Ubecka para

[u2]

... czyli stalinowscy oprawcy zydowskiego pochodzenia. Alicja (z domu
Fuks) i Kazimierz Graff :

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Graff

Kazimierz Graff (ur. 11 listopada 1917 w Warszawie, zm. 5 kwietnia 2012
w Warszawie) – polski prawnik i adwokat żydowskiego pochodzenia,
stalinowski prokurator.

Życiorys

Urodzony w rodzinie żydowskiej, jako syn kupca Maurycego Graffa i
nauczycielki Gustawy z domu Simonberg. Przed II wojną światową absolwent
prawa na Uniwersytecie Warszawskim; był działaczem Komunistycznego
Związku Młodzieży „Życie” oraz przewodniczącym Warszawskiego
Akademickiego Komitetu Antygettowego z jego ramienia (1937–1938).
Uczestniczył w wojnie obronnej Polski w 1939, po czym przebywał w
Małopolsce Wschodniej (1939–1941), pracując w charakterze robotnika
lwowskiego i inspektora domów akademickich Państwowego Instytutu
Medycznego oraz administratora Państwowego Instytutu Krajoznawstwa we
Lwowie. W czasie wojny sowiecko-niemieckiej żołnierz Armii Czerwonej i
LWP (walczył w bitwie pod Lenino jako dowódca kompanii), a po niej
prokurator. W latach 1942–1943 pracował również w kołchozie w obwodzie
stalingradzkim, fabryce przetworów mięsnych oraz zakładzie metalurgicznym.

Wraz z żoną Alicją Graff od 1946 oskarżał wielu żołnierzy Armii
Krajowej, m.in. Stanisława Sojczyńskiego ps. „Warszyc”, rozstrzelanego w
1947[1], oraz kolejnych 12 żołnierzy AK skazanych na śmierć w ciągu
trzydniowego procesu przez sąd w Siedlcach.

W 1967 na fali antysemickiej kampanii zwolniony z prokuratury wojskowej.
Od tej pory pracował jako adwokat i radca prawny (m.in. w
przedsiębiorstwie „Telkom” w latach 1971–1997).

18 października 2007 oskarżony przez Instytut Pamięci Narodowej za
sprzeczne z prawem PRL aresztowanie Stanisława Figurskiego. 22 stycznia
Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie umorzył postępowanie ze względu na
brak znamion czynu zabronionego[2]. Decyzja została podtrzymana przez
Sąd Najwyższy[3][4].

Zmarł w Warszawie. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
(kwatera C31, rząd 2, grób 20).
Rodzina

Córką Kazimierza i Alicji Graffów jest Krystyna, żona znanego prawnika,
autora podręczników akademickich, Huberta Izdebskiego[potrzebne źródło].
Przypisy

↑ Tadeusz M. Płużański: Stalinizm trzyma się mocno. ASME, 2005.
↑ Tomasz Pietryga: Śledczy Graff nieuchwytny dla IPN.
Rzeczpospolita, 16-04-2008.
↑ Tomasz Pietryga: Stalinowskie winy bez kary. Rzeczpospolita,
16-04-2008.
↑ Tadeusz M. Płużański:Czy wolna Polska zdobędzie się na skazanie
krwawego stalinowskiego prokuratora Kazimierza Graffa?

Bibliografia

Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasu bezprawia: sędziowie i
prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944-1956, Instytut Pamięci Narodowej –
Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Wydawnictwo
Towarzystwa Naukowego „Societas Vistulana”, Wrocław – Kraków 2005
(biogram na s. 308).


http://pl.wikipedia.org/wiki/Alicja_Graff

Alicja Graff, z domu Fuks (ur. 20 czerwca 1917, zm. 20 grudnia 2005 w
Warszawie) – stalinowska prokurator wojskowa, wicedyrektor Departamentu
III Prokuratury Generalnej. Żona prokuratora Kazimierza Graffa.

Przed II wojną światową ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W
1953 podpisała się pod pismem do naczelnika więzienia na Rakowieckiej,
które informowało o terminie wykonania wyroku śmierci na generale
Auguście Emilu Fieldorfie. Nadzorowała także sprawę aresztowanego przez
bezpiekę płk. Wacława Kostka-Biernackiego.

Zmarła w Warszawie. Pochowana jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
(kwatera C31, rząd 2, grób 20).
Linki zewnętrzne

Tadeusz M. Płużański: Przypadek prokuratora Graffa. ASME, 2006.
http://www.asme.pl/115869987487884.shtml
Agnieszka Rybak: Za późno na sprawiedliwość. rp.pl, 2009.
http://www.rp.pl/artykul/61991,302752_Za_pozno_na__sprawiedliwosc.html