सागर सावंत
कदा पहिल्या पन्नासातच
पन्नास हजार विद्यार्थी आले
मग तपासाणारे म्हणाले
आता १०१ टक्के, १०२ टक्के, १०३ टक्के
असे मार्क देउ या!
नंतर नंतर व्हावचरं बनवणारे,
कॉरस्पॉन्डन्स करणारे लोक
शहरात राहू लागले
आणि कुळीथ, तूर, उडीद, बाजरी
पिकविणारे येडे खेड्यातच राहिले
खेड्यात गहू पिकतो
शहरात व्हावचरे पिकतात
कागदाचे भाव मात्र वाढतच राहीले
एके दिवशी मोट्ठा पाऊस आला
सगळे कागद ओले झाले
पण कागदांना मोड आले नाहीत
शेवटी गणोबाने परवा
रस्त्यात थांबवून दोन प्रश्न विचारले
१) परवा तुम्ही इतिहासात त्यांचे नाव
अजरामर होईल म्हणालात, त्यांचे नाव काय होते?
२) भारताला पारतंत्र्य किती साली मिळाले?
सागर सावंत
मला काय काय वाटतं ?
तुझे केस पाहिल्यावर ,
मला काय काय वाटतं ?
तुझे ओठ पाहिल्यावर ,
मला काय काय वाटतं ?
तुझा गाल पाहिल्यावर ,
मला काय काय वाटतं ?
तुझं रूप पाहिल्यावर ,
मला काय काय वाटतं ?
तुला पाहिल्यावर ,
मला काय काय वाटतं ?
तु म्हणलीस , काय वाटतं
मी म्हणालो , आता काय सांगू ?
...........लगीन झाल्यावर सांगतो.
सागर सावंत
माझ तडफडणं फक्त तुझ्यासाठी....
तू जगतो दुसरं कोणासाठी...
माझ जगणं मात्र फक्त तुझ्याचसाठी...
तरीही तुझ्यावरच प्रेम करतीये...
तुला कधीच सोडून न जाण्यासाठी...
तुला कधीच सोडून न जाण्यासाठी....
I Love U Shonu..
- Suचित्रा Sheडगे—
सागर सावंत
ही थंड पाघरुणे, बंद खिडकीची काचं...
डोळ्यात झोप, अंगातही ग्लानी फांर...
तोंडावर सपके, मारूनी थंड पाण्याचे...
मी कळा सोसते दुखणार्या दातांत.
....................................................या थंड सकाळी मजला उठवत नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
उठताच ओढते, जाड शालीची झुलं,
येतेच जणू मी, बर्फातूनं चालंत,
कडकडा वाजती दाता वरती दातं.
तू तयार असतो, चहा गरम घेऊन,
....................................................वाटते हसावे गोडं...पण जमतच नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
ओट्यावर असते, भांड्यांची ती रासं,
कापते हातास रे, थंड पाण्याची धारं,
ते डबे रोजचे... नाष्टे..., उष्टे अन कामं,
चुकतील कधी का? जरी न केली आजं!
....................................................या भद्द सकाळी, छळ हा सोसत नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
भर दुपार तरीही शांत असेe अंबर,
आवाज कुठे ना...... ना पंख्याची घरघरं,
गादीवर थंड मी, कुडकुड करते फारं,
अन शिव्या घालते, स्मशानशांत दिशांस,
....................................................शांतता अशी ही मजला आवडत नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
घालून स्वेटर, काम करावे कसले!
पसरून पाय ना, जराही बसणे जमते.
ना कपडे नवे, कोणास दावणे जमते.
लोकांस आवडे तरी कशी गं बाई?
....................................................ती मजला बाई जरा ही सहवत नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
रातीस नहाते गरम पाण्यानी छान.
मी मनात रचते भलते भलते छान.
पडते गादीवर... मुटकुळे करून छान.
येउन जवळ तू मिठी मारतो छान. ...
....................................................पण करू काय??? मुटकुळे सुटतच नाही...
....................................................हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
हि थंडी बघ ना! अजूनही संपत नाही.
केदार...
असो........ दोन दिवस झाले. थंडी अचानक कमी झालीय बरं का!
सागर सावंत
ते नशिबीच पडले होते
दारिद्र्य लाभले मज
आयुष्यही दुखांनेच घेरले होते ....
खरेच शोना माझ्या ह्या दारिद्र्यात
तुझा ही हाथ सुटणारच आहे ....
तू जाशीलही निघून
ही वेळच तशी आहे
सगळे सोडून गेल्यावर
मला तूच किती वेळ सांभाळणार आहे ......
तुझे सुख तुला मिळावं
आजवर दुसरं काहीच स्वप्नी नव्हतं
आजही देवाकडे हाथ जोडून
तुला सुखी ठेवच म्हणणार आहे .......
खरेच शोना माझ्या ह्या दारिद्र्यात
तुझा ही हाथ सुटणारच आहे
एकटा आलो इथवर अन मी
आता एकटाच विरहात जाळणार आहे ....
खरेच शोना माझ्या ह्या दारिद्र्यात
तुझा ही हाथ सुटणारच आहे....
-
©प्रशांत डी शिंदे
सागर सावंत
वाटतं असं वेळो वेळी,
जावं एकांती घेऊन मुक्ती
फिरावं तुझ्या सवे गं...
घेऊन तुझा हात हाती !
नयनात तुझ्या सखे गं...
स्वत:च अस्तित्व पहावं,
धुंद वाऱ्याच्या तालावर
वाटत प्रेमगीत तुझ ऐकावं !
ऐकताच सूर तुझे ते
येईल रोमांच भरून
होताच चूर त्या नशेत
येईल प्रेम सर्वाग भरून !
वाळूत पसरुनी हात बसू
डोळ्यात परस्परा पहात,
जाईल का पाहून दोघांना
चंद्र हा वर वर नभात ?
© शिवाजी सांगळे
सागर सावंत
सतत जवळ असते
स्पर्श जाणवतो तिचा
मनी ती वसते
ह्रुदयातही धड़कते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
भावनाना रोखता येत नाही
वहाताच रहातात त्या
कसे थांबउ त्याना
फुटलेल्या बांधासारखे
ओसंडुन वाहाते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
शब्दांच्या पलीकडले
काहीतरी आहे आमच्यात
खुप बोलावेसे वाटते
पण बोलता नाही येत
अबोल्यात फसते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
जवळ नसते ती तरी
प्रत्येक क्षणांत असते
डोळे मिटल्यानंतरही
तिचीच छबि दिसते
स्वप्नातही ठसते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
पहाटे जागेपणी
देवाआधी तीच स्मरते
प्रार्थना होते त्याची पण
भक्ति तिचीच असते
आत्म्याला हरवते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
दुराव्यताही आनंद असतो
विचारांची साथ असते
अशा ह्या नात्याला
मयेचिही ओढ़ असते
नाते कुठलेही असो
घट्ट बनवते का प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम..
लिहिण्यास शब्द अनेक
तरी अपुरे पडतात
तिच्यविणा जीवनाचे
सुर अधूरे राहतात
नको लाऊ वेळ
साद घालते हे प्रेम
असे असते का प्रेम
असे होते का प्रेम...
असे होते का प्रेम...
... अंकुश नवघरे
सागर सावंत
मनाला माझ्या दगड करणार मी,
नको तुझे ते खोटे प्रेम मला,
आता तुझ्यासाठी नाहीच झूरणार मी.....
शक्य होईल तर विसरुन जाईल तुला,
आठवणीत तुझ्या नाहीच रडणार मी,
पाहीले माझ्यावरचे तुझे खरे प्रेम,
आता स्वतःला नाहीच फसवणार मी.....
या दुःखातून सावरेल कसा बसा,
अस्थित्व माझे नाहीच विसरणार मी,
आता फक्त तिरस्कार करेल तुला,
तुझे तोँड नाहीच पाहणार मी.....
आता नको मला सोबत तुझी,
आयुष्याच्या वाटेत एकटाच चालणार मी,
आता नाही होऊ देणार घाव ह्रदयावर,
मरण यातना नाहीच सोसणार मी.....
आता साठवून ठेवेल भावना माझ्या,
दोन प्रेमळ शब्दानसाठी नाहीच तरसणार मी,
आता राहील फक्त परखाच तुला,
आपलेपण नाहीच जतवणार मी.....
आता हवे तर हसत हसत संपवेल स्वतःला,
विरहात तुझ्या नाहीच तडफडणार मी,
आता जगेल किँवा मरेल,
देवालाही दोश नाहीच देणार मी.....
शेवटी घेतली शपथ आज,
दूराव्यात नाहीच जळणार मी,
आता असाच जगेल रडत खडत,
तुझ्या आठवणींना नाहीच आठवणार मी.....
तुझ्या आठवणींना नाहीच आठवणार मी.....
सागर सावंत
तुला कुणा दुस-यासोबत,
मी बघूचं शकत नाही.....
तु फक्त माझाचं राहशील,
तुझ्यापासून दुर राहणे,
मनाला सहनचं होत नाही.....
तु फक्त माझाचं होशील,
तुला आठवल्याशिवाय,
माझा एकही क्षण जात नाही.....
तु फक्त माझ्याशीचं बोलवं,
तु दुस-यासोबत बोललेलं,
मला मुळीचं पटत नाही.....
तु फक्त मलाचं बघत राहावं,
तु दुस-याकडे बघितलेलं,
हे मला खरचं बघवतचं नाही.....
तु किती रे छळतोस या जिवाला,
तु छळल्याशिवाय ह्रदय माझं,
खरचं धडकतचं नाही.....
तु फक्त माझ्यावरचं,
प्रेम करत रहावं.....
कारण
मी तुझ्याशिवाय जगूचं शकत नाही.....
मी तुझ्याशिवाय जगूचं शकत नाही.....
_____/)___/)______./¯”"”/’)
¯¯¯¯¯¯¯¯¯\)¯¯\)¯¯¯’\_„„„„\)
सागर सावंत
आठवतो मी,
तिच्या आठवण्यात,
विसरतो मी.....
तिच्या हसण्यात,
फसतो मी,
तिच्या रडण्यात,
तुटतो मी.....
तिच्या रुसण्यात,
अडकतो मी,
तिच्या बोलण्यात,
गुंततो मी.....
तिच्या लाजण्यात,
शरमतो मी,
तिच्या रागवण्यात,
रडतो मी.....
तिच्या मनवण्यात,
भांडतो मी,
तिच्या भांडणात,
मानवतो मी.....
कारण
ती फक्त माझी आहे,
आणि माझीच राहणार,
तिच्यावर मनापासून,
खुप प्रेम करतो मी.....
[♥]
[♥] [♥]_____/)___/)______./¯”"”/’)
¯¯¯¯¯¯¯¯¯\)¯¯\)¯¯¯’\_„„„„\)
दिनांक १०-१२-२०१३...
सायंकाळी ०७,०१...
© सुरेश सोनावणे.....
सागर सावंत
असं तू नेहमी सांगतेस
पण .... आज जगणं
खूप महाग झालय ...!
प्रेम करावे तर आधी
खिसा बघतो ....!
तू काल वेणी मागितलीस
किमत पाहून
फक्त फुल आणले ....
पण तू नाही हिरमुसलीस ....!
दिमाखात फुल केसात माळलस...!
पगाराला वाटा तरी किती ....?
आईला वाण्याचे बिल द्याचे आहे ...!
बहिणीला फी भरायचे आहे ...!
बाबांची इच्छा कोण विचारतो ....?
त्यानाही केंव्हाची प्यायची आहे..!
घराचं भाडं भरायचय ... !
महागाई किती ...?
गावी दुष्काळ .....!
बघितलं इथलं जगणं .....?
किती महाग झालय ......!
आणि तू म्हणते
जगण्यावर प्रेम कर........!
पण तू मात्र जगण्यावर
खूप प्रेम करतेस ...!
जेंव्हा भेटतेस ...
नवा सूर देऊन जातेस ...!
नवी पहाट ....., नवे स्वप्न
फुलवून जातेस .....!
मग मीही ...
नकळत जगण्यावर
प्रेम करू लागतो
नव्या उमेदिने नवं जीवन जगत राहतो.......!!!!!
"समिधा
सागर सावंत
तूच माझी हनी आहे.....
तूच माझी अल्फा टी.वी,
तूच माझी सोनी आहे.....
तूच माझ्या ध्यानी,
तूच माझ्या मनी आहे.....
अफाट पसरलेली राज्याची,
मी राजा तू राणी आहे.....
मी राजा तू राणी आहे.....
[♥]
[♥] [♥]_____/)___/)______./¯”"”/’)
¯¯¯¯¯¯¯¯¯\)¯¯\)¯¯¯’\_„„„„\)
स्वलिखित -
सागर सावंत
त्यांच्या प्रेमाची......!!
प्रेमपावसात चिंब
भिजलेल्या दोन पाखरांची.....!!
तो म्हणजे राघू अन ती
म्हणजे मैना त्याची.....!!
याला काही होता तिच्या
डोळ्यात धार अश्रुची....!!
अन तिच्या नुसत्या आठवणीने
वाढायची धकधक याच्या काळजाची….
इतकंच अतूट प्रेम होत तर
का ही वेळ आली ताटातूटीची......??
यात चुकी ना तिची,
ना चुकी त्याची.....!!
कारण त्या देवालाच सवय नाही,
दोन प्रेम करणाऱ्यांना मिळवण्याची.....!!
@सतीश भूमकर...
सागर सावंत
म्हणतात ते फार वेगळे आहे,
जे मी अनुभवले ते तेथेच राहून तुम्हाला सांगतो आहे,
पण प्रत्याकाच्या सांगायची एक वेगळीच पद्धत असते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
सकाळी उठणे हे सुद्धा एक काम आहे,
रात्रीची झोप हा फक्त काल्पनीक आराम आहे,
दात घासणे, आंघोळ करणे यासाठी पुरेसा वेळ नाही,
नाश्ता करत असताना तयारी करणे यापेक्षा मजेशीर खेळ नाही,
देवासमोर एक मिनीट हिच आमची देवपुजा असते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
बिल्डीँगचा गेट सोडला कि रांगांची रांग लागते,
रिक्षा बस ट्रेनचे टिकीट अगदी काहिहि कारण चालते,
रस्त्यावरून चालणारा प्रत्येक माणुस धावत असतो,
मिनीटाला शंभर पाऊले असा इथे नियम असतो,
रस्ता आपल्याच बापाचा समजून चालायचे असते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
शिव्या देत शिव्या खात प्लँटफाँर्मवर पोहोचायचे असते
मुंग्यांमधली साखर शोधावी तसे मित्रांना शोधायचे असते
ट्रेनमधले मित्र मैत्रीला जागणारे असतात
एकामुळे दुसऱ्याला जागा मिळेल असे जागा अडवून बसतात
रिझर्वेशन नसुनही प्रत्येकाची जागा फिक्स असते
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
घरी पोहोचण्याचा विचारच फार आनंददायी असतो
पण पुन्हा ट्रेन बस हा विचारच मनाला टोचत असतो
आईच्या हातचा चहा हेच घरी पोहोचल्याचे समाधान
तिची सिरीयल माझी मँच यासाठी रिमोटची ताणाताण
ब्रेक वगळून एकाच वेळी तीन सिरीयल पहायची असते
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
जेवणानंतर लगेच झोप एक वाईट सवय आहे,
म्हणूनच बाहेर फेरफटका आता आमची गरज आहे,
एका तासात चाळीतल्या नव्या जुन्यांची खबर होते,
आपणही याचा एक भाग आहोत याची गोड जाणीव होते,
झोपण्यासाठी नव्हे तर सकाळी उठण्यासाठी घरी परतायचे असते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
असाच हा नित्यक्रम सोमवार ते शुक्रवार असतो,
पण बाकिचे दोन दिवस आमचा दिनक्रम बदलतो,
जे पाच दिवस भेटले नाहीत असे मित्र भेटतात,
मग थिएटर, पब, बिचेस, टेरेस सगळी ठिकाणे गाजवतात,
आईला एक दिवस आराम हे बाहेर जेवण्याचे कारण असते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते.
असा हा आठवडा त्याचेच महिने घडावे,
दिवसातील चोवीस तासही इथे कमी पडावे,
अशी हि श्रमाची बँक जिथे तक्रार काउंटर नाही,
मैत्रीचे व्याज मिळत राहत राहते पण जास्त नोटा मात्र नाहीत,
शोधनाऱ्यासाठी सगळे आहे फक्त वेळ मात्र मिळतनसते,
हि मुंबई आहे इथे असेच असते. .......
आमची मुंबई
सागर सावंत
गं वेडी सागं ना...
तुझ्या वाचून जगणं
वाटे एक मोकळा श्वास...
प्रत्येक क्षणी नवे,
रूसवे नवे भास...!!
तुला कसं विसरु,
गं वेडी सागं ना...
माझ्या जवळ तु असताना,
मन माझं घनघोर दाटतं...
भेटावं आपण आता,
मनात राहुन राहुन वाटतं....!!
तुला कसं विसरु,
गं वेडी सागं ना...
ये प्रिये,
माझा जवळ तु,
मला नको सतव.
कूशीत मला घेवुन,
मला आपलं बनवं...!
©स्वप्निल चटगे.
सागर सावंत
इतकीच फक्त. गोष्ट पुढे नसेल .............तर?
''येईन पुन्हा'' सागून गेलाय तो
कोणास ठाऊक, तो विसरला असेल .............तर?
वाढवून ठेवलाय पसारा त्यानी
काय होईल तो चुकला असेल .............तर?
निर्मिती तर झालीय निळ्या भांड्यात
हवं ते घेऊन तो निघून गेला असेल .............तर?
पाप पुण्य सांभाळत कुढत जगलो
झालं गेलं गंगेला मिळत असेल .............तर?
किती गोड आहेत हे बंध प्रेमाचे.
बंद डोळ्यातलं हे स्वप्न असेल............. तर?
केदार.....
सागर सावंत
जसं आईच जन्म न घेतलेल्या,
गोंडस बाळावर,
जसं गाईच आपल्या,
गोठ्यातल्या वासरावर.....
जसं गोड नदीच,
खा-या सागरावर,
जसं पतीच आपल्या,
भावनिक पत्नीवर.....
जसं भावच आपल्या,
हळव्या बहीणीवर,
जसं मुलीच आपल्या,
कष्टाळू बाबांनवर.....
जसं मुलाच आपल्या,
जन्म दात्यांनवर,
जसं प्रियकराच आपल्या,
प्रेमवेड्या प्रियासीवर.....
जसं शेतकरीच आपल्या,
भू मातेवर,
जसं मजनूच आपल्या,
एकनिष्ट लैलावर.....
जसं कवीच आपल्या,
हरवलेल्या शब्दांनवर,
जसं माझं आहे,
निस्वार्थपणे तुझ्यावर.....
तात्पर्य -
प्रिय मित्रांनो आणि मैत्रिणीँनो,
हेच तर खरं प्रेम असतं,
जे नकळतपणे होतं.....
ते मिळत नाही प्रत्येकाला,
खरं प्रेम नशिबानेच मिळतं.....
[♥]
[♥] [♥]सागर सावंत
चांगल्या रिलेशनशिप ला ब्रेक-अपचे काळे सावट लागलेल्या प्रियकराची व्यथा...!!
खुप प्रेम करतो मी तुझ्यावर,
मला वा-यावर सोडू नकोस.....
संगमताने जुडलेले तुझे माझे नाते,
एका गैरसमजामूळे तोडू नकोस.....
नाही जगणार मी तुझ्याशिवाय,
मला एकटं जगण्याचा शाप देऊ नकोस.....
मी चुकलो मान्य आहे मला,
असे अबोल राहून परखा करु नकोस.....
ये शोनू एकदा माफ कर ना या वेड्याला,
मी केलेल्या चुकांनवर तु रडू नकोस.....
तुला शपथ आहे आपल्या प्रेमाची,
माझ्या चुकांची शिक्षा तु स्वतःला देऊ नकोस.....
तुला जमेल ते तु कर गं शोनू,
चुकूनही मला i hate u बोलू नकोस.....
थोडी तरी कर गं कदर आपल्या प्रेमाची,
तिरस्कार करुन मला तु लाथाडू नकोस.....
हवे तर मृत्यूदंड दे मला,
शब्दांचे कठीण घाव मनावर कोरु नकोस.....
शब्दांचे कठीण घाव मनावर कोरु नकोस.....
_____/)___/)______./¯”"”/’)
¯¯¯¯¯¯¯¯¯\)¯¯\)¯¯¯’\_„„„„\)
सागर सावंत
चला चला लौकर तो तो करु
छान छान काजळ-तिटी लाऊ
रडायचं नाही बरं का गं बये
उग्गाच हसून दाखवते काये
डोळे मिटा पट पट पट
साबण लाऊ चट चट चट
नको गं रडू सोनू-बाळा
तो बघ गेला उडाला काव्ळा
आटपा लवकर जायचंय ना भूर्र....
किती बै चाल्लीये हिची कुर्कुर
"अगं ए बये चल लौकर
किती हा खेळ सार्‍या घरभर
स्कूलबस येईल इतक्यात बघ
वाजेल हॉर्न पँ पँ मग....
सोड त्या बाहुलीला ठेव खाली
तोतोचा खेळ खेळा संध्याकाळी..."
सागर सावंत
मी माझा राहिलो नाहीं
हालचाल करत असून
माझ्या मध्ये जीवन नाहीं ।
जीवनांतील प्राण तो
केव्हांच उडून गेला आहे
दूर तो सखी भोंवती
पिंगा सारखा घालत आहे ।
प्राण असतो हृदयांतील
प्रीतिमध्ये गुंफलेला
प्रीतच जर राहिली नाहीं
तर त्यांस काय अर्थ उरला ।
जीवनाला अर्थ नाहीं
माझा मी राहिलो नाहीं
मला वाटते म्हणूनच
मी जिवंत राहिलो नाहीं । ।रविंद्र बेंद्रे
कविता चित्ररुपात पहायची असल्यास...Please click on this..
http://www.kaviravi.com/2013/06/sad-poem_27.html
सागर सावंत
तूला भेटल्यावर मला उमगले
इतुकी युगे मी काय शोधिले
मरण ते प्रत्येक युगातील
या जन्मी ते कामी आले
सखे मज तू अशी भेटता
चराचराला आली स्तब्दता
मरण आता सत्वरी यावे
तुझ्या मिठीतच नयन मिटावे
अश्याच या मोहक मोक्षाची
जन्मोजन्मी प्रतीक्षा त्याची
या जन्मी हे घडून जावे
तुझ्या मिठीतच मरण यावे
…
विवेक
सागर सावंत
बचपन के दिन बहुत याद आते हैं…
उस आकर्शन की डोर में बढ़ते चले जाते हैं…!!!
वो लरकपन वो मासुमियत हम भूल गए शायद…
अब तो परेशानियों के बल पर जाते हैं…
बचपन के दिन बहुत याद आते हैं…!!!
कंचे खेला करते थे…झूले झूला करते थे…
और नाप लेते थे आसमान बिना किसी फीते के…!!!
बचपन की वो अमिरी ना जाने कहाँ खो गयी…
जब बारिश के पानी में हमारे भी जहाज चला करते थे…!!!
जब छोटे थे तब बड़े होने की बड़ी चाह थी…!!!
अब पता चला की -
अधूरे एहसास और टूटे सपनों से…
अधूरे होम-वर्क और टूटे खिलोने अच्छे थे…!!!!
- अनामिक ( Poet unknown)
सागर सावंत
वेल उजवीकडे वळली काय
आणि डावीकडे वळली काय
तिला नसतात ’डावे-उजवे’
असले तकलादू संदर्भ
लाल मातीत जन्मली म्हणून
झाडे होत नसतात श्रेष्ठ,
काळ्या मातीत
जन्मणारया झाडांनाही
लाथाडण्याची प्रथा नाही,
पावसाला मज्जाव नसतो
कोणत्याही प्रदेशात,
रस्ता भेद करीत नाही
पावला पावलात
लतादीदीच्या गाण्यात
दिसलेत का कधी
गर्वनिष्ठ भगव्या रंगाचे तरंग,
का कोणाला ऐकू आलेत
झाकीर हुसेनच्या तबल्यातून
स्वार्थी मझहबचे संकुचित शब्द
तरीही
आम्हीच आपले
एंव..तेंव,
तुझं..माझं
ढ्यॉव..ढिश्यॉव
गाय..डुक्कर
…
- “तूर्तास”, दासू वैद्य
सागर सावंत
दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टरकमी पडते
दारु काय गोष्ट आहे
मला अजुन कळली नाही
कारण प्रत्येक पिणारा म्हणतो
मला काहीच चढली नाही
सर्व सुरळीत सुरु असताना
लास्ट पेग पाशी गाडी अडते
आणि दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते…
पिण्याचा प्रोग्राम म्हणजे जणु
विचारवंतांची गोलमेज परीषदच भरते
रात्री दिलेला शब्द प्रत्येक व्यक्ती
सकाळच्या आत विसरते
मी इतकीच घेणार असा
प्रत्येकाचा ठरलेला कोटा असतो
पेग बनवणारा त्यदिवशी
जग बनवणार्‍यापेक्षा मोठा असतो
स्वताच्या स्वार्थासाठी
प्यायच्या आग्रहाची फेरी घडते
आणि दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते…
पिण्याचा कार्यक्रम म्हणजे पिणार्‍याला
दरवेळेस नवीन पर्व असते
लोकांना अकँडेमीक्सपेक्षा
पिण्याच्या क्षमतेवर श्रद्धा असते
आपण हीच घेतो म्हणत
ऐकमेकाचे ब्रँडप्रेम जागवतात
वेळ आली आणि पैसा नसला की
देशीवरही तहान् भागवतात
शेवटी काय
दारु दारु असते
कोणतीही चढते…
पण दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते
पिणार्‍यामध्ये प्रेम हा
चर्चेचा पहिला विषय आहे
देवदासचे खरे प्रेम ‘पारो की दारु ‘
याचा मला अजून संशय आहे
प्रत्येक पेग मागे तीची
आठवण दडली असते
हा बाटलीत बुडला असतो
ती चांगल्या घरी पडली असते
तीच्या आठवणीत थर्टीची लेवल
लगेच सिक्स्टीला भिडते…
आणि दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते !
चुकून कधीतरी गंभीर विषयावरही
चर्चा चालतात
सगळे जण मग त्यावर
P.HD. केल्यासारखे बोलतात
प्रत्येकाला वाटते की त्यालाच
यामधले जास्त कळते
ग्लोबल वार्मिंगची चर्चा
गावच्या पोटनिवडणूकीकडे वळते
जसा मुद्दा बदलतो
तशी आवाजाची पातळी वाढते
आणि दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते !
फेकणे, मोठेपणा दाखवणे याबाबतीत्
यांच्यासारखा हात नाही
ऐरवी सिंगल समोसा खाणारा
गोष्टीत पीझ्झाशीवाय् खात नाही
पैशे पैशे काय आहे ते फक्त
खर्च करण्यासाठीच असतात
पेगजवळ झालेली अशी गणिते
सकाळी चहाच्या कटींगपाशी फसतात
रात्री थोडी जास्त झाली
की मग त्याला कळते
पण दर पार्टीच्या शेवटी
एक क्वार्टर कमी पडते !
यांच्यामते मद्यपान हा
आयुष्याचा महत्वाचा पार्ट आहे
बीयर पिण्यामागे सायन्स
तर देशी पिण्यामागे आर्ट आहे
यामुळे धीर येतो,
ताकद येते
यात वेगळीच मजा असते
आयुष्यभराची मवाळ व्यक्ती
त्या क्षणी राजा असते
दारुमुळे आपल्याला घराच्या
चिवड्याचे महत्व कळते…
परंतु दर पार्टीच्या शेवटी
ऐक क्वार्टर कमी पडते !!!
सागर सावंत
पिपांत मेले ओल्या उंदिर;
माना पडल्या, मुरगळल्याविण;
ओठांवरती ओठ मिळाले;
माना पडल्या, आसक्तीविण.
गरिब बिचारे बिळांत जगले,
पिपांत मेले उचकी देउन;
दिवस सांडला घाऱ्या डोळीं
गात्रलिंग अन धुऊन घेउन.
जगायची पण सक्ती आहे;
मरायची पण सक्ती आहे.
उदासतेला जहरी डोळे,
काचेचे पण;
मधाळ पोळें
ओठांवरती जमलें तेंही
बेकलाइटी, बेकलाइटी!
ओठांवरती ओठ लागले;
पिपांत उंदिर न्हाले! न्हाले!
कवी – बा.सी.मर्ढेकर
सागर सावंत
शिमला के सफ़र का एक मंज़र :
सर्दी थी और कोहरा था
और सुबह की बस आधी आँख खुली थी,
आधी नींद में थी!
शिमला से जब नीचे आते
एक पहाड़ी के कोने में
बस्ते जितनी बस्ती थी इक
बटवे जितना मंदिर था
साथ लगी मस्जिद, वो भी लॉकिट जितनी
नींद भरी दो बाहों
जैसे मस्जिद के मीनार गले में मन्दिर के,
दो मासूम खुदा सोए थे!
एक बूढ़े झरने के नीचे!!
- गुलजार
सागर सावंत
पूछ अगले बरस में क्या होगा
मुझसे पिछले बरस की बात न कर
यह बता हाल क्या है लाखों का
मुझसे दो-चार-दस की बात न कर
यह बता क़ाफ़िले पै क्या गुज़री?
महज़ बाँगे-जरस की बात न कर
क़िस्सए-शैख़े-शहर रहने दे
मुझसे इस बुलहबिस की बात न कर
- स्वर्गीय पंडीत बालमुकुंद “अर्श” मलसियानी
सागर सावंत
आयुष्य तेच आहे
अन् हाच पेच आहे…
आता म्हणू उन्हाला
हे चांदणेच आहे…
सुख पांघरू कसे मी
ते तोकडेच आहे…
रक्तास जात नाही
ते तांबडेच आहे…
कोणी न सोबतील
हेही बरेच आहे…
झेलीत वादळांना
घर हे उभेच आहे…
वाटेत आजच्याही
मागील ठेच आहे…
अंतीम घे भरारी
नभ मोकळेच आहे…
तू भेटशी नव्याने
बाकी जुनेच आहे…
ह्या मैफिलीत गाणे
तुमच्यामुळेच आहे…
टाळू शके न कोणी
जे व्हायचेच आहे…
कोणी नसे कुणाचे
बस्! सत्य हेच आहे…
तू प्रेम दे जगाला
मग ते तुझेच आहे…
आरंभ ज्यास ते ते
संपायचेच आहे…
मॄत्युही जन्मलेला
जन्मासवेच आहे…
मी चालते तरीही
आहे तिथेच आहे…
केलीस याद तूही
का हे खरेच आहे?…
- “ती भेटते नव्याने”, संगीता जोशी