พุทธพจน์
“...
แท่งศิลาไม่สะเทือนด้วยลมฉันใด
บัณฑิตย่อมไม่เอนเอียงเพราะนินทาและสรรเสริญฉันนั้น
...”
พระเถระรูปหนึ่งชื่อว่า พระลกุณฏกภัททิยเถระ
ท่านเป็นพระร่างเล็ก แม้บวชเป็นพระภิกษุแล้วก็ดูคล้ายเป็นสามเณร
พวกสามเณรจึงชอบมาเล่นกับท่านแบบไม่เกรงใจ จับศีรษะบ้าง จับหูบ้าง จับจมูกบ้าง
พลางพูดล้อเล่นท่านว่า
"อาจ๊ะ อาจ๋า
อาไม่อยากจะสึกบ้างหรือจ๊ะ"
พระเถระไม่แสดงอาการโกรธและไม่ประทุษร้ายสามเณรเหล่านั้นเลย
จนภิกษุอื่นยกเป็นหัวข้อสนทนาในโรงธรรม
พระพุทธองค์ประสงค์จะประกาศให้รู้ว่าพระลกุณฏกภัททิยเถระเป็นพระอรหันต์แล้ว
จึงเสด็จมาโรงทานตรัสถามว่า ภิกษุทั้งหลาย พวกเธอพูดอะไรกัน
ภิกษุกราบทูลว่า
"พวกข้าพระองค์กำลังพูดถึงภิกษุชื่อพระลกุณฏกภัททิยเถระพระเจ้าข้า
ภิกษุรูปนี้ถูกสามเณรแกล้งจับหัวบ้าง จับหูบ้าง จับจมูกบ้าง
แต่ท่านไม่เคยโกรธไม่เคยประทุษร้ายสามเณรเหล่านั้นเลย"
พระศาสดาตรัสว่า
"ภิกษุทั้งหลาย
ธรรมดาพระขีณาสพย่อมไม่โกรธและไม่ประทุษร้าย เพราะท่านเหล่านั้นไม่หวั่นไหว
ไม่สะเทือน เช่นกับศิลาแท่งทึบ"