Бұл қу дүниені қайтпекпін!?

[Rasulullah.kz]

عَنْ عَبْدِ اللّٰهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ: نَامَ رَسُولُ اللّٰهِ عَلٰى حَصيرٍ فَقَامَ وَقَدْ أَثَّرَ في جَنْبِهِ، قُلْنَا: يَا رَسُولَ اللّٰهِ لَوِ اتَّخَذْنَا لَكَ وِطَاءً، فَقَالَ: «مَاليِ وَلِلدُّنْيَا، مَا أَنَا فِي الدُّنْيَا إِلَّا كَرَاكِبٍ اسْتَظَلَّ تَحْتَ شَجَرَةٍ ثُمَّ رَاحَ وَتَرَكَهَا» Абдуллаһ ибн Масғуд (р.а.): «Бірде Алла елшісі (саллаллаһу аләйһи уә сәлләм) қамыстан тоқылған өрменің үстінде жатып, көз ілген еді. Ұйқыдан тұрғанда денесінің бір жағына түскен іздерді көріп: «Уа, Алланың елшісі! Сізге жұмсақтау бір төсеніш алсақ болар еді», – дедік. Сонда ол бізге: «Бұл қу дүниені қайтпекпін!? Мен бұл дүниеде бір теректің көлеңкесінде уақытша саялап, (тынығып алған соң) оны тастап кете баратын жолаушы сияқтымын», – деп айтты», – деген. ( Тирмизи, зүһд 44)