Het is heel vreemd, met die jongens en meisjes van Van Dale. Overal op de
site wordt in de tekst de - grammaticaal juiste - vorm 'Van Dale' gebruikt:
tussenvoegsels zonder voorletters bij achternamen moeten immers altijd van
beginkapitalen worden voorzien. Maar vreemd is dat het logo van Van Dale
weer officieel 'van Dale' zegt, met onderkast dus. Een vreemde eigennaam,
voor een onderneming die de Nederlandse taal wordt geacht te bewaken. Maar
laten we het onze vrienden van news:nl.taal eens vragen...
Groeten,
Tom.
(x-post naar nl.taal)
Nee. Er staat *vandale*.
En wel omdat het een webstek betreft.
In emailadressen e.d. maakt dat niet veel uit,
wordt door velen gedacht.
(knip)
Groeten,
--
René
http://members1.chello.nl/~r.kluvers
5.2 / 6 projects - D8 programs - TI drivers - Dx dll's
Gaan we nu ook al in het Frans beginnen?
Ome Eric heeft zojuist zelf ook even op http://www.vandale.nl gekeken en
het volgende viel mij op: Behalve het logo van 'van Dale' zie ik overal
op de site 'Van Dale' staan, dus met 2 hoofdletters: 'Van Dale
Lexicografie BV', 'De woordenboeken van Van Dale', 'Grote Van Dale',
enz. enz.
Trekt allen uw eigen conclusies...
Groeten / Regards
Eric van den Berg
Roosendaal, The Netherlands
http://www.ericvandenberg.nl
Denk ik.
Frits (lagere school van 1945-1951)
>vreemd is dat het logo van Van Dale
>weer officieel 'van Dale' zegt, met onderkast dus.
Dat is inderdaad vreemd.
Ik heb familie met de naam da Costa. Deze familie hamert er zo
hard op dat 'da' een voorvoegsel is, en dat ze onder de C in het
telefoonboek willen staan, dat ze 'da' altijd (ik herhaal:
altijd) met een kleine letter schrijven.
Het is dus: 'de familie da Costa', enz.
--
Feico
Hier zou de Portugese achtergrond misschien een rol kunnen spelen. Zo is in
Vlaanderen gebruik om tussenvoegsels áltijd met een beginkapitaal te
schrijven, zoals 'Jan Van Brugge' i.p.v. zoals in Nederland 'Jan van
Brugge', die toch onder de B in het telefoonboek staat. Maar in Nederland
zou in principe de correcte schrijfwijze moeten zijn: 'familie Da Costa'.
Groeten,
Tom.
>Dat van die hoofdletters bij voorvoegsels heb ik niet zo geleerd.
>Het zullen dus vroeger wel kleine letters zijn geweest.
>En toen is het logo van van Dale ontstaan.
>
>Denk ik.
>
>Frits (lagere school van 1945-1951)
Opnieuw naar school. Dit is namelijk altijd al zo geweest. "van" klein
(in Nederland, niet in Belgiė) als er iets voor staat, anders groot.
Dus het is "Jan van Dale" maar "Meneer Van Dale", en "Het woordenboek
van Van Dale".
--
Ruud Harmsen - http://utopia.knoware.nl/~rharmsen/
>>vreemd is dat het logo van Van Dale
>>weer officieel 'van Dale' zegt, met onderkast dus.
>
>Dat is inderdaad vreemd.
Nee, zie anddere post.
>Ik heb familie met de naam da Costa. Deze familie hamert er zo
>hard op dat 'da' een voorvoegsel is, en dat ze onder de C in het
>telefoonboek willen staan, dat ze 'da' altijd (ik herhaal:
>altijd) met een kleine letter schrijven.
>Het is dus: 'de familie da Costa', enz.
Logisch. Da Costa is een Portuguese naam, het betekent letterlijk "van
de kust". Van de Kust zou in Nederland (niet Belgiė) ook onder de K
gesorteerd worden.
>>Het is dus: 'de familie da Costa', enz.
>
>Logisch. Da Costa is een Portuguese naam, het betekent letterlijk "van
>de kust". Van de Kust zou in Nederland (niet Belgiė) ook onder de K
>gesorteerd worden.
In het Nederlands schrijf je echter: De famile Van de Kust. met
een grote V.
--
Feico
Dit begrijp ik toch niet goed.
Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
Beste groeten,
Michel
> Dit begrijp ik toch niet goed.
> Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
> is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
> Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
> Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
> zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
> is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
> in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
Ik vind 't ook raar, maar ja...
't Voordeel is dat er geen verwarring meer bestaat wat nou daadwerkelijk de
naam is. Voor zover die er ooit is, dus of dit echt een voordeel is...
Ik zou zeggen, wees konsekwent. Dus óf
"Maarten van der Meer" en "Dhr van der Meer"
óf
"Maarten Van der Meer" en "Dhr Van der Meer"
>> Kijk even bij deze link www.vandale.nl.
>>
>> Daar staat toch echt van Dale
>
>Het is heel vreemd, met die jongens en meisjes van Van Dale. Overal op de
>site wordt in de tekst de - grammaticaal juiste - vorm 'Van Dale' gebruikt:
>tussenvoegsels zonder voorletters bij achternamen moeten immers altijd van
>beginkapitalen worden voorzien. Maar vreemd is dat het logo van Van Dale
>weer officieel 'van Dale' zegt, met onderkast dus. Een vreemde eigennaam,
>voor een onderneming die de Nederlandse taal wordt geacht te bewaken. Maar
>laten we het onze vrienden van news:nl.taal eens vragen...
Hoezo, vreemde eigennaam? De naam van de uitgeverij is, naar die van Johan
Hendrik, Van Dale Lexicografie.
Het _beeldmerk_ 'Van Dale' echter, dat er inderdaad uit ziet als 'van Dale',
overigens met een bijzondere lettersoort geschreven, met kenmerkende 'D',
heet te zijn afgeleid van de _handtekening_ van Johan Hendrik van Dale, bij
leven hoofdonderwijzer en archivaris te Sluis.
De handtekening van Johan Hendrik las: 'J.H. van Dale'. Voor het beeldmerk
zijn de voorletters weggelaten. Zo blijft er: 'van Dale'. Dat is het
beeldmerk geworden. Steeds als dat wordt gebruikt, zal je onveranderd zien
staan: 'van Dale'. Dat is, letterlijk, de handtekening.
Wanneer men niet het beeldmerk gebruikt, maar de naam, zal die voldoen aan
de regels voor hoofdlettergebruik als geldend in het Nederlands.
De naam 'Van Dale', net als het beeldmerk 'van Dale', zijn eigendom van Van
Dale Lexicografie BV te Utrecht en Antwerpen.
Nu valt er op hun behandeling van het Nederlands natuurlijk een en ander aan
te merken, en wel meer dan dat, maar dat is (ruim) stof voor een ander
stukje. En wel meer dan een.
Groeten,
Bart.
Te gek, en dat meen ik in de letterlijke betekenis van "te" "gek".
Ik doe niet mee. Kleine letters bij alle voorvoegsels, en als ze 't niet
goed vinden gaan ze maar klagen bij degenen die die malle spelling
voorschrijven, offie nou oud is of nieuw.
Frits
Mark Steverink
Volgens mijn oud-leraar Nederlands is het als volgt:
Maarten van der Meer
('van der Meer' is hier slechts een gedeelte van de volledige naam, en
wordt dus ZONDER hoofletter geschreven)
en
De heer Van der Meer
('Van der Meer' is hier nu de volledige naam, en dient dus met een
hoofdletter geschreven)
Groeten / Regards
Eric van den Berg (OF: De heer Van den Berg)
Dat is juist.
Groeten / Regards
Eric van den Berg
Da's inderdaad een goed voorbeeld. Ik kon zogauw geen goeie bedenken. Maar
toch, met een context lijkt ook deze zin me niet erg verwarrend. Bovendien
hoor je als de zin wordt uitgesproken ook geen verschil.
Mja, da's dan inderdaad beter.
> Te gek, en dat meen ik in de letterlijke betekenis van "te" "gek".
> Ik doe niet mee. Kleine letters bij alle voorvoegsels, en als ze 't niet
> goed vinden gaan ze maar klagen bij degenen die die malle spelling
> voorschrijven, offie nou oud is of nieuw.
Ik ben ook voor alles klein.
Maar we hebben het hier niet over voorvoegsels, het gaat hier
over _iemands naam_.
En mag die 'iemand' dan niet _zelf_ bepalen hoe zhaar naam
geschreven wordt? Daar hebben die malle spellingsvoorschrijvers
niks mee te maken. Dat zijn hun zaken niet! 'Van/van en De/de/
Der/der, Vander/vander, Vande/vande zijn onderdelen van een
eigennaam. Dat die dingen soms geheel toevallig los van het tweede
of derde deel van de naam geschreven worden doet hier niets terzake.
Het komt even vaak voor dat alles aan mekaar wordt geschreven, zoals
Vandermeer, Vandemeer. Nee, ik vind spellingregels voor eigennamen
toch maar raar hoor.
Michel van Antwerpen.
Maar ik ken iemand die Joris Van Antwerpen heet.
en die is van Gent.
>>>Het is dus: 'de familie da Costa', enz.
>>
>>Logisch. Da Costa is een Portuguese naam, het betekent letterlijk "van
>>de kust". Van de Kust zou in Nederland (niet Belgiė) ook onder de K
>>gesorteerd worden.
>
>In het Nederlands schrijf je echter: De famile Van de Kust. met
>een grote V.
Bij ons worden namen als star, onveranderlijk dus, versteend, beschouwd en
behandeld.
Zie voor herhaaldelijke overvloedige behandeling archieven nl.taal.
Bijvoorbeeld de draad: 'Hoofdletters in persoonsnamen (Van Beethoven)', die
hier (in nl.taal) eind april, begin mei liep.
Zie ook GB95, 5.3/[4]: "In Vlaanderen behouden lidwoorden en voorzetsels van
persoonsnamen altijd hun originele (*) schrijfwijze."
(*) Steller bedoelt hier: oorspronkelijke.
Groeten,
Bart Van Stappen,
Antwerpen,
de Nederlanden.
>> > >Dat van die hoofdletters bij voorvoegsels heb ik niet zo geleerd.
>> > >Het zullen dus vroeger wel kleine letters zijn geweest.
>> > >En toen is het logo van van Dale ontstaan.
>> > >
>> > >Denk ik.
>> > >
>> > >Frits (lagere school van 1945-1951)
>> >
>> > Opnieuw naar school. Dit is namelijk altijd al zo geweest. "van" klein
>> > (in Nederland, niet in Belgiė)/
(*)
>> > als er iets voor staat, anders groot.
>> > Dus het is "Jan van Dale" maar "Meneer Van Dale", en "Het woordenboek
>> > van Van Dale".
GB95 schrijft:
-----
5.3 De hoofdletter
[...]
[4] Persoonsnamen krijgen een hoofdletter. Het voorzetsel of lidwoord
krijgt een hoofdletter als er geen naam of voorletter aan
voorafgaat. In Vlaanderen behouden lidwoorden en voorzetsels
van persoonsnamen altijd hun originele schrijfwijze.
-----
GB95, 'Leidraad', '5.3 De hoofdletter', blz. (10) 29.
(*) Merk op dat GB95 niet gewaagt van 'Belgiė', maar, terecht, van
Vlaanderen.
>> Dit begrijp ik toch niet goed.
>> Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>> is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>> Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'./
Dat ze zich in het Noorden aanmeten andermans naam naar goeddunken te
vernaggelen, kon je ook zopas nog hier in de groep in een andere draad
merken.
Het ware me, het weze herhaald, wel zo lief als je de naam van een
noorderling uitkoos om je vraag met een voorbeeld te verduidelijken. Met wat
je hierbovend deed acht ik mijn naam onrecht aangedaan. Dat noorderlingen er
niet om malen, zelfs menen dat het zo hoort, komt ze toe,
_met_betrekking_tot_hśn_namen_.
Ik mag aannemen dat Michel evenmin Maartens of Maertens heet als ik *van
Stappen, Stappen of Suikerbuyck. Niet dat er daarom met die andere namen
iets mis zou hoeven te zijn. Ze slaan niet op ons.
Ik onthoud me van verbastering van jouw naam, wil wederkerig evenzo doen.
>> Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
>> zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
>> is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
>> in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
>
>Ik vind 't ook raar, maar ja...
>'t Voordeel is dat er geen verwarring meer bestaat wat nou daadwerkelijk de
>naam is. Voor zover die er ooit is, dus of dit echt een voordeel is...
In eerdere draden (*) kwam al uitvoerig aan bod -- overigens met verwijzing
naar wetgeving (ook internationale) ter zake -- dat bij ons tornen aan (de
spelling van) een naam niet enkel onoorbaar is, maar bovendien een strafbaar
misdrijf (artt. 231-232 Sw.).
---
(*) Zie o.m. de draad 'Hoofdletters in persoonsnamen (Van Beethoven)', die
hier (in nl.taal) eind april, begin mei liep.
---
<terzijde>
Ook geldt ter zake nog steeds het Decreet van 23 augustus 1794 waarbij het
iedere burger verboden wordt een andere naam of voornamen te voeren dan deze
vermeld in zijn akte van geboorte, /Bull. Off./, nr. 36.
Naar 'goed Belgisch gebruik' is van dit decreet -- ruim een eeuw na de
Gelijkheidswet (1898) -- nog steeds geen rechtskrachtige ('authentieke')
Nederlandse tekst beschikbaar (!). Enkel de Franse tekst geldt onverkort. Et
pour les flamands la mźme chose.
</terzijde>
>Ik zou zeggen, wees konsekwent. Dus óf
>"Maarten van der Meer" en "Dhr van der Meer"
>óf
>"Maarten Van der Meer" en "Dhr Van der Meer"
Te meer omdat bij ons het al dan niet (en verschillend) gebruik van
hoofdletters _onderscheidend_ is.
In de draad als hoger naar verwezen, gaf ik in mijn bijdrage van 1 mei
volgende uittreksel:
-----
Ik zie in de jongste uitgave van de 'Witte Gids', boekdeel 4 (zone 03 -
Antwerpen), 1999-2000, in hetzelfde rijtje onder elkaar staan:
---
Van Den Abeele A.
Van den Abeele A.
Vandenabeele A.
[...]
Van denabeele G.
[...]
Vanden Abeele P.
Van den Abeele Rene
Van Den Abeele R.
Vandenabeele R.
[...]
Van den Abeele
van den Abeelen A.
---
In hetzelfde boek, bij de gemeente Beveren:
---
Dhollander
D'Hollander
d'Hollander
[...]
D'Hooghe
Dhooghe
DHooghe
D'hooghe
---
-----
Pruts niet aan die namen. De dragers ervan stellen zulks *niet* op prijs.
Gelijk hebben ze. Bovendien hoort het niet.
Groeten,
Bart Van Stappen,
Antwerpen.
>Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
>Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
>zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
>is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
>in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
Toch is het zo. Tsja, Nederlanders zijn dan ook vreemde lui. Er
is verschil tussen Burgemeester van Rotterdam en Burgemeester Van
Rotterdam.
--
Feico
Het was mijn bedoeling om aan de hand van een echte naam, in nl.taal
voldoende
bekend, het absurde aan te tonen van het toepassen van spellingregels op
eigen-
namen. Een fictieve naam zou minder effect hebben gehad en het gebruik van
de naam van een Nederlander zou m.i. helemaal zinloos geweest zijn omdat die
nu juist wél hun naam aan de spellingregels onderwerpen.
Indien je vindt dat ik je naam hiermee onrecht heb aangedaan dan spijt me
dat; het was zeker niet mijn bedoeling en ik wens mij er dan ook voor te
ver-
ontschuldigen.
Beste groeten,
Michel
> (*) Zie o.m. de draad 'Hoofdletters in persoonsnamen (Van Beethoven)',
die
> hier (in nl.taal) eind april, begin mei liep.
Ik meen dat (Van) Beethoven hier niet ter zake doet, want de man was een
Duitser. Toegegeven, hij was van Vlaamse afkomst. Grootvader Beethoven
echter verhuisde als piepjonge man naar Bonn en verduitste in rap tempo.
Ooit heette hij Louis. Die tijden waren voorbij. Voortaan was het Ludwig.
Hij hechtte niet de geringste waarde aan dat voorvoegsel "van" en vaak
liet hij het weg bij het ondertekenen van brieven. Hij sprong ermee om op
ongeveer dezelfde manier als de Duitsers ook nu nog omspringen met hun
"von", dat niets te maken heeft met de naam zelf, maar met de stand
waartoe men behoort of meent te behoren. Geen wonder dus dat men later in
Wenen ten onrechte dacht dat Beethoven van adel was. En dat liet hij zich
graag aanleunen.
Joyce Maier
www.ademu.com/Beethoven
---
return address is invalid, use:
jev at kabelfoon dot nl
Volgens De Vries en Te Winkel uit 1893 (de spellingsautoriteit uit die
tijd) ook al. Dus, inderdaad. Maar de regel is multiinterpretabel als
het gaat om "Jan van Dale" of "Jan Van Dale". Zoals ik het lees was het
toendertijd het laatste. Bij namen werd namelijk alleen eventueel het
lidwoord met een kleine letter geschreven indien het niet het eerste deel
is.
--
dik t. winter, cwi, kruislaan 413, 1098 sj amsterdam, nederland, +31205924131
home: bovenover 215, 1025 jn amsterdam, nederland; http://www.cwi.nl/~dik/
>Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
>Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
>zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
>is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
>in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
Ja en ja. Of zo heb ik die regels in ieder geval begrepen. Waarom is
het merkwaardig? De voorvoegsels zijn voorvoegsels, geen onderdeel van
de naam.
>GB95 schrijft:
>-----
> 5.3 De hoofdletter
> [...]
> [4] Persoonsnamen krijgen een hoofdletter. Het voorzetsel of lidwoord
> krijgt een hoofdletter als er geen naam of voorletter aan
> voorafgaat. In Vlaanderen behouden lidwoorden en voorzetsels
> van persoonsnamen altijd hun originele schrijfwijze.
>-----
>GB95, 'Leidraad', '5.3 De hoofdletter', blz. (10) 29.
>
>(*) Merk op dat GB95 niet gewaagt van 'Belgiė', maar, terecht, van
>Vlaanderen.
Mag ik daaruit concluderen dat in bijvoorbeeld Antwerpen de namen wel
op de ook in Nederland gebruikelijke wijze worden geschreven?
Antwerpen valt onder Brabant, niet onder Vlaanderen toch?
>Maar we hebben het hier niet over voorvoegsels, het gaat hier
>over _iemands naam_.
>En mag die 'iemand' dan niet _zelf_ bepalen hoe zhaar naam
>geschreven wordt? Daar hebben die malle spellingsvoorschrijvers
>niks mee te maken. Dat zijn hun zaken niet! 'Van/van en De/de/
>Der/der, Vander/vander, Vande/vande zijn onderdelen van een
>eigennaam. Dat die dingen soms geheel toevallig los van het tweede
>of derde deel van de naam geschreven worden doet hier niets terzake.
In Nederland niet toevallig, want nooit los.
>Het komt even vaak voor dat alles aan mekaar wordt geschreven, zoals
>Vandermeer, Vandemeer.
In Nederland komt dat niet even vaak voor, maar vrijwel nooit. Altijd
los. Het aanelkaarschrijven van namen met voorvoegsels is (we hebben
het er al eens over gehad) oorspronkelijk een fout van Franstalige
ambtenaren van de burgelijke stand. In Nederland spraken die al veel
langer Nederlands.
Nonsens, iemand die mij Job Ter Burg noemt kan een mep krijgen, kleine
't' grote 'B'. Behalve indien los gebruikt, of met dhr ervoor.
--
Job
> Het was mijn bedoeling om aan de hand van een echte naam, in nl.taal
> voldoende
> bekend, het absurde aan te tonen van het toepassen van spellingregels op
> eigen-
> namen. Een fictieve naam zou minder effect hebben gehad en het gebruik
van
> de naam van een Nederlander zou m.i. helemaal zinloos geweest zijn omdat
die
> nu juist wél hun naam aan de spellingregels onderwerpen.
Nee hoor. Hoewel je combi's als "ae" en "ck" in Nederlandse achternamen
zelden ziet.
Ze zijn WEL onderdeel van de naam en Nederlanders erkennen dat n.m.m. veel
te weinig.
>Van Der Meer zou je dan verwachten.
Je kunt het gek vinden of niet, maar al een naam twee
voorvoegsels heeft dan heeft het tweede voorvoegsel altijd een
kleinde letter. Dus als je achternaam Van der Meer is, en je
voornaam is Piet, dan heet je Piet van der Meer. Let op de
hoofdletters.
En een voorvoegsel midden in een naam wordt ook altijd met een
kleine letter geschreven, zoals Van der Duijn van Maasdam, of Van
Nispen tot Pannerden.
--
Feico
>
> "Ruud Harmsen" <rhar...@knoware.nl> wrote in message
> news:3a2bf3eb...@news.knoware.nl...
> Ze zijn WEL onderdeel van de naam en Nederlanders erkennen dat n.m.m. veel
> te weinig.
Zo voel ik het in ieder geval wel ja. Mijn achternaam heeft ook zo'n
voorvoegsel, en dat zie ik wel degelijk als horend bij mijn naam. Vooral
omdat ik ook mensen ken die slechts het laatste gedeelte van mijn
achternaam hebben (dus geen voorvoegsel) en dat ervaar ik als een heel
andere naam!
Groetjes,
Eveline.
>Zie het belangrijke verschil in betekenis tussen:
>'Als ik pastoor Van Kampen zou zijn, zou ik het wel weten',
>en
>'Als ik pastoor van Kampen zou zijn, zou ik het wel weten.'
Een belangrijk verschil? Na vijf keer lezen begrijp ik er niets van.
Ik zie wel dat er een keer "Van" en een andere keer "van" geschreven
is, maar wat is nu het verschil in betekenis???
Didier
In het eerste geval ben je een pastoor met de naam Van Kampen,
in het tweede geval ben je pastoor van het plaatsje Kampen.
Eén ding blijft echter onduidelijk: Is pastoor Van Kampen pastoor van
Kampen?
<technisch>
Je knipte zowaar de helft van het berichtkenmerk weg.
</technisch>
[prutsen aan namen]
>> Ik mag aannemen dat Michel evenmin Maartens of Maertens heet als ik *van
>> Stappen, Stappen of Suikerbuyck. Niet dat er daarom met die andere namen
>> iets mis zou hoeven te zijn. Ze slaan niet op ons.
>>
>> Ik onthoud me van verbastering van jouw naam, wil wederkerig evenzo doen.
>
>Het was mijn bedoeling om aan de hand van een echte naam, in
>nl.taal voldoende bekend, het absurde aan te tonen van het toepassen
>van spellingregels op eigennamen. Een fictieve naam zou minder
>effect hebben gehad en het gebruik van de naam van een Nederlander
>zou m.i. helemaal zinloos geweest zijn omdat die nu juist wél hun naam
>aan de spellingregels onderwerpen.
Ik denk niet dat het voorbeeld welgekozen was. Omdat wie niet vertrouwd is
met de starheid van namen, van heel de naam, niet merkt wat er 'mis' is;
terwijl wie wél al wist hoe de vork aan de steel zit het voorbeeld niet
hoefde.
Duidelijker zou me lijken te verwijzen naar de bitse reactie die het
verbasteren van een anders naam hier opleverde, niet omdat er aan de kast
gerommeld werd, maar omdat een stelster zich 'vergiste' in de 'au/ou'.
In mijn bijdrage van 2 mei ll. als al eerder in deze draad naar verwezen
stelde ik:
-----
Ik mocht ooit, net als andere medetalers, vernemen dat een onzer die merkte
dat een ander haar naam met een 'a' ipv met een 'o' spelde, dat ook niet zo
op prijs stelde. Gelijk had en heeft ze. Bovendien verdacht ze de misspeller
ervan het erom te doen, bij wijze van -- overigens nogal kinderachtige --
poging haar te jennen.
-----
>Indien je vindt dat ik je naam hiermee onrecht heb aangedaan dan spijt me
>dat; het was zeker niet mijn bedoeling en ik wens mij er dan ook voor te
>verontschuldigen.
Ach, ach. Ik denk dat je voorbeeld, om redenen als hierboven uiteengezet,
zijn doel voorbijschoot. Niet doelmatig was. Omdat noorderlingen, anders dan
wij, voor het soort verbasteringen als jij bedoelde niet gevoelig blijken.
Ze zijn er niet meer vertrouwd, willen er niet mee vertrouwd zijn, en
schenken er dus geen aandacht aan.
Anderzijds blijken ze maar wát gevoelig als iemand op hun namen niet hún
systeempje toepast. Dus moet je ze dat tonen. En de vergelijking
doortrekken. Misschien dat ze er dan iets van willen beginnen snappen.
Overigens meende ik -- al kan ik me natuurlijk vergissen -- dat je niet mijn
naam sloopte uit kwaadaardigheid.
Groeten,
Bart.
>>GB95 schrijft:
>>-----
>> 5.3 De hoofdletter
>> [...]
>> [4] Persoonsnamen krijgen een hoofdletter. Het voorzetsel of lidwoord
>> krijgt een hoofdletter als er geen naam of voorletter aan
>> voorafgaat. In Vlaanderen behouden lidwoorden en voorzetsels
>> van persoonsnamen altijd hun originele schrijfwijze.
>>-----
>>GB95, 'Leidraad', '5.3 De hoofdletter', blz. (10) 29.
>>
>>(*) Merk op dat GB95 niet gewaagt van 'België', maar, terecht, van
>>Vlaanderen.
>
>Mag ik daaruit concluderen dat in bijvoorbeeld Antwerpen de namen wel
>op de ook in Nederland gebruikelijke wijze worden geschreven?
>Antwerpen valt onder Brabant, niet onder Vlaanderen toch?
Je mag daaruit besluiten wat je wil. Of je besluit ook hout snijdt, is
natuurlijk iets anders.
Antwerpen maakte inderdaad deel uit van het hertogdom Brabant (vgl.: Elsa
Van Brabant verschijnt in Lohengrin voor de rede van Antwerpen).
Naar huidige staatkundige indeling in provincies ligt (de stad) Antwerpen in
de provincie Antwerpen, waar ze provinciehoofdplaats van is.
Echter. Neem GB95 en lees. Kijk bij 'Woord vooraf' (GB95, blz. 7-9) wie deel
uitmaken van het Comité van Ministers van de Nederlandse Taalunie, en voor
wie.
Ook kan je kijken in VD13, tw. Vlaanderen (blz. 3780) wat de jongste
betekenis van 'Vlaanderen' is.
Ik zal je niet vermoeien met een verhaal over Gemeenschappen en Gewesten.
Daartoe kan je kijken in de Belgische federale gecoördineerde Grondwet
(BfgGW).
Wie de provincies Oost- en West- Vlaanderen bedoelt, heeft het doorgaans
niet over Vlaanderen (zonder lidwoord), maar over de Vlaanderen, beide
Vlaanderen, of de Vlaanders. Dit laatste begrip krijgt in VD13 het merkje
'(gew.)' mee. Het is dus in Holland niet gebruikelijk.
Van dezelfde orde is het onderscheid tussen Vlaming (iemand uit Vlaanderen)
en Vlaanderaar (iemand uit de Vlaanderen).
Groeten,
Bart,
Antwerpen,
Vlaanderen, de Nederlanden.
>>Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>>is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>>Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
>>Ik dacht dat de schrijfwijze van een eigennaam iets was en is en blijft
>>zoals hij bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Een eigennaam
>>is toch iets zeer persoonlijks. Doen jullie hetzelfde met 'de' zoals
>>in de eigennaam 'de/De Bruin'? Vind ik zeer merkwaardig.
>
>Ja en ja. Of zo heb ik die regels in ieder geval begrepen. Waarom is
>het merkwaardig?/
Omdat het gebruik in het noorden indruist tegen de omgang die we er hier in
het zuiden mee hebben. Wat vertrouwd is, acht men zelden merkwaardig; wat
(opvallend) anders is wel.
> De voorvoegsels zijn voorvoegsels, geen onderdeel van
>de naam.
Dat is inderdaad de opvatting die in Nederland geldt. Niks merkwaardigs aan
dus. Toch niet voor noorderlingen. Hier in het zuiden gelden ander regels;
houden we er andere opvattingen op na. We 'prutsen' niet aan namen, en
houden er niet van als anderen menen zich dat met onze namen te kunnen
veroorloven.
Merkwaardig bovenop is dat sommigen zich uitputten in de zo oorbaar
mogelijke omgang met namen uit de verre vreemde, hoe ingewikkeld dier regels
en regeltjes ook mogen zijn. Een kijkje bij de nabij zuiderburen echter, is
kennelijk te veel gevraagd. Zelfs als de wijze van omgang met die namen
voldoende verklaard staat in het GB.
Even merkwaardig lijkt het me dat niemand er, de lijn doortrekkend, toe
overgaat Johan Hendrik kortweg de naam Dale toe te dichten: meneer Dale?
Groeten,
Bart.
Mogelijk geldt zulks *in Nederland*. Mogelijk.
>En een voorvoegsel midden in een naam wordt ook altijd met een
>kleine letter geschreven, zoals Van der Duijn van Maasdam, of Van
>Nispen tot Pannerden.
Evenzo.
Groeten,
Bart Van Stappen,
Antwerpen,
De Nederlanden.
Meen ik daar een vleugje cynisme te ontwaren? :-)
Maar in feite heb je gelijk. De burgerlijke stand in onze contreien vindt
zijn oorsprong in de Franse tijd en toen waren alle ambtenaren Fransen.
Dat is dan ook de reden dat zovele namen soms schrijfwijzen hebben
die naar het surrealistische neigen (Quaeyhaegen, Quaeghebuer,
Craeybeckx, Duytschaever). Maar inmiddels zijn het toch maar onze
namen geworden. En in gevallen dat ze niet aaneengeschreven werden
heeft men, wat toen nog voorvoegsels en lidwoorden waren, van een
hoofdletter voorzien (de spellingcommissie bestond toen nog niet). Zij
werden dus een overvreemdbaar deel van de naam en zo is het nog
steeds. En of dit nu gekomen is door een tweehonderd jaar oude fout
of onwetendheid van die Franse ambtenaar doet hier niet meer terzake.
Als iemand De Wit heet blijft dit te allen tijde De Wit.
Pieter De Wit en dhr De Wit. Mia Van Dam en mw Van Dam. In
Nederland ligt dat dus blijkbaar helemaal anders en dat heb ik me in
feite nooit gerealizeerd. Het moet ongetwijfeld in mijn beroepsleven ge-
beurd zijn dat een Nederlandse mijnheer mij zijn zakenkaartje gaf waar-
op (ik zeg maar wat) Arie de Groot stond en dat ik die mijnheer later een
brief of een fax of wat dan ook gestuurd heb waarin ik hem aansprak met
geachte heer de Groot. Volgens de in Nederland geldende regels was
dat dus fout. En in de andere richting zal dit ook wel gebeurd zijn ver-
onderstel ik. Dus, mijnheer De Groot, het spijt mij hoor, ik wist niet
beter. :-)
Beste groeten,
Michel.
Ja, kan ik best begrijpen. Van die mep bedoel ik.
Blij dat ik je nooit een briefje of iets dergelijks heb
moeten sturen, want ik zou je volledig te goeder
trouw aangesproken hebben met: Geachte Heer ter Burg.
Zoals ik in een andere post heb gezegd vertrek
ik van de mening dat je naam nou eenmaal je naam is
en dat het niet aan mij of die spellingcommissie toekomt
om te bepalen hoe iemand die moet schrijven.
Maar goed, nu weet ik het en als ik je toch nog eens moest
schrijven, beste Job, dan richt ik mijn briefje aan dhr
Ter Burg. Zo is het toch? Wordt even wennen.:-)
Beste groeten,
Michel
>> Ik vind 't ook raar, maar ja...
>> 't Voordeel is dat er geen verwarring meer bestaat wat nou daadwerkelijk
>> de naam is. Voor zover die er ooit is, dus of dit echt een voordeel is...
>>
>> Ik zou zeggen, wees konsekwent. Dus óf
>> "Maarten van der Meer" en "Dhr van der Meer"
>> óf
>> "Maarten Van der Meer" en "Dhr Van der Meer"
>>
>Zie het belangrijke verschil in betekenis tussen:
>'Als ik pastoor Van Kampen zou zijn, zou ik het wel weten',
>en
>'Als ik pastoor van Kampen zou zijn, zou ik het wel weten.'
Inderdaad. De eerste heet Van Kampen, de tweede van Kampen.
Overigens staan pastoors aan het hoofd van een parochie.
Protestanten (en hervormden en dies meer) mogen dan het wat warrige begrip
'gemeente' hanteren, dat zowel een staatkundige indeling als een
gebied/gemeenschap die onder de bediening van een dominee valt kan
betekenen, voor pastoors ligt het enigszins anders.
Misschien is pastoor van Kampen (of pastoor Van Kampen) wel (de) pastoor van
de Onze-Lieve-Vrouwekerk en -parochie. Pastoor _te_ Kampen dus.
Groeten,
Bart.
>> (*) Zie o.m. de draad 'Hoofdletters in persoonsnamen (Van Beethoven)',
>> die hier (in nl.taal) eind april, begin mei liep.
>
>Ik meen dat (Van) Beethoven hier niet ter zake doet, want de man was een
>Duitser. Toegegeven, hij was van Vlaamse afkomst./
Naar de huidige indeling wel. Naar de toenmalige van Brabantse. Uit
Mechelen.
> Grootvader Beethoven
>echter verhuisde als piepjonge man naar Bonn en verduitste in rap tempo.
>Ooit heette hij Louis./
Vreemd. Mijn bronnen verhalen over Lodewijk Van Beethoven, kapelmeester te
Bonn en grootvader van Ludwig.
Overigens, zie je de toondichter Ludwig Beethoven noemen?
> Die tijden waren voorbij. Voortaan was het Ludwig.
>Hij hechtte niet de geringste waarde aan dat voorvoegsel "van" en vaak
>liet hij het weg bij het ondertekenen van brieven. Hij sprong ermee om op
>ongeveer dezelfde manier als de Duitsers ook nu nog omspringen met hun
>"von", dat niets te maken heeft met de naam zelf, maar met de stand
>waartoe men behoort of meent te behoren. Geen wonder dus dat men later in
>Wenen ten onrechte dacht dat Beethoven van adel was. En dat liet hij zich
>graag aanleunen.
Het _Duitse_ 'von' is, itt het (Zuid-) Nederlandse Van, inderdaad een zgn
adelspartikel.
Tot de aristocraten die Ludwig steunden, behoorden -- let op het
hoofdlettergebruik -- Van Swieten, von Brunswick en vorst Lichnovsky, nadien
de vorsten Kinsky, Lobkovitz en aartshertog Rudolf van Habsburg.
Overigens moge gebleken zijn dat de verwijzing als hierboven gold (en geldt)
naar een draad die hier (in nl.taal) eerder liep mbt het hoofdlettergebruik
in namen.
Ten overvloede: ook vandaag nog menen een heleboel Duitstaligen dat een naam
als de mijne van een adelspartikel is voorzien. Hoe dwalen zij.
Groeten,
Bart Van Stappen,
Antwerpen,
de Nederlanden.
<technisch>
Kan je de verwijzing naar aangehaalde tekst in hoofding laten staan? Dat is
wel zo handig: kan je meteen zien wie wat stelde.
</technisch>
>> Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>> is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>> Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
>
>Dat is juist.
Al ga ik er dan, anders dan Job elders hier in de draad, waarschijnlijk geen
meppen om uitdelen, als met bovenstaande bedoeld is naar mij te verwijzen,
slaat het nergens op.
Mijn naam als ik aan mijn berichten meegeef, laat aan duidelijkheid me dunkt
niets te wensen over.
>Groeten / Regards
>
>Eric van den Berg
>Roosendaal, The Netherlands
>http://www.ericvandenberg.nl
Groeten,
>> >vreemd is dat het logo van Van Dale
>> >weer officieel 'van Dale' zegt, met onderkast dus.
>>
>> Dat is inderdaad vreemd.
(zie mijn verklaring elders in de draad)
>> Ik heb familie met de naam da Costa. Deze familie hamert er zo
>> hard op dat 'da' een voorvoegsel is, en dat ze onder de C in het
>> telefoonboek willen staan, dat ze 'da' altijd (ik herhaal:
>> altijd) met een kleine letter schrijven.
>> Het is dus: 'de familie da Costa', enz.
Tja, mogelijk herinnert een oudtaler zich nog wel mijn lijdensweg om op een
internationaal brevet, me uitgereikt in Nederland, de 'naam' "Stappen, van,
Bart" (sic) (wie dat ook moge wezen) verbeterd te krijgen tot de mijne.
>Hier zou de Portugese achtergrond misschien een rol kunnen spelen. Zo is in
>Vlaanderen gebruik om tussenvoegsels áltijd met een beginkapitaal te
>schrijven, zoals 'Jan Van Brugge'/
Dit is uitdrukkelijk niet juist.
In de jongste uitgave van het telefoonboek voor Antwerpen vind ik:
---
van Bruggen Bruno
van Bruggen C.
van Bruggen E.
Van Bruggen M.
Van Bruggen R.
Van Bruggen T.
---
(/de Witte Gids/, boekdeel 4 (03 Antwerpen), 2000-2001, blz. 375)
Verschillende hoofd- en kleine letters gelden bij ons als uitdrukkelijk
onderscheidend. 'Van Bruggen' en 'van Bruggen' zijn twee _verschillende_
namen. Kennelijk geen familie van elkaar (tenzij aangetrouwd).
Jan van Brugge en Jan Van Brugge zijn noodzakelijk twee _verschillende_
personen: ze dragen _niet_ dezelfde naam.
> i.p.v. zoals in Nederland 'Jan van
>Brugge', die toch onder de B in het telefoonboek staat. Maar in Nederland
>zou in principe de correcte schrijfwijze moeten zijn: 'familie Da Costa'.
Wat een meevaller voor de familie Ghoti. Dier naam vindt je er
waarschijnlijk terug bij de F; bij Fish of misschien wel Fisj. Toch?
En het staatshoofd van het Koninkrijk der Nederlanden heet dan uiteraard
Triks, Bejatriks.
Groeten,
Bart,
*niet* 'van Stappen',
net zo min als 'Pompstok'.
> > Grootvader Beethoven
> >echter verhuisde als piepjonge man naar Bonn en verduitste in rap
tempo.
> >Ooit heette hij Louis./
>
> Vreemd. Mijn bronnen verhalen over Lodewijk Van Beethoven, kapelmeester
te
> Bonn en grootvader van Ludwig.
Dan lees je de verkeerde bronnen. Voor zover bekend noemde Louis zichzelf
ook nooit Lodewijk, zelfs niet toen hij in Luik werkte als piepjonge
musicus. Altijd ondertekende hij met "Louis." Ik denk dat je bronnen wat
vrijmoedig omspringen met de taal. Om de een of andere reden menen sommige
schrijvers dat ze ook eigennamen moeten vertalen. Ik heb hier een boek bij
de hand, geschreven door Catherine van Rees, getiteld "Koning der
Symfonieen" en uitgegeven in 1882. Daarin wordt de componist, de beroemde
dus, onveranderlijk Lodewijk van Beethoven genoemd. Zijn mecenas Carl
Lichnowsky heet ineens Karel en zij broer Johann heet Johannes.
> Overigens, zie je de toondichter Ludwig Beethoven noemen?
Jazeker. Ik zou je menig voorbeeld kunnen geven van Weense documenten uit
zijn tijd waarin hij Ludwig Beethoven wordt genoemd. Hij ondertekende zijn
brieven altijd met "Beethoven", nooit met "Van Beethoven." Als hij zijn
hele naam gebruikte, werd het wel Ludwig van Beethoven en soms, als hij de
kluit wilde beduvelen, Ludwig von Beethoven.
> Tot de aristocraten die Ludwig steunden, behoorden -- let op het
> hoofdlettergebruik -- Van Swieten, von Brunswick en vorst Lichnovsky,
nadien
> de vorsten Kinsky, Lobkovitz en aartshertog Rudolf van Habsburg.
Pardon? Rudolf VAN Habsburg? VON Habsburg natuurlijk en hij spelde zijn
voornaam met een ph: Rudolph. Van Swieten, een Nederlander, is correct,
evenals von Brunswick, hoewel de Brunswickjes zelf (half Duits, half
Hongaars) het "von" zeer vaak weglieten en vaak de voorkeur gaven aan de
Hongaarse spelling Bunszvik of de Franse spelling Brunsvik.
> Ten overvloede: ook vandaag nog menen een heleboel Duitstaligen dat een
naam
> als de mijne van een adelspartikel is voorzien. Hoe dwalen zij.
Leuk toch? Neem een voorbeeld aan Beethoven en maak er misbruik van!
>Verschillende hoofd- en kleine letters gelden bij ons als uitdrukkelijk
>onderscheidend. 'Van Bruggen' en 'van Bruggen' zijn twee _verschillende_
>namen. Kennelijk geen familie van elkaar (tenzij aangetrouwd).
En kennelijk staan ze allebei onder de V in het telefoonboek.
Schotten en Ieren maken onderscheid tussen Mc en Mac. Meneer
McDonald is geen familie (*) van meneer MacDonald.
Nederlanders maken onderscheid tussen y en ij, dus je moet niet
Bruyn schrijven op een brief die voor meneer Bruijn bestemd is.
Duitsers onderscheiden oe en ö. De naam van Johann Wolfgang is
hiervan een goed voorbeeld.
(*) clan, dus.
--
Feico
Mark Steverink
Je bedoelt hopelijk: de eerste HEET Van Kampen, de tweede IS van Kampen?
Anders begrijp ik jou niet, of jij mij niet. Een combinatie is ook mogelijk.
>
> Overigens staan pastoors aan het hoofd van een parochie.
>
> Protestanten (en hervormden en dies meer) mogen dan het wat warrige begrip
> 'gemeente' hanteren, dat zowel een staatkundige indeling als een
> gebied/gemeenschap die onder de bediening van een dominee valt kan
> betekenen, voor pastoors ligt het enigszins anders.
>
> Misschien is pastoor van Kampen (of pastoor Van Kampen) wel (de) pastoor
van
> de Onze-Lieve-Vrouwekerk en -parochie. Pastoor _te_ Kampen dus.
>
Kerkrechtelijk (jaja) gezien heb je gelijk. Maar het ging hier om een
grammaticaal voorbeeld. Overigens hebben parochies een naam, die soms, heel
soms gelijk is aan de plaats waarin de parochie ligt. Of dat bij Kampen het
geval is weet ik niet.
Iemand anders noemde het voorbeeld 'burgemeester', maar sommige mensen
schrijven titels als 'burgemeester', 'minister' en 'koningin' met een
hoofdletter (al dan niet terecht), wat de zaak weer nodeloos compliceert.
Wij zijn de familie van Dalen
Wij zijn de familie Van Dalen
(Wij zijn de familie vandalen, kan ook nog).
Mark Steverink
>Ik heb hier een boek bij
>de hand, geschreven door Catherine van Rees, getiteld "Koning der
>Symfonieen" en uitgegeven in 1882. Daarin wordt de componist, de beroemde
>dus, onveranderlijk Lodewijk van Beethoven genoemd.
Het is vanouds gebruikelijk dat namen vertaald worden. Zo lezen
we in de geschiedenisboekjes over Hendrik VIII van Engeland,
Willem I van Oranje, Lodewijk XIV van Frankrijk, hoewel geen van
deze lieden zich zo noemde, ze spraken zelfs geen Nederlands.
Tegenwoordig houden Nederlanders de namen liever onvertaald,
zoals blijkt uit kroonprins Charles van Engeland en prins-gemaal
Claus van Nederland.
In Spanje heet dezelfde kroonprins echter Carlos, en je kunt in
Spanje ook boeken kopen van Julio Verne, Guillermo Shakespeare en
Juan-Pablo Sartre.
--
Feico
Dat is waar, maar ik denk dat dit in Nederland toch vooral beperkt
werd/wordt gehouden tot de namen van koningen en hun aanhang.
> In Spanje heet dezelfde kroonprins echter Carlos, en je kunt in
> Spanje ook boeken kopen van Julio Verne, Guillermo Shakespeare en
> Juan-Pablo Sartre.
Grappig. In moderne Nederlandse boeken zul je toch geen kreten meer als
"Lodewijk van Beethoven" of "Frederik Schiller" aantreffen, vermoed ik. Ik
bezit een uitgebreide Beethovenbibliotheek en alleen in zeer oude boeken
lees ik nog wel eens over Lodewijk van Beethoven. In zijn tijd in Wenen
had men trouwens een voorkeur voor vertalen in het Frans of Italiaans, in
ieder geval als het om publicaties ging. Menige nieuwe compositie bleek
ineens van de hand te zijn van ene Louis of zelfs Luigi de/van Beethoven.
(knip)
> Antwerpen,
> de Nederlanden.
Sinds generaal Chassé is gechasseerd, niet meer.
Volgens de Hollandse regels niet, dan is de 2e schrijfwijze nl fout.
> Pastoor _te_ Kampen dus.
Precies.
--
Job
Zo heb ik een vlaamse vriend genaamd Van den Bergh, en hoe je het ook
wendt of keert, als je naam nu eenmaal met 'Van' (met hoofdletter)
begint, dan blijft dat zo. Belgische namen zijn meestal wel met 'Van',
voor zover ik begreep.
Verschil is ook dat mijn naam gecategoriseerd wordt onder de 'B' en niet
onder de 'T', daar waar de naam van mijn Vlaamse vriend wel onder de 'T'
dient te worden gerangschikt.
--
Job
(knip)
> Pruts niet aan die namen.
Precies. Dus Antwerpen ligt _niet_ in "de Nederlanden".
Desnoods in de "Lage landen bij de zee", het "Vlakke land" o.i.d.
<citaat>
«Bart Van Stappen,
Antwerpen,
de Nederlanden.»
</citaat>
ES: Puntjes op i mijnheer? Dan moet het zijn:
«Het is in _Nederland_ niet gebruikelijk.»
(knip)
> Protestanten (en hervormden en dies meer)
ES: Moet zijn 促rotestanten (waaronder hervormden en dergelijken).
(knip)
>>Je kunt het gek vinden of niet, maar al een naam twee
>>voorvoegsels heeft dan heeft het tweede voorvoegsel altijd een
>>kleinde letter. Dus als je achternaam Van der Meer is, en je
>>voornaam is Piet, dan heet je Piet van der Meer. Let op de
>>hoofdletters.
>
>Mogelijk geldt zulks *in Nederland*. Mogelijk.
In Nederland is het zeker zo; in Vlaanderen zeker niet.
Dit hebben we al eens eerder geconcludeerd!
--
Reinier
Ik weet alleen dat "of" in 't Nederlands voorkomt tussen twee "namen" in.
D'r is een voetbal (NL elftal?) die ... of ... heet.
Wat ik echt een bespottelijke naam vind is "Van dermeersch" o.i.d...
WHACK! ;)
--
Job
Mja, die bedoelde ik ja :))
>> >> Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
>> >> is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
>> >> Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
>> >
>> >Dat is juist.
>>
>> Al ga ik er dan, anders dan Job elders hier in de draad, waarschijnlijk
geen
>> meppen om uitdelen, als met bovenstaande bedoeld is naar mij te
verwijzen,
>> slaat het nergens op.
>>
>> Mijn naam als ik aan mijn berichten meegeef, laat aan duidelijkheid me
dunkt
>> niets te wensen over.
>
>Zo heb ik een vlaamse vriend/
Juist gebruik van hoofdletters blijkt niet enkel in namen sommigen kennelijk
(schier) onoverkomelijke moeilijkheden op te leveren.
> genaamd Van den Bergh, en hoe je het ook
>wendt of keert, als je naam nu eenmaal met 'Van' (met hoofdletter)
>begint, dan blijft dat zo. Belgische namen zijn meestal wel met 'Van',
>voor zover ik begreep.
Wat 'Belgische' (?) namen wel zouden mogen inhouden, is me niet helemaal
duidelijk.
>Verschil is ook dat mijn naam gecategoriseerd wordt onder de 'B' en niet
>onder de 'T', daar waar de naam van mijn Vlaamse vriend wel onder de 'T'
>dient te worden gerangschikt.
Gecategowat? Bedoel je met dat broertje van classifidinges dat iets ergens
_bij_ wordt ingedeeld?
Voor mijn part rangschik je alle namen bij de X. Of je ze zo makkelijker
terugvindt is natuurlijk heel iets anders.
Ach, tegenwoordig is het wel gebruikelijk namen niet meer alfabetisch te
rangschikken, maar gewoon als het uitkomt, voorzien van een volgnummer.
Groeten,
Bart.
[over hoofdletters, Brabant en Vlaanderen]
>> Wie de provincies Oost- en West- Vlaanderen bedoelt, heeft het doorgaans
>> niet over Vlaanderen (zonder lidwoord), maar over de Vlaanderen, beide
>> Vlaanderen, of de Vlaanders. Dit laatste begrip krijgt in VD13 het merkje
>> '(gew.)' mee. Het is dus in Holland niet gebruikelijk.
>
>ES: Puntjes op i mijnheer? Dan moet het zijn:
>«Het is in _Nederland_ niet gebruikelijk.»
Het is me niet gegeven dat te kunnen afleiden uit het merkje '(gew)' als
aangewend in VD13. Begrippen die enkel in Holland gebruikelijk zijn ontberen
het steevast; wat daar niet gebruikelijk is krijgt wel zo'n merkje mee, ten
ware het een begrip is dat gebruikelijk is in zowat de hele Nederlanden, dan
wel beperkt tot 'het oosten des lands' of waar dan ook, zolang het maar niet
(ook) in Holland (vrij) algemeen is.
Vandaar mijn vaststelling, die ik volhard en herhaal: in Holland niet
gebruikelijk.
Wat niet hoeft te betekenen dat het overal elders in ons taalgebied wel
gebruikelijk zou zijn. Over zulks bewaart VD13 angstvallig het stilzwijgen.
Groeten,
Bart.
>(knip)
>
>> Pruts niet aan die namen.
>
>Precies. Dus Antwerpen ligt _niet_ in "de Nederlanden".
>Desnoods in de "Lage landen bij de zee", het "Vlakke land" o.i.d.
Antwerpen ligt nog steeds waar het altijd al lag: in de Nederlanden, met
name in de zuidelijke Nederlanden. Ooit Spaanse, Oostenrijkse, noem-maar-wat
Nederlanden, maar steeds en onveranderlijk in de Nederlanden. Nog steeds.
Dat het door de (staatkundige) scheiding der Nederlanden (!) nogal wat te
lijden heeft gehad, doet daaraan niets af.
Dat slechts een deel der Nederlanden vandaag het grondgebied uitmaakt van
het Koninkrijk der Nederlanden, kortweg Nederland, evenmin.
Het zal je niet vreemd zijn dat 'belgique' niet anders is dan de (aan het
Latijnse Belgica ontleende) verfranste vorm van de Nederlanden.
Tot mijn verzameling behoort o.m. een vertalend woordenboek
Latijn-Nederlands dat als opschrift draagt: "Lingua Latina - Lingua
Belgica". Latijn-Nederlands dus. Als ook uit de verdere inhoud blijkt.
Dat Franse huurlingen, overigens gespijsd uit de Franse kas, het einde van
het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden bewerkstelligden, waarna een
vazalstaat in het leven geroepen werd die zich tot eerste doel stelde niet
enkel het erg neerbuigend afdoen, maar zelfs het ontwortelen en cultureel
doodknijpen, ja zonder meer uitroeien der Nederlandse cultuur hier in het
zuiden -- ik zal me van een opsomming van daartoe aangewende (dwang)middelen
onthouden -- doet aan dit alles evenmin af.
Zoals een voormalig Belgisch federaal minister van binnenlandse zaken het
uitdrukte: "België is een historische vergissing." (sic) Anderen drukken
zich minder omzwachteld uit: ze noemen bedoelde staat niet enkel een
misbaksel en mislukking (*), maar zonder meer een ramp.
Het eens gestelde doel: Belgique maken tot wat de naam zegt: een (volledig)
verfranst deel van de Nederlanden blijkt, alvast voor wat de taal betreft,
niet gehaald.
Groeten,
Bart,
Antwerpen,
de Nederlanden.
Zal proberen om het nooit meer te doen.
> [prutsen aan namen]
>
> Overigens meende ik -- al kan ik me natuurlijk vergissen -- dat je niet
mijn
> naam sloopte uit kwaadaardigheid.
Natuurlijk niet Bart, zo'n kwaadaardig iemand ben ik toch niet.
Het correct spellen van een naam vind ik belangrijk. En dat was
dan ook wat ik trachtte te verduidelijken , met jouw naam als voorbeeld..
Dat was mijn enige bedoeling.
> Groeten,
>
> Bart.
>
>
Beste groeten,
Michel
Namen van Belgen.
> >Verschil is ook dat mijn naam gecategoriseerd wordt onder de 'B' en niet
> >onder de 'T', daar waar de naam van mijn Vlaamse vriend wel onder de 'T'
> >dient te worden gerangschikt.
>
> Gecategowat? Bedoel je met dat broertje van classifidinges dat iets ergens
> _bij_ wordt ingedeeld?
In het telefoonboek (heb ik je iets gedaan, maat?).
--
Job
Ik volhard in: "In Nederland niet gebruikelijk". Op dit en vele andere
punten is Nederland een eenheid.
> Nu is het al een paar jaar (40) geleden dat ik een krantenwijk had op de
> Thorbeckelaan in 's-Gravenhage, maar ik ben er bijna 100% zeker van dat er
> toen een familie woonde die "Rolffs of Roeloffs" heette. Kan iemand
> bevestigen dat dit soort namen er is/was, of moet ik in ogen zien dat ik
> seniel aan het worden ben?
Het een sluit het ander niet uit natuurlijk :-), maar om je
gerust te stellen: een search met yahoo op "Roeloffs" levert maar
liefst 229 treffers op.
> Nico (Co, nog dijen?)
Leuk namagram, maar mag zoiets wel van de ijlijders?
--
Peter
> Ik weet alleen dat "of" in 't Nederlands voorkomt tussen twee "namen" in.
> D'r is een voetbal (NL elftal?) die ... of ... heet.
VoetbalLER. Inderdaad: Jan Vennegoor of Hesselink, van FC Twente.
--
Kom een trap op
>> Wat 'Belgische' (?) namen wel zouden mogen inhouden, is me niet helemaal
>> duidelijk.
>
>Namen van Belgen.
O. Bedoel je dit te slaan op staatsburgerschap?
Uiteraard hoeft ook zulks nog niet een oplossing te bieden. Overdenken we
maar eens wat we dan aanmoeten met bezitters van een meervoudig
staatsburgerschap. Of, tja, met statenlozen.
Mij lijkt het dat het dragen van een naam -- overigens een in het heleboel
ook inter- en multinationale verdrage uitgedrukt 'mensenrecht' -- gebonden
dient te zijn aan het bezit van een bepaald staatsburgerschap. Evenmin als
de spelwijze ervan dat (noodzakelijk) dient te zijn.
Namen met 'Van/van' worden bij ons hier in het zuiden inderdaad bij verstek
beschouwd als met 'Van' gespeld, maar echt rekenen kun je daarop niet.
Daarom is het ook een verstekwaarde. Afwijkingen daarop zullen door drager
worden toegelicht, net als afsplitsingen (of geledingen al dan niet aan
elkaar dienen geschreven).
Als ik in de draad als hoger in deze draad naar verwezen toelichtte, kan ik
mijn familienaam, voor wat hier gebruikelijk is, uitputtend omschrijven als:
'Van Stappen, in twee woorden, ja, als het werkwoord.'
Een ander kan een gelijkluidende, maar anders gespelde naam dragen als
bijvoorbeeld 'vanstappe, aan elkaar, met kleine v, zonder n,' waarbij die
'zonder n' wel moet slaan op de eindletter, gezien die voor de s duidelijk
gehoord wordt.
Ingewikkeld? Mogelijk. Maar het went. =)
Voorbeelden van hoe gelijkluidende namen op velerlei wijzen kunnen
geschreven (moeten) worden, zag je in een aantal telefoonboekuittreksels als
door me aangehaald elders in deze draad.
>> >Verschil is ook dat mijn naam gecategoriseerd wordt onder de 'B' en niet
>> >onder de 'T', daar waar de naam van mijn Vlaamse vriend wel onder de 'T'
>> >dient te worden gerangschikt.
>>
>> Gecategowat? Bedoel je met dat broertje van classifidinges dat iets
ergens
>> _bij_ wordt ingedeeld?
>
>In het telefoonboek (heb ik je iets gedaan, maat?).
<stout>
Weer mepvaardig en -bereid?
</stout>
=)
Ik neem aan dat je deze draad, die in twee groepen loopt, eerder leest
vanuit news:nl.hobby.video dan vanuit news:nl.taal. In die laatste -- voor
mij 'deze' -- groep, zijn taal- en woordbespiegelingen en -beschouwingen
(allicht|uiteraard) iets gebruikelijker. Dat hoeft niet (er) niet te leiden
tot verontwaardiging: het is, als de naam al aangeeft, mede het
kernonderwerp van de groep.
Ter zake.
Mocht iemand die jou naam droeg -- jij bijvoorbeeld -- hier bij ons een
telefoonaansluiting nemen en zodoende in het telefoonboek verschijnen, zocht
je je naam maar beter meteen bij de T.
In het telefoonboek voor Antwerpen als nu beschikbaar bijvoorbeeld, tussen
---
[...]
Ter Bekke A.
ter Bekke R.
Ter Bercken (Taverne)
---
en
---
Tercken C.
Tercken H.
Tercken Maria
[...]
---
Dat de voornamen achter de achter- of familienamen worden gedrukt, is een
onhebbelijkheid van het telefoonboek.
Of er, rekening gehouden met deze nuk, dient te staan:
ter Burg J.
dan wel:
Ter Burg J.
(de voornaam kan desgewenst ook voluit)
zal je zelf moeten duidelijk maken.
Als blijkt uit het voorbeeld in uittreksel hierboven: "Ter Bekke" en "ter
Bekke", zijn beide mogelijk.
Wie had ooit durven bevroeden dat een namenlijst in een telefoonboek zulk
een boeiende stof zou leveren. =)
O ja, als je zal begrepen hebben: staatsburgerschap, mocht dat al van belang
zijn, wordt in het telefoonboek niet vermeld.
Het zou me overigens niet verbazen dat wie dat ging uitvlooien, in dat voor
Antwerpen zowat de hele zwik aan mogelijkheden zou terugvinden. Dat héb je
natuurlijk met steden die vanouds ook belangrijke haven- en koopmansstad
zijn.
Groeten,
Bart.
<verzoek (technisch)>
Kan je betrachten bij inhaken in hoofding een verwijzing naar aangehaalde
tekst te laten staan? Dat vind ik wel zo handig. Met dank.
</verzoek>
[over hoofdletters, Brabant, Vlaanderen, en het merkje '(gew)' in VD13]
>>Vandaar mijn vaststelling, die ik volhard en herhaal: in Holland niet
>>gebruikelijk.
>
>Ik volhard in: "In Nederland niet gebruikelijk". Op dit en vele andere
>punten is Nederland een eenheid.
Als ik aangaf:
---
งง Het is me niet gegeven dat te kunnen afleiden uit het merkje '(gew)'
งง als aangewend in VD13.
---
Uiteraard hoeft het feit dat een begrip of wending in Holland niet
gebruikelijk is, niet te betekenen dat het of ze dat op andere plaatsen in
Nederland wel zou zijn.
Mijn vaststelling (zie hoger) is dus niet in tegenspraak met de jouwe, met
die van Ruud, die meer algemeen is.
VD13 geeft op geen enkele wijze uitsluitsel over de draagwijdte van '(gew)',
anders dan dat het betekent dat het wordt toegevoegd aan begrippen die _in
Holland_ niet gebruikelijk zijn. Lees: wat (ook) in Holland gebruikelijk is,
krijgt het merkje niet. Of toch?
Vandaar dat ik kon stellen, vanuit de gegevens als gevonden in VD13: "Het is
_dus_ in Holland niet gebruikelijk". De 'dus' slaat op een oorzakelijk
verband, te dezer op een gevolgtrekking uit de vermelding als teruggevonden
in VD13. Min noch meer.
Bedoelde bron laat me niet toe een ruimere uitspraak te doen.
Ik wil uiteraard grif aannemen dat het begrip als bedoeld in (een groot deel
van) Nederland, mogelijk zelfs in een deel van Vlaanderen, evenmin
gebruikelijk is. Die bijzondere gegevens echter ontbreken me.
Vandaar mijn kond doen van het enige besluit dat ik gerechtigd was uit het
voorliggende te trekken. Dit uitdrukkelijk aangegeven door het gebruik van
'dus'.
Overigens wil ik je evenmin verheimelijken dat ik al vaker moest vaststellen
dat algemene uitspraken als 'in heel Nederland', hier in de groep gepleegd,
wel vaker met een korreltje zout dienen genomen. Soms met een flink en wel
meer dan een.
Let wel: ik bedoel met bovenstaande paragraaf uitdrukkelijk niet je van het
hier en nu, of in het verleden, verkopen van bakerpraatjes te betichten. Wil
ze dus lezen als een algemene uitspraak, ontsproten uit ervaring in en met
deze groep. Maar dan waarschijnlijk zelfs, vermoed ik, zal je ze kunnen
bijtreden.
Groeten,
Bart.
Een aantal van mijn oudooms en -tantes van moederskant - uit Limboland -
he(et)ten "van de Voort", een aantal anderen "Van de Voort". Die hebben dan
waarschijnlijk een Belg van de burgerlijke stand gehad.
(knip)
> Voorbeelden van hoe gelijkluidende namen op velerlei wijzen kunnen
> geschreven (moeten) worden, zag je in een aantal telefoonboekuittreksels als
> door me aangehaald elders in deze draad.
Smulders heeft echter tóch gelijk en wordt daarin gesteund door de
ANS, 10.3.14.2
«[...] Het voegwoord "als" komt vrijwel alleen aan het begin van een
bijzin voor als er in de rompzin EEN WOORD ALS ZO,
EVEN, DEZELFDE/HETZELFDE staat, waarbij "als" aansluit.»
Uit zijn eerdere inhaken, blijkt dat Van Stappen het verschil tussen *als*
en *zoals* gewoon niet snapt.
(knip)
ES: Niet in VD 13. Moet dus in twee woorden.
(knip)
(knip)
> O. Bedoel je dit te slaan op staatsburgerschap?
(zin A)
B: *"Bedoel je dit verband te houden met staatsburgerschap?"
C: *"Bedoel je dit betrekking hebben op staatsburgerschap?"
Uit paradigmatisch onderzaoek blijkt al snel dat zin A niet kan,
evenmin als zinnen B en C. Maar toegegeven:
bij Van Stappens stijl past het prima.
Als hoger betoogd.
(knip)
>Rolffs of Roelofs.
>Andere dergelijke namen zijn:
>Heuker of Hoek
>Althannink of Oude Hanning
Ik heb even in het telefoonboek gezocht op 'of'.
Rolffs of Roelofs is inderdaad de juiste spelling, met ff en f.
Heuker of Hoek komt veel voor in Twente
Althannink of Oude Hanning kon ik niet vinden
Ik kwam ook nog tegen:
Jansen of Lorkeers
Elsjan of Wipper
Hagmole of Ten Have (zonder n en met een grote T)
Hagmolen of ten Have (met n en met een kleine t)
Hagmoole of Ten Have (met oo, zonder n, grote T)
Hekwolter of Hekhuis
Hendriksen of Hendriks
Kuners of Koenders
Olde Reuver of Briel
Vennegoor of Hesselink
Willems of Brilman
Wissink of Geerdink
De drie Hagmolens tonen duidelijk dat ambentaren nog wel eens
schrijffoutjes maken. Sommige mensen willen dan niet geloven dat
het tóch om dezelfde familie gaat.
- "Ik heet Hagmolen of ten Have."
- "Hee, wat leuk, mijn buurman heet Hagmoole of Ten Have, is dat
familie van je?"
- "Nee, dat schrijf je immers anders."
Onzin, zoiets. Natuurlijk is het familie, kan niet anders.
De voorouder van Willems of Brilman heette waarschijnlijk
Willems, maar de mensen noemden hem Brilman omdat hij
oogcorrectie gebruikte. Dat werd zo gewoon dat men na enige tijd
niet beter wist of hij heette écht Brilman, en omdat hij af en
toe ook wel eens Willems werd genoemd werden beide namen in de
burgerlijke stand ingeschreven.
--
Feico
(knip)
> Als ik aangaf:
ES: "Zoals ik aangaf". Je pomt nl.taal nota bene vol met
de relevante ANS-verwijzingen....
> งง Het is me niet gegeven dat te kunnen afleiden uit het merkje '(gew)'
> งง als aangewend in VD13.
ES: Niks meer aan te doen.
"Storend", ja.
(knip)
(knip)
> VD13 geeft op geen enkele wijze uitsluitsel over de draagwijdte van '(gew)',
ES: Beter lezen.
VD 13, blz. XXV:
«Regiolabels
..Dialectwoorden worden slechts opgenomen als ze niet
zuiver plaatselijk zijn en/of via gebruik in schriftelijke
bronnen in de standaardtaal aangetroffen zijn. Zo zijn
"besmuisteren" ('bevuilen'), "foekepot" ('rommelpot')
en "teljoor" ('eetbord') als gewestelijk ('gew.' gemarkeerd.».
Dus Brussels "puute van de koesj" staat er niet in.
Hoe luidt dat in het Antwaarps, Bart?
ES: *de Nederlanden* is een historische benaming en is als hedendaags begrip
niet van toepassing op landen buiten Nederland. *Het Koninkrijk der Nederlanden*
omvat wél de Nederlandse Antillen en Aruba (met zijn "status aparte").
> Dat het door de (staatkundige) scheiding der Nederlanden (!) nogal wat te
> lijden heeft gehad, doet daaraan niets af.
>
> Dat slechts een deel der Nederlanden vandaag het grondgebied uitmaakt van
> het Koninkrijk der Nederlanden, kortweg Nederland, evenmin.
ES: Antwerpen ligt evenzeer/evenmin in de Nederlanden als Brussel.
Historisch gezien. Maar anno 2000 is dat anders.
>
> Het zal je niet vreemd zijn dat 'belgique' niet anders is dan de (aan het
> Latijnse Belgica ontleende) verfranste vorm van de Nederlanden.
ES: *Belgica* is oorspronkelijk een historisch begrip dat een gebied aanduidt
dat België ver te buiten gaat en een groot deel van het huidige Frankrijk beslaat.
Overigens is "Het zal je niet vreemd zijn dat" een wending die je beter kunt
herschrijven, in de geest van "Het zal je niet onbekend zijn dat".
(knip)
ES: Je hanteert *Holland* op een volstrekt (drie-)dubbelzinnige wijze.
Het begrip dekt minstens drie totaal verschillende betekenissen.
Mijd dubbelzinnigheid in (pseudo-)taalkundige beschouwingen.
(knip)
> <verzoek (technisch)>
ES: Zin A:
> Kan je betrachten bij inhaken in hoofding een verwijzing naar aangehaalde
> tekst te laten staan? Dat vind ik wel zo handig. Met dank.
*betrachten* = "zich houden aan, in acht nemen, opvolgen" (meest in vaste verb.):
"de deugd betrachten; zijn plicht betrachten", volbrengen, doen.
Dus laten we zin A herschrijven tot zin B: "Kan je in acht nemen bij inhaken
in hoofding een verwijzing naar aangehaalde tekst te laten staan?".
Van Stappen hanteert de syntaxis van *trachten*.
Maar het ziet er echt niet uit.....
Misschien bedoelt hij wel *trachten*...
Wie zal het zeggen?
(knip)
ES: Bedoeld wordt hoogstwaarschijnlijk:
"Dat je mijn naam niet (sloopte) uit kwaadaardigheid (sloopte)".
Het bijwoord van ontkenning *niet* slaat immers op *kwaadaardigheid* en
niet op *mijn naam*.
Van Stappens zin (A) heeft echter een andere (ongewilde) betekenis.
Vergelijk:
A1. "Ik meende dat je niet mijn naam sloopte uit kwaadaardigheid, maar
wel mijn fiets." (zinsaccent op *naam*)
A2: "Ik meende dat je niet mijn naam sloopte uit kwaadaardigheid, maar
wel de zijne." (zinsaccent op *mijn*).
ES: Hoezo? Is het in Luik, Charleroi of Namen anders dan?
Niet, dus.
-8<--
> De voorouder van Willems of Brilman heette waarschijnlijk
> Willems, maar de mensen noemden hem Brilman omdat hij
> oogcorrectie gebruikte.
Dat zou kunnen. Maar ik dacht dat veel achternamen zijn ontstaan
uit/gekozen n.a.v. het beroep van de drager. "Brilman" vinnik wel een
goeie naam voor een optizijn (alhoewel ik zelf eerder "BrilLEman" zou
gebruiken).
-8<--
--
Opa rekent op 'm
sinds 1838 niet meer. als jullie nou eerst die flip de winter aan
de kant zetten mag je nog eens komen solliciteren.
--
Peter
Ic vint dese draat een beedje siekelijk worren !!
Kunnen jullie een andere nieuwsgroep zoeken om met deze zeer interessante
discussie door te gaan ?
Constant
>Ook komt het voor dat een familie volhoudt dat ze onder de
>verkeerde naam in de burgerlijke stand staan ingeschreven.
Klopt. Zo had ik eigenlijk Hermsen moeten heten.
>Zo is
>er een familie die officieel (door een misverstand bij de
>burgerlijke stand) De Vos van Steenwijk heet, maar die zich
>liever laat noemen bij hun historische naam: Van Essen, hoewel
>dat lang niet zo deftig klinkt.
Die is leuk.
Kan wel, wil niet.
(knip)
> Dat Franse huurlingen,
ES: Het Franse koninklijke leger, zul je bedoelen.
> overigens gespijsd uit de Franse kas, het einde van
> het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden bewerkstelligden,
(knip)
[geflupt naar be.history]
Kortom, als voorafgaand aan de naam iets komt als "meneer", "de heer" of
<voornaam>, dan wordt het voorvoegsel met een kleine letter geschreven.
Wanneer de naam echter zonder inleiding aangehaald wordt, gebruikt men een
hoofdletter.
</betweterig>
Kevin
------------------------------
Het afschuwelijkste anglicisme: deleten - deletete - gedeletet
------------------------------
"Job ter Burg" <j...@knoware.nl> schreef in bericht
news:3A2E2B28...@knoware.nl...
> Bart Van Stappen wrote:
> >
> > www.ericvandenberg.nl stelde in bericht <3A2BCA4F...@home.nl>...
> > § Michel Martens stelde in bericht <90g922$nt0$1...@news1.skynet.be>...
> >
> > <technisch>
> > Kan je de verwijzing naar aangehaalde tekst in hoofding laten staan? Dat
is
> > wel zo handig: kan je meteen zien wie wat stelde.
> > </technisch>
> >
> > >> Bedoelen jullie dat de schrijfwijze van een eigennaam onderhevig
> > >> is aan bepaalde spellingsregels? Dus zoiets als 'ik belde aan bij
> > >> Bart van Stappen', maar ' ik belde aan bij de heer Van Stappen'.
> > >
> > >Dat is juist.
> >
> > Al ga ik er dan, anders dan Job elders hier in de draad, waarschijnlijk
geen
> > meppen om uitdelen, als met bovenstaande bedoeld is naar mij te
verwijzen,
> > slaat het nergens op.
> >
> > Mijn naam als ik aan mijn berichten meegeef, laat aan duidelijkheid me
dunkt
> > niets te wensen over.
>
> Zo heb ik een vlaamse vriend genaamd Van den Bergh, en hoe je het ook
> wendt of keert, als je naam nu eenmaal met 'Van' (met hoofdletter)
> begint, dan blijft dat zo. Belgische namen zijn meestal wel met 'Van',
> voor zover ik begreep.
>
> Verschil is ook dat mijn naam gecategoriseerd wordt onder de 'B' en niet
> onder de 'T', daar waar de naam van mijn Vlaamse vriend wel onder de 'T'
> dient te worden gerangschikt.
>
>
>
> --
> Job
Niet bij de Belg genaamd Jan Van den Bergh. Hoe je het ook wendt of
keert, die 'Van' wordt nimmer 'van'.
"Toen meneer Van den Bergh zijn broek ophees..."
"Toen Van den Bergh zijn broek ophees..."
"Toen Jan Van den Bergh zijn broek ophees..."
--
Job
(knip)
> Mij lijkt het dat het dragen van een naam -- overigens een in het heleboel
> ook inter- en multinationale verdrage uitgedrukt 'mensenrecht' -- gebonden
> dient te zijn aan het bezit van een bepaald staatsburgerschap. Evenmin als
> de spelwijze ervan dat (noodzakelijk) dient te zijn.
(knip)
1. Hierboven staan twee volzinnen.
2. De tweede volzin begint met *evenmin*.
3. Dat betekent dat die zin nr.2 een ontkennende zin is.
4. En dat houdt tevens in dat de voorgaande zin 1 ontkennend is.
5. Edoch: zin 1 is _niet_ ontkennend. Ik ontwaar er geen enkel
ontkennend bijwoord noch enig ander ontkennend woord in.
6. De passage klopt dus niet, en is volstrekt onduidelijk.
7. Dit nog afgezien van de gebruikelijke onleesbare wanstijl van de auteur.
8. Want waar lijkt nu een passage op zoals: " een in _het_ heleboel ...
verdrage" (zonder meervouds-n, maar alla).
(knip)
> Het zal je niet vreemd zijn dat 'belgique' niet anders is dan de (aan het
> Latijnse Belgica ontleende) verfranste vorm van de Nederlanden.
ES: Belgique = Nederlanden. Jaja. Tuutuut. Komkom. Hoho.
Ten tijde van Caesars verovering van (Transalpijns) Galliė - min of meer
samenvallend met het huidige Frankrijk - was *Belgium* één van de vier
onderdelen daarvan.
*Belgium* oftewel *Belgica* besloeg het gebied dat ten noorden
en ten noordoosten werd begrensd door de Rijn, ten zuidwesten
door de Seine en ten zuidoosten door een lijn even wat westelijk
van de Maas. Parijs/Lutetia viel er net buiten, Reims lag er nog binnen.
In de IVe eeuw omvatte *Belgica* de gebieden *Belgica Secunda*
en *Belgica Prima*.
Ongeveer hetzelfde gebied als *Belgium* min de huidige provincies
Limburg (NL + B), Noord-Brabant, Antwerpen en een strook ten
westen van de Rijn, wat allemaal hoorde bij "Germania I en II".
> Tot mijn verzameling behoort o.m. een vertalend woordenboek
> Latijn-Nederlands dat als opschrift draagt: "Lingua Latina - Lingua
> Belgica". Latijn-Nederlands dus. Als ook uit de verdere inhoud blijkt.
ES: Zeker een woordenboek uit de vroege Middeleeuwen o.i.d..
(knip)
> Hoezo, vreemde eigennaam? De naam van de uitgeverij is, naar die van Johan
> Hendrik, Van Dale Lexicografie.
ES: "Van Dale Lexicografie BV" is de volledige benaming.
Maar *Van Dale* is óók en vooral de naam van een _product_.
De term *(de) dikke Van Dale* slaat niet op de uitgever maar op dat product.
Dat (toevallig of niet) wordt uitgegeven door hogergenoemde uitgeverij.
> Het _beeldmerk_ 'Van Dale' echter, dat er inderdaad uit ziet als 'van Dale',
> overigens met een bijzondere lettersoort geschreven, met kenmerkende 'D',
> heet te zijn afgeleid van de _handtekening_ van Johan Hendrik van Dale, bij
> leven hoofdonderwijzer en archivaris te Sluis.
ES: Sluis in Nederland, wel te verstaan, niet Sluis in België (bij Mol).
> De handtekening van Johan Hendrik las: 'J.H. van Dale'. Voor het beeldmerk
> zijn de voorletters weggelaten. Zo blijft er: 'van Dale'. Dat is het
> beeldmerk geworden.
ES: Het beeldmerk van (met name) de woordenboekproducten, b.v.
"van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal".
> Steeds als dat wordt gebruikt, zal je onveranderd zien
> staan: 'van Dale'. Dat is, letterlijk, de handtekening.
ES: Wél behoorlijk gestileerd, dan.
> Wanneer men niet het beeldmerk gebruikt, maar de naam, zal die voldoen aan
> de regels voor hoofdlettergebruik als geldend in het Nederlands.
>
> De naam 'Van Dale', net als het beeldmerk 'van Dale', zijn eigendom van Van
> Dale Lexicografie BV te Utrecht en Antwerpen.
ES: Als productnaam dan. Er zullen nog wel mensen rondlopen die
*Van Dale* heten.
> Nu valt er op hun behandeling van het Nederlands natuurlijk een en ander aan
> te merken, en wel meer dan dat, maar dat is (ruim) stof voor een ander
> stukje. En wel meer dan een.
ES: Precies hetzelfde kan ik zeggen van de auteur waarop ik hier reageer.
Bart Van Stappen <bar...@village.uunet.be> stelde in bericht:
90orcp$1sbj2$1...@ID-17117.news.dfncis.de...
> Job ter Burg stelde in bericht <3A2E2B28...@knoware.nl>...
(knip)
> >Zo heb ik een vlaamse vriend/
>
> Juist gebruik van hoofdletters blijkt niet enkel in namen sommigen kennelijk
> (schier) onoverkomelijke moeilijkheden op te leveren.
ES: Wees zorgvuldig in taalbesprekingen. Dat voorkomt
misverstanden en verkeerde reacties. Dus hanteer hierboven
liever de term *eigennamen*, of nog liever *persoonsnamen*.
*namen* behelst namelijk een veel ruimer betekenis(sen)spectrum/
semantisch veld dan je hier bedoelt.
What's in a name?
We komen er wel hoor, met héél véél oefening.
Laat de moed niet zakken.
Samen zijn we sterk.
Enz. Etc.
(knip)
N.B. Hallo videofans! Is het technisch gezien mogelijk om een
video-opname die per ongeluk is gewist door een andere opname weer
te voorschijn te brengen? Hoe heet die vergissing van mij? *overfilmen*??
Blijf wél even crosspotsen dan. Leren we nieuwe woorden bij, zoals
*videast* en dergelijke.
XRutj@s
> N.B. Hallo videofans! Is het technisch gezien mogelijk om een
> video-opname die per ongeluk is gewist door een andere opname weer
> te voorschijn te brengen? Hoe heet die vergissing van mij? *overfilmen*??
> Blijf wél even crosspotsen dan. Leren we nieuwe woorden bij, zoals
> *videast* en dergelijke.
Het onderwerp heb ik maar even aangepast...
Antwoord op de vraag: Het is niet mogelijk om een overschreven opname
terug te krijgen, ook niet als het 'per ongeluk' is gebeurd. Eenmaal
overschreven blijft overschreven. Helaas.
Groeten / Regards
Eric van den Berg
Roosendaal, The Netherlands
http://www.ericvandenberg.nl
official Canopus reseller