Google Groups no longer supports new Usenet posts or subscriptions. Historical content remains viewable.
Dismiss
Choroby odbytu - jakie występują i jak je leczyć
2,741 views
Skip to first unread message
Ras
Jan 4, 2014, 6:41:14 AM1/4/14
to
Choroby odbytu to niezbyt wdzięczny temat. Jednak tryb siedzący i niewłaściwy sposób odżywiania powodują, że coraz częściej cierpimy na ten rodzaj schorzeń. Widomo, że dyskomfort w oddawaniu stolca, zaparcia powodują, że myślimy o tym.
Jak zwykle uważamy je za krępujące i wstydzimy się o nich mówić. Tymczasem zbyt późno zdiagnozowane choroby odbytu mogą być przyczyną poważnych komplikacji, a nawet śmierci. Dlatego, pomimo skrępowania, nie zwlekajmy z wizytą u proktologa. Jak objawiają się choroby końcowego odcinka układu pokarmowego? To przede wszystkim krwawienia z odbytu, ból, swędzenie, uczucie niecałkowitego wypróżnienia, biegunki i zaparcia. Zmienia się także rytm wypróżnień, wygląd stolca, pojawiają się guzki, narośla, rany. Wśród chorób tej okolicy ciała najbardziej znane są żylaki i nowotwór odbytu. Warto wiedzieć, że są jeszcze inne: przetoki, szczeliny i zapalenia odbytu. Ból, pieczenie, świąd i obrzęk okolicy odbytu, obecność śluzu lub krwi na bieliźnie, pojawienie się guzków w okolicy odbytu są podstawowymi objawami. Często brak decyzji pójścia do lekarza, brak jednoznacznego rozpoznania i leczenia, powoduje, że zaczynamy myśleć o "najgorszym". Przewlekające się dolegliwości, narastający strach sprawiają, ze zaczyna u nas działać "mechanizm pupa - głowa". Popadamy w stany depresyjne, nierzadko dostosowujemy plan swoich zajęć do warunków, okoliczności i możliwości oddania stolca. "Blokujemy się". Prosty akt fizjologiczny urasta do miana dużego problemu. Omawiając zagadnienie chorób odbytu spotykamy się z różnymi fachowymi, bądź potocznymi określeniami skupiającymi w sobie pojedyncze schorzenia odbytu lub szereg objawów towarzyszących chorobom odbytu lub okolicy odbytu. Samoistne zespoły bólowe odbytu i odbytnicy są grupą dolegliwości połączonych z uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu i nierzadko zaburzeniami oddawania stolca pod postacią zaparć lub częstego parcia na stolec. Częstość występowania poszczególnych zespołów bólowych jest trudna do ustalenia, ponieważ tylko część pacjentów ze znacznie nasilonymi dolegliwościami zgłasza się z tego powodu do lekarza-specjalisty. Samoistne zespoły bólowe są około dwukrotnie częściej rozpoznawane u kobiet. Wiek chorych waha się od 10 do 60 lat, najwięcej przypadków występuje w przedziale wiekowym 20-45 lat. W ostatnich latach częstość rozpoznawania tych schorzeń znacznie wzrosła. Jeden z najważniejszych i zarazem najtrudniejszych problemów związanych z samoistnymi zespołami bólowymi odbytnicy to postawienie przez lekarza właściwego rozpoznania. Przed postawieniem diagnozy należy wykluczyć wszystkie inne możliwe przyczyny dolegliwości, przede wszystkim choroby nowotworowe.
Żylaki odbytu
Choroba hemoroidalna stanowi jedną z najczęstszych dolegliwości pacjentów zgłaszających sie do lekarza, spotyka ok. 50% pacjentów po 50 roku życia
niestety wiekszość chorych leczy sie własnymi, "domowymi" sposobami,
krwawienie z odbytu - najczęstszy objaw choroby hemoroidalnej to również objaw nowotworu złośliwego, nie bagatelizuj tego i zgłoś się do lekarza, najlepiej proktologa - lekarza zajmującego się chorobami jelita grubego i odbytu. Hemoroidy i nowotwór złośliwy w początkowej fazie mogą dawać takie same objawy. Tylko wizyta u specjalisty i prawidłowa diagnostyka może wykluczyć nowotwór końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Samodzielne leczenie preparatami na żylaki odbytu (dostępnymi bez recepty), bez konsultacji z lekarzem może skończyć się tragicznie
Objawy
W stanach chorobowych wyróżniamy cztery stopnie zaawansowania hemoroidów:
I - kiedy guzki krwawnicze są wewnątrz kanału odbytu i niekiedy krwawią;
II - krwawienie nasila się, a guzki wypadają podczas wysiłku lub oddaniu stolca;
III - guzki nie cofają się samoistnie, towarzyszą im coraz częstsze, bardziej obfite krwawienia, ból, świąd i pieczenie; IV - znaczny obrzęk o strukturze guzowatej, ze znacznym odczynem zapalnym, dominują silne dolegliwości bólowe.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Powszechnie uważa się, że I i II stopień można leczyć z powodzeniem metodami nieoperacyjnymi (dieta, nasiadówki, czopki, maści, kremy, gumowanie, skleroterapia, fotokoagulacja, krioterapia). III i IV stopień zaawansowania leczony powinien być operacyjnie (metody tradycyjne - najbardziej sprawdzone oraz z użyciem np. staplerów).
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Z pewnością nasilać się będą objawy towarzyszące hemoroidom: bóle, krwawienia, pieczenie, obrzęk trudno ustępujący, zaparcia, obfite krwawienia, świąd odbytu, niekiedy objawy zwężenia odbytu, wyciek treści śluzowej, w skrajnych przypadkach może dojść do rozwoju nowotworu odbytu.
Rak odbytu, guz odbytu
Jest najgroźniejszym, ale jednocześnie łatwym w diagnostyce (badanie per rectum, endoskopowe) i skutecznie poddającym się leczeniu, jest rak końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Wcześnie wykryty jest uleczalny w 95-100%. W Polsce zajmuje jednak drugie miejsce wśród nowotworowych przyczyn zgonów, ponieważ jest zbyt późno wykrywany. Leczenie raka polega zwykle na terapii skojarzonej - radioterapii i następującym po niej zabiegu chirurgicznym. W zależności od stopnia zaawansowania i umiejscowienia guza, wycina się go i odtwarza ciągłość jelita. Przy zaawansowanej chorobie lub bardzo niskiej lokalizacji, jego odtworzenie może być niemożliwe. Wtedy zakłada się sztuczny odbyt, tzw. stomię.
Kogo najczęściej dotyka rak odbytu? Osoby po 40. r.ż. z tendencją do zaparć; spożywające duże ilości mięsa i mało błonnika; osoby, u których w rodzinie występował już nowotwór. Do choroby predysponuje również palenie, picie alkoholu i kawy. Większym ryzykiem obarczeni są pacjenci zakażeni wirusem brodawczaka oraz HIV. Guzem odbytu mogą być określane patologiczne zmiany w tej okolicy różnego pochodzenia. Duże guzki krwawnicze, zmiany nowotworowe, znacznych rozmiarów ropnie, czy olbrzymie kłykciny kończyste.
Objawy
Najważniejszym objawem jest istnienie guza. Objawy podawane przez pacjentów zależne są od podstawowego rozpoznania i charakteru guza (patrz hemoroidy, polipy odbytu, rak odbytu, ropień odbytu, kłykciny odbytu).
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Postępowanie lecznicze ściśle zależne jest od podstawowego rozpoznania i charakteru zmiany guzowatej. Najważniejszym leczeniem jest leczenie chirurgiczne.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Następstwa trwania choroby zależą przede wszystkim od zasadniczej choroby manifestującej się w formie guza (patrz guzki krwawnicze, polip odbytu, kłykciny kończyste, rak odbytu, ropień odbytu).
Oprócz raka odbytu podobne dolegliwości w dolnym odcinku przewodu pokarmowego mogą powodować inne nowotwory miednicy mniejszej. Naciekające guzy z tkanek sąsiednich, a więc z mięśni, kości i nerwów czy uciskające jelito masywne guzy, które nie muszą być złośliwe, a nawet przerzuty nowotworowe z innych struktur, mogą objawiać się w postaci krwawienia, bólu, zaparć.
czyli mierzącej ok. 1 m okrężnicy. A ponieważ w pierwszym i trzecim odcinku choroba zdarza się bardzo rzadko, pozostawał nowotwór odbytnicy i okrężnicy, dla których dane obliczano osobno. Historycznie wzięło się to stąd, iż dawniej choroby jelita grubego rozpoznawano przed operacją jedynie za pomocą sztywnego 20-cm wziernika, tzw. rektoskopu (ewentualnie za pomocą zdjęć RTG). Prawdziwą rewolucją w diagnostyce stał się kolonoskop - długi, giętki instrument, za pomocą którego można dokładnie obejrzeć wnętrze całego jelita grubego.
Polip-guzek odbytu
Jest pewnego typu naroślą, wywodzącą się z błony śluzowej. Polipy są małe, nierówne, lub jak grzyby, które rozwijają się narośla w błonie śluzowej lub tuż pod nim. Istnieje kilka rodzajów, w zależności od przyczyny i lokalizacji.
Polipy zapalne powstają w związku z zapaleniem od urazu lub infekcji.
Limfoblastycznej polipy są spowodowane przez przerost tkanki limfatycznej (które jest częścią układu odpornościowego). Małe guzki z tkanki limfatycznej są zwykle obecne w anal wykładziny wewnętrznej.
Przerosłych brodawek odbytu są łagodne przyrosty tkanki łącznej, które są objęte płaskonabłonkowego komórek. Są to po prostu rozszerzenie normalnych brodawek, które są małe fałdy błony śluzowej znaleźć na zakręcie linii.
Przerosłych brodawek odbytu są również nazywane fibroepithelial polipów. Polipy odbytu mogą być uszypułowane bądź płaskie różnej wielkości. Są nowotworami łagodnymi, które mogą ulegać przemianom rakowym. Najczęstszym powodem występowania są predyspozycje rodzinne.
Objawy
Rozwój ich może przebiegać bezobjawowo. Dlatego też posiadając np. informacje, że ktoś z najbliższej rodziny cierpiał z powodu polip, należy wykonać badania diagnostyczne jelita grubego (wlew doodbytniczy, kolonoskopia). Mogą wystąpić krwawienia, wypadający twór z kanału odbytu rożnej wielkości, towarzyszyć mogą zaparcia, bóle brzucha.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawową metodą jest usunięcie polipa w trakcie badania endoskopowego lub zabieg operacyjny odcinkowego wycięcia jelita grubego przy współistnieniu rozległych polipów lub polipów zrakowaciałych.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najpoważniejszym powikłaniem jest rozwój nowotworu złośliwego, krwotoki, zaparcia, wydzielina śluzowa.
Szczelina odbytu
Szczelina odbytu jest to linijny ubytek w błonie śluzowej kanału odbytu zlokalizowany na odcinku od brzegu odbytu, do linii grzebieniastej ok 1-1,5 cm. Najczęściej występuje u osób w młodym i średnim wieku. Chorzy ze szczelina odbytu stanowia od 6-15% pacjentów w gabinetach proktologicznych i ok. 10% leczonych w grupie chorych z chorobami jelita grubego. Zgłoś się do lekarza, a najlepiej chirurga proktologa.
Podział i klasyfikacja
Szczeliny dzielimy na:
Ostra szczelina - jest powierzchownym uszkodzeniem błony sluzowej
Przewlekła szczelina - "stara" szczelina odbytu, szczelina przewlekła to szczelina, która nie zagoiła się w okresie 6 tyg., a w dnie są widoczne wlókna miesnia zwieracza wewnetrznego biegnące poprzecznie o twardych brzegach. Często szczelinie przewleklej towarzysza inne zmiany chorobowe okolo odbytnicze jak przeroste brodawki skórne, klykciny, przetoka przerosnieta i stwardniala krypta odbytowa, choroba hemoroidalna, zwlóknienie zwieracza wewnetrznego, zwezenie odbytu.
Przyczyny powstawania szczelin odbytu
Przyczyny powstawania szczeliny są wielorakie, a mianowicie:
zapalenie gruczołów odbytowych zlokalizowanych w dnie krypt,
częste epizody uporczywych zaparć, wydalanie twardych mas kałowych,
słabsze podparcie tylnej części kanału odbytu i mięśnia zwieracza wewnętrznego przez mięsień zwieracz zewnętrzny.
Współcześnie przyjmuje się że szczelina odbytu powstaje w wyniku upośledzonego przepływu krwi w okolicy anodermalnej, a szczególnie w tylnej okolicy odbytu, co zwiększa napięcie mięśnia zwieracza wewnętrznego.
Zwieracz wewnętrzny odpowiada w 55-85% za poziom ciśnienia spoczynkowego w kanale odbytu. Nadmierny skurcz tego zwieracza, niekiedy brak relaksacji, zaburzenia odruchu hamowania odbytniczo-odbytowego prowadzą do zwiększonego ciśnienia spoczynkowego kanale odbytu.
U chorych ze szczeliną odbytu maksymalne ciśnienie spoczynkowe wynosi około 120 mmHg w porównaniu z 70 mmHg u zdrowych. Powoduje to zmniejszenie przepływu krwi okolicy anodermalnej. Tzw. teoria niedokrwienna powstawania szczeliny odbytu jest aktualnie najbardziej udokumentowana Przepływ krwi przez mikronaczynia w okolicy odbytu jest znamiennie niższy u pacjentów ze szczeliną odbytu.
Na dzień dzisiejszy dwa czynniki odgrywają podstawową rolę w powstawaniu szczeliny: mechaniczny uraz błony śluzowej kanału odbytu (zaparcia w 25%, biegunka) oraz niedokrwienie w odwodowej części kanału odbytu w następstwie wzmożonego ciśnienia w kanale odbytu i wzmożonego napięcia zwieracza wewnętrznego. Wiedza w tym zakresię pozwala na planowanie leczenia.
Powstaje w wyniku mechanicznego uszkodzenia, pęknięcia struktur wyściełających końcowy odcinek kanału odbytu. Może być wynikiem wysiłku fizycznego, uporczywych zaparć, stosunków analnych itp.
Objawy
Jest to schorzenie powodujące dość silne dolegliwości bólowe, pieczenie, świąd, krwawienie. Dość charakterystyczną cechą jest pewna cykliczność objawów, które pojawiają się w sytuacjach nagłych i niekiedy samoistnie ustępują. W miarę upływu czasu częstotliwość nawrotów zwiększa się, nasila się uczucie dyskomfortu, pewnego niespełnienia po oddaniu stolca. W przypadkach zaniedbanych może dojść do objawów zwężenia odbytu. Oddanie stolca staje się aktem trudnym i bolesnym.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawowym postepowaniem jest dbanie o codzienne wypróżnienie, przestrzeganie higieny, stosowanie czopków lub kremu tytanoreina, okresowa kontrola chirurga-proktologa. W sytuacji częstych nawrotów choroby, przykrych dolegliwości występujących pomimo leczenia zachowawczego jedynym rozwiązaniem skutecznym jest zabieg operacyjny.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Znaczne nasilenie bólów, pieczenia, świądu, krwawienia z odbytu, objawy zwężenia i zwiększenie częstotliwości nawrotów.
Zespół dźwigaczy odbytu (levator ani syndrome)
Wiadomo, że ponad 70% pacjentów stanowią kobiety. Zespół objawia się bólem, dużym napięciem i uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu, krzyża i kości guzicznej, charakterystyczne jest uczucie rozpierania - "piłki w odbytnicy". Niekiedy ból obejmuje także pośladki oraz uda i jest głównym powodem zgłoszenia się do lekarza. Dla tego zespołu charakterystyczny jest ból przewlekły i nasilający się w pozycji siedzącej. Ponadto mogą występować zaparcia oraz czynnościowe nietrzymanie stolca. Dolegliwości w zespole dźwigaczy odbytu powstają w wyniku skurczu mięśnia dźwigacza odbytu; nieznane pozostają czynniki wywołujące jego skurcz. U wielu pacjentów nasilenie dolegliwości występuje w sytuacjach stresowych. Czynnikami usposabiającymi są: siedzący tryb życia, częsta i długotrwała jazda samochodem, przebyte urazy (w tym porody), przebyte operacje w obrębie miednicy. Leczenie tego zespołu przysparza wielu trudności. Jednym ze sposobów (skutecznym w 90%) jest stymulacja elektrogalwaniczna mięśni dźwigaczy odbytu prądem o wysokim napięciu; oprócz tego stosuje się środki przeciwbólowe, gimnastykę mięśni miednicy oraz masaże.
Ropień
kanału odbytu. Gruczoły te ulęgają zakażeniu, a w jego efekcie powstaje "zbiornik" zawierający zakażoną treść. Ropień odbytu może powstać w wyniku urazu okolicy odbytu, uszkodzenia końcowego odcinka przewodu pokarmowego, operacji przeprowadzanej w tej okolicy.
Objawy
Uwypuklenie na skórze w okolicy odbytu, silny, narastający ból, gorączka, uczucie parcia na stolec.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jedynym rozsądnym postępowaniem w tym przypadku jest jak najszybsze nacięcie ropnia w warunkach szpitalnych.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Narastające powikłania związane z rozwojem choroby w postaci nasilającego się bólu, martwica okolicznych tkanek, przetoka okołoodbytnicza, wstrząs septyczny.
Kłykciny
Kłykciny (zwane także brodawki) są wzrosty, które występują tylko na zewnątrz odbytu i dolnej kanału odbytu poniżej łuku linii. Niekiedy kłykciny znajdują się w odległości powyżej łuku linii. Są one spowodowane przez zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). Ludzie, którzy kłykciny są bardziej narażone na rozwój raka odbytu Są to różnej wielkości twory grudkowe, niekiedy o charakterze brodawek znajdujące się na zewnątrz i wewnątrz kanału odbytu oraz na narządach płciowych. Mają charakter choroby wirusowej nierzadko przenoszonej drogą płciową.
Objawy
Zmiany brodawkowate o rożnym kształcie i wielkości, powodujące krwawienia kontaktowe, świąd i ból. W przypadkach znacznie zaawansowanych mogą powodować problemy w oddawaniu stolca.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Postępowanie ściśle uzależnione jest od wielkości rozległości choroby. Kłykciny pojedyncze, drobne mogą być leczone zachowawczo. Zmiany rozległe jedynie operacyjnie. Można też stosować krioterapię lub elektrokoagulację).
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najpoważniejszym powikłaniem jest przekształcenie się kłykcin w nowotwór złośliwy.
Zapalenie odbytu
Jak wiadomo jest to stan zapalny błony śluzowej odbytnicy i odbytu, obejmujący często także przyległe tkanki. Zwykle udaje się ustalić przyczynę zapalenia odbytnicy. Jest to tak zwane zapalenie swoiste, rozwijające się na przykład w wyniku:
Rzeżączki
Kiły (zwykle w przebiegu tak zwanej kiły drugorzędowej)
Zakażenia wirusem opryszczki (Herpes simplex), grzybiczego (najczęściej drożdżakami - Candida), chlamydiami, wirusem brodawczakowatości (HPV)
Zakażenia innymi rzadziej spotykanymi drobnoustrojami przenoszonymi drogą płciową
Wcześniejszego naświetlania (radioterapii) okolicy odbytu, krocza, pochwy lub podbrzusza Rzadziej występuje zapalenie odbytnicy o nieznanej przyczynie, tak zwane zapalenie nieswoiste. Zwykle pojawia się ono w przebiegu przewlekłych chorób zapalnych jelita, do których należy:
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Choroba Leśniowskiego-Crohna
Czynniki sprzyjające zachorowaniu
Zwiększone ryzyko zachorowania na zapalenie odbytnicy wiąże się z:
Uprawianiem seksu analnego (szczególnie zagrożeni są homoseksualni mężczyźni)
Urazem błony śluzowej odbytu lub odbytnicy, nadużywaniem leków stosowanych doodbytniczo
Stosowaniem silnych leków przeczyszczających
Przewlekłym zaparciem
Chorobami zapalnymi jelita (szczególnie wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego)
Nadwrażliwością (alergią) na niektóre pokarmy
Chorobami, którym towarzyszy osłabienie ogólnej odporności organizmu
Stosowaniem silnych antybiotyków
Rakiem odbytnicy
Występuje u dorosłych i dzieci obu płci, jednak najczęściej zdarza się u mężczyzn w wieku około 30 lat. Może towarzyszyć różnym chorobom odbytu od zmian skórnych alergicznych poprzez stany zapalne fałdów brzeżnych odbytu do zmian nowotworowych (kłykciny, ropnie, polipy, raki).
Objawy
Świąd, zaczerwienienie, ból, wyciek treści śluzowej, ropnej, krwistej, obrzęk, zmiany w postaci guzków i guzów (kłykciny, polipy, rak).
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jest ściśle związany z rozpoznaniem i przyczyną zmian zapalnych. Leczenie p-alergiczne i p-wirusowe, miejscowe (maści, kremy) lub ogólne (tabletki, środki wziewne) stosujemy przy podejrzeniu uczulenia np. na środki kosmetyczne, piorące, mydło itp. Do leczenia operacyjnego wskazaniem są guzki, guzy, kłykciny, znacznie przerosnięte fałdy brzeżne odbytu.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najbardziej poważnym powikłaniem jest dalszy rozwój i nasilenie objawów zapalnych, trudności w utrzymaniu higieny, rozwój choroby zasadniczej, która jest powodem narastającego zapalenia odbytu i tkanek okołoodbytowych.
Wypadanie odbytu
Wypadanie odbytnicy to inaczej obwodowe pełnej grubości wgłobienie ściany odbytnicy z jej wysunięciem się poza kanał odbytowy. Historycznie uważano, że choroba jest przepukliną ześlizgową, obecnie jednak traktuje się jako wgłobienie. W przypadku wgłobienia pełnej grubości ściany odbytnicy, ale bez wysuwania się przez kanał odbytowy mówi się o wewnętrznym wypadaniu odbytnicy. Wypadanie błony śluzowej odbytu jest to schorzenie najczęściej występujące u ludzi starszych i polega na "wysuwaniu się" śluzówki odbytu na zewnątrz. Najczęstszym powodem tej choroby są zaparcia, hemoroidy w IV stopniu zaawansowania.
Objawy
Ból, pieczenie, świąd, wypadanie śluzówki odbytnicy na zewnątrz połączone z plamieniem treścią krwistą lub kałem. Występuje w przypadkach powikłań leczenia chirurgicznego lub ginekologicznego w obrębie dna miednicy, spadku poziomu estrogenów, raka odbytnicy, raka esicy, w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych, zakażeniu przywrami. Jest częstą dolegliwością u dzieci chorych na mukowiscydozę, zwłaszcza w przypadku braku suplementacji enzymów trzustkowych. Jest to na tyle charakterystyczny obraz, że u dziecka u którego doszło do wypadnięcia odbytnicy należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku mukowiscydozy, jeśli jej do tej pory nie przeprowadzono.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawowym warunkiem leczenia jest higiena osobista, dbanie o codzienne wypróżnianie. W stanach zaawansowanych metodą z wyboru jest zabieg operacyjny.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Przewlekłe stany zapalne wypadającej śluzówki, krwawienia, bóle, świąd, niekiedy zmiany o charakterze owrzodzeń.
Zwężenie odbytu
Jest to pewna uciążliwość związana ze zmniejszeniem światła kanału odbytu. Występuje w następstwie długo toczących się procesów zapalnych w okolicy odbytu (wieloletnia szczelina odbytu, ropnie, choroby weneryczne, po zabiegach operacyjnych z powodu żylaków odbytu, kłykcin, naświetlań z powodu zmian nowotworowych i samych nowotworów.
Objawy
Silny ból podczas czynności oddawania stolca. Stolec jest cienki wręcz "ołówkowaty". Sam proces wypróżniania trwa często kilkadziesiąt minut i jest aktem bólu i cierpienia.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
W całym procesie postępowania najważniejsze jest ustalenie przyczyny zwężenia, a następnie leczenie chirurgiczne.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Również związane są z ustaleniem przyczyny zwężenia i od tego też uzależniony jest rodzaj powikłań. Najpoważniejsze powikłania występują w sytuacji rozwoju nowotworu oraz postępujących trudności w wypróżnianiu się.
Przetoki odbytu
Stan zapalny odbytu i okolicy odbytu charakteryzujący się istnieniem kanału lub kanałów przetoki mających swoje ujście wewnątrz odbytu i poza nim w skórze. Przetoka powstaje w konsekwencji istnienia ropnia, ropnego zapalenia gruczołów potowych lub torbieli włosowej.
Objawy
Występowanie objawów związane jest z rozległością choroby i jej stanem. Przetoce towarzyszyć może ból, wzrost temperatury, znaczne zgrubienie (guz) tej okolicy, wyciek treści ropnej. Rozpoznanie ustala się na podstawie skarg pacjenta, dokładnego badania, z użyciem anoskopu, sond. Badanie takie powinno potwierdzić istnienie kanału przetoki i jej ujście.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jedynym skutecznym leczeniem jest leczenie operacyjne. Rozległość zabiegu uzależniona jest od zaawansowania i czasu istnienia przetoki. Im szybciej pacjent zdecyduje się na zabieg tym prędzej będzie wyleczony.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Podstawowymi komplikacjami są defekty kosmetyczno-estetyczne utrudniające higienę (nawracające stany zapalne, wyciek treści ropnej, stany gorączkowe, znaczna deformacja tej okolicy spowodowana zmianami martwiczymi).
Jak zwykle uważamy je za krępujące i wstydzimy się o nich mówić. Tymczasem zbyt późno zdiagnozowane choroby odbytu mogą być przyczyną poważnych komplikacji, a nawet śmierci. Dlatego, pomimo skrępowania, nie zwlekajmy z wizytą u proktologa. Jak objawiają się choroby końcowego odcinka układu pokarmowego? To przede wszystkim krwawienia z odbytu, ból, swędzenie, uczucie niecałkowitego wypróżnienia, biegunki i zaparcia. Zmienia się także rytm wypróżnień, wygląd stolca, pojawiają się guzki, narośla, rany. Wśród chorób tej okolicy ciała najbardziej znane są żylaki i nowotwór odbytu. Warto wiedzieć, że są jeszcze inne: przetoki, szczeliny i zapalenia odbytu. Ból, pieczenie, świąd i obrzęk okolicy odbytu, obecność śluzu lub krwi na bieliźnie, pojawienie się guzków w okolicy odbytu są podstawowymi objawami. Często brak decyzji pójścia do lekarza, brak jednoznacznego rozpoznania i leczenia, powoduje, że zaczynamy myśleć o "najgorszym". Przewlekające się dolegliwości, narastający strach sprawiają, ze zaczyna u nas działać "mechanizm pupa - głowa". Popadamy w stany depresyjne, nierzadko dostosowujemy plan swoich zajęć do warunków, okoliczności i możliwości oddania stolca. "Blokujemy się". Prosty akt fizjologiczny urasta do miana dużego problemu. Omawiając zagadnienie chorób odbytu spotykamy się z różnymi fachowymi, bądź potocznymi określeniami skupiającymi w sobie pojedyncze schorzenia odbytu lub szereg objawów towarzyszących chorobom odbytu lub okolicy odbytu. Samoistne zespoły bólowe odbytu i odbytnicy są grupą dolegliwości połączonych z uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu i nierzadko zaburzeniami oddawania stolca pod postacią zaparć lub częstego parcia na stolec. Częstość występowania poszczególnych zespołów bólowych jest trudna do ustalenia, ponieważ tylko część pacjentów ze znacznie nasilonymi dolegliwościami zgłasza się z tego powodu do lekarza-specjalisty. Samoistne zespoły bólowe są około dwukrotnie częściej rozpoznawane u kobiet. Wiek chorych waha się od 10 do 60 lat, najwięcej przypadków występuje w przedziale wiekowym 20-45 lat. W ostatnich latach częstość rozpoznawania tych schorzeń znacznie wzrosła. Jeden z najważniejszych i zarazem najtrudniejszych problemów związanych z samoistnymi zespołami bólowymi odbytnicy to postawienie przez lekarza właściwego rozpoznania. Przed postawieniem diagnozy należy wykluczyć wszystkie inne możliwe przyczyny dolegliwości, przede wszystkim choroby nowotworowe.
Żylaki odbytu
Choroba hemoroidalna stanowi jedną z najczęstszych dolegliwości pacjentów zgłaszających sie do lekarza, spotyka ok. 50% pacjentów po 50 roku życia
niestety wiekszość chorych leczy sie własnymi, "domowymi" sposobami,
krwawienie z odbytu - najczęstszy objaw choroby hemoroidalnej to również objaw nowotworu złośliwego, nie bagatelizuj tego i zgłoś się do lekarza, najlepiej proktologa - lekarza zajmującego się chorobami jelita grubego i odbytu. Hemoroidy i nowotwór złośliwy w początkowej fazie mogą dawać takie same objawy. Tylko wizyta u specjalisty i prawidłowa diagnostyka może wykluczyć nowotwór końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Samodzielne leczenie preparatami na żylaki odbytu (dostępnymi bez recepty), bez konsultacji z lekarzem może skończyć się tragicznie
Objawy
W stanach chorobowych wyróżniamy cztery stopnie zaawansowania hemoroidów:
I - kiedy guzki krwawnicze są wewnątrz kanału odbytu i niekiedy krwawią;
II - krwawienie nasila się, a guzki wypadają podczas wysiłku lub oddaniu stolca;
III - guzki nie cofają się samoistnie, towarzyszą im coraz częstsze, bardziej obfite krwawienia, ból, świąd i pieczenie; IV - znaczny obrzęk o strukturze guzowatej, ze znacznym odczynem zapalnym, dominują silne dolegliwości bólowe.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Powszechnie uważa się, że I i II stopień można leczyć z powodzeniem metodami nieoperacyjnymi (dieta, nasiadówki, czopki, maści, kremy, gumowanie, skleroterapia, fotokoagulacja, krioterapia). III i IV stopień zaawansowania leczony powinien być operacyjnie (metody tradycyjne - najbardziej sprawdzone oraz z użyciem np. staplerów).
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Z pewnością nasilać się będą objawy towarzyszące hemoroidom: bóle, krwawienia, pieczenie, obrzęk trudno ustępujący, zaparcia, obfite krwawienia, świąd odbytu, niekiedy objawy zwężenia odbytu, wyciek treści śluzowej, w skrajnych przypadkach może dojść do rozwoju nowotworu odbytu.
Rak odbytu, guz odbytu
Jest najgroźniejszym, ale jednocześnie łatwym w diagnostyce (badanie per rectum, endoskopowe) i skutecznie poddającym się leczeniu, jest rak końcowego odcinka przewodu pokarmowego. Wcześnie wykryty jest uleczalny w 95-100%. W Polsce zajmuje jednak drugie miejsce wśród nowotworowych przyczyn zgonów, ponieważ jest zbyt późno wykrywany. Leczenie raka polega zwykle na terapii skojarzonej - radioterapii i następującym po niej zabiegu chirurgicznym. W zależności od stopnia zaawansowania i umiejscowienia guza, wycina się go i odtwarza ciągłość jelita. Przy zaawansowanej chorobie lub bardzo niskiej lokalizacji, jego odtworzenie może być niemożliwe. Wtedy zakłada się sztuczny odbyt, tzw. stomię.
Kogo najczęściej dotyka rak odbytu? Osoby po 40. r.ż. z tendencją do zaparć; spożywające duże ilości mięsa i mało błonnika; osoby, u których w rodzinie występował już nowotwór. Do choroby predysponuje również palenie, picie alkoholu i kawy. Większym ryzykiem obarczeni są pacjenci zakażeni wirusem brodawczaka oraz HIV. Guzem odbytu mogą być określane patologiczne zmiany w tej okolicy różnego pochodzenia. Duże guzki krwawnicze, zmiany nowotworowe, znacznych rozmiarów ropnie, czy olbrzymie kłykciny kończyste.
Objawy
Najważniejszym objawem jest istnienie guza. Objawy podawane przez pacjentów zależne są od podstawowego rozpoznania i charakteru guza (patrz hemoroidy, polipy odbytu, rak odbytu, ropień odbytu, kłykciny odbytu).
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Postępowanie lecznicze ściśle zależne jest od podstawowego rozpoznania i charakteru zmiany guzowatej. Najważniejszym leczeniem jest leczenie chirurgiczne.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Następstwa trwania choroby zależą przede wszystkim od zasadniczej choroby manifestującej się w formie guza (patrz guzki krwawnicze, polip odbytu, kłykciny kończyste, rak odbytu, ropień odbytu).
Oprócz raka odbytu podobne dolegliwości w dolnym odcinku przewodu pokarmowego mogą powodować inne nowotwory miednicy mniejszej. Naciekające guzy z tkanek sąsiednich, a więc z mięśni, kości i nerwów czy uciskające jelito masywne guzy, które nie muszą być złośliwe, a nawet przerzuty nowotworowe z innych struktur, mogą objawiać się w postaci krwawienia, bólu, zaparć.
czyli mierzącej ok. 1 m okrężnicy. A ponieważ w pierwszym i trzecim odcinku choroba zdarza się bardzo rzadko, pozostawał nowotwór odbytnicy i okrężnicy, dla których dane obliczano osobno. Historycznie wzięło się to stąd, iż dawniej choroby jelita grubego rozpoznawano przed operacją jedynie za pomocą sztywnego 20-cm wziernika, tzw. rektoskopu (ewentualnie za pomocą zdjęć RTG). Prawdziwą rewolucją w diagnostyce stał się kolonoskop - długi, giętki instrument, za pomocą którego można dokładnie obejrzeć wnętrze całego jelita grubego.
Polip-guzek odbytu
Jest pewnego typu naroślą, wywodzącą się z błony śluzowej. Polipy są małe, nierówne, lub jak grzyby, które rozwijają się narośla w błonie śluzowej lub tuż pod nim. Istnieje kilka rodzajów, w zależności od przyczyny i lokalizacji.
Polipy zapalne powstają w związku z zapaleniem od urazu lub infekcji.
Limfoblastycznej polipy są spowodowane przez przerost tkanki limfatycznej (które jest częścią układu odpornościowego). Małe guzki z tkanki limfatycznej są zwykle obecne w anal wykładziny wewnętrznej.
Przerosłych brodawek odbytu są łagodne przyrosty tkanki łącznej, które są objęte płaskonabłonkowego komórek. Są to po prostu rozszerzenie normalnych brodawek, które są małe fałdy błony śluzowej znaleźć na zakręcie linii.
Przerosłych brodawek odbytu są również nazywane fibroepithelial polipów. Polipy odbytu mogą być uszypułowane bądź płaskie różnej wielkości. Są nowotworami łagodnymi, które mogą ulegać przemianom rakowym. Najczęstszym powodem występowania są predyspozycje rodzinne.
Objawy
Rozwój ich może przebiegać bezobjawowo. Dlatego też posiadając np. informacje, że ktoś z najbliższej rodziny cierpiał z powodu polip, należy wykonać badania diagnostyczne jelita grubego (wlew doodbytniczy, kolonoskopia). Mogą wystąpić krwawienia, wypadający twór z kanału odbytu rożnej wielkości, towarzyszyć mogą zaparcia, bóle brzucha.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawową metodą jest usunięcie polipa w trakcie badania endoskopowego lub zabieg operacyjny odcinkowego wycięcia jelita grubego przy współistnieniu rozległych polipów lub polipów zrakowaciałych.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najpoważniejszym powikłaniem jest rozwój nowotworu złośliwego, krwotoki, zaparcia, wydzielina śluzowa.
Szczelina odbytu
Szczelina odbytu jest to linijny ubytek w błonie śluzowej kanału odbytu zlokalizowany na odcinku od brzegu odbytu, do linii grzebieniastej ok 1-1,5 cm. Najczęściej występuje u osób w młodym i średnim wieku. Chorzy ze szczelina odbytu stanowia od 6-15% pacjentów w gabinetach proktologicznych i ok. 10% leczonych w grupie chorych z chorobami jelita grubego. Zgłoś się do lekarza, a najlepiej chirurga proktologa.
Podział i klasyfikacja
Szczeliny dzielimy na:
Ostra szczelina - jest powierzchownym uszkodzeniem błony sluzowej
Przewlekła szczelina - "stara" szczelina odbytu, szczelina przewlekła to szczelina, która nie zagoiła się w okresie 6 tyg., a w dnie są widoczne wlókna miesnia zwieracza wewnetrznego biegnące poprzecznie o twardych brzegach. Często szczelinie przewleklej towarzysza inne zmiany chorobowe okolo odbytnicze jak przeroste brodawki skórne, klykciny, przetoka przerosnieta i stwardniala krypta odbytowa, choroba hemoroidalna, zwlóknienie zwieracza wewnetrznego, zwezenie odbytu.
Przyczyny powstawania szczelin odbytu
Przyczyny powstawania szczeliny są wielorakie, a mianowicie:
zapalenie gruczołów odbytowych zlokalizowanych w dnie krypt,
częste epizody uporczywych zaparć, wydalanie twardych mas kałowych,
słabsze podparcie tylnej części kanału odbytu i mięśnia zwieracza wewnętrznego przez mięsień zwieracz zewnętrzny.
Współcześnie przyjmuje się że szczelina odbytu powstaje w wyniku upośledzonego przepływu krwi w okolicy anodermalnej, a szczególnie w tylnej okolicy odbytu, co zwiększa napięcie mięśnia zwieracza wewnętrznego.
Zwieracz wewnętrzny odpowiada w 55-85% za poziom ciśnienia spoczynkowego w kanale odbytu. Nadmierny skurcz tego zwieracza, niekiedy brak relaksacji, zaburzenia odruchu hamowania odbytniczo-odbytowego prowadzą do zwiększonego ciśnienia spoczynkowego kanale odbytu.
U chorych ze szczeliną odbytu maksymalne ciśnienie spoczynkowe wynosi około 120 mmHg w porównaniu z 70 mmHg u zdrowych. Powoduje to zmniejszenie przepływu krwi okolicy anodermalnej. Tzw. teoria niedokrwienna powstawania szczeliny odbytu jest aktualnie najbardziej udokumentowana Przepływ krwi przez mikronaczynia w okolicy odbytu jest znamiennie niższy u pacjentów ze szczeliną odbytu.
Na dzień dzisiejszy dwa czynniki odgrywają podstawową rolę w powstawaniu szczeliny: mechaniczny uraz błony śluzowej kanału odbytu (zaparcia w 25%, biegunka) oraz niedokrwienie w odwodowej części kanału odbytu w następstwie wzmożonego ciśnienia w kanale odbytu i wzmożonego napięcia zwieracza wewnętrznego. Wiedza w tym zakresię pozwala na planowanie leczenia.
Powstaje w wyniku mechanicznego uszkodzenia, pęknięcia struktur wyściełających końcowy odcinek kanału odbytu. Może być wynikiem wysiłku fizycznego, uporczywych zaparć, stosunków analnych itp.
Objawy
Jest to schorzenie powodujące dość silne dolegliwości bólowe, pieczenie, świąd, krwawienie. Dość charakterystyczną cechą jest pewna cykliczność objawów, które pojawiają się w sytuacjach nagłych i niekiedy samoistnie ustępują. W miarę upływu czasu częstotliwość nawrotów zwiększa się, nasila się uczucie dyskomfortu, pewnego niespełnienia po oddaniu stolca. W przypadkach zaniedbanych może dojść do objawów zwężenia odbytu. Oddanie stolca staje się aktem trudnym i bolesnym.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawowym postepowaniem jest dbanie o codzienne wypróżnienie, przestrzeganie higieny, stosowanie czopków lub kremu tytanoreina, okresowa kontrola chirurga-proktologa. W sytuacji częstych nawrotów choroby, przykrych dolegliwości występujących pomimo leczenia zachowawczego jedynym rozwiązaniem skutecznym jest zabieg operacyjny.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Znaczne nasilenie bólów, pieczenia, świądu, krwawienia z odbytu, objawy zwężenia i zwiększenie częstotliwości nawrotów.
Zespół dźwigaczy odbytu (levator ani syndrome)
Wiadomo, że ponad 70% pacjentów stanowią kobiety. Zespół objawia się bólem, dużym napięciem i uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu, krzyża i kości guzicznej, charakterystyczne jest uczucie rozpierania - "piłki w odbytnicy". Niekiedy ból obejmuje także pośladki oraz uda i jest głównym powodem zgłoszenia się do lekarza. Dla tego zespołu charakterystyczny jest ból przewlekły i nasilający się w pozycji siedzącej. Ponadto mogą występować zaparcia oraz czynnościowe nietrzymanie stolca. Dolegliwości w zespole dźwigaczy odbytu powstają w wyniku skurczu mięśnia dźwigacza odbytu; nieznane pozostają czynniki wywołujące jego skurcz. U wielu pacjentów nasilenie dolegliwości występuje w sytuacjach stresowych. Czynnikami usposabiającymi są: siedzący tryb życia, częsta i długotrwała jazda samochodem, przebyte urazy (w tym porody), przebyte operacje w obrębie miednicy. Leczenie tego zespołu przysparza wielu trudności. Jednym ze sposobów (skutecznym w 90%) jest stymulacja elektrogalwaniczna mięśni dźwigaczy odbytu prądem o wysokim napięciu; oprócz tego stosuje się środki przeciwbólowe, gimnastykę mięśni miednicy oraz masaże.
Ropień
kanału odbytu. Gruczoły te ulęgają zakażeniu, a w jego efekcie powstaje "zbiornik" zawierający zakażoną treść. Ropień odbytu może powstać w wyniku urazu okolicy odbytu, uszkodzenia końcowego odcinka przewodu pokarmowego, operacji przeprowadzanej w tej okolicy.
Objawy
Uwypuklenie na skórze w okolicy odbytu, silny, narastający ból, gorączka, uczucie parcia na stolec.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jedynym rozsądnym postępowaniem w tym przypadku jest jak najszybsze nacięcie ropnia w warunkach szpitalnych.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Narastające powikłania związane z rozwojem choroby w postaci nasilającego się bólu, martwica okolicznych tkanek, przetoka okołoodbytnicza, wstrząs septyczny.
Kłykciny
Kłykciny (zwane także brodawki) są wzrosty, które występują tylko na zewnątrz odbytu i dolnej kanału odbytu poniżej łuku linii. Niekiedy kłykciny znajdują się w odległości powyżej łuku linii. Są one spowodowane przez zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV). Ludzie, którzy kłykciny są bardziej narażone na rozwój raka odbytu Są to różnej wielkości twory grudkowe, niekiedy o charakterze brodawek znajdujące się na zewnątrz i wewnątrz kanału odbytu oraz na narządach płciowych. Mają charakter choroby wirusowej nierzadko przenoszonej drogą płciową.
Objawy
Zmiany brodawkowate o rożnym kształcie i wielkości, powodujące krwawienia kontaktowe, świąd i ból. W przypadkach znacznie zaawansowanych mogą powodować problemy w oddawaniu stolca.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Postępowanie ściśle uzależnione jest od wielkości rozległości choroby. Kłykciny pojedyncze, drobne mogą być leczone zachowawczo. Zmiany rozległe jedynie operacyjnie. Można też stosować krioterapię lub elektrokoagulację).
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najpoważniejszym powikłaniem jest przekształcenie się kłykcin w nowotwór złośliwy.
Zapalenie odbytu
Jak wiadomo jest to stan zapalny błony śluzowej odbytnicy i odbytu, obejmujący często także przyległe tkanki. Zwykle udaje się ustalić przyczynę zapalenia odbytnicy. Jest to tak zwane zapalenie swoiste, rozwijające się na przykład w wyniku:
Rzeżączki
Kiły (zwykle w przebiegu tak zwanej kiły drugorzędowej)
Zakażenia wirusem opryszczki (Herpes simplex), grzybiczego (najczęściej drożdżakami - Candida), chlamydiami, wirusem brodawczakowatości (HPV)
Zakażenia innymi rzadziej spotykanymi drobnoustrojami przenoszonymi drogą płciową
Wcześniejszego naświetlania (radioterapii) okolicy odbytu, krocza, pochwy lub podbrzusza Rzadziej występuje zapalenie odbytnicy o nieznanej przyczynie, tak zwane zapalenie nieswoiste. Zwykle pojawia się ono w przebiegu przewlekłych chorób zapalnych jelita, do których należy:
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
Choroba Leśniowskiego-Crohna
Czynniki sprzyjające zachorowaniu
Zwiększone ryzyko zachorowania na zapalenie odbytnicy wiąże się z:
Uprawianiem seksu analnego (szczególnie zagrożeni są homoseksualni mężczyźni)
Urazem błony śluzowej odbytu lub odbytnicy, nadużywaniem leków stosowanych doodbytniczo
Stosowaniem silnych leków przeczyszczających
Przewlekłym zaparciem
Chorobami zapalnymi jelita (szczególnie wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego)
Nadwrażliwością (alergią) na niektóre pokarmy
Chorobami, którym towarzyszy osłabienie ogólnej odporności organizmu
Stosowaniem silnych antybiotyków
Rakiem odbytnicy
Występuje u dorosłych i dzieci obu płci, jednak najczęściej zdarza się u mężczyzn w wieku około 30 lat. Może towarzyszyć różnym chorobom odbytu od zmian skórnych alergicznych poprzez stany zapalne fałdów brzeżnych odbytu do zmian nowotworowych (kłykciny, ropnie, polipy, raki).
Objawy
Świąd, zaczerwienienie, ból, wyciek treści śluzowej, ropnej, krwistej, obrzęk, zmiany w postaci guzków i guzów (kłykciny, polipy, rak).
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jest ściśle związany z rozpoznaniem i przyczyną zmian zapalnych. Leczenie p-alergiczne i p-wirusowe, miejscowe (maści, kremy) lub ogólne (tabletki, środki wziewne) stosujemy przy podejrzeniu uczulenia np. na środki kosmetyczne, piorące, mydło itp. Do leczenia operacyjnego wskazaniem są guzki, guzy, kłykciny, znacznie przerosnięte fałdy brzeżne odbytu.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Najbardziej poważnym powikłaniem jest dalszy rozwój i nasilenie objawów zapalnych, trudności w utrzymaniu higieny, rozwój choroby zasadniczej, która jest powodem narastającego zapalenia odbytu i tkanek okołoodbytowych.
Wypadanie odbytu
Wypadanie odbytnicy to inaczej obwodowe pełnej grubości wgłobienie ściany odbytnicy z jej wysunięciem się poza kanał odbytowy. Historycznie uważano, że choroba jest przepukliną ześlizgową, obecnie jednak traktuje się jako wgłobienie. W przypadku wgłobienia pełnej grubości ściany odbytnicy, ale bez wysuwania się przez kanał odbytowy mówi się o wewnętrznym wypadaniu odbytnicy. Wypadanie błony śluzowej odbytu jest to schorzenie najczęściej występujące u ludzi starszych i polega na "wysuwaniu się" śluzówki odbytu na zewnątrz. Najczęstszym powodem tej choroby są zaparcia, hemoroidy w IV stopniu zaawansowania.
Objawy
Ból, pieczenie, świąd, wypadanie śluzówki odbytnicy na zewnątrz połączone z plamieniem treścią krwistą lub kałem. Występuje w przypadkach powikłań leczenia chirurgicznego lub ginekologicznego w obrębie dna miednicy, spadku poziomu estrogenów, raka odbytnicy, raka esicy, w przypadku niektórych schorzeń neurologicznych, zakażeniu przywrami. Jest częstą dolegliwością u dzieci chorych na mukowiscydozę, zwłaszcza w przypadku braku suplementacji enzymów trzustkowych. Jest to na tyle charakterystyczny obraz, że u dziecka u którego doszło do wypadnięcia odbytnicy należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku mukowiscydozy, jeśli jej do tej pory nie przeprowadzono.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Podstawowym warunkiem leczenia jest higiena osobista, dbanie o codzienne wypróżnianie. W stanach zaawansowanych metodą z wyboru jest zabieg operacyjny.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Przewlekłe stany zapalne wypadającej śluzówki, krwawienia, bóle, świąd, niekiedy zmiany o charakterze owrzodzeń.
Zwężenie odbytu
Jest to pewna uciążliwość związana ze zmniejszeniem światła kanału odbytu. Występuje w następstwie długo toczących się procesów zapalnych w okolicy odbytu (wieloletnia szczelina odbytu, ropnie, choroby weneryczne, po zabiegach operacyjnych z powodu żylaków odbytu, kłykcin, naświetlań z powodu zmian nowotworowych i samych nowotworów.
Objawy
Silny ból podczas czynności oddawania stolca. Stolec jest cienki wręcz "ołówkowaty". Sam proces wypróżniania trwa często kilkadziesiąt minut i jest aktem bólu i cierpienia.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
W całym procesie postępowania najważniejsze jest ustalenie przyczyny zwężenia, a następnie leczenie chirurgiczne.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Również związane są z ustaleniem przyczyny zwężenia i od tego też uzależniony jest rodzaj powikłań. Najpoważniejsze powikłania występują w sytuacji rozwoju nowotworu oraz postępujących trudności w wypróżnianiu się.
Przetoki odbytu
Stan zapalny odbytu i okolicy odbytu charakteryzujący się istnieniem kanału lub kanałów przetoki mających swoje ujście wewnątrz odbytu i poza nim w skórze. Przetoka powstaje w konsekwencji istnienia ropnia, ropnego zapalenia gruczołów potowych lub torbieli włosowej.
Objawy
Występowanie objawów związane jest z rozległością choroby i jej stanem. Przetoce towarzyszyć może ból, wzrost temperatury, znaczne zgrubienie (guz) tej okolicy, wyciek treści ropnej. Rozpoznanie ustala się na podstawie skarg pacjenta, dokładnego badania, z użyciem anoskopu, sond. Badanie takie powinno potwierdzić istnienie kanału przetoki i jej ujście.
Jeśli przedstawione objawy schorzenia odpowiadają twoim dolegliwościom zgłoś się na konsultacje do lekarza!
Sposób leczenia
Jedynym skutecznym leczeniem jest leczenie operacyjne. Rozległość zabiegu uzależniona jest od zaawansowania i czasu istnienia przetoki. Im szybciej pacjent zdecyduje się na zabieg tym prędzej będzie wyleczony.
Powikłania w sytuacji braku leczenia
Podstawowymi komplikacjami są defekty kosmetyczno-estetyczne utrudniające higienę (nawracające stany zapalne, wyciek treści ropnej, stany gorączkowe, znaczna deformacja tej okolicy spowodowana zmianami martwiczymi).
narciasz
Jan 4, 2014, 9:44:02 AM1/4/14
to
Czy musisz tu pisac SSkurwysynu co cie boli? Poszol w chuj debilna kurwo!
maksgorec...@gmail.com
Feb 17, 2017, 9:44:05 AM2/17/17
to
0 new messages