Auschwitz. Mansfelt i Cywinski swietuja; Rycerski Zakon Krzyza i Miecza, kpt. dypl. Wladyslaw Polesinski; Karolina Jakubowska; Helena Bohdan, dr Marek Glogoczowski, Hucpa zydów robiacych za Polaków na Bialorusi
20 views
Skip to first unread message
SOWA
Jan 26, 2010, 7:51:24 PM1/26/10
to so...@yahoogroups.de, sowa-fr...@googlegroups.com, kultur...@yahoogroups.de, kulturz...@yahoogroups.de, kulturz...@yahoogroups.de
środa, 27 stycznia 2010
Auschwitz.
Mansfelt i Cywinski świętują, a Polaków i
Chrześcijan nie przyjmują
Nasza Czeladź
Mansfelt i Cywinski świętują, a Polaków i Chrześcijan nie przyjmują
Mansfelt i Cywinski świętują, a Polaków i Chrześcijan nie przyjmują
Czterech byłych więźniów
niemieckiego obozu Auschwitz grozi bojkotem obchodów 65. rocznicy wyzwolenia
obozu. Zarzucają dyrektorowi Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau Piotrowi M.A.
Cywińskiemu, że na ... kilka sekund
temu · · Udostępnij
Tagi: auschwitz
20:25,
kulturzentrum , nowy pomnik - bezprzykładna nikczemność
Link Dodaj komentarz »
Bóg, Honor,
Ojczyzna. Ojcowizna otwarta
na świat - od 1999 jako biuletyn Konserwatysta Małopolski ISSN
1773-3946
wtorek, 26 stycznia
2010
Rycerski Zakon Krzyża i
Miecza, kpt. dypl. Władysław Polesiński
Nasza Czeladź ...powołanie
Rycerskiego Zakonu Krzyża i Miecza, na którego czele stanął kpt. dypl.
W. Polesiński. Wśród jego członków byli m.in. ppor. pil. Jerzy Maringe
i rtm. Jan Włodarkiewicz. Utworzenie i działalność Zakonu spotkało się
z życzliwym poparciem Kościoła i niektórych środowisk prawicy.
Natomiast zostało negatywnie przyjęte przez wyższych wojskowych i
sanacyjne władze, gdyż głoszone hasła wskazywały, że dotychczasowe
kierownictwo, zarówno wojskowe, jak też cywilne, nie uosabia
postulowanych cech charakteru. W tej sytuacji rozpoczęto śledztwo i w
maju 1938 r. władze wojskowe zakazały Zakonowi prowadzenia dalszej
działalności.Organizacja stawiała sobie za cel zrealizowanie
nauki Chrystusa w życiu państwa i zdobycie dla Polski przewodnictwa
moralnego wśród narodów, rozwój sił duchowych narodu w oparciu o etykę
katolicką, wychowanie mocnych i prawych ludzi – przewodników moralnych.
Rycerskiego Zakonu Krzyża i Miecza, na którego czele stanął kpt. dypl.
W. Polesiński. Wśród jego członków byli m.in. ppor. pil. Jerzy Maringe
i rtm. Jan Włodarkiewicz. Utworzenie i działalność Zakonu spotkało się
z życzliwym poparciem Kościoła i niektórych środowisk prawicy.
Natomiast zostało negatywnie przyjęte przez wyższych wojskowych i
sanacyjne władze, gdyż głoszone hasła wskazywały, że dotychczasowe
kierownictwo, zarówno wojskowe, jak też cywilne, nie uosabia
postulowanych cech charakteru. W tej sytuacji rozpoczęto śledztwo i w
maju 1938 r. władze wojskowe zakazały Zakonowi prowadzenia dalszej
działalności.Organizacja stawiała sobie za cel zrealizowanie
nauki Chrystusa w życiu państwa i zdobycie dla Polski przewodnictwa
moralnego wśród narodów, rozwój sił duchowych narodu w oparciu o etykę
katolicką, wychowanie mocnych i prawych ludzi – przewodników moralnych.
Władysław Polesiński
(1906-1939) założyciel Rycerskiego Zakonu Krzyża i Miecza Władysław Polesiński przyszedł na
świat 8 września 1906 w Żelechowie. Jego ojciec, Jan Polesiński, był stolarzem;
matka – Paulina z Dębińskich – zmarła, kiedy syn miał 12 lat. Uczęszczał
początkowo do gimnazjum w Żelechowie, udzielał się tam w harcerstwie. Następnie
podjął naukę w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie, potem w Oficerskiej Szkole
Lotnictwa w Dęblinie. Ukończył ją w 1927 w stopniu sierżanta podchorążego; rok
później został mianowany podporucznikiem, a w 1930 otrzymał odznakę pilota. W
1931 został awansowany do rangi porucznika. Służył później w 2 Pułku Lotniczym w
Krakowie, studiując jednocześnie prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1928
ożenił się z nauczycielką Janiną Truchlińską; mieli syna Władysława urodzonego w
1936. Podczas lotu ćwiczebnego z Lwowa do Krakowa w 1931 miały miejsce
zdarzenia, które zadecydowały o jego dalszym życiu. Polesiński przy podchodzeniu
do lądowania zmniejszył wysokość lotu do 200 m; wówczas silnik uległ awarii i
samolot zaczął gwałtownie spadać. Maszyna, zahaczając o drzewo, spadła na
ziemię. Polesiński twierdził, że po zawołaniu "Jezu ratuj!" usłyszał wewnętrzny
głos. Wykonując jego polecenia, wydostał się wraz z obserwatorem z samolotu, po
czym nastąpił wybuch. Swoje przeżycia opisał później w wierszu: STAŁO SIĘ TO O
GODZINIE DZIEWIĄTEJ WIECZOREM Noc czarna. Ziemia gdzieś pode mną 1500metrów,
zgubiła się w mroku... Gdy wtem motor, me serce, bić przestaje ..."Lądować!" -
ciemno, szukam, gdzież ta ziemia ... Wtem - łomot, huk, coś się wżera w krzyże,
Bucha płomień ... Szamocę się, ratunku, na próżno: Kadłub przygniata cię-żarem
do ziemi ... "O Jezu!" Krzyk ten wydarł się jak oszalały ... I wnet wyraźnie
wewnątrz mnie rozkazy: "Puść klamry pasów! Pchnij tamte dźwigary! Uciekaj!"...
Spełniam ślepo, co ten głos mi każe, i - jestem wolny. Już mnie nic nie praży.
Usiadłem nad swym niedoszłym śmiertelnym zwęgliskiem i z twarzy ocierałem krew,
co się lała żywa. Nie śmiałem spojrzeć. Czułem, że ktoś się z tych płomieni
zbliża. Schyliłem kornie głowę, bo szedł do mnie On, Wielki, Miłujący Pan z
Krzyża, Jezus, Bóg! Do mnie, człowieka ... Z kolei syn Władysława Polesińskiego
(również Władysław) wspomina: Mama opowiadała mi o wypadku lotniczym mojego
Ojca. Przedstawiła mi ten wypadek jako najważniejszy moment w ich życiu. Mama
uratowanie się Ojca od śmierci określała jako cud. Kiedy Ojciec po tym wypadku
dotarł do domu i opowiedział Mamie, jak uniknął śmierci - Mama na słowa Ojca
odpowiedziała: "Żyjesz, bo przecież się bardzo o Ciebie modliłam, żebyś wrócił
cały i zdrów". A stało się to o dziewiątej wieczorem. Pod wpływem tego
wydarzenia porucznik Polesiński stał się człowiekiem żarliwej wiary. Wkrótce też
zaczął gromadzić wokół siebie grupę młodych oficerów różnych rodzajów broni,
którzy w 1937 r. napisali w "Polsce Zbrojnej" cykl artykułów, określających
podstawy nowego ruchu. Głosili ideę wykształcenia silnych charakterów, nowej
elity, czegoś w rodzaju nowoczesnego rycerstwa i wychowania "mocnego człowieka"
o żarliwej wierze i gotowości do jak najwierniejszej służbie Polsce. Celem tego
miało być dokonanie swoistej "sanacji moralnej", powstrzymanie upadku moralności
i kultury. W 1938 r. inicjatywa została sformalizowana poprzez oficjalne
powołanie Rycerskiego Zakonu Krzyża i Miecza, na którego czele stanął kpt. dypl.
W. Polesiński. Wśród jego członków byli m.in. ppor. pil. Jerzy Maringe i rtm.
Jan Włodarkiewicz. Utworzenie i działalność Zakonu spotkało się z życzliwym
poparciem Kościoła i niektórych środowisk prawicy. Natomiast zostało negatywnie
przyjęte przez wyższych wojskowych i sanacyjne władze, gdyż głoszone hasła
wskazywały, że dotychczasowe kierownictwo, zarówno wojskowe, jak też cywilne,
nie uosabia postulowanych cech charakteru. W tej sytuacji rozpoczęto śledztwo i
w maju 1938 r. władze wojskowe zakazały Zakonowi prowadzenia dalszej
działalności. Organizacja stawiała sobie za cel zrealizowanie nauki Chrystusa w
życiu państwa i zdobycie dla Polski przewodnictwa moralnego wśród narodów,
rozwój sił duchowych narodu w oparciu o etykę katolicką, wychowanie mocnych i
prawych ludzi – przewodników moralnych. W tym celu jej członkowie codziennie
wieczorem brali udział w apelu do Jezusa Chrystusa i Maryi – Królowej Narodu
Polskiego. Władysław Polesiński (syn) wspomina: Godzina dziewiąta wieczorem była
dla Ojca, a potem również dla całego Zakonu Krzyża i Miecza - godziną, w której
każdy żołnierz Zakonu w modlitwie łączył się z Chrystusem". Kpt. Polesiński
codziennie o godzinie 21 zdawał Chrystusowi meldunek z tego, czego dokonał w
minionym dniu, i prosił o światło, czego ma z pomocą Mocy Bożej dokonać jutro.
Takie są źródła Apelu Jasnogórskiego. Teraz już nie tylko Rycerski Zakon Krzyża
i Miecza, ale cały Naród za przyczyną Kardynała Stefana Wyszyńskiego, staje do
raportu przed Chrystusem razem z Maryją Królową Narodu Polskiego. Sam założyciel
Zakonu pisał: Bo przedziwnie dotąd splatały się dzieje Narodu polskiego i
polskiego oręża z imieniem Maryi. Z Jej imieniem, z pieśnią "Bogurodzica" na
ustach ruszało w bój polskie rycerstwo. Jej oblicze z Obrazu Częstochowskiego
zdobiło zwycięskie sztandary. Jej ryngraf błyszczał na piersi praojców, widomy
symbol ich ideałów ... Jej opiece oddawano Rzeczpospolitą w chwilach - zdawało
się - beznadziejnych, gdy już znikąd ratunku nie było widać. Ją to Jan Kazimierz
z wdzięczności za ocalenie Ojczyzny obwołał po wieki Królową Korony Polskiej. A
ileż wojen i bitew zwycięskich, w których krwawił się miecz polski w obronie
Krzyża, zawdzięczamy wstawiennictwu! Jesteśmy przecież uczniami i bojownikami
Chrystusa. On to sam na chwilę przed śmiercią - z Krzyża swego rzuca jedynemu
uczniowi, który wytrwał z Nim do końca, te słowa, wskazawszy na Maryję: "Oto
Matka twoja". My te słowa podejmujemy, wstępując tym samym na wypróbowaną w
Kościele Walczącym drogę, jaka prowadzi przez Maryję do Jej Syna. Uczymy się
zatem darzyć Maryję czymś więcej niż tradycyjnym sentymentem, zacnym może, ale
nie zawsze głębokim ... Uczymy się widzieć w Niej prawdziwą Hetmankę. Tę, która
"starła głowę węża" - naszego odwiecznego wroga. Uczymy się szukać w Niej tej
siły, którą znajdowało rycerstwo polskie pod Grunwaldem, Obertynem i Wiedniem,
widzieć tę siłę, która przodkom naszym dawała szaleńczą brawurę i rozmach, która
do skrzydeł husarskich przykuła tradycję zwycięstwa. Uczymy się, na przykładzie
Jej życia, takich cnót prawdziwie męskich, jak opieranie się całym swym
jestestwem o Boga, bohaterskiej, całopalnej ofiarności, dochowania wierności aż
do końca. Z synowskim tedy oddaniem - często, szczerze a z ufnością - prośmy Ją,
Królową Korony Polskiej, Patronkę Polskiej Młodzieży Akademickiej i Patronkę
naszego Zakonu, o światło dla oczu, o moc dla ramion naszych, moc na to, byśmy
zbudowali Polskę Chrystusową, w której panowanie Maryi stanie się w każdej
dziedzinie rzeczywistością ... Prośmy gorąco, a Ona nam niczego nie odmówi, jako
Matka prawdziwa, bo "od wieków nie słyszano, by kogo, kto do Niej się ucieka,
puściła"... Przez Nią więc do Syna - z Nim zaś po zwycięstwo! RZKiM nawiązywał
do tradycji rycerskich dawnej Polski. Dla członków Zakonu tradycja była czymś
więcej niż zwykłym przywiązaniem do przeszłości, ale czymś żywym. Pragnęli oni
odbudować dawny autorytet rycerza-żołnierza, który łączy swoje działania z
głęboką wiarą. Przejawem tego miała być pogarda śmierci i hańby oraz miłość do
Boga, Prawdy i Ojczyzny. Polska miała być krajem przeznaczonym do wielkich
czynów, mocarstwowej pozycji i moralnego przewodniczenia narodom. Zanim to
jednak nastąpi, musiała najpierw dojrzeć duchowo, w czym pomocna miała być etyka
katolicka. Każdy z "rycerzy" miał wypełniać swoje obowiązki w przykładny sposób,
stając się wzorem dla innych, jak też samemu kształtując w sobie zalety
niezbędne do służby krajowi. Zakon miał ponadto bardzo silny charakter
antykomunistyczny. Wydawał pismo pt. "Krzyż i Miecz". Z powodu tajności
działania do Zakonu nie można było się zapisać, a jedynie zostać przyjętym.
Członkami mogli być tylko Polacy wyznania katolickiego. Upatrzonych kandydatów o
właściwej postawie moralnej zapraszano na specjalne rozmowy przedstawiające cele
i zadania organizacji. Następnie wypełniali oni kwestionariusze rozpatrywane
przez kierownictwo. Przyjęci kandydaci przybierali sobie pseudonimy i tylko pod
nimi byli znani w organizacji. Nie ograniczano się zresztą tylko do wojskowych,
werbowano również nauczycieli, literatów, czy dziennikarzy (...).
|
wybory 2007, 2005. Komisja Spraw Emigracji i Polaków
za Granicą Kategorie: Wszystkie | Ryszard H. Kozłowski | Alojzy Lysko |
Donat Lusk |
Jerzy Piasecki
| Józef Dziemdziela | Komisja Spraw Emigracji i Polaków za
Granicą | Marek Głogoczowski | Stanisław Tymiński | Wladyslaw Sidorowicz | XYZ |
środa, 27 stycznia 2010
Hucpa żydów robiących za Polaków na
Białorusi: Angelica Borys prosi o desant Tuska
kliknij w fotografię, żeby powiększyć, - gross
machen
Stefan
Kosiewski i dr Marek Głogoczowski,
Zakopane 2005
Pod koniec ubiegłego tygodnia urządzono kolejny cyrk medialny wokół tzw. prześladowań Polaków na Białorusi. Tym razem była to hucpa zakrojona bardzo szeroko. Wypowiedziała się nawet Komisja d/s łączności z Polakami za granicą Sejmu RP (szkoda, że posłowie wykazują mniej odwagi w stosunku do rzeczywiście uderzających w całą społeczność polską działań litewskich) oraz przedstawiciele p. Prezydenta RP. Wypowiedź ministra Handzlika z kancelarii Prezydenta, to, można rzec, już klasyka politycznej nieudolności i błędnego rozpoznania sytuacji. Oto bowiem minister stwierdza, że "Związek Polaków na Białorusi (ZPB) pod przewodnictwem Andżeliki Borys ma pełne poparcie prezydenta Lecha Kaczyńskiego i Kancelarii Prezydenta" (22.01.10). A co byśmy powiedzieli, gdyby, dajmy na to, kanclerz Niemiec powiedziała, że w pełni popiera jakiegoś potencjalnego "prezesa" organizacji niemieckiej w Polsce, który z punktu widzenia prawodawstwa RP jest osobą prywatną.? Co byśmy powiedzieli, gdyby Niemcy stwierdziły, tak jak się to mówi w Polsce, że nie uznają legalnie działającego w naszym kraju związku Niemców, tylko jakiegoś awanturnika?
Jest rzeczą pewną, że te same osoby i urzędy, które dzisiaj podważają legalność Związku Polaków p. Siemaszki oraz prawo państwa białoruskiego, krzyczałyby oburzone. Czyniłyby tak, gdyż zatraciły już łaciński zmysł etyczny, który stoi w jaskrawej opozycji do wyznawanej przez te osoby tzw. etyki Kalego, czyli etyki sytuacyjnej. Tylko jednak część spośród nich to ludzie moralnie zagubieni w zgiełku dzisiejszego świata, pozostali, to zwykli, cyniczni gracze bądź ludzie kompletnie politycznie nieodpowiedzialni. Propaganda prowadzona jest w sposób brutalny przy użyciu słownych fetyszy, mających wywrzeć wrażenie na Polakach w Polsce, przywiązanych do tradycyjnych wartości patriotycznych. Stąd następujące, przykładowe tytuły medialne: "Białoruś nęka Polaków", "Prezydent popiera Polaków", "Polacy na Białorusi proszą o pomoc". Ma się z nich urodzić czarno-biała wizja. Oto, wszyscy Polacy na Białorusi są prześladowani, i wszyscy proszą organy państwa polskiego o pomoc. Jest to wizja tak prymitywna, tak intelektualnie prostacka, że aż dziw, iż specjaliści od wpływu zdecydowali się sprzedać ją po raz kolejny Polakom w kraju. Świadczy to o uważaniu nas wszystkich przez media za kompletnych idiotów, niezdolnych do samodzielnego myślenia.Fakt, niektórzy wciąż się nabierają. W tych kategoriach widzę histeryczne zaangażowanie w tę najświeższą prowokację, Naszego Dziennika. Ludzie stojący za tym tytułem są niewolnikami rusofobii. Białoruś, jej związki z Rosją, jej KGB - to wszystko silnie działa na ich wyobraźnię i odbiera rozsądek. Kończy się na tym, że Andrzej Poczobut, prawa ręka Andżeliki Borys i dziennikarz Gazety Wyborczej, przedstawiany jest czytelnikom ND jako autorytet wypowiadający się o sytuacji Polaków na Białorusi! A tymczasem, proszę wybaczyć skojarzenia, A. Borys leży na łopatkach. Z 16 Domów Polskich na Białorusi, kontroluje już tylko trzy, gdzie trzecim jest dom w Iwieńcu, wokół którego zorganizowano ostatnią rozróbę, a więc pewnie za chwilę to będą tylko dwa domy, w Nowogródku i Oszmianie. Mówienie w tych okolicznościach, że p. Borys reprezentuje wszystkich Polaków, a ci od p. Siemaszki to pachołki KGB, nie znajduje uzasadnienia. Grunt pali się pod nogami p. Borys, dlatego zagrano ostro i głośno. Za awanturą stoją wciąż te same siły, których celem nie jest naturalnie żadne tam dobro Polaków, ale obalenie władzy p. Aleksandra Łukaszenki. One takie działania koordynują i za nie płacą. Żaden szturm KGB jednak nie nastąpił.
Jest jeszcze jeden aspekt sprawy, który zastanawia. Oto, p. Andżelika Borys swobodnie przejeżdża wielokrotnie przez granicę polsko-białoruską w obie strony. Straszliwy reżim Aleksandra Łukaszenki jakoś jej w tym nie przeszkadza. Dzieje się tak, kiedy wielu Polaków ze związku p. Siemaszki jest na czarnej liście w Polsce i nie są od lat wpuszczani do kraju. Zastanówmy się, czy za swobodą poruszania się p. Borys nie stoją białoruskie kręgi istotnie nieprzyjazne polskiej mniejszości, a jeśli tak jest, musimy dojść do wniosku, że widocznie jest im ona potrzebna w politycznej grze. Stracą na tym wszystkim nasi Rodacy na Białorusi. Polskie państwo traktuje ich jak przedmiot służący do walki z władzami sąsiedniego państwa w imię mitów i bajdurzenia panów zza oceanu.
W tej sytuacji warto zapoznać się z głosem drugiej strony. To relacja p. Heleny Bohdan, wiceprezes legalnego Związku Polaków na Białorusi. Tekst podajemy za stroną ZPB - www.polacy.by :
Jechałam do Iwieńca z nadzieją...
| Autor: Helena Bohdan | |
| 22.01.2010. | |
 Wiedziałam, że zbierają się tam bojówkarze opozycji,
podszywający się pod „walczących za demokrację” Polaków, wynajęci
przez grupę Borys. Ostrzegano mnie, że czekają na nas nie tylko kolejne
szykany i oszczerstwa, ale i możliwe rękoczyny.Na progu Domu Polskiego „przywitała” nas grupa, a w jej pierwszym szeregu stał Andrzej Poczobut, który na nasze z prezesem powitanie krzyknął: „Kim ty jesteś?” Pan Stanisław się przedstawił i powiedział, że przyjechał spotkać się z członkami miejscowego Oddziału ZPB. „Nie wejdziesz do tego domu, jesteś tu personą non grata! To jest polski dom i polskie terytorium!” – wrzasnął Poczobut. „Przyjechałem spotkać się z ludźmi i z nimi się spotkam, jeżeli nie tu, to w domu kultury” – odparł prezes. | |
| Czytaj całość… |
wtorek, 26 stycznia 2010
Mitteldeutsche Zeitung
27.August 2009. Bilder wie Schattenwürfe. Karolina
Jakubowska
MediumLarge Original Size
http://www.esnips.com/doc/4917ebc1-f40b-4406-89fd-ff45f8adaf58/Mitteldeutsche-Zeitung-27.August-2009
http://www.esnips.com/selectedfile/emaildoc/e706a285-0638-4be4-bd8a-ec635cfeef55
http://www.esnips.com/web/karjaku
|
| Rate: |
|
   |
From Karolina Jakubow... |
|
|
sowa |
| ||
http://www.esnips.com/web/karjaku
Tagi: malarstwo
PONS GAULI Europäisches Magazin
SOWA
jeweils mehr als 15 000 Leser in mehreren Sprachen
und Staaten - 15 000 Odbiorcow w bezposrednim abonamencie
jeweils mehr als 15 000 Leser in mehreren Sprachen
und Staaten - 15 000 Odbiorcow w bezposrednim abonamencie
* YES - POLAND European Magazine * TAK -
POLSKA Magazyn Europejski * JA - POLEN
Europäisches Magazin *
POLSKA Magazyn Europejski * JA - POLEN
Europäisches Magazin *
Steuernummer 47 250 9479 1
KO9
Polnischer Schulverein "OSWIATA" in
Frankfurt am Main e.V. gegr.: 1992/ rok założenia 1992
BLZ 500 502 01 Frankfurter
Sparkasse
Konto-Nr. 128 995 321
Konto-Nr. 128 995 321
Der Verein ist gemeinnützig
anerkannt. Beiträge und Spenden sind steuerabzugfähig.
Eine Spendenbescheinigung wird
ausgestellt
Stowarzyszenie jest uprawnione do
wystawiania zaświadczeń o darowiznach
respektowanych przez Urząd
Finansowy.
Stefan KOSIEWSKI
Vorsitzender
Vorsitzender
Postfach 800 626
65906 Frankfurt am Main
65906 Frankfurt am Main
tel.
00-49-69-332845
+491731959843
+491731959843
fax +49 / 01805 / 482 004 0351
e-mail: sowa-frankfurt@freenet.de
e-mail: sowa-frankfurt@freenet.de
Reply all
Reply to author
Forward
0 new messages