هزارویک شب و روز

[امید سبز‎]

میگن هزار و یک روز و شب گذشته ولی به نظرم حتی یک روزش هم زیاده و مایه ی شرم واندوه

عادت کردیم ولی بدبختانه اینجا هنوز سرزمین سانسور و حذف و حصره 

هنوز نه تنها هر کدوم از ما اشک ها و لبخند ها ، باورها ، افکار ، هنرها ، ریادها و گلایه ها و و حتی زیبایی ها و عشق های خودمون رو هم سانسور و حصر میکنیم و به تدریج می میرانیم ؛

بلکه آدمها... "زنده ترین " انسانها رو هم ، زنده زنده حصر و حبس و دفن میکنیم 

برای آزادگی وستم ستیزی مردگان کارناوال راه میندازیم و آزاده ترین زندگان رو در حصر با سکوت راهی فراموشی و مرگ می کنیم ....

اون کسانی که در حصر و حبسند اسطوره نیستند ، بی عیب و نقص هم نیستند ولی دست کم "انسان " هایی هستند که بخشی از باورها و آرزوهای مشترک میلیونها نفر از ما در اونها بود که پِیِشون راه افتادیم ، اونها بر باورها و آرزوهای ما ایستادند و ما !؟ 

"امید" و "آگاهی " اما قابل حصر و حبس نیست ...دست کم تا وقتی کسانی مثل "محمد" و "صانع" هزار روز مرگ در خاک فراموشی رو به "نشسته زیستن " ترجیح میدن

یاد همه ی محبوسین در خاک و محصورین در یاد گرامی باد