λ = h/p

[Krzysztof]

Piękny wzorek de Broglie`a dla matołów nie rozumiejących, że w wielkościach
podstawowych ilość ruchu p = m*l/t.
m*l/t = h/λ
Jak zwykle u głębokich myślicieli mamy pomieszanie wielkości dwóch ruchów:
liniowego i falowego.
v liniowa = Δl/Δt
v falowa = λ/T

Która wartość czasu funkcjonuje w tym wzorku, Δt czy T,
bo wartości Δl i λ są wyrażone jawnie.
K.

[J.F]

On Tue, 9 Jan 2024 02:04:58 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> Piękny wzorek de Broglie`a dla matołów nie rozumiejących, że w wielkościach
> podstawowych ilość ruchu p = m*l/t.
> m*l/t = h/λ
> Jak zwykle u głębokich myślicieli mamy pomieszanie wielkości dwóch ruchów:
> liniowego i falowego.

A to nie słyszałeś o dualiźmie ? :-)

> v liniowa = Δl/Δt
> v falowa = λ/T
>
> Która wartość czasu funkcjonuje w tym wzorku, Δt czy T,

Obie. Rozumiesz te wzory?

> bo wartości Δl i λ są wyrażone jawnie.

J.

[Krzysztof]

No i co? Oprócz dyżurnego idioty nikt nie podejmuje tematu? :-)

[J.F]

A co - moje uwagi ci sie nie podobają?

J.

[Krzysztof]

cd.
Dualizm i prawo trychotomii.
Od zarania dziejów głębocy myśliciele zajmują się dualizmami
wszelakiej postaci - w fizyce zapanował dualizm korpuskularno-falowy
i prawo trychotomii pomija się milczeniem.
Bez zrozumienia trychotomicznej relacji dyskusje o dualizmach są przelewaniem
z pustego w próżne - o ile głębocy myśliciele ogarniają przypadek x,y należy do R,
to zapominają, że tylko relacja mniejszości porządkuje zbiór R.

1. Relacja (związek, stosunek) równości jest:
zwrotna x = x,
symetryczna x = y => y = x
przechodnia [(x = y) i (y = z)] => x = z

2. Relacja mniejszości jest:
spójna (x =/= y) => [(x < y) albo (y < x)]
ANTYSYMETRYCZNA (x < y) => ~(y < x)
przechodnia [(x < y) i (y < z)] => (x < z)

Jak widać antysymetryczność relacji mniejszości wyklucza relację równości,
a zatem i pieprzenie o wszelkich formach dualizmu.

[J.F]

Na mój gust, to znów pieprzysz od rzeczy.

To sie kiedys nazywało "mówi, co wie".
W odróżnieniu od "wie, co mówi".

J.

[Krzysztof]

cd.
Tumaniasta SI z fb podsuwa mi codziennie "złote myśli" głębokich myślicieli;
ostatnio reklamę podręcznika Feynmana, który mam w biblioteczce od lat 70-tych.
Zwykle ignoruję zachętę do komentowania, ale gusta i gusła relatywy są na tyle
kuriozalne, że nie zdzierżyłem i dołączyłem swój komentarz do n postów pod reklamą:
To w tym podręczniku pan fizyk wysmażył wzorek:
1/2 c + 1/2 c = 4/5 c
i sprawdza się sentencja:
de gustibus non est disputandum
- komentatorzy milczą.

[Krzysztof]

czwartek, 11 stycznia 2024 o 09:39:14 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

cd.
Trochę spraw publicznych. - prawo trychotomii i trójpodział władz.
Słucham polityków i prawników i tak się zastanawiam dlaczego rżną głupów?
Ciemny lud był i będzie - ale urabianie tego ludu (biorąc pod uwagę, że 70% populacji
nie rozumie, co czyta) jest zwykłym kurewstwem, o czym już mówił Piłsudski.
W trójpodziale władz funkcjonuje relacja równości - każdy satrapa, który narusza tę
równość jest wrogiem publicznym i tak powinien być traktowany bez zbędnej zwłoki.

[Wladek]

Wzorek potwierdza teorię i żeby tylko jeszcze praktyka to potwierdziła,
to już całkiem spokojny bym był :).

> i sprawdza się sentencja:
> de gustibus non est disputandum
> - komentatorzy milczą.

Pozdr. Władek.

[Krzysztof]

A "teoria" jest zbudowana na bublu kinematycznym, zwanym TL.
Poprawne złożenie prędkości:
1/2 w + 1/2 u = c
Pozdr. K.

[Krzysztof]

I żeby była jasność - Feynman przedstawia "w" jako 1/2 c i "u" jako 1/2 c,
nie nadmieniając, że prędkość względna "w" dotyczy obiektu, a nie "obserwatora".
Ten ich relatywistyczny "obserwator" ma w = 0.
Z kolei, światło jako obiekt, ma prędkość unoszenia u = 0
i do relatywistycznych matołków nie dochodzi istota tego kinematycznego
przekrętu, zwanego relatywistycznym składaniem prędkości.

"Obserwator" nie ma w, ale ma u:
c - w_obserwatora = c; c - 0 = c
Światło nie ma u, ale ma w:
c - u_obiektu = c; c - 0 = c

[Wladek]

Właśnie tak i prędkość światła względem niego, zgodnie z postulatem,
ma prędkość c, co już nie pasuje do Dopplera.

> Z kolei, światło jako obiekt, ma prędkość unoszenia u = 0
> i do relatywistycznych matołków nie dochodzi istota tego kinematycznego
> przekrętu, zwanego relatywistycznym składaniem prędkości.
>
> "Obserwator" nie ma w, ale ma u:

Też nie mówią, względem czego jest ta prędkość u.

> c - w_obserwatora = c; c - 0 = c
> Światło nie ma u, ale ma w:
> c - u_obiektu = c; c - 0 = c

Pozdr. Władek.

[Krzysztof]

Nie mówią, bo kręcą - jest to prędkość układu ruchomego
w układzie nieruchomym.
Długość wektora u = 0, 0`.
Pozdr. K.

[Wladek]

Dla mnie znaczy to tyle, że tym nieruchomym układem dla światła,
jest eter, jako grawitacja i w tym eterze światło ma prędkość c
a źródło prędkość v.
To pasuje do efektu Dopplera.

Pozdr. Władek.

[Krzysztof]

Ideą ruchu zajmowano się od wieków.
Hypatia (l, t) ---> Kepler (l, T) - kinematyka ---> Newton (P, l, t, m) - dynamika
Efekt Dopplera tak samo jak efekt stroboskopowy są mierzalne, ale dotyczą
tylko kinematyki - równoważność siły i masy wprowadził do kinematyki Newton.

Statycy nie mogą zrozumieć, że przy v lub c = const
wielkości Δv lub Δc nie mają sensu - są równe 0 w każdym punkcie czasowym,
choć jest różnica położeń, czyli przemieszczenie.
Łopatologicznie: ilość ruchu mv lub mc jest stała w każdym położeniu i w różnym czasie.

I tu pojawia się problem interpretacji ilorazu różnicowego, ale to insza inszość,
bo dotyczy zmiany ilości ruchu i ten problem rozwiązał Newton r.r.
Pozdr. K.

[J.F]

chyba sam nie rozumiesz, bo nie wiadomo do czego pijesz - klasycznie,
relatywistycznie, foton, fala de Broglia ...

>
> I tu pojawia się problem interpretacji ilorazu różnicowego, ale to insza inszość,
> bo dotyczy zmiany ilości ruchu i ten problem rozwiązał Newton r.r.

J.

[Krzysztof]

wtorek, 9 stycznia 2024 o 11:04:59 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

cd.
Kwantowanie energii zakłada kwantowanie pracy.
Gwóźdź można wbić jednym uderzeniem lub kilkoma
i sumaryczna energia uderzeń młotka jest równa energii
jednego uderzenia.
Ale ta sama porcja energii może wykonać pełną pracę
(wbicie gwoździa w drewno sosnowe) lub cząstkową -
wbicie gwoździa w drewno dębowe.

Kwantowanie energii przed wykonaniem pracy jest działaniem
sobie a muzom, bo nie wiadomo jaka praca zostanie wykonana -
pełna, czy cząstkowa.

I muzom mechaniki kwantowej wydaje się, że ominęli tę rafę wzorkiem:
E = h * f
który de facto jest wzorkiem na pracę, bo f = n/t, więc:
E * t = h * n

I niech który specjalista od MK powie, o czym gada:
o E, czy o ΔE?

[Łukasz Smoliński]

Nie wiem co tam specjaliści MK, ale nie ma związku Energi z Pracą 1 do 1.

Nie każdy obiekt zabsorbuje daną energię i praca nie zostanie wykonana. Otóż sumaryczna energia nie wykona takiej samej pracy. Wyobraź sobie mikrofalówkę o jakieś tam mocy ale różnej długości fal którą emituje. Praca polega na ogrzaniu - powiedzmy. Zwiększasz długość fali i zwiększasz czas naświetlania aby utrzymać tę samą moc. Chcesz mi powiedzieć, że uda ci się róże materiały tak samo nagrzać. Niektóre nawet nie wejdą w interakcje z pewnymi długościami fali, mimo że sumaryczna moc będzie stała.

Ten twój przykład z młotkiem jest oderwany od fizyki.

[Krzysztof]

Znowu zawracasz Wisłę kijem:
"Dżul (J) (ang. Joule) – jednostka pracy i energii – w tym ciepła – w układzie SI" - wiki
Jednostka równoważna dla tych wielkości, a więc 1:1.

> Nie każdy obiekt zabsorbuje daną energię i praca nie zostanie wykonana. Otóż sumaryczna energia nie wykona takiej samej pracy. Wyobraź sobie mikrofalówkę o jakieś tam mocy ale różnej długości fal którą emituje. Praca polega na ogrzaniu - powiedzmy. Zwiększasz długość fali i zwiększasz czas naświetlania aby utrzymać tę samą moc. Chcesz mi powiedzieć, że uda ci się róże materiały tak samo nagrzać. Niektóre nawet nie wejdą w interakcje z pewnymi długościami fali, mimo że sumaryczna moc będzie stała.

Przecież o tym napisałem - w metal gwoździa nie wbijesz; kłania się tzw. reologia.

>
> Ten twój przykład z młotkiem jest oderwany od fizyki.

No to mnie przed snem rozśmieszyłeś :-)

[J.F]

Ale E to energia, czyli niejako praca.
A E*t ... wiesz co to jest?

> I niech który specjalista od MK powie, o czym gada:
> o E, czy o ΔE?

A jaki to ma zwiazek z czasem?
Czy twoj przykład z MK?

Skoncentruj sie rozwiazaniu zagadki c czy 1/c.

Albo kup sobie wage szalkową i poeksperymentuj z podkladkami :-)


J.

[Simplest]

E*dt = kumulacja .

potem można to uśrednić:

int Edt / T = E_średnia w czasie T.

.........
albo jednostki:
J = kg m2/s2,

zatem J*s = kg m^2/s =
prędkość polowa x masa, czyli moment pędu.

Kwantowa:
E = hf

czyli tu tylko odwracamy sprawę:

Polowa / T = Energia...

h = akcja.

a w praktyce to jest właśnie ta kumulacyjna średnia po czasie 1/f. :)

[Krzysztof]

Mało maślane - nadal E * Δt = h * n
i wychodzi we wzorku de Broglie`a, że zużycie energii ΔE w czasie zależy od λ.
Ale λ jest związana z T, a nie z t, co dla głębokich myślicieli nie stanowiło problemu -
zamiast h Dirac wprowadził h kreślone - i czas linearny stał się czasem kołowym,
a przemieszczenie momentem.
Oczywista, że dla matołków nie rozumiejących II zasady jest ganz egal: przemieszczenie,
czy moment siły, ale kG*m jest pracą (P * l) i l nie jest ramieniem siły lecz przemieszczeniem
i kierunek przemieszczenia ma być zgodny z kierunkiem działania siły.

Toteż następne pytanie do specjalistów MK:
jak wyobrażają sobie ramię momentu pędu?
Przecież mv i l są współliniowe.

> czyli tu tylko odwracamy sprawę:
>
> Polowa / T = Energia...
>
> h = akcja.

A jaki kierunek akcji?
Przecież we wzorku h = J*s, J jest skalarem.

[Simplest]

środa, 17 stycznia 2024 o 11:14:40 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

polowa jest wektorem, czy skalarem...
to raczej nie ma znaczenia:

wyobraźmy sobie jak wygląda jonizacja atomu,
czyli wyrwanie elektronu, z wodoru powiedzmy:

leci ten foton o energii 13.6eV lub większej,
wali i to wylatuje... hehe!

nie. to działa inaczej: leci fala o energii hf, czyli o długości l = c/f = 92 nm chyba.

137 razy dłuższa od średnicy atomu...


i ta fala ma tam to swoje pole elektryczne, niech będzie K...
i to ma swój kierunek,
więc gdy wpadnie w ten atom - pomiędzy e i p,
wtedy tam jest siła: F=eK,

która wyrywa ten elektron... zwyczajnie;

tylko że to musi być zsynchronizowane, bo elektron tam krąży sobie,
a fala ma kierunek K ustalony, więc nie może być zbyt długa,
bo wtedy elektron obleci 180 dookoła, i teraz sytuacja się zmieni:
to K teraz działa już w przeciwnym kierunku - ściska zamiast rozrywać!


To tak jak z Księżycem:
on się oddala, no bo siła pływowa go ciągnie do przodu... a wtedy on przyspiesza... itd.

A co byłoby gdyby jakaś siła hamowała Księżyc, zamiast przyspieszać? :)

[Krzysztof]

No popatrz, a szwajcarski zegarmistrz dostał Nobla za pracę wyjścia w efekcie fotoelektrycznym :-)
O ściskaniu nie wspomniał.

[J.F]

On Wed, 17 Jan 2024 02:14:39 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> wtorek, 16 stycznia 2024 o 18:40:56 UTC+1 Simplest napisał(a):
>> wtorek, 16 stycznia 2024 o 02:53:12 UTC+1 J.F napisał(a):
>>> On Mon, 15 Jan 2024 02:14:19 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>> > wtorek, 9 stycznia 2024 o 11:04:59 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
>>> >> Piękny wzorek de Broglie`a dla matołów nie rozumiejących, że w wielkościach
>>> >> podstawowych ilość ruchu p = m*l/t.
>>> >> m*l/t = h/λ
>>> >> Jak zwykle u głębokich myślicieli mamy pomieszanie wielkości dwóch ruchów:
>>> >> liniowego i falowego.
>>> >> v liniowa = Δl/Δt
>>> >> v falowa = λ/T
>>> >>
>>> >> Która wartość czasu funkcjonuje w tym wzorku, Δt czy T,
>>> >> bo wartości Δl i λ są wyrażone jawnie.
>>> >> K.
>>> >
>>> > cd.

>>> > Kwantowanie energii przed wykonaniem pracy jest działaniem
>>> > sobie a muzom, bo nie wiadomo jaka praca zostanie wykonana -
>>> > pełna, czy cząstkowa.
>>> >
>>> > I muzom mechaniki kwantowej wydaje się, że ominęli tę rafę wzorkiem:
>>> > E = h * f
>>> > który de facto jest wzorkiem na pracę, bo f = n/t, więc:
>>> > E * t = h * n
>>> Ale E to energia, czyli niejako praca.
>>> A E*t ... wiesz co to jest?

[...]

> Mało maślane - nadal E * Δt = h * n
> i wychodzi we wzorku de Broglie`a, że zużycie energii ΔE w czasie zależy od λ.
> Ale λ jest związana z T, a nie z t, co dla głębokich myślicieli nie stanowiło problemu -
> zamiast h Dirac wprowadził h kreślone - i czas linearny stał się czasem kołowym,
> a przemieszczenie momentem.

Ty jak zwykle masz jakies dziwaczne podejscie, którego pewnie nie
bedziesz potrafił uzasadnić. Ale

-we wzorku de Broglia jest pęd, a nie energia.

-jaka jest prędkosc tej fali? Taka, jak cząstki ?

-ładnie się to łaczyło w modelu Bohra, gdzie na obwodzie orbity
musiała być całkowita ilość (długości) fal ..

> Oczywista, że dla matołków nie rozumiejących II zasady jest ganz egal: przemieszczenie,
> czy moment siły, ale kG*m jest pracą (P * l) i l nie jest ramieniem siły lecz przemieszczeniem
> i kierunek przemieszczenia ma być zgodny z kierunkiem działania siły.

A jak jest prostopadły, to mamy moment siły, nadal w kG*m, które
jednak już nie są pracą ..

> Toteż następne pytanie do specjalistów MK:
> jak wyobrażają sobie ramię momentu pędu?

A dlaczego MK? To klasyka jeszcze ...

> Przecież mv i l są współliniowe.

Jak są współliniowe, to zero.
A jak nie są?

Stoisz sobie na chodniku. Obok auto przejezdza ... i ma pewien moment
pędu.
Względem ciebie, bo w względem innej osoby/punktu, to ma inny moment
pędu.
...

J.

[Krzysztof]

Tej relatywistycznej głupoty już nie odpuszczę - ramię siły to realne ciało stałe,
a nie zmienny promień wodzący w prędkości transwersalnej..
Inne głupoty wynikają z niezrozumienia różnicy między równością, a równoważnością,
kłania się niezrozumienie działania wagi szalkowej.

[J.F]

Jest prawo zachowania momentu pędu.
I obowiązuje zawsze, nawet jak rakieta leci prosto przez kosmos.

> Inne głupoty wynikają z niezrozumienia różnicy między równością, a równoważnością,
> kłania się niezrozumienie działania wagi szalkowej.

Tak tak, możesz wyjaśnić tę róznicę, pisemnie, najlepiej w nowym
wątku.

J.

[Krzysztof]

Sprawdziłeś? To prawo obowiązuje tylko przy ruchu bezwładnym.

> > Inne głupoty wynikają z niezrozumienia różnicy między równością, a równoważnością,
> > kłania się niezrozumienie działania wagi szalkowej.
> Tak tak, możesz wyjaśnić tę róznicę, pisemnie, najlepiej w nowym
> wątku.

A w czym ci ten wątek przeszkadza?
Ponieważ z logiką i algebrą u ciebie krucho, to wyjaśnię ci per analogiam
w geometrii (niekoślawej) jednym zdaniem:
Równoważność to przystawanie i podobieństwo trójkątów.

>
> J.

[J.F]

Obowiązuje w układach inercjalnych !

Czyli jak obserwator nie ma przyspieszenia i sie nie obraca,
to obserwowana rakieta bez silnika zachowuje moment pędu, z silnikiem
... też zachowuje, ale wspólnie z gazami wylotowymi,
dwie rakiety tez zachowują, jak sie zderzaja, to zachowują sumę,
jak sie holują na lince to tez zachowują sume.

Jak obok jest gwiazda z planetą, to też zachowują sumę itd.

>>> Inne głupoty wynikają z niezrozumienia różnicy między równością, a równoważnością,
>>> kłania się niezrozumienie działania wagi szalkowej.
>> Tak tak, możesz wyjaśnić tę róznicę, pisemnie, najlepiej w nowym
>> wątku.
> A w czym ci ten wątek przeszkadza?

Bedziesz bałagan wprowadzał.

> Ponieważ z logiką i algebrą u ciebie krucho, to wyjaśnię ci per analogiam
> w geometrii (niekoślawej) jednym zdaniem:
> Równoważność to przystawanie i podobieństwo trójkątów.

Nie rozumiem.

Ale to o matematyce piszesz, czy o wadze szalkowej?

J.

[Krzysztof]

Przecież to jest tym samym ruch bezwładny oznacza brak siły.
Po prostu nie dochodzi, że masie m w ruchu postępowym odpowiada
moment inercji mr^2 w ruchu obrotowym i żaden obserwator
lub jego stan nie mają tu nic do rzeczy.

> Czyli jak obserwator nie ma przyspieszenia i sie nie obraca,
> to obserwowana rakieta bez silnika zachowuje moment pędu, z silnikiem
> ... też zachowuje, ale wspólnie z gazami wylotowymi,
> dwie rakiety tez zachowują, jak sie zderzaja, to zachowują sumę,
> jak sie holują na lince to tez zachowują sume.
>
> Jak obok jest gwiazda z planetą, to też zachowują sumę itd.
> >>> Inne głupoty wynikają z niezrozumienia różnicy między równością, a równoważnością,
> >>> kłania się niezrozumienie działania wagi szalkowej.
> >> Tak tak, możesz wyjaśnić tę róznicę, pisemnie, najlepiej w nowym
> >> wątku.
> > A w czym ci ten wątek przeszkadza?
> Bedziesz bałagan wprowadzał.
> > Ponieważ z logiką i algebrą u ciebie krucho, to wyjaśnię ci per analogiam
> > w geometrii (niekoślawej) jednym zdaniem:
> > Równoważność to przystawanie i podobieństwo trójkątów.
> Nie rozumiem.

Przecież wiem :-)

[Simplest]

Kręt jest zachowany zawsze.

Gdy nie ma sił, wtedy z automatu,
a gdy są siły - momenty siły, wtedy to jest sumarycznie zachowane,

np. gdy rozkręcasz karuzelę, wtedy tam cała Ziemia kontruje,
czyli się rozkręca troszeczkę i przeciwnie:

L_karuzela + L_ziemia = const.

zmiana krętu, czyli ten moment siły, to tylko taka jedna strona medalu... :)

[Krzysztof]

piątek, 19 stycznia 2024 o 16:34:45 UTC+1 Simplest napisał(a):

I o ten "automat" chodzi - nie ma siły, to obroty są bezwładne i moment pędu jest const,
przecież nie powiesz, że Ziemią kręci jakaś siła.
Gdy działa siła, to:
P = m * r * ω/dt
a moment siły M = P * l = m * r^2 * dω/dt
Gdy prędkość kątowa jest stała w obrotach bezwładnych, to moment pędu σ
jest też stały - momentem siły jest prędkość jego zmiany:
M = dσ/dt = I * dω/dt

[J.F]

Siły mogą być. Tylko "wewnętrzne w układzie", znawco dynamiki.

> Po prostu nie dochodzi, że masie m w ruchu postępowym odpowiada
> moment inercji mr^2 w ruchu obrotowym i żaden obserwator
> lub jego stan nie mają tu nic do rzeczy.

A to r to ile wynosi, w przypadku jak obok przelatuje rakieta?

>> Czyli jak obserwator nie ma przyspieszenia i sie nie obraca,
>> to obserwowana rakieta bez silnika zachowuje moment pędu, z silnikiem
>> ... też zachowuje, ale wspólnie z gazami wylotowymi,
>> dwie rakiety tez zachowują, jak sie zderzaja, to zachowują sumę,
>> jak sie holują na lince to tez zachowują sume.
>>
>> Jak obok jest gwiazda z planetą, to też zachowują sumę itd.

J.

[Krzysztof]

A jaka to długość "obok" znawco fizyki?
r jest zmienny jak to promień wodzący.

[J.F]

On Fri, 19 Jan 2024 10:09:35 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> piątek, 19 stycznia 2024 o 18:36:25 UTC+1 J.F napisał(a):
>> On Fri, 19 Jan 2024 06:35:20 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>> piątek, 19 stycznia 2024 o 14:35:58 UTC+1 J.F napisał(a):
>>>> On Thu, 18 Jan 2024 10:41:36 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>>>> czwartek, 18 stycznia 2024 o 17:55:55 UTC+1 J.F napisał(a):
>>>>>> On Thu, 18 Jan 2024 00:52:02 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>>>>>> środa, 17 stycznia 2024 o 20:50:47 UTC+1 J.F napisał(a):

>>>>>>>> [...]

Czyli od punktu odniesienia to rakiety?
A punkt odniesienia gdzie?

Gdziekolwiek, tam gdzie obserwator?
I moze sie poruszac ...

J.

[Krzysztof]

I kręcić głową stojąc, wodząc wzrokiem za obiektem..
W każdym przypadku wektor wodzący jest zmienny.

> J.

[Simplest]

piątek, 19 stycznia 2024 o 18:26:38 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

automat to geometria:

vxr = vrsinf = const dla prostoliniowego

---------------> v
| ..../
|../ f
|/
O

.........

a dla sił masz to ten moment siły,
ale plus reakcja - na punkt oparcia, z którego działasz,
więc to znowu się kasuje....

Finalizując: kręt kosmosu = 0.
bo to nie ma się względem czego kręcić, a rozkręcić nie może - z uwagi na akcja = reakcja.

[Krzysztof]

piątek, 19 stycznia 2024 o 21:21:34 UTC+1 Simplest napisał(a):

Hipoteza na wyrost zakładająca statyczny kosmos.
Podczas działania dynamicznego akcja =/= reakcji.

[Krzysztof]

Logika jest podstawą matematyki, a ty nie rozumiesz, że kwadrat logiczny
przedstawiający prawo transpozycji (znane już przez Arystotelesa) ma
przekątne nazywane równoważnością.
Ponieważ z logiką masz tak jak masz, to przykład geometryczny miał ci
pomóc w zrozumieniu działania wagi szalkowej w owej zagadce logicznej.
Przystawanie tr. zawiera zarówno równoważność, jak i równość;
(Podobieństwo - tylko równoważność)
Stany wagi szalkowej mogą wykazywać równowagę lub równoważności
przy nierównowadze.
Potrenuj najpierw nierównowagę I zważenia, gdy nie wiadomo na której
szalce jest grupa jest odważnikowa, a na której przedmiotowa (ta z fałszywą monetą)
Kwadrat praw transpozycji:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kwadrat_logiczny
Pierwszy ruch to przełożenie 2 monet na obu szalkach:
(równowaga wykluczona - możliwy brak zmiany (fałszywa m. pozostała na szalce)
lub zmiana równoważna (fałszywa m. została przeniesiona na 2 szalkę razem z prawdziwą).
Druga przekątna kwadratu.

> J.

[Krzysztof]

wtorek, 9 stycznia 2024 o 11:04:59 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
> Piękny wzorek de Broglie`a dla matołów nie rozumiejących, że w wielkościach
> podstawowych ilość ruchu p = m*l/t.
> m*l/t = h/λ
> Jak zwykle u głębokich myślicieli mamy pomieszanie wielkości dwóch ruchów:
> liniowego i falowego.
> v liniowa = Δl/Δt
> v falowa = λ/T
>
> Która wartość czasu funkcjonuje w tym wzorku, Δt czy T,
> bo wartości Δl i λ są wyrażone jawnie.
> K.

cd.

Po skumaniu się ze szwajcarskim bałwanem, de Broglie "zmodernizował" wzorek tytułowy:
λ = h/p * sqrt(1 - v^2/c^2)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Louis_de_Broglie
W przekształconej formie:
λ * γ = h/p
Kontrakcja staje się wydłużeniem - tak odwraca się kota ogonem.

[J.F]

On Sun, 21 Jan 2024 02:43:51 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> wtorek, 9 stycznia 2024 o 11:04:59 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
>> Piękny wzorek de Broglie`a dla matołów nie rozumiejących, że w wielkościach
>> podstawowych ilość ruchu p = m*l/t.
>> m*l/t = h/λ
>> Jak zwykle u głębokich myślicieli mamy pomieszanie wielkości dwóch ruchów:
>> liniowego i falowego.
>> v liniowa = Δl/Δt
>> v falowa = λ/T
>>
>> Która wartość czasu funkcjonuje w tym wzorku, Δt czy T,
>> bo wartości Δl i λ są wyrażone jawnie.

> Po skumaniu się ze szwajcarskim bałwanem, de Broglie "zmodernizował" wzorek tytułowy:
> λ = h/p * sqrt(1 - v^2/c^2)
> https://pl.wikipedia.org/wiki/Louis_de_Broglie
> W przekształconej formie:
> λ * γ = h/p
> Kontrakcja staje się wydłużeniem - tak odwraca się kota ogonem.

To teraz sprawdzic jak to naprawde wygląda.
W koncu elektrony interferują, a prędkosci mogą mieć przyświetlne.

Ale ale - w TW pęd p to nie jest mv

J.

[J.F]

On Sat, 20 Jan 2024 04:41:44 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> piątek, 19 stycznia 2024 o 14:35:58 UTC+1 J.F napisał(a):
>> On Thu, 18 Jan 2024 10:41:36 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>> czwartek, 18 stycznia 2024 o 17:55:55 UTC+1 J.F napisał(a):
>>>> On Thu, 18 Jan 2024 00:52:02 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
>>>>> środa, 17 stycznia 2024 o 20:50:47 UTC+1 J.F napisał(a):
>>>>>> On Wed, 17 Jan 2024 02:14:39 -0800 (PST), Krzysztof wrote:

>>>>>> [...]

Chłopie ty cos znowu pierdolisz.
Nie potrafisz zdefiniować co to jest z/ważenie, nie potrafisz wyszukać
fałszywej monety spośród 13 w jednym ważeniu, a ja potrafię,
nie potrafisz zastosować logiki do ważenia monet, najwyrażniej nie
rozumiesz o co chodzi z tym kwadratem logicznym.
Długo by wymieniać.

J.

[Krzysztof]

A co? Taka twoja logika: ilość ruchu nie jest ilością ruchu.

>
> J.

[Krzysztof]

Nie rozśmieszaj - jakoś nie widziałem tego algorytmu,
ale oczywiście jest to możliwe, jeśli ślepym trafem odstawisz fałszywą,
a na szalkach masz równowagę 6 i 6.

> nie potrafisz zastosować logiki do ważenia monet, najwyrażniej nie
> rozumiesz o co chodzi z tym kwadratem logicznym.

No i co, potrenowałeś nierównowagę w I ważeniu?
Chyba tak, bo skąd to zacietrzewienie?

> Długo by wymieniać.
>
> J.

[Krzysztof]

I cd.
"Strzeżcie się fałszowania wiedzy - jest to o wiele groźniejsze niż ignorancja" G. B. Shaw

I przykro to stwierdzić, ale cała współczesna teoria względności jest wynikiem fałszerstwa:
sprowadzeniem ruchów na trzech kierunkach do ruchu prostoliniowego, trójkąta do linii
poprzez wprowadzenie współczynnika gamma – jest to fałszerstwo geometryczno - kinematyczne.
Ten współczynnik jest stosunkiem przeciwprostokątnej do dłuższej przyprostokątnej:
geometrycznie - jest to keplerowski stosunek ϕ : sqrt ϕ
kinematycznie - c : sqrt(c^2 – v^2) ---> 1/sqrt(1 – v^2/c^2) = γ
Kierunek prędkości względnej c` = sqrt(c^2 – v^2) jest prostopadły do kierunku v,
podobnie jak keplerowskie sqrt ϕ jest prostopadłe do 1.

Fałszerstwo polega na odwróceniu kota ogonem – zamiast keplerowskiej v = 1
relatywa przyjmuje c = 1, co jest oczywistą głupotą i przekrętem przy różnej v < c,
gdyż wersor v nie może być < 1.
Nie dziwota, że wychodzą im potem koślawe trójkąty prostokątne.

[Simplest]

piątek, 19 stycznia 2024 o 22:59:23 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

> > Finalizując: kręt kosmosu = 0.
> > bo to nie ma się względem czego kręcić, a rozkręcić nie może - z uwagi na akcja = reakcja.
> Hipoteza na wyrost zakładająca statyczny kosmos.

Jest statyczny, w sensie że nie zmienia się w czasie,
wbrew hipotezom o BB - ekspansja, itp.... nonsensy.

np. ten Hel w ilości 25% co obecnie jest obserwowane (ponoć, bo gwarancji nie ma: być może to wyliczyli z BB).

> Podczas działania dynamicznego akcja =/= reakcji.

a niby kiedy jest spełniona?

Przecież to jest podstawa: zasada III Newtona, a nie jakieś tam prawo empiryczne.

gdyby akcja <> od reakcji, wtedy miałbyś perpetuum mobile, i te sprawy.

Nie wiem co tu kombinujesz...

[Simplest]

poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 13:03:30 UTC+1 J.F napisał(a):

co za pierdoły opowiadasz:
nie da rady z 13 wykryć jednej jednym ważeniem..

tam chyba z 4 potrzeba - binarnie jakoś to idzie.

[Simplest]

poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 17:03:56 UTC+1 Simplest napisał(a):
> piątek, 19 stycznia 2024 o 22:59:23 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
>
> > > Finalizując: kręt kosmosu = 0.
> > > bo to nie ma się względem czego kręcić, a rozkręcić nie może - z uwagi na akcja = reakcja.
> > Hipoteza na wyrost zakładająca statyczny kosmos.
> Jest statyczny, w sensie że nie zmienia się w czasie,
> wbrew hipotezom o BB - ekspansja, itp.... nonsensy.
>
> np. ten Hel w ilości 25% co obecnie jest obserwowane (ponoć, bo gwarancji nie ma: być może to wyliczyli z BB).

a zapomniałem:

i te 25% helu jest, no i to tyle tego było zawsze, i tak pozostanie -
bo to jest element równowagi kosmosu - tak musi być.

[Krzysztof]

poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 17:03:56 UTC+1 Simplest napisał(a):

> piątek, 19 stycznia 2024 o 22:59:23 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
>
> > > Finalizując: kręt kosmosu = 0.
> > > bo to nie ma się względem czego kręcić, a rozkręcić nie może - z uwagi na akcja = reakcja.
> > Hipoteza na wyrost zakładająca statyczny kosmos.
> Jest statyczny, w sensie że nie zmienia się w czasie,
> wbrew hipotezom o BB - ekspansja, itp.... nonsensy.
>
> np. ten Hel w ilości 25% co obecnie jest obserwowane (ponoć, bo gwarancji nie ma: być może to wyliczyli z BB).
> > Podczas działania dynamicznego akcja =/= reakcji.
> a niby kiedy jest spełniona?

W czasie zmiany ruchu; akcja = reakcji po jego zakończeniu.

> Przecież to jest podstawa: zasada III Newtona, a nie jakieś tam prawo empiryczne.

Dlatego jest III - nie można statyki utożsamiać z dynamiką.
Statyka to uproszczenie zakładające minimalne działanie
w długim okresie lub opis ruchu po jego zakończeniu
gdy znany jest czas działania siły i nie bez powodu Newton
oddzielił tę zasadę od II.
Np. budowla osiada z powodu relaksacji naprężeń w podłożu,
z tego samego powodu wydłuża się twój pasek do spodni, itp.,
ale ile czasu będzie to trwało nie wiadomo, więc trudno mówić
o zakończeniu ruchu.
A relaksacja w funkcji czasu ma bardziej skomplikowany opis
niż F = - F, choć nie uwzględnia się w nim siły inercji, która działa
w krótkim czasie.

>
> gdyby akcja <> od reakcji, wtedy miałbyś perpetuum mobile, i te sprawy.
>
> Nie wiem co tu kombinujesz...

Po prostu wiem, co fizyk Newton miał na myśli i taktownie to podaję :-)
"Takt to sztuka wyrażania opinii bez robienia sobie wroga" [Newton]

[J.F]

pęd, bo "ilość ruchu" może zmylić, jest w STW innym wzorem zadany.

Można podawać cały wzór z masą spoczynkową m0, mozna twierdzic, że to
predkość*masa_relatywistyczna.

J.

[maluw...@gmail.com]

> > poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 12:15:16 UTC+1 J.F napisał(a):

> >> Ale ale - w TW pęd p to nie jest mv

A u Feynmana wzorek obowiązuje.
Pewnie, że łgarstwa skretyniałej bandy
religijnych maniaków nie zawsze dadzą
radę trzymać jednolity front.

[Krzysztof]

m(v) jest relatywistyczną głupotą, gdyż zmienia stałą grawitacyjną G.


>
> J.

[Simplest]

poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 18:25:15 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
> poniedziałek, 22 stycznia 2024 o 17:03:56 UTC+1 Simplest napisał(a):
> > piątek, 19 stycznia 2024 o 22:59:23 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
> >
> > > > Finalizując: kręt kosmosu = 0.
> > > > bo to nie ma się względem czego kręcić, a rozkręcić nie może - z uwagi na akcja = reakcja.
> > > Hipoteza na wyrost zakładająca statyczny kosmos.
> > Jest statyczny, w sensie że nie zmienia się w czasie,
> > wbrew hipotezom o BB - ekspansja, itp.... nonsensy.
> >
> > np. ten Hel w ilości 25% co obecnie jest obserwowane (ponoć, bo gwarancji nie ma: być może to wyliczyli z BB).
> > > Podczas działania dynamicznego akcja =/= reakcji.
> > a niby kiedy jest spełniona?
> W czasie zmiany ruchu; akcja = reakcji po jego zakończeniu.

a co to ma za znaczenie?

Kombinujesz jak ci od kwantowej: że tam jest jakieś: dp*dx < h,

więc w dowolnym momencie dp może wylecieć w nieskończoność,
bo dla mały dx, będzie to nadal zachowane: oo*0 = 17...

> > Przecież to jest podstawa: zasada III Newtona, a nie jakieś tam prawo empiryczne.
> Dlatego jest III - nie można statyki utożsamiać z dynamiką.
> Statyka to uproszczenie zakładające minimalne działanie
> w długim okresie lub opis ruchu po jego zakończeniu
> gdy znany jest czas działania siły i nie bez powodu Newton
> oddzielił tę zasadę od II.
> Np. budowla osiada z powodu relaksacji naprężeń w podłożu,
> z tego samego powodu wydłuża się twój pasek do spodni, itp.,
> ale ile czasu będzie to trwało nie wiadomo, więc trudno mówić
> o zakończeniu ruchu.
> A relaksacja w funkcji czasu ma bardziej skomplikowany opis
> niż F = - F, choć nie uwzględnia się w nim siły inercji, która działa
> w krótkim czasie.

To jest oddzielone od II, bo tu chodzi o coś innego:
akcja = reakcja dotyczy dwóch ciał, a nie jednego.

... w sumie to jest zasada zachowania energii, tyle że inaczej zapisana:

F = gradE,

co dla dwóch ciał, czy dowolnej liczby: F1 + F2 + ... Fn = 0, po prostu,
no bo E = const przecież i dE/dt = 0

niech grad E = dE/dr, no to wtedy r = vt, czy coś tam, więc to można przewalić...
w każdym razie to jest to samo.

Natomiast I i II zasada są jednym i tym samy:

F = am, no to każdy jełop zgadnie że dla a = 0 mamy F = 0,
no ale:
a = dv/dt, zatem dla a = 0:

dv/dt = 0 => v = const.
czyli I zasada.

> > gdyby akcja <> od reakcji, wtedy miałbyś perpetuum mobile, i te sprawy.
> >
> > Nie wiem co tu kombinujesz...
> Po prostu wiem, co fizyk Newton miał na myśli i taktownie to podaję :-)
> "Takt to sztuka wyrażania opinii bez robienia sobie wroga" [Newton]

Coś przekombinowałeś - podobnie jak Łagiewka,
no i ci od kwantowych, a i relatywiści też się pomylili no i błądzą do dziś.

A ten motyw Łagiewki bardzo łatwo wytłumaczyć... wbrew pozorom, no bo to faktycznie działa. :)

[Krzysztof]

wtorek, 23 stycznia 2024 o 17:05:57 UTC+1 Simplest napisał(a):

Ale nie F = d(mv)/dt, bo ten wzorek lansuje relatywa.
I każdy "jełop" włącznie z mną widzi przekręt:
przy v = const zmienną wychodzi masa
Co na to Feynman:
"Impuls jak poprzednio jest równy mv, ale teraz:
p = mv = mo*v * γ
To są zasady Newtona w zapisie Einsteina.
Przy tej zmianie, jeśli akcja i reakcja są równe jak poprzednio
(MOŻE NIE W KAŻDYM MOMENCIE, ALE PRZYNAJMNIEJ PO UŚREDNIENIU
W CZASIE – podkreśl. moje), to tak samo jak wcześniej impuls powinien być zachowany,
ale zachowana wielkość nie jest starym wyrażeniem mv ze stałą masą m,
a powyższym p = mv = mo*v * γ, ze zmienną masą.
Przy takiej zmianie wzoru na impuls będzie on zachowany”.

Zgodnie z tradycją krętactwa w terminologii pęd, ilość ruchu ma nazwę impulsu,
choć normalny fizyk impulsem nazywa impuls siły, ale nie w tym rzecz: ten Feynman
akcję i reakcję uśrednia w czasie, co implikuje Δt i koniec akcji; przynajmniej tyle sensu
w tym zawracaniu głowy.
Lansowany wzorek przy v = const ma formę:
F = vdm/dt i nie ma nic wspólnego z newtonowskim F = mdv/dt,
gdyż dm/dt nie jest przyspieszeniem a.

[Simplest]

p = mv, tu jest dokładnie to samo i pozostanie na zawsze.

jedynie ta masa m, nie jest stała:

m = m0 * gamma,

bo masa = energia... no i tyle.

sam ten wzrost masy, nie dotyczy grawitacji,
bo to nie jest masa własna samych tych cząstek - protonów, lecz coś innego.

to jest coś w tym stylu:
m0 + Ek/c^2,

czyli cząstka w ruchu robi jakieś zburzenia - tego eteru zapewne,
co się wlecze z nią razem i robi masywne wrażenie. :)

Coś jak okręty: gdy okręt płynie, wtedy wlecze za sobą tę wodę... im szybciej tym więcej,,,
i wtedy ma dużą bezwładność - trudno to zatrzymać.

[Krzysztof]

wtorek, 23 stycznia 2024 o 20:05:27 UTC+1 Simplest napisał(a):

Nie, bo energia nie jest wielkością podstawową w mechanice, tę rolę pełni masa.
Wielkości podstawowe są tylko cztery - siła, masa, długość, czas;
wszystkie inne to pochodne.

[J.F]

A juz nie ciężar?

Wydaje się w miarę sensownie, ale ... zdefiniuj co to są wielkosci
podstawowe, a co pochodne.

J.

[J.F]

No i dlatego preferuje się wersje

p = m0*v/sqrt(1-v^2/c^2)


J.

[Krzysztof]

Po co, skoro nie wiesz, ze ciężar jest silą.

[Krzysztof]

To jest preferencja fizyka-idioty, jak słusznie nazywa Maciej takich matołów.

[J.F]

> Po co, skoro nie wiesz, ze ciężar jest silą.

Siła sile nierówna, ale ciekawi mnie, dlaczego pewne wielkości nie są
podstawowe. Tzn twoje kryteria mnie interesują :-)

A prędkość? przyśpieszenie?


J.

[maluw...@gmail.com]

On Wednesday 24 January 2024 at 12:25:52 UTC+1, J.F wrote:

> > Po co, skoro nie wiesz, ze ciężar jest silą.
> Siła sile nierówna, ale ciekawi mnie, dlaczego pewne wielkości nie są

Ciężar - siłą? Twój kurzy móżdżek jest skażony
zdroworozsądkowymi przesądami, dawno
obalonymi przez jednego ochujałego pojeba.
Otrząśnij się i walcz.

[Krzysztof]

On po prostu nie rozumie związku między dwoma układami:
ciężarowym (technicznym) i fizycznym (masowym);
zresztą jego guru również.

[Simplest]

wtorek, 23 stycznia 2024 o 21:00:25 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

energia, odległość i czas wystarczą.

f = grad E itd.

w polowej wersji operujemy gęstościami:
gęstość energii, gęstość siły, gęstość pędu itd.

siła jest w zasadzie nieokreślona w płynach,
bo tam są te gęstości, stresy, itp. a nie siły wprost -

ale możesz sobie to wyliczać - z gradientów... tak dla zabawy chyba. :)

[J.F]

To ty nie rozumiesz, ze Maciek pije do tego, ze to nie jest żaden
ciężar, tylko zakrzywienie czasoprzestrzeni.

I dobrze pije, ale na ciebie to za duzo by było.

J.

[Krzysztof]

środa, 24 stycznia 2024 o 16:47:00 UTC+1 Simplest napisał(a):

Nie wystarczą, bo moduł gradientu charakteryzuje szybkość a nie prędkość
i jest on zmienny w polu niejednorodnym.
W polu jednorodnym nie ma żadnej f, bo grad jest const. na całej odległości,
gdyż natężenie pola jest również const.

[Krzysztof]

Nie rozśmieszaj, ta wasza "czasoprzestrzeń" to statyczny idiotyzm
którego komentowanie wymaga zakrzywionego umysłu.

[Simplest]

przecież mowa o gradiencie a nie module.

> W polu jednorodnym nie ma żadnej f, bo grad jest const. na całej odległości,
> gdyż natężenie pola jest również const.

abstrakcyjne, ale i dobrze: f=0, więc nie ma tu żadnych sił, zmian = czysta próżnia.

[J.F]

On Wed, 24 Jan 2024 09:43:44 -0800 (PST), Krzysztof wrote:
> środa, 24 stycznia 2024 o 16:47:00 UTC+1 Simplest napisał(a):
>> wtorek, 23 stycznia 2024 o 21:00:25 UTC+1 Krzysztof napisał(a):
>>> wtorek, 23 stycznia 2024 o 20:05:27 UTC+1 Simplest napisał(a):
>>> > wtorek, 23 stycznia 2024 o 19:41:38 UTC+1 Krzysztof napisał(a):

[...]

>> energia, odległość i czas wystarczą.
>>
>> f = grad E itd.
>
> Nie wystarczą, bo moduł gradientu charakteryzuje szybkość a nie prędkość
> i jest on zmienny w polu niejednorodnym.
> W polu jednorodnym nie ma żadnej f, bo grad jest const. na całej odległości,
> gdyż natężenie pola jest również const.

O gradientach też nie masz pojęcia.

Czy tylko o energii potencjalnej?


J.

[Krzysztof]

środa, 24 stycznia 2024 o 20:43:27 UTC+1 Simplest napisał(a):

"Krok" może być długi lub krótki.

> > W polu jednorodnym nie ma żadnej f, bo grad jest const. na całej odległości,
> > gdyż natężenie pola jest również const.
> abstrakcyjne, ale i dobrze: f=0, więc nie ma tu żadnych sił, zmian = czysta próżnia.

Brak masy nie oznacza braku siły; v. pole siłowe miedzy okładkami kondensatora.