Jurand Junior - Wahacz
97 views
Skip to first unread message
Motocykl JURAND
Mar 2, 2013, 9:50:39 AM3/2/13
to
Wykonanie trzech Jurandów Juniorów, w których zastosowałem z niewielkimi zmianami niemal taki sam wahacz tylnego koła, skłoniło mnie wreszcie do opracowania jednolitego wzoru. Poniżej zamieszczam amatorski rysunek techniczny, który mam nadzieję - pomoże innym konstruktorom Jurandów Juniorów w szybkim powieleniu wzoru. Nie ma sensu za każdym razem "wynajdywać koła" na nowo.
Słowo opisu. Prezentowany wahacz jest przeznaczony do zastosowania w nieznacznie zmodyfikowanej ramie od polskiego motoroweru Ogar 200. Przyjęte wymiary i rozmieszczenie elementów umożliwia użycie w zasadzie dowolnego koła motocyklowego o rozmiarze 16-19 cali z oponą o szerokości maksymalnie 4.00 (120mm). Odległość osi wahacza od osi tylnego koła powoduje, że umieszczone w nim koło znajdzie się pośrodku oryginalnego, lub laminatowego błotnika tylnego od Junaka. Umiejscowienie punktów mocowania tylnych amortyzatorów, zapewnia odpowiedni kąt pochylenia i prawidłowe tłumienie nierówności - przy użyciu szeregu amortyzatorów od popularnych motocykli, np. Jawa, CZ (MZ ma dłuższe amortyzatory).
Wahacz wykonany jest zasadniczo w profila stalowego zamkniętego o przekroju prostokątnym i wymiarach 20x40mm (grubość ścianki 1mm). Oś wahacza wsparta jest na dwóch wspawanych tulejach z rury średnicy zewnętrznej 40mm i grubości ścianki 1,5mm (daje to wewnętrzną średnicę 37mm). Długość odcinków tulei to 40mm. W każdą z obu tulei zostały wciśnięte po dwa łożyska kulkowe 6301 2RS, o średnicy zewnętrznej 37mm i średnicy otworu 12mm. Umożliwia to zastosowanie osi średnicy 12mm - tak jak oryginalnie w Ogarze 200 - wykorzystuje się więc bez żadnych przeróbek oryginalną tuleję osi wahacza umieszczoną w jego ramie. W każdej tulei oba łożyska sa dodatkowo przedzielone tulejką dystansową z rurki o średnicy wewnętrznej 12mm (do 14mm) i długości 16mm. Grubość ścianki nie powinna być mniejsza niż 2mm. Taka konstrukcja powoduje, że bieżnie wewnętrzne wszystkich 4 łożysk są silnie dociskane do tulei ramy poprzez mocno skręconą oś. Gwarantuje to bardzo lekkie obracanie się wahacza, długowieczność łożysk (kulki obustronnie zakryte przed wodą i kurzem) i precyzyjne prowadzenie tylnego koła, mające bardzo duże znaczenie dla komfortu prowadzenia motocykla.
Około 6cm od osi wahacza - miedzy jego ramionami wspawana jest poprzeczka wzmacniająca z rurki 20-25mm średnicy lub profila stalowego zamkniętego o przekroju kwadratowym 20x20mm. Jest to rozwiązanie zapożyczone z konstrukcji oryginalnego wahacza Ogara 200. Poprzeczka mieści się tuż za dolną częścią ramy, pozostawiając również stosowną przestrzeń dla przedniej części tylnego błotnika.
Tylna część wahacza ma wykonany podłużny otwór o wymiarach 15x60mm który stanowi suwliwe mocowanie osi tylnego koła. Oś powinna być wyposażona z obu stron w regulatory jej położenia względem szczeliny wahacza - umożliwiające w zakresie otworu przesuwanie tylnego koła w przód lub w tył. Umożliwia to okresową regulację napięcia łańcucha napędowego. Regulatory mogą mieć różną konstrukcję. Najpopularniejszy model to dwie długie śruby przyspawane łbami do dużych podkładek z obu stron osi końcówki śrub przechodzą przez otwory lub oczka w końcu wahacza i są zabezpieczone podwójnymi nakrętkami. Wkręcanie nakrętek przy poluzowanej osi koła przesuwa oś i koło w tył.
Owalny otwór i sama podstawa mocowania osi koła mogą mieć także różne rozwiązania - decydująca jest tutaj konstrukcja zastosowanego koła, a zwłaszcza długość gwintu po stronie zabieraka z kołem łańcuchowym - często jest on na tyle krótki, że trzeba zastosować niską podstawę - grubości 4-8mm. W takim wypadku końcowy odcinek wahacza powinien być wykonany z kawałka grubego płaskownika, dospawanego do profila. Jeśli konstrukcja koła umożliwia przykręcenie osi z obu stron do grubszego elementu - można wymieniony owalny otwór wykonać przez nacięcie samego profila i wspawanie do środka pasków wyciętej blachy lub płaskowników.
Słowo opisu. Prezentowany wahacz jest przeznaczony do zastosowania w nieznacznie zmodyfikowanej ramie od polskiego motoroweru Ogar 200. Przyjęte wymiary i rozmieszczenie elementów umożliwia użycie w zasadzie dowolnego koła motocyklowego o rozmiarze 16-19 cali z oponą o szerokości maksymalnie 4.00 (120mm). Odległość osi wahacza od osi tylnego koła powoduje, że umieszczone w nim koło znajdzie się pośrodku oryginalnego, lub laminatowego błotnika tylnego od Junaka. Umiejscowienie punktów mocowania tylnych amortyzatorów, zapewnia odpowiedni kąt pochylenia i prawidłowe tłumienie nierówności - przy użyciu szeregu amortyzatorów od popularnych motocykli, np. Jawa, CZ (MZ ma dłuższe amortyzatory).
Wahacz wykonany jest zasadniczo w profila stalowego zamkniętego o przekroju prostokątnym i wymiarach 20x40mm (grubość ścianki 1mm). Oś wahacza wsparta jest na dwóch wspawanych tulejach z rury średnicy zewnętrznej 40mm i grubości ścianki 1,5mm (daje to wewnętrzną średnicę 37mm). Długość odcinków tulei to 40mm. W każdą z obu tulei zostały wciśnięte po dwa łożyska kulkowe 6301 2RS, o średnicy zewnętrznej 37mm i średnicy otworu 12mm. Umożliwia to zastosowanie osi średnicy 12mm - tak jak oryginalnie w Ogarze 200 - wykorzystuje się więc bez żadnych przeróbek oryginalną tuleję osi wahacza umieszczoną w jego ramie. W każdej tulei oba łożyska sa dodatkowo przedzielone tulejką dystansową z rurki o średnicy wewnętrznej 12mm (do 14mm) i długości 16mm. Grubość ścianki nie powinna być mniejsza niż 2mm. Taka konstrukcja powoduje, że bieżnie wewnętrzne wszystkich 4 łożysk są silnie dociskane do tulei ramy poprzez mocno skręconą oś. Gwarantuje to bardzo lekkie obracanie się wahacza, długowieczność łożysk (kulki obustronnie zakryte przed wodą i kurzem) i precyzyjne prowadzenie tylnego koła, mające bardzo duże znaczenie dla komfortu prowadzenia motocykla.
Około 6cm od osi wahacza - miedzy jego ramionami wspawana jest poprzeczka wzmacniająca z rurki 20-25mm średnicy lub profila stalowego zamkniętego o przekroju kwadratowym 20x20mm. Jest to rozwiązanie zapożyczone z konstrukcji oryginalnego wahacza Ogara 200. Poprzeczka mieści się tuż za dolną częścią ramy, pozostawiając również stosowną przestrzeń dla przedniej części tylnego błotnika.
Tylna część wahacza ma wykonany podłużny otwór o wymiarach 15x60mm który stanowi suwliwe mocowanie osi tylnego koła. Oś powinna być wyposażona z obu stron w regulatory jej położenia względem szczeliny wahacza - umożliwiające w zakresie otworu przesuwanie tylnego koła w przód lub w tył. Umożliwia to okresową regulację napięcia łańcucha napędowego. Regulatory mogą mieć różną konstrukcję. Najpopularniejszy model to dwie długie śruby przyspawane łbami do dużych podkładek z obu stron osi końcówki śrub przechodzą przez otwory lub oczka w końcu wahacza i są zabezpieczone podwójnymi nakrętkami. Wkręcanie nakrętek przy poluzowanej osi koła przesuwa oś i koło w tył.
Owalny otwór i sama podstawa mocowania osi koła mogą mieć także różne rozwiązania - decydująca jest tutaj konstrukcja zastosowanego koła, a zwłaszcza długość gwintu po stronie zabieraka z kołem łańcuchowym - często jest on na tyle krótki, że trzeba zastosować niską podstawę - grubości 4-8mm. W takim wypadku końcowy odcinek wahacza powinien być wykonany z kawałka grubego płaskownika, dospawanego do profila. Jeśli konstrukcja koła umożliwia przykręcenie osi z obu stron do grubszego elementu - można wymieniony owalny otwór wykonać przez nacięcie samego profila i wspawanie do środka pasków wyciętej blachy lub płaskowników.
Otwór na oś tylnego koła wykonany w dodatkowo wspawanym płaskowniku.
Otwór na oś tylnego koła wykonany w dodatkowo wspawanym płaskowniku. Inne rozwiązanie.
Otwór na oś koła wykonany bezpośrednio w profilu przez wycięcie w nim szczeliny i wspawanie sztabek.
Gotowy wahacz wykonany zgodnie z przedstawionym rysunkiem technicznym.
Wspawane uchwyty podnóżków pasażera wykorzystane z oryginalnego wahacza Ogara 200.
Reply all
Reply to author
Forward
0 new messages