Op 10-02-2020 om 20:43 schreef jacqueline:
> On 10-2-2020 18:29, Niek wrote:
>> Hoei, wat hier nu weer van te denken? Het voelt heel erg als dat dit
>> niet zo maar een aflevering op zichzelf is. Het was met name de
>> nachtmerrie van de Doctor waarin ze te horen krijgt dat alles een
>> leugen is wat haar verteld is over de Timeless Child/het Tijdloze
>> Kind, dat me dat gevoel gaf.
>
> dit heb ik gemist.
Dit heeft de Master haar gezegd in het begin van dit seizoen en werd nu
herhaald in haar droom.
>> Door de hoofdpersonages hun nachtmerries te laten zien, zijn de
>> companions ook weer wat meer uitgediept. Zo oppervlakkig als ze vorige
>> week aan bod zijn gekomen, zo meer de diepte in, ging het dit keer.
>
> heel interessant.
En daarmee geeft het ook wat meer handen en voeten aan deze companions.
Ik heb het gevoel dat de schrijvers zich een beetje verslikken in drie
companions. Een of twee is toch makkelijker om ze dan ook genoeg te doen
te geven.
>> Graham voelt zich nog steeds schuldig over het verlies van zijn
>> geliefde Grace. En ook is hij bang dat zijn kanker weer terugkomt. Wel
>> een heel grappige sc�ne dat hij met de Doctor daarover probeert te
>> praten en dat het dan heel duidelijk wordt dat de Doctor echt geen
>> mens is en niet weet hoe daar nu op te reageren. Nou ja, ze weet het
>> met haar hoofd maar echt uitvoeren kan ze het niet.
>
> hm....ook echte mensen weten vaak niet hoe ze daarmee moeten omgaan.
Dat weet ik en daarom lieten ze het ook zien. Maar ik bedoelde meer dat
het echt op zijn Doctors gaat. Er zullen maar zeer weinig mensen zijn
die exact zo reageren zoals de Doctor deed. :-)
>> Wel een beetje erg opvoederig vond ik het zijverhaaltje over zijn
>> vriend die heel eenzaam is en daar eens over moet gaan praten met
>> anderen. Dat kan ook subtieler, denk ik dan.
>
> ik vind wel dat je erg kort door de bocht gaat. ;-) we weten toch niet
> wat Ryan tegen hem heeft gezegd? en vooral hoe? hoe had het dan
> subtieler gekund. ik vind dat er veel in zit. waarom zou je niet bij
> een praatgroep kunnen gaan als je eenzaam bent? gelijkgestemden
> ontmoeten. je gevoel kunnen uiten en begrepen worden?
Het was voor mij te veel uitgekauwd.
> maar misschien vind je dit niet geschikt voor Dr Who?
Ja, dat is het helemaal. Het voelt alsof Doctor Who gebruikt wordt om
politieke standpunten en nu ook sociale issues aan te pakken. Dat is
meer iets voor Star Trek dan voor Doctor Who naar mijn smaak.
>> Yaz haar verhaal verraste mij. Zij is dus drie jaar geleden weggelopen
>> van huis omdat ze geen aansluiting vond op school en zich nergens
>> thuis voelde. Dit is uiteindelijk toch goed gekomen. Dit voelde ergens
>> ook wel als een hart onder de riem voor kijkers die het nu zwaar
>> hebben op school.
>
> ik vond het erg mooi dat haar zus het in de gaten had en hulp had
> ingeroepen. zegt veel over de zus.
Yup.
>> En daardoor had het iets geforceerds. We hebben Yaz toch nooit zo
>> gezien of iets dat daar op wees? En wat ik ook niet begreep wat zij nu
>> met haar zus aan het herdenken/vieren was. Net alsof ik net niet alle
>> informatie kreeg en het zelf maar moest bedenken. Dat voelde
>> onbevredigend.
>
> dat begreep ik ook niet.
Misschien dat die zus viert dat ze toen weer is teruggekomen? Anders
weet ik het ook niet.
>> Zelin en Rakaya vond ik wel mooi neergezette onsterfelijken. Zelin
>> zijn vingertruc zag er telkens weer indrukwekkend uit en
>> angstaanjagend ook. En zijn verhaal dat hij vermaakt wilde worden en
>> dat de Toymaker het wel met hem eens zou zijn, riep bij mij dierbare
>> beelden op aan (als ik het goed heb) de Eerste Doctor.
>
> ik vond het mooi om te zien hoe ze weer terug in die bubbel werden
> gezet, met de fear factor van die vrouw uit Syrie 1380.
Hahahaha @ fear factor. Ja, heel mooi gedaan.
--
Niek