این تصویر و عکسهای دیگه ی دیروز پس از "توافق قرن " واقعا دیدنی و نادر بودن
آیا این تصویر الگویی تکرار شدنی نیست ؟
آیا جامعه ی بشری از تندروی و دشمنی خسته نشده ؟
آیا میشه امیدوار بود
که سیاستمداران با مهر و همدلی و خرد ، با وجود تضادهاو تناقض ها ، سخت تلاش کنند تا بزرگترین تهدیدهای جامعه ی انسانی رو بر طرف کنند :
جنگ ، فقر ، بیماری ، بی سوادی و تخریب طبیعت ...
آیا نمیشه سیاستمدارن میهنی ، بجای زندان و باطون و گلوله ، با همین سیاست لبخند ظریف و حوصله با مخالفان و معترضان هموطن خودشون هم گفتگو و همدلی و توافق کنند ؟
تحریم های گروهها و اقوام و مذاهب و احزاب و دگر اندیشان رو لغو کنند و پروتوکول قانون اساسی (حتی با الحاقیه ی مورد دارش ) و حق مسلم زندگی سالم و آزاد برای همه رو به رسمیت بشناسند و ملتی رو به جشن امید دلشاد کنن ؟
مردمان سوریه ، افغانستان ،فلسطین ، کره شمالی ، آفریقای مرکزی ، سومالی و ... هم سخت محتاج توجه ، گفتگو و تلاش و یاری و آغوش همین جمع اند
جهان خسته و فرسوده از ایسم ها و ایدئولوژیهای پر مدعا و کم فایده، تشنه ی الگوهایی اینچنینی از مهر و آشتی و خردورزی است
زمین ،درخت ، انسان تشنه است
تشنه ی آغوش
من هم ! ( فقط برای مخاطب خاص ;-) )
امید سبز