news:f2669134-0ff6-487e...@m10g2000vbc.googlegroups.com...
[knip over aardappelschillen]
> Hier zitten d eMerels ook aan de appels en appelschillen. Kauwtjes zat
> in de buurt maar geen enkele waagt zich nog hier, omdat ik er vroeger
> tamelijk veel met klapvallen en mistnetten gevangen en geringd heb.
> Het is bekend dat na verloop van tijden de lokale Kauwen zo'n plaats
> als "bad sector" in hun geheugen markeren. Andere ringers hebben dat
> ook gemerkt: enkele jaren vang je volop Kauwen en opeens is het
> afgelopen voor jaren.
Doet me denken aan iemand die vroeger Kauwtjes bestudeerde.
Uit mijn hoofd weet zo de naam niet meer.
Die trok verschillende jassen aan. Eentje als ie Kauwtjes ging voeren
en een andere jas als hij ze ging wegjagen of iets dergelijks.
Dat was Konrad Lorenz Jos. Samen met Nico Tinbergen de grondleggers van de
ethologie, vergelijkende gedragsleer tussen mens en dier ( abusievelijk ook
wel eens dier psychologie genoemd, maar dat is een betere benaming voor
gedragsonderzoek in het laboratorium). Lorenz en Tinbergen waren van mening
dat je alleen inzicht in het werkelijke natuurlijke gedrag kon krijgen daar
de beesten in vrijheid in de natuur te observeren.
In het Nederlands werd het boekje waar hij hier over vertelde verkocht onder
de naam: "Ik sprak met vogels, viervoeters en vissen".
Het verhaal in telegramstijl luidt als volgt.
Kauwen hebben een ratelende roep om soortgenoten op gevaar te wijzen. Die
roep wordt door alle in de buurt zijnde kauwen overgenomen en de bedoelde
vijand wordt zo aangewezen. Dus ook de kauwen die niet de ervaring van
gevaar hebben beleefd leren zo van de kauw die die ervaring wel had en dat
ook zij moeten op passen voor die vijand. Als een kauw zonder de slechte
ervaring maar wel met het aangeleerde ratelen daarna wordt geconfronteerd
met zo'n vijand zal hij gelijk aan het ratelen slaan en zo alle kauwen
oproepen om te verdedigen en zo weer onervaren kauwen leren hoe het gevaar
er uit ziet.
Lorenz had de kauwen op zijn zolder van zijn landhuis en hij werd door hen
zeer vertrouwd wat dus het observeren gemakkelijker maakte.
Echter Lorenz wilde graag zijn kauwen kunnen onderscheiden ook naar individu
om zo het gedrag beter te begrijpen. Ringen van jongen in het nest, jawel
Sjef kleur ringen, leek de juiste oplossing. Echter Lorenz was al wel bekend
met het effect van ratelen en dat dat vooral werd getriggerd door een flink
fladderend zwart iets, dat kon ook een zwarte zak zijn. Dus als hij zou gaan
ringen en een jong zou vasthouden dan riep hij de vloek van de kauwen over
zich af.
Lorenz had echter van carnaval nog een duivelspak. Dus trok hij dat pak aan
tijdens het ringen en zo werd de duivel van de kauwen vloek voorzien.
Echter waar hij woonde was het ook een toeristische trekpleister en zo kon
het gebeuren dat op een dag de duivel op het dak zat omzwermd door boze
ratelende kauwen en op de straat een groep toeristen met open mond naar dat
tafereel stonden te kijken, Het heeft hem verwonderd dat men hem niet
gedwongen had laten opnemen.
Ik hoop dat ik je hier een plezier mee heb gedaan, de vingers liepen wel
warm van het typen. :-)
Roelf