္းမွဳတို. ေပးနိဳင္စြမ္းပါလားျဖဴေအးရယ္…..။ တေန.ေန. မင္းနဲ.ေတြ.ခဲ.ရင္ ငါဘယ္လိုခံစားေနရသလဲဆိုတာေျပာျပဖို. အခြင္.အေရး ရပါေစကြာ ….
ျဖဴေအး……….ငါေလ..၊ ငါေလ.. နင္.ကို သတိရလိုက္တာဟာ…….။ အေတြးဆံုး ခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ထက္က ငွက္ေလးမ်ား ထျပန္သြားၾကျပီး သူတို.၏ေျခရာအျဖစ္ သစ္ရြက္ေၾကြေလးတို.ကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ.ေပျပီ။
အခန္း (၃)
ျဖဴလြလြေဆးေရာင္ေနာက္ခံခ်ယ္ထားသည္.ျမင္ကြင္းတစ္ခု၊ျမင္.မားေသာလက္ပံပင္ၾကီး
ႏွင္.ေဘးပတ္လည္၀န္းရံထားေသာ ထင္းရွဳးပင္မ်ား အခ်င္းခ်င္းေရာရွက္ေနၾကသည္။ ေက်ာင္းအုတ္တံတိုင္းတို.ကို စက္ကူပန္းမ်ားက ဖံုးအုပ္ထားသည္။ နီရဲေနေသာပန္းတို. အေရာင္ႏွင္.စိမ္းစိုေနေသာသစ္ရြက္မ်ား၏ေရာင္စဥ္တန္းသည္ ေက်ာင္းအတြင္းရွိ အေဆာင္မ်ားကို ေဆးပန္းခ်ီခ်ယ္ေပးေနၾကသည္။
ေက်ာင္း၏ဆုႏွင္းသဘင္က်င္းပရာခန္းမအတြင္း၀ယ္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင္.အတူ ေသြးေရာက္ရွိေနခဲ.သည္။ ၉ တန္းေအာင္လို. ၁၀ တန္းအတက္ ၀ယ္ တစ္ေက်ာင္းလံုးအဆင္. ၃ ရရွိသျဖင္. ဆုတက္ေရာက္ရယူရန္အဆင္သင္.ရွိေနခဲ.သည္။တစ္ခါမွ မျမင္ခဲ့ရဘူးတဲ. မိဖႏွစ္ပါး၏ ၀မ္းသာပီတိအျပဳံးကို ေသြး ပါ၀င္ေရာက္ခံစားလိုက္ရသည္။ ေသြးနာမည္ကို မိုက္ခရုိဖုန္းနဲ.ေခၚလိုက္ခ်ိန္တြင္ မိခင္ဖခင္တို.၏အနမ္းကို အျပံဳးနဲ.လက္ခံရင္း ဆင္ေပၚတက္ခါ ဆုလက္ခံယူလိုက္သည္။ဆုယူအျပီးမွာ မိခင္ရဲ.နံေဘး၀င္ထိုက္လိုက္စဥ္
“ သိပ္ေတာ္တဲ.သားေလး ေမေမ အခုလိုတစ္ခါမွ မေပ်ာ္ခဲ.ဘူးဘူးသားရယ္။ ေမေမအားကိုးပါရေစေနာ္” လို.ေျပာခ်ိန္မွာ ေမေမ.မ်က္ႏွာအျပံဳးတစ္၀က္ အငိုတစ္၀က္ျဖစ္ေပၚေစသည္။ မိခင္ေျပာသလို ေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ တကယ္အားကိုးရမည္. သားျဖစ္လာမည္ကို ေသြးတစ္ေယာက္ ထိုအခ်ိန္က အမွန္ပင္မသိရွိခဲ.ရပါ။ ဒါသည္ ေရွ.ျဖစ္လာမည္. တင္ၾကိဳနိမိတ္ေပလား ေသြး မခန္.မွန္းနိဳင္ ေအာင္ျဖစ္ခဲ.ရသည္။
ေနာက္တစ္လခန္. ၾကာျပီးခ်ိန္ ေက်ာင္းျပန္ဖြင္.ေတာ. ေသြးက ႏွဖူးေမာ.ရင္ေက႕ာ.ကာ ေက်ာင္းသားၾကီးျဖစ္လာရမွဳကို အမ်ားသိေစရန္ ဟန္ပန္ျပတတ္လာသည္။အခ်ိန္ႏွင္.အမွ်ၾကီးထြားလာရသူ ေသြး အရပ္အေမာင္းေကာင္းေကာင္း၊ႏွာတံေပၚေပၚ ေမးရုိးမကားတကားႏွင္.ဆံပင္အေျဖာင္.အတိုင္းက်ေနပံုက မိန္းခေလးမ်ားက်ေလာက္ေအာင္ လူပ်ိဳအလွ ေဖာ္ထုတ္ျပနိဳင္ခဲ.သည္။ အားလ်င္ၾကက္ေတာင္ရိုက၊္ေခ်ာင္းထဲေရကူး သျဖင္. ေသြး၏ပုစံမွာ အားကစားသမားအသြင္ပိုေရႊ.ေပါက္ေနရသည္။ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို မာန္ပါပါလြယ္ျပီး အခန္းတြင္း စတင္ ၀င္ေရာက္ရေသာေန.သည္ ေသြးကိုစာက်ိဳးစားေသာ လူငယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစရန္ တြန္းအားေပးေနသလိုရွိသည္။ ေက်ာင္းစဖြင္.ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားတိုင္းရင္ခုန္ၾကရသည္။ စာသင္ခန္းအတြင္း ဘယ္ခံုတန္းမွာ ဘယ္သူငယ္ခ်င္းႏွင္.အတူတူထိုင္ရမည္ကိုေတြးမိတိုင္း ႏွစ္သစ္ တန္းတက္ဖို. အျမဲရင္ဖုိရေလသည္။
ယခုလဲ ထိုအေတြးျဖင္. ေသြး စာသင္ခန္းအတြင္း ၀င္ရန္ အားျပင္လိုက္စဥ္ ၀ုန္းဆို လူတစ္ေရာက္ျဖင္. တံခါး၀မွာတိုက္မိလိုက္သည္။ လက္ထဲမွ ျပုတ္က်သြားသည္.မုန္.ထုတ္ကို ကုန္းေကာက္လိုက္ျပီး ေရွ.မွာရွိေသာသူအားၾကည္.လိုက္ေတာ.…။
“ဟာ” “နင္ နင္………..ျဖဴေအး၊ ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို ဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ”
ေျပာလဲေျပာ ၾကည္.လဲၾကည္. ျဖင္. ေသြး ကတုန္ကရင္ ျဖစ္စြာ ေမးလိုက္သည္။
“ေအာ…. နင္ကိုး၊ နင္္…” သူမကလဲအံ.ၾသေနပံုရသည္။ လက္ထဲမွာ စံပယ္ပန္းေလးကိုင္ျပီး
ရင္ဖံုးအင္းက်ီ အျဖဴ ႏွင္. ေက်ာင္းစိမ္းထမီေလးကိုသပ္ရပ္စြာ ၀တ္ထားသည္။ ကခ်င္လြယ္အိတ္အနီအစင္းၾကားေလးႏွင္.လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ သူမကို ျမင္ရေတာ. ေသြးတစ္ေယာက္ စကားလံုးမရွိတဲ.မိုးေကာင္းကင္ ထဲေရာက္သြားရသလိုခံစားရသည္။
သူမႏွင္.တစ္ေန.ေန.တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတြ.ခဲ.လ်င္ စကားေတြတစ္၀ၾကီးေျပာမယ္ဟုဆံုးျဖတ္ထားမွဳတို. ဘယ္ကိုေတာင္ပံေပါက္ ထြက္ေျပးကုန္သနည္းမသိ။ သတိ၀င္လာေတာ. အသက္ျပင္းျပင္းရွဳကာ မာန္သြင္းျပီး
စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ. ပစ္လိုက္မိသည္။
“ငါ. နာမည္ ေသြးဇာနည္ပါ။ နင္ျဖဴေအး မဟုတ္လား၊ နင္ဒီေက်ာင္းမွာ တက္တာလား။ အရင္ နင္.ကို ဒီမွာမေတြ.ပါဘူး။” ေသြး အခန္းထဲ၀င္ေရာက္ျပီးျပီးခ်င္း ျဖဴေအးကို မိတ္ဆက္စကားဆိုလိုက္သည္။
“ေအး ဟုတ္တယ္ ၊ ငါဒီေက်ာင္းကို ေကာလင္း အထက ကေနေျပာင္းလာတာ။” ျဖဴေအးက အခန္းတြင္း ခံုေနရာတစ္ခု ေရႊးခ်ယ္အျပီး ေသြးကိုၾကည္.ခါျပန္ေျပာသည္။ သူမ၏ ေျပာဆိုဟန္မွာ မာန္အျပည္.ပါလွ၏။
“ဟုတ္လား၊ နင္ဒီအခန္းမွာပဲစာသင္ရမွာေပါ.၊။”
“အင္း” သူမေခါင္းျငိမ္.ျပသည္။ ျပီးေနာက္ လြယ္အတ္ထဲမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထုတ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ သူမ၏ ျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ေသြးရင္ထဲ ထာ၀ရ မွတ္မိေနသည္။ ရင္ထဲမွာအတိုင္းအစမရွိ ေပ်ာ္ေနမိသည္။
“ နင္.ကိုငါဒီမွာ ေတြ.ရလိမ္.မယ္လို. တစ္ခါမွ မေတြးခဲ.မိဘူး” သူမ သြားစြယ္ေလးမ်ားေပၚေအာင္ ျပံဳးေနသည္။ သူမ ကိုယ္တိုင္လည္းေသြးကိုေတြ.ရသျဖင္.
အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနပံုရသည္။
“နင္ကလဲ လူကိုစားေတာ.၀ါးေတာ.မဲ.အတိုင္းဘဲ။ စိုက္ၾကည.္ေနလိုက္တာ၊ အခု ငါတို.က သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေနၾကျပီေလ။” သူမအဲဒီလိုေျပာမွ ေသြး သတိျပန္၀င္လာကာ မိမိကိုယ္ကိုယ္မိမိ ရွက္တက္တက္ ျဖစ္သြားရသည္။
“ဟိုတစ္ခါက နင္ငါ.ကိုကူညီလိုက္တာကို အခုထက္ထိ ေက်းဇူးတင္ေနတုန္းပဲ၊ ေနာင္ေတြ.ရင္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာမယ္ေပါ.ဟာ”
ေသြး အေပ်ာ္လြန္ကာ လက္ဖ်ားမ်ားပင္ ေအးစက္လာရသည္။
ပန္းေပါင္းစုံတဲ. အေတြးကမ္ဘာထဲ ေသြးတစ္ေယာက္ ေတာင္ေျမာက္ ေလွ်ာက္ေျပးေနရသလို ေပါ.ပါး ၾကည္နဴးေနမိသည္။
“ဒါဆိုငါ.ကို မုန္.လိုက္ေက်ြးေလ ဟာ”
သူမ၏ေတာင္းဆိုမွဳကိုမျငင္းဆန္နိဳင္ေသာေသြးမွာ သူမႏွင္.အတူ မုန္.ဆိုင္တန္းဘက္သို. ထြက္လာခဲ.မိသည္။
မုန္.၀ယ္အျပီး ျဖဴေအးကဆက္ေျပာသည္၊
“ နင္.ကို ငါ အမွတ္ရပါတယ္၊ ဆင္ၾကီးလိုက္လို. ပုဆိုးက်ြတ္မတတ္ ထြက္ေျပးတာ ေျခဖ၀ါးနဲ.တင္ပါးတစ္သားထဲပဲ ဟီဟိ….”
“ ေအးနင္ကသာ ရီေန၊ ငါတို.မွာေတာ. ဘလုပ္လို.ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ခဲ.ရတာ။”
ေသြးေျပာတဲ.စကားနဲ. ဟန္ပန္ကို ျဖဴေအးက သေဘာက်စြာနားေထာင္ေနသည္။
ျဖဴေအး၏ မ်က္၀န္းစိုစိုတို. ေနာက္ကြယ္တြင္ တစ္ျခားေသာ ပံုရိပ္မ်ား ကပ္ပါလာသည္။ ထိုပံုရိပ္ ရဲ.အဓိပ္ပါယ္ကို ေသြးျမင္ေနရသည္။အခ်စ္ ဆိုတာ တစ္ဦးနဲ.တစ္ဦး ရင္ခုန္သံလွိဳင္းတူညီလို. အျပန္အလွန္ အေတြးခ်င္း ဆက္ႏြယ္ျဖစ္ေပၚလာတဲ. ကြန္ယက္တစ္ခုလို.ေသြးထင္မိသည္။
“ဒါနဲ.ေနပါဦး … ၊ နင္ကဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ဒီေက်ာင္းကို ေျပာင္းလာရတာလဲ” ေသြး သိခ်င္တာကိုေမးလိုက္သည္။
“ ငါတို. မွာက အေဖတစ္ခု သမီးတစ္ခုရယ္ဟ၊ အေဖကသူနဲ.နီးတဲ. ၀န္းသိုမွာဘဲ ေက်ာင္းတက္ေစခ်င္တာ၊ ေကာလင္းက အေဒၚေတြနဲ.ထားရတာဆိုေတာ.စိတ္မခ်လို.တဲ.”
“ေအာ္… ဒါဆို ဆယ္တန္းမွာ အျပတ္က်ိဳးစားဖို. ဒီကိုေရာက္လာတာေပါ.”
“ေအး ငါ.သူငယ္ခ်င္းေတြ အားလံုးကို ေကာလင္းေက်ာင္းမွာ ထားခဲ.ရတာ၊ဒီေက်ာင္းမွာ နင္.ကိုပဲ ငါကသိတာ။”
“ဘာမွ မပူနဲ.ျဖဴေအး၊ ငါရွိေနသေရႊ. နင္အစဥ္ေျပမွာပါ။”
ႏွစ္ဦးသားစကား စျမည္ေျပာဆိုအျပီး ပထမဆံုးစတင္မည္. စာသင္ခန္းထဲလွမ္း၀င္လိုက္ၾကသည္။ ပထမဦးဆံုးေသာ ေန.ျဖစ္ေရႊ. စာသင္မည္.ဆရာ၊ဆရာမမ်ားႏွင္.ေက်ာင္းသားအားလံုး မိတ္ဆက္ၾကျခင္းျဖင္. တစ္ေန.တာကုန္ဆံုးေစေလသည္။
ေသြးႏွင္. ျဖဴေအးတို.မွာ အခ်ိန္ရလ်ွင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ခိုးခိုးၾကည္.မိၾကသည္။ အဆံုးတြင္ အၾကည္.ခ်င္းဆံုမိသျဖင္.ႏွစ္ဦးသားၾကိတ္ေရႊ. ျပံဳးမိၾကသည္။ျဖဴေအးသည္ က်က္သေရရွိေသာမိန္းခေလးပင္၊တည္ၾကည္ျပီးခမ္းနားသည္.အလွကိုပိုင္ဆိုင္္ျပီး အၾကည္.တစ္ခ်က္တိုင္းတြင္စဲြငင္ ညိဳ.ယူနိဳင္ေသာ စြမ္းအားတို.ရွိသည္။ ေသြးက ညာဘက္ တတိယတန္းမွာထိုင္ျပီး ျဖဴေအးက ဘယ္ဘက္ဒုတိယတန္း မိန္းကေလးမ်ားႏွင္ထိုင္ရသည္။ ထိုေန.အဖို. တစ္သက္တာ အမွတ္တရအျဖစ္ ႏွစ္ဦးသားကိုယ္စီ ေတြးမိၾကေပလိမ္.မည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေရႊ. ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကိုခ်ျပီးခဏ နားခ်ိန္ထိ ျဖဴေအး၏ မ်က္နွာေလးကိုသာ အထပ္ထပ္အခါေတြးေနမိသည္။ ျဖဴေအးရယ္ … လူကလည္းျဖဴျဖဴက်စ္က်စ္ အေနအထိုင္တည္ျငိမ္ျပီး အိမ္တေရ ရွိတဲ.အလွပိုင္ဆိုင္ထားလို. ျဖဴျဖဴေအး ဆိုတဲ.နာမည္နဲ.တကယ္လိုက္တယ္ဟာ….။
ေသြး ကေတာ. အေတြးတစ္ေထာက္နဲ. အေမာေဖာက္မတတ္ျဖစ္ေနျပီး၊ ျဖဴေအးဆိုေသာမိန္းကေလး အေၾကာင္းကိုသာ တ၀ဲလည္လည္ေတြးေနမိသည္မွာ ထိုတစ္ညတာအတြက္ ရင္ထဲကေရာဂါတက္လာဖို. တာဆူလိုက္ေလျပီ။
အခန္း (၄)
ေက်ာင္းဖြင္.ျပီး ၁ လခန္.တြင္မိုးတြင္းကာလကိုျဖတ္သန္းရသည္။ တိမ္မ်ားေန.စဥ္ အုပ္ဆိုင္းေနျပီး ရီေ၀ေ၀ ျမဴခိုးမ်ားက အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကိုဖန္တီးေပးေနသည္။ ေသြးတို.ႏွစ္ေယာက္ ေက်ာင္းမွာ တစ္ရက္ျပီးတစ္ရက္ေတြ.ဖန္မ်ားလာေတာ. သံေယာဇဥ္ ရစ္တြယ္လာၾကသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ခဲ.ဘူးသည္.အထဲမွ လူဆိုတာ အက်င္.ရဲ.သားေကာင္တဲ.၊ အဲဒီစကားမွန္ေနမလားမသိ၊ ျဖဴေအးကို ေတြ.ပါမ်ားလာေတာ. သူမကို အစဥ္အျမဲေတြ.ခ်င္ေနမိသည္။ သူမရဲ.စကား သံေလးေတြ ၾကားပါမ်ားေတာ. ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားခ်င္ေနျပန္သည္။ ယေန.လဲ အတန္းထဲမွာ ဆရာမ စာသင္ေနတုန္း ျဖဴေအးကို လွစ္ကနဲ ခိုးၾကည.္မိသည္။
ေက်ာင္းအခန္းတြင္း ရွိ တံခါးေပါက္ကို ျဖတ္ေရႊ.တိုက္ခတ္လာေသာေလေျပမွာ ျဖဴေအး၏ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားအား တိုးေ၀ွ.အသနားခံေနၾကသည္။ မထိတထိ ေအးစက္စက္ အေတြ.ေၾကာင္. ၀င္းပေသာ ႏွဖူးေပၚရွိ ေခ်ြးေငြ.မ်ား ခမ္းေျခာက္ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္မွ ျဖဴေအးမွာ ေနရထိုင္ရသက္သာလာဟန္ရွိသည္။ စာသင္ခန္းအတြင္း ပန္ကာတပ္ဆင္ထားေသာ္လည္း လူအမ်ားစုဖြဲ.ရွိေနမွဳေၾကာင္.အနည္းငယ္စြတ္စုိ ပူအိုက္ရသည္။ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင္.ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို သတ္တင္အျပီး ျဖဴေအးက ေနာက္ျပန္လွည္.ၾကည္.ခိုက္ ေသြးႏွင္.အၾကည္.ခ်င္းဆံုရျပန္သည္။ ဘာရယ္ေၾကာင္.မွန္းမသိ ႏွစ္ဦးစလုံး ျပိဳင္တူျပံဳးမိၾက၏။ ဒါသည္ ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ.ရင္ခုန္သံပင္ျဖစ္မည္ဟု ေသြး ေတြးဆ ၾကည္.မိသည္။
ေန.လည္စာ စားခ်ိန္ ေက်ာင္းနားစဥ္ ရဲရဲနီေအာင္ပြင္.ေနေသာ စိန္ပန္းပင္ေအာက္မွာ ထမင္းခ်ိဳင္.ေလးေတြ ဖြင္.ရင္း အတူတူစားျဖစ္ၾကသည္။
“ ေသြး နင္.ၾကည္.ရတာ စာလိုက္နိုင္သလိုပဲ။ နင္ကထက္ျမက္တယ္၊ အကင္းလည္းပါးတယ္။ ငါကေတာ. ေတာ္ေတာ္အာရုံစိုက္တာေတာင္ တစ္ခ်ိဳ.စာေတြကို သိပ္နားမလည္ဘူး။”
ေသြးကို အသားဟင္းထည္.ေပးရင္းျဖဴေအးကေျပာသည္။
“ နင္နားမလည္တာရွိရွင္ ျပီးမွ ရွင္းျပေပးမယ္ေလ”
“ ေသြး နင္ ငါတို.သင္ေနရတဲ. စာသင္ၾကားမွဳစႏွစ္ကို ဘယ္လိုျမင္လဲ။”
“ ငါေတာ. ဒါသင္ရင္ ဒါက်က္ ဒါပဲေျဖျပီး၊ အမွတ္ေကာင္းဖို.ပဲ ေတြးတယ္ဟာ၊ သိပ္ေလးတာေတြ မစဥ္းစားပါနဲ.” ေသြးေျပာအျပီး ထမင္းဆက္စားသည္။
“ ေအးဟာ ငါလဲ အေဖကို သနားလို. လိုင္းေကာင္းရေအာင္ လုပ္မယ္ ျပီးရင္ အေဖ.ကို လုပ္ေက်ြးမယ္ဟာ၊ တစ္ျခားဘာကိုမွ စိတ္ထဲ မထားခ်င္ဘူး။”
“ငါ လဲနင္.လိုပါပဲ “
“ေသြး …အတန္းထဲက စုစုလိွဳင္က နင္.ကို ၾကိတ္ျပိဳင္ေနသလိုပဲ။” ျဖဴေအး ျပံဳးစစႏွင္. ေမးလာသည္တြင္ စားမည္ျပင္သည္.ထမင္းလုပ္ ျပဳတ္က်သြားသည္။
“နင္ကလဲဟာ၊ သူ.အေၾကာင္းမေျပာစမ္းပါနဲ.၊ နင္နဲ.ငါ.အေၾကာင္းပဲေျပာေနတဲ.ဟာကို”
ေသြးရဲ.ေျပာပံုကို ေခါင္းေလးေစာင္း ကိုယ္ငဲ.ျပီး အကဲခတ္နားေထာင္ေနေသာ ျဖဴေအးကို ေသြး ခိုးလို.ခုလုျဖစ္ရသည္။
“ဘာလဲ…နင္သူကို.စိတ္၀င္စားေနတာမို.လား၊ သူကစာလဲေတာ္တယ္၊ ေခ်ာလဲ အေခ်ာဆံုး အလွတစ္ပါးေနာ္၊ နင္စိတ္ကူးမလြဲနဲ.”
“နားစမ္းပါဟာ၊ နင္ေျပာသလို ဒီအခ်ိန္မွာ စာကလြဲလို. ငါဘာမွ စိတ္ထဲမထားဘူး”
“ ေအးပါ တစ္ျခား ဘာမွ မစဥ္းစားတာပဲေကာင္းပါတယ္ဟာ”
အတည္ေပါက္နဲ.ေျပာလိုက္ေသာ ျဖဴေအးမ်က္နာမွာ တစ္ခုခုကို လွွဳိ.၀ွက္ထားသလိုရွိသည္။ သူတို.ႏွစ္ဦး၏အထက္ မိုးေကာင္ကင္မွာ ညိဳေမွာင္ေနေသာတိမ္လႊာမ်ားက အျဖဴေရာင္ေနာက္္ခံတိမ္အုပ္ကို အထပ္ထပ္ဖ;ံုအုပ္လာသည္။ အစာရွာထြက္လာၾကေသာ ငွက္ေလးမ်ား ကေမ်ာကေသာ ပ်ံေျပးကုန္ၾကသည္။ မိုးဖႊဲေလး တစ္ေျပာက္ႏွစ္ေျပာက္ အက်မွာ ျဖဴေအးႏွင္.ေသြးတို. အတန္းရွိရာသို. ျပန္လာခဲ.ၾကသည္။
ေန.စဥ္ ပါလာသည္.ထမင္းနဲ.ဟင္းကို ေ၀မွ်စားရင္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ေခတ္တစ္ေခတ္ကုိ အတူူတူ ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းခဲ.သည္။ မြန္းလြဲပိုင္းေက်ာင္း အျပီးဆင္းခ်ိန္မွာလဲ အတူတူျပန္ျဖစ္ၾကသည္။ ျဖဴေအးႏွင္.ေသြးတို.ႏွစ္ဦး ကို ပင္းကူနက္ၾကီး ကရစ္ပတ္ထားသလို ျဖစ္ေနျပီး အခ်စ္သမုဒ္ဒရာခရီးကို အတူတူ ရြက္လႊင္. ဖို. စတင္ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ၾကျပီ။ သို.ေသာ္ တစ္ဦးအခ်စ္ကို တစ္ဦးက သိေပမဲ. ေက်ာင္းသားဆိုေသာ အသိ၊ ရမွတ္ေကာင္း ရမွျဖစ္မည္ဆိုေသာ အသိစိတ္တို.ေၾကာင္. နဳပ္မွ ဖြင္.ဟ မေျပာမိခဲ.ၾကေပ။ ကဗ်ာဆန္ေသာ အခ်စ္တို.သည္ အဆံုးစမဲ.ေသာ သာယာဖြယ္ခရီးစဥ္တစ္ခု ဟု ေသြးစိတ္ထဲ စြဲျမဲစြာ မွတ္ယူေနမိသည္။ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးက ဂရုစိုက္ေပးျခင္း၊ ေက်ာင္းစာမ်ားျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကျခင္းႏွင္.သာ အခ်ိန္ကုန္လြန္ခဲ.ၾကသည္။ တစ္ျခားေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအားဂရုမစိုက္နိဳင္ပဲ စာက်က္လိုက္၊ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာလိုက္ႏွင္. သီးျခားျဂိဳလ္တစ္ခုေပၚ ေရာက္ေနသလားထင္ေနၾကသည္။ သည္လိုႏွင္. ညေနပိုင္းေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္လာျပန္သည္။
အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ႏွစ္ဦးစလုံး အေတြးကိုယ္စီျဖင္. ျငိမ္သက္ေနမိၾကသည္၊ ေသြးကေရွ.မွ ဦးေဆာင္ကာ ေလးတိေလးကန္ ျဖင္.ေလ်ွာက္ေနသည္၊ျဖဴေအးက လမ္းေဘးရွိပန္းရုိင္းပင္ေလးေတြကုိတုတ္တစ္ေခ်ာင္းျဖင္. တို.ထိကစားရင္းေနာက္ကလိုက္လာသည္။
ျဗဳန္းဆို မိုးရြာခ်မွ ျဖဴေအး တစ္ေယာက္ အသိ၀င္လာကာ ဦးေခါင္းထက္က ထီးကေလးကိုေမာ.အၾကည္.
“ ျဖဴေအး နင္ဒီထီးကိုေဆာင္းလိုက္၊ နင္.လက္ထဲက ခ်ိဳင္.ငါ.ကိုေပး”
“ အို..မဟုတ္တာ ၊လာ အတူတူေဆာင္းမယ္ေလ” ေသြး ရဲ.လက္ကို ကမန္းကတန္း လွမ္းဆြဲရင္း ျဖဴေအးကေျပာသည္။ ျဖဴေအး၏.လက္ကေလးကို ညင္သာစြာဆြဲျဖဳတ္ခ်ရင္း
“ရတယ္ျဖဴေအး နင္သာေဆာင္းပါဟာ၊ ငါကစိုရႊဲေနျပီးသား၊ နင္က ငါ.လြယ္အိတ္ပဲ ယူလာေပးေနာ္” ေသြး ၏စကားသံမွာ တုန္ရင္ေနသလိုရွိေပမယ္.ၾကင္နာသည္.ဂရုဏာလိုင္းတို.ပါ၀င္ေနသည္။ ျဖဴေအးမွာလဲ ေသြးရဲ. ၾကင္နာသည္.အျပဳအမူေၾကာင္. ရင္ခုန္သြားရသည္။ မ်က္နာေပၚ မိုးစက္မ်ားထိမွန္လို. မိုးေရတို.စီးဆင္းေနျပီး ေယာက္က်ားပီသေသာေသြး၏ မ်က္နာ ေပၚမွာ ျဖဴေအးတစ္ေယာက္ ေမ်ွာပါသြားရသည္။
ေသြးက ျဖဴေအးကို တစ္ခ်က္စူးစိုက္ၾကည္.ျပီး လွည္.ထြက္လိုက္သည္။ ရင္ထဲမွာလဲ တစ္ဦးထဲ ေျပာေနမိသည္။ ျဖဴေအးရယ္ နင္.မ်က္၀န္းထဲမွာရြာေနတဲ. အခ်စ္မိုးကို ငါျမင္ေနရတယ္။ အျပင္မွာ ရွိတဲ.မိုးခ်ဳန္းသံေတြ ငါ.ႏွလံုးသားရင္ခုန္သံရဲ. ေအာက္မွာ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ျပီသိလား။ နင္ေရာ ငါလိုပဲ ရင္ခုန္ေနမလားလို. ေသြး ေတြးေနမိသည္။
ျဖဴေအး၏ရင္ထဲမွာေတာ. မိုးသက္ေလေအးတို.သည္ ယခုလို ေသြးက အလိုက္တသိ ၾကင္နာမွဳေပး ျခင္းေၾကာင္. ျဖစ္ေပၚလာရေသာ ရင္ထဲေအးျမမွဳေလာက္ ပိုမေအးနိဳင္ဟုခံစားေနရသည္။ ျဖစ္နိဳင္လ်င္ မိုးစက္ေတြေအာက္မွာ တစ္ခါထဲရင္ဖြင္.လိုက္ပါေတာ.လား ေသြးရယ္လို. ေျပာေနမိသည္။ေသြးေရာျဖဴေအးပါ အေတြးကိုယ္စီျဖင္. ေခတ္တစ္ေခတ္ရဲ.ရင္ခုန္သံအမွန္ကို ျမင္လိုက္ၾကရသည္။ ေသြးတစ္ေယာက္အခြင္.အေရးယူသည္ထင္မွာစိုးသျဖင္.ေရငံုနဳပ္ပိတ္ေနလိုက္သည္။
အမွန္မွာ သူတိုႏွစ္ဦးအတူတူ ေက်ာင္းဆင္းအျပီး အိမ္ျပန္ရေသာအခ်ိန္သည္ ၁၀ မိနစ္ခန္.သာၾကာသည္။ေသြးက ျမဳိ.၏ေတာင္ဖ်ား အေနာက္ပိုင္းေနျပီး ျဖဴေအးက ျမိဳ.ေတာင္ပိုင္း အေရွ.ျခမ္းမွာေနသည္။ ျဖဴေအး၏ဖခင္သည္ ၀န္းသိုျမိဳ.အေနာက္ဖက္ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းအတြင္း အိမ္ရွိေသာ္လည္း သမီးမိန္းကေလးျဖစ္ေရႊ. တူမမ်ားပိုင္ေသာ ေဘာ္ဒါေဆာင္တြင္ ျဖဴေအးကိုထားသည္။ လည္းေကာင္းမွ ျဖဴေအးကို ခ်စ္ရသည္.အတြက္ မိမိနဲ.နီးရာမွာထားျပီး တစ္ပတ္တစ္ခါလာလာၾကည္.သည္။ မိတစိုးေလး ျဖဴေအးမွာ အစစအရာရာ ျပည္.စုံေသာ္လည္း ႏြဲ.ဆိုး ဆိုးတတ္သူမဟုတ္ပါ။ ပင္ကိုယ္ ကိုက ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္ပံုမွာ ဖခင္ ဥိးစိန္ခိုအတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ိန္တန္လမ္းခြဲဆိုသလို ယခုလည္း လမ္းခြဲမွာရပ္ျပီး တစ္ဦးမ်က္ႏွာ တစ္ဦး စူးစိုက္ၾကည္.မိၾကျပန္သည္။ ေသြးစိတ္ထဲ ေဇာ္၀င္းထြဋ္ရဲ.သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို သြားသတိရလိုက္သည္။ “ေလ်ွာက္စမ္း….ဂန္ဓါရရဲ.ခရီးသည္…..”
ခြဲခြာရတုိငး္ ႏွလံုးသားတို. ဂန္ဒါရ ကဲ.သို. ေခ်ာက္ေသြ.သြားရသည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္အခါအခါ ရွိခဲ.ျပီ။ ျဖးဴ ေအးရယ္ ငါဒီလို ခဏခဏမခြဲရေအာင္ရယ္၊ နင္နဲ.အတူတူ ဘ၀တစ္သက္တာ လက္တြဲျပီးေပ်ာ္ရႊင္စြာေနရဖို. ငါက်ိဳးစားမယ္ဟာ။ ငါ နင္.ကို ေသြးထြက္ မတတ္ခ်စ္တယ္။ ငါရွဳးမိုက္မိတယ္။ ဒါကနင္.ကို တစ္သက္တာေအးခ်မ္းမွဳေပးမွာပါဟာ။
ေသြး မည္မ်ွၾကာၾကာ ေတြးေနမိသည္မသိပါ၊ ျဖဴေအးက သြားျပီေနာ္လို.ေျပာမွ သတိ၀င္လာရသည္။ လွပေသာ ရွဳခင္း ၾကား ျဖဴေအး ထြက္ခြာသြားသည္ကို ေငးေနၾကည္.မိသည္။ ေလႏုေအးတစ္ခ်က္ လာအေတြ.မွာ တစ္ကိုယ္လံုးခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေနမွဳကို သတိရေတာ. အိမ္သို. ခပ္သြက္သြက္ ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။ ဒါေပမဲ. စိတ္၀ိဥာဥ္တို.သည္ ျဖဴေအးႏွင္.အတူ လိုက္ပါသြားၾကျပီ။
ျဖဴေအးရယ္ ..အခ်ိန္တန္ေတာ.မင္းနားလည္လာမွာပါ၊ အခုေတာ. ငါ.အခ်စ္ေတြသက္ေသထူဖို. အခ်ိန္မက်ေသးလို. စိတ္ေတြေလ်ွာ.ထားလိုက္တယ္။
ခ်စ္သူ… မင္းထာ၀ရ ေပ်ာ္နိဳင္ပါေစ ေနာ္……
အခန္း( ၅ )
လူေတြကို အသံအက္ၾကီးျဖင္. အျမဲေျခာက္လန္.ျပီး ေနေရာင္ျခည္မတိုးေအာင္ ကာထားေလ.ရွိေသာ မိုးသားတို. ေဆာင္းရာသီေလေျပေအးမ်ားေၾကာင္. မစြာနိဳင္ပဲ အေ၀းကို တိတ္တဆိတ္ထြက္ခြာသြားၾကျပီ။ ပင္လယ္ျပင္ကိုျဖတ္သန္းခဲ.ျပီး အေတြ.အၾကံဳရင္.က်က္ေသာ မိုးရိပ္မိုးသားတို. ေတာင္တန္းေတြကို လက္ျပနဳတ္ဆက္ခဲ.ၾကသည္။ ေဆာင္းရာသီ၏ ေထြးေပြ.မွဳကို ေက်နပ္ေနသည္. ထင္းရွဳးပင္ႏွင္.ေကာင္းကင္ျပာၾကီးတို.ခင္မ်ာ ငွက္ကေလးမ်ားႏွင္.အေရာင္စံု လိပ္ျပာေလးမ်ားေဆာ.ကစားေနပံုကို ၾကည္.ေနၾကသည္။ ျမဴႏွင္းေဖြးေဖြးေလးမ်ားက ကုန္းရုိးေျမလမ္းေပၚ စိတ္တိုင္းက် ၾကဲခ်ေနျပန္သည္။ႏွင္းေရကို ပထမဦးစြာေသာက္ရေရႊ. လူလူသူသူျဖစ္လာရေသာ မ်က္ပင္ေလးမ်ားလည္း ရင္ေကာ.ခါးေမာ.ျဖစ္လာရသည္။လူေတြရဲ.ေျခလွမ္းမ်ားေအာက္ ႏွင္းေခ်ျခင္းကို အံတုျပီး ရဲရဲရင္.ရင္. ေပါက္ဖြားရွင္သန္ေစသည္. မ်က္ခင္းျပင္သည္ ကမ္ ဘာေျမရဲ.ဆြင္ငင္အားကိုေတာင္ မမွဳၾကပါ၊ အံတုရဲၾကသည္။ ေဆာင္းေလတစ္ခ်က္အေ၀ွ.မွာ ေသြးတစ္ေယာက္ စိတ္မရွည္စြာျဖင္. ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။
“ေသြး ေရ…ေသြး….၊ ျဖဴေအးက ဒီမွာ….”
မသဲကြဲေသာ ျမဴႏွင္းေတြၾကား အေျပးအလႊားလိုက္လာေနေသာ ျဖဴေအးကို ၀ုီးတိုး၀ါးတားေတြ.လိုက္ရသည္။ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုဆံုေတြ.ၾကျပီး ေက်ာင္း ကိုအတူတူ သြားတတ္တာ လမ္းဆံုမွာရွိသည္. အုတ္တံတားေလးသိသည္။ ေရစီးေျမာင္းနံေဘးကပ္ေပါက္ေနေသာ ေတာရုိင္းပန္းမ်ားက စာနာၾကသည္။ မနီးမေ၀းရွိ လိပ္ျပာေလးမ်ားမွ သက္ေသထူေပးသလိုရွိသည္။
ထင္းရွဳးႏွင္.က်ြန္းပင္မ်ားကေတာ. ေသြးတို.ႏွစ္ေယာက္ အျမဲဆံုေတြ.ဖို. အားေပးစကားဆိုၾကသည္။ ေဆာင္းရာသီ၏ေအးျမမွဳသည္ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေက်ာင္းကို သြားစဥ္ ခြန္အားေတြ ေပးၾကသည္။ ဒါေပမဲ. ျဖဴေအးကို ခ်စ္ေၾကာင္းေျပာဖို. အထိေတာ. မလံုေလာက္ခဲ.ပါ။ အဆံုးအစမဲ.ေသာ ေကာင္းကင္ၾကီးမွ ေသြးအား အနာဂါတ္လွပေစရန္ တံခါးတစ္ခ်ပ္ ဖြင္.ဟေပးထားသလုိရွိသည္။
ဘ၀ဆုိသည္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္မွာ ေရွ.ဆက္ရမည္.အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင္. ျပည္.ႏွက္ေနသည္ ဟုေသြး၏ဖခင္ေျပာတာအမွတ္ရမိသည္။ သို.ပါေရႊ. ေက်ာင္းစာထဲမွာပဲ စိတ္ကိုျမဳပ္ႏွံထားရေသာေသြး၊ ျဖဴေအးႏွင္.အတူတူရွိေနရေသာ အခ်ိန္တို.နဲ.ပင္ ေက်နပ္ေနရသည္။
ယခုလဲ ျဖဴေအးတစ္ေယာက္ ေသြးရွိရာေရာက္လာမွ သက္ျပင္းခ်မိျပီး မ်က္ႏွာေလး၀င္းလက္သြားရသည္။
“ျဖဴေအး နင္.မ်က္ႏွာ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္နဲ.ေနမွေကာင္းရဲ.လား၊ ငါ ..နင္မလာေလာက္ေတာ.ဘူးထင္းျပီး အခုပဲသြားေတာ.မလို.”
ေသြး စကားကိုမရပ္မနားေျပာလိုက္မိ္သည္။ စေနတနင္းဂေနြ ၾကားႏွစ္ရက္ပိတ္သျဖင္. မေတြ.ရသည္.ရက္အတြင္း ျဖဴေအးကို ၂ ႏွစ္ေလာက္ မေတြ.ရသလို ေသြး စိတ္ထဲ ထင္ေနမိသည္။
“ မဟုတ္ပါဘူးဟာအေဖ.အလုပ္က စားရင္းေတြကူတြက္ေပးေနရလို. နဲနဲေနာက္က်သြားတာပါ။ နင္ကလည္းမ်က္နာၾကီး ေအာက္သိုးသိုးနဲ.ဘာျဖစ္ေနတာလဲ”
“ငါက ေတြ.ေနၾကေနရာ၊ ေတြ.ေနက်အခ်ိန္မွာ နင္.ကိုမေတြ.ရရင္ စိတ္ထဲဘယ္လိုၾကီးမွန္းလဲမသိဘူး။ အလုပ္ေတြ သိပ္မလုပ္နဲ.ဦး၊စာေမးပြဲၾကီးကနီးေနျပီေနာ္”
“ငါတို.က ဖေအတစ္ခုသမီးတစ္ခုေလဟာ၊အခ်ိန္နဲနဲေလာက္ပဲ ကူလုပ္ေပးတာပါ”
“ေအးပါ ငါက နင္.အတြက္ေျပာတာပါ၊အခုလည္း ေက်ာင္းစာသင္ႏွစ္ျပီးရင္ ေက်ာင္း ေတြ ခဏပိတ္မယ္လို.ၾကားေနရတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ.ေအာင္ထားမွျဖစ္မယ္။”
“ေအးေနာ္ နိဳင္ငံေရးကလဲဘယ္လိုမွန္းလဲမသိဘူး၊ စိတ္ပ်က္စရာၾကီး”
ျဖဴေအးေျပာမွ နိဳင္ငံေရးအေျခအေနကို ေတြးလို္က္မိသည္။ ျမန္မာနိဳင္ငံ အႏံွ.ရွိ ျမိဳ.မ်ားမွာ မၾကာမၾကာဆန္ဒ ျပမွဳ.မ်ားေၾကာင္. တစ္ခ်ိဳ.ေသာေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားရသည္။ ရပ္ရွြာတစ္ခ်ိဳ.တြင္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနၾကျပီး လူအမ်ားစိုးထိတ္ေနရေသာ အခိုက္အတန္.ျဖစ္သည္။ ကိုးတန္းေအာင္လို. ဆယ္တန္းတက္ရမည္. ႏွစ္တြင္ ၾကား တစ္ႏွစ္ ေက်ာင္း ပိတ္ခဲ.ေသးသည္။ နိုင္ငံေတာ္ ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ. က ဦးေဆာင္ကာ ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳအေရးကို ၾကမ္းၾကမ္းထမ္းထမ္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသျဖင္. ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ. က်ဆံုးရေၾကာင္း သိရွိရသည္။ ေသြး စိတ္ထဲတြင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရုံမွအပ ဘာမွ်မလုပ္နိဳင္ပါ၊ ကိုယ္လိုငယ္ရြယ္ျပီး သတ္တိရွိရွိ အေသခံတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ.ၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေလးစား စာနာမိသည္။ ေသြး မွာ အေတြးမ်ားထဲနစ္ေမ်ာေနမိသည္။
ေနာက္ကပါလာေသာ ျဖဴေအးကိုေတာင္သတိမရမိေပ။
“နင္ဒီေန. ၀တ္ထားတဲ.ပံုစံက အရမ္းသားနားေနသလိုပဲ၊ ဘာလဲ ေက်ာင္းမွာ စုစုလိွဳင္နဲ. ေတြ.မွာမို.လား”
“နားစမ္းပါဟာ ေပါက္တက္ကရ ၊ ဒီ ဂြမ္းစိန္နဲ.ငါ.ကိုမစပါနဲ.”
“အမေလးေတာ္ ငါသိပါတယ္၊ သူကအတန္းထဲမ်ာ နင္.ကို ခိုးခိုးၾကည္.ေနတာသိပါ.”
“ ထားလိုက္ပါဟာ၊ နင္ဒီေန. ပန္ေနၾက စံပယ္ပန္းေလး မပန္ခဲ.ဘူးေနာ္”
ေသြးစကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။
“ျဖဴေအးလာ၊ ငါ နင္.ကို လမ္းခုလတ္က ခေရပန္းေတြေကာက္ျပီး ပန္ေပးမယ္။”
“ ငါမွ ခေရပန္္း မၾကိဳက္တာကို”
“ဘာလဲ ငါက ေစတနာနဲ.ပန္ေပးတာကို နင္ကမၾကိဳက္ဘူးလား”
ျဖဴေအးရင္ထဲ၀ယ္ ၾကည္နဳးေနမိသည္။ ေျပာတာေျပာရတယ္ ေသြးရယ္ နင္ငါ.စိတ္ကို ဒီေလာက္ ရင္းနီးေနတာေတာင္ မသိဘူးလား ငတံုး၊ ငါက နင္ပန္ေပးတဲ.ပန္းဆို ေက်နပ္ျပီးသားပါဟာ။ ျဖဴေအးစိတ္ထဲတြင္ေျပာေနမိသည္။
“ျဖဴေအးလာဟာ၊ ပန္းသီျပီးျပီ ၊ ငါ ပန္းပန္ေပးမယ္”
ရုတ္တရက္ အနားကပ္လာေသာ ေသြးေၾကာင္. ျဖဴေအးရင္ထဲ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားရသည္။ပိုဆိုးသည္မွာ လက္ခ်င္းထိလိုက္သျဖင္. အပ်ိဳျဖန္းေလး ျဖဴေအး ရင္ထဲဟတ္ထိသြားရသည္။ ေသြးမွ ခေရပန္း ပန္ေပးတာကို မ်က္လုံးေလးစင္းလွ်က္ ျငိမ္ျပီးေန ေနမိသည္။
“ေဟ. မ်က္စိဖြင္.လိုက္ေတာ.၊ ပန္ေပးျပီးျပီ”
ေသြးခမ်ာလဲ ယခုလို ကိုယ္ခ်စ္ေနရသူကို ပထမဦးဆံုး ပန္းပန္ေပးရသည္မို. ေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ ျဖဴေအးမွ မိမိ၏ၾကင္နာမွဳကို ခံယူစဥ္ သူမ၏မ်က္နာေလးကို အနီးကပ္တ၀ၾကီး ၾကည္.မိေလသည္။
“ငါ.ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးေလးပဲ ေသြးရယ္”
ျဖဴေအးနဳတ္ခမ္းမွ လႊတ္ခနဲ ေျပာလိုက္ေသာ စကားကို ေသြးမတုန္.ျပန္ပဲ ေနလိုက္သည္။
ငါဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးထပ္ၾကံဳခ်င္တယ္ကြာ၊ စာေမးပြဲၾကီးျပီးလို.ကေတာ. နင္.ကိုပန္းေတြတစ္ေပြ.ၾကီး ေပးျပီး နမ္းပစ္လိုက္မယ္ဟာ။ ေသြးေတြးေနရင္းျဖင္. ျဖဴေအးေရွ.မွ ျဖတ္ေလ်ွာက္ျပီး ေက်ာင္းဖက္သို.ေျခဦးျပင္လိုက္သည္။
ျဖဴေအးလဲ ထပ္ခ်ပ္မကြာ လိုက္လာျပီး အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနရသည္။ သို.ေသာ္ႏွစ္ဦးသား ေက်ာင္းခ်ိန္အမွီ သြားရမွာမို. ခပ္သုတ္သုတ္ လွမ္းလိုက္ၾကသည္။
ေက်ာင္းခန္းအတြင္း၀င္မည္အလုပ္ ေသြး၏ပခုံးအား တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကပုတ္သျဖင္.ၾကည္.လိုက္စဥ္ စုစုလွိဳင္ျဖစ္ေနသည္။
“ေဟ. ေသြး…နင္ကစာေတာ္သားပဲ၊ အခုအစမ္းစာေမးပြဲမွာ အဆင္. ၁ ရတယ္ဆိုေတာ. ငါ.ကိုမုန္.လိုက္ေၾကြးေလ”
စုစုလွိဳင္မွာ သြက္သြက္လက္လက္ႏွင္. အေတာ္ပင္လွပေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ အသားအေရ ၀င္း၀င္း ခန္ဓါကိုယ္ တင္းတင္းႏွင္. အျခားမိန္းကေလးမ်ားထက္ ပိုဖြင္.ထြားသည္။ အေခ်ာဆံုးဆု ေပးမည္ဆိုလ်ွင္ သူမပင္ သရဖူေဆာင္းနိဳင္ေပသည္။ ၏ါေပမဲ. ျဖဴေအးကလြဲေရႊ. ေသြး မည္သူ.ကိုမွ စိတ္မ၀င္စားမိပါ။ယၡဳလဲ မ်က္ႏွာေပးေကာင္းေကာင္း ၊တေစာင္းအၾကည္.ေလးႏွင္.ညဳတုတု ေျပာလာေသာ သူမကို ဘာျပန္ေျပာရမယ္မသိ ျဖစ္ေနရသည္။ တစ္ျခားေကာင္ေလးမ်ားမွ ၀ိုင္းပိုးျခင္းခံရေသာ စုစုလွိဳင္မွာေတာ. ေသြးတစ္ေယာက္ကိုပဲ စာသင္ခန္းအတြင္းက တစ္ဦးထဲေသာေက်ာင္းသားအျဖစ္ မွတ္ထင္ေနပံုရသည္။
“ေအးပါဟာ၊ အခုအစမ္းစာေမးပြဲက အေရးမၾကီးပါဘူး၊ စာေမးပြဲၾကီးျပီးလို. ငါအမွတ္ေကာင္းေကာင္း ရမွ နင္.ကို မုန္.ေက်ြးမယ္ေနာ္”
“နင္ဂတိတည္ရမယ္ေနာ္ေသြး။ ငါကဂတိတည္ျပီး ထက္မ်က္တဲ. သူမွ ၾကိဳက္တာ”
သူမနဲ.ေျပာအျပီး ေသြးက ခံုတန္းမွာထိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ ျဖဴေအးရဲ.မ်က္ေစာင္းထိုးတာ ေကာင္းေကာင္းခံလိုက္ရသည္။ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္တတ္တာ အၾကိမ္ေရ မနဲေတာ.ေပ။ ျဖဴေအးရဲ.မ်က္ေစာင္းေလးကိုပဲ ေက်နပ္ေနျပန္သည္။
ျဖဴေအးရယ္ နင္.ရဲ.စိတ္ ငါမသိလို.မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘ၀ဆိုတာကိုလဲငါသိတယ္၊ ငါက်ိဳးစားရမယ္။ ငါ.မိသားစုကို ငါေကာင္းေကာင္း ဦးေဆာင္ရဦးမယ္။ ျပီးေတာ. နင္နဲ.ငါတို. ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေလ်ွာက္ရမဲ.လမ္းမွာ ဆူးၾကမ္းေတြ မရွိေအာင္ ငါက်ိဳးစားေနတာပါ။ ဒါေပမဲ.ငါ နင္.ကို ပိုလို.သာခ်စ္ေနရယ္ ျဖဴေအးရယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ငါ.ကို နင္နားလည္ေပးပါေနာ္……။
အတန္းထဲသို. ဓါတုေဗဒ သင္မဲ.ဆရာမ ၀င္ လာခ်ိန္တြင္ အားလံုးျငိမ္သက္သြားၾကသည္။
ဆရာမ၏သင္ၾကားမွဳေအာက္နစ္ေမ်ွာသြားရျပီး ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေနာက္ထပ္ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ ဆရာ၊ဆရာမမ်ား၏အလွည္.ေရာက္လာခဲ.သည္။
ေက်ာင္းစာကို အဓိကထား ေလ.လာေနရေရႊ. တျခားအေၾကာင္းမွားကို ေတြးဖို.အခ်ိန္မရခဲ.ပါ။
ဒီလိုနဲ. ညေနေစာင္းေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေရာက္သည္.အခါ ေသြး စာေကာင္းေကာင္းလိုက္နိဳင္သျဖင္. မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေက်နပ္ေနရသည္။ အိမ္အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္ ျဖဴေအးနားမလည္ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကိုရွင္းျပျပီး လမ္းဆံုလမ္းခဲြ တံတားအနီးေရာက္ေတာ. ထံုးစံအတိုင္း လက္ျပနဳတ္ဆက္ လမ္းခြဲခဲ.ၾကသည္။သို.ေသာ္ စာကတစ္ဖက္ အခ်စ္ကတစ္လွည္.ႏွင္. ဗ်ာမ်ားေနရမွဳတို.ျဖင္. တစ္ေန.တာကုန္ဆံုးေစသည္။ ဒါသည္လည္း မိမိလိုလားေသာ အျဖစ္မ်ိဳးေပမို. အိမ္ျပန္အေရာက္ ၀မ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ ခဏအနားယူလိုက္သည္။ျဖဴေအးရယ္ ေက်ာင္းစာေတြကုိ ငါမုန္းတယ္၊ နင္.ကိုေတာ.ငါ အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္ဟာ……။
အိမ္မွာ မိသားစုအလုပ္ ၀ိုင္းကူလုပ္ေပးသည္.ေသြး ေက်ာင္းကျပန္လာကတည္းကစိတ္စိတ္ေနမိသည္။
“ေမာင္ေလး၊ နင္စကားလဲမေျပာဘူး၊ ဘယ္သူ.ကို စိတ္စုိးေနတာလဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းစာမလိုက္နိုင္လို.လား”
အမၾကီး က ေသြးမ်က္ႏွာၾကည္.ျပီးေမးလာေသာ္
“မမရယ္ တစ္ျခားဘာအခက္အခဲမွ မရွိပါဘူး၊ အခုတစ္ေလာ ငါ.စိတ္ေတြ ေထြေနသလို
ျဖစ္ေနလို.ပါ”
“ ေမာင္ေလး တစ္ျခားဘာမွ မစဥ္းစားနဲ.ေနာ္ ၊ စာကိုပဲ အေလးထားက်ိဳးစား ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ.မမ.”
အမၾကီးအားစိတ္မပါတပါ ေျဖလိုက္ျပီး မိမိ အိပ္ခန္းထဲ၀င္လာခဲ.ေတာ.သည္။ ငွက္ေလးေတြ သစ္ကိုင္းမ်ားေပၚ၀ယ္ အိပ္တန္းတက္ဖို. ျပင္ေနၾကသည္ကို ျပတင္းေပါက္မ် ျမင္ရသည္။ ေတာင္တန္းမ်ားေပးေမးတင္ေနျပီျဖစ္သည္.ေနမင္းၾကီးက ေသြးကို ေနာက္ဆံုးေသာ လိမ္ေမာ္ေရာင္ ေရာင္ျခည္တန္းျဖင္. နဳတ္ဆက္ေနသည္။ ေမွာင္ရိပ္သန္းေနေသာ ေတာတန္းမ်ားရဲ. အလွေၾကာင္. စာမက်က္နိဳင္ေသးေသာေသြး ေငးမိေငးရာ ၾကည္.ေနမိသည္။ ျဖဴေအး၏သ၀န္တိုဟန္ပံုစံေလးက ေနမင္းၾကီးေပ်ာက္သြားခ်ိန္မွာ ေတာင္ေၾကာမ်ားၾကားမွ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေၾသာ္ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်ိန္က်လို.ခ်စ္ရျပန္ေတာ. အခ်ိန္မေရာက္ေသးလို. ဖြင္.ေျပာလို.မရေသးပါလား ျဖဴေအးရယ္။
တစ္ေန.ေန. ခ်စ္တဲ.အေၾကာင္းဖြင္.ေျပာျဖစ္ခဲ.ရင္ ျဖဴေအးဘယ္လိုတုန္.ျပန္မလဲလို. ေတြးမိျပီး ေသြးတစ္ေယာက္ တစ္ညတာအပူအလြမ္း ေျဖေဖ်ာက္ရင္း အိမ္မက္စမ္းေရတို.ခ်ိဳးေနမိသည္။
ျဖဴေအး… ငါကိုအၾကာၾကီး ပစ္မထားခဲ.ပါနဲ.ေနာ္…..ဒီည ငါ.အိမ္မက္ထဲ နင္ရွိေနေပးပါကြာ……။
အခန္း ( ၆ )
ထင္းရွဳးပင္မ်ားေနရာအႏွံ. ေပါက္ေနေသာ ေတာျမိဳ.ေလး၏ စည္ပင္သာယာေစ်းက ေဆာင္းတြင္းျမဳႏွင္းေတြအုပ္ဆိုင္းလ်က္ၾကားမွ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားေနသည္။ ေခါပုတ္ေရာင္းသူမွစျပီး ဆီတို.ဟူးေရာင္းသည္.ဆိုင္အထိ လူေတြၾကိတ္ၾကိတ္တိုး ၀ယ္ေနၾကသည္။ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ဆိုင္ကေလးမ်ား ေစ်းအျပင္ဘက္တန္းတြင္ အေရာင္အေသြးစံုေအာင္ တင္ေရာင္းၾကသည္။ ေသြးတို.ေနေသာ ျမိဳ.ကေလးတြင္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွ ဟင္းေပါင္းလုပ္ စားၾကတာမ်ားသည္။သီးရြက္စံုေရလံုျပဳပ္ျပီး ထမင္းရည္ထည္.ခါ ဆီမလိုပဲ ဟင္းရႊက္စုံအား နူးေအာင္ေပါင္းထားသည္ကို ဟင္းေပါင္းဟု ရွမ္းနီလူမ်ိဳးမ်ားကေခၚ ၾကသည္။ ျမိန္ေရရွက္ေရ ထမင္းႏွင္. စြဲျမဲစြာစားၾကသည္. မပါမျဖစ္ ဟင္းလ်ာျဖစ္၏။ ေစ်းအတြင္းပိုင္းတြင္ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ႏွင္ လူသံုးကုန္ပစ္စည္းဆိုင္မ်ားက အစီအရီေနရာယူထားၾကသည္။ ယခုလို ေစ်းကို တစ္ပတ္တစ္ခါ အမ ျဖစ္သူႏွင္.လိုက္ရတာကို ေသြးသေဘာက်သည္။ လူအမ်ား၏ေန.တစ္ဓူ၀ ဘ၀မ်ားတြင္ စား၀တ္ေနေရးသည္ အဓိက ဟုဆိုေပမဲ. ေန.သစ္တစ္ခုရဲ. စားေရးအတြက္ခ်က္ျပဳပ္ဖို.ရန္ လူေတြေစ်းထဲမွာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကသည္။
အမျဖစ္သူ ေစ်းအတြင္း၀င္သြားခ်ိန္ ေသြးက ရွမ္းအသုပ္ဆိုင္တြင္ ရွမ္းတို.ဟူးေႏြးတစ္ပြဲ မွာစားရင္း အမျဖစ္သူအလာကို ေစာင္.ေနသည္။ ေရေႏြးၾကမ္း တစ္ခြက္ငဲ.ကာ ေသာက္ျပီး ေစ်းသြားေစ်းလာလူမ်ားအား ထိုင္ၾကည္.ေနမိ၏။ လူအုပ္ၾကားထဲမွ အျဖဴေရာင္ ၀မ္းဆက္ ၀တ္ထားေသာ မိန္းကေလး မွာ ေပၚလြင္ေသာလွပမွဳႏွင္. တည္ၾကည္ေသာ ဟန္ပန္ရွိမွဳေၾကာင္. ေသြးေငးကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ေသခ်ာၾကည္.ေတာ.မွ ျဖဴေအးမွန္း သိလိုက္ရေရႊ. ေသြး အေပ်ာ္ေတြ.ရသြား၏။
“ျဖဴ ေအးေရ..ေဟ.၊ ျဖဴေအး……”
နဳပ္မွ မပြင္.တပြင္.လွမ္းေခၚ မိသည္။သို.ေသာ္ ျဖဴေအးမၾကားပါ။ ထို.ေၾကာင္. အသံကုန္ဟစ္ခါ ေအာ္ေခၚမည္ အျပဳ၀ယ္။
“ ေဟ. ေသြး ဘာေတြ စားေနတာလဲ၊ ငါ.လဲ ေက်ြးဦးေလ။”
ဘယ္ကေန ဘယ္လိုေပါက္လာမွန္း မသိသည္. စုစုလိွဳင္မွ ေျပာအျပီး ေသြးထိုင္ေနေသာ စားပြဲရွိခံုတြင္ လာေရာက္ထိုင္သည္။ ေသြးလဲေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ ေအး ငါ.အမနဲ. အတူတူ လိုက္လာတာ ၊နင္ေကာ ဘာလာ၀ယ္တာလဲ။ ေစာေစာက ျဖဴေအးကို ဟိုနားမွာ ေတြ.လိုက္တယ္”
“ ဟုတ္လား ေခၚလိုက္ေလ”
“ခဏေလးေနာ္ ငါသြားေခၚလိုက္မယ္၊ နင္စားခ်င္တာမွာထားလိုက္”
ေသြးစိတ္အိုက္သြားရသည္။ ေတြ.ခ်င္ေသာသူအားမေတြ.ရေသးပဲ မေတြ.ခ်င္သည္.သူကိုမွ လာေတြ.ေနရသည္။ ေသြး ေျပာလဲေျပာ ဆိုင္ထဲမွထြက္ခါ ျဖဴေအးကို လိုက္ရွာမိသည္။
ေစ်းတန္းေထာင္.တစ္ေနရာတြင္ ဆတ္သားေျခာက္၀ယ္ေနေသာ ျဖဴေအးကိုေတြ.မွ စိတ္ထဲေပ်ာ္သလိုျဖစ္သြားသည္။
“ေဟာ္ေတာ္…အဲ….. ေသြး နင္ပါလား… ဘာလာလုပ္တာလဲ”
ေသြးက ျဖဴေအးရဲ. ေစ်းျခင္းေတာင္းကိုေနာက္မွရုတ္တရက္လွမ္းဆြဲယူလိုက္သျဖင္. အံ.ၾသသြားပံုရသည္။
“ ေအး ငါနဲ. စုစုလိွဳင္ တို.ဟူးေႏြးဆိုင္မွာ ထိုင္ေနၾကတာ။ လာဟာ နင္.ကို ျမင္လို.လာေခၚတာ”
“ခဏေလးေနာ္ ေသြး”
ျဖဴေအးက ေငြေပးေခ်ျပီး ေသြးႏွင္.အတူလိုက္လာခဲ.သည္။ စုစုလိွဳင္က ဆိုင္ထဲမွ လွမ္းၾကည္ေနသည္။
ဆိုင္မွာေသြးတို. အတူတူထိုင္ျပီး မနက္စာ အတူတူစားေသာက္ၾက၏။ျပီးလ်င္ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ၾကသည္။
ျဖဴေအး နင္နဲ.ေသြး အတူတူလမ္းေလ်ွာက္လာတာ အတြဲညီတယ္ဟာ၊ အရမ္းလိုက္တာပဲ”
စုစုလိွဳင္ကေျပာသျဖင္. ျဖဴေအးရွက္ေသြးဖ်ာသြားရသည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ.ေက်နပ္ေနသလိုရွိသည္။ဒါကိုေသြးရိပ္မိေတာ.
“ ျဖဴေအး…..စုစုလိွဳင္နဲ.ငါက ဒီမွာဆံုမိၾကတာေလ” ေသြး က စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္သည္။
“စုစုလွိဳင္ နင္ေကာ ေစ်း၀ယ္ျပီးျပီလား” ျဖဴေအးကေမးသည္တြင္
“ ဟင္.အင္း၊ ငါက တို.ဟူးေႏြးကို မနက္တိုင္း ေက်ာင္းမသြားခင္ ဒီမွာလာစားေနၾက၊ ဒီေန.ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို. နဲနဲ ေနာက္ၾကျပီးမွ ေရာက္လာတာ။ ငါတို.အိမ္က ေစ်းနဲ.နီးတယ္ေလ”
“ ေအာ္…” ျဖဴေအးမွ သေဘာေပါက္သြားျပီး ေခါင္းညိွတ္ျပသည္။
ေသြးက သူမတို. အလယ္မွာထိုင္ရင္းေရေႏြး ငဲ.ထည္.ေပးေနသည္။
“ေသြး နင္က မ်က္နာလိုက္တယ္ေနာ္၊ ေက်ာင္းမွာ ျဖဴေအးရွိေနရင္ ငါတို.ကို သူငယ္ခ်င္း ေတြလို. မထင္ေတာ.ဘူး။”
“ မဟုတ္ပါဘူးဟာ၊ ျဖဴေအးက ေက်ာင္းသူအသစ္ဆိုေတာ. အားငယ္ေနမွာဆိုးလို. ငါက ကူညီတာပါ”
“ ဟုတ္ပါျပီ၊ ငါကစတာပါဟာ” စုစုလွိဳင္ က သြက္သြက္လက္လက္ရွိျပီး ျဖဴေအးက ေအးေဆးစြာ စကားေျပာတတ္္သည္။ အေတြးပြားရတာၾကိဳက္ေသာေသြး သူမတို.ႏွစ္ေယာက္ေျပာစကားတို.ကို ၿငိမ္ျပီးနားေထာင္ေနလိုက္သည္။ တစ္ေအာင္.ေလာက္ၾကာေသာ္ အမ ျဖစ္သူ ေစ်းထဲမွ ထြက္လာတာျမင္ေတာ.
“ ငါ. အမလာျပီ ငါသြားေတာ.မယ္။ အကုန္ရွင္းျပီးျပီ။ ျဖဴေအး နင္ငါတို.နဲ. လိုက္ခဲ.ေလ”
“ ေသြး ျဖဴေအးကို ဂရုစိုက္ေခၚသြားေနာ္ ေပ်ာက္သြားဦးမယ္ ဟီဟိ…….”
စုစုလွိဳင္၏ စေနာက္မွဳကို မသိသလိုေနလိုက္ျပီး ျဖဴေအးႏွင္. အတူ ထြက္လာလိုက္သည္။
“ အဲဒီ စုစုလွိဳင္က အရမ္းေနာက္တာပဲေနာ္ေသြး၊ ငါ မေနတတ္ေအာင္ ျဖစ္ရတယ္”
“ သူက ဘြင္းဘြင္းၾကီးေျပာတတ္တယ္၊ ဒါေပမဲ. စိတ္ရင္းေကာင္းပါတယ္ဟာ”
“ ဘာလဲ နင္က ေရွ.ေနလိုက္ေပးတာလား၊ ဒါဆို နင္သူကို ၾကိဳက္လိုက္ပါလား”
“ နင္ကလဲဟာ၊ ငါက သေဘာေျပာတာပါ”
ငါသူကို ခ်စ္ဖို.မေျပာနဲ. စကားေတာင္ မေျပာခ်င္ဘူး၊ အားနာလို.အလိုက္အထိုက္ျပန္ေျပာတာ။ငါ ခ်စ္ရသူက နင္ပဲ။ ေသြးစိတ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ ေျပာေနမိသည္။ လမ္းခြဲတစ္ခုအေရာက္တြင္ ျဖဴေအးကို ေသြးတို.ေမာင္ႏွမ က နဳပ္ဆက္ခဲ.လိုက္သည္။
“ေမာင္ေလး စုစုလွိဳင္က ေခ်ာတယ္၊ျဖဴေအးကလဲ သဘာ၀က်က်လွတယ္ေနာ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သူ.အလွနဲ.သူပဲ။ စိတ္ရင္းလဲျဖဴၾကတယ္။ ငါ.ေမာင္ကို သူတို.သေဘာက်ေနသလိုပဲ။ဒါေပမဲ. ဒီအခ်ိန္မွာ စာကိုပဲအာရုံစိုက္ေနာ္ ေမာင္ေလး”
“ ဟုက္ကဲ.ပါ မမရာ၊ က်ြန္ေတာ္ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းရဖို.ပဲ စိတ္ထဲရွိပါတယ္”
“တကယ္လို. ငါ.ေမာင္ ဆယ္တန္းျပီးလို. အမွတ္ေကာင္းရျပီ ထား၊ အခ်ိန္တန္လို. ဘ၀လက္တဲြေဖာ္ေရႊးမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူကိုေရႊးမလဲ”
“ဟာ … မမကလဲ။ မမပဲ ေျပာျပီးေတာ.၊ ဒီအခ်ိန္ ဒါေတြ မေတြးရဘူးဆို”
ေသြးတစ္ေယာက္ ဘ၀င္ဆူသြားရသည္။ အမ၏ ေမးစကားကို ေ၀.လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ရင္း ရွက္စိတ္ျဖင္. စကားမေျပာပဲ အိမ္ျပန္ လာခဲ.သည္။ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္သူ.ကိုခ်စ္မိေနလဲဆုိတာ အေျဖရွိျပီးသားပါ မမရာ ဟု ေျပာေနမိသည္။
ေသြး တို.အိမ္မွာ ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ၾကီးျဖစ္သည္။ အိမ္မွာ က်ယ္၀န္းေသာ ျခံ၀န္းအလယ္မွာေဆာက္ထားသည္။ အိမ္ေရွ.တြင္ ညီေလးႏွင္.ညီမေလးတို.အတြက္ ဖခင္က သစ္သားတန္းျဖင္. ေဆာ.ကစားရန္ ဒန္းလုပ္ေပးထားသည္။ အိမ္ေနာက္ဖက္တြင္ မိခင္စိုက္ထားေသာ ဆလပ္ရႊက္ခင္းရွိျပီး အိမ္ၾကီး၏ဦးေခါင္းတြင္ ႏွစ္ရွည္ မန္က်ီးပင္ၾကီးရွိသည္။အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းေသာ ထိုအပင္ၾကီးေအာက္ ေႏြရာသီေရာက္လ်င္ မိသားစုလိုက္ထိုင္ခါ စကားစမည္ေျပာေလ.ရွိသည္။
ေသြးျခံစည္းရုိး တံခါးကို ဖြင္.ကာ အိမ္ထဲ ၀င္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ဖခင္မွ သစ္တင္ကားျဖင္. သစ္ကြင္းသြားရန္အသင္.ျဖစ္ေနျပီ။ မိမိအလာကိုေစာင္.ေနေသာ ဖခင္အား
“ေဖေဖ ၊ သား မ်က္ႏွာသစ္ လက္ေဆးျပီး အခုပဲလာခဲ.မယ္ “
“ေအးေအး၊ မၾကာနဲ.ေနာ္သား၊ ေဖေဖတို. ဒီေန. လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္”
ဖခင္စကားမၾကားတၾကားႏွင္.ပင္ ေရခ်ိဳးကန္နားသြားေရႊ.ေျခလက္ေဆးေၾကာလိုက္သည္။
ယေန.ေက်ာင္းပိတ္ရက္မို. ဖခင္၏အလုပ္ကိုကူလုပ္ေပးရမည္။ ဖခင္ကလဲေသြးကို လုပ္ငန္း လုပ္တတ္ရန္ လုပ္ကြက္ရွိရာသို. မၾကာခဏ ေခၚသြားတတ္သည္။ ကားေပၚ တက္၊ ကားစက္နိဳးျပီး ထြက္ခဲ.ၾကသည္။ လမ္းခုလတ္အေရာက္ ျဖဴေအးကို သတိရမိျပန္သည္။ ျဖဴေအးရယ္ နင္ငါ.အေပၚ စိုးမိုးနိုင္လြန္းတယ္ကြာ။ လမ္းၾကမ္းသျဖင္. ကားဘီးတို.ခါမွဳေၾကာင္. ျဖဴေအးကိုခ်စ္လို.ေတြးေနရေသာအေတြးတို. လြင္.စင္က်ကုန္ၾကသည္။ ဖတ္ကနဲဆို စုစုလိွုင္၏ ခ်စ္စဖြယ္ အျပံဳးက မ်က္လံုးထဲ ေပၚလာသည္။ အသိကပ္ခ်ိန္တြင္ ခ်က္ခ်င္း အေတြးျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။ မင္းငါ.ဆီထပ္မလာနဲ.ေနာ္ ငါနဲ.အေ၀းမွာ မင္းေန၊ ျဖဴေအးနဲ.ငါ.အခ်စ္ကို မင္းနားမလည္ပါဘူး။
သစ္ထုတ္ကြင္းကိုေရာက္ျပီးမၾကာပါ။ ျဖဴေအးကိုခ်စ္ရေသာ ေသြး အလုပ္ထဲစိတ္ႏွစ္ကာ တစ္ေန.တာျဖတ္သန္းလိုက္သည္။ သို.ေသာ္ စုစုလိွဳင္၏ ျပံဳးေစ.ေစ.မ်က္ႏွာက ျဖဴေအးႏွင္.ေသြးတို.ကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလို ျမင္ရျပန္သည္။
ေသြး စိတ္ကိုတင္းခါ ဖခင္အလုပ္အားက်ိဳးစားလုပ္ကိုင္ေပး ေရႊ. အခ်ိန္ေတြကို ကုန္လြန္ေစခဲ.သည္။ ေနမင္းၾကီးကေတာ. ေသြး၏ ခံးစားမွဳကို ေကာင္းေကာင္းၾကီးသိေနသလိုရွိသည္။လက္ျပမနဳပ္ဆက္ခင္ စာနာေသာအေနျဖင္္. အလင္းေရာင္ကို မိွန္တစ္ခ်က္ မမွိန္တစ္ခ်က္ အခ်က္ျပျပီး ေသြးကို ေျဖသိမ္.ေပးသြားေပသည္။ ျဖဴေအးကို ခ်စ္ဖို. ငွက္ေလးမ်ားက တိုးတိုးေလးေျပာသြားၾကသည္။ ျဖဴေအး………… တစ္ေန.တာအပူေတြေျပေပ်ာက္ဖို. မင္းအေၾကာင္းအိမ္မက္ကေလး ေပးမက္ခြင္.ျပဳပါေနာ္………။
အခန္း ( ၇ )
“ ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး၊ ေလရူးေလးကထန္၊ တန္ေပါင္းကုန္၊ သည္တန္ခူး ႏွစ္ဦးေရာက္ခဲ.ျပန္” ေသြးငယ္ငယ္က မန္းတေလးျမိဳ.တြင္ေနထိုင္စဥ္ ၾကားခဲ.ဘူးသည္. သီခ်င္းေလးကို သတိရမိသည္။
ေဆာင္းေၾကြသစ္ရြက္တို. ႏုပ်ိဳေသာ သစ္ရြက္တို.ကို ေနရာေပးရေပျပီ။ တစ္ရြက္ခ်င္းေၾကႊက် ၊ ေျမမွာထပ္လ်က္လွေနေသာ ရြက္ေၾကြလမ္းေလးမွာ ေျမနီေရာင္လမ္းထက္ ၀ါညိဳ.ညိဳ. အေရာင္ ဖံုးခါ စိန္ပန္းနဲ. ထင္းရွဳးပင္တန္း တို.ကို. ေပါင္းစပ္ေပးထားသည္။ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ.မွဳေၾကာင္.လား၊ အိုမင္းရင္.ေရာ္လို.ပဲ ေၾကြရသလား တပ္အပ္မသိေပမဲ.
ရြက္သစ္ေလးမ်ားထြက္လာေစဖို. မိမိကိုယ္မိမိ စေတးေပးၾကေသာ ရြက္ေၾကြမ်ားအေပၚ ျဖတ္ေလွ်ာက္ရမွာ အားနာေနျပန္သည္။
စာေမးပြဲၾကီးျပီးသြားျပီ။ ေသြး စာေမးပြဲေကာင္းေကာင္းေျဖနိဳင္သျဖင္. ၀မ္းသာေနမိသည္။ ျဖဴေအးလဲေျဖနိဳင္မည္ထင္သည္။
ဒီေန.သည္ စာေမးပြဲေျဖဆိုသည္.ေနာက္ဆံုးေန.ျဖစ္သလို ျဖဴေအးကို ခ်စ္ေၾကာင္းဖြင္.ဟေျပာဖို.ဆံုးျဖတ္ထားေသာေန.ျဖစ္သည္။ ေသြးတစ္ေယာက္ေတြးေနရင္း ရင္ခုန္သံျမန္လာသလို တစ္ခါမွ မၾကံဳဘူးသည္. ခံစားမွဳတို.ကိုသိရွိလိုက္ရသည္။ လက္ဖ်ားတို.ေအးလာျပီး ခန္ဓါကိုယ္ က်ဳံ.၀င္သြားသလား ထင္မွတ္ရသည္။
အခ်စ္စိတ္ေတြ ကမ္ဘာေပၚ ဖုံးလႊမ္းေပးသလိုမ်ိဳး ေသြး၏ခန္ဓါတစ္ခုလံုး ျဖဴေအးကို ခ်စ္သည္. ဓါတ္တို. ဖံုးအုပ္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။အဆံုးထက္တိုင္တက္ေရာက္လာသည္.ခ်စ္စိတ္တုိ. ေသြးတစ္ကိုယ္လံုးကုိ သိမ္းက်ံဳး၀ါးမ်ိဳလိုက္ေတာ.သည္။ အိုကြာဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါေရာက္ခ်င္ခဲ.တဲ.ေန.ကိုေရာက္ျပီ။ ျဖဴေအးရယ္ ငါနင္.ကို ေသြးပ်က္မတတ္ခ်စ္တယ္။နင္နဲ.စေတြ.တဲ.ေန.ကတည္းက ခ်စ္ေနခဲ.ရသူပါဟာ။
“ ျဖဴေအးနင္.ကို ငါခ်စ္တယ္။ အရမ္း အရမ္း ခ်စ္တယ္……ဟား….……..”
ေသြးတစ္ေယာက္ထဲ ေတာင္ကမ္းပါးေဘး အသံကုန္ဟစ္ျပီး ေျပာခ်ပစ္လိုက္သည္။ အခ်စ္လိွဳင္းအားတို.ျပင္းသျဖင္. ေတာင္နံရံရုိက္ခတ္ျပီးျပန္လာေသာပဲ.တင္သံတို.ျဖစ္ေပၚခါ မိမိကို ခ်စ္ခင္ၾကေသာ အနီးရွိေက်းငွက္ေလးမ်ားပင္ ထပ်ံေျပးကုန္ၾကသည္။ေသြးႏွင္.ျဖဴေအးတို.၏ ေန.စဥ္ေျပာစကားခ်ိဳခ်ိဳေလးမ်ားကိုသာ ရင္းႏွီးခဲ.သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလိုအသံျပာၾကီးနဲ.ေပါက္ခြဲထုတ္လိုက္သည္. ေသြး၏လည္ေခ်ာင္းကြဲရွရွတတအသံသည္ ယခုတစ္ၾကိမ္ ငွက္ေလးေတြကို လန္.ေအာင္ျပဳမိလိုက္ေပျပီ။ခြင္.လႊတ္ေပးပါငွက္ေလးတို.ရယ္….၊ ငါ.ခံစားမွဳလိွဳင္းကိုမင္းတို.နားလည္ေပးပါေနာ္။ ဒီတစ္ခါေတာ. ငါ စြန္.စားခ်င္လို.ပါကြာ။
ေသြး ကုေဋကုဋာ အေတြးပြားရင္း ျဖဴေအးႏွင္.ခ်ိန္းဆိုထားေသာေနရာေလးမွာ ဦးစြာေရာက္ရွိေနခဲ.သည္။ ရာသီဥတုကေသြးဘက္မွာရွိေနသည္။ အျဖဴေရာင္တိမ္ေတာင္မ်ား က အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကီးထဲ ခုန္ေပါက္ေျပးလႊား ကစားေနၾက၏။ ေအးျမေသာေလေျပက စိတ္ကိုလန္းဆန္းတက္ၾကြေစျပီး ျဖဴေအးနဲ.ေတြ.ရမွာကိုေၾကာက္သျဖင္. ေဇာေခ်ြးျပန္ေနမွဳအား ေခ်ာ.ျမဴသုတ္ေပးေနသလိုပင္။ ျဖဴေအးရယ္ေတြ.ခ်င္လွျပီကြာ။
ေတြးမိေတြးရာ ေတြးေနသည္.ေသြး ျဖဴေအးကိုခ်စ္တဲ.အေၾကာင္းေျပာဖို. တစ္ဦးထဲ ရီဟာဇယ္ လုပ္ၾကည္.ေနမိသည္။
ျမဴႏွင္းမ်ားမရွိေတာ.ျပီျဖစ္သည္. ကုန္းရုိးတန္း လမ္းကေလးေပၚျဖတ္ေလ်ွာက္ျပီး မိမိဆီဦးတည္လာေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးေၾကာင္. ေသြး သတိျပန္ကပ္လာရသည္။
အနီးသို. ေျခသံအက်အန၊ တင္ပါးယိမ္းႏြဲ.ဟန္ ရစ္သန္မွန္မွန္ႏွင္.လာေနသူေရာက္ေသာ္
ျဖဴေအးမဟုတ္ပါ။ ေသြး အံ.ၾသတုန္လွဳပ္သြားရသည္။
“ဟင္ ….နင္....နင္ စု..စုစုလွိဳင္၊ နင္ဘာျဖစ္လို.ဒီကိုလာတာလဲ”
“အေမေလး ေသြးရယ္ ၊ ငါကိုေတြ.တာမ်ား ေတာထဲက ဘန္းဂါးက်ားေတြ.တာၾကေနတာပဲ၊ ျဖဴေအးက စာေပးခိုင္းလိုက္လို. လာလဲကူညီရေသးတယ္၊ ျဖစ္ေနလိုက္တာမ်ား၊ ေရာ. အင္. ဒီမွာျဖဴေအးေပးတဲ.စာ”
စာရႊက္ေခါက္ေလးကို တုန္ရီေနေသာ လက္ႏွင္.ေျဖျပီး ေသြး ဖတ္ၾကည္.လိုက္သည္။
“ ေသြး… ငါ နင္နဲ.ခ်ိန္းတဲ.ေနရာ လာမလို.ပါပဲ။စာေမးပြဲလဲေျဖနိဳင္ပါတယ္။ နင္ ငါ.ကို ဘာေတြေျပာမွာလဲဆိုတာငါအရမ္းသိခ်င္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ. သိပ္မထူးဆန္းတာေျပာမယ္ဆိုတာ ငါ.ႏွလံုးသားကသိေနသလိုပဲ။ ငါ.ဆန္ဒေတြ မျပည္.ပါဘူးဟာ။ အခုေလးတင္ အေဖ သစ္ထုတ္ကြင္းအသြား သစ္ကားေမွာက္ဒဏ္ရာရလို. ေဆးရုံမွာတင္ထားရတယ္ၾကားတယ္၊ အဲဒါ ငါ.အေဖဆီ လိုက္သြားရမွာမို. စုစုလိွဳင္ကိုအကူအညီေတာင္းျပီး စာေပးခိုင္းလိုက္တာ….
ေသြးရဲ. အခင္မင္ရဆံုး သူငယ္ခ်င္း ျဖဴေအး….။
“ဟား…….၊ သြားျပီကြာ” ေသြးက ျဖဴေအးစာကို ဖတ္အျပီး ေျခမွိဳင္လက္မွိဳင္က်သြားရသည္၊ စိတ္ထဲတင္းက်ပ္သလိုခံစားရျပီး စိတ္ပ်က္သြား၏၊ မ်က္လံုးမ်ား ျပာေ၀လာျပီး ေရွ.မွာရပ္ေနေသာ စုစုလွိဳင္ကိုေတာင္ ခပ္၀ါး၀ါးသာ ျမင္ေတာ.သည္။
“ ဘာတဲ.လဲေသြး၊ ျဖဴေအးဘာျဖစ္တာလဲ”
“ေရာ.ဟာ နင္ပဲ ဖတ္ၾကည္.လိုက္ေတာ.၊ ငါသြားေတာ.မယ္။ နင္.ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္္”
ေသြးကစာကိုလွမ္းေပး လိုက္ျပီး စုစုလွိဳင္ေရွ.မွ လွည္.ထြက္လိုက္သည္။ သို.ေသာ္
“ေနပါဦးေသြး ငါေမးပါရေစဦး” စုစုလွိဳင္က ေသြးလက္တစ္ဖက္ကို လွမ္းစုပ္ကိုင္ရင္းေမးလိုက္သည္။ ျပီးမွ သတိရသြားဟန္ရွိေရႊ. ေသြးလက္ကို လႊတ္လိုက္၏။
ေသြးလဲ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေၾကာင္ျပီးေငး ေနမိခ်ိန္တြင္ ေသြးရင္ခြင္ထဲကို စုစုလွိဳင္ေရာက္ေနျပီ။
“ ေသြး .. နင္ ရက္စက္တယ္ဟာ၊ နင္ျဖဴေအးကို ခ်စ္ေနတာ ငါသိရေတာ. ပို၀မ္းနည္းမိတယ္။ နင္က ငါ.ကို ရွိတယ္လို.ကို မသတ္မွတ္ဘူးေနာ္၊ နင္နဲ.ျဖဴေအးတို. ဘာျဖစ္ေနၾကလဲဆိုတာ ငါမသိေပမဲ. ငါ သိတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ငါ နင္.ကို ခ်စ္တယ္ဟာ။ ငါ နင္.ကို မိန္းကေလးတန္မဲ. ခ်စ္တဲ.အေၾကာင္းေျပာရဲတာ နင္.ေၾကာင္.။ ငါမိန္းကေလးျဖစ္ရတာ မၾကိဳက္ဘူး၊ ငါ….ငါ…အရွက္မရွိေတာ.ဘူးေသြးရယ္….။ “
ေျပာရင္း ရင္ခြင္ထဲမွာ ငိုေနေသာ စုစုလွိဳင္ကို ေသြးသနားသြားမိသည္။ သူမ အငိုတိတ္ေအာင္ေျပာျပီး ျပန္ဖို.ေျပာရုံမွအပ တစ္ျခားမရွိျပီ။ ယခုပံုစံျမင္ကြင္းကို တစ္ျခားလူမ်ားျမင္ျပီး သူတို.မွ တစ္ဆင္. ျဖဴေအးသိသြားလ်င္ မေကာင္းပါ။
ေသြး စုစုလွိဳင္ကို အလိုက္သင္.ေထြးေပြ.ရင္း အားေပးစကားဆိုလိုက္ရသည္။
“စုစုလိွဳင္၊ မငိုနဲ.ဟာ ငါ နင္.ကို နားလည္ပါတယ္။ ငါနင္.ကို ညီမတစ္ေယာက္လိုခ်စ္တယ္။ အခုခ်ိန္မွာတစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ မကာင္းဘူး။”
ေသြး သူမကို ရင္ခြင္ထဲမွ ထုတ္ျပီး မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးလိုက္ေတာ.မွ စုစုလွိဳင္အငိုရပ္သြား၏။မ်က္၀န္းထဲမွာ ေမ်ွာ္လင္.ျခင္းမ်ားစြာနဲ.ေမာ.ၾကည္ျပီး
“ ေသြး ဘာလို.နင္က ျဖဴေအးကိုခ်စ္တာလဲ”ဟုေမးလာသည္။ ခံစားခ်က္ကို ဖြံ.ေျပာျပီးလို. စိတ္သက္သာရာရသြားေသာေၾကာင္.စုစုလိွဳင္မွာစကားေကာင္းေကာင္း ေျပာလာနိဳင္၏။
“ေအး ငါလဲ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ.မသိဘူး၊ ဒါေပမဲ. ငါ သူ.ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ၊ တစ္ခါမွ မမက္ခဲ.ဘူးတဲ. အိမ္မက္ဆန္းေတြ သူေၾကာင္.မက္ခဲ.ရတယ္၊ ဘာနဲ.မွ မတူတဲ. ခံစားမွဳ တစ္မ်ိဳးပဲ၊ ငါ အဲဒါကို ဘာနဲ.မွ မလဲနိဳင္ဘူး”
“ ေသြး ငါနင္.ကိုခ်စ္ရတာလဲ အဲဒီအတိုင္းတစ္ထပ္ ထဲပဲ၊ျဖဴေအးေနရာမွာ ငါဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ”
“ ေအးပါ ငါနာလည္ပါတယ္ဆိုမွ၊ နင္.ကို ငါ အထင္မေသးပါဘူး၊နင္လဲလူသားတစ္ဦးဘဲေလ၊ နင္.ရင္ထဲရွိတဲ.အတိုင္းေျပာတာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ လာ ငါနင္.ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို.ေပးမယ္”
စုစုလွိဳင္ကို ေက်နပ္ေအာင္ေခ်ာ.ေျပာျပီး ေသြး ေရွ.ကေန ေျခလွမ္းျပင္လိုက္သည္။ ေနာက္ကေနလိုက္လာေသာ သူမ ဘာေတြမ်ားေတြးလိမ္.မလဲ။ ေသြး စိတ္ေတြ ေထြျပားေနသည္။ စုစုလွိုင္တို.အိမ္ေရွ.အေရာက္၀ယ္..
“ ေသြး နင္ကို ငါအရမ္းခ်စ္ခဲ.သလို အရမ္းလဲေလးစားမိတယ္ သိလား၊ ဒီေနျဖစ္ခဲ.သမ်ွကို ငါက်ိဳးစား ေမ.ေဖ်ာက္ၾကည္.မယ္။ ဒါကလဲ နင္.ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို၊ နင္နဲ.ျဖဴေအးတို. ႏွစ္ေယာက္ ဘ၀လမ္းေျဖာင္.ျဖဴးပါေစလို. ငါ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ေရာ.ဒီမွာ ငါ.လက္ကိုင္ပ၀ါေလး၊ ပ၀ါ ေပးရင္ ေ၀းတတ္တယ္ ဆိုလို. ငါေပးတာ။ ငါနဲ. နင္ ေ၀းမွ ျဖဴေအးစိတ္ခ်မ္းသာမယ္မဟုတ္လား” စုစုလိွဳင္ေပးေသာ လက္ကိုင္ပ၀ါေလးကို ေသြးလွမ္းယူလိုက္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားစိုရႊဲေနေသာ ေၾကာင္. လွပေသာ မ်က္လုံးေလးမ်ားအစ္ဖူးေနျပီ။ ေသြး စိတ္ထဲ ငိုခ်င္သလိုိလို ျဖစ္လာရသည္။ စိတ္ကို မနည္းထိမ္းျပီးမွ
“ စုစုလွိဳင္ ငါလဲနင္.နဲ.ထပ္တူ ၀မ္းနဲရပါတယ္။ ေရွ.ေလ်ွာက္ ငါ.ကိုတစ္ကယ္ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ အရာရာအားလံုးကိုေမ.ပစ္ျပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနေနာ္။ ငါ နင္စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္တာကိုပဲျမင္ခ်င္ပါတယ္။ ငါသြားေတာ.မယ္ေနာ္”
“အင္း…..”
စုစုလိွဳင္ကိုနဳပ္ဆက္ခါ ျပန္လာေသာ ေသြးတစ္ေယာက္ စိတ္္ထဲ ေလးလံေနသည္။ လမ္းေပၚရွိ ေက်ာက္ခဲေလးမ်ားကို ေျခေထာက္ျဖင္.ကန္ထုတ္ရင္း အိမ္သို. စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျပန္လာခဲ.သည္။
စိတ္ထဲမွာ ျဖဴေအးအေၾကာင္းပဲ ဆက္ေတြးေနမိ၏။ ျဖဴေအးရယ္ ေနာက္ေန.ေတြမွာလဲ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳး ထပ္မၾကံဳပါရေစနဲ.ေနာ္….။ ေနာက္တစ္ခါနင္နဲ.ေတြ.ရင္ ခ်စ္တယ္လို.ေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာမယ္ဟု အထပ္ထပ္အခါခါေတြးရင္းျဖင္. ေသြး အိမ္ကို ေရာက္ခဲ.ရသည္။
ျဖဴေအးႏွင္. မေတြ.ရသည္မွာ ၂ ပတ္ေက်ာ္ၾကာလာခဲ.သည္။ အေဆာင္တြင္လဲျဖဴေအး မေနေတာ.ပါ။ သူမဖခင္ရွိေသာ သစ္ေတာၾကိဳး၀ိုင္းမွာ ေျပာင္းေနရသည္၊ ဖခင္ကို အနီးကပ္ ျပဳစုေပးေနရသည္ဟု ျဖဴေအးေရးေပးေသာ စာအရသိရ၏။ ဦးစိန္ခိုမွာလည္း ဦးေနာက္ႏွင္.အာရုံေၾကာထိခိုက္သြားရသျဖင္. က်မ္းမာေရး ပိုေရႊ.ဆိုးရႊားလာေနေၾကာင္း၊ အလုပ္အားလံုးကို ျဖဴေအးဦးေလးျဖစ္သူ ဦးစိန္ညိဳမွ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေပးေနေၾကာင္း အျပည္.အစံုေရးျပထားသည္။ တစ္ရက္က်မွ လူမမာ သတင္းေမးရင္း ျဖဴေအးဆီသြားမည္ဟုဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဒီၾကားထဲ ႏွစ္ဦးသား မေတြ.ဆံုမိၾကပါ။ ေသြးတစ္ေယာက္လဲ ဖခင္၏ အလုပ္ကို ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေပးေနရသည္။ ယခုမွ မိဘ လုပ္ငန္းအားေစာက္ခ်လုပ္ေပးနိဳင္သျဖင္.ဖခင္ျဖစ္သူမွာလဲ သက္သာရာရေတာ.သည္။
လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနေသာ ေသြး မွာ စိတ္က ျဖဴေအးထံသာ ေရာက္ေနသည္။ ျဖဴေအးရယ္ နင္နဲ. တစ္ခါေလာက္ ေတြ.ခ်င္ပါေသးတယ္။ နင္ၾကိဳက္တတ္တဲ. ေဘာလ္ပင္လွလွေလးရယ္ ပိုက္ဆံအိတ္ လွလွေလးတစ္လံုးရယ္ကို ငါနင္နဲ.ေတြ.ရင္ေပးဖို.၀ယ္ထားတယ္။ နင္နဲ.ေတြ.မွ နင္.လက္ကေလးကိုင္ျပီး၊ ငါ နင္.ကိုဘယ္ေလာက္အထိခ်စ္တယ္ဆိုတာ ေျပာျပမယ္ဟာ။ သစ္တံုးေတြကိုျဖတ္တဲ.လႊသြားထက္ ခ်ြွန္ျမတဲ.စကားလံုးေတြ ငါေရႊးထားတယ္။ နင္.ကိုခ်စ္တဲ.စိတ္နဲ.မေတြ.ရမခ်င္း သစ္တံုးေတြ ေလးသလို ငါ.စိတ္ေတြလးလံေနတယ္။
ငါျပဳစုေနၾက စာရင္းဇယားစာရႊက္ေတြေနာက္မွာ နင္.ရဲ.မ်က္ႏွာကိုပဲ ငါ ေတြ.ေနရတယ္။
အေ၀းမွာရွိတဲ. မိွဳင္းျပျပ ေတာင္တန္းေတြကေနတစ္ဆင္. ငါ.ခ်စ္စကားေတြ ပဲ.တင္ထပ္ျပီး နင္.ဆီ ပ်ံ၀ဲလာေစရမယ္။ ယံုပါဟာ၊ နင္.ကိုလႊမ္းလုိ. ညိဳ.ေနတဲ.ငါ.မ်က္ႏွာကို ၾကည္.ျပီး ငွက္ေလးေတြ ေလွာင္ေျပာင္တာကို မခံခ်င္ေတာ.ဘူး။
ေသြး အေတြးတို.ရပ္ျပီး သစ္တန္တြက္လက္စ စာရင္းကိုအျပီးသတ္လိုက္၏။ ျဖဴေအးကို သိပ္မၾကာခင္ သြားေရာက္ေတြ.ဖို. ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ သို.ေသာ္ ယခုပင္လ်င္ ေသြး၏စိတ္တို. လ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္ျဖင္. ျဖဴေအးရွိရာကို ေရာက္ရွိေနျပီ။ ျဖဴေအးေရာ ေသြးကို ေစာင္.ေမ်ွာ္ေနမွာလား။ အခ်ိန္တန္ေတာ. ေနမင္းၾကီး လက္ျပနဳပ္ဆက္ခ်ိန္ေရာက္မွ အလုပ္ေတြရပ္နားထားလိုက္သည္။
မနက္ဖန္အတြက္ အသက္ဆက္ေအာင္ အားေဆးတစ္ခြက္ ကိုယ္.ကိုေပးပါလား ျဖဴေအးရယ္……..။
အခန္း ( ၈ )
မိုးေတြ သဲၾကီးမဲၾကီး ရြာခ်ေနသည္။ မိုးသက္ေလျပင္းမ်ားက ေသြး၏ဦးေခါင္းအထက္က ျမက္ခေမာက္ကို ပင္.လွန္ပစ္လိုက္သည္။ ေျမလမ္းေပၚ ဦးထုပ္ က်သြားလို.ကုန္္းေကာက္လိုက္စဥ္ ေကာင္းကင္မွလ်ပ္စီး ဖ်စ္ကနဲ လင္းလက္သြားသည္။ ေျမျပင္ေပၚရွိ ေရျပည္.ေနေသာ ခ်ိဳင္ခြက္.ေလးမ်ား ေပၚ ေရာင္ျပန္ဟပ္သြားကာ ေကာင္းကင္ၾကီးအေရာင္ေတာက္တာ ေတြ.လိုက္ရသည္။ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ မိုးသားေအာက္၀ယ္ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ေနေသာေသြး ေမာဟိုက္ေနျပီ။ ေခ်ြးႏွင္.မိုးေရ တို.ေရာေႏွာကာ တစ္ကိုယ္လံုးရႊဲရႊဲစိုေနေသာ္လည္း မရပ္မနား ခပ္သုတ္သုတ္ မေျပးရုံတမယ္ သြားေန၏။
ေျခဦးတည္.ရာ ေလ်ွာက္သြားေနမိသည္ကို ေသြး စိတ္ကုန္ေနသည္။ အေနာက္က တစ္ခုခု ကပ္လိုက္လာေနသလိုခံစားရေရႊ. အေမွာင္ၾကီးထဲ ေျပးေနမိျပန္သည္။
တစ္ေအာင္.ေလာက္ၾကာေသာ္ ေျခေထာက္တို.မခံရပ္နိဳင္ေအာင္ နာက်င္လာေသာေၾကာင္. လယ္ကြင္းျပင္ၾကီးအလယ္ ေသြး ခဏရပ္နားလိုက္သည္။ လ်ွပ္စီး လက္တဲ.အခ်ိန္သာ ေလာကတစ္ခြင္ကို သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ရသည္။ ေသြးတစ္စံုတစ္ရာကို ေၾကာက္ေနမိျပန္သည္။ လ်ပ္စီးပိုလက္ခါ နီးစပ္ရာပတ္၀န္းက်င္ကိုျမင္ရေရႊ. ေသးြ အားတက္လာျပီး ေၾကာက္တဲ.စိတ္ေလ်ာ.နဲသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူတစ္စုမွ ေသနပ္မ်ားကိုင္ကာ လူႏွစ္ဦးကို ကန္ေက်ာက္ေနသည္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတြ.လိုက္ရသည္။ လဲက်ျပီးအကန္ခံရေသာသူ၏လက္ထဲမွ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို ေသနပ္ကိုင္ လူတစ္ေယာက္က အတင္းထုႏွက္လုယူေနသည္။ လဲက်ေနသူကလည္း ေသမေလာက္ေအာင္ရုိက္ႏွက္ေနသည္.ၾကားမွ အထုပ္ကို လက္လႊတ္မခံ အတင္းျပန္လုယူသည္။
အဆံုးတြင္ ေသႏွပ္သမားမ်ားက ေျမေပၚ လဲက်ေနေသာ လူႏွစ္ဦးစလံုးအား ပစ္သတ္ျပီး အထုပ္ကို ယူသြားၾကသည္။ ေသြး သတိ၀င္လာခ်ိန္တြင္ ထိုသူတို. ထြက္ခြာသြားၾကေပျပီ။
ေသြး ေၾကာက္ေၾကာက္လန္.လန္.ျဖင္. အသတ္ခံရေသာ သူႏွစ္ဦးနားအေရာက္ လွမ္းၾကည္.လိုက္သည္။
မ်က္ႏွာမွာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းေပက်ံေနသည္. လူႏွစ္ေယာက္၊ အသက္ႏွင္.ခန္ဓါ ကင္းမဲ.ေနၾကသည္။ လ်ပ္စီးတစ္ခ်က္ အလက္မွာ မ်က္ႏွာမ်ားကို ထင္းကနဲျမင္လိုက္၏။ ေသြး တုန္လွဳပ္သြားခါ ပါးစပ္မွ လႊတ္ကနဲ ေအာ္လိုက္မိေတာ.သည္။
“ ေဖေဖ……….ေမေမ………ဟား၊ လာၾကပါဦးဗ်ာ၊ ကယ္ၾကပါဦး၊ ဟီးဟီး ….”
“ဘယ္သူမွ မရွိၾကေတာ.ဘူးလား၊ ကယ္ၾကပါဦးဗ်ာ”
ေသြး ၀ုန္းကနဲ ကုတင္ေပၚက ျပဳတ္အက် ဒူးဆစ္တို. ေအာင္.သက္သက္ျဖင္.နာက်င္သြားရသည္။
ေသြးတစ္ကိုယ္လံုးျမင္မေကာင္းေအာင္ ေခ်ြးေတြရႊဲေနသည္။
“ဟဲ.သား ေသြးဇာနည္ ဘာျဖစ္တာတုန္း” မိခင္မွာ ေသြး၏ လန္.ေအာ္သံကိုၾကားသျဖင္. ေသြးအခန္းထဲသို. ကပ်ာကယာ ေရာက္လာသည္။ ထို.ေနာက္ တစ္မိသားစုလံုး အကုန္၀င္လာၾကျပီး ေသြးကို ထူးဆန္းသလို ၀ိုင္းၾကည္.ေနၾကသည္။
“ေမေမ ေမာင္ေလးကို မေကာင္းဆိုး၀ါး ၀င္ပူးတာေနမွာ”
“ ဟာ…ေပါက္တက္ကရ မေျပာနဲ. သူ အိမ္မက္မက္ျပီးေယာင္ေအာ္တာျဖစ္မယ္”
ဖခင္က သူအထင္ကို ၀င္ေျပာသည္။
ေသြးလဲမိမိ ကိုယ္တိုင္အိမ္မက္ မက္ခဲ.တာပဲဟု သိလိုက္၏။
“က်ြန္ေတာ္ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးေမေမ၊ အိမ္မက္ဆိုး မက္လိုက္မိလို.ပါ။ အိမ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖနဲ. ေမေမကို လူဆိုးေတြက ေသနပ္နဲ.ပစ္သတ္ၾကတာ၊ အဲဒါ သားေၾကာက္သြားလို. ေယာင္ေအာ္မိတာပါ”
“အေမေလးသားရယ္ အိမ္မက္ဆိုတာ တကယ္မွ မဟုတ္တာပဲ။ ေနဦး ၊အၾကီးမ… ေရတစ္ခြက္သြားခပ္ခဲ.”
အမျဖစ္သူယူလာေပးေသာေရကို အားရေအာင္ေသာက္လိုက္သည္။
“ ကဲသား ျပန္အိပ္ေတာ. ဘာမွ မစဥ္းစားနဲေတာ.ဟုတ္လား။ ေမေမတို.ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ”
မိသားစု အကုန္လံုး တစ္ေယာက္မက်န္ အခန္းျပင္ပ ထြက္သြားေတာ.မွ ေသြး ျပန္အိပ္လိုက္သည္။
ေစာေစာက မက္ေသာ အေၾကာင္းကို တစ္ခါျပန္မက္မွာ ေသြးစိတ္ပူမိသည္။
ေသြး ေဖေဖ၏ေရဒီယိုသံ ၾကားသျဖင္. မနက္ပိုင္းအိပ္ရာမွ နိဳးလာရသည္။ ငွက္ကေလးမ်ား သစ္ပင္ တစ္ပင္မွ တစ္ပင္ ကူးလူးပ်ံသန္းေနသကံကိုၾကားရသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူက နိုင္ငံေရးသတင္းကိုစိတ္ပါလက္ပါ နားေထာင္ေနျပီး၊ ထံုစံအတိုိင္း အေမႏွင္. အမတို. ဘုန္းၾကီးတန္းဆြမ္းေလာင္းလွဴခ်ိန္မီရန္ မီးဖိုခန္းထဲမွာခ်က္ျပဳပ္ေနသည္။ နိုင္ငံေရးသတင္းတြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ.အစည္းမ်ားထဲမွ ၀ ႏွင္. ကိုးကန္. အဖဲြ.တို.သည္ နိုင္ငံေတာ္ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳတည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ.ျဖင္.ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူကာ သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထိုးနိဳင္ရန္ ေစ.စပ္ေဆြးေႏြးေနေၾကာင္းပါလာသည္။ တစ္ျခားစိတ္၀င္စားစရာ နိဳင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအေၾကာင္းလဲပါသည္။ လာမည္. ၁၉၈၉-၉၀ စာသင္ႏွစ္တြင္ တက္ကသိုလ္ႏွင္. ေက်ာင္းမ်ားကို ရက္အကန္.အသတ္မရွိ ပိတ္မည္ဆိုသည္.အေၾကာင္း၊ နိုင္ငံအတြင္း ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ဖို.ရန္အတြက္ ပါတီစံု ေရႊးေကာက္ပြဲ မၾကာခင္ က်င္းပေပးမည္.အေၾကာင္းစံုလင္စြာ ပါရွိသည္။ ေသြးကမ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ေနရင္း
ၾကားမိသည္.သတင္းမ်ားကို စိတ္ထဲမွာ လိုက္မွတ္ေန၏။ မိခင္မွ ျပင္ထားေပးေသာ မနက္စာ ငခ်ိတ္ေပါင္းႏွင္. တို.ဟူးေၾကာ္စားရင္း မေန.ညက အိမ္မက္ကို သတိရလိုက္ေသာ္ ေသာက္လက္စေရေႏြးၾကမ္း လည္ေခ်ာင္းထဲ သီးသြားသည္။ ဖြ အဲဒီအိမ္မက္လို အျပင္မွာ တကယ္မျဖစ္ပါေစနဲ. လို.တစ္ေယာက္ထဲ ေတြးေနသည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲမွ ထြက္လာေသာ မိခင္က ေသြးနဖူးေလးကို တစ္ခ်က္စမ္းၾကည္.ျပီး
“ သား ကိုယ္နဲနဲပူတယ္ ဒီေန. အိမ္မွာပဲေနလိုက္။ ေရမခ်ိဳးနဲ. ဒီငခ်ိတ္ေပါင္း ထပ္မစားနဲ.ေတာ.။ ေတာ္ၾကာ အစာမေၾကပဲေနဦးမယ္၊ ေကာ္ဖီနဲ.ေပါင္မုန္.ကိုပဲ စားေနာ္သား” ဟုေသြးကိုေျပာသည္။
“ ဟုတ္ကဲ.ေမေမ၊ အခုလဲရင္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးၾကီး အစာမေၾကသလိုျဖစ္ေနသလားလို.
ေတြးေနတာ” ေသြးမိခင္ကို ေျပာအျပီး မိမိအိပ္ခန္းထဲ၀င္လိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္စဥ္မွာ ျဖဴေအးရဲ.ပံုရိပ္မ်ား သာ ေသြးရဲ.အနား ၀ဲလည္ရဳိက္္ေနသည္။
ေသြး စဥ္းစားေနမိသည္. ၈၀ ရာခိုင္နဳန္းသည္ ျဖဴေအးအေၾကာင္းမ်ားသာျဖစ္သည္။ ေနထိုင္ေကာင္းလာလ်င္ျဖဴေအးထံသြားဖို. ထပ္မံဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
ျဖဴေအး နင္ေနေကာင္းရဲ.လား၊ နင္.အေဖေရာ သက္သာလာျပီလား၊ ငါနင္နဲ.ေတြ.ရင္ ဘာကူညီရမလဲ။ ေမးခြန္းေတြ တစ္ခုျပီးတစ္ခုထြက္လာသည္။ စိတ္က ျဖဴေအးအနားေရာက္ေနျပီ။ ျဖဴေအးရယ္အဖန္တစ္ရာေထေနတဲ. ငါ.အေတြးေတြကို အေဖာ္ျပဳေနရတာ ၾကာျပီဟာ။ နင္ ငါ.အနားမွာရွိရင္ ငါဖတ္ထားတဲ.စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း ငါေျပာျပမယ္။ ေရဒီယို သတင္းထဲက လူ.အခြင္.အေရးတို.၊ ဒီမိုကေရစီတို.ကို ငါအေသအခ်ာမသိေပမဲ. နင္.ကိုခ်စ္တဲ.အဓိပါယ္ကိုေတာ. ငါ. ႏွလံုးသားကသိသေလာက္ နင္.ကိုေျပာျပမယ္။ ငါအေတြးထဲမွာ ေလာေလာဆည္ နိဳင္ငံေရး သတင္းေတြ ပဲ.တင္ထပ္ေနတယ္။ နိဳင္ငံေရးဆုိတဲ.ေ၀ါဟာရကိုလဲဲ ငါမသိပါဘူး၊ ဒါေပမယ္. ငါတို.နဲ.သက္တူရႊယ္တူေလးေတြ ပစ္သတ္ ဖမ္းဆီးခံရတာေတြ ၾကားရတိုင္း ငါစိတ္မေကာင္းဘူး၊ နင္ေရာစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုခံစားရလဲ။ နင္လဲငါ.လိုပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိမွာပါ။ ငါ.အေဖကေျပာဘူးတယ္။ လူ. ရယ္လို.ျဖစ္လာရင္ သိထားသင္.တဲ. အေၾကာင္း ၃ ခုရွိတယ္တဲ.။ ၁။ ဘ၀ ဆိုတာဘာလဲ၊ ၂။ လူ သတ္တ၀ါ ဆိုတာလာလဲ၊ ၃။ ဘ၀ရဲ.တိုးတက္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ၊ ဒီ ၃ခုကိုသိရင္ လူ.အခြင္.အေရး ဆိုတာ နားလည္နိုင္တယ္တဲ.။ ငါအေဖက သူသိသေလာက္ေျပာျပတယ္။ သက္ရွိဘ၀ ဆိုတာ ေမြးရာမွ ေသသည္.ကာလ အတြင္း ရုန္းကန္ရပ္တည္ရေသာ အခ်ိန္ ကာလ တစ္ခုလို. အဘိဓါမ္ စာအုပ္ထဲက အဓိတ္ဘယ္ထက္ ပိုတယ္တဲ.။ သူကဘာနဲ. နိဳင္းျပသလဲဆိုရင္ ဘ၀ ဆိုတာ ျဂိဳလ္တစ္ခုကို အရံလ ၃ စင္း၀ိုင္းပတ္ေနတာမ်ိဳးလို.ေျပာတယ္။ အဲဒီ လ ေတြက ၂၄ နာရီ မပ်က္ လည္ပတ္ေနတာတဲ.။ အဲဒီ လ ၃ စင္းက ေလာဘ ေဒသ နဲ. ေမာဟတို.ျဖစ္တယ္။ လူေတြရဲ.ဘ၀ကို ဒီ ၃ ခုက မ်ားေသာအားျဖင္. တစ္လွည္.စီ ဒူက္ခေပးေနၾကတာတဲ. ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ.အခ်ိန္မွာေတာင္သူတို.က ၾကီးစိုးထားတယ္တဲ.။ အေဖက သူေတြးတတ္သေလာက္ က်ိဳးစားျပီး ငါတို.ကို ဆံုးမထားတဲ. သာဓကတစ္ခုပါ။
ေနာက္တစ္ခုက ငါတို.ကို အက်င္.ဆိုးေတြ မလုပ္ရေအာာင္ ေျပာတဲ.အရာ။ လူနဲ.သက္ရိွသတ္တ၀ါဆိုတာ အက်င္.ရဲ.သားေကာင္တဲ.၊ ငါ အရက္ကို မၾကာမၾကာေသာက္ရင္း ေသာက္ရင္း၊အက်င္.တစ္ခုျဖစ္လာျပီး ေသာက္ခ်င္လာမွာတဲ.၊ ေကာင္းတဲ.အက်င္.ျဖစ္တဲ. တရားအားထုတ္မွဳကို မၾကာမၾကာျပဳလုပ္ရင္ တရားပဲထိုင္ခ်င္လာမွာလို.ေျပာတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ေတာထဲက က်ားေတာင္ အစာရွာထြက္ရင္ ဒီလမ္းအတိုင္းလာ ဒီလမ္းအတိုင္းျပန္ၾကလို. မုတ္ဆိုးေတြ က က်ားေတြကို ေျခရာခံၾကည္.ျပီးဖမ္းနိဳင္တာတဲ.။ အဲဒီေတာ.ဟာ သက္ရွိမွန္ရင္ အက်င္.ရဲ.သားေကာင္ေတြလို.ေျပာလိုက္တာပဲ။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္က ဘ၀ရဲ တိုးတက္ျခင္းဆိုတာ ရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာတိုးတက္ လာျခင္းနဲ. စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္ျခင္း ႏွစ္ခု ကို မ်ွေျချဖစ္ေအာင္လုပ္ထား၊ထိမ္းထားနိဳင္ျခင္း၊ညိွယူျခင္းကိုဆိုတာလို.ေျပာတယ္၊ လူေတြလဲ အခ်င္းခ်င္း အဲဒီ တိုးတက္ျခင္းႏွစ္ခု ညီမွ်ေအာင္ မလုပ္နိဳင္သေရႊ. တိုက္ခိုက္ ဆန္.က်င္ျခင္းေတြ ရွိေနမွာပဲလို. အေဖကေျပာတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေရာက္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ.၀တ္ေကာင္းစားလွ ၀တ္ထားေသာ္လဲ စိတ္ဓါတ္က သူမ်ားအေပၚညစ္ပတ္တဲ.စိတ္ရိွေနရင္ သူက တိုးတက္ေသာ ေက်ာင္းသားလို.ေျပာလို.မရသလိုေပါ.။
အဲဒီေတာ.ျဖဴေအး နင္ေရာ ငါပါ တကယ္.တိုးတက္တဲ.ေခတ္ၾကီးကိုပိုင္ဆိုင္ဖို. စိတ္ပိုင္းအရ၊ ရုပ္ပိုင္းအရ မွ်တေအာင္ ျပဳလုပ္ရင္း ေရွ.လာမဲ.အနာဂါတ္ကို အတူတူ ေလွ်ာက္လွမ္းရေအာင္ေနာ္……..
ေသြး အဆံုးအစမဲ. မိုးေကာင္ကင္ကိုၾကည္.ျပီး ျဖဴေအးနဲ.အတူ စိတ္ကးူထဲမွာ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကားေတြ ေျပာေနရသည္။ တစ္ေန.လံုး အနားရလို. အလုပ္မရွိခ်ိန္သည္ ဖခင္ အလုပ္ကို ကူလုပ္ေပးရသည္.အခ်ိန္ထက္ ပိုေရႊ.ပင္ ေမာပန္းေစသည္။
အရႊယ္ေလးရလာေသာေသြး အေတြးအေခၚမ်ားလဲရင္.က်က္လာရသည္။ ျဖဴေအးႏွင္.ေတြ.လ်င္ေျပာမည္ၾကံထားသည္.အရာမ်ား သူမအေရွ.ေရာက္ခါမွ စကားလံုး မဲ.ေသာ ဟင္းလင္းျပင္ၾကီး ျဖစ္မွာကိုစိုးရိမ္ေနရသည္၊ ထို.ေၾကာင္. ေသြးမွာ အေတြးမ်ားျဖင္. စကားလံုးေတြကို ေန.တုိင္းေမတာ ၾကိဳးျဖင္.သီကံုးေနတတ္သည္။
ခ်စ္သူ…. မင္း ငါ.အနားရွိေပးေနာ္ ၊ ငါမင္းကို တစ္သက္လံုး အလင္းေရာင္ေပးပါမယ္….။
ဒါမွ ညီမ်ွျခင္း ေတြနဲ. တို.ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေဆာက္တဲ.သာယာေသာ.အိမ္ကေလး လင္းလက္ေစမယ္ေလ………..။ ငါ. အတြက္ေတာ. သဘာ၀ရဲ. အေမွာင္နဲ. အလင္း ႏွစ္ခုစလံုး လိုအပ္တယ္ျဖဳေအးရယ္………။
အခန္ ( ၉ )
“ ၀ုန္း… ဂလုမ္း ..ဒုန္း .. ဒုန္း”
သစ္လံုးမ်ားကို ဆင္ၾကီး၏ လုပ္အားျဖင္. သစ္တင္ကားေပၚမ တင္ေပးသံ အေ၀းမွပင္ၾကားရသည္။ လႊ၀ိုင္းစက္ရွိရာ အသြားတြင္ ခုတ္ျပီးသားက်ြန္းပင္တို.ကို သင္းသတ္တဲ.သူကသတ္ၾကသည္၊ သစ္ေခါက္ခြာသူက ခြာေနသည္ကိုေတြ.ရသည္။ ေသြးတို. လုပ္ငန္းတြင္ လုပ္ကြက္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိသည္။ သင္းသတ္ သစ္ေခါက္ခြာျပီးသား သစ္လံုးအတိုင္း တန္တြက္ တင္ပို.ေရာင္းခ်ျခင္းႏွင္. သစ္လံုးမ်ားကို လႊြ၀ိုင္းစက္ျဖင္.လႊာျပီး စိုဒ္္စုံ သစ္ေခ်ာင္းမ်ားေပၾကိဳးဆဲြ ေရာင္းခ်ျခင္းတို.ရွိသည္။ လည္းေကာင္း သစ္ေခ်ာင္းမ်ားကို ျပန္စိပ္သားဟုေခၚသည္။ ေပ မမီ ေသာ၊ လံုးပတ္ မလွေသာ သစ္ၾကမ္းမ်ားကို ေမွ်ာတိုင္အျဖစ္လည္းေရာင္းရသည္။ တစ္ခ်ိဳ.ျမိဳ.မ်ားတြင္ ထိုေမ်ွာတိုင္မ်ားကို ဓါတ္တိုင္မ်ားအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကသည္။ သစ္ပင္မ်ား အား သစ္ေခါက္ ခြာျပီးပါကလည္း ပကာ သားမ်ားဟုေခၚ ျပီး မီးစိုက္ ထင္းအျဖစ္ ေရာင္းခ်ၾကသည္။ ဆိုေသာ္ သစ္ပင္တိုင္း လႊင္.ပစ္စရာ ဘာမွ မက်န္ေတာ.ပါ။ သစ္မ်ား ခုတ္ျပီးပါကလည္း သစ္ေတာဌာန၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ သစ္ပ်ိဳးပင္မ်ားအသစ္ စိုက္ေပးရသည္။ သစ္လံုအေရအတြက္အား တရား၀င္တင္ျပျပီး နံပါတ္ရိုတ္ႏွိပ္ရသည္။ထုတ္လုပ္ ျပီးေသာ စာရင္းကို သယ္ယူပို.ေဆာင္မည္. ေဒသအထိ ေရာက္ရန္ ေမွ်ာစာလိုသည္.အတြက္ သစ္ေတာ ဦးစီးဌာနမွာ တင္ျပေတာင္းခံရသည္။
ျပန္စိပ္စက္ ထဲေရာက္ ေသာ္ လႊ၀ိုင္း ဆရာမွ လက္ျပနဳပ္ဆက္သည္။ ေသြး ေရေႏြးၾကမ္း တစ္ခြက္ ယူေသာက္လိုက္ျပီး ခြဲစိပ္ျပီးေသာ သစ္ေခ်ာင္းမ်ားအား ေပမီ မမီ ခ်ိန္ ကိုက္ၾကည္.ရသည္။ ၄ လက္မ ပတ္လည္ ကိုက္ မကိုက္၊ ၅-၂ လက္မ အမွာရွိလ်င္လည္း လက္မျပည္.မျပည္.ေပတံ အေသးေလးျဖင္. စစ္ေဆးၾကည္.ရျပန္သည္။
ျပန္စိပ္ စက္တြင္ လႊြ၀ိုင္းဆရာသည္ အဓိက အေရးပါသူျဖစ္သည္။ ထိုသူ မွားယြင္းစြာ လုပ္ခဲ.မိပါ က အပါယ္သားျဖစ္ကုန္ျပီး ေဘးပုပ္မ်ားကာ အေလအလြင္.မ်ားနိဳင္သည္။ ထို.ေၾကာင္. ေသြးက လႊ၀ိုင္းရွိရာသို. မၾကာခဏ လာလာ သတိေပးေနရသည္။
ေသြး ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာထိုင္ျပီး လႊ၀ိုင္းတင္ေနသည္ကိုၾကည္.ေနလိုက္သည္။
ယေန.ေသြး နဲနဲ ပင္ပန္းရသည္။ ေသြး၏ဖခင္ မန္းတေလးသို. ကုန္ပို. ျပီး၊ကုန္ဖိုးသြားေတာင္းခိုက္္မွာ လုပ္ငန္းတာ၀န္ကို အခ်ိန္ျပည္.လုပ္ေနရသည္။ ျဖဴေအးႏွင္. မနက္ဖန္ တြင္ေတြ.ဆံုဖို. စာေရး ခ်ိန္းထားျပီးျပီ။ ဒါေၾကာင္. ႏွစ္ရက္စာ ေပါင္းလုပ္ခိုင္းေနရေရႊ. အားလံုး ပင္ပန္းေနသည္။
ဖခင္မွာ ခရီးတစ္ခါ ထြက္လ်င္ ၄ ရက္ေလာက္သာ ၾကာတတ္သည္။ ယခုတစ္ၾကိမ္တြင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္သည္အထိ ျပန္မေရာက္ေသးပါ။ ဖခင္ ဒီေန.ေတာ. ျပန္လာမည္ဟု ေသြးေသခ်ာေပါက္ ေတြးထင္ေနမိသည္။ေသြး၏ မ်က္လံုမ်ားေမွးစင္းလာသည္၊ မနက္တစ္ပိုင္း ပင္ပန္းမွဳေၾကာင္ ေမွးကနဲ ေခတ္တခဏ အိပ္ေပ်ာ္သြားရသည္။
“ ေသြး…ေဟ. ေသြး။”
ေသြး မည္မွ်ၾကာေအာင္ ေမွးေနမိသည္မသိ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္လာႏွိဳးမွ အသိ၀င္ခါ နိုးလာသည္။ မ်က္စြပြတ္ၾကည္.လိုက္၏္။ ဖခင္ႏွင္.အတူ မန္းတေလးကို လိုက္သြားေသာ စာရင္းကိုင္ ဦးၾကီး က ေသြးကို စာရႊက္မ်ား လက္ကမ္း ေပးလာတာ ေတြ.လိုက္၏။
“ဟာ စာေရးၾကီး၊ ျပန္လာၾကျပီလား။ ေဖေဖေရာ ျပန္လာျပီေပါ.” ေသြး မက္တပ္ထရပ္ခါေမးလိုက္သည္။
“ ငါ.တူ ကို ဘယ္လိုေျပာရမလဲကြာ၊ အျဖစ္က ဒီလိုကြ……………………….”
ေသြး ခါင္းထဲမွာ ဒိန္းကနဲ ေသြးနားထင္ ေစာင္.တက္သြားရသည္။ မိမိနားကိုမိမိ မယုံနိုင္ပါ။ အျဖစ္တို.က တစ္ကယ္ေရာက္လာတာလား။ ၾကားခါစ စကားတို.သည္ ေသြး၏ ခန္ဓာကိုယ္တစ္ခုလံုးအား ေလဟုန္ျပင္းျပင္းႏွင္.ဆြဲငင္ေခၚေဆာင္သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေျပာလာသူ ဦးၾကီး၏မ်က္ႏွာကို ထပ္ခါတစ္လဲလဲ ၾကည္.ေနမိသည္။ ဦးေလးၾကီး၏ နဳပ္ခမ္း ဖြင္.ခ်ီ ပိတ္ခ်ီ ျဖင္.လွဳပ္ရွား ေျပာေနပံုကိုသာ ျမင္ရျပီး ေျပာျပေသာ စကား မၾကားရေအာင္ပင္ နားတို. ထူပူေနသည္။ အျပင္မွာပူျပင္းေသာ ေႏြရာသီအပူထက္ ေသြးကိုယ္တြင္းအပူက ပိုေရႊ.ပူလာသည္။ နုညံ.သည္. ႏုလံုးသားအထက္ရွိ ခပ္ပါးပါး အလႊာ က်ံဳ.၀င္သြားသျဖင္. အသက္ရွဳက်ပ္လာသည္။
“ ဟုတ္ရဲ.လားဦးေလးရယ္၊ မျဖစ္နိုင္တာ မေျပာပါနဲ.ဗ်ာ။”
“ ဟုတ္တယ္ငါ.တူ မင္းအေဖကို မန္းတေလးျမိဳ.မွာ သစ္တင္ကားေတြနဲ.အတူ ခ်ဳပ္ထားတယ္။ သက္ဆိုင္ရာက မင္းတို.ကို စာပို.အေၾကာင္းၾကားဖို. ဦးေလးကို လႊတ္လိုက္တာ။အဲဒါက အမွဳတြဲ စဲြခ်က္တင္ စာတမ္းမိတ္တူ”
“ဘာေၾကာင္.ေဖေဖကို ဖမ္းတာလဲ၊ က်ြန္ေတာ္တို. ေမ်ာစာနဲ.အတူ တင္ပို.တာ၊ ခါတိုင္းလဲ ဒီလို တရား၀င္ ပို.ေနၾကပဲဟာ၊ ဦးေလးလဲအသိပါ”
“ သူတို.ေျပာတာက ေမ်ာစာထဲ ပါတဲ.သစ္တန္ေရထက္ ပိုတင္လာလို. ဖမ္းတာတဲ.ပုဒ္မက ေျခာက္တစ္နဲ.။သြားပို.တဲ. ကားတန္းကို အရင္ဖမ္းျပီး၊ မင္းေဖေဖ ကိုေတာ. တည္းခိုေနတဲ.ေနရာမွာ လာေခၚသြားၾကတာ ဦးေလးအေရွ.မွာတင္ပဲ။”
“ဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဗ်ာ၊ ေမေမကို ဒီအခ်ိန္မွာအသိေပးလိုက္ရင္ ေသသြားနိဳင္တယ္။”
ေသြးေျပာအျပီး ပိုေရႊ.စိတ္ေမာလာရသည္။ ယခုတစ္ေလာ မိခင္၏က်မ္းမာေရးမွာ ပိုျပီးဆိုးလာေနသည္။ အမ လတ္က ေယာက္က်ားေနာက္ ခိုးရာလိုက္ထားေရႊ. ျပသာနာ ပူပူေႏြးေႏြးေျဖရွင္းျပီးကာစအခ်ိန္၊ အခုတစ္ဖန္ ဖခင္ ဖမ္းခံထားရေၾကာင္း ထပ္ျပီးေျပာလို.မျဖစ္ပါ။ ေျမြပူရာကင္းေမွာင္.ဆိုသလိုျဖစ္မည္။ေသြး၏ ညီေလးႏွင္. ညီမေလးတို.မွာ ဘာမ်ွမသိေသးေသာ အရႊယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အားလံုးတြင္ မိမိမွ လြဲေရႊ. အားကိုးရနိဳင္မည္.သူ ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ေသြးအားတင္းကာျဖင္.သိခ်င္တာေမးလိုက္၏။
“ဦးေလး က်ြန္ေတာ္တို.ဘာဆက္လုပ္သင္.သလဲ၊ အၾကံေပးပါဦးဗ်ာ”
“ မင္းနဲ. ဦးေလးတို.ႏွစ္ေယာက္ မင္းအေဖဆီ အရင္သြားေတြ.ရေအာင္ကြာ။ ျပီးမွ မင္းအေဖနဲ.တုိင္ပင္ျပီး ေရွ.ဆက္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ၾကတာေပါ.” လာေျပာျပေသာဦးေလးက လည္းေကာင္း၏ အိမ္ ကို ေခတ္တ ျပန္ဦးမည္ေျပာကာ ထြက္သြားသည္။ ဦးေလးၾကီး၏ေၾကာျပင္ကိုေငးၾကည္.ေနရင္းက တစ္ခါမွ မက်ဘူးေသာမ်က္ရည္ပူတို. က်လာရသည္။ စိ္တ္ကိုအားတင္းျပီးမက်ေအာင္တားေသာ္လဲ ရင္တြင္းအပူေစ.ေဆာ္မွဳေၾကာင္.မ်က္ရည္တို. တစ္လိွမ္.လွိမ္.က်ေနျပန္သည္။ ျဖစ္ရေလ ေဖေဖရယ္၊ သားေဖေဖ.ကို အရမ္းခ်စ္၊ အရမ္းေလးစားရျပီး သနားမိတယ္ဗ်ာ။ အခ်ိန္ၾကာၾကာငိုေၾကြးမိသည္.ေသြး၊ မ်က္ႏွာထူအမ္း နီရမ္းလာသည္.မ်က္လံုးတို.ကို လက္ဖ၀ါးျဖင္. သပ္ခ်လိုက္သည္။ ေသြး မိခင္ကို ဘယ္လိုေျပာျပရမည္နည္း။ မျဖစ္ပါ မိခင္ကို အမွန္အတိုင္း မေျပာေသးပဲ ဖခင္က ေသြးကို မန္းတေလးမွာ အလုပ္မ်ားေနလို. ခဏ လိုက္လာဖို.ေခၚေၾကာင္းေျပာရမည္။ ဒီအေၾကာင္းကို အလုပ္သမားမ်ားကိုလဲ အသိမေပးရန္ ေသြးတစ္ေယာက္ထဲ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
မ်က္ႏွာအား ေသခ်ာစြာေဆးပစ္လိုက္ျပီး ေသြး အိမ္ျပန္ ဖို.ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေတာ.သည္။
ေသြး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ. မိခင္.ကို အိမ္ေအာက္ထပ္ရွိ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ နားေနတာ ေတြ.လိုက္သည္။ ေသြးကိုျမင္ေတာ. အျပံဳးျဖင္.ၾကိဳဆုိေနသည္။ အမၾကီးမွာ အိမ္ခန္းထဲ သန္.ရွင္းေရးလုပ္ေနသည္။ အငယ္မႏွင္. ညီငယ္တို.က ျခံ၀င္းအတြင္း ဂံုညွင္းပစ္တမ္းကစားေနၾကသည္။ ေမေမကိုျမင္ေတာ. ေသြးဘာေျပာရပါ.လို. စဥ္းစားေနစဥ္။
“ေသြး အေမ.သား မ်က္ႏွာလဲ မေကာင္းပါလား၊ အိမ္ကိုလဲ ေစာျပီးျပန္လာတာပဲ။ ဘာအေၾကာင္းထူးလို.လဲသား၊ မင္းအေဖလဲ ဒီေန.အထိ ျပန္မလာေသးဘူး….”
“ဘာမွ မထူးပါဘူးေမေမ၊ ေဖေဖက မန္းတေလးမွာ အလုပ္မ်ားေနလို.၊ အဲဒါ သားကိုပါ လိုက္ခဲ.ဖို.လွမ္းေခၚလို. ေမေမကိုလာေျပာတာ”
“ဘာအတြက္္လဲသား ေမေမနားမလည္ဘူး”
“ အတိအက်ေတာ.မသိဘူးေမေမ၊ ခဏ ေနက်ရင္ ရထားလက္မွတ္ သြား၀ယ္ရမွာ၊ မနက္ဖန္ၾကီးကိုလိုက္ခဲ.ဖိုေျပာတာဗ်ာ”
“ ကဲပါ သားခဏနားျပီးမွ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ ဟုတ္လား ျပီးမွ ရထားလက္မွတ္ သြား၀ယ္ေပါ.”
ေမေမကို ဟုတ္ကဲ. ေျပာခါ အခန္းထဲ၀င္ျပီး တစ္ေယာက္ထဲ လွဲခ်လိုက္သည္။ အခ်ိန္ၾကာၾကာ မိခင္ႏွင္.မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္၀ံ.ပါ။ ေသြး၏ မ်က္ႏွာ အမူအရာပ်က္လ်င္ မိခင္မွာ အျမဲတမ္းသိသည္.အတြက္ ေသြးၾကာရွည္ ဟန္ေဆာင္နိုင္မည္မဟုတ္။ ဖခင္ အေၾကာင္းမ်ာမ်ားမေမးတာ ေတာ္လွသည္။
ေသြး ေရခ်ိဳးျပီး ရထားဘူတာရုံဘက္ထြက္ခဲ.သည္။ လမ္းမတန္း ေပၚ၀ယ္ ေျခလွမ္းျမန္ျမန္ႏွင္. ေလွ်ာက္ေနမိ၏။ ေသြး၏စိတ္တို. ပိုေရႊ.ပင္ ျမန္ဆန္ေနသည္။ ျဖစ္နိုင္လ်င္ ဖခင္ရွိရာ တစ္ဟုန္တိုးေျပးသြားလိုက္ခ်င္သည္။
လက္မွတ္၀ယ္၊ အထုပ္အပိုးျပင္ျပီး ေန.စဥ္အတူတူေက်ာင္းသြားဖို. ျဖဴေအးနဲ. ဆံုေတြ.ေနၾက ေနရာ အုတ္တံတားေလးရွိရာ ေျခဆန္.လက္ဆန္.ထြက္လာမိသည္။ ျဖဴေအးရဲ. အမူအရာ ေျပာပံုဆိုပံု ရယ္္ေမာလိုက္စဥ္ သြားတတ္ကေလး ႏွင္.ပါးခ်ိဳင္.ကေလး ေၾကာင္. ပိုေရႊ.လွပလာ သည္.မ်က္ႏွာကို အခ်ိန္တိုင္း မ်က္၀န္းထဲ ျမင္ေနမိသည္။ ငါ ကံဆိုးတယ္ ျဖဴေအးရယ္၊နင္နဲ.ေတြ.ျပီး ခ်စ္တဲ.အေၾကာင္း မနက္ဖန္ေျပာဖို. ငါ. ရဲ.ဒုတိယအၾကိမ္ က်ိဳးစားမွဳ. အခ်ည္းအနီး ျဖစ္ရျပန္ျပီဟာ။ စာနဲ.ေရးေျပာတာထက္ ငါက လူကိုယ္တိုင္ေျပာျပခ်င္ခဲ.တာ။ အခုေတာ မျပီးဆံုးတဲ. မနက္ဖန္မ်ားစြာထဲ လက္ပစ္ကးူျပီး နင္.ကိုဖြင္.ေျပာျဖစ္မဲ.ေန. ငါေစာင္.ေနမယ္။ ငါ.ေဖေဖရဲ. ကိတ္စ ျပီးရင္ နင္ကို လာေတြ.မယ္။
ျဖဴေအးနဲ.စိတ္ထဲမွာ စကားေတြ ေျပာေနလိုက္သည္မွာ လမ္းရဲ. အဆံုးတစ္ဘက္ကို ေရာက္ေနခဲ.ျပီ။ ေသြး.. ေကာင္းကင္ျပင္ၾကီးကိုေမာ.ၾကည္.လိုက္သည္။ သာယာလွပေသာ ရွဳခင္း၊ လတ္ဆတ္ေသာ ေလေျပတို. ေသြးကို ေခ်ာ.ျမဴႏွစ္သိမ္.မေပးနိုင္ၾကပါ။ ေတြြ.ေနၾက လိပ္ျပာေလးမ်ားႏွင္.အေရာင္စံု သစ္ခြပန္းမ်ားကို ယေန.တြင္ မေတြ.ရေသာေၾကာင္.ေသြး ထူးဆန္းအံၾသေနရသည္။ တေန.တာ ထြန္းလင္းေတာက္ပခဲ.ေသာေနမင္းၾကီးမွာ ပင္ပန္းသျဖင္. အနားယူဖို. ဆိုင္းျပင္ေနျပီ။ ထို.ေၾကာင္. ေသြး အိမ္ကို ျပန္.လွည္.လာခဲ.ေတာ.သည္။ ေနာက္ေန.မနက္ မန္းတေလးကို သြားရမည္.အျဖစ္ကို ေတြးမိေတာ.လဲ ေသြးခမ်ွာ ရင္ထဲ၊စိတ္ထဲ တင္းက်ပ္စုိ.နစ္သြားရသည္။
ထိုညမွာပင္ အေတြးဗေလာင္ဆူကာ တစ္သက္တာလံုး မမက္ဘူးသည္.အိမ္မက္ဆန္းမ်ားမက္ေရႊ. ေသြးအိပ္ေရးပ်က္ရသည္။ ထိုအိမ္မက္နိမိတ္တို.သည္ ကံၾကမ္မာဆိုး တို.၏ အစဦး တံခါးတစ္ခ်က္ ဖြင္.လိုက္ျခင္း ဆိုသည္ကို ေသြးအမွန္ပင္ မသိလိုက္မိ ခဲ.ပါ။
“ေဖေဖ ဘာမွ မျဖစ္ပါေစနဲ.”
အိမ္မက္ထဲမွာ ေသြး
ဆုေတာင္းေနမိသည္။
အခန္း ( ၁၀ )
တစ္ညလံုး ရထားစီးသရျဖင္. ေသြး အနည္းငယ္ ႏြမ္းလ်လ်ျဖစ္ေနသည္။ ရထား ျပတင္းေပါက္ကိုျဖတ္ေက်ာ္၀င္္လာသည္. မနက္ခင္းေလေျပမွာ ေသြး၏နဖူးျပင္ကို လာရုိိက္ခတ္ၾကေသာေၾကာင္. စိတ္ျပန္လည္ ၾကည္လင္လာျပီး စိမ္းလန္းေသာျမင္ကြင္းကို တ၀ၾကီးေငးၾကည္လိုက္သည္။ စစ္ကိုင္းေတာင္ႏွင္. မင္း၀ံေတာင္ေၾကာတို. တစ္ဆက္တည္း ရွိေနသည္ကို ပဒူရြာ ႏွင္.ခက္ခ ရြာ အလြန္ေလာက္ကတည္းက ေကာင္းမွဳေတာ္ ေစတီၾကီးႏွင္.အတူ ေတြ.ရသည္။ စစ္ကိုင္းျပတ္ေရႊ. ေၾကာ ကို ျမင္ရေတာ. ေသြးငယ္စဥ္က ဖခင္ႏွင္.အတူ ေရႊမင္း၀င္ျမိဳ.သစ္တည္ကာစနိဳက္ ေျမကြက္၀ယ္ရန္ အသြား လည္းေကာင္း ေတာင္ေၾကာအၾကား ျဖတ္သြားခဲ.ဘူးသည္ကို အမွတ္ရမိသည္။ ေတာင္ေပၚရွိ ေစတီမ်ားက ရထားၾကီး ဥၾသစြဲဖို. သတိေပးလိုက္သည္ထင္သည္။ ဥၾသသံရွည္ သံုးၾကိမ္ခန္. အခ်က္ေပးအျပီးတြင္ေသြးတို.စီး လာေသာ ရထားက အင္း၀ တံတားၾကီးေပၚ စတင္ျဖတ္ေနျပီ။ စစ္က္ိုင္းေတာင္ရုိးေပၚတြင္ ထံုးျဖဴသုတ္ေစတီမ်ားက အလႊာလိုက္္ အုပ္စုလိုက္ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ တရုပ္စကားပန္းပင္ႏွင္. တမာပင္တန္းတို.အၾကား အကြက္လိုက္ ျဖန္.က်က္တည္ရွိေနသည္မွာ ငယ္စဥ္က စားရေသာ ေပါက္ေပါက္ ပြင္.တို.ကို အစုလိုက္ ပန္းကန္ျပားေပၚ တင္ထားသလိုရိွျပီး ေတာင္ကတံုးမ်ားမွာေတာ. ေပါက္ေပါက္ပြင္. အနားတူးကာ အထက္လန္ေနသကဲ.သို..ရွိသည္ ဟု မဆီမဆိုင္ေတြးမိလိုက္သည္။ စစ္ကိုင္းျမိဳ.သည္ ျမန္မာျပည္ အရပ္ရပ္မွ ဘုရားဖူလာလည္သူမ်ား အတြက္ဖမ္းစားနိဳင္ေလာက္ေအာင္ သာယာလွပသည္.အျပင္္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ႏွင္. မယ္သီလရွင္ေက်ာင္းမ်ား ရာႏွင္.ခ်ီ ရွိေနေရႊ.လဲ၊ တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ခ်င္သူတို.အတြက္ တရားအရိပ္ နားခိုရာ ေနရာျဖစ္သည္။ ေရွး စာဆိုမ်ားက စစ္ကိုင္းျမိဳ.၊စစ္ကိုင္းေတာင္ ႏွင္. ဧရာ၀တီျမစ္တို. အေၾကာင္း သီခ်င္းမ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား ဖြဲ.ကာ အမႊန္းတင္ေဖာ္က်ဴး.ခဲ.ၾကသည္။
ေရႊၾကက္ယက္ေက်းရႊာ ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာအျပီးတြင္ မန္းတေလးျမိဳ.ကို ေရာက္ေတာ.မည္။
ေသြးတစ္ေရာက္ စိတ္ထဲမြန္းက်ပ္လာ၏။ ဖခင္ ဘယ္လိုမ်ားေနပါလိမ္.ဟူေသာ အေတြး၀ဲကယက္လိွဳင္း အဖန္ဖန္ေတြးပူ ရုိက္ခတ္ေနမိေရႊ. ဦးေခါင္းတင္းက်ပ္ အသက္ရွဴရပ္မတတ္ ျဖစ္ေနသည္။
မန္းေလးဘူတာၾကီးကိုရထားဆိုက္ျပီးခ်ိန္မွာေတာ. ဖခင္အားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္. အမွတ္
( ) ရဲစခန္းသို. အေျပးႏွင္လိုက္သည္။ မန္းတေလးျမိဳ. မနက္ပိုင္းတြင္ လတ္ဆတ္ေသာေလျဖင္. ေနလို.ေကာင္းေအာင္ တစ္ခဏ လွည္.စားခဲ.မွဳတို.သည္ ၁၀ နာရီ ေက်ာ္သည္.ေနာက္ အေရခံြ လဲလိုက္ျပီ။ ကတ္တရာ လမ္းတို.ကို အရည္ေပ်ာ္လာေအာင္ မထိတထိ အပူေငြ.ေပးေန၏။ သို.ေသာ္ ေသြး၏ရင္ထဲက အပူကိုေတာ. ဟန္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ မေႏွာက္ရွွက္နိဳင္ေပ။ ရင္ထဲကအပူကေတာင္ လမ္းမ်ားကို ပြက္ပြက္ဆူသြားေစနိဳင္သည္။ ေနေရာင္ျခည္အပူသည္ ေသြး၏ ခန္ဓါကိုယ္ ေသြးလည္ပတ္မွဳကို အရွိန္ပိုျမွင္.ေပးလိုက္၏။ သံုးဘီးကား ငွားစီေရႊ. ဖခင္အားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္. ေနရာလာခဲ.သည္။ ေရာက္ေသာ္ယာဥ္ေမာင္းအား ပိုက္ဆံေခ်ကာ ရဲစခန္း အတြင္းသို.ကတိုက္ကရုိက္၀င္လာခဲ.သည္။
အုတ္တံတိုင္း အညိဳေရာင္ မနိမ္.မျမင္.၊ အခ်ဳပ္ခန္းသံတိုင္မ်ားေနာက္တြင္ အခ်ဳပ္သားမ်ား ၂၀ ေလာက္ကိုေတြ.လိုက္ရသည္။ ဖခင္ကို အျမန္ရွာေဖႊမိေသာ္လည္း မိန္ျပျပ အလင္းေရာင္ေၾကာင္. မည္သူမည္၀ါ မကြဲျပားပါ။ ေသြး ၀မ္းနဲၾကီးစြာနဲ. ဖခင္ကို ေအာ္ေခၚၾကည္.လိုက္သည္။
“ ေဖေဖေရ…ေဖေဖ….”
အသံက တစ္စို.စို.ျဖစ္ေနေရႊ. က်ယ္ေလာင္စြာထြက္မလာပါ။
ေနာက္ကလိုက္လာေသာ ရဲေဘာ္တစ္ဦးက
“ တရားခံ ကိုထြန္း ၊ ခင္မ်ားသားလာေတြ.တယ္၊ ခဏလာပါ။” ဟုေခၚလိုက္သည္။
“ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ.၊ အခုလာပါျပီ။”
အားအင္ခ်ိနဲ.ေနသံႏွင္.အတူ ဖခင္ကိုေတြ.လိုက္ရခ်ိန္ ေသြးမွာ ဒူးေထာက္ယိုင္က်သြားရသည္။
“သား လူေလး မင္းလိုက္လာတယ္ေနာ္၊ ေဖေဖ၀မ္းသာတယ္ကြာ၊ မင္းေမေမေရာ ေနေကာင္းရဲ.လား”
ဖခင္အရင္ဦးဆံုးသိခ်င္သည္မွာ ေသြးမိခင္၏က်မ္းမာေရးျဖစ္သည္။
“ ဟီး ဟီး …. ေမေမေနေကာင္းပါတယ္၊ ေဖေဖ ..ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ ..အဟင္.အဟင္..”
ေသြးတစ္ကိုယ္လံုးတုန္ရီစြာျဖင္. ဖခင္ကိုၾကည္.ျပီးငိုေနမိ၏။ ဖခင္ကေသြးရဲ.လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ျပီးမ်က္ရည္ မက်ေအာင္ အတန္တန္ ထိမ္းေနပံုရသည္။
“သားမငိုနဲ. ေဖေဖဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ ရက္မၾကာခင္ လြတ္မွာပါ။ အခုဟာကမင္းလဲအသိပဲ၊ေဖေဖက ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကပ ဲသစ္လုပ္ငန္းလုပ္တာ၊ ေဖေဖရဲ. အလုပ္သမား က်ြဲၾကီးညီေနာင္က တရားမ၀င္သစ္ထပ္တင္တာမိေတာ. ေဖေဖကိုပါ ေရာျပီးဖမ္းတာ၊သူတို.ကို ဖမး္၀ရမ္းထုတ္ထားတယ္။ သူတို.ကိုမိရင္ ေဖေဖ ဒီအမွဳနဲ.မဆိုင္ဘူးဆိုတာ ရွင္းသြားမယ္။”
ဖခင္က ရွည္လ်ားစြာရွင္းျပေတာ.ေသြးစိတ္္ထဲ ေပါ.သြားသလိုရွိသည္။ ဖခင္က ဆက္ေျပာသည္။
“ စခန္းမူးၾကီးကလည္း က်ြဲၾကီးတို.ညီအကုိဒီလိုလုပ္တာ ႏွစ္ခါ သံုးခါေလာက္ ရွိျပီလို. ေဖေဖ.ကိုေျပာပါတယ္။ ဒါေပမဲ. ေလာေလာဆယ္ ဥပေဒလမ္းေၾကာင္း အရ ရွင္းရမွာဆိုေတာ. ခဏသီးညည္းခံဖို.ေျပာေသးတယ္။ငါ.သား ဘာမွ စိတ္မပူနဲ.”
က်ြဲၾကီးညီေနာင္မွာ ဖခင္၏ လူယံုေတာ္ တပည္.ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ဦးစလံုး အသားမဲျပီး ထြားက်ိဳင္းသန္မာေသာေၾကာင္. က်ြဲၾကီးညီေနာင္ဟု ေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သန္မာသလို အလုပ္အင္မတန္လုပ္နိုင္သည္။ ဇြဲရွိသလို သစ္စာလဲရွိသူမ်ားအျဖစ္ လူတိုင္းက ခ်ီးမႊမ္းၾကသည္။ ယခုလို သစ္စာမဲ.သည္.လုပ္ရပ္မ်ိဳးလုပ္သည္ကိုမည္သူမ်ွ ယံုၾကလိမ္.မည္မဟုတ္ပါ။
ေသြးမွာ ေတြးရင္းေတြးရင္း လည္းေကာင္းတို.ႏွစ္ဦးအား စိတ္တိုလာရသည္။ က်ြဲၾကီးညီေနာင္
မင္းတို.ကိုေတြ.လို.ကေတာ.မလြယ္ဘူးမွတ္။ မင္းတို.မို.လို.လုပ္ရက္တယ္။ ကိုယ္.ေက်းဇူးရွင္ကိုမွ ျပန္ကိုက္ရတယ္လို.။ စိတ္ထဲမွာ အခ်င္ေပါက္ေပါက္ႏွင္. အံၾကိတ္ကာ ေျပာေနမိသည္။ ဖခင္က ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပမွ သင္းတို.လက္ခ်က္မွန္း သိလိုက္ရသည္။
“သား မငိုနဲ.ေတာ.၊ မင္းက ေယာက္က်ားပဲကြာ။”
“အဲဒါဆို အခ ုသား ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ေဖေဖ၊ေမေမသာ ဒီအေၾကာင္းသိရင္ စိတ္ညစ္ျပီးေသမွာ၊မေျပာလို.ကလည္း မျဖစ္ျပန္ဘူးဗ်ာ”ေသြး ေျပာရင္း ထပ္ငိုမိျပန္သည္။
“ သား ဒီလိုလုပ္… ေဖေဖမွာ စခန္းမူးၾကီးဆီအပ္ထားတဲ.ေငြရွိေသးတယ္ အဲတာယူထား၊ ရမန္ၾကီးႏွစ္ၾကိမ္ျပီးရင္ အမွဳစစ္မယ္လို.ၾကားတယ္။ ေဖေဖကို အိုးဖိုေထာင္သစ္ၾကီးကိုပို.ၾကလိမ္.မယ္။ ေဖေဖသူငယ္ခ်င္း ဦးကိုကိုဆီ သြားေပး၊ သူက ေျမာက္ျပင္ ၁၄ လမ္းမွာေနတဲ.ေရွ.ေနပဲ၊ သူနဲ.ေတြ.ရင္ ေဖေဖကလႊတ္လိုက္တယ္ေျပာ၊ သူကို ေဖေဖ.ရဲ.ေရွ.ေနအျဖစ္ငွားဖို.နဲ. ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ အမွန္အတိုင္း ေျပာေခ်ကြာ။ ျပီးရင္ သား ေငြယူျပီး အိမ္ကိုျပန္။ မင္းအေမကို ဒီအေၾကာင္း ေျဖးေျဖးျခင္းေျပာျပ။ လုပ္ငန္းကို ခဏရပ္ထားခိုင္း၊ အလုပ္သမားေတြကို ၂ လစာေပးျပီး အနားေပးထားကြာ။ မိသားစုကို ငါ.သားက ေသေသခ်ာခ်ာ ဂရုစုိက္ ေစာင္.ေရွာက္ပါ။ ေဖေဖ.ကို ေတြ.ခ်င္ရင္ ဗုဒ္ဓဟူးေန.တိုင္းေထာင္၀င္စာေတြ.လို.ရတယ္။”
ဖခင္ကမေမာတမ္း အကြက္ေစ.ေစ. ေျပာျပေနမွဳကုိ မ်က္ရည္အရႊမ္းသားျဖင္.ေသြး လိုက္မွတ္ေနသည္။ ကံၾကမ္မာရယ္ ဘာျဖစ္လို.မ်ား က်ြန္ေတာ္တို.မိသားစု ထံကိုမွ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ၀င္လာရတာလဲဗ်ာ ဟု ညည္းေနမိသည္။
“ဟုတ္ကဲ.ေဖေဖ …. ေဖေဖ က်မ္းမာေရးဂရုစိုက္ပါ။ သားလဲ အရႊယ္ရလာပါျပီ။ စိတ္ခ် ေဖေဖေျပာတဲ.အတို္င္း သား တစ္သေ၀မတိမ္း လုပ္ပါမယ္။”
“အဲဒါမွ အေဖ.သား၊ ဒါေပမဲ. သားေရာ အေဖ ပါ ႏွစ္ေယာက္စလံုး စိတ္ပူပန္မွဳမ်ားေနရင္ က်န္တဲ.သူေတြပါ ဒုက္ခ ေရာက္ကုန္လိမ္.မယ္။ အားတင္းထားကြာ မငိုနဲ.”
ဖခင္က မငိုဖို.ေျပာေပမဲ. သူကိုယ္တိုင္လဲ မ်က္လံုးအိမ္ထဲမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ားနွင္.ျပည္.ေနျပီး မငိုမိေအာင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေရႊ. အခါခါ အားတင္း တားစီးေနသည္။ သို.ေသာ္ အဆံုးတြင္ မ်က္ရည္တစ္စက္က အာခံကာ ေဖ်ွာ.ေတာ.ေတာ. ပါးျပင္ေပၚ လိမ္.ဆင္းက်လာသည္။ ေသြးမျမင္ရေစရန္ ဖခင္က တစ္ဘက္သို.လွည္.လိုက္သည္။ ေသြး ျမင္လိုက္သည္။ဖခင္ငိုတာ တစ္ခါမွ မျမင္ဘူးေသာ ေသြး ဖခင္ႏွင္.အတူ အတိုင္းမဲ.ငိုေၾကြးေပါက္ကြဲလိုက္ေတာ.သည္။
ဖခင္ေကာင္းပီသခဲ.တဲ. အေဖ၊ ေကသရာဇာ ျခင္ေသ.မင္းလို ရဲရင္.ခဲ.တဲ.အေဖ ယခု ထိုအရာမ်ား ေျပာက္ကြယ္ကာ စိုးရိမ္မွဳ ၀မ္းနဲမွဳေတြသာ ဖခင္၏မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ဖံုးလႊမ္းေနတာကို အတိုင္းသားျမင္လိုက္ရသည္။
ဖခင္အတြက္ လိုအပ္သည္တို.ကုိ ၀ယ္ယူေပးျပီး နဳပ္ဆက္ထြက္ခြာ လာခဲ.ေတာ.သည္။ သို.ေပမဲ. ဖခင္၏ ညိဳးႏြမ္းေနေသာမ်က္ႏွာကို မ်က္၀န္းထဲေဖ်ာက္ဖ်က္မရပါ။
ေသြးမွာ ေရွ.ေန ဦးကိုကိုတို.အိမ္ကို အသိတစ္ေယာက္ထံမွ ငွားလာခဲ.ေသာ ဆိတ္ငါးေကာင္ တံဆိပ္ စက္ဘီးေလးျဖင္. လမ္း ၈၀ အတိုင္း ၁၄ လမ္းသို. ထြက္လာခဲ.သည္.။ လမ္းမၾကီးေပၚ၀ယ္ စက္ဘီးဆိုက္ကားမ်ားျဖင္. စည္ကားလွသည္။ မန္းတေလးရွိလမ္းတိုင္း စတုရန္းပံုစံခ် ေဖာက္လုပ္ထားပံုမွာ အေမရိကန္နိဳင္ငံ နယူးေယာက္ျမိဳ.ရွိလမ္းမ်ား အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္ဟု သူမ်ားေျပာတာၾကားဘူးသည္။ မင္းတုန္းမင္းၾကီး၏အစီအမံ ကို အေမရိကန္မ်ား ပုံတူကူး တည္ေဆာက္တာလား လို. ကေလးစိတ္ မကုန္ေသးေသာ ေသြး အူေၾကာင္ေၾကာင္ အေတြးျဖင္. စက္ဘီးနင္းလာခဲ.သည္မွာ အာဠ၀ီတံတားအနီးပင္ေရာက္လာခဲ.သည္။ ေသြး စိတ္အိုက္သြား၏။ ဒီတံတား၊ ဟုတ္တယ္ဒီတံတားပင္ျဖစ္သည္။ သီေပါမင္းႏွင္.စုဖုရားလတ္တို.အား ဧရာ၀တီဆိပ္ကမ္းရွိ မီးသင္းေဘာျဖင္.ရန္ကုန္သို. ပင္.ေဆာင္ရန္ ဒီတံတားေပၚမွပင္ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြား
ၾကတာ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ျမိဳ.က တစ္ဆင္. အိန္ဒိယ နိုင္ငံ ရတနာဂီရိ ကို ပို.လိုက္ၾကသည္ဟု စာေတြဖတ္ေရႊ. သိရသည္။ ေသြးေတြးေနရင္း မိမိကိုယ္ကို စိတ္ပ်က္လာသည္။ ဘာျဖစ္လို. အတိတ္နိမိတ္မေကာင္းတဲ. တံတားရွိတဲ. လမ္းကမွ ေရႊးခ်ယ္လာခဲ.မိပါလိမ္.ဆိုျပီး ေသြးကိုယ္ေသြး အျပစ္တင္မိျပန္သည္။ တတ္နိဳင္ဘူးေလ၊ ရွိေစေတာ. ၊ ဒီလမ္းကသြားမွ ဦးကိုကိုတို.အိမ္ကို တနး္တန္း မတ္မတ္ ေရာက္နိဳင္သည္ မဟုတ္လား။ ေသြး တစ္စိမ္.စိမ္.ထြက္ေနသာေခ်ြးတို.ကိုသုတ္ပစ္ျပီး စက္ဘီးကို အားတင္းကာ ဆက္္နင္းလိုက္သည္။
အသက္ ၁၇ ႏွစ္ ေက်ာ္ကာစ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ အရႊယ္ႏွင္.မလိုက္ေအာင္ ဒုတ္ခတို.မ်ားေျမာင္လာျပီ။ အသက္ငယ္သေလာက္ သတ္တိေကာင္းသူ ေသြးမွာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၾကီးအျပီး၊ ဘ၀စာေမးပြဲကို ယခုမွ လက္ေတြ.က်က် ထပ္မံေျဖဆိုလိုက္ရသည္။
တစ္ထပ္တိုက္အနီေရာင္ အုတ္နံကပ္တိုက္ကေလးေရွ.တြင္ ေသြးက စက္ဘီးကိုရပ္လိုက္ျပီး အိမ္နံပါတ္ ကိုေသခ်ာစြာတိုက္ၾကည္.ေသာ္ ဦးကိုကိုတို.အိမ္မွန္းသိရ၏။ အသက္ၾကီးၾကီး အဖြားအိုတစ္ဦးအား အိပ္ေရွ. စံပယ္ပန္းျခံအား ေရေလာင္းေနသည္ကိုေတြ.ရ၏။
“ ဖြားဖြား ….. ဦးကိုကိုတို. အိမ္လားခင္မ်ာ။ ဦးကိုရွိသလား မသိဘူး”
“သယ္သူလဲ .. ဘာကိစ္စ ရွိလို.လဲကြဲ.၊ ကိုကိုက အလုပ္ရွိလို. အျပင္ခဏသြားတယ္၊ လာ အထဲကို၀င္ပါဦး”
အဖြားအိုမွလက္ထဲက ေရပိုက္ေခါင္း ပိတ္လိုက္ျပီး ျခံ၀င္းတံခါးကို လွပ္ကာ အတြင္း၀င္ရန္ ေသြးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။
“က်ြန္ေတာ္ ဦးကိုု ကုိအလုပ္အပ္ဖို.လာေတြ.တာပါ ဖြာဖြား”
“ေၾသာ ္ေအးေအး….. ဒီမွာထိုင္ပါဦး” အဖြားက ေျပာအျပီး အိမ္ခန္းထဲ၀င္သြားသည္။
ေသြး ဧည္.ခန္းထဲမွာ တစ္ဦးတည္း ထိုင္ရင္း နံရံေပၚ ရွိ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ပန္းခ်ီကားၾကီးကို ၾကည္.ေနမိသည္။ ထိုပန္းခ်ီကားေအာက္တြင္ ေရွးေခတ္တိုက္ပြဲ၀င္ ငွက္ၾကီးေတာင္ ဓါးႏွစ္ေခ်ာင္းအား ၾကက္ေျခခတ္အေနအထားျဖင္. ခ်ိတ္ဆဲြ ထားသည္ကိုေတြ.ရ၏။ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း၏ လက္ကိုင္ရွိ္ ကတ္တီပါအစတြင္ ညိုညစ္္စ္ညစ္ေသြး စြန္းထားပံုရသည္။ ေသြးတို.က ေျခာက္ေတာင္ေနျပီ။ေရွးေခတ္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ျဖစ္ျပီး နုပ္ခမ္းေမႊးစစႏွင္.ဥပတိရုပ္အလြန္ေကာင္းသည္.စစ္သူၾကီးတစ္ဦး၏ပံုတူပန္းခ်ီ ျဖစ္သည္။
အေသအခ်ာ ၾကည္.ေလ ထိုစစ္သူၾကီးက ေသြးကိုျပန္ျပီး စိုက္ၾကည္.ေနသလိုရွိေရႊ. ေသြးၾကက္သီး မ်ားပင္ထလာရသည္။ အေတာ္လက္ရာေျမာက္တဲ.ပံုပါလားဟု ေတြးမိ၏။ ထိုစစ္သူၾကီး၏ သဏန္မွာ ထူထဲေသာ မ်က္ခံုးႏွင္. စူးရွေသာမ်က္၀န္းတစ္စံုတို.ေၾကာင္. တည္ၾကည္ခန္.ျငားေသာပံုကိုေဆာင္သည္။ မဟုတ္မခံစိတ္ႏွင္. အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ထိန္းသိမ္းတတ္ေသာ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထူးျခားသည္မွာ မာန္ပါပါ ဘာမထီ အၾကည္.ျဖစ္သည္။ ဒီအၾကည္.မ်ိဳး၊ ဒီမ်က္လံုးမ်က္ဖန္မ်ိဳးကို ေသြး အရင္က ေတြ.ဘူး ရင္းႏွီးဘူးသလိုလိုရွိသည္။ ဘယ္မွာေတြ.ဘူးပါလိမ္.ဟု စဥ္းစားေနခ်ိန္တြင္ ခုနက အဖြားအိုမွာ ေသြးဆီျပန္လာေနသည္။ ပါးစပ္ကလဲ ေျပာလိုက္ေသး၏။
“လူကေလး ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ဦး၊ ဒါကမန္းတေလးထိုးမုန္…၊ျမည္းပါဦးကြဲ.”
“ဟုတ္ကဲ.ဖြားဖြား။ဦးကို ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္ ျပန္လာတတ္သလဲခင္မ်”
ေသြး ထိုးမုန္.ကိုခက္ရင္းဇြန္းျဖင္.ယူစားရင္း ေမးလိုက္သည္။
“ေအး..သူအျပင္သြားရင္ သိပ္မၾကာဘူး၊ ခဏေနဆို ျပန္လာေတာ.မွာပါ”
“ဟုတ္” ေသြးခပ္တိုတိုေျဖျပီးု ေရေႏြးငဲ.ေသာက္လိုက္သည္။ အလာတြင္ စက္ဘီးနင္းရေရႊ. ေရငတ္ေနတာေၾကာင္. ေရေႏြး သံုးခြက္ဆင္.ေသာက္လိုက္မိ္၏။
ေသြးအနဲငယ္စိတ္ပ်က္မိသည္။ ေစာင္.စားရေသာအလုပ္ကိုမုန္းသည္.ေသြး ယခုလဲ ဦးကိုကို ျပန္လာမည္.အခ်ိန္ထိ ေစာင္.ရဦးမည္။ အထူးသျဖင္. မန္းတေလးမွလူမ်ား ေျပာတတ္သည္. တစ္ေအာင္.ေစာင္.ပါ၊ သိပ္မၾကာပါဘူး၊ ကြမ္းတစ္ယာညက္ေလာက္ၾကာမယ္၊ တစ္ျပ ပဲေ၀းတာပါ ဆိုသည္. စကားတစ္ခ်ိဳ.ကို ပိုျပီးေၾကာက္ေနမိသည္။ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဆိုသည္. စကားရွိသည္။ မန္းေလးကသူမ်ား စကားၾကြယ္ၾကသည္။ ေသြးအတြက္လဲ သူတို.ေျပာေသာ ျမန္မာစကားမွာ နား၀င္ခ်ိဳလွသည္။ ဒါေပါ.ေလ တစ္တိုင္းျပည္လံုးက ျပည္သူမ်ား ေျပာေနၾကသည္. စကားကလဲ မန္းေလးစကားကို အေျခတည္ ေျပာၾကတာမဟုတ္လား။ ထီးသံုးနန္းသံုး စကားေပပဲေလ။
ေသြးတစ္ေယာက္ထဲ ေတြးရင္း ထိုးမုန္.ထပ္စားရန္ လက္အလွမ္း၀ယ္
“ဟယ္ …ေသြး………နင္ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ”
ေသြးက ဒီအသံရင္းနီးပါတယ္လို. ေတြးျပီး ေနာက္ဖက္လွည္.ၾကည္.လိုက္သည္။
“ဟာ……. သြားျပီ…..” ထိုးမုန္.ကိုလွမ္းယူသည္.လက္တို. အေၾကာေသ ရပ္တန္.သြားကာ ကိုင္ထားေသာ ခက္ရင္းေသးေလး ေထာက္ကနဲ ျပဳတ္က်သြား၏။
“ဟဲ. ၊ ဘာသြားတာလဲ ၊ ငါ.ကိုေတြ.တာ သရဲတေစ ေတြ.လိုက္တာက်ေနတာပဲ။ ငါပါဟ…”
“အာ.. ေအးနင္ကိုး၊ စုစုလွိဳင္…။ နင္… ဒီ…ဒီ…ကို.. ဘဲ.ႏွယ္.လုပ္ေရာက္ေနတာလဲ….”
ေသြး အထစ္ထစ္အေငါ.ေငါ. ျဖစ္ေနခ်ိန္ စုစုလွိဳင္ရဲ. စူးရွ ျပင္းျပ မာန္ပါေသာ မ်က္၀န္းေအာက္တြင္ ခဏအရည္ေပ်ာ္သြားရသည္။
“ငါ..ငါ..၀မ္းသာလိုက္တာေသြးရယ္ ဒီတစ္သက္ နင္.ကို မေတြ.ရေတာဘူးလို.ထင္ေနတာ”
သူမက ေသြးႏွင္.မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခံုမွာ လာထိုင္သည္။
ေသြး အိမ္မက္ကမ္ဘာထဲ ေရာက္ေနသလိုပင္၊ အျဖစ္တို.ကဆန္းၾကယ္လွသည္။ ေတြးထင္မထားသူကို မထင္သည္.ေနရာမွာေတြ.ေနရသည္။ ဖခင္ေျပာေသာ စကားထဲကလို ဘ၀ဟူသည္ အခန္း အကန္.ငယ္ေလးမ်ားႏွင္. ဖြဲ.စည္းထားသည္တဲ.။ အခု အဲဒီအထဲက အကန္.ငယ္ကေလး တစ္ခုတြင္း လက္ေတြ.၀င္ေရာက္မိေနျပီ။
သလဲသီးတို.တြင္ပါေသာ အကန္.ငယ္မ်ားသည္ အတြင္းအခြန္ငယ္ေလးမ်ား ေၾကာင္. တစ္ေစ.ႏွင္.တစ္ေစ.ၾကားခြဲျခားခံထားရသည္။ လူ.ဘ၀အကန္.တို.တြင္မူ အခ်ိန္၏ ခြဲျခား ကန္.သတ္မွဳေၾကာင္. တစ္ကန္.ႏွင္.တစ္ကန္.အၾကား ကြဲျပားေနၾကသလိုရွိသည္။ မည္သို.ဆိုေစ ပဥစလက္ဆန္ေသာ ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ိဳးေကြ.ေအာက္ အားလံုးေရာက္ၾကရသည္မ်ာ ဓမတာပင္ျဖစ္သည္။
“ဟဲ. ေသြး…” စုစုလွိဳင္ ထပ္မံေခၚမွ အေတြးမွ်င္ပ်က္၏။
“ေအး…ငါအံ.ၾသေနတာ။ နင္ဒီမွာ ဘာလာလုပ္တာလဲ”
ေသြး သိခ်င္တာအေမးတြင္
“ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ ဒါက တို.ဘိုးဘိုး ဖြားဖြားတို.ရဲ.အိမ္ေလ။ ငါစာေမးပြဲၾကီးျပီး ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္တိုင္း မန္းတေလးမွာဖြားဖြားတို.နဲ. လာေန ေနၾက” လက္ေခ်ာင္းလွလွေလးမ်ားႏွင္. အေၾကေကာက္ ေကာက္ထားသည္. ဆံႏြယ္တို.အားထးို.ဆြရင္း စုစုလွိဳင္ကဆက္ေျပာသည္။
“ေအာ္အဲလိုကိုး”
“ဒါနဲ. ဒီပန္းခ်ီကားထဲက သူက ဘယ္သူလဲ”
“ဒါလား.. သူက ဘိုးဘိုးရဲ.ေဖေဖေလ၊ ေရႊလွံဗိုလ္ဆိုတာေပါ့။ သီေပါမင္းလက္ထက္က အမွဳထမ္းခဲ.တဲ့ စစ္ဗိုလ္ၾကီး။”
သူမရဲ. မာန္ပါပါ ရွင္းလင္းေျပာျပမွဳေအာက္ ေမ်ာပါသြားရသည္။ အနီေရာင္ကိုၾကိဳက္ႏွစ္သက္ပံုရသည္. စုစုလွိဳင္မွာ အနီေရာင္ဇာေပါက္ အကီ်ၤေလး ႏွင္. အျဖဴေပၚ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းရုိက္ ထမီေလး ၀တ္ဆင္ထားသည္မွာ တစ္မ်ိဳးလွေနျပန္သည္။
“နင္.ကိုဒီမွာေတြ.ရေတာ. ငါ အံ.ၾသေနတာ”
“ငါလဲ အတူတူပဲ၊ နင္ျခံထဲ၀င္လာကတည္းကၾကည္ေနတာ။ နင္ နဲနဲပိန္ျပီး မ်က္ႏွာေလးေခ်ာင္က်သြားေတာ. ရုတ္တရက္ မမွတ္မိဘူးျဖစ္ေနတာ။ဒါနဲ.ေနပါဦး နင္ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ”
စုစုလိွဳင္ေမးေသာ ေမးခြန္းမွာ လြယ္ကူေသာ္လည္း၊ ေသြးမွာ ဘယ္ကစေျပာရမည္မသိျဖစ္ေနရ၏။စိတ္ထဲတြင္ ေလးလံေန၏။ႏွလံုးသားက မေျဖခ်င္ ၊ ဦးေနာက္ကလည္း ေျပာျပဖို. ခြင္.မျပဳခ်င္ႏွင္. တံု.ဆိုင္းတုံ.ဆိုင္းျဖစ္ေနျပန္၏။
“ဟဲ.ေျပာျပပါဆိုမွ”
“ေအးဟာ ဘယ္ကစေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို.”
အစခ်ီလိုက္သည္ဆိုလ်င္ျဖင္. အျဖစ္အပ်က္ ၾကမ္မာဆန္းကို စုစုလွိဳင္အား ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ စို.နင္.စြာ ေျပာျပလိုက္သည္။
ေသြးေျပာျပေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းအဆံုး တြင္ စုစုလွိဳင္၏ မ်က္ႏွာေလး ဂရုဏာ သက္သြားဟန္ရွိသည္။
“ျဖစ္ရေလ ေသြးရယ္၊ ငါေလ နင္.ကို ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ နင္က နင္အေဖအလုပ္မွာ သြားလုပ္ေနေတာ. ျမိဳ.ေပၚ မွာ မေတြ.ရတာကိုး၊ သိပါဘူး၊ ငါက စာေမးပြဲၾကီးျပီးလို. နင္နဲ.ျဖဴေအး တစ္နယ္တစ္ေက်း ခိုးေျပးၾကတာ မွတ္ေနတာ။”
“နင္ကလည္းတစ္ေမွာင္.၊ နင္.ကိုေျပာျပတာ အမွန္ေတြၾကည္.ပဲ၊ အခု နင္.ဦးေလးဆီမွာ အကူအညီေတာင္းဖို. ငါ.ေဖေဖက ေျပာခိုင္းလို. ဒီကိုေရာက္လာတာ။”
ေသြးေလသံမာမာျဖင္. ျပန္ေျပာလိုက္မိသည္။စုစုလွိဳင္ျပံဳးေစ.ေစ.ျဖင္.ေသြးကိုေစာင္းငဲ.ၾကည္.သည္တြင္ ျဖဴေအးကို သတိတစ္ခ်က္ရမိလိုက္၏၊ ကိုယ္ခန္ဓါတြင္း ေသြးဖ်င္းကနဲထသြား၏။ငါ ျဖဴေအးကိုခ်စ္တဲ.စိတ္အေပၚ ငါ ဘယ္ေတာ.မွသစ္စာ မေဖါက္ဘူး။
“ေအးပါဟာ .. ငါက နင္နဲ.ေတြ.ရတာကိုပဲ ၀မ္းသာေနတာ။ နင္က ငါကို မတူသလိုမတန္သလို အျမဲတမ္း ဆက္ဆံခဲ.တာ”
ေသြး အတိတ္ကို ျပန္ျမင္မိသည္။ ျဖဴေအးကို ခ်စ္ရသည္မွာ ရင္ထဲတြင္ အတိုင္းမဲ.ေအးခ်မ္းသာယာမိသည္။ စုစုလွိဳင္ကိုေတာ. ဖုတ္ေလသည္.ငပိ ရွိတယ္လို.မထင္မိေပ။ေသြး စိတ္ထဲအားနာသြား၏၊ ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္ ေသြးတစ္ေယာက္ သူမအေပၚ စိမ္းကားစြာ ဆက္ဆံခဲ.မိသည္။ အမွန္ဆိုလ်င္ ေသြးနဲနဲရုိင္းသြားခဲ.သည္။ ကိုယ္.အေပၚ စိတ္ထားေကာင္းေသာသူကိုမွ ဥပစ္ခါထားခဲ.မိသည္။သမင္မ်က္လုံးေလးႏွင္. ညဳတုတုေျပာျပေနေသာ စုစုလွိဳင္၏ ဟန္ပန္မွာ ခဏတာ ေမ်ာပါသြားရသည္။
“စုစုလွိဳင္ ငါနင္.ကို မခင္လို.ေတာ. မဟုတ္ပါဘူး၊ ငါက ေဖေဖ.ကို ကူညီလုပ္ေပးေနရတာမို.၊ နင္တို.လို ေအးေအးေဆးေဆး မေနရပါဘူး၊ အခုေတာင္ ဒီျပသာနာကို ဘယ္လိုရွင္းရမလဲမသိဘူး။”
ေသြး အားပ်က္စြာ ေျပာျပေနခ်ိန္တြင္ အခန္းတြင္းသို. အသားညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ႏွင္.လူတစ္ေယာက္ ၀င္လာသည္။
“ဦးကိုေရ ဒီမွာ ဦးထြန္းရဲ.သားေရာက္ေနတယ္၊ မင္းနဲ.ေတြ.ခ်င္လို.တဲ.”
“ေအးသူငယ္ .. မင္းအေဖကဘာမွာလိုက္လို.လဲ” ဦးကိုကတိုက္ပံုအကၤ်ီ ကိုခ်ြတ္ျပီး ခ်ိတ္နဲ.ခ်ိတ္လိုက္ကာ ေသြးကိုေမး၏။
ေသြးက ဖခင္မွာလိုက္သည္ကို အစအဆံုး ေျပာျပလိုက္သည္။
“ေၾသာ္ဒီလိုလား၊ မခက္ပါဘူး၊ မင္းအေဖရဲ.လုပ္ရပ္မွန္ကန္တယ္ဆိုရင္ ဦးေရွ.ေနလိုက္ေပးမယ္။ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ၾကာ ဗုဒ္ဓဟူးေန. ၉ နာရီမွာ တရားရုံးကေစာင္.ေနမယ္လို. မင္းအေဖကိုေျပာလိုက္။စိတ္လည္းမပူနဲ.ဦးလို. ေျပာျပလိုက္ကြာ” သူကေျပာျပီး အခန္းတြင္းသို. ၀င္သြားသည္။
ဦးကိုႏွင္. ေျပာစရာရွိတာေျပာအျပီး ေသြးကအားလံုးကို နဳပ္ဆက္ကာ ျပန္မည္အျပဳ စုစုလိွုင္
မွ ျခံ၀င္းတံခါးအထိ လိုက္ပို.ေပးသည္။
“ေသြး နင္ မျပန္ျဖစ္ခင္ ငါဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္ငါဆိုင္ကယ္နဲ. လာေခၚလိုက္မယ္။ျပီးရင္ နင္သြားစရာရွိတဲ.ေနရာ ငါလိုက္ပို.ေပးမယ္။”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ၊ နင္းရဲ.ေစတနာကို ငါနားလည္ပါတယ္”
“ေသြးနင္ အဲလိုမေျပာနဲ.၊ ငါ.ရင္ထဲစိတ္မေကာင္းဘူး၊ နင္ကို ငါကသနားမိလို.ကိုယ္ခ်င္းစာလို.ပါ၊ နင.္ကို အျပည္.အ၀မကူညီနိဳင္ရင္ေတာင္ ငါ တတ္နိဳင္သေရႊ. ကူညီေပးမယ္။ နင္ဘာပဲလိုလို္ ငါေပးစပ္ဖို.အဆင္သင္.ပဲ”
မိွဳင္းညိဳ.ညိဳ. မ်က္ႏွာျဖင္.ဂရုဏာသက္စြာ စုစုလွိဳင္ကေျပာ၏။
“စိတ္ခ်၊ ငါ အကူအညီလိုအပ္လာရင္ ေျပာပါ.မယ္၊ အခုေတာ. ေဖေဖ.အတြက္ လိုအပ္တာစီစဥ္ရမွာမို. ခြင္.ျပဳဦးဟာ”
ေသြးစက္ဘီးေပၚတက္ကာ နင္းဖို.ဟန္ျပင္လိုက္သည္။စိတ္ထဲတြင္ ၀မ္းနည္း၀မ္းသာျဖစ္ရျပီး စုစုလိွဳင္ကို ေနာက္ျပန္တစ္ခ်က္ၾကည္.မိ၏။ သူမ က ျခံတံခါးေပၚလက္ေထာက္ျပီး ေသြး ထြက္ခြာအသြားကို ၾကည္.ေနေသးသည္။ ေသြးရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးၾကီးျဖစ္ရကာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင္. လပ္ရပ္ျပလိုက္သည္တြင္ စုစုလွိဳင္ကလည္း ေသြးကိုလက္ျပန္ျပတာေတြ.လိုက္သည္။ ေသြးသက္ျပင္းရွည္ခ်ျပီး စက္ဘီးနင္းထြက္လာခဲ.ေတာ.သည္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စက္ဘီးေျဖးေျဖးစီးရင္း အေတြးမ်ားပြားရသည္။
ယေန.အဖို. မည္သို.မွ်ေတြးထင္မထားေသာ ကိစ္စအရပ္ရပ္တို. ျဖစ္ေပၚခဲ.ရသည္။ မန္းတေလးက်ံဳး
၊ အုတ္ရုိးတံတိုင္းႏွင္.သရဲခိုျပအိုးတို.ကို ၾကည္.ရင္း ျဖေအးကို မဆီမဆိုင္သတိရမိသည္။
စုစုလွိဳင္၏ ရစ္မူးဖြယ္အျပံဳးမ်ားကလည္း ျဖူေအးကို အတင္းကာေရာ ေမ.ေလ်ာ.ေစေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါတိုက္တြန္းေနသလိုပင္။
ရံဖန္ရံခါမွ ေပၚလာတတ္တဲ.စုစုလွိဳင္၏အၾကည္.တို.သည္ ေႏြးေထြးသလိုရွိျပီး၊ ျဖဴေအး၏ တည္ၾကည္ေသာ
အလွသည္ ေအးျမသလိုရွိသည္။ ေသြးတစ္ေယာက္ ကေပါက္ကခ်ာအေတြးမ်ားျဖင္. ခရီးႏွင္ခဲ.သည္မွာ
တစ္ညတာ ျဖတ္သန္းမည္. ေဒၚေလးတစ္ေယာက္၏ အိမ္ေရွ.သို.ပင္ေရာက္လာခဲ.သည္။
ဖခင္၏ညီမ၀မ္းကြဲ ျဖစ္သူ အေဒၚႏွင္. ေဆြမ်ိဳးမ်ားအား အျဖစ္သႏွစ္ အကုန္ ေျပာျပေတာ.လည္း အားလံုးမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကသည္။ ၀ိုင္း၀န္းအားေပးစကား ေျပာၾကသည္။
ညအေမွာင္ရိပ္က်အိပ္ခ်ိန္ေရာက္မွ မိမိအတြက္ ျပင္ေပးထားေသာ အခန္းအတြင္း ၀င္လာခဲ.သည္။ စိတ္ထဲတြင္ ဘ၀င္မက်မိျပန္ပါ။ ဒီကေန.ေတြ.ရေသာစုစုလွိဳင္အစား
ျဖဴေအးသာျဖစ္ခဲ.မယ္ဆိုလ်င္ေကာင္းမွာပဲလို.ေတြးမိသည္။ သို.ေသာ္ျဖဴေအးရယ္ နင္နဲ.ငါ.ကို တရုပ္ျပည္က ရွည္လ်ားတဲ. မဟာတံတိုင္းၾကီးက စည္းတားထားသလိုပဲ။
တစ္ေယာက္ထဲ အေမွာင္ရိပ္ေအာက္ေလွ်ာက္ေနရျပီေလ။ျဖဴေအးရယ္ ဒီတစ္သက္ ဒုက္ခေတြဆက္ေနရင္ေတာင္ နင္.ဆီကိုအေျပးလာခဲ.မယ္။
ေတာ္ေတာ္ႏွင္.အိပ္မရေသာညမွာ ေသြး စာတိုတစ္ေၾကာင္းနဲ. ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ ႏုလံုးသားထဲဲကဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
“တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအေကြ.”
ဘ၀တစ္ေကြ.
ေကာင္းတာေတြ.မလား
ဆိုးတာေတြ.မလား
တစ္ျမည္.ျမည္.နဲ.ရင္ဖိုဖြယ္……။
ေကြ.ခ်င္ရာေကြ.
ေတြ.ခ်င္ရာေတြ.
ေခြ.ခ်င္ရာေခြ.
ေရႊ.ပင္ေရႊ.ဘူး
ဘူးမခံဘူး
ကန္တာရဆူး
စူးလို.ရူးေတာင္
သတ္တိထူးနဲ. ခူးျပမယ္။
ေသြး ပဥစလက္ဆန္ေသာ ေရးခ်က္ေတြနဲ. ဘ၀တစ္ေကြ.ေျပးေတြ.လိုက္တယ္။
ေဖေဖ ျမန္ျမန္လြတ္ပါေစဗ်ာ………….။