تصویر یک امید

[امید سبز‎]

این تصویر و عکسهای دیگه ی دیروز پس از "توافق قرن " واقعا دیدنی و نادر بودن 

آیا این تصویر الگویی تکرار شدنی نیست ؟

آیا جامعه ی بشری از تندروی و دشمنی خسته نشده ؟ 

آیا میشه امیدوار بود 

که سیاستمداران با  مهر  و همدلی و خرد ، با وجود تضادهاو تناقض ها ، سخت تلاش کنند تا بزرگترین تهدیدهای جامعه ی انسانی رو بر طرف کنند  : 

جنگ ، فقر ، بیماری ، بی سوادی و تخریب طبیعت ... 

آیا نمیشه سیاستمدارن میهنی ، بجای زندان و باطون و گلوله ، با همین سیاست لبخند ظریف و حوصله با مخالفان و معترضان هموطن خودشون هم گفتگو و همدلی و توافق کنند ؟ 

تحریم های گروهها و اقوام و مذاهب و احزاب و دگر اندیشان رو لغو کنند و پروتوکول  قانون اساسی (حتی با الحاقیه ی مورد دارش )  و حق مسلم زندگی سالم و آزاد برای همه رو  به رسمیت بشناسند و ملتی رو به جشن امید دلشاد کنن ؟ 

مردمان سوریه ، افغانستان ،فلسطین ، کره شمالی ،  آفریقای مرکزی ، سومالی و ... هم  سخت محتاج  توجه ، گفتگو و تلاش و یاری و آغوش همین جمع اند

جهان خسته و فرسوده از ایسم ها و ایدئولوژیهای پر مدعا و کم فایده، تشنه ی الگوهایی اینچنینی از مهر و آشتی و خردورزی است 

زمین ،درخت ،  انسان  تشنه است 

 تشنه ی آغوش 

من هم  !  (   فقط برای مخاطب خاص ;-)    ) 

 امید سبز