မ်ားစြာထဲက တစ္ခုေသာ ျမန္မာ့အရုဏ္သစ္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ - ဘၾကီးစိုး

[လူစိမ္း]

××××××××××××××××××××××××××××××××

ျမန္မာတုိ႕သည္ စကားပုံႏွင့္ ဆုံးမလမ္းညႊန္မႈမ်ားစြာ ထားခဲ့သည္။ သုိ႕ရာတြင္ ေရွးထုံးမွန္သမွ် မပယ္ရ ဟူေသာ တစ္ဖက္ပိတ္အျမင္မ်ိဳးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လက္မခံပါ။ ေရွးထုံးလည္း ပယ္သင့္က ပယ္ရမည္ပင္။ အျမဲမွန္ကန္ေသာ အဆုံးအမ မ်ားသာ ရွိမည္ဟု မည္သူအာမခံႏိုင္ပါမည္နည္း။
တံငါေလာကမွ ေပၚေပါက္လာေသာ ပယ္ရမည့္စကားပုံအဆုံးမ တစ္ခုရွိသည္။

``ဟင္းစားသာေပးပါ ကြန္ခ်က္မျပပါနဲ႕`` ဟု ဆို၏။ အဓိပၸါယ္မွာ တံငါထံမွ ဟင္းခ်က္ရန္ ငါးေတာင္းခံခဲ့ေသာ္ ဟင္းတစ္အိုးစာ ေပးခ်င္ေပးလိုက္ပါ သို႕ေသာ္ ထိုငါးရရန္ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သို႕ ေသာကြန္အမ်ိဳးစားျဖင့္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သုိ႕ ပစ္လွ်င္ ဤ ငါးကို ရႏုိင္သည္ဟု မသင္ပါနဲ႕ ဟု အဓိပၸါယ္ ဖြင့္မိပါသည္။ (မွားေလစြတကား)

``သမုဒၵရာေရသည္ တစ္ဦးတည္းေသာက္ရုံျဖင့္ မကုန္ႏိုင္`` ဆိုသကဲ့သို႕ ပညာ သည္လည္း ဖေယာင္းတုိင္မီးကူးသလို မိမိထံမွ စိုးစဥ္းမွ ေလွ်ာ့နည္းသြားသည့္အရာမဟုတ္ေပ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ အြန္လိုင္း သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား ေပါင္းစည္းကာ ``ျမန္မာ့အရုဏ္သစ္``အမည္ျဖင့္ ပရဟိ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ၾကရင္း ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ကြက္လပ္ တစ္ခုကို သတိထားမိသည္။ အျခားမဟုတ္ ကေလးငယ္မ်ား စားဝတ္ေနေရးအတြက္ အလႈရွင္ထံမွ ရာႏႈံးျပည့္ အကူညီရယူေနရျခင္းျဖစ္သည္။ အလႈရွင္အား လက္အုပ္ခ်ီရင္း ဆုေတာင္းေပးရင္း အလႈရွင္မ်ားထံမွ သနားဂရုဏာစိတ္ကို ေတာင္းခံ၇င္း ျဖတ္သန္းေနၾကရ၏။ ကိုယ့္အားကို ကိုးေစလုိသည့္ စိတ္ဓါတ္မ်ား အနည္းအမ်ားမဆို ထိခိုက္လိမ့္မည္ဟု စိုးရိမ္မိပါသည္။

ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ မွ ပရဟိတ ေဂဟာေလးတစ္ခုကို ရုိက္ကူးတင္ျပထားေသာ အစီစဥ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ဖူးသည္။ က်ယ္ဝန္းေသာ ျခံေလးထဲတြင္ မီးဖုိေခ်ာင္သုံး သီးႏွံမ်ိဳးစုံစိုက္ပ်ိဳးထား၏။ (ခ်ဥ္ေပါင္ -ဗူးသီး- ခရမ္းသီး-ခရမ္းခ်ဥ္သီး-ရုံပတီသီး-သေဘာၤသီး-ငရုပ္သီး)စသည္မ်ား။ အရြယ္ေရာက္စ ဆယ္ေက်ာ္သက္မ်ားလည္း ေမြးျမဴေရးကို တစ္ႏိုင္တစ္ပုိင္လုပ္ထား၏။ေနာက္ျပီး အသက္ငယ္ငယ္ေလး ေတြႏွင့္ လက္မႈပညာမ်ားကို သင္ၾကားထား၏။
ၾကိမ္ကုလားထိုင္ထုိးေနသူမ်ား အက်ီခ်ဳပ္ေနသူမ်ား ဖ်ာရက္ေနသူမ်ား -- စသည္ျဖင့္ ထုိ႕အျပင္ ႏုိင္ငံျခား ဘာသာတစ္ခု အနည္းဆုံးေျပာတတ္ေစရန္လည္း သင္ေပးထား၏။ ထုိ႕အျပင္ပရဟိ ေဂဟာမွ အလုပ္ေတြကိုလည္း သန္႕ရွင္းေရး ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး အခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ထိမ္းသိမ္းေရးကိုလည္း ၾကီးသူက ငယ္သူကို (သနားငဲ့ညွာ) မိသားစုစိတ္ႏွင့္ ငယ္သူကလည္း ၾကီးသူကို (ရုိေသျမတ္ႏုိး) စိတ္မ်ိုးျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးထားသည္ကို အားက်စြာၾကည့္ရဖူးပါသည္။ အလႈရွင္မ်ားကို ရွိခိုးဦးတင္ ေက်းဇူးရွင္ အျမင္စိတ္မ်ိဳး မေမြးျမဴေပးပါ။ သို႕ေသာ္ အလႈရွင္တင္မဟုတ္ ပါတ္ဝန္းက်င္မွ လူမ်ားအားလုံးႏွႈင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ တန္းတူျမင္ေအာင္ `` ေအာက္ငုံ႕သိမ္ငယ္စိတ္``မျဖစ္ေစသလုိ ``အရြဲ႕တုိက္ မုိက္ရိုင္းေစမယ့္ စိတ္``မ်ိုးကိုလည္း မျဖစ္ေအာင္ သင္ၾကားထားပုံ၇၏။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႏွိင္ငံမွ ပရဟိေဂဟာသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားျဖစ္သျဖင့္ စီးပြားေရး တြဲဖက္လုပ္ရန္ မသင့္ေတာ္ပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ပုဂၢလိက ပရဟိတ ေဂဟာမ်ား မ်ားမ်ားစားစား ေပၚေစခ်င္သည္။အလႈရွင္မ်ား၏ ေစတနာအလႈကို အေျခခံျပီး ကိုယ့္အားကို ကိုးတတ္တဲ့စိတ္။ လူေတြအေပၚ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့စိတ္။ ကိုယ့္ဘဝကို လက္ခံၾကည္ျဖဴလာေအာင္စိတ္။ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယုံၾကည္လာေစမည့္စိတ္။ ပါတ္ဝန္းက်င္လူ႕အသိုင္းဝုိင္းကို တန္ျပန္ကူညီယိုင္းပင္းတတ္တဲ့စိတ္။ တစ္ပါးသူထံမွ အသနားခံလက္ဝါးျဖန္႕ေတာင္းျပီး အသက္ေမြးရမွာကို ရွက္ရြ႕ံေစတဲ့စိတ္။ ဘဝတူ မိသားစုအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ဓါတ္ရင့္က်က္တည္ျငိမ္တဲ့စိတ္။ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာ တစ္ခုစီကုိ ဝါသနာ စရိုက္ေလ့လာျပီး ေကာင္းစြာတတ္ကၽြမ္းေအာင္ သင္ၾကားေပးသည့္ ေက်ာင္းမ်ား ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။

ဤသို႕ေ၇းျခင္းမွာ လက္၇ွိ လည္ပတ္ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ပရဟိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ားကို ကဲ့ရဲ႕ေဝဖန္လုိသည့္ စိတ္မ်ိဳးအလ်ည္းတစ္စိုးတစ္စိမွ မရွိပါေၾကာင္း။ ထုိကဲ့သို႕ သေဘာသက္ေရာက္သြားပါက ကၽြန္ေတာ္၏ စာေရးသားတင္ျပမႈခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ဟု မွတ္ယူေစလိုပါသည္။ အနာဂါတ္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္မိသည့္ အေကာင္ထည္ေဖာ္လုိသည့္ တင္ၾကိဳစိတ္ကူးမႈသက္သက္ပါ။

ဘၾကီးစိုး
ျမန္မာ့အရုဏ္သစ္