entorzednosc
Stefan Sokolowski
usłyszałem, że coś tam jest sprawą _entorzędną_. Chyba szło o to, że
* nie pierwszorzędną,
* i nie drugorzędną,
* a także nie trzeciorzędną,
* nawet nie czwartorzędną,
tylko jeszcze mniej istotną.
Zwykle w liczeniu rzędności ludzie nie sięgają poza liczebnik 4, nie ma
spraw ,,piątorzędnych'' (chociaż dałoby się to zrozumieć). Ale autorka
w/w wypowiedzi była tak bardzo zaangażowana emocjonalnie w nieistotność
omawianej sprawy, że czwartorzędność już jej nie wystarczała.
Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
nieskończonorzędna.
- Stefan
--
Stefan Sokolowski, Gdansk
http://www.ipipan.gda.pl/~stefan/oswiadczenie_antylustracyjne.html
Stefan Sokolowski
frazeologii. Mianowicie od dawna nie słyszałem, żeby prokurator komuś
_postawił zarzuty_, zawsze ten ktoś _usłyszał zarzuty_.
Jarosław Sokołowski
> Odnotujmy nowy polski liczebnik. Otóż w Radiu TOK FM właśnie
> usłyszałem, że coś tam jest sprawą _entorzędną_. Chyba szło o to, że
> * nie pierwszorzędną,
> * i nie drugorzędną,
> * a także nie trzeciorzędną,
> * nawet nie czwartorzędną,
> tylko jeszcze mniej istotną.
>
> Zwykle w liczeniu rzędności ludzie nie sięgają poza liczebnik 4, nie ma
> spraw ,,piątorzędnych'' (chociaż dałoby się to zrozumieć). Ale autorka
> w/w wypowiedzi była tak bardzo zaangażowana emocjonalnie w nieistotność
> omawianej sprawy, że czwartorzędność już jej nie wystarczała.
>
> Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
> maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
> nieskończonorzędna.
A może jest tylko synonimem nieokreśloności, czyli tak jak być powinno?
Ta sprawa była nieokreślonorzędna, bowiem jest kilka spraw (tak z osiem
na przykład), nie pierwszo- i nie drugorzędnych, a nie wiadomo która
ważniejsza i za którą się brać najpierw.
--
Jarek
Stefan Sokolowski
> Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
> maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
> nieskończonorzędna.
Jarosław Sokołowski:
> A może jest tylko synonimem nieokreśloności, czyli tak jak być powinno?
> Ta sprawa była nieokreślonorzędna, bowiem jest kilka spraw (tak z osiem
> na przykład), nie pierwszo- i nie drugorzędnych, a nie wiadomo która
> ważniejsza i za którą się brać najpierw.
Jej chodziło o nieistotność. Na to w każdym razie wskazywał kontekst.
MM
Użytkownik "Stefan Sokolowski"
<ste...@iisDELETE-THIS-ANTISPAM-JUNK.pwsz.elblag.pl> napisał w wiadomości
news:m3hc3jf...@iisDELETE-THIS-ANTISPAM-JUNK.pwsz.elblag.pl...
> Odnotujmy nowy polski liczebnik. Otóż w Radiu TOK FM właśnie
> usłyszałem, że coś tam jest sprawą _entorzędną_. Chyba szło o to, że
> * nie pierwszorzędną,
> * i nie drugorzędną,
> * a także nie trzeciorzędną,
> * nawet nie czwartorzędną,
> tylko jeszcze mniej istotną.
>
> >
> - Stefan
>
> Ale w takim razie powinno być n-rzędną. Mówiąc czy pisząc entorzędną, ktoś
> nie liczy się z jakimikolwiek zasadami, jakiegokolwiek języka...
Stefan Sokolowski
> Ale w takim razie powinno być n-rzędną. Mówiąc czy pisząc entorzędną,
> ktoś nie liczy się z jakimikolwiek zasadami, jakiegokolwiek języka...
???
Bierze się liczebnik _porządkowy_ i zamienia końcówkę na ,,-orzędny'':
pierwsz-y -- pierwsz-orzędny (nie ,,jedenrzędny'')
drug-i -- drug-orzędny (nie ,,dwarzędny'')
trzeć-i -- trzeć-orzędny (nie ,,trzyrzędny)''
czwart-y -- czwart-orzędny (nie ,,czteryrzędny'')
ent-y -- ent-orzędny (nie ,,enrzędny'')
Jakie zasady masz na myśli?
Jarosław Sokołowski
> Ja:
>> Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
>> maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
>> nieskończonorzędna.
>
> Jarosław Sokołowski:
>> A może jest tylko synonimem nieokreśloności, czyli tak jak być powinno?
>> Ta sprawa była nieokreślonorzędna, bowiem jest kilka spraw (tak z osiem
>> na przykład), nie pierwszo- i nie drugorzędnych, a nie wiadomo która
>> ważniejsza i za którą się brać najpierw.
>
> Jej chodziło o nieistotność. Na to w każdym razie wskazywał kontekst.
[Jej] wypowiedź była zacytowana bez kontekstu, nie wiedziałem więc o co
chodziło. Natomiast z kontekstu krytyki tej wypowiedzi, domysłiłem się,
że dotyczy ona, ta krytyka, tak ogólnie użycia zmiennej /n/ branej
liczebniczo w języku potocznym.
--
Jarek
vandenbudenmayer
> spraw ,,piątorzędnych'' (chociaż dałoby się to zrozumieć). Ale autorka
A siódmorzędny?
> w/w wypowiedzi była tak bardzo zaangażowana emocjonalnie w nieistotność
> omawianej sprawy, że czwartorzędność już jej nie wystarczała.
>
> Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
> maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
> nieskończonorzędna.
Potoczne wyrażenie językowe nie musi być dokładnym odzwierciedleniem
wyrażenia matematycznego. Jeśli mam n spraw do załatwienia, to dużo,
więcej niż mogę ogarnąć. a nie po prostu jakąś liczbę. Na tej samej
zasadzie funkcjonuje potocznie "czwarty wymiar".
vdb
--
LANGUAGE, n. The music with which we charm the serpents guarding
another's treasure. (Bierce)
Michal Przybylek
<ste...@iisdelete-this-antispam-junk.pwsz.elblag.pl> napisał(a):
> Odnotujmy nowy polski liczebnik. Otóż w Radiu TOK FM właśnie
> usłyszałem, że coś tam jest sprawą _entorzędną_. Chyba szło o to, że
> * nie pierwszorzędną,
> * i nie drugorzędną,
> * a także nie trzeciorzędną,
> * nawet nie czwartorzędną,
> tylko jeszcze mniej istotną.
>
> Zwykle w liczeniu rzędności ludzie nie sięgają poza liczebnik 4, nie ma
> spraw ,,piątorzędnych'' (chociaż dałoby się to zrozumieć). Ale autorka
> w/w wypowiedzi była tak bardzo zaangażowana emocjonalnie w nieistotność
> omawianej sprawy, że czwartorzędność już jej nie wystarczała.
>
> Dlatego sięgnęła do /n/, które dla niektórych absolwentów liceów z
> maturą bez matematyki jest synonimem nieskończoności: ta sprawa była
> nieskończonorzędna.
Ja tak sobie myślę, że nieskończoność w sprawach nieskończonorzędnych jest
_aktulna_, zaś w entorzędnych _potencjalna_ - tzn. tak naprawdę jej nie
ma, tylko bawimy się w diabelską grę: ,,istnieje takie n, że sprawa jest
n-tego rzędu''; jeżeli teraz nasz przeciwmówca powie: ,,Ach, to ja mam
sprawę mniejszej wagi, moja sprawa jest katorzędna'', my mu triumfalnie
odeprzemy: ,,Hola, hola, n = k+1''; gdyby jednak nasz przekormównik
powiedział, że ma sprawę nieskończonorzędną, niechybnie bylibyśmy z
miejsca przegrani.
--
Michał Przybyłek
Ikselka
> Aha, jeszcze jedna tokefemiczna przemiana języka, tym razem wjego
> frazeologii. Mianowicie od dawna nie słyszałem, żeby prokurator komuś
> _postawił zarzuty_, zawsze ten ktoś _usłyszał zarzuty_.
>
> - Stefan
Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
medea
> Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
Zajrzyj do słownika.
Ewa
Bbjk
> Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
Skąd te rewelacje?
SJP PWN twierdzi inaczej, warto sprawdzić, zanim się zacznie pouczać innych.
--
Basia
Ikselka
medea
> Którego?
Najlepiej języka polskiego.
Ewa
Ikselka
Ech, te dzisiejsze słowniki. Vox populi.
Jarosław Sokołowski
>> Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
>
> Skąd te rewelacje?
> SJP PWN twierdzi inaczej, warto sprawdzić,
> zanim się zacznie pouczać innych.
Może tu chodziło o tak zwane względy bezpieczeństwa?
Jak się zarzut postawi, to można go obalić. A taki
zarzut wysunięty powinien mieć większą stabilność.
Jarek
--
"Pan Marcin plecie androny!"
"Z czego plecie? Ano -- z łyka."
Taki andron upleciony
Jest podobny do koszyka.
medea
> Ech, te dzisiejsze słowniki. Vox populi.
A z którego roku masz swój słownik?
Mój jest dodrukiem wydania z lat 1978-81. Faktycznie dzisiejszy jak cholera.
Ewa
Ikselka
> Pani Basia napisała:
>
>>> Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
>>
>> Skąd te rewelacje?
>> SJP PWN twierdzi inaczej, warto sprawdzić,
>> zanim się zacznie pouczać innych.
>
> Może tu chodziło o tak zwane względy bezpieczeństwa?
> Jak się zarzut postawi, to można go obalić. A taki
> zarzut wysunięty powinien mieć większą stabilność.
>
> Jarek
Można go wycofać.
:->
Ikselka
> Ikselka pisze:
>
>> Ech, te dzisiejsze słowniki. Vox populi.
>
> A z którego roku masz swój słownik?
Słowniki poprawnej polszczyzny nie ujmują wszystkiego jednakowo i nie można
opierać się tylko na nich jeśli chodzi o poprawność językową. Ortograficzne
to co innego.
> Mój jest dodrukiem wydania z lat 1978-81. Faktycznie dzisiejszy jak cholera.
>
> Ewa
"Słownik wyrazów bliskoznacznych" 2009 - "skarżyć" - "wysuwać zarzuty". Nie
ma tu wcale "stawiania" zarzutów. Akurat ten mam pod ręką. Inne słowniki
podają tylko "stawiać zarzuty", a omijają formę rozwiniętą "stawiać kogoś
wobec zarzutu" i inne formy. Ciekawe, dlaczego. To chyba spore zubożenie.
Poza tym są rozbieżności natury redakcyjnej między słownikami - nie ufam
ślepo słownikom, sama przewaznie wiem, jak trzeba mówić. I zdecydowanie
wolę "postawić kogoś wobec zarzutu" niż "postawić zarzut komuś".
Postawić to można kabałę albo włosy na żel. Komuś. Nawet jeśli słownik
mówi, że można i zarzut. W języku prawniczym zarzuty się wysuwa, a stawia
kogoś przed sądem wobec zarzutu.
W języku potocznym zaś - zarzuca coś komuś po prostu.
medea
> Słowniki poprawnej polszczyzny nie ujmują wszystkiego jednakowo i nie można
> opierać się tylko na nich jeśli chodzi o poprawność językową. Ortograficzne
> to co innego.
A niby dlaczego ortograficzne jakoś się wyłamują?
> "Słownik wyrazów bliskoznacznych" 2009 - "skarżyć" - "wysuwać zarzuty". Nie
> ma tu wcale "stawiania" zarzutów.
Czyli jednak wierzysz "świeżynkom", czy nie?
> Akurat ten mam pod ręką. Inne słowniki
> podają tylko "stawiać zarzuty", a omijają formę rozwiniętą "stawiać kogoś
> wobec zarzutu" i inne formy. Ciekawe, dlaczego. To chyba spore zubożenie.
Ja, oprócz SJP Szymczaka, gdzie w przykładach jest po prostu "stawianie
zarzutów", mam jeszcze:
>>>Słownik Poprawnej Polszczyzny PWN 1981<<<
"Wysuwać, kierować przeciw komuś zarzuty. Wystąpić z zarzutem przeciw
komuś. Robić, _stawiać_ komuś zarzut. Stanąć pod zarzutem czegoś.
Spotkać się z zarzutem."
Żadne tam zubożenie, tylko bogactwo. Fakt, że Twojego "stawiania kogoś
wobec zarzutu" nie ma. _Staje_ się _przed_ sądem _pod_ zarzutem, a nie
_wobec_ zarzutu.
>>>Słownik typowych połączeń wyrazowych<<< Bańki, PWN 2007
m.in.:
"zarzuty stawiane komuś (jako pierwsze tego typu, wytłuszczone),
formułowane przeciw komuś, kierowane wysuwane."
> Poza tym są rozbieżności natury redakcyjnej między słownikami - nie ufam
> ślepo słownikom, sama przewaznie wiem, jak trzeba mówić.
To proponuję napisać swój słownik. ;>
> mówi, że można i zarzut. W języku prawniczym zarzuty się wysuwa, a stawia
> kogoś przed sądem wobec zarzutu.
> W języku potocznym zaś - zarzuca coś komuś po prostu.
Proszę o odpowiednie linki, ewentualnie skłonna jestem uwierzyć w
cytowania z podaniem bibliografii.
Ewa
Stefan Sokolowski
> W języku prawniczym zarzuty się wysuwa, a stawia kogoś przed sądem
> wobec zarzutu.
Nie jestem prawnikiem, więc muszę słuchać wiedzących lepiej...
Czy mogłabyś w takim razie pouczyć mnie, jak w języku prawniczym nazywa
się postawienie zarzutu, takie jak wspomniane w art.71, par.1 kpk
(dz.u. 1997 nr 89 poz. 555)?
Ikselka
> (...)
>> mówi, że można i zarzut. W języku prawniczym zarzuty się wysuwa, a stawia
>> kogoś przed sądem wobec zarzutu.
>> W języku potocznym zaś - zarzuca coś komuś po prostu.
>
> Proszę o odpowiednie linki, ewentualnie skłonna jestem uwierzyć w
> cytowania z podaniem bibliografii.
Pierwszy lepszy:
http://prawo.money.pl/orzecznictwo/sad-najwyzszy/wyrok;sn;izba;karna,ik,iv,kk,467,05,7185,orzeczenie.html
"(...)W grudniu 2005 r. kasację od
niego, w oparciu o art. 111 k.p.s.w,, w zakresie skazania za czyn z art. 65
§
1 k.k., wywiódł na niekorzyść Sylwestra P. Prokurator Generalny, wysuwa-
jąc zarzut obrazy art. 270 § 1 k.k., przez(...)"
Ikselka
> Ikselka:
>> W języku prawniczym zarzuty się wysuwa, a stawia kogoś przed sądem
>> wobec zarzutu.
>
> Nie jestem prawnikiem, więc muszę słuchać wiedzących lepiej...
>
> Czy mogłabyś w takim razie pouczyć mnie, jak w języku prawniczym nazywa
> się postawienie zarzutu, takie jak wspomniane w art.71, par.1 kpk
> (dz.u. 1997 nr 89 poz. 555)?
>
> - Stefan
Nie jestem prawnikiem, zapytaj prawnika o ten szczegół, natomiast obijam
się sporo wśród prawników i znam język, jakiego muszą używać.
medea
> Pierwszy lepszy:
> http://prawo.money.pl/orzecznictwo/sad-najwyzszy/wyrok;sn;izba;karna,ik,iv,kk,467,05,7185,orzeczenie.html
> "(...)W grudniu 2005 r. kasację od
> niego, w oparciu o art. 111 k.p.s.w,, w zakresie skazania za czyn z art. 65
> §
> 1 k.k., wywiódł na niekorzyść Sylwestra P. Prokurator Generalny, wysuwa-
> jąc zarzut obrazy art. 270 § 1 k.k., przez(...)"
No ale co? To ma być dowód na to, że ulubionym sposobem prawników jest
"wysuwanie zarzutów"??
No to proszę bardzo, z "Twojej" strony:
http://www.money.pl/inne/szukaj/?query=stawia+zarzuty&search=+OK+
Ewa
Jarosław Sokołowski
>>>> Zarzuty można wysuwać, a nie stawiać.
>>>
>>> Skąd te rewelacje?
>>> SJP PWN twierdzi inaczej, warto sprawdzić,
>>> zanim się zacznie pouczać innych.
>>
>> Może tu chodziło o tak zwane względy bezpieczeństwa?
>> Jak się zarzut postawi, to można go obalić. A taki
>> zarzut wysunięty powinien mieć większą stabilność.
>>
>> Jarek
>
> Można go wycofać.
>:->
A wsunąć? Wsunąć też można? Powinno dać readę.
--
Jarek
medea
> A wsunąć? Wsunąć też można? Powinno dać readę.
Odsunąć albo przesunąć na kogoś innego. :)
Ewa
Ikselka
Raczej odeprzeć. A trudno odeprzeć postawiony zarzut.
Stefan Sokolowski
> Nie jestem prawnikiem, zapytaj prawnika o ten szczegół, natomiast obijam
> się sporo wśród prawników i znam język, jakiego muszą używać.
Dlaczego mieliby do Ciebie mówić paragrafami? My, matematycy, też do
naszych dziewczyn nie mówimy rachunkiem predykatów...
medea
> My, matematycy, też do
> naszych dziewczyn nie mówimy rachunkiem predykatów...
Ależ dlaczego? To brzmi z nazwy tak ładnie i obiecująco! :)
Ewa
Stefan Sokolowski
> Może tu chodziło o tak zwane względy bezpieczeństwa?
> Jak się zarzut postawi, to można go obalić. A taki
> zarzut wysunięty powinien mieć większą stabilność.
Ikselka:
> Można go wycofać.
Koleżanka zręcznie ujęła to, co kolega tak celnie wysunął...
Hanna Burdon
> Jarosław Sokołowski:
>> Może tu chodziło o tak zwane względy bezpieczeństwa?
>> Jak się zarzut postawi, to można go obalić. A taki
>> zarzut wysunięty powinien mieć większą stabilność.
>
> Ikselka:
>> Można go wycofać.
>
> Koleżanka zręcznie ujęła to, co kolega tak celnie wysunął...
>
> - Stefan
PRHN, parsknęła Hania.
--
There is no sin but ignorance.
Ikselka
> Ikselka:
>> Nie jestem prawnikiem, zapytaj prawnika o ten szczegół, natomiast obijam
>> się sporo wśród prawników i znam język, jakiego muszą używać.
>
> Dlaczego mieliby do Ciebie mówić paragrafami? My, matematycy, też do
> naszych dziewczyn nie mówimy rachunkiem predykatów...
>
> - Stefan
Chyba, że się dwoje matematyków spotka. Lepiej się zrozumieją, niż
rozmawiając w zwykłym języku.
Jarosław Sokołowski
>>> Nie jestem prawnikiem, zapytaj prawnika o ten szczegół, natomiast
>>> obijam się sporo wśród prawników i znam język, jakiego muszą używać.
>>
>> Dlaczego mieliby do Ciebie mówić paragrafami? My, matematycy,
>> też do naszych dziewczyn nie mówimy rachunkiem predykatów...
>
> Chyba, że się dwoje matematyków spotka. Lepiej się zrozumieją, niż
> rozmawiając w zwykłym języku.
Dlaczego sobie Pani ze mnie kpi,
Cierpieniom moim niech nadejdzie kres,
Siła mojej miłości równa się \pi
Pomnożone przez
\sqrt{{2(P+Q)(l^2+a^2)+Gy^2}\over{g(2(P+Q)a+Cs)}}
-- Julian Tuwim
--
Jarek
bazyli4
Użytkownik "Ikselka" <iks...@gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:1p5bpombbk3f8$.vh7v6c81s3qm$.dlg@40tude.net...
> Nie jestem prawnikiem, zapytaj prawnika o ten szczegół, natomiast obijam
> się sporo wśród prawników i znam język, jakiego muszą używać.
Otóż nie muszą... ale jak debile... używają... czytając czasami orzeczenia
włos się na głowie jeży...
Pzdr
Paweł
Stefan Sokolowski
> Otóż nie muszą... ale jak debile... używają... czytając czasami
> orzeczenia włos się na głowie jeży...
Jeśli włos się jeży czytając, to może dam mojemu poczytać jakieś
orzeczenie? Niech by się w końcu zjeżył, a nie stale tak płasko i
płasko...