سخن روز

[Amir Alizadeh]

با درود فراوان به همگان
سخن روز
در چهلمین سالگرد انقلاب به غارت رفته مردم ایران به نظر میرسد که یکی از
همسرنوشتیان ما
آقای اسکندر آبادی هم مورد عفو علمای اسلام قرار گرفته و کتابشان در تهران منتشر
شده است. که حقیقتا باید گفت بادا بادا مبارک بادا.

توضیحات بیشتر را از رادیو پیام در سوئد در زیر بشنوید:

اطلاعیه

حال که سخن از عفو و بخشش یکی از همسرنوشتیانمان به میان آمد بد نیست که یکی از مصاحبه های ایشان را در چهل سال پیش

که به تقلید صدای آقای منتظری و خمینی میپردازند

را در زیر بشنوید تا معنای این عفو را بهتر درک نمایید.

مصاحبه
البته برخی از صاحب نظران معتقدند که آقای اسکندر آبادی در خواب دیده اند

که امام رضا ایشان را شفا داده است لذا مقدمات رفتن به زیارت امام هشتم شیعیان را در سر دارند.

ما هم برای ایشان شفای عاجل آرزومندیم

 

شاد باشید
امیر علیزاده
برلین
www.aamir.homepage.t-online.de

[adel akbari]

سلام آقای علیزاده.
من رو میبخشید اما من دقیقا متوجه منظور شما از این ایمیل نشدم.
اینکه آقای آبادی کتابی در مورد زندگی نابینایان نوشته اند و این کتاب در
ایران هم مجوز چاپ گرفت، باید خبر خوبی باشه، چون که به آگاهی هموطنان ما
در مورد افراد نابینا کمک میکنه و سطح اطلاعات مردم رو در مورد نابینایان
بالا میبره، همچنین چون در داخل ایران چاپ شده عده بیشتری خیلی خیلی
بیشتر از زمانی که در خارج چاپ میشد به کتاب دسترسی خواهند داشت و میتونن
اون رو بخونن.
از لحن ایمیل شما برمیاد که شما ایشون رو مورد تمسخر قرار میدید که چون
40 سال پیش صدای سران نظام رو تقلید میکرده، پس حالا به چه حقی کتاب خودش
رو در داخل کشور چاپ کرده، یا به او این اجازه رو دادن که این کار رو
بکنه.
یا اینکه اون کسی که 40 سال پیش چنین تفکراتی داشت ببینید که حالا کارش
به جایی رسیده که میره در داخل کشور کتاب چاپ میکنه.
همونطور که بارها فعالیتهای آقای تهرانی، مسوول کتابخونه برلین رو با
همین لحن و ادبیات مسخره کردید.
میشه منظورتون رو واضحتر بنویسید و بفرمایید که نگاه شما به این اتفاق
دقیقا چطور هست؟

On 2/12/19, 'Amir Alizadeh' via نابینایان ایران

> --
> من اگر ما نشوم تنهایم,
> تو اگر ما نشوی خویشتنی.
> چه کسی میخواهد من و تو ما نشویم
> خانه اش ویرانباد.
> دوست گرامی دریافت این ایمیل نشانه ی عضویت شما در گروه نابینایان ایران
> میباشد.
> برای لغو عضویت خود یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر بفرستید.
> nabinaian-ira...@googlegroups.com
>
> همچنین جهت عضو شدن در این گروه میبایست یک ایمیل بدون مطلب به آدرس زیر
> فرستاد
> nabinaian-ir...@googlegroups.com
>
> مطالب و پیامهای خود را نیز جهت درج در این گروه به این آدرس بفرستید
> nabinai...@googlegroups.com
>
> جهت بازدید و کسبِ اطلاع بیشتر در باره ی این گروه از آدرس زیر استفاده
> نمایید
> http://groups.google.com/group/nabinaian-iran?hl=fa
> با سپاس فراوان
> امیر علیزاده
> www.aamir.homepage.t-online.de
> ---
> ‏شما به این دلیل این پیام را دریافت کرده‌اید که در گروه Google Groups
> "نابینایان ایران" مشترک شده‌اید.
> برای لغو اشتراک از این گروه و قطع دریافت ایمیل‌های آن، ایمیلی به
> nabinaian-ira...@googlegroups.com ارسال کنید.
> برای گزینه‌های بیشتر، از https://groups.google.com/d/optout دیدن کنید.
>

[Amir Alizadeh]

با درود فراوان به همگان

خدمت شما جناب آقای adel akbari عرض کنم که کار من بیشتر نگارش واقعیات است.
حالا اگر شما اسمش را تمسخر میگذارید دیگر این مشکل شماست.
چه در مورد کتابدانی علی تهرانی که با پرداخت مبلغی پول بیشتر به گویندگان از آنان
میخواستند تا بگویند کتابخانه جهانی نابینایان.
و چه در مورد آقای اسکندر آبادی.
از این گونه کمکهای آقای اسکندر آبادی هم نابینایان ایران به جایی نخواهند رسید.
جز اینکه خودش را میخواهد مشهور نماید.
راست میگوید برود چهار تا نامه انتقادی به شرکت پکتوس
بنویسد بگوید چرا پول برنامه ی پکجاز را از بهزیستی گرفته اید اما
به رفع اشکالات آن نمیپردازید.
دو سال پیش هم یک کلک زدند اسمش را گذاشتند جشن پنجاهمین سال آشنایی سه نفر یعنی
آقایان علی تهرانی, اسکندر آبادی و جمشید کهندل.
چندین نابینا را از شهرهای دیگر آلمان به برلین
کشاندند تا به یک اداره در آلمان بگویند که کتابخانه علی طرفدار دارد.
اما نتیجه نداد و آن اداره دیگر از این کتابخانه حمایت نمینماید.
به جای به کار بردن لفط تمسخر سعی کن اصطلاح چند نظری یا آزادی بیان را به کار
برده.
من این گونه درباره افراد مینویسم. شما هم به گونه دیگر بنویسید.
من مینویسم آقای اسکندر آبادی اشتباه کرده,
شما بنویسید نه اشتباه نکرده بلکه تکامل پیدا کرده است.
متاع کفر و دین بی مشتری نیست,
گروهی این گروهی آن پسندند.

شاد باشید
امیر علیزاده
برلین
www.aamir.homepage.t-online.de

[adel akbari]

سلام آقای علیزاده.
ممنون از پاسخ شما.
بله من هم به چند صدایی و آزادی بیان اعتقاد دارم و در روابطم با دیگران
سعی میکنم در حد توانم بهش پایبند بمونم. اما همونطور که شما حق دارید
نظرتون رو در مورد دیگران بیان کنید و در بیان نظرتون چاشنی طنز رو هم به
کار ببرید، من هم به همون اندازه حق دارم که نظرم رو در مورد نظرات شما
بیان کنم.
از نظر من از محتوا و لحن ایمیل شما میشه برداشت به این کرد که شما در
ظاهر با ادبیات طنز ولی در واقع به قصد تمسخر در مورد آقای آبادی مطلب
نوشتید، البته من ادعایی ندارم که برداشت من قطعا درسته و فقط نظر شخصی
خودمو بیان کردم.
اما بر خلاف شما، از نظر من کار آقای آبادی، برای جامعه نابینایان ایران
کار مفید و سودمندی هست، به همون دلایلی که گفتم، چون یک کتاب در داخل
کشور و نه توسط ناشرین فارسی خارج از کشور، در مورد نگرش افراد بینا به
نابینایان چاپ شده و به خاطر در دسترس بودن میتونه برداشت و باور خیلیها
رو نسبت به نابینایان اصلاح بکنه.
این کار کار با ارزشی هست.
و فرمودید که ایشون اگه راست میگویند بروند به پکتوس نامه بنویسن و
اعتراض کنن که چرا پول پکجاز رو از بهزیستی گرفتید ولی برنامه رو بروز
نمیکنید، راستش شما به من بفرمایید که اونهایی که تا حالا نامه نوشتن و
اعتراض کردن چه دستاوردی داشتن که نامه نگاری آقای آبادی میخواد دستاورد
و نتیجه داشته باشه.
بله متاسفانه پکتوس با زد و بند هایی که داشت چنین کاری کرد و اعتراض بچه
ها هم راه به جایی نبرد ولی این چه ربطی به کار نویسندگی آقای آبادی در
حوزه نابینایان داره.
هر کس به فراخور توان و استعدادش، اگر سعی کنه به پیشرفت امور نابینایان
کمکی بکنه کارش دارای ارزش هست. حالا یکی به پکتوس نامه مینویسه و یکی
کتاب در حوزه نابینایان مینویسه. قرار نیست اینها رو با هم مقایسه کنیم!
گفتید که ایشون قصد شهرت دارند. پس با این استدلال همه نویسندگان،
شاعران، فعالان سیاسی، مدنی، حقوق بشر، مبارزان، انقلابیون، سخنرانان، و
خیلیهای دیگه هم که به خاطر فعالیتهایی که انجام دادن در جامعه به افراد
شناخته شده ای تبدیل شدن هم قصد شهرت طلبی داشته اند، شمایی که گروه
ایمیلی نابینایان ایران تاسیس کردید هم قصد شهرت دارید و از همین دست
حرفها.
دقیقا از همین نوع حرفهای شما هست که من برداشت میکنم که در پشت لحن و
مایه طنز ایمیلهای شما در گروه، تمسخر و یا شاید حسادت به این افراد هست
که وجود داره نه اونطور که شما نوشتید بیان واقعیات.

[Amir Alizadeh]

با درود فراوان به همگان

آقای اکبری من هم ایمیل شما را با دقت خواندم.
به برخی از نکاتی که اشاره کردید قبلا پاسخ داده ام.
این را بگویم که آدمها اصولا بر دو گونه اند. برخی گروهی هستند که به آنچه در
پیرامونشان میگذرد می اندیشند.
گاه این اندیشه هم برایشان درد سر آفرین هست. برای مثال گالیله دانشمند معروف, یا
منصور حلاج عارف مشهور.
برخی هم هستند که با اندیشیدن یعنی بزرگترین نعمت خداوند کاری ندارند.
یا اگر هم می اندیشند بیشتر اندیشه ی آنها در پیرامون منافع شخصی است و بس.
حال اگر با همین مطلب به اطرافیان یا هم سرنوشتیان خود بنگریم,
خب من حق دارم از خودم بپرسم چطور شده که آقای اسکندر آبادی مخالف
ملایان در ایران و کسی که گرایش چپ دارد کتابش در ایران چاپ میشود؟
آیا توبه کرده است؟ اگر به اینها نیندیشم پا روی بزرگترین نعمت خداوند یعنی
اندیشیدن گذاشته ام.
یا مثالی دیگر یکی دیگر از همسرنوشتیاانمان که اسمش را همه میدانند و نیاز به تکرار
نیست زمانی چنان گروه ها و سایتها را پر از بد و بیراه گفتن به دین و ایمان و
اعتقادات مردم کرده بود که تو گویی فردا
جمهوری اسلامی به دست ایشان از پای در میآید.
اما یک دفعه مثل مهدی غیبش میشود.
آیا من حق ندارم از خودم در این باره بپرسم و بنویسم؟
اما در مورد شهرت طلبی, باید بگویم که همه به دنبال شهرت طلبی و مشهور شدن نیستند
بلکه حرف و پیامی برای گفتن دارند.
آقای اسکندر آبادی به نظر من از آن گروه اول است. یعنی بیشتر در پی مشهور شدن و
معروف شدن شخصیست.
این نظر من است. به قول حافظ بزرگ:
در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند, گر تو نمیپسندی تغییر ده قضا را.