Re: De Geheime Broederschap of Illuminati

[Dik van Bil]

Vermolmde Sneeuwpop stamelde:

>Dat lijkt me wel iets voor Bert(ANWB) want met die $ 500.000.000 USD kan
>die een knecht huren om die 50 retweets/dag met Russische propaganda op
>zijn twitter kanaal te pleuren zodat hij zijn baan brekend onder zoek
>kan hervatten en een maandelijks salaris van $ 2.000.000 USD op uw
>bankrekening lijkt me genoeg om een voorraad magneetjes die gauw
>stukgaan in te slaan en dan maar rollen in kokers met uitwaaieringen in
>andere dimensies (hee lallen) en dan maar experimenteren en meten en
>'szondag ochtend op 03:00 uur telefonisch rapporteren aan Gerard 't
>Hooft.

Broeva! Haro! Eindelijk een echt grappige tekstverhakseling van Kees!
Deze is het zeker waardig gefollowupped te mogen worden door 1 van mijn
fameuze Dik Trom pastiches:

"De tweede uitzondering was Jehovah, den Veldwachter. Deze hield in 't
geheel niet van Dik en daar bestonden goede redenen voor. Jehovah was
een nijdige Man, Die bij niemand op het dorp gezien was. Alle jongens
waren doodsbang voor Hem, - behalve Dik. Dik was voor niemand bang en
dat hij het ook voor Jehovah niet was, had hij getoond door op een avond
wel een half uur lang bij Hem aan de ruiten te tikken, door middel van
een draad, een speld en een steentje. Jehovah was woedend geworden en
herhaaldelijk naar buiten gevlogen met een stok in Zijn hand, om den
dader op te sporen en hem een geduchte aframmeling te geven.

Maar Dik had Hij niet gevonden, en eindelijk had Hij Bruintje Beer zoo'n
pak slaag gegeven, dat Bruintje moord en brand schreeuwde en drie dagen
later bijna nog niet loopen kon van de pijn. En toch was hij er zoo
onschuldig aan als een pasgeboren kindje in de wieg. De jongens hadden
zich krom gelachen van de pret. Maar Bruintje Beer had verklapt, dat Dik
de dader was, en toen had Jehovah een grooten hekel aan Dik gekregen.

Dat was er niet beter op geworden, toen op een avond Dik, door de zeer
gewaardeerde hulp van Hans Pils en Klaas van Deel, uit het gevangenhok
had weten te ontsnappen, waarin Jehovah hem opgesloten had, en deze per
slot van rekening er door Dik zelf in opgesloten was. Sedert dat gedenk-
waardige feit kon Jehovah den dikken Dik luchten noch zien, en als Hij
hem hier of daar ontmoette, hield Hij hem altijd zorgvuldig in de gaten,
uit vrees, dat Dik op de een of andere manier Hem weer een poets zou
spelen. Hij was een beetje bang voor hem!

En toch had Dik geen aasje kwaad in zijn heel dikke corpus. Ja, ja, hij
deed wel eens kattekwaad, dat valt niet te ontkennen, maar hij plaagde
geen oude vrouwtjes, zooals Bruintje Beer bij voorkeur deed, hij deed
geen leelijke streken, waarvan anderen schade of verdriet ondervonden,
hij schold nooit, omdat hij dat beneden zijn waardigheid vond, geen
leelijk woord kwam hem ooit over zijn lippen, hij jokte niet, omdat hij
de waarheid lief had, hij zou zelfs geen knikker gappen, al had hij er
geen een in zijn zak en hunkerde hij er naar om mee te knikkeren; hij
zou geen kip kwaad doen, laat staan dan een mensch. Neen, zijn inborst
was goed, al deed hij soms kattekwaad. Onrecht kon hij niet dulden, en
zelfs voor grootere jongens was hij niet bang, als zij hem te na kwamen.

Tegen een vechtpartijtje, als daar geldige redenen voor bestonden, had
hij geen gemoedsbezwaren, maar hij lokte het nooit uit. Hij had een hart
van goud. Verdriet en ellende bij anderen konden hem tot tranen toe
roeren en dan was hij steeds gereed metterdaad bij te springen. Vraag
dat maar aan de heks van den Achterweg, die het van hem had ondervonden,
toen zij in nood verkeerde. Die heks hield dolveel van Dik. Ze zou hem
wel in haar armen willen drukken en op zijn twee bolle wangen kussen,
maar Dik houdt niet van die aardigheden, hij moet er niets van hebben."

--
Dik van Bil