"iMark" <inv...@invalid.invalid> schreef in bericht
news:1kdec0w.siq6emofghm8N%inv...@invalid.invalid...
Deze "klantvriendelijke" toon grijp zo veelvuldig om ons heen, dat ik er
tegenwoordig argwanend van word.
Het woord sluiten wordt te negatief geacht, dus heet het: de andere kassa
"helpt" u "graag". Dat klinkt dubbelop positief, maar betekent gewoon "Wij
helpen u niet meer. Ga maar ergens anders opnieuw in de rij staan."
Hier nog enkele voorbeelden.
Letterlijk citaat uit een mail van TLS (het bedrijf achter de ov-chipkaart):
"Om onze dienstverlening verder te optimaliseren is ons
e-mailadres komen te vervallen. Daardoor kan uw e-mail
niet meer in behandeling worden genomen."
Een van dezelfde soort: Steeds meer postkantoren worden gesloten "Om de
serviceverlening nóg meer
te optimaliseren" (kan dat taalkundig wel: méér dan optimaal?).
Hetzelfde argument werd gebruikt door de NS toen de kaartjesautomaten er
kwamen en men voor kaartjes aan het loket (heet tegenwoordig "tickets &
service"), waar nog aanwezig extra moest gaan betalen.
Of deze "Op ons kantoor aan de ... (straatnaam kilometers ver weg) zijn wij
u graag van dienst voor al uw
bankzaken" De boodschap: dit filiaal sluit de deuren en staat NIET meer voor
u klaar.
Toverwoord van Rutte (om de mensen nog meer bezuinigingen en kosten door de
strot te duwen): "eigen verantwoordelijkheid" (ook bij zaken die een
maatschappelijke verantwoordelijkheid zijn, zoals gehandicaptenzorg en
bejaardenzorg). De boodschap: u moet overal (meer) voor gaan gaan betalen.
Of u krijgt geen subsidie meer. Of: uw uitkering wordt gekort.
"Investeren in jezelf" is nog zo een oneliner. En "u zelf uw keuzes laten
maken".
En Rutte staat er breeduit bij te lachen en optimisme te acteren.
Een trein heeft zelden meer 10 minuten 'vertraging', maar "'vetrekt' 'voor
u' over 10 minuten".
Alle nieuwe NS-abonnementen zijn duurder dan de oude: "Ieder zijn eigen
korting".
De tandarts wordt duurder: "Het wordt beter kiezen voor uw tanden".
Maar ik zou niet weten hoe. Hoe hoger de kosten, des te meer 'keuzes' vallen
buiten het bestedingsbereik. Of is het dan maar laten verrotten van je gebit
ook een extra 'keuze'?
De posttarieven gaan omhoog: "Wat u allemaal kunt verzenden voor .. cent".
Dat klinkt als veel, maar in feite is het minder dan voorheen.
Een van dezelfde soort: het restaurant dat altijd tot 11 uur open was, gaat
nu al om 10 uur dicht:
"Wij zijn maar liefst tot 10 uur 'voor u' open".
Omgeroepen in de trein van Heerlen naar Alkmaar: "Deze trein stopt
'voor u' te Sittard, Roermond, Weert, Eindhoven, ... (enz.)." Als ik met die
trein alleen maar naar Amsterdam-Centraal wil, hoeft die trein echt niet
'voor mij' te stoppen op al die andere stations.
Ik merk dat ik er een allergie voor ontwikkel, voor al die 'positieve'
boodschappen. Al dat al die vriendelijkheid is meestal ongemeend, om een
schijn op te houden als een slechte boodschap en misschien wel de zoveelste
slechte boodschap moet worden verteld. Dat maakt achterdochtig als
de zoveelste quasi-positieve kreet wordt geslaakt. Zijn er nog positief
gebrachte boodschappen die géén verbloemende verhulling meer zijn van een
slechte boodschap?
Herinnert zich iemand nog het referendum in Nederland over de Europese
grondwet? De kiezers kwamen met een massaal "tegen". De opkomst was erg
hoog. Een politicus van een partij die "voor" was (VVD?), noemde dat voor de
camera's "een feest voor de democratie", maar zijn gezicht was bitterzuur en
stond allerminst op feestvieren.
Zelfs het woord "klantenservice" (of is het al 'customer service' in
Nederland?) is vaak zo'n niet altijd gemeente vriendelijkdoenerij. Soms, als
je op een een simpel vraagje een kort te geven simpel antwoordje wilt, krijg
je dat. Niks mis mee. Maar anders dan vel mensen denken, is een afdeling
Klantenservice er niet voor de klant, maar voor het bedrijf! Om de klant aan
een bedrijf te binden, meer geld uit te laten geven, te laten betalen (hard
zijn als om een betalingsuitstel wordt gevraagd bijvoorbeeld, zelfs al is
het verzoek om goede reden). Ook deze afdeling moet voor het bedrijf
winstgevend zijn en niet voor Sinterklaas gaan spelen. Het is nog altijd dat
wiens brood men eet, diens woord men spreekt.