Ik heb net gelezen dat Kodak een 100 jaar houdbare foto-inkt
ontwikkelt.
(http://tweakers.net/nieuws/46259/Kodak-ontwikkelt-100-jaar-houdbare-foto-inkt.html)
In dit bericht staat dat standaard inkjetfoto's maar een leven hebben
van vijftien jaar.
Dit geld dan voor foto's die je zelf afdrukt, als ik het goed begrijp.
Ik vraag mij af of er onderzoeken zijn geweest, hoelang een foto mee
gaat als ik hem b.v. af laat drukken bij de HEMA.
Zou er een verschil zitten tussen direct klaar (1 uur services) en de
services die er langer over doen. Of zit het verschil alleen in de
verzendingstijd??
Wie weet hier meer over?.
Ik denk dat dit een belangrijke vraag is voor iedereen die zijn foto's
voor langere tijd wil bewaren.
John Freeman.
Als je een foto op houdbaarheid wilt testen is een gemakkelijke methode: leg
hem op een zonnige plaats met een schaar er bovenop. Slechte inkten verraden
zich dan al heel snel. Fabrikanten zijn bezig met de houdbaarheid van hun
inkten, Epson heeft al enige jaren de faam dat hun producten zo'n zeventig
jaar op kleur blijven. maar ook nu geldt: goede pigmenten zijn duur en
houdbaarheid zit ook in de combinatie inkt/papier.
De in chemische baden ontwikkelde prints (zoals die van HEMA e.a.) zijn
overigens een stuk beter dan de meeste inktjet-afdrukken.>
PietN
Fotos kan je niet voor lange tijd bewaren.
(op goede Z/W afdrukken na)
Bewaar de bronnen, negatieven of bitjes,
Jan
Ik zit al erg lang in de IT business (vanaf 1979). Heb grappig genoeg
niet veel vertrouwen in digitaal bewaren. Dit door de IT zelf maar nog
meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's. De
tijd zal het echter leren.
john freeman wrote:
>
> Heb grappig genoeg
> niet veel vertrouwen in digitaal bewaren. Dit door de IT zelf maar nog
> meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
> digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's.
Ben het met je eens. Denk niet dat we de discipline hebben om regelmatig
nieuwe kopieën te maken. Zeker niet als de media weer wijzigen. Alle
CD's en DVD's die we nu hebben en die er nog bijkomen. Gaan we die over
brengen naar nieuwe media als de CD aan z'n eind zit? Dat duurt
overigend niet lang meer. Ik denk het niet. Er zal idd veel
beeldmateriaal verdwijnen/verloren gaan. Jammer.
Erik-Jan.
P.S. Beetje krom geformuleerd maar neem aan dat je snapt wat ik bedoel.
--
The Meeting Place for Photography http://www.fotograaf.com
Fotofestival Naarden Festival-OFF http://www.festival-off.nl
Erik-Jan Geniets. Phone: +31-(0)6.55.78.60.31
john freeman wrote:
> Hoelang blijft een foto goed?
>
> Ik heb net gelezen dat Kodak een 100 jaar houdbare foto-inkt
> ontwikkelt.
> (http://tweakers.net/nieuws/46259/Kodak-ontwikkelt-100-jaar-houdbare-foto-inkt.html)
> In dit bericht staat dat standaard inkjetfoto's maar een leven hebben
> van vijftien jaar.
Dat ligt aan het soort inkt en het paier wat gebruikt wordt.
Witmerk inkjetfoto's die gewoon ergen thuis op een plek ligt waar licht
bij kan komen, kan misschien in 3 maanden al verkleuring hebben.
> Dit geld dan voor foto's die je zelf afdrukt, als ik het goed begrijp.
>
> Ik vraag mij af of er onderzoeken zijn geweest,
Kijk maar eens op de volgende link naar allerelei test-raporten:
http://www.wilhelm-research.com
--
Vr.groet - regards, Léon Obers
john freeman wrote:
>
> Ben het helemaal met je eens.
> Vandaar ook mijn vraag, hoe ik (en andere mensen) nu hun (echte)
> foto's het beste kunt bewaren, Maar ook wat nu de beste manier is om
> deze op papier te krijgen. Maar dan ook zo dat je weet dat deze er
> waarschijnlijk over 100 jaar er nog is.
> Ik krijg op internet daar geen goed beeld over. Maar hoop dat er hier
> mensen zijn die daar informatie over hebben. We maken de foto's toch
> niet voor niets..!!!!
Ik denk dat je er goed aan doet om foto's op een donkere plek te
bewaren. Liefst liggend en gestapeld. Eventueel gescheiden door
pergamijnachtig papier. Tevens zal de vochtigheidsgraad van belang zijn.
Ik heb hier geen absolute waarden voor. wellicht iemand anders in de
groep.
Het op papierkrijgen van negatieven zou ik bij voorkeur op de
traditionele manier doen voor een zo lang mogelijke houdbaarheid. Dus
puur chemisch.
Voor digitaal opgenomen foto's maakt het niet uit. Zolang je de bits en
bytes overbrengt naar nieuwe media zal je altijd een afdruk kunnen
genereren.
Dit is ongeveer wat bij mij als eerste op komt. Wellicht hebben anderen
nog toevoegingen.
Erik-Jan.
Frank van der Pol wrote:
>
> john freeman schreef in bericht
> <ibjss2p0ntrj7j059...@4ax.com>:
>
> > Heb grappig genoeg
> > niet veel vertrouwen in digitaal bewaren. Dit door de IT zelf maar nog
> > meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
> > digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's. De
> > tijd zal het echter leren.
>
> Ik denk dat mensen erachter zullen komen, dat voor persoonlijke zaken,
> bewaren gedurende een periode veel langer dan een gemiddeld
> mensenleven niet zo heel erg zinnig is.
>
> Ik bedoel: stel dat je serieus fotografeert vanaf je vijftiende. Ik
> noem maar een dwarsstraat. En stel dat je d'r met je vijfentachtigste
> uitstapt. Dan bewaren je kinderen je foto's nog tien jaar en dan
> zeggen ze: Wat moeten we met die 80.000 foto's van pa? En dan zijn er
> twee opties: ofwel ze gaan meteen de fysieke of digitale vuilnisbak
> in, of ze worden weer tien jaar opgeslagen en niet bekeken. Maar mocht
> na die tien jaar blijken dat ze niet meer te lezen zijn, dan zal echt
> niemand daar een nacht van wakker liggen... Dus zo'n tachtig jaar
> lijkt mij in ieder geval meer dan genoeg.
>
> Los daarvan is het zo, dat we veel en veel meer beelden maken dan in
> het verleden. Daarom komt volgens mij bij velen misschien ook al veel
> eerder dan de archiefproblemen zich openbaren, het moment waarop zal
> blijken dat bewaren niet zinnig is, als je 80% van het beeld na een
> bepaalde tijd nooit meer raadpleegt.
> Wat heeft het voor zin om iets te archiveren dat je nooit meer inziet?
> Zelfs voor musea is niet zozeer het hebben en bewaren van een
> collectie belangrijk, maar de onsluiting ervan. Want zonder
> ontsluiting van de collectie is een museum niet veel meer dan een hele
> dure opslagplaats. Op een zelfde manier is het je druk maken over het
> archiveren van pakweg 80.000 foto's ook niet zo zinvol, als je niet zo
> nu en dan iets met (al) die foto's doet dat het bewaren noodzakelijk
> maakt.
>
> Frank
Dit is niet waar de OP naar vroeg.
> Het op papier krijgen van negatieven zou ik bij voorkeur op de
> traditionele manier doen voor een zo lang mogelijke houdbaarheid. Dus
> puur chemisch.
Bij zwartwit wel, bij kleur zou ik de digitale weg kiezen. Tests van
Wilhelm Institute wijzen uit dat zelfs het beste fotochemische papier
niet langer houdbaar is dan zo'n 60 jaar, terwijl er verschillende
inkjet/papiercombinaties zijn die op 100 tot 200 jaar uitkomen.
--
Johan W. Elzenga johan<<at>>johanfoto.nl
Editor / Photographer http://www.johanfoto.com
Wat een onzin. Jij bewaart zeker dan ook geen familiefoto's die voor
jouw geboorte genomen zijn?
R.
---
nog een opmerking: CD / DVD gaat ook niet eeuwig mee. Er komt een kras in of
hij gaat gewoon kapot door de ouderdom. Harddisk kan ook naar de botten
gaan. Diskette veel te klein....
Ik gebruik mijn 'oudere' geheugenkaarten om mijn belangrijke foto's op te
slaan. Blijkt dat die tegen een stootje kunnen.
Phil
> Ik heb foto's van meer dan 100 jaar oud, en ja ze zijn z/w.
Zeker, die blijven wel goed.
> Houd dit in dat als ik kleuren foto's heb en geen negatieven ik ze zou
> moeten omzetten in z/w?
Voor wetenschappelijk documentatiewerk
wordt (werd?) zoiets inderdaad wel gedaan.
Dwz drie Z/W fotos met kleurseparatie.
> Ik zit al erg lang in de IT business (vanaf 1979). Heb grappig genoeg
> niet veel vertrouwen in digitaal bewaren.
Dat gaat alleen actief goed, met herhaald overkopieren.
> Dit door de IT zelf maar nog
> meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
> digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's. De
> tijd zal het echter leren.
Niet alles kan bewaard blijven,
Jan
> john freeman wrote:
> >
> > Heb grappig genoeg
> > niet veel vertrouwen in digitaal bewaren. Dit door de IT zelf maar nog
> > meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
> > digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's.
>
> Ben het met je eens. Denk niet dat we de discipline hebben om regelmatig
> nieuwe kopieën te maken. Zeker niet als de media weer wijzigen. Alle
> CD's en DVD's die we nu hebben en die er nog bijkomen. Gaan we die over
> brengen naar nieuwe media als de CD aan z'n eind zit? Dat duurt
> overigend niet lang meer. Ik denk het niet. Er zal idd veel
> beeldmateriaal verdwijnen/verloren gaan. Jammer.
> Erik-Jan.
> P.S. Beetje krom geformuleerd maar neem aan dat je snapt wat ik bedoel.
De 'vooruitgang' zit in het opslaan van een bitje
op alsmaar minder materie.
Je kan er gerust vanuitgaan dat de volgende generatie opslag
nog kwetsbaarder zal zijn dan de huidige.
Een foto-kwaliteit CD is zo'n gekke gok nog niet,
voor de lange termijn,
Jan
PS Je kan er bovendien op rekenen
dat er allerlei recovery technieken
voor CD-s ontwikkeld zullen worden,
waarmee alsnog files van defecte CD-s
gehaald kunnen worden.
En een foto kan best een paar bitjes missen.
> Erik-Jan Geniets <e...@fotograaf.com> wrote:
>
> > Het op papier krijgen van negatieven zou ik bij voorkeur op de
> > traditionele manier doen voor een zo lang mogelijke houdbaarheid. Dus
> > puur chemisch.
>
> Bij zwartwit wel, bij kleur zou ik de digitale weg kiezen. Tests van
> Wilhelm Institute wijzen uit dat zelfs het beste fotochemische papier
> niet langer houdbaar is dan zo'n 60 jaar, terwijl er verschillende
> inkjet/papiercombinaties zijn die op 100 tot 200 jaar uitkomen.
Althans, dat belooft de fabrikant.
Hoe het er over honderd jaar echt bijstaat
weet nog niemand,
Jan
> john freeman schreef in bericht
> <ibjss2p0ntrj7j059...@4ax.com>:
>
>
> > Heb grappig genoeg
> > niet veel vertrouwen in digitaal bewaren. Dit door de IT zelf maar nog
> > meer doordat ik denk dat menselijke factoren zullen bepalen, dat
> > digitale foto's veel minder zullen worden bewaard dan echte foto's. De
> > tijd zal het echter leren.
>
> Ik denk dat mensen erachter zullen komen, dat voor persoonlijke zaken,
> bewaren gedurende een periode veel langer dan een gemiddeld
> mensenleven niet zo heel erg zinnig is.
>
> Ik bedoel: stel dat je serieus fotografeert vanaf je vijftiende. Ik
> noem maar een dwarsstraat. En stel dat je d'r met je vijfentachtigste
> uitstapt. Dan bewaren je kinderen je foto's nog tien jaar en dan
> zeggen ze: Wat moeten we met die 80.000 foto's van pa? En dan zijn er
> twee opties: ofwel ze gaan meteen de fysieke of digitale vuilnisbak
> in, of ze worden weer tien jaar opgeslagen en niet bekeken. Maar mocht
> na die tien jaar blijken dat ze niet meer te lezen zijn, dan zal echt
> niemand daar een nacht van wakker liggen... Dus zo'n tachtig jaar
> lijkt mij in ieder geval meer dan genoeg.
Er zijn mensen die op rommelmarkten en veilingen
echt geld betalen voor bv 19de eeuwse glasplaten.
Ook al weet niemand meer wie erop staat,
Jan
PS Dat speelde overigens al bij de Romeinen.
Mijnheer Ignoto heeft erg veel ritrattos achtergelaten.
Italiaanse musea staan er vol mee.
> > Bij zwartwit wel, bij kleur zou ik de digitale weg kiezen. Tests van
> > Wilhelm Institute wijzen uit dat zelfs het beste fotochemische papier
> > niet langer houdbaar is dan zo'n 60 jaar, terwijl er verschillende
> > inkjet/papiercombinaties zijn die op 100 tot 200 jaar uitkomen.
>
> Althans, dat belooft de fabrikant.
Nee, dat komt uit een gestandariseerde test in een onafhankelijk
instituut. En die tests worden niet gewoon uit de duim gezogen, maar
zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en kennis over deze
materie. De kans dat die tests er zeer ruim naast zitten is aanwezig,
maar niet echt groot.
> Hoe het er over honderd jaar echt bijstaat
> weet nog niemand,
Uiteraard, maar dat geldt nadrukkelijk ook voor die afdrukken op Fuji
Crystal Archive paper, want dat is ook nog lang geen 60 jaar op de
markt. Waar het om gaat is dat die inkjetprints in *dezelfde test* drie
keer langer houdbaar blijken te zijn. Als die 200 jaar maar 50 jaar
blijkt te zijn, zal die 60 jaar dus ook maar 15 jaar blijken te zijn.
Reynaert wrote:
> Als foto's op een CD of DVD maar beperkt aantal jaren goed blijven en je ze
> om (bv ) 5 jaar op nieuw e CD kopieert heb je dan kwaliteitsverlies? Omdat
> ik wel eens lees dat Jpeg foto's na behandeling in kwaliteit verminderen.
> Of is kopieeren geen behandeling met kwaliteits verlies?
Kopieren van digitale bestanden is geen behandeling met
kwaliteitsverlies. Dus als je CD of DVD nog stdees "te lezen" zijn, is
de data nadat je die op een ander media hebt overgebracht exact hetzelfde.
Digitale data bestaat uit "enen" en "nullen". Zolang die nog steeds als
"enen" en "nullen" herkend worden is het leesbaar.
Vergelijk het met een mooi schoon velletje papier met tekst erop.
Door veroudering en als je het papier helemaal gaat kreukelen, is de
tekst erop meestal nog steeds zonder fouten leesbaar.
Zo gauw bijv. de "verbleking" van de inkt op het papier in combinatie
met de hoeveelheid kreukels zodanig is dat je de tekst niet meer goed
kunt herkennen en je sommige woorden verkeerd gaat lezen. Pas dan heb je
verandering van de "data" die op het papier staat.
Zolang je de tekst foutloos van het gekreukelde papiertje kunt lezen,
kun je de inhoud van de tekst exact weer opnieuw op een nieuw paipertje
overschrijven. Dat nieuwe velletje papier gaat dan in de loop van de
tijd ook weer verouderen. Zolang je de tekst foutloos kunt lezen kun je
het overschrijven op een nieuw velletje papier eindeloos herhalen zonder
dat de inhoud van de tekst veranderd wordt.
Genealogie en fotografie
Genealogie en fotografie, is ook al een belangrijke reden ook je
familiefoto's
langdurig te bewaren.
Als voorbeeld http://home.versatel.nl/fam.laarman/
Dit soort foto's zal ook als er niemand meer over is, doordat er geen
kinderen meer bijkomen
ook voor anderen nog historische waarde hebben.
http://www.nederlandsfotomuseum.nl/nl/index.php?option=com_content&task=view&id=222&Itemid=195
>>
>
>
> J. J. Lodder <nos...@de-ster.demon.nl> wrote:
>
> > > Bij zwartwit wel, bij kleur zou ik de digitale weg kiezen. Tests van
> > > Wilhelm Institute wijzen uit dat zelfs het beste fotochemische papier
> > > niet langer houdbaar is dan zo'n 60 jaar, terwijl er verschillende
> > > inkjet/papiercombinaties zijn die op 100 tot 200 jaar uitkomen.
> >
> > Althans, dat belooft de fabrikant.
>
> Nee, dat komt uit een gestandariseerde test in een onafhankelijk
> instituut. En die tests worden niet gewoon uit de duim gezogen, maar
> zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en kennis over deze
> materie. De kans dat die tests er zeer ruim naast zitten is aanwezig,
> maar niet echt groot.
Zolang het bij relatieve veroudering blijft OK.
Als je dat in een '100 jaar' gaat vertalen
verlaat je htet terrein vd wetenschap.
> > Hoe het er over honderd jaar echt bijstaat
> > weet nog niemand,
>
> Uiteraard, maar dat geldt nadrukkelijk ook voor die afdrukken op Fuji
> Crystal Archive paper, want dat is ook nog lang geen 60 jaar op de
> markt. Waar het om gaat is dat die inkjetprints in *dezelfde test* drie
> keer langer houdbaar blijken te zijn. Als die 200 jaar maar 50 jaar
> blijkt te zijn, zal die 60 jaar dus ook maar 15 jaar blijken te zijn.
Dat is een ongerechtvaardigde aanname,
Jan
PS Wat te denken van die 'gold' foto CD-s
waar ook '100 jaar' opstaat?
Jan
Maar juist flash RAM is kwetsbaar bij lange termijn opslag.
Ook af en toe verversen dus,
Jan
Mijn "zilvermerk" Canon printer (cartridges nr. 6) kan er ook wat van.
Sommige zww prints zijn na 2 jaar nog mooi en andere worden binnen een paar
weken (!) al een slag bruiner. Zelfde printmethode, ook Canonpapier.
Overigens zal één van de problemen voor de toekomstige generaties bestaan
uit het waanzinnige aantal foto's dat er nu gemaakt wordt. Door zelf het
overgrote deel van mijn foto's weg te mikken probeer ik de kans te vergroten
dat er later nog wat van bewaard wordt, misschien dan.
Leon
"J. J. Lodder" wrote:
>
> PS Wat te denken van die 'gold' foto CD-s
> waar ook '100 jaar' opstaat?
>
Dat is leuk. Probeer over 100 jaar nog maar eens een CD speler te
vinden....misschien in een museum.
> Johan W. Elzenga <nom...@please.invalid> wrote:
>
> > J. J. Lodder <nos...@de-ster.demon.nl> wrote:
> >
> > > > Bij zwartwit wel, bij kleur zou ik de digitale weg kiezen. Tests van
> > > > Wilhelm Institute wijzen uit dat zelfs het beste fotochemische papier
> > > > niet langer houdbaar is dan zo'n 60 jaar, terwijl er verschillende
> > > > inkjet/papiercombinaties zijn die op 100 tot 200 jaar uitkomen.
> > >
> > > Althans, dat belooft de fabrikant.
> >
> > Nee, dat komt uit een gestandariseerde test in een onafhankelijk
> > instituut. En die tests worden niet gewoon uit de duim gezogen, maar
> > zijn gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek en kennis over deze
> > materie. De kans dat die tests er zeer ruim naast zitten is aanwezig,
> > maar niet echt groot.
>
> Zolang het bij relatieve veroudering blijft OK.
> Als je dat in een '100 jaar' gaat vertalen
> verlaat je htet terrein vd wetenschap.
Ik zeg ook niet dat het een wetenschappelijk verantwoord getal is. Het
is gewoon een eenheid die gekozen is om de test wat begrijpelijker te
maken. Maar, nogmaals, het is een eenheid die gebaseerd is op ervaringen
en niet gewoon een slag in de lucht.
> > > Hoe het er over honderd jaar echt bijstaat
> > > weet nog niemand,
> >
> > Uiteraard, maar dat geldt nadrukkelijk ook voor die afdrukken op Fuji
> > Crystal Archive paper, want dat is ook nog lang geen 60 jaar op de
> > markt. Waar het om gaat is dat die inkjetprints in *dezelfde test* drie
> > keer langer houdbaar blijken te zijn. Als die 200 jaar maar 50 jaar
> > blijkt te zijn, zal die 60 jaar dus ook maar 15 jaar blijken te zijn.
>
> Dat is een ongerechtvaardigde aanname,
Waarom? Je zegt toch immers zelf net "Zolang het bij relatieve
veroudering blijft OK"? Nu doe ik dat, en dan is het weer niet goed.
Bovendien is juist van chemische kleurenprints al lang *bewezen* dat ze
niet echt lang mee gaan. Iedereen kent die volkomen verkleurde foto's in
lijstjes op het dressoir. Daar hoef je echt geen 60 jaar voor te
wachten!
> PS Wat te denken van die 'gold' foto CD-s
> waar ook '100 jaar' opstaat?
Niks. Omdat dit een volkomen andere test is, zegt dit niets over die
'100 jaar' van pigmentprints. Bovendien ken ik de testcriteria niet, dus
doe ik daar geen uitspraak over.
Tja, als je zo'n desinteresse aan de dag legt dan kun je al je foto's
zo wegflikkeren. Ik heb dat persoonlijk niet en ben ook blij dat mijn
ouders en grootouders foto's bewaard hebben. Ik merk dat mijn
kinderen daar bijv. ook enorm in geinteresseerd zijn...
R.
Of krijg ik inderdaad een echte z/w foto, die als ik het goed begrijp
langer meegaat?.
Dan krijg je helaas gewoon een grijze kleurenfoto.
grtz rob
Leon wrote:
> Overigens zal één van de problemen voor de toekomstige generaties bestaan
> uit het waanzinnige aantal foto's dat er nu gemaakt wordt. Door zelf het
> overgrote deel van mijn foto's weg te mikken probeer ik de kans te vergroten
> dat er later nog wat van bewaard wordt, misschien dan.
> Leon
Ik denk juist dat ondanks het feit dat er nu heel veel gefotografeerd
wordt er uiteindelijk minder beeld zal overblijven op termijn. Wat ik al
zei, we hebben de discipline niet voor het maken van back-ups en het
overzetten naar nieuwe media als de CD aan z'n eind is. Dat laatste
speelt al op korte termijn m.i.
>
> Leon wrote:
>
>
>>Overigens zal één van de problemen voor de toekomstige generaties bestaan
>>uit het waanzinnige aantal foto's dat er nu gemaakt wordt. Door zelf het
>>overgrote deel van mijn foto's weg te mikken probeer ik de kans te vergroten
>>dat er later nog wat van bewaard wordt, misschien dan.
>>Leon
>
>
> Ik denk juist dat ondanks het feit dat er nu heel veel gefotografeerd
> wordt er uiteindelijk minder beeld zal overblijven op termijn. Wat ik al
> zei, we hebben de discipline niet voor het maken van back-ups en het
> overzetten naar nieuwe media als de CD aan z'n eind is. Dat laatste
> speelt al op korte termijn m.i.
> Erik-Jan.
>
>
Heb onlangs een groot aantal cd's op m'n harde schijf gezet met de
bedoeling om ze daarna weer weg te schrijven naar dvd, maar ach, dat
neemt zo weinig ruimte in beslag,...CD's waren overigens zonder
uitzondering prima te lezen (ca 5-6 jaar oud)
grtz rob
Dat laatste is koffie-dik kijken, en dat daarvoor is pessimisme. Veel
gehoorde uitspraak, maar is niet te beargumenteren. Voor mij was er in ieder
geval een goede reden om CD's over te zetten, namelijk de intrede van de DVD
en de wens om van die onoverzichtelijke stapel CD's af te komen. Nu zijn er
al nieuwere formaten en samen met de nieuwe stroom gegevens zal ik die DVD's
t.z.t. ook wel over zetten naar een medium met meer opslagruimte, en dat zal
dan nauwelijks extra tijd, geld of moeite kosten. Ik zie bij meer mensen die
ik ken de wens om oude gegevens over te zetten, bijv. videobanden. De steeds
terugkerende vraag naar mogelijkheden dia's en negatieven-verzamelingen te
scannen heeft, volgens mij, dezelfde achtergrond: belangstelling in het
behouden van het archief.
Paul
Paul Simons wrote:
>
> "Erik-Jan Geniets" <e...@fotograaf.com> schreef in bericht
> news:45CF5EF4...@fotograaf.com...
> > zei, we hebben de discipline niet voor het maken van back-ups en het
> > overzetten naar nieuwe media als de CD aan z'n eind is. Dat laatste
> > speelt al op korte termijn m.i.
>
> Dat laatste is koffie-dik kijken, en dat daarvoor is pessimisme.
Niets koffie-dik, zie de opmars van solid state geheugen. Overigens zal
dat over 20 jaar ook wel weer achterhaald zijn.
Verder ook geen pessimisme. Als je je al realiseert hoeveel foto's er
gemaakt worden met GSM telefoons. Meer dan 80% (schat ik) van die
opnamen is 2 weken later voorgoed weg.
nmp wrote:
>
> Op Sun, 11 Feb 2007 21:10:46 +0100, schreef Erik-Jan Geniets:
>
> > Paul Simons wrote:
> >>
> >> "Erik-Jan Geniets" <e...@fotograaf.com> schreef in bericht
> >> news:45CF5EF4...@fotograaf.com...
> >> > zei, we hebben de discipline niet voor het maken van back-ups en het
> >> > overzetten naar nieuwe media als de CD aan z'n eind is. Dat laatste
> >> > speelt al op korte termijn m.i.
> >>
> >> Dat laatste is koffie-dik kijken, en dat daarvoor is pessimisme.
> >
> > Niets koffie-dik, zie de opmars van solid state geheugen. Overigens zal
> > dat over 20 jaar ook wel weer achterhaald zijn.
> > Verder ook geen pessimisme. Als je je al realiseert hoeveel foto's er
> > gemaakt worden met GSM telefoons. Meer dan 80% (schat ik) van die
> > opnamen is 2 weken later voorgoed weg.
>
> Die wel, dat denk ik ook. Men mailt de boel naar vriendjes en
> vriendinnetjes en dan is het weg.
>
> Maar de wat meer "serieuze" foto's (familiefoto's e.d.) die meer
> (sentimentele) waarde hebben zullen volgens mij wel langer bewaard blijven.
> En zeker de foto's van de liefhebbers/amateurs of hoe je ze ook wil
> noemen zullen waarschijnlijk een iets langer leven beschoren zijn. Die
> mensen doen immers wel enige moeite om hun materiaal te bewaren.
>
> Verder denk ik dat sinds de komst van steeds grotere harde schijven en
> thuisnetwerkjes ook een deel van het "probleem" is ondervangen. Wie een
> nieuwe computer koopt, en velen doen dat elke drie à vier of vijf jaar, die
> kopieert zijn hele handeltje gewoon. Externe USB-schijven zijn inmiddels
> gemeengoed geworden, dus dubbel opslaan is ook geen probleem. Het kan best
> zo zijn dat over twintig jaar de huidige opslagmiddelen niet meer
> functioneren, maar wie steeds zijn collectie heeft overgezet die beschikt
> er dan toch nog steeds over.
>
> En dan gebeurt er waar Frank zo bang voor was: dan zitten we met vele
> terabytes aan plaatjes waar geen hond meer naar kijkt :)
Acoord, je hebt gelijk. Ik ben denk ik wat pessimistisch wat betreft het
overleven van beelden.
Ik hoop dat het mee valt maar heb er dus een hard hoofd in.
Zou best kunnen -dat hele telefoon-fotografie verschijnsel gaat aan mij
voorbij (als fotograaf in ieder geval). Is dat echt zo populair? Zal wel
vooral bij tieners zijn. Als ik af en toe iemand vraag ergens even een foto
van te maken ('k heb er zelf geen), is het teveel moeite om dat ding uit de
jaszak te nemen. En als je dan in een winkel een aanbieding of de specs van
een product wilt vastleggen, komt er meteen een groepje nieuwsgierige mensen
om je heen staan die het licht wegnemen.
Paul
> J. J. Lodder schreef in bericht
> <1htd7i0.xfq...@de-ster.xs4all.nl>:
>
>
> > Er zijn mensen die op rommelmarkten en veilingen
> > echt geld betalen voor bv 19de eeuwse glasplaten.
> >
> > Ook al weet niemand meer wie erop staat,
>
> Wees maar blij dat het er nog maar een paar zijn. Om die reden en om
> die reden alleen, betalen mensen er geld voor.
>
> Moet je je eens voorstellen dat er op rommelmarkten tientallen
> miljoenen foto's zouden liggen. Denk je dat mensen daarin dan
> geïnteresserd zouden zijn?
>
> En dat is dus de praktijk over 70 jaar.
Het is nog maar de vraag wat harder zal gaan:
de productie of het verval,
Jan
> "J. J. Lodder" wrote:
>
> >
> > PS Wat te denken van die 'gold' foto CD-s
> > waar ook '100 jaar' opstaat?
> >
> Dat is leuk. Probeer over 100 jaar nog maar eens een CD speler te
> vinden....misschien in een museum.
Daar ga je je waarschijnlijk in vergissen.
De standaaard optische schijfjes
zijn in zulke hoeveelheden geproduceerd
dat toekomstige lezers onvermijdelijk
backwards compatible zullen moeten zijn.
Beste,
Jan
Je doet meer dan dat, nl de extra aaname maken dat het spontane langzame
verval evenredig gaat met het geforceerde verval uit de proefjes.
En daar is geen empirische basis voor.
Beste,
Jan
"J. J. Lodder" wrote:
>
> Daar ga je je waarschijnlijk in vergissen.
> De standaaard optische schijfjes
> zijn in zulke hoeveelheden geproduceerd
> dat toekomstige lezers onvermijdelijk
> backwards compatible zullen moeten zijn.
>
Kan je je de 78 toeren platen nog herinneren?
Voor latere grammofoonplaten is nog wel iets te vinden hier en daar maar
afspelen in een CD speler gaat echt niet lukken. Heb je nog
videobanden....???
Groet,
Erik-Jan.
--
The Meeting Place for Photography http://www.fotograaf.com
Fotofestival Naarden Festival-OFF http://www.festival-off.nl
Rondvaart in Naarden-Vesting http://www.vestingvaart.nl
Historische Haven Naarden http://www.havennaarden.nl
Erik-Jan Geniets. Phone: +31-(0)6.55.78.60.31
Dat weet ik niet. Ook daar is ongetwijfeld wel onderzoek naar gedaan,
maar die gegevens heb ik niet. En ik denk dat jij ze evenmin hebt en dus
ook alleen maar bewéért dat die basis er niet is, zonder dat zeker te
weten.
Er is voor zover ik weet ook geen empirische basis voor de aanname dat
dit *niet* het geval zal zijn. En zelfs al zouden er verschillen zijn,
dan lijkt me nog steeds bijzonder onwaarschijnlijk dat die verschillen
zó extreem groot zouden zijn, dat de voorspelde '60 jaar' voor Fuji
Archive papier in de praktijk hoger uitvalt dan de voorspelde '200 jaar'
voor pigment prints.
Maar goed, jij je zin, ik zal het anders zeggen: Bij gebrek aan enig
bewijs of zelfs maar enig vermoeden van het tegendeel, ga ik er vanuit
dat de tests het zeer waarschijnlijk maken dat pigment inkjetprints
aanmerkelijk langer meegaan dan chemisch fotopapier.
rob wrote:
> john freeman wrote:
Zou kloppen "voor de consument".
Bij een eerder praatje pakweg 2-3 jaar terug bij een plaatselijke
fotohandel met portret fotostudio, kreeg ik te horen dat afdrukken als
"vakprint" digitaal aangeleverd materiaal ook op zwart-wit materiaal
uitgeschoten kan worden. Was voor mij tot nog toe onbekend.
Dit naar aanleiding van het technisch fraaie zwart-wit materiaal in
diens etalage, en specifiek mijn vragen daarover hoe het was afgedrukt.
Op internet heb ik echter nog nooit ergens informatie kunnen vinden over
zwart-wit materiaal wat als basis kan dienen in digitale fotografische
afdruk-apparatuur. Dus ik ben beniewd of er iemand toevallig iets meer
over weet.
--
Vr.groet - regards, Léon Obers
> "J. J. Lodder" wrote:
>
> >
> > Daar ga je je waarschijnlijk in vergissen.
> > De standaaard optische schijfjes
> > zijn in zulke hoeveelheden geproduceerd
> > dat toekomstige lezers onvermijdelijk
> > backwards compatible zullen moeten zijn.
> >
>
> Kan je je de 78 toeren platen nog herinneren?
Zeker, en het is ook geen probleem om ze af te spelen.
Sterker nog, er worden incidenteel zelfs nog nieuwe gemaakt.
> Voor latere grammofoonplaten is nog wel iets te vinden
Sterker nog, er is een markt in -nieuwe- draaitafels.
(gewoonlijk met een USB interface erbij)
> hier en daar maar afspelen in een CD speler gaat echt niet lukken.
Over op onzin als alle zinnige argumenten op zijn?
> Heb je nog videobanden....???
Dat is een verloren formaat.
Over veel minder dan 100 jaar
zullen er weinig leesbare videobanden
meer over zijn.
Beste,
Jan
> Leon Obers schreef in bericht <eqoe7o$18c$1...@news4.zwoll1.ov.home.nl>:
>
> > Bij een eerder praatje pakweg 2-3 jaar terug bij een plaatselijke
> > fotohandel met portret fotostudio, kreeg ik te horen dat afdrukken als
> > "vakprint" digitaal aangeleverd materiaal ook op zwart-wit materiaal
> > uitgeschoten kan worden. Was voor mij tot nog toe onbekend.
>
>
> Bij de eervorige Photokina had Hans Nyberg van www.panoramas.dk een
> high res panorama van de Maan
> http://www.panoramas.dk/moon/mission-apollo.html aangeleverd aan de
> Durst stand, waar ze er op een Durst Lambda ter plekke een groot
> formaat zwartwit afdruk van gemaakt hebben.
>
> Ik weet niet of dat toen op zwartwit materiaal gebeurd is, maar dat
> doet feitelijk niet terzake. De kwaliteit van het resultaat van die
> Lambda maakt het overbodig om te gaan zoeken naar een optie om op
> zwartwit materiaal te belichten.
>
> > Dit naar aanleiding van het technisch fraaie zwart-wit materiaal in
> > diens etalage, en specifiek mijn vragen daarover hoe het was afgedrukt.
>
> Ik sluit niet uit dat dat dus Lambda afdrukken geweest zijn. Het kan
> best zijn dat dat dan nog steeds in feite kleurmateriaal is. Dat weet
> ik verder niet. Maar als dat zo is, dan garandeer ik je dat je dat dus
> absoluut niet ziet.
>
> Het was werkelijk een fenomenale print van een zeer spectaculair
> beeld. De feitelijke waarde van zo'n beeld werd echter pijnlijk
> duidelijk doordat gedurende de hele Photokina er veel geīnteresserden
> waren, maar uiteindelijk niemand het beeld heeft willen kopen voor een
> bedrag dat boven de kosten voor de afdruk uitkwam...
Het probleem is alleen dat deze discussie niet ging om hoe goed de foto
eruit ziet, maar hoe lang die houdbaar is. En dan is het wčl relevant of
die Durst Lambda niet toch kleurenpapier gebruikt (en daar ben ik vrij
zeker van).
Ik heb eens een systeem gezien waarbij de filmhouder in een vergroter
werd vervangen door een LCD unit, waarin het digitale beeld werd
geprojecteerd. Daarmee kan je vervolgens een afdruk maken op ieder type
papier, dus ook op echt zwartwitpapier.
Zie http://www.khbphotografix.com/devere/Current/504DS.htm
DVD's zijn al een tijdje ouderwets.
Laatste aanbieding van Office-Centre is een externe HD van 320 GB voor
minder dan 100 euro. Dat is dus in de zelfde prijs-orde als een DVD, alleen
veeel sneller.
Koop er meteen 2 dan zijn je data best goed opgeslagen, zeker als je ze in
verschillende gebouwen bewaart.
Vooralsnog is er geen reden om aan te nemen dat de opslagcapaciteiten maar
blijven toenemen. Tot nog toe heb ik de data van mijn PC's gewoon mee naar
de volgende genomen.
1e PC: 1 MB
2e PC: ca 150 MB
3e PC: ca 20 GB
Die 20 GB staan nu op een klein stukje van mijn huidige 160 GB intern. Over
20 jaar is die 20 GB maar een miniem flintertje op de schijf of kaart van
dan.
Leon
Leon wrote:
> Vooralsnog is er geen reden om aan te nemen dat de opslagcapaciteiten maar
> blijven toenemen.
Wellicht een verschrijving, je bedoelt wellicht:
"Vooralsnog is er reden........" ;-)
> Tot nog toe heb ik de data van mijn PC's gewoon mee naar
> de volgende genomen.
> 1e PC: 1 MB
> 2e PC: ca 150 MB
> 3e PC: ca 20 GB
> Die 20 GB staan nu op een klein stukje van mijn huidige 160 GB intern. Over
> 20 jaar is die 20 GB maar een miniem flintertje op de schijf of kaart van
Tja, de opvolger van HD-DVD / Blue Ray DVD staat nu reeds in de
startblokken, terwijl HD-DVD / Blue Ray DVD nog niet eens werkelijk van
start is gegaan. Nog even langer wachten en we kunnen heel die HD-DVD /
Blue Ray DVD overslaan en direct al pakweg 200 Gb gaan wegschrijven op
één schijfje.
Leon Obers wrote:
> Blue Ray DVD overslaan en direct al pakweg 200 Gb gaan wegschrijven op
> één schijfje.
Niks schijfje. Denk aan solid state. Nu zijn er al Sandisk kaartjes van
8 gig en dit is slechts het begin.
Erik-Jan Geniets wrote:
>
> Leon Obers wrote:
>
>
>>Blue Ray DVD overslaan en direct al pakweg 200 Gb gaan wegschrijven op
>>één schijfje.
> Niks schijfje. Denk aan solid state. Nu zijn er al Sandisk kaartjes van
> 8 gig en dit is slechts het begin.
16 Gig.
http://www.letsgodigital.org/nl/10587/sandisk16_extremeiiicompactflash/
http://www.mycom.nl/Products/View/135141.aspx
De prijs van Solid state (nog) niet in verhouding tot die van
"schijfjes". Of dat ooit zal gebeuren is de vraag.
Van CD / DVD achtige schijfjes is de ontwikkeling ook slechts het begin.
Reeds enkele jaren geleden terug een programma op Discovery.
Op "papier" en testen in laboratoria is het mogelijk om "toen reeds" tot
circa 10 miljoen keer de huidige capaciteit te gaan van "CD".
Maar met die capaciteit kom je niet toe met de huidige snelheid van
computers.
Frank van der Pol wrote:
> Leon Obers schreef in bericht <eqoe7o$18c$1...@news4.zwoll1.ov.home.nl>:
>>Bij een eerder praatje pakweg 2-3 jaar terug bij een plaatselijke
>>fotohandel met portret fotostudio, kreeg ik te horen dat afdrukken als
>>"vakprint" digitaal aangeleverd materiaal ook op zwart-wit materiaal
>>uitgeschoten kan worden. Was voor mij tot nog toe onbekend.
> Bij de eervorige Photokina had Hans Nyberg van www.panoramas.dk een
> high res panorama van de Maan
> http://www.panoramas.dk/moon/mission-apollo.html aangeleverd aan de
> Durst stand, waar ze er op een Durst Lambda ter plekke een groot
> formaat zwartwit afdruk van gemaakt hebben.
> Ik weet niet of dat toen op zwartwit materiaal gebeurd is, maar dat
> doet feitelijk niet terzake.
Ik zou het in dat geval dan wel interessant vinden wat de houdbaarheid
dan is van dat materiaal. Verder zou het een "brug" kunnen zijn van al
die "analoog" adepten die op "ouderwets" fotografisch zwart-wit
materiaal hun prints willen uitdraaien.
Het probleem bij CD achtige varianten is dat het moet bewegen. Motortjes
en zo plus de inherente slijtage.
Solid state zal waarschijnlijk het hoogst haalbare zijn in mijn leven.
Hoe opslag er over 30 tot 50 jaar uit ziet? Ik zou het graag mee willen
maken. We zullen het niet kunnen bevatten. Kijk maar eens 40 jaar terug.
Wat is er gebeurd...
De geschiedenis voorspelt de toekomst!!
Iemand uit mijn club heeft al eens geëxpirimenteerd met een (doorsnee)
laptop.
Kartonnen spleetsluiter gemaakt, hele boeltje vastgeplakt in de doka, papier
er op en aan de sluiter trekken.
Bizarre resultaten, maar om te zeggen dat je details ziet? of scherpte of
doortekening?
vrg
Aad
grtz rob
Dat geldt uiteraard wel voor een simpel afdrukje van een beeld, maar je
mag toch hopen dat je duurbetaalde (of duurverkochte ;-)) beperkte
oplaag fineprint langer meegaat dan jijzelf...Hetzelfde voor bv een
trouwrepo.
grtz rob
> Leon Obers wrote:
>
> > Blue Ray DVD overslaan en direct al pakweg 200 Gb gaan wegschrijven op
> > één schijfje.
>
> Niks schijfje. Denk aan solid state. Nu zijn er al Sandisk kaartjes van
> 8 gig en dit is slechts het begin.
Data op flash RAM is niet langdurig houdbaar,
Jan
"J. J. Lodder" wrote:
> Data op flash RAM is niet langdurig houdbaar,
Geen idee. Wellicht heb je gelijk maar daar gaat het hier m.i. niet
over.
Bovendien kun je maar een beperkt aantal malen
wissen, en is het schrijven traag als je daarbij ook
een stuk(je) moet wissen.
R.
ik begon op mijn 16e te fotograferen op Agfa CT18, toen de gangbare diafilm, Leitz deed
er alles mee .
ik gebruikte later Agfachrome, die had het 'mooiste wit' .
alle E6 dia's uit die tijd zijn paars geworden, onherstelbaar, ook in photoshop .
ik fotografeer nu al vijfendertig jaar op Kodachrome, en die zien er nog uit als op dag 1
.
maar diascanners zijn er over tien jaar niet meer, en CD-spelers ook niet .
iedereen die reproducties wil kunnen maken van oud materiaal moet dat zo opbergen dat dat
goed blijft .
CD/DVD kunststof en de lagen waar de info in zit kunnen heel slecht worden, en je merkt
dat pas als het te laat is ....
er komt bij dat er machines moeten zijn om je drager af te spelen .
mijn geleerde computerpaardestaarten zeggen dat er nog heel lang apparaten zullen zijn
die draaiende magnetische schijfjes kunnen lezen .
maar ook hun haargrens begint te wijken en hun staart wordt grijs ....................
grjoep
--
http://steinmeijer.net
http://pjsteinmeijer.artolive.com
-----------------------------------------------------------------------------------------
-------------
" ... three miles .... forty seconds ........... execute ... execute ...... NOW ... "
(Delft, 11 december 2004)
------------------------------------------
email : protected by McAfee
(DATversie : autoupdate)
"Rene" <pool...@planet.nl> schreef in bericht news:53cb9qF...@mid.individual.net...
> rob schreef in bericht <eqqlmh$kir$1...@nl-news.euro.net>:
>
>
>
>>Dat geldt uiteraard wel voor een simpel afdrukje van een beeld, maar je
>>mag toch hopen dat je duurbetaalde (of duurverkochte ;-)) beperkte
>>oplaag fineprint langer meegaat dan jijzelf...
>
>
> Jazeker, een dag of twee langer zou wel prettig zijn. :-P
>
> Niettemin denk ik (ff als advocaat van de duivel) dat de behoefte aan
> extreem lange houdbaarheid wel eens aanmerkelijk groter lijkt dan je
> op basis van het aanbod aan (of liever de vraag naar) duurbetaalde
> beperkte oplaag fineprints zou verwachten.
>
> Ik gaf niet voor niets het voorbeeld van de zeer beperkte geldelijke
> waarde die men jammergenoeg leek te hechten aan die vrij unieke (50 x
> 250 cm) zwartwit afdruk van de maan.
>
>
>>Hetzelfde voor bv een trouwrepo.
>
>
> Ik begrijp (opnieuw ff als advocaat van de duivel) daaruit, dat gezien
> de -kennelijke- waarde die gehecht wordt aan de houdbaarheid van
> zwartwit papier versus kleur, dat eigenlijk betekent dat een
> kleurenreportage van een huwelijk uit den boze is?
>
> Frank
Als ze 50 jaar meegaan overleven ze de meeste huwelijken wel, dat lukt
prima op kleurmateriaal, zeker in een album ;-)
grtz rob
Frank van der Pol wrote:
> Leon Obers schreef in bericht <eqqh2v$65u$1...@news2.zwoll1.ov.home.nl>:
>>Ik zou het in dat geval dan wel interessant vinden wat de houdbaarheid
>>dan is van dat materiaal.
> Ik weet het niet. Maar ik vraag me dan ook altijd een klein beetje af
> wat de relevantie van extreme houdbaarheid van een print is, als je
> die elke dag opnieuw kunt maken en het origineel in essentie niet aan
> verval onderhevig is...
Persoonllijk gezien hecht ik aan die houdbaarheid van wat ik aflever
meer waarde dan jij hier "gemakkelijk" deponeert. Als voorbeeld.
Ik schiet vandaag een familieportret met een paar kleine kinderen.
Die afdruk moet als het effen kan, de te verwachten leeftijd van die
kinderen kunnen meegaan. (Of in ieder geval zo lang mogelijk).
Waarom?
Mijn eigen leeftijd in aanmerking genomen is het zonneklaar dat
-afgezien van ongelukken en onverwachte ziektes- die kinderen mij
absoluut met *vele* tientallen jaren zullen overleven.
Ik heb niet de pretentie dat na mijn dood mijn digitaal foto-archief
door anderen ontsloten zal gaan worden. Tja, dan is er van "elke dag"
bijmaken van die prints geen sprake. Dus die eerste print moet al direct
aan behoorlijke eisen voldoen.
> "J. J. Lodder" wrote:
>
> > Data op flash RAM is niet langdurig houdbaar,
>
> Geen idee. Wellicht heb je gelijk maar daar gaat het hier m.i. niet
> over.
Toch wel, want er was iemand die suggereerde dat flash
een alternatief voor CD zou kunnen zijn.
En verder, zie het Subject:,
Jan
> het gaat er naar mijn idee niet alleen om dat je reproductie goed blijft,
> maar dat iemand ook na jaren nog goede reproducties kunt maken van het
> oorspronkelijke materiaal .
>
> ik begon op mijn 16e te fotograferen op Agfa CT18, toen de gangbare
> diafilm, Leitz deed er alles mee . ik gebruikte later Agfachrome, die had
> het 'mooiste wit' . alle E6 dia's uit die tijd zijn paars geworden,
> onherstelbaar, ook in photoshop .
>
> ik fotografeer nu al vijfendertig jaar op Kodachrome, en die zien er nog
> uit als op dag 1 . maar diascanners zijn er over tien jaar niet meer, en
> CD-spelers ook niet .
Waar haal je dat waanidee vandaan?
> iedereen die reproducties wil kunnen maken van oud materiaal moet dat zo
> opbergen dat dat goed blijft . CD/DVD kunststof en de lagen waar de info
> in zit kunnen heel slecht worden, en je merkt dat pas als het te laat is
> ....
Het is vnl de informatiedragende laag en de lak.
Dat polycarbonaat is nogal overwoestbaar.
> er komt bij dat er machines moeten zijn om je drager af te spelen .
Dat zal voor CD-s niet gauw een probleem zijn.
> mijn geleerde computerpaardestaarten zeggen dat er nog heel lang apparaten
> zullen zijn die draaiende magnetische schijfjes kunnen lezen .
Je bedoelt optisch?
Maar inderdaad, ook voor de HD is nog geen vervanger in zicht.
> maar ook hun haargrens begint te wijken en hun staart wordt grijs ............
Ieder jaar komen er verse geeks bij,
Jan
dat apparaten als CD-spelers na tien jaar verouderd zijn weet iedereen, behalve deze
responent .
dat diascanners verdwijnen omdat dia's verdwijnen (al verdwenen zijn) lijkt me ook voor
de hand liggen .
en welke laag van een schijfje nu precies instabiel is lijkt me niet relevant .
verder vraagt lodder zich af of je eenmagnetische schijf optisch moet lezen ......
dit lijkt me een geval van ".. ik wil ook een stukje meepissen .. "
blijven schrijven, jochie, nu nog een echt onderwerp zoeken ........
grjoep
>>Leon Obers wrote:
De specs ondergebracht bij een organisatie op flash geheugen gebied
claimt pakweg 100 jaar.
============================================================
Shock?
CompactFlash cards have an operating shock rating of 2,000 Gs, which is
equivalent to a 10-foot drop. With typical usage, a CompactFlash card
can be used for more than 100 years with no loss or deterioration of data.
============================================================
http://www.compactflash.org/faqs/faq.htm#shock
Rene wrote:
> "J. J. Lodder" <nos...@de-ster.demon.nl> schreef in bericht
>>Data op flash RAM is niet langdurig houdbaar,
Specs claimen meer dan 100 jaar.
http://www.compactflash.org/faqs/faq.htm#shock
> Bovendien kun je maar een beperkt aantal malen
> wissen, en is het schrijven traag als je daarbij ook
> een stuk(je) moet wissen.
Wat heet beperkt?
Een computerblad heeft met een stukja software wel eens een test gedaan
met zowel goedkope als dure flash geheugens, die de kaarten keer op keer
ging beschrijven, formatteren en herschrijven.
Na 100.000 keer werkten ALLE kaartjes nog (goedkoop en duur). Bij één
kaartje was er 1x een schrijffoutje geweest van één "blok". De andere
kaartjes volledig foutloos (dus 100.000 keer foutloos).
Typisch vond men wel dat de schrijfsnelheid iets toenam naarmate de
teller van herschrijven hoger kwam te staan.
Ander verhaal.
Het ging over de vraag wat er gebeurt
als je een flash kaartje tien jaar ongebruikt
in de kast laat liggen,
Jan
J. J. Lodder wrote:
> Leon Obers <mail....@invalid.invalid> wrote:
> Ander verhaal.
> Het ging over de vraag wat er gebeurt
> als je een flash kaartje tien jaar ongebruikt
> in de kast laat liggen,
http://www.compactflash.org/faqs/faq.htm#shock
Ik weet niet wat je moet verstaan onder:
"With typical usage, a CompactFlash card can be used for more than 100
years with no loss or deterioration of data."
Betekent "with no loss or deterioration of data" in die 100 jaar ook het
wegleggen van het kaartje en er verder niets mee doen?
Om alleen op te slaan en er verder niets mee doen is namelijk ook
"gebruik", namelijk gebruik als archief of back-up.
Opslag betreft een "vaste" situatie niet vergelijkbaar met magnetisme
(waarbij magnetisme in de loop van de tijd af kan nemen en daarom data
verliest), die geen stroom of spanning nodig heeft om data te bewaren.
Heeft juist spanning nodig om die "vaste" situatie te *veranderen*.
Ik vraag me dan ook af hoe die data dan verloren zou kunnen gaan, als
het kaartje in de kast zonder aangesloten te zijn opgeborgen wordt. Wat
zou volgens jouw dan de reden van de "verandering" kunnen zijn?
'Can be used' is wat anders dan 'can be stored'.
Jan
> J. J. Lodder wrote:
> > Leon Obers <mail....@invalid.invalid> wrote:
>
> > Ander verhaal.
> > Het ging over de vraag wat er gebeurt
> > als je een flash kaartje tien jaar ongebruikt
> > in de kast laat liggen,
>
> http://www.compactflash.org/faqs/faq.htm#shock
> Ik weet niet wat je moet verstaan onder:
> "With typical usage, a CompactFlash card can be used for more than 100
> years with no loss or deterioration of data."
>
> Betekent "with no loss or deterioration of data" in die 100 jaar ook het
> wegleggen van het kaartje en er verder niets mee doen?
> Om alleen op te slaan en er verder niets mee doen is namelijk ook
> "gebruik", namelijk gebruik als archief of back-up.
Volgens mij is de formulering niet voor niets vaag gehouden.
> Opslag betreft een "vaste" situatie niet vergelijkbaar met magnetisme
> (waarbij magnetisme in de loop van de tijd af kan nemen en daarom data
> verliest), die geen stroom of spanning nodig heeft om data te bewaren.
> Heeft juist spanning nodig om die "vaste" situatie te *veranderen*.
> Ik vraag me dan ook af hoe die data dan verloren zou kunnen gaan, als
> het kaartje in de kast zonder aangesloten te zijn opgeborgen wordt. Wat
> zou volgens jouw dan de reden van de "verandering" kunnen zijn?
Achtergrondstraling bv,
Jan
In een flash cel is data opgeslagen als een hoeveelheid elektrische lading
in een miniscule condensator. Deze lading kan weglekken waardoor de data
verloren gaat, niet echt anders als bij magnetische opslag. Lekken kan
versneld worden door hoge temperaturen en blootstelling aan straling.
--
Stef (remove caps, dashes and .invalid from e-mail address to reply by mail)
Ook wel opmerkelijk dat deze specificatie waarde van 100 jaar wordt genoemd
onder een environmental spec, namelijk Shock, en niet bij Data Integrity.
Behalve dat de lading weg zal lekken zit je ook nog tegen een aantal andere
effecten te kijken:
1) Het aantal aantal erase-cycli is beperkt, namelijk in de ordegrootte
100.000
2) een aantal onderdelen van integrated ciruits oxideren, en hebben daarom
geen levensduur van 100 jaar, zelfs als de hele boel 'uit' staat.
3) een integrated circuit is daarnaast ook nog ns aan daadwerkelijke
slijtage
onderhevig: omdat de circuits zo verschikkelijk klein zijn ontstaat het
effect dat
de stroom die door de geleiders op het circuit loopt atomen losslaat uit die
geleiders. Deze atomen worden voornamelijk uit de rechte delen van de
geleiders losgemaakt, en hopen zich weer op bij de hoeken van 90 graden
in de geleiders. Een soort aderverkalking van ic's zeg maar, die de
levensduur
op enige decades beperkt, sterk afhankelijk van de bedrijfstemperatuur.
No way dus dat zo'n kaartje 100 jaar haalt.
En ik kan het veilig stellen hier, want ik ben er toch niet meer bij als
de eerste de 100 haalt ;-))
R.
Ik denk dat langdurige opslag en archief ook niet als 'typical usage' gezien
wordt.
Ik zou het ook afraden. Als je 'write many' media gebruikt moet je veel
strenger zijn bij het vaststellen en volgen van de back-up procedure. Is
niet te doen bij huis-tuin-en-keuken-back-ups. Bij 'write once' media maak
je minder snel fouten. De productie van gegevens is bij veel fotografen ook
niet zo groot dat je het elke dag moet bijhouden (iets wat voor 'write many'
zou pleiten).
Paul
Stef wrote:
> In nl.foto,
> Leon Obers <mail....@invalid.invalid> wrote:
>
>>Opslag betreft een "vaste" situatie niet vergelijkbaar met magnetisme
>>(waarbij magnetisme in de loop van de tijd af kan nemen en daarom data
>>verliest), die geen stroom of spanning nodig heeft om data te bewaren.
>>Heeft juist spanning nodig om die "vaste" situatie te *veranderen*.
>>Ik vraag me dan ook af hoe die data dan verloren zou kunnen gaan, als
>>het kaartje in de kast zonder aangesloten te zijn opgeborgen wordt. Wat
>>zou volgens jouw dan de reden van de "verandering" kunnen zijn?
> In een flash cel is data opgeslagen als een hoeveelheid elektrische lading
> in een miniscule condensator. Deze lading kan weglekken waardoor de data
> verloren gaat,
Ah, daar kan ik me iets bij voorstellen.
> Lekken kan
> versneld worden door hoge temperaturen en blootstelling aan straling.
Ergens in deze of een andere draad (weet het effe niet meer), is
inderdaad melding gemaakt van onbruikbaar geworden geheugenkaartjes bij
gamma bestraling door de Amerikaanse post om "Antrax"-brieven op te sporen.
Rene wrote:
> No way dus dat zo'n kaartje 100 jaar haalt.
>
> En ik kan het veilig stellen hier, want ik ben er toch niet meer bij als
> de eerste de 100 haalt ;-))
Ik ook niet.
Frank van der Pol wrote:
> Leon Obers schreef in bericht <eqs06s$u0f$1...@news5.zwoll1.ov.home.nl>:
>>Als voorbeeld.
>>Ik schiet vandaag een familieportret met een paar kleine kinderen.
>>Die afdruk moet als het effen kan, de te verwachten leeftijd van die
>>kinderen kunnen meegaan. (Of in ieder geval zo lang mogelijk).
>>Waarom?
>>Mijn eigen leeftijd in aanmerking genomen is het zonneklaar dat
>>-afgezien van ongelukken en onverwachte ziektes- die kinderen mij
>>absoluut met *vele* tientallen jaren zullen overleven.
> Laten we eerlijk zijn. Als je echte houdbaarheid zo belangrijk vindt
> en die houdbaarheid wilt garanderen in het belang van de
> ontvanger/klant/geportretteerde, zou je hem/haar simpelweg de die
> 'eeuwige' houdbaarheid moeten bieden en met het portret het bestand
> moeten meegeven. Desnoods standaard één jaar na het maken va het
> portret en tegen betaling van de handling die daarmee gemoeid is. Je
> hebt je dan gekweten van je eigen morele plicht om houdbaarheid te
> leveren.
Ik denk dat veel consumenten daar een dubbelzinnig gevoel bij hebben.
Feitelijk geef je met die actie aan dat het eerder afgeleverde materiaal
eigenlijk niet aan de normale eisen van houdbaarheid voldoet. Alsof
binnen de korste keren de eerder afgeleverde prints het zullen gaan afweten.
Zoiets als een schilder die je huis heeft geschilderd waarbij de
schilder binnen 3 maanden terugkomt en aanbiedt je extra potten verf met
de bewuste kleur te verkopen.
> Maar waar het mij meer om ging is dat is dat er in mijn ogen vaak erg
> veel waarde gehecht wordt aan de lange houdbaarheid van
> zwartwitmateriaal, terwijl er met het grootste gemak dagelijks
> kleurmateriaal uitgeleverd wordt, dat een veel kortere houdbaarheid
> heeft. Ik bedoel, waarom zou je aan zwartwit materiaal een hogere eis
> stellen dan kennelijk voor kleurmateriaal toereikend is? Da's toch
> vreemd?
Feitelijk moet je aan kleurmateriaal inderdaad de zelfde eisen stellen.
Veel mensen krijgen daar alsnog een kater van, als blijkt dat dat niet
vergelijkbaar is met zwart-wit. De nu oudere generaties zijn opgegroeid
met zwart-wit. Jongeren nu zien nog steeds zwart-wit foto's met relatief
weing veroudering als ze bij oma en opa aan de muur of op het dressoir
de familiefoto's zien hangen van weleer. Hebben daar een gevoel bij of
dat met kleur ook het geval zal zijn.
> > Lekken kan
> > versneld worden door hoge temperaturen en blootstelling aan straling.
>
> Ergens in deze of een andere draad (weet het effe niet meer), is
> inderdaad melding gemaakt van onbruikbaar geworden geheugenkaartjes bij
> gamma bestraling door de Amerikaanse post om "Antrax"-brieven op te sporen.
Klopt, dat had ik in deze thread gemeld. Voordat we allerlei vragen en
opmerkingen krijgen over Schiphol: dat gebeurt alleen met een zeer hoge
stralingsdosis. De soort dosis die je gebruikt voor het steriliseren.
--
Johan W. Elzenga johan<<at>>johanfoto.nl
Editor / Photographer http://www.johanfoto.com
Frank van der Pol wrote:
> Leon Obers schreef in bericht <er2s7n$9pe$1...@news5.zwoll1.ov.home.nl>:
>>Zoiets als een schilder die je huis heeft geschilderd waarbij de
>>schilder binnen 3 maanden terugkomt en aanbiedt je extra potten verf met
>>de bewuste kleur te verkopen.
> 3 maanden is wel wat erg kort. Ik noemde een jaar, omdat dan de
> nabestellingen wel uitgewoed zijn.
Een jaar in relatie tot fotowerk afgezet tegen de vermeende houdbaarheid
van afdrukwerk, die 3 maanden in relatie tot schilderwerk met de
verwachte veroudering van het schilderwerk.
In beide gevallen roept dat meer vraagtekens op, dan dat ze antwoord
geven omdat in beide gevallen men een langere houdbaarheid verwacht dan
je actie op die korte termijn zou suggereren -hoe goed ook bedoeld-
Afgezien van de enorme extra administratie (en kosten) om *zelf* actief
te zijn in het benaderen van mensen om dat bestand te laten toekomen.
> En niet omdat ik zou vinden dat het
> een jaar zou moeten zijn, gegeven de houdbaarheid, maar meer omdat het
> leveren van een digitaal bestand na 50 jaar uit praktisch oogpunt niet
> echt haalbaar is.
Nah, je zou tegen de tijd van je pensioenleeftijd of op het moment dat
je ermee stopt een advertentie kunnen plaatsen of mensen interesse
hebben in het digitale bestand.
>>Feitelijk moet je aan kleurmateriaal inderdaad de zelfde eisen stellen.
> Waarom? Weinig is eeuwig houdbaar in dit leven. Houdbaarheid van
> foto's is feitelijk een nogal arbitraire periode. We hebben de
> houdbaarheid van zwartwitfoto's niet gekozen. We hebben gekozen voor
> een procédé. En dat had toevallig een lange houdbaarheid.
Jawel, maar met de praktijk van de houdbaarheid van zwart-wit materiaal
over een relatief lange periode, verwachten mensen in hun naďviteit
bijna automatische dat kleurmateriaal een soortgelijk verouderingsproces
zou hebben. Dat is niet zo, vandaar dat meniggeen daar een kater aan
overhoudt.
> Je zou zelfs met rede vol kunnen houden dat foto's eigenlijk _moeten_
> verouderen, omdat het een vreemde zaak zou zijn als wij over vijftig
> jaar kleurenfoto's in handen zouden hebben die eruit zien of ze
> gisteren gemaakt zijn.
Zo sterk "hetzelfde" hoeft niet, maar als ik meemaak dat mensen die
bijna 25 jaar getrouwd zijn, huwelijksfoto's hebben die werkelijk niet
meer om aan te zien zijn door de enorme verkleuring, is dat een beetje
"te overdone" op hun verwachtingspatroon van weleer.
>>Veel mensen krijgen daar alsnog een kater van, als blijkt dat dat niet
>>vergelijkbaar is met zwart-wit. De nu oudere generaties zijn opgegroeid
>>met zwart-wit. Jongeren nu zien nog steeds zwart-wit foto's met relatief
>>weing veroudering als ze bij oma en opa aan de muur of op het dressoir
>>de familiefoto's zien hangen van weleer. Hebben daar een gevoel bij of
>>dat met kleur ook het geval zal zijn.
> Allemaal tot je dienst. Maar het heeft geen enkele fotograaf er ooit
> van weerhouden mensen kleurafdrukken te verkopen. Liefst veel en
> liefst hele grote. Niks mis mee, maar ik vind aan de ene kant piepen
> dat je je klant eigenlijk niet iets kunt verkopen dat vergankelijk is
> en de klant desondanks rustig iets verkopen dat vergankelijk is, een
> beetje een tegenstrijdigheid, om het maar heel zacht uit te drukken.
In kleurmateriaal zit verschil tussen het ene materiaal en het ander wat
betreft houdbaarheid. Ik ken fotografen die enkele jaren terug zonder
blikken of blozen tegen flinke tarieven inkjet prints verkochten met de
wetenschap dat het toendertijd (enkele jaren terug) absoluut heel kort
houdbaar was ten opzichte van fotografisch chemische kleurprints.
Zoiets stuit mij tegen de borst aangaande de integriteit van je
vakmanschap als fotograaf. Ik en vele collega's met mij leverden om die
reden beslist geen inkjetprints als eindproduct op opdrachten waarvan je
kon verwachten dat mensen waarde hechten aan een een langere houdbaarheid.
Iets soortgelijks maakte je indertijd zelfs ook geregeld mee met
zwart-wit afdrukken, die gezien de verkleuring en met "weggevreten"
delen gewoonweg niet goed gefixeerd en uitgespoeld bleken te zijn.
In dat geval zakte bij mij een behoorlijk stuk achting in het
vakmanschap van de fotograaf die zijn materiaal op die wijze kennelijk
ooit heeft afgeleverd. De fotograaf was kennelijk totaal
ongeďnteresseerd in de menselijke waarde die de foto's vertegenwoordigen
voor de klant.
Ieder zal daar beslist een andere persoonlijke gedachte over hebben.
Maar voor mezelf wil ik ongevraagd in de meeste gevallen materiaal
leveren wat gewoon goed voldoet in het verwachtingspatroon wat de meeste
mensen hebben in materiaal.
Zo leverde ik in het verleden bij voorkeur "cibachrome" doorzich display
materiaal inplaats van R3 (?) doorzicht meteriaal. In verband met het
grote prijsverschil "inkoop" en afhankelijk voor welk doel men doorzicht
display materiaal nodig had, overlegde ik overigens wel met de klant
over de verschillen in houdbaarheid. Liet de klant dan beslissen.
> het is me volledig onduidelijk waarom lodder hier reageert .
Toch niet: ik reageerde omdat je onzin uitkraamde,
Jan
> Leon Obers schreef in bericht <er2s7n$9pe$1...@news5.zwoll1.ov.home.nl>:
>
>
> > Zoiets als een schilder die je huis heeft geschilderd waarbij de
> > schilder binnen 3 maanden terugkomt en aanbiedt je extra potten verf met
> > de bewuste kleur te verkopen.
>
> 3 maanden is wel wat erg kort. Ik noemde een jaar, omdat dan de
> nabestellingen wel uitgewoed zijn. En niet omdat ik zou vinden dat het
> een jaar zou moeten zijn, gegeven de houdbaarheid, maar meer omdat het
> leveren van een digitaal bestand na 50 jaar uit praktisch oogpunt niet
> echt haalbaar is.
>
> > Feitelijk moet je aan kleurmateriaal inderdaad de zelfde eisen stellen.
>
> Waarom? Weinig is eeuwig houdbaar in dit leven. Houdbaarheid van
> foto's is feitelijk een nogal arbitraire periode. We hebben de
> houdbaarheid van zwartwitfoto's niet gekozen. We hebben gekozen voor
> een procédé. En dat had toevallig een lange houdbaarheid.
Niet zo toevallig.
Er is wel degelijk met allerlei procedes geexperimenteerd,
en houdbaarheid was ook een criterium voor acceptatie.
> Je zou zelfs met rede vol kunnen houden dat foto's eigenlijk _moeten_
> verouderen, omdat het een vreemde zaak zou zijn als wij over vijftig
> jaar kleurenfoto's in handen zouden hebben die eruit zien of ze
> gisteren gemaakt zijn. Oude schoolfoto's zouden geen oude schoolfoto's
> meer zijn, maar nieuwe foto's van een oud onderwerp, Het
> nostalgisch/historische karakter, dat mede door de verkleuring van de
> foto ontstaat, zou in feite volkomen verdwijnen.
Nog even en je gaat WFH napraten,
die stelde dat films ove WO II alleen maar
in Z/W gedraaid zouden mogen worden,
Jan
Nostalgie is niet de enige reden om foto's lang te bewaren.
Geschiedschrijving in de brede zin is ook een reden, en dat is het toch ook
wel fijn als de taferelen die voor de lens gebeurden niet al te snel als
iets nostalgisch worden waargenomen.
Leon
> J. J. Lodder schreef in bericht
> <1htmecr.ey2...@de-ster.xs4all.nl>:
>
> > Frank van der Pol <fr...@digitalefotografie.com> wrote:
>
> > > Waarom? Weinig is eeuwig houdbaar in dit leven. Houdbaarheid van
> > > foto's is feitelijk een nogal arbitraire periode. We hebben de
> > > houdbaarheid van zwartwitfoto's niet gekozen. We hebben gekozen voor
> > > een procédé. En dat had toevallig een lange houdbaarheid.
> >
> > Niet zo toevallig.
> > Er is wel degelijk met allerlei procedes geexperimenteerd,
> > en houdbaarheid was ook een criterium voor acceptatie.
>
> Tuurlijk. Maar de vraag is wat men destijds qua termijn acceptabel
> achtte. En waarom precies. En of men eigenlijk wel wist wat die
> termijn precies was. Maar dan nog. Kennelijk is de houdbaarheid van
> zwartwit nooit een absoluut criterium of uitgangspunt geweest bij de
> ontwikkeling van het meest gebruikelijke (C41 en RA4) kleurenproces.
'Eeuwig'durend natuurlijk.
Fotos werden geacht net zo houdbaar als schilderijen te (moeten) zijn.
> > > Je zou zelfs met rede vol kunnen houden dat foto's eigenlijk _moeten_
> > > verouderen, omdat het een vreemde zaak zou zijn als wij over vijftig
> > > jaar kleurenfoto's in handen zouden hebben die eruit zien of ze
> > > gisteren gemaakt zijn. Oude schoolfoto's zouden geen oude schoolfoto's
> > > meer zijn, maar nieuwe foto's van een oud onderwerp, Het
> > > nostalgisch/historische karakter, dat mede door de verkleuring van de
> > > foto ontstaat, zou in feite volkomen verdwijnen.
> >
> > Nog even en je gaat WFH napraten,
> > die stelde dat films ove WO II alleen maar
> > in Z/W gedraaid zouden mogen worden,
>
> De semantische waarde van zwartwit (en sepiatinten) is nog steeds dat
> iets in het verleden plaatsgevonden heeft Of, in het geval van zwatwit
> dat het 'echt gebeurd' is (hoewel die waarde sinds de invoering van
> kleurenfoto's in de krant inmiddels bijna verdwenen is).
>
> In het kader van het kiezen van de juiste vorm ten behoeve van de
> vereiste communicatieve functie, zijn een verkleurde kleurenfoto of
> een zwartwit of sepiatint echt wel de meest voordehandliggende keuzen
> om te verwijzen naar (een periode in) het verleden. Ook bij film en
> ook zonder Hermans. Misschien dat dat over vijfentwintig jaar anders
> is, maar vooralsnog is dat nog niet veel anders dan vijfentwintig jaar
> geleden.
Voor films in het verleden wordt vaak een 'oud' coloriet gekozen.
Dwz lage kleurverzadiging, en iets bruinzweem eroverheen.
Jan