op 09/07/2014 12:05 AM, Wouter Valentijn schreef:
> Bart Van Hemelen schreef op 6-9-2014 23:43:
>> On Fri, 05 Sep 2014 20:29:39 +0200, Wouter Valentijn
>> <
li...@valentijn.nu> wrote:
>>
>>> Morgen, zaterdag 6 september 2014, om 20:30 NL tijd.
>>>
>>>
http://zeppodunsel.blogspot.nl/2014/09/zaterdag-6-september-2014.html
>>
>> Ik heb weer hard mijn best moeten doen om mijn ogen open te houden.
>> Tjonge, wat een zoutloos zootje. Her en der zag ik knipoogjes naar een
>> Robin Hood-film die ik me herinner uit mijn jeugd, en de rest
>> varieerde tussen te onnozel voor woorden en irritant gebazel. Met als
>> dieptepunt de gouden pijl die het ruimteschip de nodige boost geeft.
>>
>
> Ik moest de hele tijd denken aan die TNG aflevering waarin Q Picard &
> co. het verhaal van Robin Hood liet beleven.
> Dat ge�njecteerd met een flinke dosis poging tot Monthy Python nadoen.
> Plus je had weer een verwijzing naar dat 'paradijs', dat hiernamaals
> dus. Dit is misschien nog de meest 'in your face' rode draad die er tot
> nu toe geweest is. Waar is de subtiliteit gebleven van Moffats eerste
> seizoen? Ik mis Amy! (en Rory). Clara is op zich een leuke meid, maar ze
> mist de GRRRR! Als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Nee ik heb geen idee wat je bedoelt. Dat GRRR is juist waarom ik zo'n
hekel aan Amy had, ze wou te snel alles begrijpen en helpen. Clara
reageert weer lekker menselijk, bijna zoals Rose.
> Donna had dat ook.
Nee, Donna had iets heel eigens. Die reageerde puur vanuit haar emotie.
Zij leek werkelijk waar in NIETS op Amy!
> Rose en Martha waren ook leuk en lief, en Clara hoort meer in dat rijtje
> thuis.
Precies en daar is niks mis mee! :-)
> Tot mijn spijt moet ik zeggen dat de zaak rammelt. De vorige
> afleveringen gingen wel (maar ook niet super briljant), maar dit is weer
> een teleurstelling.
Het enige teleurstellende aan deze aflevering vond ik de ontknoping. Het
begon heerlijk fris met iets wat we nog niet eerder hadden gezien in
Doctor Who. Maar al gauw bleek het om een simpel ruimteschip te gaan,
waar niks spannends aan was. Jammer, een gemiste kans. Maar de kans was
er wel degelijk!
Als Moffat wat betere schrijvers gaat aantrekken, kan deze doctor zeker
een succes worden! In elk geval meer dan Smith, die in mijn optiek een
grote mislukking was, mede dankzij Amy Pond maar vooral door zwakke
scripts waar geen touw meer aan vast te knopen was. Wat dat laatste
betreft zitten ze nu weer enigszins op het goede spoor, al valt er nog
heel wat te verbeteren...
Grace and peace,
--
Wietze