ဇိနမာန္ေအာင္ ေၾကးဘုရားႀကီးပြဲေတာ္၏ ထူျခားေသာ ဘဲဥထုပြဲ

[လူစိမ္း]

ဇိနမာန္ေအာင္ ေၾကးဘုရားႀကီးပြဲေတာ္၏ ထူျခားေသာ ဘဲဥထုပြဲ

စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕တြင္ ေၾကးဘုရား
ႀကီးႏွစ္ဆူရွိရာ တစ္ဆူမွာ စစ္ကိုင္း
ေတာင္တန္း နံကိုင္းေတာင္ရွင္ပင္
နံကိုင္းေစတီေတာ္ ရင္ျပင္ေပၚရွိ
အနႏၱဇိနရန္ေအာင္ျမင္ ေၾကးသြန္း
ဘုရားႀကီးျဖစ္၍ တစ္ဆူမွာ စစ္
ကိုင္းၿမိဳ႕ အေနာက္ပိုင္း ဧျမ၀တီ
ရပ္ရွိ ဇိနမာန္ေအာင္ ေလာက
ခ်မ္းသာေၾကးဘုရားႀကီး ျဖစ္သည္။
ဇိနမာန္ေအာင္ ေလာက
ခ်မ္းသာ ေၾကးဘုရားႀကီးကို မင္း
ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီး ဦးသီရိက
၁၂၆၆ ခုႏွစ္တြင္ သြန္းလုပ္တည္
ထားခဲ့သည္။ အဆိုပါ ေၾကးဘုရား
ႀကီးကို ေၾကးခ်ိန္ပိႆာ ၇၀၀၊
ေငြခ်ိန္ သံုးပိႆာႏွင့္ ေရႊခ်ိန္ ၃၀
က်ပ္သားျဖင့္ သြန္းလုပ္ထားသည္။
ေၾကးသြန္း ဘုရားႀကီးသည္
လြန္စြာမွ သပၸာယ္လွၿပီး မ်က္ႏွာ
ေတာ္မွာ ေရွ႕တည့္တည့္မွ ဖူးလွ်င္
တစ္မ်ိဳး၊ လက္၀ဲဒူးစြန္းေနရာမွ
ဖူးလွ်င္ တစ္မ်ိဳး၊ လက္ယာဒူးစြန္း
ေနရာမွဖူးလွ်င္တစ္မ်ိဳး ဖူးေတြ႕
ၾကရသျဖင့္ သံုးပန္လွဘုရားႀကီး
ဟူ၍လည္း ေခၚတြင္ၾကသည္။
ေၾကးဘုရားႀကီး၏ ဗုဒၶပူဇနိယ
ပြဲေတာ္ကို တပို႔တြဲလဆန္း ၁၄ ရက္
ေန႔မွ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္
ေန႔အထိ က်င္းပေလ့ရွိသည္။
ဘုရားပြဲေတာ္တြင္ ဇာတ္ပြဲ၊ ျခင္းပြဲ၊
ေခ်ာတိုင္တက္ပြဲႏွင့္ ဘဲဥထုပြဲမ်ား
ပါ၀င္ရာ အထူးျခားဆံုးမွာ ဘဲဥထု
ပြဲျဖစ္သည္။ ဘဲဥထုပြဲကို ေရွးက
တည္းက က်င္းပခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တစ္ခုတည္းေသာ
ပြဲဟုဆိုသည္။ တပို႔တြဲလဆန္း ၁၄
ရက္ေန႕ညႏွင့္ တပို႔တြဲလျပည့္ေန႔ ည
ႏွစ္ညတိုင္တိုင္ ေၾကးဘုရားႀကီး
အနီးရွိ ပဲနင္းဘုရားရင္ျပင္တြင္ ဘဲဥ
ထုပြဲ က်င္းပျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ ညေနေစာင္းသည္ႏွင့္
ဘုရားအနီးပတ္၀န္းက်င္ရွိ ေက်း
ရြာမ်ားမွ ဘဲဥသည္ ၂၀ ေက်ာ္
လာေရာက္ေရာင္းခ်ၾကသည့္ ဘဲဥ
မ်ားကိုျပဳတ္၍ ထန္းေခါက္
ေတာင္းမ်ားႏွင့္ထည့္ကာ လာ
ေရာက္ေရာင္းခ်ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဘဲဥသည္သည္ တစ္ညလွ်င္ အလံုး
၅၀၀ ေက်ာ္ ၁၀၀၀ နီးပါး ေရာင္းရ
သည္။ ဘဲဥထုပြဲတြင္ ေရာင္းခ်မည့္
ဘဲဥမ်ားကို ဘဲဥဒိုင္မ်ား၊ ဘဲျခံမ်ားက
ေရာင္းခ်ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ဘဲဥသည္သည္ ထန္းေခါက္
ေတာင္းေပၚတြင္ ဆန္ေကာ တစ္
ခ်ပ္ တင္ထားၿပီး ထိုဆန္ေကာေပၚ
တြင္ ေရနံဆီမီးခြက္ သို႔မဟုတ္
ဖေယာင္းတိုင္မီး ထြန္းထားသည္။
ဘဲဥထုမည့္သူ ႐ံႈးနိမ့္ေသာ ဘဲဥ
အလံုးေရမွတ္ရန္ ႏို႔ဆီခြက္ႏွစ္ခြက္
လည္း ထားရွိသည္။ ႏို႔ဆီခြက္ထဲသို႔
အိုးျခမ္းပဲ့ကေလးမ်ား၊ မန္က်ည္းေစ့
ကေလးမ်ားထည့္၍ အလံုးေရ မွတ္
သားထားသည္။
ထုမည့္သူ ႏွစ္ေယာက္အတြက္
ဒိုင္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္သူ ဘဲဥသည္
က ထန္းေခါက္ေတာင္းထဲမွ ဘဲဥ
ႏွစ္လံုးကို ဆန္ေကာေပၚတြင္ ခ်ေပး
လိုက္သည္။ ထုမည့္သူႏွစ္ေယာက္က
တစ္ေယာက္တစ္လံုးစီ ေကာက္
ယူၿပီးဘဲဥတြင္ အနာအဆာရွိ မရွိ၊
အက္ေၾကာင္းပါ မပါကို မိႈင္းခံၾကည့္
သည္။ လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္ၾကည့္သည္။
သြားျဖင့္ဆတ္ၾကည့္သည္။ စိတ္
ႀကိဳက္မျဖစ္ေသးလွ်င္ ေနာက္တစ္လံုး
ႏွင့္လဲလွယ္ႏိုင္သည္။ အေသအခ်ာ
စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈၿပီး စိတ္တိုင္းက်
ၿပီဆိုလွ်င္ ဘဲဥအရင္ ေကာက္ယူ
သည့္တစ္ေယာက္က အေပၚကထု
သည္။ ေအာက္ကခံသူသည္ ဘဲဥကို
လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အေပၚပိုင္း
(အထုခံမည့္အပိုင္း) ေပၚသည္ဆို႐ံုမွ်
ေဖာ္ထားသည္။ အေပၚကထုသည့္
သူက ေတာ္႐ံုသင့္႐ံုအားႏွင့္ ထုခ်လိုက္
သည့္အခါ အေပၚအလံုးကြဲသည္
လည္းရွိသည္။ ေအာက္အလံုးကြဲသည္
လည္းရွိသည္။ ကြဲအက္ပိန္႐ံႈ႕ေၾကမြ
သြားေသာ ဘဲဥကိုပိုင္ဆိုင္သူက အ႐ံႈး
ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဒိုင္လုပ္သူက ႐ံႈးသူ
ဘက္တြင္ ထားရွိေသာ ႏို႔ဆီခြက္ထဲသို႔
မန္က်ည္းေစ့တစ္ေစ့ ထည့္လိုက္သည္။
ႏိုင္သူက ႐ံႈးသူ၏ ကြဲအက္သြားေသာ
ဘဲဥကိုရသည္။ ဒိုင္လုပ္သူက ႏိုင္သူ
၏ဘဲဥ အေကာင္းကိုယူသည္။
ေနာက္တစ္ပြဲတြင္ ဒိုင္ခ်ေပး
ေသာ ဘဲဥႏွစ္လံုးကို ပထမပြဲေနာက္
က်မွေကာက္ယူသူက ယခုအရင္
ေကာက္သည္။ ေကာက္သည့္သူက
ေအာက္ကေနရ၍ အထုခံရသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ တစ္လွည့္စီအရင္
ေကာက္ယူၿပီး တစ္လွည့္စီထုသည္။
ထုရာ၌ ဘဲဥ၏အထက္ႏွင့္ေအာက္၊
ေအာက္ႏွင့္အထက္၊ အထက္
အထက္ခ်င္း၊ ေအာက္ေအာက္ခ်င္း
အဆင္ေျပသလိုထုၾကသည္။ တစ္
ပြဲၿပီးတိုင္း ႏိုင္သူကဘဲဥအကြဲတစ္လံုး
ရသည္။ ႐ံႈးသူကလည္း မန္က်ည္း
ေစ့တစ္ေစ့ထည့္၍ အလံုးေရသတ္
မွတ္ခံရသည္။ ႏွစ္လံုးစလံုးကြဲအက္
သြားလွ်င္ အေပၚမွထုသူက အ႐ံႈး
ျဖစ္သည္။ မည္သူႏိုင္မည္ကိုလည္း
ေလာင္းၾကသူမ်ားရွိသည္။ ဆက္
လက္၍မထုေတာ့ဘဲ ေတာ္ၿပီဆိုလွ်င္
တစ္ဖက္ဆီမွ ႏို႔ဆီခြက္မ်ားထဲရွိ မန္
က်ည္းေစ့ အေရအတြက္အလိုက္
ဘဲဥတစ္လံုး ေငြက်ပ္ ၁၅၀ ႏႈန္းျဖင့္
ဘဲဥသည္အား စုရွင္းေပးရသည္။
ႏိုင္သူကလည္း ဘဲဥအကြဲအမ်ား
အျပားရသည္။ အခ်ိဳ႕က လြယ္
အိတ္ႏွင့္ လာေရာက္ၾကရာ လြယ္
အိတ္ႏွင့္အျပည့္ရၾကသည္။ ဒိုင္ကို
ျပန္ေရာင္းသူက ေရာင္းသည္။
ပြဲခင္းထဲရွိ မုန္႔ဟင္းခါးသည္ထံ သြား
ၿပီး မုန္႔ဟင္းခါးထဲ ဘဲဥမ်ားထည့္စား
ၾကသည္။ အိမ္သို႔ယူသြားၾကၿပီး
ဟင္းခ်က္စားသူက ခ်က္စားၾက
သည္။ ဘဲဥထုသူမ်ားမွာ ကေလး၊
လူႀကီးအရြယ္စံုျဖစ္သည္။ ဘဲဥ
သည္မ်ားထံမွ ဘဲဥမ်ားမကုန္မခ်င္း
ဇာတ္ပြဲႏွင့္အၿပိဳင္မိုးလင္းသည္အထိ
ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ထုၾကသည့္ ရပ္ရြာ
ဓေလ့ျဖစ္သည္။ သတင္း-ေထြးျမင့္ႏိုင္