Polskie definicje lożbańskich słów

[marek.rogalsk]

coi do

Aby uczynić polskie definicje lożbańskich słów bardziej regularnymi,
proponuję drobną poprawkę składni definicji:
Obecnie funkcjonujące:
dunda: "x1 [dawca] daje/darowuje dar/prezent x2 biorcy/beneficjentowi
x3 [bez płatności/wymiany]."
Zamienimy na:
dunda: "Dawca x1 daje/darowuje dar/prezent x2 [kogo? co?],
biorcy/beneficjentowi x3 [komu? czemu?], bez płatności/wymiany."

Zmiany:
Rzeczowniki/przymiotniki dookreślające tłumaczenie danej pozycji
znajdować się będą przed x_i.
Domyślny rodzaj stosowany w definicjach to, w przypadku niepewności, męski.
Dodatkowe warunki zdania wkomponować w jego budowę, najlepiej na
końcu, po przecinku gdy mogą stanowić dopełnienie, lub jako zdanie
złożone.
Po każdym x_i mogą pojawić się nawiasy kwadratowe z pytaniami, na
jakie argument z tej pozycji odpowiada w języku polskim. Dla
przypadków będą to:
Mianownik [kto? co?]
Dopełniacz [kogo? czego?]
Celownik [komu? czemu?]
Biernik [kogo? co?]
Narzędnik [z kim? z czym?]
Miejscownik [o kim? o czym?]
Wołacz [nie występuje]
W innych rodzajach dopełnień, pytania będą inne: [ile?], [jaki?] itd.
Dalej, w nawiasach okrągłych struktury lożbanu zwykle wypełniające dane miejsce:
cusku: "x1 wyraża/mówi x2 (sedu'u/tekst/lu'e) do słuchacza x3 przez medium x4."
cusku: "Przekazujący treść/mówca x1 wyraża/mówi treść/tekst x2
(sedu'u/lu'e), do słuchacza x3, przez medium x4."

--
mi'e .marek.rogalsk. mu'o

[Janek]

Wydaje mi się, że w znacznej większości przypadków te dopiski "kogo?
co?" będą nadmiarowe (redundantne). Czyli moim zdaniem lepiej ich
unikać, chyba że bez nich jest niejednoznaczność.
Obecna forma definicji jest kopią z angielskiej. Nie znaczy to, że
jest idealna, ale jest wystarczająco dobra.
mu'o mi'e ianek