You do not have permission to delete messages in this group
Copy link
Report message
Show original message
Either email addresses are anonymous for this group or you need the view member email addresses permission to view the original message
to shia-patogh, zzz2, zzz2, zzz2, zzz2, zzz2
اگر عقل عملی کسی با
دعا، مناجات و گریه سر و کار داشته باشد، نرمش صادق مییابد و از عقل نظر
پیروی کرده و بر خلاف رضای خدا، کاری انجام نمیدهد. خواندن و گفتن شعرها
یا نثرهای دلپذیر، در نرمی عقل عملی بسیار مؤثر است. ما باید بکوشیم از
نواختن، به خواندن اشعار، منتقل شویم، چون نواختن، نرمش و اشک کاذب به وجود
میآورد.
همانطور
که خنده صادق و کاذب وجود دارد، گریه صادق و کاذب هم وجود دارد: گاه انسان
با یک طنز ادبی ظریف میخندد که خندهای صادق است. گاهی هم با قلقلک
میخندد که کاذب و بیارزش است. گریه هم اینگونه است: گاه انسان برای
مظلومیت امام حسین(علیهالسلام) گریه میکند. گاهی هم با مارش عزا، بی
آنکه متوفا را بشناسد، اشک میریزد که اشکی کاذب است.
موسیقی
ممکن است چنین خطری داشته باشد؛ یعنی اشکی کاذب به همراه بیاورد و ما خیال
کنیم که در عقل عملی ما نرمش ایجاد کرده است. این مشکل موسیقیهای «به
اصطلاح» عرفانی است. سایر موسیقیها نیز (مسلما)ً مخرب و مخدراند و باعث
نافرمانی عقل عملی، از عقل نظری، شده و انسان را در دام گناه میافکنند.