Fwd: သာဓုေခၚစြာျဖင့္ ...

1 view

Skip to first unread message

လူစိမ္း

unread,

Jul 3, 2013, 1:40:39 PM7/3/13

to myanma_ar...@googlegroups.com, Myanma ArunThit

လုပ္သင့္ေသာ္လည္း လုပ္ႏိုင္ခဲသည္ ေကာင္းမႈတစ္ခုအတြက္ သာဓု ေခၚပါသည္။

လမ္းေဘးတြင္ လဲေနသည့္ အိုႀကီးအိုမ တစ္ဦးကို ခရီးသြားလာရင္း ေရွာင္တခင္ ေတြ႕ပါက သင္ မည္သို႔ အေရးယူေပးမည္နည္း။ ေခတ္ကာလ အေျခအေနအရ အေတာ္ပင္ အေျဖရက်ပ္သည့္ ေမးခြန္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အေရးတယူ တံု႕ျပန္ေပးသည့္ ``သူမ`` ကို ဤစာျဖင့္ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါသည္။

သူမသည္ ဂ်ပန္စကားေျပာ တိုးရစ္ဂိုက္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ယေန႔ (၃ ရက္ ဇူလိုင္လ ၂၀၁၃ခု) ေရာက္ခဲ့သည္။ ဆူးေလဘုရားနားအေရာက္ ပလက္ေဖာင္းေပၚတြင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္က လဲေလ်ာင္းေနသည့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါး။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာမ်ားျဖင့္ မစဲေအာင္႐ွိေနေသာ္ျငား မည္သူမွ ဂ႐ုမစိုက္အား၊ မိမိဝမ္းစာေရးအတြက္ သြားလာလႈပ္႐ွားမျပတ္။ မနက္ဖန္ ဘားအံသို႔ ခရီးထြက္ရမည့္ သူမအဘို႔ ယေန႔ အတြက္ေတာ့ အားေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ တိုးရစ္စ္ဂိုက္တစ္ေယာက္အဘို႔ ခရီးတစ္ခါထြက္ရန္ အထုပ္အပိုးျပင္ျခင္းသည္ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္မဟုတ္ေတာ့။ လဲေနသူ ဘုန္းႀကီး၏ အနီးတြင္ ကူေဖာ္ေလာင္ဘက္ တစ္ဦးမွ မ႐ွိ။

ထို႕ေၾကာင့္ သူမ အေျခအေနကို စနည္းနာဘို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ဘုန္းႀကီး၏ အနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္၏။ အို... ဘုန္းႀကီးအိုႀကီး တစ္ပါးပါလား။ အေတာ္ခရီးႏွင္လာခဲ့ပံုေပၚသည္။ ခ်ဥ္စုပ္စုပ္ အနံ႕ေပါင္းစံုျဖင့္ ေရာျပြမ္းေန၏။ ႏွာေခါင္း ႐ံႈ႕႔မေနအား...။ အသံျပဳၾကည့္လိုက္၏။ မတံု႔ျပန္။ အသာအယာလႈပ္ၾကည့္၏။ တုပ္တုပ္မလႈပ္။ ေအးစက္ေန၏။ ဗုေဒြါ ဘုရား.... ပ်ံလြန္သြားခဲ့ၿပီလား။ တုန္လႈပ္စြာျဖင့္ အနားမွ လူမ်ားကို ေအာ္ဟစ္ အကူအညီေတာင္းရ၏။ လူမ်ား ဝိုင္းအံုစ ျပဳလာသည္။

လူငယ္ တစ္ဦးမွ ဘာအကူအညီေပးရမလဲ ေမးလာ၏။ အားကိုးတႀကီးျဖင့္ အနီးအနားတြင္ ဆရာဝန္ပင့္ေပးဘို႔ ေျပာလိုက္သည္။ လူငယ္ေလး အနီးအနား ေဈးဆိုင္မ်ားကို ဟိုေမး၊ ဒီစမ္းျဖင့္ ဆရာဝန္တစ္ဦး ေရာက္လာပါ၏။ စမ္းသပ္ၿပီး အသက္ေငြ႕ေငြ႕ ႐ွိေသးေၾကာင္းေျပာ၏။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး သတိရ ႏိုးထလာသည္။ ရင္ထဲမွ ေအာင့္နာေနေၾကာင္းေျပာ၏။ ဆရာဝန္မွ ေဆးရံုပို႔က သင့္ေတာ္ေၾကာင္း ေျပာ၏။

ဆရာဝန္အား ေက်းဇူးတင္စကား သုတ္သုတ္ေျပာၿပီး ဘုန္းဘုန္းအား အငွါးကား တစ္စီး ငွါး၍၊ ေဆးရံုႀကီး အေရးေပၚ ဌာနသို႔ ေျပးပို႔ရေလသည္။ လူငယ္ေလးလည္း လိုက္ပါကူညီပါ၏။ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးအေရးေပၚဌာနသို႔ ေရာက္၍ ျမန္ျမန္ ေဆးကုသမႈ ျပဳေပးပါရန္ ေတာင္းပန္တိုး႐ိႈး ႏိုးေဆာ္ ရေလသည္။ ထံုးစံအတိုင္း မႈခင္းစစ္ ရဲအရာ႐ွိႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရပါ၏။ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ ေမးသမွ်ကို ခေရေစ့တြင္းက် ေျဖရပါ၏။ သူ႔တာဝန္ အေတာ္ ေက်ပြန္ပါသည္။ မိမိမွာ ကူညီ၍ ေဆးရံုလာပို႔သူသာ ျဖစ္ေၾကာင္း လူငယ္ေလးမွလည္း အျပန္အလွန္ သက္ေသခံေပးပါ၏။

ဘုန္းဘုန္း၏ အိပ္ကို လွန္ေလွာရွာေဖြရာမွ ဖုန္းနံပတ္မ်ား ၃ - ၄ လံုးခန္႔ ေတြ႕ရသည္။ ဆက္သြယ္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပ။ ခ်ိတ္ဆက္၍ မရေခ်။ (စကားခ်ပ္။ ည ဆယ္နာရီခန္႔တြင္မွ ဘုန္းဘုန္း၏ အမ်ိဳးေတာ္သူ ဒကာမ တစ္ဦးႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရပါသည္။ ဧရာဝတီတိုင္းအတြင္း႐ွိ ၿမိဳ႔တစ္ၿမိဳ႔မွ ျဖစ္ပါသည္။) ဘုန္းဘုန္းအတြက္ လိုအပ္သည္ ေဆးဝါး++ မ်ား ဝယ္ျခမ္းေပးၿပီးမွ ေဆး႐ံုမွ ညေန ၆ နာရီခန္႔ ထြက္ခြာလာခဲ့သည္။

ကုန္က်ေငြမွာ က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္သာသာ။ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္း ျဖစ္ရေသာ္လည္း၊ လူ႕အသက္တစ္ေခ်ာင္း ထို႔ထက္ပိုရလွ်င္ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါး၏ အသက္ကို ကယ္လိုက္ရသည္က သူမ အေနႏွင့္ ပင္ပန္းတာ အလြန္ထိုက္တန္သည္ ထင္မိ၏။

ထိုစဥ္က ဝိုင္းအံုၾကည့္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးကို ကူညီေဖာ္မရျခင္းေၾကာင့္ စိတ္တိုရမည္လား? ဒါမွမဟုတ္ ၎တို႔၏ ကူညီေဖာ္မရျခင္းကပင္ သူမအတြက္ မဟာဒုတ္မဲ က်သည့္အလား ပရဟိတ ကုသိုလ္ျပဳခြင့္ တစ္ခု တိုက္ဆိုင္စြာ ရလိုက္သည္ေပလား ? သူမ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ေပ။

က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ့အ႐ုဏ္သစ္မွ အျမဴေတမန္ဘာ အၿမဲတမ္း အလွဴ႐ွင္ မလွၾကည္ေထြး ေခၚ Innocent Nay အား သူမ၏ ေကာင္းမႈတစ္ခုအတြက္ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ အမွတ္တရ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

​
​image: www.panoramio.com

ေဖ့ဘုတ္တြင္ ဖတ္ရန္ ဒီလင့္ကို ႏွိပ္ပါ။