4 ข้อนี้ก็เพียงพอ ไว้เตือนใจ

[buranit.ra...@exxonmobil.com]

1. อย่าเป็นนักจับผิด

คนที่คอยจับผิดคนอื่น แสดงว่า หลงตัวเองว่าเป็นคนดีกว่าคนอื่น ไม่เห็นข้อบกพร่องของตนเอง

" กิเลสฟูท่วมหัว ยังไม่รู้จักตัวอีก "

คนที่ชอบจับผิด จิตใจจะหม่นหมอง ไม่มีโอกาส " จิตประภัสสร " ฉะนั้น จงมองคน มองโลกในแง่ดี

" แม้ในสิ่งที่เป็นทุกข์ ถ้ามองเป็น ก็เป็นสุข "



2. อย่ามัวแต่คิดริษยา

" แข่งกันดี ไม่ดีสักคน    ผลัดกันดี ได้ดีทุกคน "

คนเราต้องมีพรหมวิหาร 4คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

คนที่เราริษยาเป็นการส่วนตัว มีชื่อว่า " เจ้ากรรมนายเวร "   ถ้าเขาสุข เราจะทุกข์   ฉะนั้น เรา
ต้อง ถอดถอน

ความริษยาออกจากใจเรา เพราะไฟริษยา เป็น " ไฟสุมขอน " ( ไฟเย็น) เราริษยา 1คน เราก็มี
ทุกข์ 1ก้อน

เราสามารถถอดถอนความริษยาออกจากใจเราโดยใช้วิธี " แผ่เมตตา " หรือ ซื้อโคมมา แล้วเขียนชื่อ
คนที่เราริษยา  แล้วปล่อยให้ลอยไป



3. อย่าเสียเวลากับความหลัง

90%ของคนที่ทุกข์ เกิดจากการย้ำคิดย้ำทำ " ปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็น "

มนุษย์ที่สลัดความหลังไม่ออก เหมือนมนุษย์ที่เดินขึ้นเขาพร้อมแบกเครื่องเคราต่างๆ ไว้ที่หลังขึ้นไปด้วย

ความทุกข์ที่เกิดขึ้นแล้ว จงปล่อยมันซะ " อย่าปล่อยให้คมมีดแห่งอดีต มากรีดปัจจุบัน "

" อยู่กับปัจจุบันให้เป็น "   ให้กายอยู่กับจิต จิตอยู่กับกาย คือมี " สติ " กำกับตลอดเวลา



4. อย่าพังเพราะไม่รู้จักพอ

" ตัณหา " ที่มีปัญหา คือ ความโลภ ความอยากที่ เกินพอดี เหมือนทะเลไม่เคยอิ่มด้วย น้ำ ไฟไม่เคย
อิ่มด้วย เชื้อ  ธรรมชาติของตัณหา คือ " ยิ่งเติมยิ่งไม่เต็ม "

ทุกอย่างต้องดูคุณค่าที่แท้ ไม่ใช่ คุณค่าเทียม   เช่น คุณค่าที่แท้ของนาฬิกา คืออะไร คือ ไว้ดูเวลา ไม่
ใช่มีไว้  ใส่เพื่อความโก้หรู

คุณค่าที่แท้ของรถยนต์ คืออะไร คือไว้เดินทาง แต่องค์ประกอบอื่นๆ ที่เสริมมา เป็นกิเลส ไม่
ใช่ คุณค่าที่แท้ของรถยนต์

เราต้องถามตัวเองว่า " เกิดมาทำไม " " คุณค่าที่แท้จริงของการเกิดมาเป็นมนุษย์อยู่ตรงไหน" ตาม
หา " แก่น " ของชีวิตให้เจอ

คำว่า "พอดี" คือถ้า "พอ" แล้วจะ"ดี"   รู้จัก  "พอ" จะมีชีวิตอย่างมีความสุข