Fwd: بررسی عقلایی واقعه محرم ( نوشته احمد قربانی )

[Ahmad Ghorbani]

وافعه محرم در سال 61 هجری اتفاق افتاده است. این اتفاق هم مانند سایر
اتفاقات در یک تاریخ بدونه بازگشت  رخ داده است. دیگر کسی نمی تواند در
آن واقعه  دخالتی داشته باشد. هر چه بوده تمام شده است. همه چیز به تاریخ
سپرده شده است. واقعه عاشورای محرم سال 61 در صحرای کربلا یک واقعه
تاریخی است.  حالا سوال اصلی این است، ‌انسانها چرا باید تاریخ را مطالعه
کنند؟  پاسخ بشر خرد گرای امروزی این است که مطالعه تاریخ برای  درس
گرفتن از تاریخ برای برخورد مناسب با اتفاقات جاری در جوامع بشری است.
چون  اتفاقات در جوامع بشری بگونه ای دائم در حال تکرار شدن است. پس
انسان خرد گرای امروزی، تاریخ را مطالعه می کنند تا از تکرار اتفاقات
ناگوار جلو گیری، و راه را برای اتفاقات خوشایند هموار کند.
با این مقدمه، در این نوشتار سعی شده واقعه  دهم محرم سال 61 هجری در
کربلا، از زوایه  تأثیر این رخداد بر زندگی  انسان امروزی تحلیل شود.
سؤال اول این است جنگ بین چه کسانی رخ داده و خواسته های طرفین چه بوده
است؟  این اتفاق چه پیامی برای انسان خرد گرای امروزی دارد؟
پاسخ :جنگ بین امام حسین (ع) و یزید خلیفه آن روز رخ داده است. یزید از
امام حسین (ع) می خواست که با ایشان بیعت کند. امام حسین (ع) اعلام کرد،
بدلیل اینکه یزید یک فرد فاسد است، پس  با یزید بیعت نمی کند.
بیعت کردن، به معنی دست دادن است. این کلمه برای انتخاب کردن و حمایت
کردن فردی برای تصدی حکومت نیز،‌ مورد استفاده قرار می گرفت. در آن زمان
رأی گیری به شکل فعلی وجود نداشت. در کشور عربستان تا قبل از حکومت
پیامبر اکرم (ص) هیچ حکومت و تمدنی وجود نداشته است. مردم بصورت قبیله ای
و نیمه وحشی زندگی می کرده اند. وقتی پیامبر اکرم (ص) از مکه به مدینه
مهاجرت کردند، دو قبیله اوس و خزرج و تعداد دیگری که از جاهای دیگر برای
حمایت از پیامبر اکرم (ص) به مدینه مهاجرت کرده بودند، دور پیامبر اکرم
(ص) جمع شدند. جامعه بوجود آمده بزرگتر از یک قبیله شد. لذا همه افرادی
که دور پیامبر اکرم (ص) جمع شده بودند، با ایشان بیعت کردند. این اقدام
به معنی انتخاب پیامبر اکرم (ص) بعنوان رئیس حکومت و در ضمن معنی حمایت
کردن از پیامبر اکرم (ص) را نیز به همراه خود داشت. بعد از پیامبر اکرم
(ص) ابابکر ،‌عمر ، عثمان ، علی (ع) نیز با همین شیوه بیعت، حکومت را
بدست گرفتند. در زمان حکومت این  چهار نفر ، افرادی وجود داشتند که با
رؤسای حکومت بیعت نکردند. عدم بیعت این افراد به معنی عدم حمایت  تلقی
شد،‌ لذا کسانی که بیعت نکردند، مورد تعرض حکومت قرار نگرفتند و هیچ کدام
از کسانی که بیعت نکرده بودند، صدمه ای ندیدند و حتی حقوق آنها از بیت
المال قطع نشد.
سؤال دوم : این اتفاق چه پیامی برای انسان خرد گرای امروزی دارد؟
پاسخ :برای انسان خرد گرای امروزی این پیام را دارد که اولاً نباید به یک
نفر فاسد رأی داد و در ضمن نباید از افراد فاسد حمایت کرد. پس این واقعه
می تواند در زمان انتخابات کاربرد داشته باشد. افرادی که سابقه فساد،
حقوق نجومی ، اختلاس،‌ دست اندازی به بیت المال ،‌ بذل و بخشش  از بیت
المال به اطرافیان خود،‌ثروت باد آورده، کاسبان تحریم و کسانی که در زمان
رنج و محنت مردم، کیسه ای از بیت المال برای خود دوختند و مردم را غارت
کردند،‌ را در کارنامه خود دارند، نباید به آنها رأی داد. در ضمن نباید
از چنین افراد ی حمایت کرد.
سؤال سوم: همه اتفاقات بشری درسی برای امروز دارند، چرا برای رخداد محرم
سال 61 هجری هر ساله باید، مراسم برگزار کرد؟
پاسخ : درست است همه اتفاقات تاریخ بشری درسی برای امروز دارند، بعضی از
مسائل و مشکلات هم اکنون توسط بشر خرد گرای امروزی حل و فصل شده است. لذا
بیان آن اتفاقات بی مورد است. ولی در محرم سال 61 هجری بر سر موضوعی جنگ
و درگیری آغاز شده که تا کنون برای بشریت حل  و فصل نشده است. جنگ در
محرم سال 61 هجری برای عدم حمایت و رأی دادن به آدم فاسد بوده است. این
یک گذاره عقلی است. به هر حال رأی دادن و حمایت از فاسد،‌ به ضرر انسانها
است. شخص فاسد اگر در رأس کشوری قرار گیرد، منابع و ثروت های جامعه را
بطرف خود و اطرافیان خود هدایت می کند. لذا جوامع دو قطبی می شود. عده ای
ثروتمند و بقیه فقیر می شوند. بشر امروزی هنوز نتوانسته است مشکل عدم رأی
به آدم فاسد و عدم حمایت از فرد فاسد را حل و فصل کند. چون این مشکل هنوز
در جوامع حل وفصل نشده است. پس برگزاری  مراسم هر ساله برای چنین اتفاقی
لازم است تا بشر برای  حل مشکل عدم انتخاب و حمایت از فاسد، فکری کند.
سؤال چهارم: رنگ و لعاب مذهبی واقعه محرم سال 61 هجری چگونه توجیه می شود؟

Ah Gh, [۲۸.۰۹.۱۶ ۱۶:۰۷]
پاسخ: در محرم سال 61 یک تقابل درون یک دین و مذهب رخ داد. یک طرف جنگ
یزید قرار دارد. یزید  کسی است که مدعی خلافت و جانشینی خدا و رسول است.
و در طرف مقابل او امام حسین (ع) قرار دارد،‌ایشان طبق آیه صریح قرآن
کریم،‌ در آیه مباهله، بعنوان فرزند پیامبر اکرم(ص) و دین برحق، قرار
دارد. این جنگ نشان داد که حقیقت دین اسلام نمی تواند با حکومت فرد فاسد،
هیچ گونه نقطه اشتراکی داشته باشد. به عبارت دیگر دین اسلام بصورت صد
درصدی با حکومت فرد فاسد مخالف است. در ضمن مبنای حکومت دینی هم بر
انتخابات استوار است. به عبارت دیگر: دین اسلام و حکومت دینی یعنی مردم
باید حاکمان خود را انتخاب کنند. و فرد انتخاب شده نباید فاسد باشد. این
گزاره هر چند عقلایی است ولی تا کنون بشریت نتوانسته است آنرا جامه عمل
بپوشاند. معمولاً حکومت های دینی، نوعی حکومت استبدای هستند. هر چند بعد
از انقلاب اسلامی در ایران حکومت و حاکمیت بر اساس رأی مردم بوده است ولی
همانطور که مشاهده می شود. هنوز مردم ایران نتوانسته اند، فساد را بطور
کامل از حکومت خود جدا کنند. لذا هر از چندگاهی مشاهده می شود، در
جاهایی، اختلاس ، حقوق نجومی ، دست اندازی به بین المال  و ... وجود
دارد. لذا مردمی که بر اساس قیام امام حسین (ع) حکومت انتخابی بوجود
آورده اند، باید فکری برای از بین بردن فساد در جامعه خود بکنند.
سؤال پنجم: ذخیره ثواب در آخرت برای شرکت کنندگان در مراسم محرم چگونه
توجیه می‌شود؟‌
پاسخ : اعتقاد به آخرت مربوط به آینده است. از آنجایی که  آخرت هنوز شکل
نگرفته است. لذا گزاره هایی که به آینده انسان در ارتباط است، در حال
حاضر انسان نمی تواند آنرا رد یا تأیید کند، ولی می تواند با آن با
احتیاط رفتار کند. مثلاً می گویند، در این جاده  که می خواهی از آن عبور
کنی در آن جاده یک نفر پلیس ایستاده است. این پلیس وظیفه دارد هر کسی که
سرعت بالاتر از 100 کیلومتر می رود را جریمه کند.
عقل حکم می کند اگر انسانی بخواهد در این جاده رانندگی کند، حداقل سرعت
بالاتر از 100 کیلومتر نرود.
 حالا این فرد می تواند از شخص گوینده بپرسد:  چرا پلیس کسانی که با سرعت
بالاتری رانندگی می کنند، جریمه می کند؟  فرد پاسخ می دهد چون جاده پیچ
های خطرناکی دارد. سرعت بالاتر باعث سقوط به دره می شود. وقتی انسان عاقل
متوجه می شود برای امر و نهی در آینده هم دلیل عقلی وجود دارد. حتماً با
سرعت بالاتر از 100 کیلومتر رانندگی نمی کند.
در مورد نهضت امام حسین (ع) هم همین است. بزرگداشت مراسم محرم در درجه
اول برای عدم انتخاب و حمایت از فرد فاسد است. این موضوع باعث می شود که
انسانها سعی کنند افرادی که فاسد نیستند را به حاکمیت برسانند. این موضوع
موجب می شود، وضع فعلی زندگی مردم بهبود یابد. حالا اگر این اقدام باعث
ثواب در آخرت بشود چه بهتر .
سؤال ششم: موضوع استجابت دعا در مراسم محرم چگونه توجیه می شود؟
پاسخ : دعا کردن یعنی درخواست کردن. این واژه عموماً برای  درخواست کردن
از خداوند بکار برده می شود. دعا کردن از خداوند، معمولاً با انجام عمل
در جهت خواسته امکان پذیر است. شخصی بیمار می شود. از خداوند می خواهد که
شفا پیدا کند. در ضمن به پزشک هم مراجعه می کند و دارو مصرف می کند. یا
در داستان حضرت موسی (ع) در قرآن آمده که ایشان ابتدا به دختران حضرت
شعیب (ع) کمک کرده تا آنها بتوانند گوسفندان خود را آب بدهند. سپس به
درگاه خداوند دعا می کند که هر خیری که از طرف خداوند به ایشان برسد، به
آن محتاج است و خداوند دعای ایشان را استجابت کردند. وقتی کسی با هدف و
شناخت وارد مراسم محرم می شود. تا در انتخابات به فرد فاسد رأی ندهد. در
ضمن افراد فاسد را کمک نکند و از هیچ فرد فاسدی حمایت نکند. این دو عمل
که با روح مراسم محرم عجین شده را انجام می دهد و از خداوند می خواهد که
زندگی بهتری به او عطا کند. بطور قطع این دعا مستجاب می شود. چون با کنار
رفتن کسانی که اختلاس می کنند، حقوق نجومی دریافت می کنند، به بیت المال
دست اندازی می کنند،‌ وضع زندگی مردم بهتر می شود.  لذا بطور حتم ،‌دعا
از خداوند در مراسم محرم مستجاب می شود.
البته ممکن است کسی در عمل کار خلاف این را انجام دهد. یعنی در موقع
انتخابات به یک فردی رأی دهد که حقوق نجومی گرفته ، اختلاس کنندگان را
وارد حکومت کرده است.  هر جا رسیده اند بیت المال را بین اطرافیان خود به
نا حق تقسیم کرده است. حالا این آدم اگر از خداوند بخواهد که زندگی بهتری
به او عنایت کند، قطعاً دعایش مستجاب نمی شود. چون این کار مانند این است
که کسی که بیمار شده از خداوند بخواهد که خدا شفایش بدهد ولی می رود و
زهر مار می خورد. قطعاً چنین فردی شفا پیدا نمی کند، بلکه وضعش بدتر می
شود.