MU'CİZÂT-I KUR'ÂNİYE RİSALESİ-25.SÖZ-52-BİRİNCİ ŞU'LE ÜÇÜNCÜ ŞUA

[Erhan Patlak]

                        MU’CİZÂT-I KUR’ÂNİYE RİSALESİ-25.SÖZ

3.3.1.BİRİNCİ ŞU’LE ÜÇÜNCÜ ŞUA

Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyânın ihbârât-ı gaybiyesi ve her asırda şebâbiyetini muhafaza etmesi ve her tabaka insana muvafık gelmesiyle hasıl olan i’cazdır. Şu Şuaın Üç Cilvesi var. BİRİNCİ CİLVE İhbârât-ı gaybiyesidir. Şu Cilvenin Üç Şavkı var. BİRİNCİ ŞAVK Maziye ait ihbârât-ı gaybiyesidir. Evet, Kur’ân-ı Hakîm, bil’ittifak, ümmî ve emin bir zâtın lisanıyla, zaman-ı Âdem’den tâ Asr-ı Saadete kadar, enbiyaların mühim hâlâtını ve ehemmiyetli vukuatını öyle bir tarzda zikrediyor ki, Tevrat ve İncil gibi kitapların tasdiki altında gayet kuvvet ve ciddiyetle ihbar ediyor. Kütüb-ü sâlifenin ittifak ettikleri noktalarda muvafakat etmiştir. İhtilâf ettikleri bahislerde, musahhihâne, hakikat-i vakıayı faslediyor. Demek, Kur’ân’ın nazar-ı gayb-bînîsi, o kütüb-ü sâlifenin umumunun fevkinde ahvâl-i maziyeyi görüyor ki, ittifakî meselelerde musaddıkane onları tezkiye ediyor, ihtilâfî meselelerde musahhihâne onlara faysal oluyor. Halbuki, Kur’ân’ın vukuat ve ahvâl-i maziyeye dair ihbârâtı aklî bir iş değil ki akılla ihbar edilsin. Belki semâa mütevakkıf nakildir. Nakil ise, kıraat ve kitabet ehline mahsustur. Dost ve düşmanın ittifakıyla kıraatsiz, kitabetsiz, emanetle maruf, ümmî lâkabıyla mevsuf bir zâta nüzul ediyor. Hem o ahvâl-i maziyeyi öyle bir surette ihbar eder ki, bütün o ahvâli görür gibi bahseder. Çünkü, uzun bir hadisenin ukde-i hayatiyesini ve ruhunu alır, maksadına mukaddime yapar. Demek, Kur’ân’daki fezlekeler, hülâsalar gösteriyor ki, bu hülâsa ve fezlekeyi gösteren, bütün maziyi bütün ahvâliyle görüyor. Zira bir zâtın bir fende veya bir san’atta mütehassıs olduğu, hülâsalı bir sözle, fezlekeli bir san’atçıkla, o şahısların maharet ve melekelerini gösterdiği gibi, Kur’ân’da zikrolunan vukuatın hülâsaları ve ruhları gösteriyor ki, onları söyleyen, bütün vukuatı ihata etmiş, görüyor, tabiri caizse bir maharet-i fevkalâde ile ihbar ediyor. İKİNCİ ŞAVK İstikbale ait ihbârât-ı gaybiyesidir. Şu kısım ihbârâtın çok envâı var. Birinci kısım hususîdir. Bir kısım, ehl-i keşif ve velâyete mahsustur. Meselâ, Muhyiddin-i Arabî الۤمۤ - غُلِبَتِ الرُّومُ 1 Sûresinde pek çok ihbârât-ı gaybiyeyi bulmuştur. İmam-ı Rabbânî, sûrelerin başındaki mukattaât-ı hurufla çok muamelât-ı gaybiyenin işaretlerini ve ihbârâtını görmüştür ve hâkezâ... Ulema-yı bâtın için, Kur’ân baştan başa ihbârât-ı gaybiye nev’indendir. Biz ise, umuma ait olacak bir kısmına işaret edeceğiz. Bunun da pek çok tabakatı var; yalnız bir tabakadan bahsedeceğiz. Dipnotlar - Arapça İbareler - Haşiyeler : 1 : “Elif lâm mim. Rumlar mağlûp düştüler.” Rum Sûresi, 30:1-2.

Lügatler : ahvâl : haller, durumlar ahvâl-i maziye : geçmişteki haller envâ : çeşitler, türler fasletmek : çözüme kavuşturmak faysal : ayırıcı, çözüme kavuşturucu fen : bilim fevkinde : üstünde fezleke : netice, özet hâkezâ : bunun gibi hakikat-i vakıa : olayın gerçekliği hususî : özel hülâsa : özet ihata : kapsama, içine alma ihbar : haber verme ihbârât : haber vermeler ihbârât-ı gaybiye : gayptan verilen haberler ihtilâf : ayrılık, anlaşmazlık ihtilafî : tartışmalı istikbal : gelecek zaman kitabet : yazma kütüb-ü sâlife : Tevrat, Zebur ve İncil gibi geçmiş kitaplar maharet : ustalık, beceri maharet-i fevkalâde : olağanüstü beceri maksad : gaye, amaç maruf : bilinen mazi : geçmiş zamanı meleke : kabiliyet, beceri mevsuf : vasıflandırılan muamelât-ı gaybiye : gayba ait muamele ve işleyişler mukaddime : başlangıç, giriş mukattaât-ı huruf : bazı sûrelerin başlarında bulunan ve birer İlâhî şifre özelliğini taşıyan kesik harfler musaddıkane : doğrulayarak musahhihâne : düzelterek muvafakat etmek : uyuşmak mütehassıs : ihtisas sahibi, uzman mütevakkıf : bağlı nakil : aktarma, anlatma nazar-ı gayb-bînî : gaybı gören bakış nev’ : tür nüzul etmek : inmek semâ : işitme, duyma suret : şekil, biçim şavk : ışık, parıltı tezkiye : iyi hal üzere şahitlik etme ukde-i hayatiye : hayat düğümü, çekirdeği ulema-yı bâtın : şeriatın zâhirinden ve açık hükümlerinden daha çok, mânâ ve esrârını bilen âlimler umum : bütün ümmî : okuma yazma bilmeyen, tahsil görmemiş vukuat : olaylar zikrolunmak : anılmak, belirtilmek