Przednie zawieszenie MZ na łożyskach stożkowych - główka ramy
Motocykl JURAND
Średnio kumaty tokarz, z dostarczonego materiału wykona podobne obsady łozysk w jakieś 15 min/szt za jakieś 15 zet/szt z założeniem długiej przerwy na papierosa i pogaduszki przy robocie.
Ale jeśli do tokarza nie po drodze, a konstruktor Juranda upiera się by wszystko zrobić samemu, to... doświadczenie będzie niezastąpione.
Potrzebne: 2 odcinki po 5cm br rury średnicy wewnętrznej 54-56mm, dwa łożyska stożkowe 32006 (30x55mm) - w zasadzie trzy, o czym dalej. Szlifierka kątowa z tarczą do cięcia metalu 1-1,5mm grubości, spawarka, imadło, młotek (sam zestaw narzędzi już brzmi nieźle ) Czas wykonania - około godziny na sztukę, około 3 godzin cała główka ramy.
W tym miejscu od razu uczynię odniesienie do ramy Ogara 200, którą można wykorzystać do budowy Juranda Juniora. Główka owej ramy jest utworzona z rury o średnicy wewnętrznej... 30mm. To źle. Najczęściej oś kierownicy z MZ nie przejdzie przez tą rurę - średnica jest "na styk" i ten styk nie wystarcza w miejscach nabicia numerów seryjnych ramy - metal jest lekko wpuklony do środka i blokuje oś. W tym wypadku chyba jedynym sensownym rozwiązaniem jest rozcięcie główki ramy wzdłuż, lekkie rozchylenie - by uzyskać średnicę wewnętrzną 31-32mm, a następnie wstawienie w powstałą szczelinę paska blachy 2mm grubości i zaspawanie z brzegami. Jeśli wydaje Ci się to zbyt trudne lub ryzykowne, najlepiej zrezygnuj z zawieszenia przedniego MZ i poszukaj innego - choćby od Jawy czy CZ, przy którym oś kierownicy ma mniejszą średnicę i można nawet wykorzystać oryginalne miski łożyska.
No to przystępujemy do tworzenia obsad łozysk, bez użycia tokarki...
Główka ramy jest jednym z najważniejszych elementów nośnych ramy. Wszystkie operacje trzeba wykonać wyjątkowo starannie, zwracając uwagę na dokładność spawania!
Przebieg operacji krok po kroku.
Dzięki rozcięciu rury, możemy wsunąć bieżnię zewnętrzną łożyska, rozszerzając obsadę i dopasowując ją.
W powstałą szczelinę wstawiamy dokładnie dopasowany fragment wycięty z innej części rury.
Wstawiony kawałek metalu zaspawujemy z brzegami rury.
Uzupełniony fragment trzeba oszlifować do poziomu otoczenia.
Lekko uderzając młotkiem po obwodzie w kolejne "listki" naciętej rury, zaginamy je do wewnątrz aż do zejścia się szczelin w szczycie.
Ponownie nacinamy szlifierką wszystkie szczeliny, poszerzając je do 2/3 wysokości.
Powtarzamy operację zaginania "listków" do wewnątrz za pomocą młotka.
Ponownie poszerzamy wszystkie szczeliny szlifierką - teraz do 1/3 długości...
... i znów zaginamy do wewnątrz za pomocą młotka. Operacje powtarzamy do uzyskania mniejszej średnicy stożka takiej, jak średnica rury główki ramy.
Widok kielicha od środka.
Ze skróconego fragmentu rury wysokości 4-6mm wykonujemy wewnętrzny pierścień stanowiący oparcie dla bieżni łożyska.
Wewnętrzny pierścień należy w 5-6 punktach zespawać z kielichem.
Wszystkie szczeliny po cięciu i zaginaniu trzeba dokładnie zaspawać.
Obsady łożysk po ostatecznym oszlifowaniu.
Gotowa główka ramy - obsady łożysk wspawane w rurę łączącą.
Główka ramy z łożyskami wmontowana między półki zawieszenia MZ
Na ostatnim zdjęciu widać dodatkowy fragment stalowego płaskownika, wspawany w brzeg dolnego kielicha. Jest to ogranicznik skrętu kierownicy - blokujący stosowne nadlewy półki dolnej by nie można było skręcić kierownicy bardziej niż o określony kąt. Gdyby go nie było - rura kierownicy oraz półki zawieszenia obijałyby się o bak i inne elementy ramy, uszkadzając lakier i nie tylko.
Podczas tworzenia obsad łożyska, często wykorzystuje się jego bieżnie zewnętrzną jako wzorzec. Najczęściej jest ona kilkakrotnie wbijana w obsadę i wyciągana z niej, może być też narażona na udary termiczne przy spawaniu i szlifowaniu - najczęściej po tych operacjach jej wytrzymałość, a często i kształt różni się od oryginalnego. Dlatego najlepiej zaopatrzyć się od razu w trzy łożyska, licząc się z tym, że jedno będzie na straty (koszt około 20 zł/szt)