Bir Türk İsrail savaşı köpürtülüyor.
2 views
Skip to first unread message
Oraj Poyraz
Sep 13, 2025, 8:07:28 AMSep 13
to ozgur-...@googlegroups.com
İsrail yapıyor bunu.
Zannederim yavaş yavaş sıra geliyor.
Elbette sakın yanılmayın.
Düşman İsrail olsa da, esas tehlike onun yardakçısı ABD ve
batıdır.
Çünkü ipleri siyonist oligarşinin elindedir.
Düşünün bütün batılı liderleri, prensleri, karar alıcıları
kasetlemiş bunlar.
Virgin adalarındaki özel adasında konuk ettiği ve kasetlediği
kişilere bir bakın hele.
Donald Trump, Kevin Spacey, Bill Clinton, Alan Dershowitz ve
York Dükü Prens Andrew ve daha niceleri.
Tipik bir MOSSAD operasyonu.
Bizde isitfa ettirilen MHP milletvekilleri, Deniz Baykal'ı
hatırlayın.
Kasetlenen generalleri hatırlayın.
Fetöcülerin gücü de işte bu iki kavramdan geliyordu.
1) Fişleme.
2) Fişlenenlerin zaaflarına göre kasetleme ve dosyalama.
Ve ortak payanda olan bu teknik aslında kimin kimlerin öğrencisi olduğunu bize gösteriyor.
Oraj POYRAZ(0raj....@neomailbox.net / )
L2fSIJNoA0xfSNxA
ABD askeri nakliye uçakları İncirlik'ten, Kıbrıs Rum kesimindeki üslere sevkiyat yapıyor.
İsrail hava savunma ve demir kubbe sistemleri de Rum bolgesine sevk ediliyor.
Bu bir kuşatma ve İncirlik odakta.
https://x.com/i/status/1966561981474775425
--
- - - - - - - - - - - - - - - -
Uc turlu yalan vardir: Basit yalan, kuyruklu yalan ve istatistik.
~BENJAMIN DISRAELI~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Savas sanatinda stratejinin anlasilmazligi en onemli unsurdur. Durus belirsiz, hamleler belirsiz ongorulmez olunca, hamleye hazirlik yapmak imkansizdir. Bir komutani savasta yenilgiden uzak tutup, zafer kazandiran sey ongorulemeyen akilciligi ile izi algilanamayan hareket tarzidir.
~Sun Tzu~
- - - - - - - - - - - - - - - -
BABA NASIHATI …
. . . . . .
Gonul verip gonul gecme…
Ekmedigin yeri bicme…
Benden sana bir nasihat…
Tek basina raki icme?…
. . . . . .
Meze mezedir deyip secme…
Kavun peynirden vazgecme…
Benden sana bir nasihat?…
Cok yiyerek raki icme…
. . . . . .
Ickini zevkinle ic…
Baslamadan kahir etme?…
Benden sana bir nasihat?…
Bir sey kurup raki icme…
. . . . . .
Salataya itibar et?…
Meyveleri ihmal etme…
Benden sana bir nasihat…
Kizartmayla raki icme?…
. . . . . .
Aksamciysan beni dinle…
Keraheti geciktirme…
Benden sana bir nasihat…
Baslamadan corba icme?…
. . . . . .
Arkadasini iyice sec?…
Nuktedandan sakin gecme…
Benden sana bir nasihat…
Dertlilerle raki icme…
. . . . . .
Rakici der ki neseli ol…
Muhabbetsiz kisi secme?…
Benden sana bir nasihat…
Seftalisiz raki icme…
~HAYDI SEREFE?~
- - - - - - - - - - - - - - - -
berlin mektubu
…
dört gün sonra Moskova'dayım
Berlin günlük güneşlik,
Moskova'da bahar,
sen söyledin telefonda.
bu ayrılık da, hele şükür, bitiyor, dönüyorum.
ama içimde büyük ayrılığımızın gecesi,
içimde acısı bensizliğinin,
içimde yalnızlığın.
yalnızlık: anıların doyurmayan ekmeği
anıların çağrısı uzaklara: yalnızlık
belki üç ay, belki üç yıl,
yalnızlık gölgen olacak.
dört gün sonra Moskova'dayım
Moskova'da bahar,
sen söyledin telefonda.
~nazım hikmet~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Göze çarpan (belirgin) bir görünümde olma, hasmının ateşine maruz kalırsın.
~MURPHY KANUNLARINDAN
Murphy kanunları ilk olarak 1949 yılında Captain Ed Murphy tarafından Anything that can go wrong will go wrong yanlış gitme olasılığı bulunan bir şey, yanlış gider olarak emrindeki proje yöneticisi George Nicholsun yarattığı bazı durum ve tersliklerden mülhem olarak vazedilmiştir.
Zaman içinde pek çok kişi benzer terslikleri Murphy kanunu adı altında listeye eklemiş, kurallar anonim bir hal almıştır.
1917 doğumlu Edward A.Murphy Jr.ABD Hava Kuvvetlerinde 1949da roketler üzerine deney yapan mühendislerden biriydi.
İnsan üzerine ivmelenmenin etkilerini inceliyordu (USAF proje MX981).
Deneylerden biri pilot üzerinde 16 değişik noktaya akselometre takılması gerekiyordu.
Sensör bir yapıştırıcı ile ancak iki türlü takılabiliyordu ve birisi 16 sensörün tamamını da yanlış takmayı becerdi.
Bunun üzerine Murphy, daha sonra kanun olarak nitelendirilecek ilk söylemlerini bir basın toplantısında açıkladı.
Bir kaç ay içinde Murphynin Kanunları mühendislik sahasında çalışanlar arasında yayıldı ve 1958de de nihayet Websterin sözlüğüne girdi.~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Ayrı Odalar
Anne beni onayla ve daha çok sev, dersiniz..
Baba, beni önemse ve hep yanımda ol, dersiniz…
Bakın size yazdığım bir şeyi okuyacağım, can kulağıyla dinleyin… Okulda çok büyük bir başarı kazandım, bunun benim için ne kadar önemli olduğunu ne olur anlayın, dersiniz…
Hiç eksilmesin, hep artarak sürsün istersiniz…
Ama bir türlü istediğiniz olmaz. Onaylarmış görünürler, ama sadece görünürler… Sevmiş gibi yaparlar, ama bilirsiniz ki sevgileri istediğiniz kadar değildir… Önce yüceltir, önemser gibi görünürler, ama hiç beklemediğiniz da küçümserler. Hem de kalbinizin en savunmasız bir anında…
Yazdığınızı okurken ilgiliymiş gibi yapmaya çalışsalar da ilgisiz bakışlarla dinledikleri gözlerinizden kaçmaz…
O sırada akıllarından günlük, sıradan meseleler geçer, kazandığınız başarının onlar için gerçek bir anlamı olmadığını o kayıtsız bakışlarından anlarsınız…
Önce öperler, ama hiç ummadığınız bir anda öptükleri yerden kanatırlar sizi… Sonra yine kanattıkları yerleri öpmeye çalışırlar, acısı geçsin diye…
Sizi en çok sevdikleriniz yaralar… Hem de en derinden… Bu sızı hiç gitmez içinizden. Aradan yıllar geçmiş olsa bile sanki birkaç saat önce olmuş gibidir. Hiç, ama hiç unutamazsınız, silip atamazsınız içinizdeki o sızıyı…
İşte asıl benliğiniz budur… Hayatınızın geri kalan yıllarında sizi hiç beklemediğiniz bir anda ortaya çıkıp olmadık yerlere sürükleyebilecektir. Zamanını kollamaktadır, içten içe bunu çok iyi bilirsiniz, ama onu unutmaya çalışırsınız…
Bütün derdiniz onu gizleyip susturmaktır aslında. Kimseye göstermemektir. En derinlere itersiniz onu. Bu sızıyı en ürkütücü sırrınız gibi saklarsınız. Size en yakın olan insanlardan bile… Çünkü bilirsiniz ki, o sızı bir kez uyandı mı ne yapsanız onu dindiremeyeceksinizdir… Bir kere kendisini hatırlattığı zaman, ne zaman dineceğini asla bilemeyeceksinizdir, unutmak isteseniz de içten içe bilirsiniz bunu…
Bilirsiniz ki bu sızı ortaya çıkar çıkmaz körleşecek, bildiğiniz her şeyi unutacak, savunduğunuz her değer anlamını kaybedecek, o güne dek kazandığınız sandıklarınızın bir hiçten ibaret olduğunu göreceksinizdir… Ömrünüz sandığınız şey elinizden kaçacak, asıl yazgınız ortaya çıkacaktır… Yazgınız işte o en derinlerde sakladığınız yaralı ve sızılarla dolu benliğinizdir. En yasak bölgenizdir… Onu en alta gizlemek için birçok benlik edinirsiniz. Bu benlikleri hayranlıklarla, ilgilerle, başarılarla, kazandığınız imgelerle süsleyip gösterişli hale getirirsiniz ki, sizi tanıyan en altta yatanı görmesin, hep onlarla ilgilensin, onları gerçek sansın, onlara hayran olup bağlansın istersiniz…
İlişkiler yaşarsınız, beraberlikleriniz olur, kimseye, ama kimseye yeterince güvenmez, onu; o altta yatan yaralı benliğinizi elinizden geldiğince saklamaya çalışırsınız. Yaşadıklarınıza, ilişkilerinize karıştırmazsınız onu. Ne yaparsanız, ne söylerseniz, onsuz yaşar, onu hiç hesaba katmadan söylersiniz. Ondan habersizmiş gibi yaparsınız. İyisinizdir böyle, çok da yara almadan sürükleyip götürürsünüz hayatınızı… Her ilişki bir diğerini besler. İlişkilerde çoğu kez hayranlıkla seyrettiğiniz yüzünüzde o sızı yoktur. Kaybetmemiş kazanmışsınızdır. Hiç söylemediğiniz güzel ve anlamlı sözleri hayatınıza yeni girecek insana saklarken aynanızdaki yüzünüz bir bütündür… Ya da siz öyle görürsünüz…
Sonra hiç ummadığınız anda biri çıkar karşınıza… Ona da diğerlerine yaptığınız gibi yaparsınız. Süsleyip gösterişli hale getirdiğiniz benliklerinizle yaşamaya başlarsınız onunla… Çünkü daha önce kimselere güvenmediğiniz gibi ona da tam anlamıyla güvenemezsiniz… Başlarda güzeldir onun aynasında gördüğünüz yüzünüz. Bütündür… Eski ilişkinizden sakladığınız güzel ve anlamlı sözlerin onu etkilediğini hissettikçe daha da aydınlanır aynasındaki resminiz. Ona çocukların arkadaşlarına yeni aldıkları oyuncaklarını gösterir gibi o süslü ve daha önce başkaları tarafından hep onaylanmış benliklerinizi gösterip durursunuz…
Ama her şey yolunda gibi giderken birgün sizi artık eskisi gibi onaylamadığını, söylediklerinizi hayranlıkla dinlemediğini anlamaya başlarsınız. Hatta zaman zaman başlardaki onayının gizli bir onaysızlığa, hayranlığının sinsi bir küçümsemeye dönüştüğünü fark etmeye başlarsınız. Birçok insanı etkilediğini sandığınız oyuncaklarınızın onu etkilemediğini hissedersiniz… Onu büyülemek için söylediğiniz sözlerin sanki bir duvara çarpıp yine size geri döndüğünü ve her geri döndüğünde kanatsız ve kanı çekilmiş kuşlar gibi içinizdeki o çok gizli olan boşluğa birer birer düştüğünü görürsünüz… Tuhaf bir ürküntüyle sarsılır, ayaklarınızın altındaki zeminin usulca kaydığını anlarsınız. Aynasındaki fotoğrafınız çoktan gölgelenmeye başlamıştır. Sanki sizi sizden iyi bilen, ama sizin çok da tanımadığınız birisinin çocukluğunuzun arka bahçesinde, yeni alınmış ve o çok sevdiğiniz oyuncaklarınızı teker teker yaktığını görürsünüz… Oyuncaklarınızdan çıkan yanık kokusu çok eski ve hiç unutulmayan bir felaketin yaklaştığını hissettirir… Bu yaklaşan felaket hissi yangının arka bahçenize doğru ilerlediğini hatırlatır size… Artık aynasındaki yüzünüze bu yanık kokusu eşlik etmeye başlamıştır… Yüzünüz eskisi gibi tanıdık gelmemeye başlamıştır… Bir an önce buradan bir çıkış aramak ve bu ilişkiyi sonlandırmak istersiniz… Ama bir şey tutar sizi… Basiretiniz bağlanır. Giderayak yüzünüzü onun aynasında bir kez daha güzel, aydınlık ve bütün olarak görüp öyle çıkıp gitmek istersiniz bir başka aynaya… Yangın arka bahçeye sıçramadan ona güzel ve hep hayranlıkla anımsayacağı bir son hazırlamak istersiniz… Ve artık tek derdiniz onu bu güzel sona ikna etmekten başka birşey değildir… Ama hazırladığınız hiçbir veda şöleni onu etkilemez… Yangın içerlere, derinlere doğru hızla ilerlemeye başlamıştır. Artık ona gösterebileceğiniz hiçbir yeni oyuncağınız kalmamıştır… Her veda şöleni bir öncekinden daha gösterişsiz, bir öncekinden daha yoksul ve acınası olmuştur… Savunmalarınız birer birer onun gözünde anlamını yitirmiştir… Herşeyi öylece bırakıp gitmek, bırak beni artık, gitmek istiyorum, deseniz de bu ondan çok size inandırıcı gelmez. Ayrılıp gitmeye önce kendinizi ikna edemez olmuşsunuzdur… Beni bırak, bitsin artık bu ilişki, deseniz de, bu sözler ona çarpıp; beni böyle bırakma, beni onaylamadan, bana hayran olmadan, beni sevmeden bırakma, olarak yine size geri döner…
Bu artık kendinizi onun gözüyle görmeye başladığınızı gösterir ki kaçıp kurtulmanız için artık çok geçtir… Yıllardır herkesten sakladığınız o yaralı benliğiniz saklandığı yerden, artık birer külden ibaret olan benliklerinizin yanık kokuları arasından en üste çıkmıştır… Artık söz sizden çıkmıştır… Kaderinizin ipleri elinizden kaçmış yazgınızla savunmasız bir şekilde karşı karşıya kalmışsınızdır… Aynasındaki yüzünüz paramparçadır… Artık o aynadaki yüzünüze o çok eski sızılar olmadan bakamaz olmuşsunuzdur… O çok eski sızılar, sanki birkaç saat önce girmiş gibidir içinize… Sanki unuttuğunuzu sandığınız o çok eski zamanlarda değil de henüz şimdi yaralanmış gibisinizdir… Sanki hayata başladığınız yere sizi geri çağırmıştır o sızılar… O noktaya nasıl geldiğinizi anlamadan, karşınızdaki insandan tıpkı o yaralı çocukluğunuzdaki özleminiz gibi, sizi sonuna dek anlayıp benimsemesini beklersiniz..
Anne beni onayla ve daha çok sev, der gibi… Baba beni önemse ve hep yanımda ol, der gibi yaparsınız ne yapsanız… Ama ne deseniz, ne yapsanız hep eksik kalırsınız onun gözünde, hep yetersiz… İşte bu yüzden sizi birgün bırakıp gidecektir… Asıl bu korkunun altında yatar bir zamanlar onca korktuğunuz ölüm… Bu korkuyu yaşamamak için defalarca kendinizi yok etmek geçer aklınızdan… Ama tek birşey yüzünden kıyamazsınız kendinize, tek birşey: Onu bir daha göremeyecek olmak korkusu… Bu korku yüzünden her sızıya katlanırsınız, her acıya, her ayrılık endişesine…
O da tıpkı anneniz gibi yapar, babanız gibi davranır… Onaylamış gibi görünür, ama istediğiniz gibi onaylamaz. Seviyor gibi yapar, ama bu beklediğiniz o sevgi değildir. Önce yüceltir, ama hiç beklemediğiniz bir anda küçümsemeye başlar… Hem de kalbinizin en savunmasız anında… Söylediğiniz ya da yazdığınız birşeyi ilgiliymiş gibi dinler, ama içten içe ilgisizliğini hissedersiniz… Bir başarınızı anlatırken anlarsınız ki, o sırada aklından günlük, sıradan sorunlar geçer… Önce öper, ama hiç ummadığınız bir anda öptüğü yerden sizi kanatmaya başlar… Sonra kanattığı yerleri yeniden öpmeye çalışır, acınızı dindirmek için… İşte böyle anlarda ona hiç olmadığı kadar bağlanırsınız. Böyle anlarda sizi hiç beklemediğiniz zamanlarda kanattığı için bile ona minnet duymaya başlarsınız. Ne yaparsa yapsın, ne dersen desin, ne kadar incitirse incitsin, ama sonra gelip kanattığı yerleri öpsün, yeter ki neden olduğu acımı dindirsin, dersiniz…
Onun durmadan değişen yüzlerine, duygularına göre yaşamaya başlarsınız… Sizi incitip kanattıktan sonraki sarılmasına… Ansızın niye ve neden olduğunu bilemediğiniz öfkelenmesinden sonraki gülümseyişine… O dünyanızı karartan küçümsemesinden sonra size yıllar sonra güneşin doğuşu gibi gelen ilgi ve hayranlığa göre yaşamaya başlarsınız.. Artık ondan gelecek her şeye razı olursunuz. Bu yoğunluğun adı köleliktir. Gönüllü kölelik.
Peki, neden bir başkasına değil de ona karşı duyarsınız bu yoğunluğu, bu gönüllü köleliği… Neden başkaları sizin o süslü ve gösterişli benliklerinize hayranlıkla inanmış, sizi size doğrulamıştır da, neden onun aynasında seyrettiğiniz yüzünüz böyle paramparça, böyle yangınlar içindedir… Neden başkaları değil de o gelip dokunmuştur yıllardır herkesten sakladığınız o yaralı benliğinize… İşte bu çoğu kez derin bir sırdır. Çok zordur bu muammayı çözmek… Yüzü, yüzündeki garip bir ışık… Bakışlarındakieski bir esrar… Hangisinde, hangisinde saklıdır o size bile bir sır olan teslimiyetiniz, bilemezsiniz…
Karanlık bir ormandır insan. Ürkütücü ve çözülmez görünür… Uzaklardan gelen bir ışık gelir, bu ormanın içindeki inleyen bir hayvanın gözlerindeki acıyı parlatır. Bu kısacık parlayış anında ayakları kırılmış bir atın gözlerindeki derin acı sezilir. Atın acıyla inip kalkıyordur göğsü… O koca ormanın içinde bir başınadır… Sonra ışık kaybolur gider. Ama artık koca ormandan geriye o ayakları kırık atın gözleri kalır sadece aklınızda… Acıyla inip kalkan göğsü kalır… Sanki bütün o karanlık ormanın ruhu ayakları kırık atın acıyla bakan gözlerine doğru akıp durur… İşte o karanlıktan gözlere doğru akan yoğunluk aşkın ta kendisidir. Orman ne kadar karanlıksa bu akış o kadar hızlı olur…
Yani siz ne kadar karanlıkta kalmışsanız, o karanlıktan gözlerinize doğru akan yoğunluk o kadar acı ve o kadar güçlüdür…
İçinizdeki karanlık ormandan gözlerinize doğru akan bu yoğunluğun adı aşktır… Artık gözleriniz bir köle gibi bakmaya başlar… Bir efendiniz vardır artık, nereye baksanız onu görürsünüz… Gördüğünüz herşey ondan bir iz, bir soluk taşır.
O herkesten gizlediğiniz yaralı benliğiniz zincirlerinden kopmuş, sahip olduğunuz herşeyi ezip geçmiş, gelip gözlerinizi kaplamıştır… Gördüğünüz, dokunduğunuz, baktığınız herşeye o yaralı benliğinizin gözleriyle bakmaya, onun gözleriyle görmeye başlamışsınızdır… Dünya o yaralı benliğinizden ibarettir artık…
O güne dek bildiğiniz herşeyi unutmuşsuzdur… Yaşadığınız bu yoğunluk o güne dek taşıdığınız değerleri, inatla savunduğunuz doğruları bir anda unutturmuştur size…
Sahi, siz daha önce kim ve nasıl biriydiniz… Unutmuşsunuzdur…
Başkalarının görmediği, görüp de anlamadığı şeyleri görür ve hissedersiniz de, sizi asıl ilgilendiren, ilgilendirmesi gereken şeyleri bir türlü görüp hissedemezsiniz… Kimdir, aslında ne düşünür sizi bu hale sokan sevgili… Gerçekte sizin için ne düşünmektedir… Hayatla ve kendiyle ilgili ne hesapları, nasıl kaygıları vardır… Sizin sevginiz ona ne kadar geçmektedir… Sevginizin ondaki yansımaları nelerdir… Bunları bilmezsiniz de, dokunduğunuz ve gördüğünüz herşeyde onu hissettiğinizi, gördüğünüzü bilirsiniz…
Çünkü sizin için dünya odur… Ama onun dünyası bu dünyanın neresindedir, işte bunları asla bilemezsiniz… Siz hiçbir eve, hiçbir odaya, hiçbir yere sığmazsınız, ama onun kaç evi, kaç odası, sığınıp gizlendiği kaç yeri vardır, bilemezsiniz.
O sizi onaylayıp beğensin, hep yanınızda olsun ve hep sevsin diye ona içinizden geçen herşeyi eksiksiz anlatırsınız da, o size sizinle ve kendiyle ilgili düşündüklerini ne kadar anlatır, işte bunu asla bilemezsiniz…
Sizin onu sevdiğinizi herkes, bütün dünya bilsin istersiniz, onun sizi sevdiğinizi, o da seviyorsa nerede, hangi odada, kime ve ne şekilde söylediğini asla bilemezsiniz…
İşte bu eşitsiz bir ilişkidir… Siz köle, o efendidir… O sizin dünyanıza istediği an girebilir, ama siz onun dünyasına giremezsiniz… Sizin için onu sevdiğiniz dünya bir bütündür, ama onun dünyası evlere, odalara, gizlere, bilinmeyen yerlere bölünmüştür… Siz onu dünyanızda ararken, o kimbilir hangi evde, hangi odada, sizin hakkınızda kime ne söylemektedir ya da ne söylememektedir, işte bunu asla bilemezsiniz…
Siz onu öyle çok sevmişsinizdir ki, işte en çok bu yüzden onun sadece bir yönünü görürsünüz… Çünkü sevginiz o güne dek hayatın görünmeyen yanları hakkında olan bütün bilgilerinizi unutturmuştur size… Onu artık bu bilgilerle, bir zamanlar savunduğunuz değerler ve doğrularla değil, onu artık bu yaralı benliğinizle görürsünüz. Bu yüzden siz ne kadar haklı olsanız da, durmadan ona karşı suçlu ve ezik hissedersiniz kendinizi… Ne kadar büyükse onun boşluğu sevginiz o kadar eksiktir… Büyüdükçe onun boşluğu siz bu yüzden o kadar çok pişmanlık biriktirirsiniz, keşke onu daha çok sevseydim, diye…
Aslında kendisine güvenli bir kıyı arayan odur, ama siz onu böyle görmek istemediğiniz için onun için okyanuslara hep geç kaldığınızı hissedersiniz… Bu suçu, bu pişmanlığı, bu gecikmişliği sorgulatmak, biraz olsun temize çıkmak için bir mahkeme ararsanız, ama kimse böyle bir mahkemenin yerini bilmiyordur…
Siz onun için neleri göze aldıysanız ve alacaksanız, onun da sizin için aynı şeyleri göze aldığını ve alacağını hissedersiniz… Oysa o sizin sandığınızdan çok ayrı biridir. Bildiğiniz o yönünden başka bilmediğiniz birçok yönü, birçok yüzü, birçok odası vardır…
Sizin sevdiğiniz yanından başka bilmediğiniz ve bu sızılar içinde asla bilemeyeceğiniz yerleri vardır onun… Tamamen körleşmemek onu bütünüyle görmek için alttan alta bunu hissedersiniz de bu boşluğun adını tam olarak koyamazsınız… Bu boşluk onun gerçekliğidir… Ayaklarının yere bastığıdır; sizin gibi bu hayatın kurallarından hiç kopmayıp, aksine ona sımsıkı sarıldığıdır… Size istediklerinizi ancak hayatın bütün o bağlarından, bütün bu parçalanmışlığından, parasal ve gelecekle ilgili korkularından kurtulmuş biri verebilir, ama öyle biri değildir ki; işte bu yüzden onun sarıldığı yerlerden sizin o büyük yanılgınız başlar…
Aslında siz bir anlam, bir yüz, bir ışık, bir ruh diye bir boşluğu seviyorsunuzdur… Dopdolu diye sarıldığınız…
Kurtuluşum, diye sarıldığınız onun ardına gizlendiği, sizin hiç bilmediğiniz ve belki de hiç bilemeyeceğiniz boşluğudur.
Karanlık ormanınızdan gözlerinize, gözlerinizden dünyaya doğru akan o yoğunluk işte bu boşluğa doğru akmaktadır… Aşkınız işte sınırları bilinmeyen bu boşluğun çekimine kapılmıştır… Acınız, içinizdeki sızıların derinliği, üzerinden koştuğunuz uçurumlarınız bu boşluğun çekimiyle daha çok büyür… Sizi o yaralı benliğiniz körleştirmiştir, bu yüzden düştüğünüz yerleri göremezsiniz… Siz o diye onun bir yanını görürsünüz, ama o sizin için ayırdığı odalardan birinden sizi seyretmekte ve oradan sizi bütün yönlerinizle görmektedir… Sadece sizin için ayırdığı o odada bu halinize üzülmekte, belki de sizi özlemekte ve bu aşk için acı çekmektedir…
Ama bir diğer odasına geçtiğinde orada bir başkasıyla sizin hiç bilmediğiniz yönüyle, bu hayatta ayakta nasıl kalırım, nasıl acı çekmeden, nasıl üzülüp incinmeden yaşarımın hesabını yapmaktadır…
Siz onu bütünüyle bildiğinizi zannederseniz, ama sizin hiç bilmediğiniz yönlerinden biriyle parasal bir sırrı konuşmaktadır bir başkasıyla…
O da sizin gibi herşeyini, bütün suçlarını, bütün itiraflarını bildiğini, ama ona ne kadar güvence vereceğini, ona ne kadar güven ve rahatlık sağlayacağını bilemediği bir başkasından parasını nereye gömdüğünü öğrenmeye çalışmaktadır.
O nerede kime ne söylerse söylesin, o hangi odada hangi parasal sırların hesabını yaparsa yapsın, o hangi evde bilmediğiniz hangi yönünü yaşarsa yaşasın, sizin ona duyduğunuz aşkı asla eksiltmez bu… Aksine onu hiç tanıyamadıkça ona duyduğunuz aşk daha da artar… Sizin için her geçen gün dayanılmaz bir hale gelen çekiciliği onun birtürlü göremediğiniz o büyük boşluğuyla daha bir artar…
Karanlık ormanınızdan gözlerinize, gözlerinizden dünyaya ve oradan sevdiğiniz insanın boşluklarına doğru akan yaralı benliğiniz bir önceki günden daha büyük bir sızıyla kaplanır.
Öyle bir sızıdır ki bu, kendi boşluğunda öylesine büyüyen bir sevgidir ki, karşınızdaki eğer böyle bir sevgiyle dolu değilse bir süre sonra geri çekilir… Geri çekilirken bir odalık bile olsa size duyduğu sevgiyi fazla acı çekmemek için anında zehirleyip geri çekilir…
Ve birgün gelir size ayırdığı o tek bir odanın bile ışıklarını söndürüp, kapılarını kapatıp; çekip gider ve sizi aşkınıza terk eder…
Sizi artık ilgisiz de olsa dinleyen o yoktur…
Artık sizi önemsiyor görünüp de aslında önemsemeyen, yanındayım, dediği halde aslında çok uzakta olan biri bile yoktur… Önce öpen, sonra öptüğü yerleri kanatan, ardından kanattığı yerleri çok acımasın diye öpmeye çalışan o yoktur yanınızda…
Sevdikçe sizi bir o kadar çok yaralayan o bile yoktur artık.
İşte o zaman sevgili diye, dünya diye, hayat diye baktığınız her boşluğu artık sadece sizin o yaralı benliğiniz doldurur…
Artık nereye, hangi kalabalık şehre gitseniz bile peşinizden o ıssız,
o karanlık ormanınızı birlikte götürürsünüz… Nereye gitseniz kendinizi orada kaybolmuş hissedersiniz…
Yollarda kime rastlasanız, çıkartıp onun fotoğrafını gösterirsiniz… Bu insanı tanıyor musunuz, buralardan geçti mi, onu gördünüz mü, diye sorarsınız…
~Cezmi Ersöz~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Baskalarini sik sik affet, kendini asla.
~Syrus~
- - - - - - - - - - - - - - - -
İTİRAZIM VAR
https://www.youtube.com/watch?v=Aa11QVuUngA
- - - - - - - - - - - - - - - -
Zor is, zamaninda yapmamiz gerekip de yapmadigimiz kolay seylerin birikmesiyle olusur.
~HENRY FORD~
- - - - - - - - - - - - - - - -
MANZARA GÜLÜSLÜ KIZ
öpüşmekte güçlük çeken bir kızdı işte
üstelik düşlerimden ödü kopardı
ne zaman farlar geceyi çizse
teni sakallarımda yanardı
soruları rahatlatan bir yanıttı belki
simdi evde olsak
ne güzel
yatıp uyumazdık derdi
ev türkçesi ilişirdi sesinde
dilime dolaıtikça sözcükleri
acıyı andıran bir anı artık
odamın şaşkınlığı bundan
düştutan akşam saatlerine
usul usul damlıyor zaman
gökyüzünde tuhaf bir baş dönmesi
~Enver Ercan, 1995
(Geçtigi Her Seyi Öpüyor Zaman)~
- - - - - - -
- - - - - - -
Diksiyon_dersi.pdf
Kirmizi_Goren_Kedi-Lilian_Jackson.epub
Vladimir_Ilyic_Lenin-Evrensel_Basim_Yayin-Ne_Yapmali.epub
David_Hare-Amy_nin_Bakisi.pdf
Sophokles-Antigone_SabahattinAli_.pdf
Alfonso_Paso-Kirkindan_Sonra.pdf
Kertenkeleler-Max_Von_Der_Grun.epub
Halk_Tiyatrosu_ve_Cagdas_Sentez_Denemeleri.pdf
Esen_Yayinlari-LYS_4_Cozumlu_10_Deneme.pdf
Tekin_Ertug-Fotograf_Ustalari_1.epub
Mehmet_Akif_Ersoy-Siirleri.pdf
Paulo_Coelho-Simyaci.epub
Platon-Devlet_Adami.doc
Nazim_Hikmet-04_Yatar_Bursa_Kalesinde_Adam_Yayinlari.pdf
R._A._Salvatore-Unutulmus_Diyarlar-03-Kara_Elf_Uclemesi-3-Goc.epub
William_Shakespeare-Kral_Lear.epub
MAD_506_NUMARALI_SEMENDIRE_LIVASI_ICMAL_TAHRIR_DEFTERI_937-1530_.pdf
Osho_Cosku.epub
Jean_Paul_Sartre-Varolusculuk.pdf
Osmanli_Devlet_Duzeni-Necdet_Ozturk.pdf
Stefan_Zweig-Uc_Buyuk_Usta_Balzac_Dickens_Dostoyevski_.epub
The_Jesuit_Conspiracy-The_Secret_Plan_of_the_Order.pdf
Balzac-Eugenie_Grandet.epub
Puskin-Bakir_Atli.pdf
ScadaWinCC_Turkce_Kitap.pdf
dostoyevski-ecinniler.epub
SAHIN_ORGEL-YOSUNLAR.doc
Arthur_C_Clarke-Ramayla_Bulusma.epub
Hikayeler_IV-Anton_Cehov.mobi
ASKA_DAIR_Ebu_Abdulmumin_Tekin_Mihci.pdf
- - - - - - -
Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. ">
- - - - - - -
- - - - - - - - - - - - -
a45UyF587661
- - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - -
Uc turlu yalan vardir: Basit yalan, kuyruklu yalan ve istatistik.
~BENJAMIN DISRAELI~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Savas sanatinda stratejinin anlasilmazligi en onemli unsurdur. Durus belirsiz, hamleler belirsiz ongorulmez olunca, hamleye hazirlik yapmak imkansizdir. Bir komutani savasta yenilgiden uzak tutup, zafer kazandiran sey ongorulemeyen akilciligi ile izi algilanamayan hareket tarzidir.
~Sun Tzu~
- - - - - - - - - - - - - - - -
BABA NASIHATI …
. . . . . .
Gonul verip gonul gecme…
Ekmedigin yeri bicme…
Benden sana bir nasihat…
Tek basina raki icme?…
. . . . . .
Meze mezedir deyip secme…
Kavun peynirden vazgecme…
Benden sana bir nasihat?…
Cok yiyerek raki icme…
. . . . . .
Ickini zevkinle ic…
Baslamadan kahir etme?…
Benden sana bir nasihat?…
Bir sey kurup raki icme…
. . . . . .
Salataya itibar et?…
Meyveleri ihmal etme…
Benden sana bir nasihat…
Kizartmayla raki icme?…
. . . . . .
Aksamciysan beni dinle…
Keraheti geciktirme…
Benden sana bir nasihat…
Baslamadan corba icme?…
. . . . . .
Arkadasini iyice sec?…
Nuktedandan sakin gecme…
Benden sana bir nasihat…
Dertlilerle raki icme…
. . . . . .
Rakici der ki neseli ol…
Muhabbetsiz kisi secme?…
Benden sana bir nasihat…
Seftalisiz raki icme…
~HAYDI SEREFE?~
- - - - - - - - - - - - - - - -
berlin mektubu
…
dört gün sonra Moskova'dayım
Berlin günlük güneşlik,
Moskova'da bahar,
sen söyledin telefonda.
bu ayrılık da, hele şükür, bitiyor, dönüyorum.
ama içimde büyük ayrılığımızın gecesi,
içimde acısı bensizliğinin,
içimde yalnızlığın.
yalnızlık: anıların doyurmayan ekmeği
anıların çağrısı uzaklara: yalnızlık
belki üç ay, belki üç yıl,
yalnızlık gölgen olacak.
dört gün sonra Moskova'dayım
Moskova'da bahar,
sen söyledin telefonda.
~nazım hikmet~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Göze çarpan (belirgin) bir görünümde olma, hasmının ateşine maruz kalırsın.
~MURPHY KANUNLARINDAN
Murphy kanunları ilk olarak 1949 yılında Captain Ed Murphy tarafından Anything that can go wrong will go wrong yanlış gitme olasılığı bulunan bir şey, yanlış gider olarak emrindeki proje yöneticisi George Nicholsun yarattığı bazı durum ve tersliklerden mülhem olarak vazedilmiştir.
Zaman içinde pek çok kişi benzer terslikleri Murphy kanunu adı altında listeye eklemiş, kurallar anonim bir hal almıştır.
1917 doğumlu Edward A.Murphy Jr.ABD Hava Kuvvetlerinde 1949da roketler üzerine deney yapan mühendislerden biriydi.
İnsan üzerine ivmelenmenin etkilerini inceliyordu (USAF proje MX981).
Deneylerden biri pilot üzerinde 16 değişik noktaya akselometre takılması gerekiyordu.
Sensör bir yapıştırıcı ile ancak iki türlü takılabiliyordu ve birisi 16 sensörün tamamını da yanlış takmayı becerdi.
Bunun üzerine Murphy, daha sonra kanun olarak nitelendirilecek ilk söylemlerini bir basın toplantısında açıkladı.
Bir kaç ay içinde Murphynin Kanunları mühendislik sahasında çalışanlar arasında yayıldı ve 1958de de nihayet Websterin sözlüğüne girdi.~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Ayrı Odalar
Anne beni onayla ve daha çok sev, dersiniz..
Baba, beni önemse ve hep yanımda ol, dersiniz…
Bakın size yazdığım bir şeyi okuyacağım, can kulağıyla dinleyin… Okulda çok büyük bir başarı kazandım, bunun benim için ne kadar önemli olduğunu ne olur anlayın, dersiniz…
Hiç eksilmesin, hep artarak sürsün istersiniz…
Ama bir türlü istediğiniz olmaz. Onaylarmış görünürler, ama sadece görünürler… Sevmiş gibi yaparlar, ama bilirsiniz ki sevgileri istediğiniz kadar değildir… Önce yüceltir, önemser gibi görünürler, ama hiç beklemediğiniz da küçümserler. Hem de kalbinizin en savunmasız bir anında…
Yazdığınızı okurken ilgiliymiş gibi yapmaya çalışsalar da ilgisiz bakışlarla dinledikleri gözlerinizden kaçmaz…
O sırada akıllarından günlük, sıradan meseleler geçer, kazandığınız başarının onlar için gerçek bir anlamı olmadığını o kayıtsız bakışlarından anlarsınız…
Önce öperler, ama hiç ummadığınız bir anda öptükleri yerden kanatırlar sizi… Sonra yine kanattıkları yerleri öpmeye çalışırlar, acısı geçsin diye…
Sizi en çok sevdikleriniz yaralar… Hem de en derinden… Bu sızı hiç gitmez içinizden. Aradan yıllar geçmiş olsa bile sanki birkaç saat önce olmuş gibidir. Hiç, ama hiç unutamazsınız, silip atamazsınız içinizdeki o sızıyı…
İşte asıl benliğiniz budur… Hayatınızın geri kalan yıllarında sizi hiç beklemediğiniz bir anda ortaya çıkıp olmadık yerlere sürükleyebilecektir. Zamanını kollamaktadır, içten içe bunu çok iyi bilirsiniz, ama onu unutmaya çalışırsınız…
Bütün derdiniz onu gizleyip susturmaktır aslında. Kimseye göstermemektir. En derinlere itersiniz onu. Bu sızıyı en ürkütücü sırrınız gibi saklarsınız. Size en yakın olan insanlardan bile… Çünkü bilirsiniz ki, o sızı bir kez uyandı mı ne yapsanız onu dindiremeyeceksinizdir… Bir kere kendisini hatırlattığı zaman, ne zaman dineceğini asla bilemeyeceksinizdir, unutmak isteseniz de içten içe bilirsiniz bunu…
Bilirsiniz ki bu sızı ortaya çıkar çıkmaz körleşecek, bildiğiniz her şeyi unutacak, savunduğunuz her değer anlamını kaybedecek, o güne dek kazandığınız sandıklarınızın bir hiçten ibaret olduğunu göreceksinizdir… Ömrünüz sandığınız şey elinizden kaçacak, asıl yazgınız ortaya çıkacaktır… Yazgınız işte o en derinlerde sakladığınız yaralı ve sızılarla dolu benliğinizdir. En yasak bölgenizdir… Onu en alta gizlemek için birçok benlik edinirsiniz. Bu benlikleri hayranlıklarla, ilgilerle, başarılarla, kazandığınız imgelerle süsleyip gösterişli hale getirirsiniz ki, sizi tanıyan en altta yatanı görmesin, hep onlarla ilgilensin, onları gerçek sansın, onlara hayran olup bağlansın istersiniz…
İlişkiler yaşarsınız, beraberlikleriniz olur, kimseye, ama kimseye yeterince güvenmez, onu; o altta yatan yaralı benliğinizi elinizden geldiğince saklamaya çalışırsınız. Yaşadıklarınıza, ilişkilerinize karıştırmazsınız onu. Ne yaparsanız, ne söylerseniz, onsuz yaşar, onu hiç hesaba katmadan söylersiniz. Ondan habersizmiş gibi yaparsınız. İyisinizdir böyle, çok da yara almadan sürükleyip götürürsünüz hayatınızı… Her ilişki bir diğerini besler. İlişkilerde çoğu kez hayranlıkla seyrettiğiniz yüzünüzde o sızı yoktur. Kaybetmemiş kazanmışsınızdır. Hiç söylemediğiniz güzel ve anlamlı sözleri hayatınıza yeni girecek insana saklarken aynanızdaki yüzünüz bir bütündür… Ya da siz öyle görürsünüz…
Sonra hiç ummadığınız anda biri çıkar karşınıza… Ona da diğerlerine yaptığınız gibi yaparsınız. Süsleyip gösterişli hale getirdiğiniz benliklerinizle yaşamaya başlarsınız onunla… Çünkü daha önce kimselere güvenmediğiniz gibi ona da tam anlamıyla güvenemezsiniz… Başlarda güzeldir onun aynasında gördüğünüz yüzünüz. Bütündür… Eski ilişkinizden sakladığınız güzel ve anlamlı sözlerin onu etkilediğini hissettikçe daha da aydınlanır aynasındaki resminiz. Ona çocukların arkadaşlarına yeni aldıkları oyuncaklarını gösterir gibi o süslü ve daha önce başkaları tarafından hep onaylanmış benliklerinizi gösterip durursunuz…
Ama her şey yolunda gibi giderken birgün sizi artık eskisi gibi onaylamadığını, söylediklerinizi hayranlıkla dinlemediğini anlamaya başlarsınız. Hatta zaman zaman başlardaki onayının gizli bir onaysızlığa, hayranlığının sinsi bir küçümsemeye dönüştüğünü fark etmeye başlarsınız. Birçok insanı etkilediğini sandığınız oyuncaklarınızın onu etkilemediğini hissedersiniz… Onu büyülemek için söylediğiniz sözlerin sanki bir duvara çarpıp yine size geri döndüğünü ve her geri döndüğünde kanatsız ve kanı çekilmiş kuşlar gibi içinizdeki o çok gizli olan boşluğa birer birer düştüğünü görürsünüz… Tuhaf bir ürküntüyle sarsılır, ayaklarınızın altındaki zeminin usulca kaydığını anlarsınız. Aynasındaki fotoğrafınız çoktan gölgelenmeye başlamıştır. Sanki sizi sizden iyi bilen, ama sizin çok da tanımadığınız birisinin çocukluğunuzun arka bahçesinde, yeni alınmış ve o çok sevdiğiniz oyuncaklarınızı teker teker yaktığını görürsünüz… Oyuncaklarınızdan çıkan yanık kokusu çok eski ve hiç unutulmayan bir felaketin yaklaştığını hissettirir… Bu yaklaşan felaket hissi yangının arka bahçenize doğru ilerlediğini hatırlatır size… Artık aynasındaki yüzünüze bu yanık kokusu eşlik etmeye başlamıştır… Yüzünüz eskisi gibi tanıdık gelmemeye başlamıştır… Bir an önce buradan bir çıkış aramak ve bu ilişkiyi sonlandırmak istersiniz… Ama bir şey tutar sizi… Basiretiniz bağlanır. Giderayak yüzünüzü onun aynasında bir kez daha güzel, aydınlık ve bütün olarak görüp öyle çıkıp gitmek istersiniz bir başka aynaya… Yangın arka bahçeye sıçramadan ona güzel ve hep hayranlıkla anımsayacağı bir son hazırlamak istersiniz… Ve artık tek derdiniz onu bu güzel sona ikna etmekten başka birşey değildir… Ama hazırladığınız hiçbir veda şöleni onu etkilemez… Yangın içerlere, derinlere doğru hızla ilerlemeye başlamıştır. Artık ona gösterebileceğiniz hiçbir yeni oyuncağınız kalmamıştır… Her veda şöleni bir öncekinden daha gösterişsiz, bir öncekinden daha yoksul ve acınası olmuştur… Savunmalarınız birer birer onun gözünde anlamını yitirmiştir… Herşeyi öylece bırakıp gitmek, bırak beni artık, gitmek istiyorum, deseniz de bu ondan çok size inandırıcı gelmez. Ayrılıp gitmeye önce kendinizi ikna edemez olmuşsunuzdur… Beni bırak, bitsin artık bu ilişki, deseniz de, bu sözler ona çarpıp; beni böyle bırakma, beni onaylamadan, bana hayran olmadan, beni sevmeden bırakma, olarak yine size geri döner…
Bu artık kendinizi onun gözüyle görmeye başladığınızı gösterir ki kaçıp kurtulmanız için artık çok geçtir… Yıllardır herkesten sakladığınız o yaralı benliğiniz saklandığı yerden, artık birer külden ibaret olan benliklerinizin yanık kokuları arasından en üste çıkmıştır… Artık söz sizden çıkmıştır… Kaderinizin ipleri elinizden kaçmış yazgınızla savunmasız bir şekilde karşı karşıya kalmışsınızdır… Aynasındaki yüzünüz paramparçadır… Artık o aynadaki yüzünüze o çok eski sızılar olmadan bakamaz olmuşsunuzdur… O çok eski sızılar, sanki birkaç saat önce girmiş gibidir içinize… Sanki unuttuğunuzu sandığınız o çok eski zamanlarda değil de henüz şimdi yaralanmış gibisinizdir… Sanki hayata başladığınız yere sizi geri çağırmıştır o sızılar… O noktaya nasıl geldiğinizi anlamadan, karşınızdaki insandan tıpkı o yaralı çocukluğunuzdaki özleminiz gibi, sizi sonuna dek anlayıp benimsemesini beklersiniz..
Anne beni onayla ve daha çok sev, der gibi… Baba beni önemse ve hep yanımda ol, der gibi yaparsınız ne yapsanız… Ama ne deseniz, ne yapsanız hep eksik kalırsınız onun gözünde, hep yetersiz… İşte bu yüzden sizi birgün bırakıp gidecektir… Asıl bu korkunun altında yatar bir zamanlar onca korktuğunuz ölüm… Bu korkuyu yaşamamak için defalarca kendinizi yok etmek geçer aklınızdan… Ama tek birşey yüzünden kıyamazsınız kendinize, tek birşey: Onu bir daha göremeyecek olmak korkusu… Bu korku yüzünden her sızıya katlanırsınız, her acıya, her ayrılık endişesine…
O da tıpkı anneniz gibi yapar, babanız gibi davranır… Onaylamış gibi görünür, ama istediğiniz gibi onaylamaz. Seviyor gibi yapar, ama bu beklediğiniz o sevgi değildir. Önce yüceltir, ama hiç beklemediğiniz bir anda küçümsemeye başlar… Hem de kalbinizin en savunmasız anında… Söylediğiniz ya da yazdığınız birşeyi ilgiliymiş gibi dinler, ama içten içe ilgisizliğini hissedersiniz… Bir başarınızı anlatırken anlarsınız ki, o sırada aklından günlük, sıradan sorunlar geçer… Önce öper, ama hiç ummadığınız bir anda öptüğü yerden sizi kanatmaya başlar… Sonra kanattığı yerleri yeniden öpmeye çalışır, acınızı dindirmek için… İşte böyle anlarda ona hiç olmadığı kadar bağlanırsınız. Böyle anlarda sizi hiç beklemediğiniz zamanlarda kanattığı için bile ona minnet duymaya başlarsınız. Ne yaparsa yapsın, ne dersen desin, ne kadar incitirse incitsin, ama sonra gelip kanattığı yerleri öpsün, yeter ki neden olduğu acımı dindirsin, dersiniz…
Onun durmadan değişen yüzlerine, duygularına göre yaşamaya başlarsınız… Sizi incitip kanattıktan sonraki sarılmasına… Ansızın niye ve neden olduğunu bilemediğiniz öfkelenmesinden sonraki gülümseyişine… O dünyanızı karartan küçümsemesinden sonra size yıllar sonra güneşin doğuşu gibi gelen ilgi ve hayranlığa göre yaşamaya başlarsınız.. Artık ondan gelecek her şeye razı olursunuz. Bu yoğunluğun adı köleliktir. Gönüllü kölelik.
Peki, neden bir başkasına değil de ona karşı duyarsınız bu yoğunluğu, bu gönüllü köleliği… Neden başkaları sizin o süslü ve gösterişli benliklerinize hayranlıkla inanmış, sizi size doğrulamıştır da, neden onun aynasında seyrettiğiniz yüzünüz böyle paramparça, böyle yangınlar içindedir… Neden başkaları değil de o gelip dokunmuştur yıllardır herkesten sakladığınız o yaralı benliğinize… İşte bu çoğu kez derin bir sırdır. Çok zordur bu muammayı çözmek… Yüzü, yüzündeki garip bir ışık… Bakışlarındakieski bir esrar… Hangisinde, hangisinde saklıdır o size bile bir sır olan teslimiyetiniz, bilemezsiniz…
Karanlık bir ormandır insan. Ürkütücü ve çözülmez görünür… Uzaklardan gelen bir ışık gelir, bu ormanın içindeki inleyen bir hayvanın gözlerindeki acıyı parlatır. Bu kısacık parlayış anında ayakları kırılmış bir atın gözlerindeki derin acı sezilir. Atın acıyla inip kalkıyordur göğsü… O koca ormanın içinde bir başınadır… Sonra ışık kaybolur gider. Ama artık koca ormandan geriye o ayakları kırık atın gözleri kalır sadece aklınızda… Acıyla inip kalkan göğsü kalır… Sanki bütün o karanlık ormanın ruhu ayakları kırık atın acıyla bakan gözlerine doğru akıp durur… İşte o karanlıktan gözlere doğru akan yoğunluk aşkın ta kendisidir. Orman ne kadar karanlıksa bu akış o kadar hızlı olur…
Yani siz ne kadar karanlıkta kalmışsanız, o karanlıktan gözlerinize doğru akan yoğunluk o kadar acı ve o kadar güçlüdür…
İçinizdeki karanlık ormandan gözlerinize doğru akan bu yoğunluğun adı aşktır… Artık gözleriniz bir köle gibi bakmaya başlar… Bir efendiniz vardır artık, nereye baksanız onu görürsünüz… Gördüğünüz herşey ondan bir iz, bir soluk taşır.
O herkesten gizlediğiniz yaralı benliğiniz zincirlerinden kopmuş, sahip olduğunuz herşeyi ezip geçmiş, gelip gözlerinizi kaplamıştır… Gördüğünüz, dokunduğunuz, baktığınız herşeye o yaralı benliğinizin gözleriyle bakmaya, onun gözleriyle görmeye başlamışsınızdır… Dünya o yaralı benliğinizden ibarettir artık…
O güne dek bildiğiniz herşeyi unutmuşsuzdur… Yaşadığınız bu yoğunluk o güne dek taşıdığınız değerleri, inatla savunduğunuz doğruları bir anda unutturmuştur size…
Sahi, siz daha önce kim ve nasıl biriydiniz… Unutmuşsunuzdur…
Başkalarının görmediği, görüp de anlamadığı şeyleri görür ve hissedersiniz de, sizi asıl ilgilendiren, ilgilendirmesi gereken şeyleri bir türlü görüp hissedemezsiniz… Kimdir, aslında ne düşünür sizi bu hale sokan sevgili… Gerçekte sizin için ne düşünmektedir… Hayatla ve kendiyle ilgili ne hesapları, nasıl kaygıları vardır… Sizin sevginiz ona ne kadar geçmektedir… Sevginizin ondaki yansımaları nelerdir… Bunları bilmezsiniz de, dokunduğunuz ve gördüğünüz herşeyde onu hissettiğinizi, gördüğünüzü bilirsiniz…
Çünkü sizin için dünya odur… Ama onun dünyası bu dünyanın neresindedir, işte bunları asla bilemezsiniz… Siz hiçbir eve, hiçbir odaya, hiçbir yere sığmazsınız, ama onun kaç evi, kaç odası, sığınıp gizlendiği kaç yeri vardır, bilemezsiniz.
O sizi onaylayıp beğensin, hep yanınızda olsun ve hep sevsin diye ona içinizden geçen herşeyi eksiksiz anlatırsınız da, o size sizinle ve kendiyle ilgili düşündüklerini ne kadar anlatır, işte bunu asla bilemezsiniz…
Sizin onu sevdiğinizi herkes, bütün dünya bilsin istersiniz, onun sizi sevdiğinizi, o da seviyorsa nerede, hangi odada, kime ve ne şekilde söylediğini asla bilemezsiniz…
İşte bu eşitsiz bir ilişkidir… Siz köle, o efendidir… O sizin dünyanıza istediği an girebilir, ama siz onun dünyasına giremezsiniz… Sizin için onu sevdiğiniz dünya bir bütündür, ama onun dünyası evlere, odalara, gizlere, bilinmeyen yerlere bölünmüştür… Siz onu dünyanızda ararken, o kimbilir hangi evde, hangi odada, sizin hakkınızda kime ne söylemektedir ya da ne söylememektedir, işte bunu asla bilemezsiniz…
Siz onu öyle çok sevmişsinizdir ki, işte en çok bu yüzden onun sadece bir yönünü görürsünüz… Çünkü sevginiz o güne dek hayatın görünmeyen yanları hakkında olan bütün bilgilerinizi unutturmuştur size… Onu artık bu bilgilerle, bir zamanlar savunduğunuz değerler ve doğrularla değil, onu artık bu yaralı benliğinizle görürsünüz. Bu yüzden siz ne kadar haklı olsanız da, durmadan ona karşı suçlu ve ezik hissedersiniz kendinizi… Ne kadar büyükse onun boşluğu sevginiz o kadar eksiktir… Büyüdükçe onun boşluğu siz bu yüzden o kadar çok pişmanlık biriktirirsiniz, keşke onu daha çok sevseydim, diye…
Aslında kendisine güvenli bir kıyı arayan odur, ama siz onu böyle görmek istemediğiniz için onun için okyanuslara hep geç kaldığınızı hissedersiniz… Bu suçu, bu pişmanlığı, bu gecikmişliği sorgulatmak, biraz olsun temize çıkmak için bir mahkeme ararsanız, ama kimse böyle bir mahkemenin yerini bilmiyordur…
Siz onun için neleri göze aldıysanız ve alacaksanız, onun da sizin için aynı şeyleri göze aldığını ve alacağını hissedersiniz… Oysa o sizin sandığınızdan çok ayrı biridir. Bildiğiniz o yönünden başka bilmediğiniz birçok yönü, birçok yüzü, birçok odası vardır…
Sizin sevdiğiniz yanından başka bilmediğiniz ve bu sızılar içinde asla bilemeyeceğiniz yerleri vardır onun… Tamamen körleşmemek onu bütünüyle görmek için alttan alta bunu hissedersiniz de bu boşluğun adını tam olarak koyamazsınız… Bu boşluk onun gerçekliğidir… Ayaklarının yere bastığıdır; sizin gibi bu hayatın kurallarından hiç kopmayıp, aksine ona sımsıkı sarıldığıdır… Size istediklerinizi ancak hayatın bütün o bağlarından, bütün bu parçalanmışlığından, parasal ve gelecekle ilgili korkularından kurtulmuş biri verebilir, ama öyle biri değildir ki; işte bu yüzden onun sarıldığı yerlerden sizin o büyük yanılgınız başlar…
Aslında siz bir anlam, bir yüz, bir ışık, bir ruh diye bir boşluğu seviyorsunuzdur… Dopdolu diye sarıldığınız…
Kurtuluşum, diye sarıldığınız onun ardına gizlendiği, sizin hiç bilmediğiniz ve belki de hiç bilemeyeceğiniz boşluğudur.
Karanlık ormanınızdan gözlerinize, gözlerinizden dünyaya doğru akan o yoğunluk işte bu boşluğa doğru akmaktadır… Aşkınız işte sınırları bilinmeyen bu boşluğun çekimine kapılmıştır… Acınız, içinizdeki sızıların derinliği, üzerinden koştuğunuz uçurumlarınız bu boşluğun çekimiyle daha çok büyür… Sizi o yaralı benliğiniz körleştirmiştir, bu yüzden düştüğünüz yerleri göremezsiniz… Siz o diye onun bir yanını görürsünüz, ama o sizin için ayırdığı odalardan birinden sizi seyretmekte ve oradan sizi bütün yönlerinizle görmektedir… Sadece sizin için ayırdığı o odada bu halinize üzülmekte, belki de sizi özlemekte ve bu aşk için acı çekmektedir…
Ama bir diğer odasına geçtiğinde orada bir başkasıyla sizin hiç bilmediğiniz yönüyle, bu hayatta ayakta nasıl kalırım, nasıl acı çekmeden, nasıl üzülüp incinmeden yaşarımın hesabını yapmaktadır…
Siz onu bütünüyle bildiğinizi zannederseniz, ama sizin hiç bilmediğiniz yönlerinden biriyle parasal bir sırrı konuşmaktadır bir başkasıyla…
O da sizin gibi herşeyini, bütün suçlarını, bütün itiraflarını bildiğini, ama ona ne kadar güvence vereceğini, ona ne kadar güven ve rahatlık sağlayacağını bilemediği bir başkasından parasını nereye gömdüğünü öğrenmeye çalışmaktadır.
O nerede kime ne söylerse söylesin, o hangi odada hangi parasal sırların hesabını yaparsa yapsın, o hangi evde bilmediğiniz hangi yönünü yaşarsa yaşasın, sizin ona duyduğunuz aşkı asla eksiltmez bu… Aksine onu hiç tanıyamadıkça ona duyduğunuz aşk daha da artar… Sizin için her geçen gün dayanılmaz bir hale gelen çekiciliği onun birtürlü göremediğiniz o büyük boşluğuyla daha bir artar…
Karanlık ormanınızdan gözlerinize, gözlerinizden dünyaya ve oradan sevdiğiniz insanın boşluklarına doğru akan yaralı benliğiniz bir önceki günden daha büyük bir sızıyla kaplanır.
Öyle bir sızıdır ki bu, kendi boşluğunda öylesine büyüyen bir sevgidir ki, karşınızdaki eğer böyle bir sevgiyle dolu değilse bir süre sonra geri çekilir… Geri çekilirken bir odalık bile olsa size duyduğu sevgiyi fazla acı çekmemek için anında zehirleyip geri çekilir…
Ve birgün gelir size ayırdığı o tek bir odanın bile ışıklarını söndürüp, kapılarını kapatıp; çekip gider ve sizi aşkınıza terk eder…
Sizi artık ilgisiz de olsa dinleyen o yoktur…
Artık sizi önemsiyor görünüp de aslında önemsemeyen, yanındayım, dediği halde aslında çok uzakta olan biri bile yoktur… Önce öpen, sonra öptüğü yerleri kanatan, ardından kanattığı yerleri çok acımasın diye öpmeye çalışan o yoktur yanınızda…
Sevdikçe sizi bir o kadar çok yaralayan o bile yoktur artık.
İşte o zaman sevgili diye, dünya diye, hayat diye baktığınız her boşluğu artık sadece sizin o yaralı benliğiniz doldurur…
Artık nereye, hangi kalabalık şehre gitseniz bile peşinizden o ıssız,
o karanlık ormanınızı birlikte götürürsünüz… Nereye gitseniz kendinizi orada kaybolmuş hissedersiniz…
Yollarda kime rastlasanız, çıkartıp onun fotoğrafını gösterirsiniz… Bu insanı tanıyor musunuz, buralardan geçti mi, onu gördünüz mü, diye sorarsınız…
~Cezmi Ersöz~
- - - - - - - - - - - - - - - -
Baskalarini sik sik affet, kendini asla.
~Syrus~
- - - - - - - - - - - - - - - -
İTİRAZIM VAR
https://www.youtube.com/watch?v=Aa11QVuUngA
- - - - - - - - - - - - - - - -
Zor is, zamaninda yapmamiz gerekip de yapmadigimiz kolay seylerin birikmesiyle olusur.
~HENRY FORD~
- - - - - - - - - - - - - - - -
MANZARA GÜLÜSLÜ KIZ
öpüşmekte güçlük çeken bir kızdı işte
üstelik düşlerimden ödü kopardı
ne zaman farlar geceyi çizse
teni sakallarımda yanardı
soruları rahatlatan bir yanıttı belki
simdi evde olsak
ne güzel
yatıp uyumazdık derdi
ev türkçesi ilişirdi sesinde
dilime dolaıtikça sözcükleri
acıyı andıran bir anı artık
odamın şaşkınlığı bundan
düştutan akşam saatlerine
usul usul damlıyor zaman
gökyüzünde tuhaf bir baş dönmesi
~Enver Ercan, 1995
(Geçtigi Her Seyi Öpüyor Zaman)~
- - - - - - -
- - - - - - -
Diksiyon_dersi.pdf
Kirmizi_Goren_Kedi-Lilian_Jackson.epub
Vladimir_Ilyic_Lenin-Evrensel_Basim_Yayin-Ne_Yapmali.epub
David_Hare-Amy_nin_Bakisi.pdf
Sophokles-Antigone_SabahattinAli_.pdf
Alfonso_Paso-Kirkindan_Sonra.pdf
Kertenkeleler-Max_Von_Der_Grun.epub
Halk_Tiyatrosu_ve_Cagdas_Sentez_Denemeleri.pdf
Esen_Yayinlari-LYS_4_Cozumlu_10_Deneme.pdf
Tekin_Ertug-Fotograf_Ustalari_1.epub
Mehmet_Akif_Ersoy-Siirleri.pdf
Paulo_Coelho-Simyaci.epub
Platon-Devlet_Adami.doc
Nazim_Hikmet-04_Yatar_Bursa_Kalesinde_Adam_Yayinlari.pdf
R._A._Salvatore-Unutulmus_Diyarlar-03-Kara_Elf_Uclemesi-3-Goc.epub
William_Shakespeare-Kral_Lear.epub
MAD_506_NUMARALI_SEMENDIRE_LIVASI_ICMAL_TAHRIR_DEFTERI_937-1530_.pdf
Osho_Cosku.epub
Jean_Paul_Sartre-Varolusculuk.pdf
Osmanli_Devlet_Duzeni-Necdet_Ozturk.pdf
Stefan_Zweig-Uc_Buyuk_Usta_Balzac_Dickens_Dostoyevski_.epub
The_Jesuit_Conspiracy-The_Secret_Plan_of_the_Order.pdf
Balzac-Eugenie_Grandet.epub
Puskin-Bakir_Atli.pdf
ScadaWinCC_Turkce_Kitap.pdf
dostoyevski-ecinniler.epub
SAHIN_ORGEL-YOSUNLAR.doc
Arthur_C_Clarke-Ramayla_Bulusma.epub
Hikayeler_IV-Anton_Cehov.mobi
ASKA_DAIR_Ebu_Abdulmumin_Tekin_Mihci.pdf
- - - - - - -
Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. "> Your browser does not support the video tag. ">
- - - - - - -
- - - - - - - - - - - - -
a45UyF587661
- - - - - - - - - - - - -
| Grup eposta komutlari ve adresleri | : | |
| Gruba mesaj gondermek icin | : | ozgur-...@googlegroups.com |
| Gruba uye olmak icin | : | ozgur-gunde...@googlegroups.com |
| Grup kurucusuna yazmak icin | : | 0raj....@neomailbox.net / oraj....@openmail.cc |
| Grup Sayfamiz | : | https://groups.google.com/g/ozgur-gundem/ |
| Arzu ederseniz bloguma da goz atabilirsiniz | : | http://orajpoyraz.blogspot.com/ |
 Özgürlük
adam, henüz yeni kurdum.Siyasi iktidarın sürekli yasakladığı, polisiye önlemler ile gizlemeye çalıştığı şeyleri burada biriktireceğim. Videolar, resimler, makaleler falan. |
: |
http://insulaelibertatis.com/ |
| Eposta adresleri (Derdiniz varsa buradan ulaşın.) |
: |
0raj....@neomailbox.net oraj....@openmail.cc HvLWPt...@protonmail.com 0Pjukd...@mail2tor.com |
| Tor ağı üzerindeki web siteleri Darkweb diye bilinir, TorBrowser kullancaksınız. |
: |
http://45m2jpfwn6ydfrqyhw5jbqszyip45pvi6m2cyo3722wyhur6yuitgbyd.onion/ http://kbq4ghhydumvhgvwkccbad5g7ae2yho6a4llxuy2z4oa6dox6gjtngad.onion/ |
Oraj Poyraz
Sep 25, 2025, 8:07:30 AM (7 days ago) Sep 25
to ozgur-...@googlegroups.com
Reply all
Reply to author
Forward
0 new messages