Naukowa, medyczna i analityczna praca na temat: czy biopsja prostaty może wywołać nowotworowe zmiany metastatyczne, w oparciu o aktualną literaturę i cytaty.
Biopsja gruczołu prostaty (TRUS lub transperinealna) stanowi „złoty standard” diagnostyki raka prostaty. Istnieją jednak obawy, że może ona rozsiać komórki nowotworowe przez:
kanalik igłowy („needle-tract seeding”),
naczynia krwionośne lub chłonne („CTC” – circulating tumor cells),
i prowadzić do przerzutów.
Ogólnie bardzo rzadkie – odsetki poniżej 2 % w przeglądach 1989‑1991 po biopsjach transperinealnych (< 1‑2 %) Cancer.org+2Integrative Cancer Care+2ScienceDirect+2.
„Needle‑tract seeding metastases… seem to be extremely rare” — potwierdza raport Spicchiale z 2024 roku ScienceDirect.
Po biopsji wykryto wzrost CTC w 20–29 % przypadków (np. 29 % w 2020) Integrative Cancer CarePMC.
W badaniu Ladjevardi (2014) aż 82 % pacjentów miało podwyższone “epithelial cellular material” we krwi po biopsji, nawet jeśli wcześniej nie wykryto przerzutów PMC+1Integrative Cancer Care+1.
Pojedyncze komórki we krwi rzadko prowadzą do przerzutów – układ odpornościowy często je neutralizuje Integrative Cancer CarePMC.
Jednak 2020 badanie wykazało, że pacjenci z podwyższonym poziomem CTC po biopsji mieli większe ryzyko progresji choroby (45 % vs 15 %) w ciągu 3,5 lat Integrative Cancer Care+1Oxford Academic+1.
Z kolei badanie Lange (2019) symulowało scenariusze aktywnego nadzoru i wykazało, że częstsze biopsje zmniejszały ryzyko przerzutów o 1–3 % w 20 latach i wydłużały przeżywalność PMC.
NCHS i Mayo Clinic (2015) podkreślają, że biopsja to procedura ogólnie bezpieczna, o nieistotnym wpływie na przerzuty Mayo Clinic News Network.