نقد موسیقی ما بر « دیگه مشکی نمی پوشم»

[reza sadeghi]

• رضا صادقی و «شیرخسته»‌اش…

فضای کلی این آلبوم تا حد زیادی نزدیک آلبوم قبلی صادقی، «یکی بود یکی نبود» است. این خواننده تعصبات همیشگی در آلبوماش را کنار گذاشته و این بار تنظیم قطعه سرکاستیاش را خودش انجام نداده و به «کوشان حداد» سپرده.

«چراغا رو خاموش کن» قطعهای ست که با دو تنظیم متفاوت از انوشیروان تقوی و کوشان حداد در آلبوم گنجانده شده و به قدری خوب و قوی از آب در آمده که خود صادقی آنرا در حد و اندازه‌های «وایسا دنیا» می‌داند. این قطعه در سبک ترانس ساخته شده و تنظیم آن به دو شکل مختلف، عکس العملهای فراوانی را نیز قطعا پس از انتشار در بازار موسیقی در پی خواهد داشت. حضور یک قطعه با دو تنظیم متفاوت اتفاقیست که کمتر در آلبوم‌های این روز‌ها شاهد‌اش بود‌هایم و اینکه صادقی تصمیم گرفته این ریسک را برای آلبوم جدیدش انجام دهد می‌تواند جالب توجه باشد. استفاده از ملودی‌های موزیسین‌های دیگر نیز از دیگر ریسکهایی ست که صادقی در این آلبوم به سمت آن‌ها رفته و بروز دغدغههای اجتماعی وسیاسی این خواننده در قطعهای به نام «شیر خسته» می‌تواند اوج غافلگیری برای مخاطبان صادقی باشد.

بعد از موفقیت گسترده‌ای که این خواننده با آلبوم «وایسا دنیا» داشت و در آلبوم بعدی نتوانست آنرا تکرار کند، آلبوم «دیگه مشکی نمی‌پوشم» می‌تواند بازگشت مقتدرانه‌ای برای آقای مشکیپوش باشد. او در این آلبوم در یک بازی جذاب، مخاطبان‌اش را با یک پرسش بزرگ رو به رو کرده و با انتخاب نامی تامل برانگیز برای آلبوم‌اش، دغدغه کشف این معما را به خوانندگانش روانه کرده تا آن‌ها با کشف دلیل تصمیم صادقی، لحظات لذت بخشی را در هنگام گوش کردن به آلبوم او تجربه کنند. هر چند در انتهای آلبوم همه خواهند فهمید که انتخاب این اسم تا حد زیادی به یک عشق عمیق و دغدغه‌های احساسی این خواننده مربوط می‌شود که در پشت این نام و این بیت، قایم شده.

موسیقی ما – بهمن بابازاده

--
{BLACK IS MY LIFE}