Fwd: ධර්මය සහ ජීවිතය - 06 කොටස (නොපෙනෙන ලෝකය හෙවත් සිත)

[Hema jayantha colombage]

කර්මයන්ට මුල් වන්නේ ස්පර්ශයයි. ස්පර්ශය හටගන්නේ බාහිර අරමුණත්, ස්පර්ශ ආයතන වල ඇාස කණ නාසය ආදියත් සමග එකතු වන්නාවූ සිතයි. සත්ත්යාට සිත පහසුවෙන් තේරුම් ගත නොහැක්කේ අසිහිය නිසාය. අසිහිය තිබෙන්නේ අයෝණිසොමනසිකාරය නිසාය. හැම විටම සිහිය සහ නුවණත්, වීරියත් වඩනවා නම් සත්ත්වයාට සිත යම් දුරකට හෝ තේරුම් ගත හැකිය. එය චිත්තානුපස්සනාවද වන්නේය. සතර සතිපට්ඨානය කියන්නේ එක තැනක ඵලක් බැඳගෙන දෑස වසාගෙන වරු ගනන් සිටීම නොවන බව මෙයින් පැහැදිලි වේ. සතර සති පට්ඨානය සිදුවිය යුත්තේ සතර තැනක සතර ආකාරයෙන්ය.
"තිට්ඨං චරං නිසින්නොවා සයානොවා යාවතස්ස විගධමිද්ධො"
ජීවිතය පවතින්නේ මේ සතර ඉරියව්වේය. සිටගෙන,හිඳගෙන,ඇවිදිමින්, සයනය කරමින් සිටීම සතර ඉරියව්වයි. ආගන්තුක කෙලෙස් හෝ අනුසය තන්හාව හටගන්නේ මේ ඉරියව් හතරේ ජීවිතය පවතින විටයි. මේ සතර ඉරියව්වේ ජීවිතය පවත්වාගෙන යනවිට කය පිලිබඳව, සිත පිලිබඳව, වේදනාව පිලිබඳව, ධර්මතාවය පිලිබඳව මෝහයෙන් නොගෙන මඤ්ඤමානය සිදුනොකොට, ලෝබ ද්වේශ මෝහ ඇති නොවන ආකාරයට සිත පැවැත්වීම සතර සති පට්ඨානයයි.

එතකොට ස්පර්ශයෙන් හටගත් කර්මයට මුල් වන්නේද, ස්පර්ශය සමගම උපන් වේදනා සංඥා වේතනා වලින්ය. වේදනාසංඥා දෙකට තන්හා කරමින් ඒ අරමුුනු රසයට ඇලෙන හෝ ගැටෙන සත්ත්වයා ඒ අනුව කල්පනා කරමින් චේතනා පහළ කරමින් සිතින් කයින් වචනයෙන් කර්ම සිදු කරයි. බුදුරජාණන් වහන්සේ දේශනා කොට වදාලේ ඵස්ස නිරෝධයෙන් සංඛාර හෙවත් කර්ම නිරෝධය ඇතිවන බවයි. ලෝභක්ඛයො,දොසක්ඛයො,මොහක්ඛයො නිබ්බානන්ති යනුවෙන් වදාලා. ලෝබ ද්වේස මෝහ අනුසය දක්වාම නිරුද්ධ වන තැන නිවනයි. එය කම්මක්ඛයො හෙවත් කර්ම ක්ෂය වන තැනයි.

වැඩි විස්තර පහත සබැඳියාවෙන් කියවන්න

https://punaragamanaya.blogspot.com/2022/01/06.html