|
|
Rahmet Ayından Bereketler: 17-EKMEK KIRINTILARI VE TELEVİZYON |
| Oyun çağındaki küçük bir kızın, televizyon deliklerinden dünyadaki aç çocukları doyurma çabasının hikayesi... Ramazan Ayı, Aç Ve Bîilaç Olanları Anlamak, Onlara Elden Geldiğince Yardım İçin Bir Vesile Değil midir?...
Ailenin tek çocuğu olan Zeynep, küçücük bir kız. Zeynepde her çocuk gibi televizyon seyrediyor.
Ama onun izledikleri çizgi filmler değil, açlıktan ölmek üzere olan çocuklar…
Çocuk aklı ya, onların karınlarını doyurabileceğini düşünerek, televizyonun arkasındaki deliklerden ekmek kırıntıları atıyormuş.
Ailesinin görmemesi için, gizli gizli yapıyormuş bu işi, kızmasınlar diye...
Bir gün evdeki televizyonları bozulmuş. Baba tamirci çağırmış. Televizyonun içi açılmış.
Ekmek kırıntılarıyla dolu bir yığın çıkmış ortaya. Görünen o ki; küçük Zeynep’in attığı kırıntılar, televizyonun bozulmasına sebep olmuş.
Babası bunun kızı tarafından yapıldığını tahmin ederek, Zeynep’i yanına çağırmış. “Sen mi attın bu ekmek kırıntılarını televizyonun içine?” demiş.
“Baba televizyonun içindeki çocuklar açlıktan ölmek üzereydiler. Ekmek kırıntılarımızı onlar yesinler ve ölmesinler diye attım onları.”
“Anne ne olur o çocuklar ölmesin. Bir şeyler yapalım.”demiş.
Anne gözyaşlarını tutamamış kızının anlattıkları karşısında.
Bu ne güzelliktir ki; daha oyun çağındaki küçük bir kız, açlığın nasıl bir şey olduğunu herkesten daha iyi kavrayabilmiş.
Çöpe atılan tonlarca ekmek bu çocuktaki duyguların toplumumuza anlatılmasını gerektiriyor.
İŞTE RAMAZAN AYI, AÇ VE BÎ İLAÇ OLANLARI ANLAMAK,
ONLARA ELDEN GELDİĞİNCE YARDIM İÇİN BİR VESİLE DEĞİL Mİ?... |
| Sunumlarımız hakkındaki görüş ve önerileriniz bizim için çok önemli.
Lütfen bize yazınız. Hata ve eksiklerimizi bildiriniz. Hatalarımızı düzelterek tekrar yayınlayalım.
Dualarınızı esirgemeyiniz... Selam Ve Dua İle...
---
Biz; kendimizi bıraktığımız zaman,
Sen; bizi bırakma yâ Rab...
---
Salih TEKİN
Ankara İlahiyat 1981
Denizli DKAB Platformu
|
|
