دو نامه زنده یاد سعیدی سیرجانی به خامنه ای
2,123 views
Skip to first unread message
Majid
Apr 20, 2015, 8:50:17 AM4/20/15
to nabinai...@googlegroups.com
با درود
در اینجا دو نامه ای که سعیدی سیرجانی به خامنه ای
نوشته بود را میآورم.
این نامه ها اسکن شده اند و دارای غلطهایی هستند. اگر
کسی متن درست آن را دارد یا حوصله کند و آنها را تصحیح کند, لطفا برای من یا برای
گروه هم بفرستد.
سعیدی سیرجانی در نامه نخستینش از وضعیت بد نویسندگان
شکایت میکند.
خامنه ای جوابیه عطاب آلود توسط کیومرث صابری معروف
به گل آقا به او میدهد یعنی گل آقا آن جوابیه را برای او میخواند و
به طور کتبی به وی نمیدهد.
پس از نامه نخستین, علی گدا تریاکی خامنه ای, سعیدی
سیرجانی را مرتد مینامد و در واقع با این حرف خود چراغ سبز را به سربازان گمنام
امام زمان و ذوب شدگان در ماتحت ولایتش برای قتل این نویسنده بزرگ و آزاده نشان
میدهد.
این نامه ها را بخوانید و آزادگی این مرد بزرگ
را با آن دکتر مهندسهای دوب شده مقایسه کنید.
این هم متن دو نامه:
نامه اول
محضر مبارک حضرت آیت اله خامنه ای رهبرمعظم جمهوری
اسلامی با عرص سلام و تقدیم احترام،
سه ماه پیش عریضه ای به حضورتان فرستادم در شرح اختناق تحمل ناپذیر نا معقولی که مأموران وزارت ارشاد در کار نشر کتاب
اعمال میفرمایند.
چون تا امروز ماموران دفتر آن جناب نه وصول عریضه ام را اعلام فرموده اند و نه اثری از توجه به مساله مشهود افتاده است و از طرفی یقین دارم اخلاق اسلامی و طبع هنر پرور جنابعالی ولاتر از آن است که دادخواهی
متظلمی بی جواب مانده با این احتمال که شاید در رساندن نامه ام غفلت یا تغافلی رفته باشد مجددا زحمت افزا میشوم و نسخه هایی از این شکوائیه با وساطت مقامات برجسته جمهوری اسلامی به حضورتان تقدیم میکنم.
راه و روشی که ماموران وزارت ارشاد در مساله سانسور کتاب و توزیع کاغذ و برخورد بااهل فکرو قلم در پیش گرفته اند نه منطبق با احکام اسلامی است و نه متضمن مصالح حکومت و نه به نفع مملکت.
نویسنده ای با صرف سالها عمر بی حاصل کتابی مینویسد و با تهیه کاغذ دولتی از بازار آزاد چاپش میکند و همه مخارج چاپ را به برکت عدالت متصدیان چند برابر میپردازد، و در آخرین لحظات گردن از مو باریکترش در پنجه قهار ماموران وزارت ارشاد میافتد، کتابش را توقیف و خمیر میکنند بی آنکه بگویند چه عیب و ایرادی بر نوشته اش وارد است و بی آنکه فریاد دادخواهیش بجایی برسد.
بنده بدین نیت که جوانان ایرانی بر اثر مطالعه نمونه های تلخیص و تفسیر شده متون کهن با ادبیات فارسی مانوس شوند و سر چشمه را در یابند اقدام به نگارش جزوه های کرده ام که اولینش با عنوان سیمای دو زن منتشر شد
و با آن که به علت تهیه کاغذ از بازار سیاه به قیمت سنگینی عرضه شده بود مورد استقبال قرار گرفت.
دومین جزوه از این مجموعه شرح و تفسیر فصل نخستین شاهنامه است که بنام ضحاک ماردوش به چاپ رسیده و اکنون مدتهاست در وزارت ارشاد اسلامی به انتظار اجازه نشر مانده است.
ضحاک ماردوش کتاب مفصلی نیست. جزوه مختصری است که خواندن و بررسیش بیش از دوساعت وقت نمیگیرد موضوعش مربوط است به دورانهای اساطیری ایران و نه هیچ ربطی به زمان حاضر دارد و نه به رژیم فعلی.
البته توجه به شاهنامه فردوسی و فرهنگ فارسی احتمالا گناهی است در نظر بزرگانی که در نهایت مال اندیش همتشان مصروف برگزاری سمینار دعبل خزایی است
آنهم در مناسب ترین نقطه ایران یعنی استان خوزستان.
اما بعید میدانم از معاصی کبیره به شمار آید و مستوجب آن که مرتکبش را دق مرگ کنند و کتابش را چون هزاران نسخه در آستی مرقع ببرند و بسوزانند یا چون ای کوته آستینان در انبار چاپخانه بپوسانند.
دیگران را نمیدانم، اما رفتار ماموران حکومت اسلامی در هشت سال اخیر با شخص بنده لبریز از عناد و ظلم و تبعیض بوده است و فرزندان و بستگانم نیز به آتش این بی عدالتیها سوخته اند.
با این همه نه خواسته ام با شعار نتوان مرد بسختی که من اینجا زادم
به ترک وطن گویم و گلیم خویش را از سیلاب بلا بیرون برم و نه دلم رضا داده است شکوه های داخلی را به خارج از مرزهای کشور بکشانم و مظلومیت خود را مدد کار تبلیغات کسانی کنم که جز تصرف حکومت سودایی ندارند.
اما خون خوردن و خاموش نشستن هم حدی دارد. سالهاست که ناشران ایرانی مقیم خارج میخواهند کتابهای مرا منتشر کنند و من صرفا به رعایت این نکته که مبادا آثارم دستاویز کسانی شود که از خاک نکبت زده عراق کمر به کین ایران بسته اند با تقاضایشان موافقت نکرده ام.
اما واقعا نمیدانم کجای نوشته هایم خلاف مصلحت اسلام یا حتی حکومت موجود است.
رجال الغیب وزارت ارشاد هم که در ردیف از مابهترانند و دست نویسند مطرود ممنوع القلمی چون من به دامن کبریایشان نمی رسد تا ارشادم کنند و آخر عمری از تکرار معاصی محفوظم دارند،و فی المثل بفرمایند نشر همین جزوه صرفا تحقیقی وادبی ضحاک ماردوش چه زیان جبران ناپذیری میتواند به ارکان جمهوری اسلامی وارد آرد و کجای نوشته من خلاف احکام شریعت است و مصالح مملکت و ملت.
صاحب نظران بزرگواری که شغل شریف سانسور قلم را بر عهده گرفته اند به حکم قرائن متعددی که در سالیان اخیر مشهود است یا با ظرافت کار خویش و زبان ادب و هنر آشنایی ندارند یا به علت انتخاب خط فکری خاصی- جدا از اصول اعلام شده حکومت- میخواهند به هر قیمت و با هر شیوه ای به سرکوب نویسندگان پردازند
که به حکم گذشته بی آلایش خویش مورد توجه مردمند و در عین وابستگی به ملت و مملکت خود هرگز تسلیم زور و زر نشده اند،
و بی آنکه سر سپرده قدرتی و مشتاق منصبی باشند دور از تحریکات آشوبگران مسند طلب جز به حکم عقیده قلمی بر صفحه کاغذ نگذاشته اند.
صاحبان این خط فکری حضور و وجود وارستگان را مخل موقعیت خود میپندارند و همه سعی شان مصروف آن است که به عنوان جنگ با آزادی ریشه آزادگی را هم دراین بوم و بر بخشکانند، و مردمی را که نه مخالفتی با حکومت فعلی دارند و نه عنادی با رژیم اسلامی به دشمنانی قهر آلوده مبدل سازند تا با کشتار و قلع و قمع شان بر افتخار خود بیفزایند.
مدعیان حفظ حکومت اسلامی اگر قلمها را آزاد میگذاشتند مردم حق طلب بی غرض به جای خاموش گزیدن یا به صف مخالفان خزیدن به بیان واقعیتها میپرداختند
و افشای مظالمی که در رژیم گذشته بر ملت ایران رفته است، و این خود قدمی بود در بیداری ملت و دفع مدعیانی که در کمین
قدرتند و آماده خونریزی، بی آنکه مسایلی از قبیل نقض حقوق بشر و سرکوبی متفکران و آزادگان ورد زبان جهانیان گردد و مایه سر افکندگی ایرانیان.
عجبا که سرنوشت ما ملت آزمایش آزموده هاست.
آن هم به صورتی رنگین تر و سنگین تر. در دوران سلطه آریامهری هم وزارت اطلاعاتی بود و سانسور مطبوعاتی، خود بنده بارها ممنوع القلم شدم و طعم خفقان چشیدم. تلخ بود اما نه بدین تلخی ،مغرضانه بود، اما نه بدین ناشیگری، با این همه عاقبتش را دیدیم.
در حکومتی که با اعلام بازسازی و امنیت اجتماعی به میدان آمده است شیوه سانسور وزارت ارشاد در حکم دم تکذیب گر خروس است و زانوی سفته بسته شتر.
مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد رهایی بیابد و حاصل عمری جان کند اهل تحقیق از سلطه سلیقه و اغراض شخصی نرهد
یقین داشته باشید که در بر همین پاشنه میگردد. مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد رهایی بیابد و حاصل عمری جان کندن اهل تحقیق از سلطه سلیقه ها و اغراض شخصی نرهد یقین داشته باشید که در بر همین پاشنه میگردد و حاصل تلاش مردان صافی عقیدتی که در حیات دولت به جبران مافات مشغولند، نه در اوضاع ایران اثری خواهد گذاشت و نه در صحنه به هم پیوسته جهان امروز جلوه ای خواهد داشت.
قوانین موجود برای مجازات مخالفان و حتی منتقدان دولت به حمداله کم و کسری ندارد، چرا حکومت قانون را جانشین شیوه های بدنام کننده و واقعا بی حاصل وزارت ارشاد
نمیکنید و نویسندگانی را که مرتکب خلافی شده اند به محکمه نمی کشید. اکنون نه جنگی در میان است که بهانه ادامه اختناق گردد و نه خطری رژیم محکم اساس اسلامی را تهدید کند که لازمه اش توسل به شیوه های سر کوبگرانه استبدادی باشد،
مملکتی به ظاهر آرام است و حکومتی به ظاهر مسلط با قانونی مدون. اگر در نوشته من خلاف شرع و قانونی است.
چرا به محاکمه ام نمی کشید و راحتم نمیکنید.
چرا باید در طول سالهایی که فروش و توزیع کاغذ در انحصار وزارت ارشاد است حتی یک برگ نصیب سی و چند جلد تألیفات من نشود و مجبور باشم کاغذ بندی دویست تومان را به قیمت پنج هزار تومان از همان کسانی خریداری کنم که هزار و دویست تومنش را به اعتراف مأموران دستگاه خودتان یکی بالا کشیدند و افشاگر قضیه را به زندان و سرانجام همین کتابهای با خون دل چاپ شده یا بسوزد یا بپوسند.
همین است مصادیق عدالت اسلامی و حکومت با معرفت با تقوایی که به مردم وعده گردید؟
در ماههای اخیر شایعه سازان البته متدین جوانمرد خروارها کاغذ موسسه کیهان و خبرنامه ها را تلف کردند که مرا سر سپرده امپریالیسم و از فعالان حزب توده و از مداحان رژیم آریامهری و از نوکران پهلبدی که شوهر اشرف است و بالاخره عضو رسمی ساواک معرفی کنند
تا اگر روزی صفیر گلوله ای سینه ام را شکافت یا جسد بی جانم فرش خیابانی شد حتی یک نفر بر جنازه ملحد آلوده بدنامی جون بنده نماز نخواند.
اقدام بی حاصل چرا خرجی که میتوانند با کشف یک لوله تریاک یا مصرف دو مثقال سرب هم بهتر به مقصود رسند و هم عملشان با تقوای اسلامی و شرافت انسانی فاصل کمری داشته باشد.
این شاید آخرین نامه من باشد که گوش جانم مشتاق طنین رهایی بخش الرحمن است و مزه ای در جهان نمیبینم.
یا بفرمایید مرا بگیرند و به پاداش جرایم که به سائقه طبع بزرگوار پرهیزکارشان برایم تراشیده اند بکشند یا به دادخواهیم رسیدگی کنند و علت توقیف کتابم را اعلام کنند.
راه پیشوای آزادگان جهان حسین بن علی که در انحصار قشر و زبقه خاصی نیست. بنزدیک من در ستم سوختن گواراتر از با ستم ساختن
با عرض احترام و عذر تصدیع-
سعید سیرجانی
نامه دوم
جناب آقای خامنه ای پیام عتاب آمیز جناب عالی را آقای صابری برایم خواند، و متاسف شدم، نه به علت این که مورد قهر آن مقام معظم قرار گرفته ام و به زودی امت همیشه در صحنه حزب اله حسابم را خواهند رسید،
که مرگ در راه دفاع از حق شهادت است و ما مرگ شهادت از خدا خواسته ایم.
تاسف و تاثرم از پندارهای باطل خویش بود و امیدهای برباد رفته ام در باره سعه صدر جناب عالی و سرنوشتی که ملت ایران در دوران رهبری شما خواهند داشت.
بگذریم از لحن تهیم آمیز پیام که حتی قاصد را شرمنده کرده بود و از هر مسلمان با تقوایی بعید مینمود تا چه رسد به رهبر مسلمانان جهان.
حیرتم از این است که جناب علی به استناد کدامین سند و قرینه و امارت مرا مرتد قلمداد کردید و نا معتقد به اسلام.
اگر مستند به نوشته های من است ای کاش موردش را مشخص میفرمودید، و اگر مبتنی بر واردات غیبی است و اشراف بر ضمایر که اناله وانا الیه راجعون.
میدانم در حکومتی که مرحوم شریعتمداری با آن مقام فقاهت، مهندس بازرگان با آن تقوای دینی و سیاسی، آیت اله منتظری با آن سوابق مبارزاتی دق مرگ و خانه نشین و مطرودند، تکلیف امثال بنده معلوم است و بر ما کجا برازد دعوی بی گناهی.
و میدانم رهبر جلیل والا قدری که با یک نهیبش نمایندگان مجلس اسلامی در لاک سکوت و وحشت میخزند، البته میتواند با تیغ بیریغ تکفیر حمله بر من درویش یک قبا آرد.
فرموده بودید چرا این همه مزایای حکومت اسلامی ر ندیده ام و به تمجید نپرداخته ام.
این وظیفه اخلاقی را شاعران و نویسندگان محترمی که با چرخشی ناگهانی در کلک هواداران ولایت فقیه در آمده اند بهتر و موثرتر انجام میدهند.
وانگهی رژیمی که علاوه بر فرستنده های رادیویی و تلویزیونی هزاران مسجد و منبر و مجلس در اختیار دارد، چه نیازی به مدیحه سرایی مطرودان دارد،
بخصوص نویسنده کج سلیقه ای که هرگز در مدح هیچ امیر وحاکمی قلم نزده است.
فرموده بودید چرا در انتقاد از حکومت شاه به جزئیات اداری پرداخته ام؟
از همین انتقادهای جزئی هم شرمنده ام که به حمداله درین ده سال فرصت شناسان حق مطلب را ادا کرده اند و بر حاکم معزول تاخته اند.
وضع من در زمان شاه نیز مانند امروز بود. مینوشتم و چاپ میشد و منتشر نمیگشت.
دیکتاتور مغرور می پنداشت با شکستن قلمها و زجر آزادگان بر دوام حکومت خود می افزاید.
قطعا مقالات سانسور شده من در بایگانی ساواک موجود است.
بفرمایید مطلب از یغما و خواندنیا بیرون کشیده مرا در مقوله سیاست فرهنگی، ماجرای کاپیتالاسیون مضحکه تغییر تاریخ شعبده جشنهای شاهنشاهی به حضور تان بیاورند
تا بدانید بوده اند مردم از جان گذشته ای که بی هیچ دعوی مبارزی و پیوستگی به دارو دسته ای از بیان حقایق پروایی نداشته اند.
اما در مورد کتابهای توقیف شده بنده، واقعا نمیدانم کجایش حمله به اسلام است یا اساس حکومت اسلامی.
من ذاتا از ریا و دروغ و تبعیض و ستم متنفرم و این نفرت در نوشته هایم منعکس است.
اگر خدای ناخواسته همچو مفاسدی در دستگاه حکومت راه یافته است چه بهتر که مطرح گردد و علاج شود.
مسئله اساسی در حکومت حاضر این است که انتقاد از هر مسند نشین و مسئولی حمل بر زیر سوال بردن رژیم میشود و لطمه زدن به اساس اسلام، و بهانه ای برای سرکوبی و اختناق و نتیجه اش همین که میبینیم.
من به آنچه در کتابهای توقیف وخمیر شده ام نوشته ام عمیقا اعتقاد دارم در هر محکمه ای حاضر به پاسخ گویی ام.
اگر واقعا خلاف اسلام یا حکومت واقعی اسلامی است،چرا بدین شیوه های غیر اخلاقی با من رفتار میکنند. مگر مملکت قانون و محکمه ندارد؟
جناب آقای خامنه ای، توقع مردم مسلمان ایران از حکومت اسلامی جز اینهاست که میکنند.
در رژیم کمونیستی تکلیف خلایق معلوم است. همه فضایل و امتیازات در نیروی کار مفید افراد ملت خلاصه میشود و مناصب و مقامات در دست طبقه کارگر است و استبداد کارگری حاکم بر جامعه.
در ممالک سرمایه داری تمول و در آمد بیشتر ضامن قدرت اجتماعی است و سرنوشت مردم در قبضه کسانی که به هر شیوه و از هر طریق حاجب آلاف و الوافی شده اند.
اما در حکومت اسلامی ضابطه چیست؟ آیا فضایل منحصر به نماز و دعای بیشتر است و روزه طولانی تر و سجده غلیطت و لقب حاجی و انبوهی محاسن و کلفتی دستار و دعوی بسیار،
یا به حکم آیه کریمه آن اکرمکم عنداله اتقیکم، فضیلت افراد محضول تقرب به حق است و قرب یزدان در گرو تقوی؟ اگر چنین است اجازه فرمایید بی هیچ ملاحظه و پروایی عرض کنم
بسیار از اعمال سران حکوممت خلاف تقواست.
این را به تجربه شخصا در یافته ام و اثباتش اگر خواستید آسان است.
بگذریم از دوسال اول که نابسامانیها جواز آشفته گوئیها و آشفته کاریها بود، درهمین چند ماه اخیر، بزرگانی که در خبرنامه ها و جراید مرا عضو حزب توده و خدمتگزار شاه و مامور ساواک معرفی کردند،
هم از معصیت سنگین بهتان با خبر بودند و هم از نحوه زندگی و خلق و خوی من.
به فرض این که با گذشته زندگی بنده آشنایی نداشتید به فیض مقام و موقعیت خویش می توانستند از دستگاه اطلاعاتی کشور جویای سوابق شوند و آن گاه دست به قلم ببرند،
یا کسانی را مامور که مزاحمتهایی از قبیل سنگ پراندن و شعار نویسی بر در و دیوار خانه ام کنند.
جناب آقای خامنه ای بنده به خلاف حکم قاطع شما، مسلمانی صافی اعتقادم، وبه دین و عقیده ام مباهات میکنم. هیچ ابله مخالف اسلامی نمیآید پانزده سال عمر خود را صرف تصحیح و چاپ مفصل ترین تفسیر قرآن کند.
کسی که به اسلام بی اعتقاد است، با چه انگیزه ای قصیده این بارگه که پایه اش از عرش برتر است تقدیم آستانه قم میکند؟
کسی که دلبسته اسلام نیست در شرایط حاضر خاموش می نشیند تا به نام مقدس اسلام هر ناروائی بر مردم تحمیل شود و اساس اعتقادشان متزلزل گردد.
جناب آقای خامنه ای، من بیش از هر مسلمان متعصبی با سلطه و نفوذ اجانب به هر صورت و در هر مرحله اعم از شرقی و غربی در وطن عزیزم مخالفم، و بیش از بسیار مدعیان به حقانیت شریعت مقدس اسلام معتقد.
به هیچ حزب و دسته و گروهی نه در گذشته بستگی داشته ام و نه بعداز این میتوانم داشته باشم.
اگر هوس جاه و منصب داشتم در سال 57 دعوت وزارت را با سرعت و صراحت رد نمیکردم، و اگر در طمع مال و منالبودم مجبور نمیشدم درین سالهای پیر و ممنوع القلمی خانه مسکونیم را که تنها مایملکم در پهنه جهان بود بفروشم و صرف معاش کنم.
آدمیزاده ام آزاده ام و دلیلش همین نامه، که در حکم فرمان آتش است و نوشیدن جام شوکران،
بگذارید آیندگان بدانند که در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که دلیرانه از جان خود گذشتند و مردانه به استقبال مرگ رفتند
با تقدیم احترام
سعید سیرجانی
سه ماه پیش عریضه ای به حضورتان فرستادم در شرح اختناق تحمل ناپذیر نا معقولی که مأموران وزارت ارشاد در کار نشر کتاب
اعمال میفرمایند.
چون تا امروز ماموران دفتر آن جناب نه وصول عریضه ام را اعلام فرموده اند و نه اثری از توجه به مساله مشهود افتاده است و از طرفی یقین دارم اخلاق اسلامی و طبع هنر پرور جنابعالی ولاتر از آن است که دادخواهی
متظلمی بی جواب مانده با این احتمال که شاید در رساندن نامه ام غفلت یا تغافلی رفته باشد مجددا زحمت افزا میشوم و نسخه هایی از این شکوائیه با وساطت مقامات برجسته جمهوری اسلامی به حضورتان تقدیم میکنم.
راه و روشی که ماموران وزارت ارشاد در مساله سانسور کتاب و توزیع کاغذ و برخورد بااهل فکرو قلم در پیش گرفته اند نه منطبق با احکام اسلامی است و نه متضمن مصالح حکومت و نه به نفع مملکت.
نویسنده ای با صرف سالها عمر بی حاصل کتابی مینویسد و با تهیه کاغذ دولتی از بازار آزاد چاپش میکند و همه مخارج چاپ را به برکت عدالت متصدیان چند برابر میپردازد، و در آخرین لحظات گردن از مو باریکترش در پنجه قهار ماموران وزارت ارشاد میافتد، کتابش را توقیف و خمیر میکنند بی آنکه بگویند چه عیب و ایرادی بر نوشته اش وارد است و بی آنکه فریاد دادخواهیش بجایی برسد.
بنده بدین نیت که جوانان ایرانی بر اثر مطالعه نمونه های تلخیص و تفسیر شده متون کهن با ادبیات فارسی مانوس شوند و سر چشمه را در یابند اقدام به نگارش جزوه های کرده ام که اولینش با عنوان سیمای دو زن منتشر شد
و با آن که به علت تهیه کاغذ از بازار سیاه به قیمت سنگینی عرضه شده بود مورد استقبال قرار گرفت.
دومین جزوه از این مجموعه شرح و تفسیر فصل نخستین شاهنامه است که بنام ضحاک ماردوش به چاپ رسیده و اکنون مدتهاست در وزارت ارشاد اسلامی به انتظار اجازه نشر مانده است.
ضحاک ماردوش کتاب مفصلی نیست. جزوه مختصری است که خواندن و بررسیش بیش از دوساعت وقت نمیگیرد موضوعش مربوط است به دورانهای اساطیری ایران و نه هیچ ربطی به زمان حاضر دارد و نه به رژیم فعلی.
البته توجه به شاهنامه فردوسی و فرهنگ فارسی احتمالا گناهی است در نظر بزرگانی که در نهایت مال اندیش همتشان مصروف برگزاری سمینار دعبل خزایی است
آنهم در مناسب ترین نقطه ایران یعنی استان خوزستان.
اما بعید میدانم از معاصی کبیره به شمار آید و مستوجب آن که مرتکبش را دق مرگ کنند و کتابش را چون هزاران نسخه در آستی مرقع ببرند و بسوزانند یا چون ای کوته آستینان در انبار چاپخانه بپوسانند.
دیگران را نمیدانم، اما رفتار ماموران حکومت اسلامی در هشت سال اخیر با شخص بنده لبریز از عناد و ظلم و تبعیض بوده است و فرزندان و بستگانم نیز به آتش این بی عدالتیها سوخته اند.
با این همه نه خواسته ام با شعار نتوان مرد بسختی که من اینجا زادم
به ترک وطن گویم و گلیم خویش را از سیلاب بلا بیرون برم و نه دلم رضا داده است شکوه های داخلی را به خارج از مرزهای کشور بکشانم و مظلومیت خود را مدد کار تبلیغات کسانی کنم که جز تصرف حکومت سودایی ندارند.
اما خون خوردن و خاموش نشستن هم حدی دارد. سالهاست که ناشران ایرانی مقیم خارج میخواهند کتابهای مرا منتشر کنند و من صرفا به رعایت این نکته که مبادا آثارم دستاویز کسانی شود که از خاک نکبت زده عراق کمر به کین ایران بسته اند با تقاضایشان موافقت نکرده ام.
اما واقعا نمیدانم کجای نوشته هایم خلاف مصلحت اسلام یا حتی حکومت موجود است.
رجال الغیب وزارت ارشاد هم که در ردیف از مابهترانند و دست نویسند مطرود ممنوع القلمی چون من به دامن کبریایشان نمی رسد تا ارشادم کنند و آخر عمری از تکرار معاصی محفوظم دارند،و فی المثل بفرمایند نشر همین جزوه صرفا تحقیقی وادبی ضحاک ماردوش چه زیان جبران ناپذیری میتواند به ارکان جمهوری اسلامی وارد آرد و کجای نوشته من خلاف احکام شریعت است و مصالح مملکت و ملت.
صاحب نظران بزرگواری که شغل شریف سانسور قلم را بر عهده گرفته اند به حکم قرائن متعددی که در سالیان اخیر مشهود است یا با ظرافت کار خویش و زبان ادب و هنر آشنایی ندارند یا به علت انتخاب خط فکری خاصی- جدا از اصول اعلام شده حکومت- میخواهند به هر قیمت و با هر شیوه ای به سرکوب نویسندگان پردازند
که به حکم گذشته بی آلایش خویش مورد توجه مردمند و در عین وابستگی به ملت و مملکت خود هرگز تسلیم زور و زر نشده اند،
و بی آنکه سر سپرده قدرتی و مشتاق منصبی باشند دور از تحریکات آشوبگران مسند طلب جز به حکم عقیده قلمی بر صفحه کاغذ نگذاشته اند.
صاحبان این خط فکری حضور و وجود وارستگان را مخل موقعیت خود میپندارند و همه سعی شان مصروف آن است که به عنوان جنگ با آزادی ریشه آزادگی را هم دراین بوم و بر بخشکانند، و مردمی را که نه مخالفتی با حکومت فعلی دارند و نه عنادی با رژیم اسلامی به دشمنانی قهر آلوده مبدل سازند تا با کشتار و قلع و قمع شان بر افتخار خود بیفزایند.
مدعیان حفظ حکومت اسلامی اگر قلمها را آزاد میگذاشتند مردم حق طلب بی غرض به جای خاموش گزیدن یا به صف مخالفان خزیدن به بیان واقعیتها میپرداختند
و افشای مظالمی که در رژیم گذشته بر ملت ایران رفته است، و این خود قدمی بود در بیداری ملت و دفع مدعیانی که در کمین
قدرتند و آماده خونریزی، بی آنکه مسایلی از قبیل نقض حقوق بشر و سرکوبی متفکران و آزادگان ورد زبان جهانیان گردد و مایه سر افکندگی ایرانیان.
عجبا که سرنوشت ما ملت آزمایش آزموده هاست.
آن هم به صورتی رنگین تر و سنگین تر. در دوران سلطه آریامهری هم وزارت اطلاعاتی بود و سانسور مطبوعاتی، خود بنده بارها ممنوع القلم شدم و طعم خفقان چشیدم. تلخ بود اما نه بدین تلخی ،مغرضانه بود، اما نه بدین ناشیگری، با این همه عاقبتش را دیدیم.
در حکومتی که با اعلام بازسازی و امنیت اجتماعی به میدان آمده است شیوه سانسور وزارت ارشاد در حکم دم تکذیب گر خروس است و زانوی سفته بسته شتر.
مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد رهایی بیابد و حاصل عمری جان کند اهل تحقیق از سلطه سلیقه و اغراض شخصی نرهد
یقین داشته باشید که در بر همین پاشنه میگردد. مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد رهایی بیابد و حاصل عمری جان کندن اهل تحقیق از سلطه سلیقه ها و اغراض شخصی نرهد یقین داشته باشید که در بر همین پاشنه میگردد و حاصل تلاش مردان صافی عقیدتی که در حیات دولت به جبران مافات مشغولند، نه در اوضاع ایران اثری خواهد گذاشت و نه در صحنه به هم پیوسته جهان امروز جلوه ای خواهد داشت.
قوانین موجود برای مجازات مخالفان و حتی منتقدان دولت به حمداله کم و کسری ندارد، چرا حکومت قانون را جانشین شیوه های بدنام کننده و واقعا بی حاصل وزارت ارشاد
نمیکنید و نویسندگانی را که مرتکب خلافی شده اند به محکمه نمی کشید. اکنون نه جنگی در میان است که بهانه ادامه اختناق گردد و نه خطری رژیم محکم اساس اسلامی را تهدید کند که لازمه اش توسل به شیوه های سر کوبگرانه استبدادی باشد،
مملکتی به ظاهر آرام است و حکومتی به ظاهر مسلط با قانونی مدون. اگر در نوشته من خلاف شرع و قانونی است.
چرا به محاکمه ام نمی کشید و راحتم نمیکنید.
چرا باید در طول سالهایی که فروش و توزیع کاغذ در انحصار وزارت ارشاد است حتی یک برگ نصیب سی و چند جلد تألیفات من نشود و مجبور باشم کاغذ بندی دویست تومان را به قیمت پنج هزار تومان از همان کسانی خریداری کنم که هزار و دویست تومنش را به اعتراف مأموران دستگاه خودتان یکی بالا کشیدند و افشاگر قضیه را به زندان و سرانجام همین کتابهای با خون دل چاپ شده یا بسوزد یا بپوسند.
همین است مصادیق عدالت اسلامی و حکومت با معرفت با تقوایی که به مردم وعده گردید؟
در ماههای اخیر شایعه سازان البته متدین جوانمرد خروارها کاغذ موسسه کیهان و خبرنامه ها را تلف کردند که مرا سر سپرده امپریالیسم و از فعالان حزب توده و از مداحان رژیم آریامهری و از نوکران پهلبدی که شوهر اشرف است و بالاخره عضو رسمی ساواک معرفی کنند
تا اگر روزی صفیر گلوله ای سینه ام را شکافت یا جسد بی جانم فرش خیابانی شد حتی یک نفر بر جنازه ملحد آلوده بدنامی جون بنده نماز نخواند.
اقدام بی حاصل چرا خرجی که میتوانند با کشف یک لوله تریاک یا مصرف دو مثقال سرب هم بهتر به مقصود رسند و هم عملشان با تقوای اسلامی و شرافت انسانی فاصل کمری داشته باشد.
این شاید آخرین نامه من باشد که گوش جانم مشتاق طنین رهایی بخش الرحمن است و مزه ای در جهان نمیبینم.
یا بفرمایید مرا بگیرند و به پاداش جرایم که به سائقه طبع بزرگوار پرهیزکارشان برایم تراشیده اند بکشند یا به دادخواهیم رسیدگی کنند و علت توقیف کتابم را اعلام کنند.
راه پیشوای آزادگان جهان حسین بن علی که در انحصار قشر و زبقه خاصی نیست. بنزدیک من در ستم سوختن گواراتر از با ستم ساختن
با عرض احترام و عذر تصدیع-
سعید سیرجانی
نامه دوم
جناب آقای خامنه ای پیام عتاب آمیز جناب عالی را آقای صابری برایم خواند، و متاسف شدم، نه به علت این که مورد قهر آن مقام معظم قرار گرفته ام و به زودی امت همیشه در صحنه حزب اله حسابم را خواهند رسید،
که مرگ در راه دفاع از حق شهادت است و ما مرگ شهادت از خدا خواسته ایم.
تاسف و تاثرم از پندارهای باطل خویش بود و امیدهای برباد رفته ام در باره سعه صدر جناب عالی و سرنوشتی که ملت ایران در دوران رهبری شما خواهند داشت.
بگذریم از لحن تهیم آمیز پیام که حتی قاصد را شرمنده کرده بود و از هر مسلمان با تقوایی بعید مینمود تا چه رسد به رهبر مسلمانان جهان.
حیرتم از این است که جناب علی به استناد کدامین سند و قرینه و امارت مرا مرتد قلمداد کردید و نا معتقد به اسلام.
اگر مستند به نوشته های من است ای کاش موردش را مشخص میفرمودید، و اگر مبتنی بر واردات غیبی است و اشراف بر ضمایر که اناله وانا الیه راجعون.
میدانم در حکومتی که مرحوم شریعتمداری با آن مقام فقاهت، مهندس بازرگان با آن تقوای دینی و سیاسی، آیت اله منتظری با آن سوابق مبارزاتی دق مرگ و خانه نشین و مطرودند، تکلیف امثال بنده معلوم است و بر ما کجا برازد دعوی بی گناهی.
و میدانم رهبر جلیل والا قدری که با یک نهیبش نمایندگان مجلس اسلامی در لاک سکوت و وحشت میخزند، البته میتواند با تیغ بیریغ تکفیر حمله بر من درویش یک قبا آرد.
فرموده بودید چرا این همه مزایای حکومت اسلامی ر ندیده ام و به تمجید نپرداخته ام.
این وظیفه اخلاقی را شاعران و نویسندگان محترمی که با چرخشی ناگهانی در کلک هواداران ولایت فقیه در آمده اند بهتر و موثرتر انجام میدهند.
وانگهی رژیمی که علاوه بر فرستنده های رادیویی و تلویزیونی هزاران مسجد و منبر و مجلس در اختیار دارد، چه نیازی به مدیحه سرایی مطرودان دارد،
بخصوص نویسنده کج سلیقه ای که هرگز در مدح هیچ امیر وحاکمی قلم نزده است.
فرموده بودید چرا در انتقاد از حکومت شاه به جزئیات اداری پرداخته ام؟
از همین انتقادهای جزئی هم شرمنده ام که به حمداله درین ده سال فرصت شناسان حق مطلب را ادا کرده اند و بر حاکم معزول تاخته اند.
وضع من در زمان شاه نیز مانند امروز بود. مینوشتم و چاپ میشد و منتشر نمیگشت.
دیکتاتور مغرور می پنداشت با شکستن قلمها و زجر آزادگان بر دوام حکومت خود می افزاید.
قطعا مقالات سانسور شده من در بایگانی ساواک موجود است.
بفرمایید مطلب از یغما و خواندنیا بیرون کشیده مرا در مقوله سیاست فرهنگی، ماجرای کاپیتالاسیون مضحکه تغییر تاریخ شعبده جشنهای شاهنشاهی به حضور تان بیاورند
تا بدانید بوده اند مردم از جان گذشته ای که بی هیچ دعوی مبارزی و پیوستگی به دارو دسته ای از بیان حقایق پروایی نداشته اند.
اما در مورد کتابهای توقیف شده بنده، واقعا نمیدانم کجایش حمله به اسلام است یا اساس حکومت اسلامی.
من ذاتا از ریا و دروغ و تبعیض و ستم متنفرم و این نفرت در نوشته هایم منعکس است.
اگر خدای ناخواسته همچو مفاسدی در دستگاه حکومت راه یافته است چه بهتر که مطرح گردد و علاج شود.
مسئله اساسی در حکومت حاضر این است که انتقاد از هر مسند نشین و مسئولی حمل بر زیر سوال بردن رژیم میشود و لطمه زدن به اساس اسلام، و بهانه ای برای سرکوبی و اختناق و نتیجه اش همین که میبینیم.
من به آنچه در کتابهای توقیف وخمیر شده ام نوشته ام عمیقا اعتقاد دارم در هر محکمه ای حاضر به پاسخ گویی ام.
اگر واقعا خلاف اسلام یا حکومت واقعی اسلامی است،چرا بدین شیوه های غیر اخلاقی با من رفتار میکنند. مگر مملکت قانون و محکمه ندارد؟
جناب آقای خامنه ای، توقع مردم مسلمان ایران از حکومت اسلامی جز اینهاست که میکنند.
در رژیم کمونیستی تکلیف خلایق معلوم است. همه فضایل و امتیازات در نیروی کار مفید افراد ملت خلاصه میشود و مناصب و مقامات در دست طبقه کارگر است و استبداد کارگری حاکم بر جامعه.
در ممالک سرمایه داری تمول و در آمد بیشتر ضامن قدرت اجتماعی است و سرنوشت مردم در قبضه کسانی که به هر شیوه و از هر طریق حاجب آلاف و الوافی شده اند.
اما در حکومت اسلامی ضابطه چیست؟ آیا فضایل منحصر به نماز و دعای بیشتر است و روزه طولانی تر و سجده غلیطت و لقب حاجی و انبوهی محاسن و کلفتی دستار و دعوی بسیار،
یا به حکم آیه کریمه آن اکرمکم عنداله اتقیکم، فضیلت افراد محضول تقرب به حق است و قرب یزدان در گرو تقوی؟ اگر چنین است اجازه فرمایید بی هیچ ملاحظه و پروایی عرض کنم
بسیار از اعمال سران حکوممت خلاف تقواست.
این را به تجربه شخصا در یافته ام و اثباتش اگر خواستید آسان است.
بگذریم از دوسال اول که نابسامانیها جواز آشفته گوئیها و آشفته کاریها بود، درهمین چند ماه اخیر، بزرگانی که در خبرنامه ها و جراید مرا عضو حزب توده و خدمتگزار شاه و مامور ساواک معرفی کردند،
هم از معصیت سنگین بهتان با خبر بودند و هم از نحوه زندگی و خلق و خوی من.
به فرض این که با گذشته زندگی بنده آشنایی نداشتید به فیض مقام و موقعیت خویش می توانستند از دستگاه اطلاعاتی کشور جویای سوابق شوند و آن گاه دست به قلم ببرند،
یا کسانی را مامور که مزاحمتهایی از قبیل سنگ پراندن و شعار نویسی بر در و دیوار خانه ام کنند.
جناب آقای خامنه ای بنده به خلاف حکم قاطع شما، مسلمانی صافی اعتقادم، وبه دین و عقیده ام مباهات میکنم. هیچ ابله مخالف اسلامی نمیآید پانزده سال عمر خود را صرف تصحیح و چاپ مفصل ترین تفسیر قرآن کند.
کسی که به اسلام بی اعتقاد است، با چه انگیزه ای قصیده این بارگه که پایه اش از عرش برتر است تقدیم آستانه قم میکند؟
کسی که دلبسته اسلام نیست در شرایط حاضر خاموش می نشیند تا به نام مقدس اسلام هر ناروائی بر مردم تحمیل شود و اساس اعتقادشان متزلزل گردد.
جناب آقای خامنه ای، من بیش از هر مسلمان متعصبی با سلطه و نفوذ اجانب به هر صورت و در هر مرحله اعم از شرقی و غربی در وطن عزیزم مخالفم، و بیش از بسیار مدعیان به حقانیت شریعت مقدس اسلام معتقد.
به هیچ حزب و دسته و گروهی نه در گذشته بستگی داشته ام و نه بعداز این میتوانم داشته باشم.
اگر هوس جاه و منصب داشتم در سال 57 دعوت وزارت را با سرعت و صراحت رد نمیکردم، و اگر در طمع مال و منالبودم مجبور نمیشدم درین سالهای پیر و ممنوع القلمی خانه مسکونیم را که تنها مایملکم در پهنه جهان بود بفروشم و صرف معاش کنم.
آدمیزاده ام آزاده ام و دلیلش همین نامه، که در حکم فرمان آتش است و نوشیدن جام شوکران،
بگذارید آیندگان بدانند که در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که دلیرانه از جان خود گذشتند و مردانه به استقبال مرگ رفتند
با تقدیم احترام
سعید سیرجانی
Hossin Movahedzadeh
Apr 20, 2015, 11:08:29 AM4/20/15
to nabinai...@googlegroups.com
درود. آقا مجید این هم متن تصحیح شده ی این دو نامه:
> این هم متن دو نامه:
> نامه اول
>
> محضر مبارک حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم جمهوری اسلامی با عرض سلام و تقدیم
> القلمی چون من به دامن کبریائیشان نمی رسد تا ارشادم کنند و آخر عمری از تکرار
> معاصی محفوظم دارند،و فی المثل بفرمایند نشر همین جزوه صرفا تحقیقی و ادبی ضحاک
> ماردوش چه زیان جبران ناپذیری میتواند به ارکان جمهوری اسلامی وارد آررد و کجای
> یقین داشته باشید که در، برهمین پاشنه میگردد.
> آررد.
> فرموده بودید چرا این همه مزایای حکومت اسلامی را ندیده ام و به تمجید نپرداخته
> بسیار،
> یا به حکم آیه کریمه ان اکرمکم عند الله اتقیکم، فضیلت افراد محصول تقرب به حق
> من اگر ما نشوم تنهایم,
> تو اگر ما نشوی خویشتنی.
> چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم
> خانه اش ویران باد.
> دوست گرامی دریافت این ایمیل نشانه ی عضویت شما در گروه نابینایان ایران
> میباشد.
> برای لغو عضویت خود یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر بفرستید.
> nabinaian-ira...@googlegroups.com
>
> همچنین جهت عضو شدن در این گروه میبایست یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر
> فرستاد
> nabinaian-ir...@googlegroups.com
>
> مطالب و پیامهای خود را نیز جهت درج در این گروه به این آدرس بفرستید
> nabinai...@googlegroups.com
>
> جهت بازدید و کسبِ اطلاع بیشتر در باره ی این گروه از آدرس زیر استفاده
> نمایید
> http://groups.google.com/group/nabinaian-iran?hl=fa
> با سپاس فراوان
> امیر علیزاده
> http://alizadeh.dd-dns.de
> ---
> شما به این دلیل این پیام را دریافت کردهاید که در گروه Google Groups
> "نابینایان ایران" مشترک شدهاید.
> برای لغو اشتراک از این گروه و قطع دریافت ایمیلهای آن، ایمیلی به
> nabinaian-ira...@googlegroups.com ارسال کنید.
> برای گزینههای بیشتر، از https://groups.google.com/d/optout دیدن کنید.
>
> این هم متن دو نامه:
> نامه اول
>
> احترام،
> سه ماه پیش عریضه ای به حضورتان فرستادم در شرح اختناق تحمل ناپذیر نا معقولی
> که مأموران وزارت ارشاد در کار نشر کتاب
> اعمال میفرمایند.
> چون تا امروز ماموران دفتر آن جناب نه وصول عریضه ام را اعلام فرموده اند و نه
> اثری از توجه به مساله مشهود افتاده است و از طرفی یقین دارم اخلاق اسلامی و
> طبع هنر پرور جنابعالی والاتر از آن است که دادخواهی
> سه ماه پیش عریضه ای به حضورتان فرستادم در شرح اختناق تحمل ناپذیر نا معقولی
> که مأموران وزارت ارشاد در کار نشر کتاب
> اعمال میفرمایند.
> چون تا امروز ماموران دفتر آن جناب نه وصول عریضه ام را اعلام فرموده اند و نه
> اثری از توجه به مساله مشهود افتاده است و از طرفی یقین دارم اخلاق اسلامی و
> متظلمی بی جواب مانده با این احتمال که شاید در رساندن نامه ام غفلت یا تغافلی
> رفته باشد مجددا زحمت افزا میشوم و نسخه هایی از این شکوائیه با وساطت مقامات
> برجسته جمهوری اسلامی به حضورتان تقدیم میکنم.
> راه و روشی که ماموران وزارت ارشاد در مساله سانسور کتاب و توزیع کاغذ و برخورد
> با اهل فکرو قلم در پیش گرفته اند نه منطبق با احکام اسلامی است و نه متضمن
> رفته باشد مجددا زحمت افزا میشوم و نسخه هایی از این شکوائیه با وساطت مقامات
> برجسته جمهوری اسلامی به حضورتان تقدیم میکنم.
> راه و روشی که ماموران وزارت ارشاد در مساله سانسور کتاب و توزیع کاغذ و برخورد
> مصالح حکومت و نه به نفع مملکت.
> نویسنده ای با صرف سالها عمر بی حاصل کتابی مینویسد و با تهیه کاغذ دولتی از
> بازار آزاد چاپش میکند و همه مخارج چاپ را به برکت عدالت متصدیان چند برابر
> میپردازد، و در آخرین لحظات گردن از مو باریکترش در پنجه قهار ماموران وزارت
> ارشاد میافتد، کتابش را توقیف و خمیر میکنند بی آنکه بگویند چه عیب و ایرادی بر
> نوشته اش وارد است و بی آنکه فریاد دادخواهیش بجایی برسد.
> بنده بدین نیت که جوانان ایرانی بر اثر مطالعه نمونه های تلخیص و تفسیر شده
> متون کهن با ادبیات فارسی مانوس شوند و سر چشمه را در یابند اقدام به نگارش
> جزوه هایی کرده ام که اولینش با عنوان سیمای دو زن منتشر شد
> نویسنده ای با صرف سالها عمر بی حاصل کتابی مینویسد و با تهیه کاغذ دولتی از
> بازار آزاد چاپش میکند و همه مخارج چاپ را به برکت عدالت متصدیان چند برابر
> میپردازد، و در آخرین لحظات گردن از مو باریکترش در پنجه قهار ماموران وزارت
> ارشاد میافتد، کتابش را توقیف و خمیر میکنند بی آنکه بگویند چه عیب و ایرادی بر
> نوشته اش وارد است و بی آنکه فریاد دادخواهیش بجایی برسد.
> بنده بدین نیت که جوانان ایرانی بر اثر مطالعه نمونه های تلخیص و تفسیر شده
> متون کهن با ادبیات فارسی مانوس شوند و سر چشمه را در یابند اقدام به نگارش
> و با آن که به علت تهیه کاغذ از بازار سیاه به قیمت سنگینی عرضه شده بود مورد
> استقبال قرار گرفت.
> دومین جزوه از این مجموعه شرح و تفسیر فصل نخستین شاهنامه است که بنام ضحاک
> ماردوش به چاپ رسیده و اکنون مدتهاست در وزارت ارشاد اسلامی به انتظار اجازه
> نشر مانده است.
> ضحاک ماردوش کتاب مفصلی نیست. جزوه مختصری است که خواندن و بررسیش بیش از
> دوساعت وقت نمیگیرد موضوعش مربوط است به دورانهای اساطیری ایران و نه هیچ ربطی
> به زمان حاضر دارد و نه به رژیم فعلی.
> البته توجه به شاهنامه فردوسی و فرهنگ فارسی احتمالا گناهی است در نظر بزرگانی
> که در نهایت مال اندیشی همتشان مصروف برگزاری سمینار دعبل خزایی است
> استقبال قرار گرفت.
> دومین جزوه از این مجموعه شرح و تفسیر فصل نخستین شاهنامه است که بنام ضحاک
> ماردوش به چاپ رسیده و اکنون مدتهاست در وزارت ارشاد اسلامی به انتظار اجازه
> نشر مانده است.
> ضحاک ماردوش کتاب مفصلی نیست. جزوه مختصری است که خواندن و بررسیش بیش از
> دوساعت وقت نمیگیرد موضوعش مربوط است به دورانهای اساطیری ایران و نه هیچ ربطی
> به زمان حاضر دارد و نه به رژیم فعلی.
> البته توجه به شاهنامه فردوسی و فرهنگ فارسی احتمالا گناهی است در نظر بزرگانی
> آنهم در مناسب ترین نقطه ایران یعنی استان خوزستان.
> اما بعید میدانم از معاصی کبیره به شمار آید و مستوجب آن که مرتکبش را دق مرگ
> کنند و کتابش را چون هزاران نسخه در آستین مرقع ببرند و بسوزانند یا چون این کوته
> اما بعید میدانم از معاصی کبیره به شمار آید و مستوجب آن که مرتکبش را دق مرگ
> آستینان در انبار چاپخانه بپوسانند.
> دیگران را نمیدانم، اما رفتار ماموران حکومت اسلامی در هشت سال اخیر با شخص
> بنده لبریز از عناد و ظلم و تبعیض بوده است و فرزندان و بستگانم نیز به آتش این
> بی عدالتیها سوخته اند.
> با این همه نه خواسته ام با شعار نتوان مرد بسختی که من اینجا زادم
> به ترک وطن گویم و گلیم خویش را از سیلاب بلا بیرون برم و نه دلم رضا داده است
> شکوه های داخلی را به خارج از مرزهای کشور بکشانم و مظلومیت خود را مدد کار
> تبلیغات کسانی کنم که جز تصرف حکومت سودایی ندارند.
> اما خون خوردن و خاموش نشستن هم حدی دارد. سالهاست که ناشران ایرانی مقیم خارج
> میخواهند کتابهای مرا منتشر کنند و من صرفا به رعایت این نکته که مبادا آثارم
> دستاویز کسانی شود که از خاک نکبت زده عراق کمر به کین ایران بسته اند با
> تقاضایشان موافقت نکرده ام.
> اما واقعا نمیدانم کجای نوشته هایم خلاف مصلحت اسلام یا حتی حکومت موجود است.
> رجال ال غیب وزارت ارشاد هم که در ردیف از ما بهترانند و دست نویسنده مطرود ممنوع
> دیگران را نمیدانم، اما رفتار ماموران حکومت اسلامی در هشت سال اخیر با شخص
> بنده لبریز از عناد و ظلم و تبعیض بوده است و فرزندان و بستگانم نیز به آتش این
> بی عدالتیها سوخته اند.
> با این همه نه خواسته ام با شعار نتوان مرد بسختی که من اینجا زادم
> به ترک وطن گویم و گلیم خویش را از سیلاب بلا بیرون برم و نه دلم رضا داده است
> شکوه های داخلی را به خارج از مرزهای کشور بکشانم و مظلومیت خود را مدد کار
> تبلیغات کسانی کنم که جز تصرف حکومت سودایی ندارند.
> اما خون خوردن و خاموش نشستن هم حدی دارد. سالهاست که ناشران ایرانی مقیم خارج
> میخواهند کتابهای مرا منتشر کنند و من صرفا به رعایت این نکته که مبادا آثارم
> دستاویز کسانی شود که از خاک نکبت زده عراق کمر به کین ایران بسته اند با
> تقاضایشان موافقت نکرده ام.
> اما واقعا نمیدانم کجای نوشته هایم خلاف مصلحت اسلام یا حتی حکومت موجود است.
> القلمی چون من به دامن کبریائیشان نمی رسد تا ارشادم کنند و آخر عمری از تکرار
> معاصی محفوظم دارند،و فی المثل بفرمایند نشر همین جزوه صرفا تحقیقی و ادبی ضحاک
> ماردوش چه زیان جبران ناپذیری میتواند به ارکان جمهوری اسلامی وارد آررد و کجای
> نوشته من خلاف احکام شریعت است و مصالح مملکت و ملت.
> صاحب نظران بزرگواری که شغل شریف سانسور قلم را بر عهده گرفته اند به حکم قرائن
> متعددی که در سالیان اخیر مشهود است یا با ظرافت کار خویش و زبان ادب و هنر
> آشنایی ندارند یا به علت انتخاب خط فکری خاصی- جدا از اصول اعلام شده حکومت-
> میخواهند به هر قیمت و با هر شیوه ای به سرکوب نویسندگان پردازند
> که به حکم گذشته بی آلایش خویش مورد توجه مردمند و در عین وابستگی به ملت و
> مملکت خود هرگز تسلیم زور و زر نشده اند،
> و بی آنکه سر سپرده قدرتی و مشتاق منصبی باشند دور از تحریکات آشوبگران مسند
> طلب جز به حکم عقیده قلمی بر صفحه کاغذ نگذاشته اند.
> صاحبان این خط فکری حضور و وجود وارستگان را مخل موقعیت خود میپندارند و همه
> سعی شان مصروف آن است که به عنوان جنگ با آزادی ریشه آزادگی را هم دراین بوم و
> بر بخشکانند، و مردمی را که نه مخالفتی با حکومت فعلی دارند و نه عنادی با رژیم
> اسلامی به دشمنانی قهر آلوده مبدل سازند تا با کشتار و قلع و قمع شان بر افتخار
> خود بیفزایند.
> مدعیان حفظ حکومت اسلامی اگر قلمها را آزاد میگذاشتند مردم حق طلب بی غرض به
> جای خاموش گزیدن یا به صف مخالفان خزیدن به بیان واقعیتها میپرداختند
> و افشای مظالمی که در رژیم گذشته بر ملت ایران رفته است، و این خود قدمی بود در
> بیداری ملت و دفع مدعیانی که در کمین
> قدرتند و آماده خونریزی، بی آنکه مسایلی از قبیل نقض حقوق بشر و سرکوبی متفکران
> و آزادگان ورد زبان جهانیان گردد و مایه سرافکندگی ایرانیان.
> صاحب نظران بزرگواری که شغل شریف سانسور قلم را بر عهده گرفته اند به حکم قرائن
> متعددی که در سالیان اخیر مشهود است یا با ظرافت کار خویش و زبان ادب و هنر
> آشنایی ندارند یا به علت انتخاب خط فکری خاصی- جدا از اصول اعلام شده حکومت-
> میخواهند به هر قیمت و با هر شیوه ای به سرکوب نویسندگان پردازند
> که به حکم گذشته بی آلایش خویش مورد توجه مردمند و در عین وابستگی به ملت و
> مملکت خود هرگز تسلیم زور و زر نشده اند،
> و بی آنکه سر سپرده قدرتی و مشتاق منصبی باشند دور از تحریکات آشوبگران مسند
> طلب جز به حکم عقیده قلمی بر صفحه کاغذ نگذاشته اند.
> صاحبان این خط فکری حضور و وجود وارستگان را مخل موقعیت خود میپندارند و همه
> سعی شان مصروف آن است که به عنوان جنگ با آزادی ریشه آزادگی را هم دراین بوم و
> بر بخشکانند، و مردمی را که نه مخالفتی با حکومت فعلی دارند و نه عنادی با رژیم
> اسلامی به دشمنانی قهر آلوده مبدل سازند تا با کشتار و قلع و قمع شان بر افتخار
> خود بیفزایند.
> مدعیان حفظ حکومت اسلامی اگر قلمها را آزاد میگذاشتند مردم حق طلب بی غرض به
> جای خاموش گزیدن یا به صف مخالفان خزیدن به بیان واقعیتها میپرداختند
> و افشای مظالمی که در رژیم گذشته بر ملت ایران رفته است، و این خود قدمی بود در
> بیداری ملت و دفع مدعیانی که در کمین
> قدرتند و آماده خونریزی، بی آنکه مسایلی از قبیل نقض حقوق بشر و سرکوبی متفکران
> عجبا که سرنوشت ما ملت آزمایش آزموده هاست.
> آن هم به صورتی رنگین تر و سنگین تر. در دوران سلطه آریامهری هم وزارت
> اطلاعاتی بود و سانسور مطبوعاتی، خود بنده بارها ممنوع القلم شدم و طعم خفقان
> چشیدم. تلخ بود اما نه بدین تلخی ،مغرضانه بود، اما نه بدین ناشیگری، با این
> همه عاقبتش را دیدیم.
> در حکومتی که با اعلام بازسازی و امنیت اجتماعی به میدان آمده است شیوه سانسور
> وزارت ارشاد در حکم دم تکذیب گر خروس است و زانوی سفته بسته شتر.
> مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد
> رهایی بیابد و حاصل عمری جان کندن اهل تحقیق از سلطه سلیقه و اغراض شخصی نرهد
> آن هم به صورتی رنگین تر و سنگین تر. در دوران سلطه آریامهری هم وزارت
> اطلاعاتی بود و سانسور مطبوعاتی، خود بنده بارها ممنوع القلم شدم و طعم خفقان
> چشیدم. تلخ بود اما نه بدین تلخی ،مغرضانه بود، اما نه بدین ناشیگری، با این
> همه عاقبتش را دیدیم.
> در حکومتی که با اعلام بازسازی و امنیت اجتماعی به میدان آمده است شیوه سانسور
> وزارت ارشاد در حکم دم تکذیب گر خروس است و زانوی سفته بسته شتر.
> مادام که حلقوم متفکران و صاحب نظران از پنجه مخوف قانون شکنان وزارت ارشاد
> یقین داشته باشید که در، برهمین پاشنه میگردد.
و حاصل تلاش مردان صافی عقیدتی که در حیات دولت به جبران مافات
> مشغولند، نه در اوضاع ایران اثری خواهد گذاشت و نه در صحنه به هم پیوسته جهان
> امروز جلوه ای خواهد داشت.
> قوانین موجود برای مجازات مخالفان و حتی منتقدان دولت به حمد الله کم و کس ری
> مشغولند، نه در اوضاع ایران اثری خواهد گذاشت و نه در صحنه به هم پیوسته جهان
> امروز جلوه ای خواهد داشت.
> ندارد، چرا حکومت قانون را جانشین شیوه های بدنام کننده و واقعا بی حاصل وزارت
> ارشاد
> نمیکنید و نویسندگانی را که مرتکب خلافی شده اند به محکمه نمی کشید. اکنون نه
> جنگی در میان است که بهانه ادامه اختناق گردد و نه خطری رژیم محکم اساس اسلامی
> را تهدید کند که لازمه اش توسل به شیوه های سر کوبگرانه استبدادی باشد،
> مملکتی به ظاهر آرام است و حکومتی به ظاهر مسلط با قانونی مدون. اگر در نوشته
> من خلاف شرع و قانونی است.
> چرا به محاکمه ام نمی کشید و راحتم نمیکنید.
> چرا باید در طول سالهایی که فروش و توزیع کاغذ در انحصار وزارت ارشاد است حتی
> یک برگ نصیب سی و چند جلد تألیفات من نشود و مجبور باشم کاغذ بندی دویست تومان
> را به قیمت پنج هزار تومان از همان کسانی خریداری کنم که هزار و دویست تومنش را
> به اعتراف مأموران دستگاه خودتان یکی بالا کشیدند و افشاگر قضیه را به زندان و
> سرانجام همین کتابهای با خون دل چاپ شده یا بسوزد یا بپوسند.
> همین است مصادیق عدالت اسلامی و حکومت با معرفت با تقوایی که به مردم وعده
> گردید؟
> در ماههای اخیر شایعه سازان البته متدین جوانمرد خروارها کاغذ موسسه کیهان و
> خبرنامه ها را تلف کردند که مرا سر سپرده امپریالیسم و از فعالان حزب توده و از
> مداحان رژیم آریامهری و از نوکران پهلبدی که شوهر اشرف است و بالاخره عضو رسمی
> ساواک معرفی کنند
> تا اگر روزی صفیر گلوله ای سینه ام را شکافت یا جسد بی جانم فرش خیابانی شد حتی
> یک نفر بر جنازه ملحد آلوده بدنامی چون بنده نماز نخواند.
> ارشاد
> نمیکنید و نویسندگانی را که مرتکب خلافی شده اند به محکمه نمی کشید. اکنون نه
> جنگی در میان است که بهانه ادامه اختناق گردد و نه خطری رژیم محکم اساس اسلامی
> را تهدید کند که لازمه اش توسل به شیوه های سر کوبگرانه استبدادی باشد،
> مملکتی به ظاهر آرام است و حکومتی به ظاهر مسلط با قانونی مدون. اگر در نوشته
> من خلاف شرع و قانونی است.
> چرا به محاکمه ام نمی کشید و راحتم نمیکنید.
> چرا باید در طول سالهایی که فروش و توزیع کاغذ در انحصار وزارت ارشاد است حتی
> یک برگ نصیب سی و چند جلد تألیفات من نشود و مجبور باشم کاغذ بندی دویست تومان
> را به قیمت پنج هزار تومان از همان کسانی خریداری کنم که هزار و دویست تومنش را
> به اعتراف مأموران دستگاه خودتان یکی بالا کشیدند و افشاگر قضیه را به زندان و
> سرانجام همین کتابهای با خون دل چاپ شده یا بسوزد یا بپوسند.
> همین است مصادیق عدالت اسلامی و حکومت با معرفت با تقوایی که به مردم وعده
> گردید؟
> در ماههای اخیر شایعه سازان البته متدین جوانمرد خروارها کاغذ موسسه کیهان و
> خبرنامه ها را تلف کردند که مرا سر سپرده امپریالیسم و از فعالان حزب توده و از
> مداحان رژیم آریامهری و از نوکران پهلبدی که شوهر اشرف است و بالاخره عضو رسمی
> ساواک معرفی کنند
> تا اگر روزی صفیر گلوله ای سینه ام را شکافت یا جسد بی جانم فرش خیابانی شد حتی
> اقدام بی حاصل چرا خرجی که میتوانند با کشف یک لوله تریاک یا مصرف دو مثقال سرب
> هم بهتر به مقصود رسند و هم عملشان با تقوای اسلامی و شرافت انسانی فاصله کمتری
> داشته باشد.
> این شاید آخرین نامه من باشد که گوش جانم مشتاق طنین رهایی بخش الرحمن است و
> مزه ای در جهان نمیبینم.
> یا بفرمایید مرا بگیرند و به پاداش جرایم که به سائقه طبع بزرگوار پرهیزکارشان
> برایم تراشیده اند بکشند یا به دادخواهیم رسیدگی کنند و علت توقیف کتابم را
> اعلام کنند.
> راه پیشوای آزادگان جهان حسین بن علی که در انحصار قشر و طبقه خاصی نیست.
> این شاید آخرین نامه من باشد که گوش جانم مشتاق طنین رهایی بخش الرحمن است و
> مزه ای در جهان نمیبینم.
> یا بفرمایید مرا بگیرند و به پاداش جرایم که به سائقه طبع بزرگوار پرهیزکارشان
> برایم تراشیده اند بکشند یا به دادخواهیم رسیدگی کنند و علت توقیف کتابم را
> اعلام کنند.
> بنزدیک من در ستم سوختن گواراتر از با ستم ساختن
> با عرض احترام و عذر تصدیع-
> سعید سیرجانی
> نامه دوم
> جناب آقای خامنه ای پیام عتاب آمیز جناب عالی را آقای صابری برایم خواند، و
> متاسف شدم، نه به علت این که مورد قهر آن مقام معظم قرار گرفته ام و به زودی
> امت همیشه در صحنه حزب الله حسابم را خواهند رسید،
> با عرض احترام و عذر تصدیع-
> سعید سیرجانی
> نامه دوم
> جناب آقای خامنه ای پیام عتاب آمیز جناب عالی را آقای صابری برایم خواند، و
> متاسف شدم، نه به علت این که مورد قهر آن مقام معظم قرار گرفته ام و به زودی
> که مرگ در راه دفاع از حق شهادت است و ما مرگ شهادت از خدا خواسته ایم.
> تاسف و تاثرم از پندارهای باطل خویش بود و امیدهای برباد رفته ام در باره سعه
> صدر جناب عالی و سرنوشتی که ملت ایران در دوران رهبری شما خواهند داشت.
> بگذریم از لحن توهین آمیز پیام که حتی قاصد را شرمنده کرده بود و از هر مسلمان
> تاسف و تاثرم از پندارهای باطل خویش بود و امیدهای برباد رفته ام در باره سعه
> صدر جناب عالی و سرنوشتی که ملت ایران در دوران رهبری شما خواهند داشت.
> با تقوایی بعید مینمود تا چه رسد به رهبر مسلمانان جهان.
> حیرتم از این است که جناب عالی به استناد کدامین سند و قرینه و امارت مرا مرتد
> قلمداد کردید و نا معتقد به اسلام.
> اگر مستند به نوشته های من است ای کاش موردش را مشخص میفرمودید، و اگر مبتنی بر
> واردات غیبی است و اشراف بر ضمایر که انا للاه و انا الیه راجعون.
> اگر مستند به نوشته های من است ای کاش موردش را مشخص میفرمودید، و اگر مبتنی بر
> میدانم در حکومتی که مرحوم شریعتمداری با آن مقام فقاهت، مهندس بازرگان با آن
> تقوای دینی و سیاسی، آیت الله منتظری با آن سوابق مبارزاتی دق مرگ و خانه نشین و
> مطرودند، تکلیف امثال بنده معلوم است و بر ما کجا برازد دعوی بی گناهی.
> و میدانم رهبر جلیل والا قدری که با یک نهیبش نمایندگان مجلس اسلامی در لاک
> سکوت و وحشت میخزند، البته میتواند با تیغ بیدریغ تکفیر حمله بر من درویش یک قبا
> و میدانم رهبر جلیل والا قدری که با یک نهیبش نمایندگان مجلس اسلامی در لاک
> آررد.
> فرموده بودید چرا این همه مزایای حکومت اسلامی را ندیده ام و به تمجید نپرداخته
> ام.
> این وظیفه اخلاقی را شاعران و نویسندگان محترمی که با چرخشی ناگهانی در کلک
> هواداران ولایت فقیه در آمده اند بهتر و موثرتر انجام میدهند.
> وانگهی رژیمی که علاوه بر فرستنده های رادیویی و تلویزیونی هزاران مسجد و منبر
> و مجلس در اختیار دارد، چه نیازی به مدیحه سرایی مطرودان دارد،
> بخصوص نویسنده کج سلیقه ای که هرگز در مدح هیچ امیر و حاکمی قلم نزده است.
> این وظیفه اخلاقی را شاعران و نویسندگان محترمی که با چرخشی ناگهانی در کلک
> هواداران ولایت فقیه در آمده اند بهتر و موثرتر انجام میدهند.
> وانگهی رژیمی که علاوه بر فرستنده های رادیویی و تلویزیونی هزاران مسجد و منبر
> و مجلس در اختیار دارد، چه نیازی به مدیحه سرایی مطرودان دارد،
> فرموده بودید چرا در انتقاد از حکومت شاه به جزئیات اداری پرداخته ام؟
> از همین انتقادهای جزئی هم شرمنده ام که به حمد الله درین ده سال فرصت شناسان حق
> مطلب را ادا کرده اند و بر حاکم معزول تاخته اند.
> وضع من در زمان شاه نیز مانند امروز بود. مینوشتم و چاپ میشد و منتشر نمیگشت.
> دیکتاتور مغرور می پنداشت با شکستن قلمها و زجر آزادگان بر دوام حکومت خود می
> افزاید.
> قطعا مقالات سانسور شده من در بایگانی ساواک موجود است.
> بفرمایید مطلب از یغما و خواندنیها بیرون کشیده مرا در مقوله سیاست فرهنگی،
> وضع من در زمان شاه نیز مانند امروز بود. مینوشتم و چاپ میشد و منتشر نمیگشت.
> دیکتاتور مغرور می پنداشت با شکستن قلمها و زجر آزادگان بر دوام حکومت خود می
> افزاید.
> قطعا مقالات سانسور شده من در بایگانی ساواک موجود است.
> ماجرای کاپیتالاسیون مضحکه تغییر تاریخ شعبده جشنهای شاهنشاهی به حضور تان
> بیاورند
> تا بدانید بوده اند مردم از جان گذشته ای که بی هیچ دعوی مبارزی و پیوستگی به
> دارو دسته ای از بیان حقایق پروایی نداشته اند.
> اما در مورد کتابهای توقیف شده بنده، واقعا نمیدانم کجایش حمله به اسلام است یا
> اساس حکومت اسلامی.
> من ذاتا از ریا و دروغ و تبعیض و ستم متنفرم و این نفرت در نوشته هایم منعکس
> است.
> اگر خدای ناخواسته همچو مفاسدی در دستگاه حکومت راه یافته است چه بهتر که مطرح
> گردد و علاج شود.
> مسئله اساسی در حکومت حاضر این است که انتقاد از هر مسند نشین و مسئولی حمل بر
> زیر سوال بردن رژیم میشود و لطمه زدن به اساس اسلام، و بهانه ای برای سرکوبی و
> اختناق و نتیجه اش همین که میبینیم.
> من به آنچه در کتابهای توقیف و خمیر شده ام نوشته ام عمیقا اعتقاد دارم در هر
> بیاورند
> تا بدانید بوده اند مردم از جان گذشته ای که بی هیچ دعوی مبارزی و پیوستگی به
> دارو دسته ای از بیان حقایق پروایی نداشته اند.
> اما در مورد کتابهای توقیف شده بنده، واقعا نمیدانم کجایش حمله به اسلام است یا
> اساس حکومت اسلامی.
> من ذاتا از ریا و دروغ و تبعیض و ستم متنفرم و این نفرت در نوشته هایم منعکس
> است.
> اگر خدای ناخواسته همچو مفاسدی در دستگاه حکومت راه یافته است چه بهتر که مطرح
> گردد و علاج شود.
> مسئله اساسی در حکومت حاضر این است که انتقاد از هر مسند نشین و مسئولی حمل بر
> زیر سوال بردن رژیم میشود و لطمه زدن به اساس اسلام، و بهانه ای برای سرکوبی و
> اختناق و نتیجه اش همین که میبینیم.
> محکمه ای حاضر به پاسخ گویی ام.
> اگر واقعا خلاف اسلام یا حکومت واقعی اسلامی است،چرا بدین شیوه های غیر اخلاقی
> با من رفتار میکنند. مگر مملکت قانون و محکمه ندارد؟
> جناب آقای خامنه ای، توقع مردم مسلمان ایران از حکومت اسلامی جز اینهاست که
> میکنند.
> در رژیم کمونیستی تکلیف خلایق معلوم است. همه فضایل و امتیازات در نیروی کار
> مفید افراد ملت خلاصه میشود و مناصب و مقامات در دست طبقه کارگر است و استبداد
> کارگری حاکم بر جامعه.
> در ممالک سرمایه داری تمول و در آمد بیشتر ضامن قدرت اجتماعی است و سرنوشت مردم
> در قبضه کسانی که به هر شیوه و از هر طریق حاجب آلاف و علوفی شده اند.
> اگر واقعا خلاف اسلام یا حکومت واقعی اسلامی است،چرا بدین شیوه های غیر اخلاقی
> با من رفتار میکنند. مگر مملکت قانون و محکمه ندارد؟
> جناب آقای خامنه ای، توقع مردم مسلمان ایران از حکومت اسلامی جز اینهاست که
> میکنند.
> در رژیم کمونیستی تکلیف خلایق معلوم است. همه فضایل و امتیازات در نیروی کار
> مفید افراد ملت خلاصه میشود و مناصب و مقامات در دست طبقه کارگر است و استبداد
> کارگری حاکم بر جامعه.
> در ممالک سرمایه داری تمول و در آمد بیشتر ضامن قدرت اجتماعی است و سرنوشت مردم
> اما در حکومت اسلامی ضابطه چیست؟ آیا فضایل منحصر به نماز و دعای بیشتر است و
> روزه طولانی تر و سجده غلیظتر و لقب حاجی و انبوهی محاسن و کلفتی دستار و دعوی
> بسیار،
> یا به حکم آیه کریمه ان اکرمکم عند الله اتقیکم، فضیلت افراد محصول تقرب به حق
> است و قرب یزدان در گرو تقوی؟ اگر چنین است اجازه فرمایید بی هیچ ملاحظه و
> پروایی عرض کنم
> بسیار از اعمال سران حکومت خلاف تقواست.
> پروایی عرض کنم
> این را به تجربه شخصا در یافته ام و اثباتش اگر خواستید آسان است.
> بگذریم از دوسال اول که نابسامانیها جواز آشفته گوئیها و آشفته کاریها بود،
> در همین چند ماه اخیر، بزرگانی که در خبرنامه ها و جراید مرا عضو حزب توده و
> بگذریم از دوسال اول که نابسامانیها جواز آشفته گوئیها و آشفته کاریها بود،
> خدمتگزار شاه و مامور ساواک معرفی کردند،
> هم از معصیت سنگین بهتان با خبر بودند و هم از نحوه زندگی و خلق و خوی من.
> به فرض این که با گذشته زندگی بنده آشنایی نداشتید به فیض مقام و موقعیت خویش
> می توانستند از دستگاه اطلاعاتی کشور جویای سوابق شوند و آن گاه دست به قلم
> ببرند،
> یا کسانی را مامور که مزاحمتهایی از قبیل سنگ پراندن و شعار نویسی بر در و
> دیوار خانه ام کنند.
> جناب آقای خامنه ای بنده به خلاف حکم قاطع شما، مسلمانی صافی اعتقادم، و به دین
> هم از معصیت سنگین بهتان با خبر بودند و هم از نحوه زندگی و خلق و خوی من.
> به فرض این که با گذشته زندگی بنده آشنایی نداشتید به فیض مقام و موقعیت خویش
> می توانستند از دستگاه اطلاعاتی کشور جویای سوابق شوند و آن گاه دست به قلم
> ببرند،
> یا کسانی را مامور که مزاحمتهایی از قبیل سنگ پراندن و شعار نویسی بر در و
> دیوار خانه ام کنند.
> و عقیده ام مباهات میکنم. هیچ ابله مخالف اسلامی نمیآید پانزده سال عمر خود را
> صرف تصحیح و چاپ مفصل ترین تفسیر قرآن کند.
> کسی که به اسلام بی اعتقاد است، با چه انگیزه ای قصیده این بارگاه که پایه اش از
> صرف تصحیح و چاپ مفصل ترین تفسیر قرآن کند.
> عرش برتر است تقدیم آستانه قم میکند؟
> کسی که دلبسته اسلام نیست در شرایط حاضر خاموش می نشیند تا به نام مقدس اسلام
> هر ناروائی بر مردم تحمیل شود و اساس اعتقادشان متزلزل گردد.
> جناب آقای خامنه ای، من بیش از هر مسلمان متعصبی با سلطه و نفوذ اجانب به هر
> صورت و در هر مرحله اعم از شرقی و غربی در وطن عزیزم مخالفم، و بیش از بسیار
> مدعیان به حقانیت شریعت مقدس اسلام معتقد.
> به هیچ حزب و دسته و گروهی نه در گذشته بستگی داشته ام و نه بعداز این میتوانم
> داشته باشم.
> اگر هوس جاه و منصب داشتم در سال 57 دعوت وزارت را با سرعت و صراحت رد نمیکردم،
> و اگر در طمع مال و منالبودم مجبور نمیشدم درین سالهای پیر و ممنوع القلمی خانه
> مسکونیم را که تنها مایملکم در پهنه جهان بود بفروشم و صرف معاش کنم.
> آدمیزاده ام آزاده ام و دلیلش همین نامه، که در حکم فرمان آتش است و نوشیدن جام
> شوکران،
> بگذارید آیندگان بدانند که در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که دلیرانه
> از جان خود گذشتند و مردانه به استقبال مرگ رفتند
> با تقدیم احترام
> سعید سیرجانی
>
> --
> کسی که دلبسته اسلام نیست در شرایط حاضر خاموش می نشیند تا به نام مقدس اسلام
> هر ناروائی بر مردم تحمیل شود و اساس اعتقادشان متزلزل گردد.
> جناب آقای خامنه ای، من بیش از هر مسلمان متعصبی با سلطه و نفوذ اجانب به هر
> صورت و در هر مرحله اعم از شرقی و غربی در وطن عزیزم مخالفم، و بیش از بسیار
> مدعیان به حقانیت شریعت مقدس اسلام معتقد.
> به هیچ حزب و دسته و گروهی نه در گذشته بستگی داشته ام و نه بعداز این میتوانم
> داشته باشم.
> اگر هوس جاه و منصب داشتم در سال 57 دعوت وزارت را با سرعت و صراحت رد نمیکردم،
> و اگر در طمع مال و منالبودم مجبور نمیشدم درین سالهای پیر و ممنوع القلمی خانه
> مسکونیم را که تنها مایملکم در پهنه جهان بود بفروشم و صرف معاش کنم.
> آدمیزاده ام آزاده ام و دلیلش همین نامه، که در حکم فرمان آتش است و نوشیدن جام
> شوکران،
> بگذارید آیندگان بدانند که در سرزمین بلاخیز ایران هم بودند مردمی که دلیرانه
> از جان خود گذشتند و مردانه به استقبال مرگ رفتند
> با تقدیم احترام
> سعید سیرجانی
>
> من اگر ما نشوم تنهایم,
> تو اگر ما نشوی خویشتنی.
> چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم
> خانه اش ویران باد.
> دوست گرامی دریافت این ایمیل نشانه ی عضویت شما در گروه نابینایان ایران
> میباشد.
> برای لغو عضویت خود یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر بفرستید.
> nabinaian-ira...@googlegroups.com
>
> همچنین جهت عضو شدن در این گروه میبایست یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر
> فرستاد
> nabinaian-ir...@googlegroups.com
>
> مطالب و پیامهای خود را نیز جهت درج در این گروه به این آدرس بفرستید
> nabinai...@googlegroups.com
>
> جهت بازدید و کسبِ اطلاع بیشتر در باره ی این گروه از آدرس زیر استفاده
> نمایید
> http://groups.google.com/group/nabinaian-iran?hl=fa
> با سپاس فراوان
> امیر علیزاده
> http://alizadeh.dd-dns.de
> ---
> شما به این دلیل این پیام را دریافت کردهاید که در گروه Google Groups
> "نابینایان ایران" مشترک شدهاید.
> برای لغو اشتراک از این گروه و قطع دریافت ایمیلهای آن، ایمیلی به
> nabinaian-ira...@googlegroups.com ارسال کنید.
> برای گزینههای بیشتر، از https://groups.google.com/d/optout دیدن کنید.
>
ali farajpoor
Apr 20, 2015, 11:57:50 AM4/20/15
to nabinai...@googlegroups.com
درود گرامیان. باز هم یک قانون شکنی دیگر. باز هم حکومتی که ادعای
قانونمندی دارد قاعده ای از قواعد اساسی موضوعه ی خود را شکست. به موجب
اصل 25 قانون اساسی حکومت جمهوری اسلامی، نرساندن نامه ها ممنوع است مگر
به حکم قانون. من که قانونی در توجیه عمل مقامات نیافتم. از کجا معلوم؟
شاید قانونی در این رابطه موجود باشد که ابصار ما آن را نبینند و
اسماعمان قادر به شنیدن متن این قوانین نباشند و و این قوانین تنها برای
این مقامات قابل خواندن باشد. از این قانون شکنان و کودتاچیان علیه قانون
اساسی که بگذریم، عجیبتر ولت ایران است که در مقابل این قانون شکنی ها
سکوت میکند. عجیب است. نیست؟ نه شما بگویید. نیست؟ در پایان تنها تأسف
میخورم و سکوت میکنم. ای کاش................. برقرار باشید.
قانونمندی دارد قاعده ای از قواعد اساسی موضوعه ی خود را شکست. به موجب
اصل 25 قانون اساسی حکومت جمهوری اسلامی، نرساندن نامه ها ممنوع است مگر
به حکم قانون. من که قانونی در توجیه عمل مقامات نیافتم. از کجا معلوم؟
شاید قانونی در این رابطه موجود باشد که ابصار ما آن را نبینند و
اسماعمان قادر به شنیدن متن این قوانین نباشند و و این قوانین تنها برای
این مقامات قابل خواندن باشد. از این قانون شکنان و کودتاچیان علیه قانون
اساسی که بگذریم، عجیبتر ولت ایران است که در مقابل این قانون شکنی ها
سکوت میکند. عجیب است. نیست؟ نه شما بگویید. نیست؟ در پایان تنها تأسف
میخورم و سکوت میکنم. ای کاش................. برقرار باشید.
Majid
Apr 20, 2015, 12:19:20 PM4/20/15
to nabinai...@googlegroups.com
با درود
با سپاس از آقای موحدزاده.
من متن این دو نامه نویسنده شهید و آزاده میهنمان را
در فایلهای کتابهای صوتی او بر روی سایت شما جایج میدهم.
مرسی
مجید
محمد حسین سلمانی
Apr 21, 2015, 7:27:43 PM4/21/15
to nabinai...@googlegroups.com
سلام ایول دمتون گررررررررررررم.
بایی باای.
با تشّکر از شما.
محمد حسین سلمانی.
شماره ی موبایل:
0913 681 35 68 و 0921 187 23 59.
خوش باشین تا همیشه.
خیلی خیلی دوستتون دارم. , با آرزوی بهترینها برای شما عزیزان/شاد باشین.
موّفق , پیروز و سربلند باشید.
بایی باای.
محمد حسین سلمانی.
شماره ی موبایل:
0913 681 35 68 و 0921 187 23 59.
خوش باشین تا همیشه.
خیلی خیلی دوستتون دارم. , با آرزوی بهترینها برای شما عزیزان/شاد باشین.
موّفق , پیروز و سربلند باشید.
Reply all
Reply to author
Forward
0 new messages