معضل اصلی تولیدکنندگان ایرانی: بیاعتمادی مردم و کمرنگ شدن سرمایه اجتماعی
📚📙📘📗📕
نویسنده: مجتبی سلیمانی سدهی؛
مدیرعامل موسسه آمادگران
قائممقام گروه بینالمللی نسیم اطلس
تاریخ تهیه: 28/11/1400
مردم هر کشوری (و به صورتی قویتر، مردم ایران زمین) همواره و همیشه علاقمند و متعصب در حمایت از تولیدات کشورشان هستند و همیشه از مطرح شدن نام و برند کالاهای کشور خود در سطح جهانی به خود می بالند. اما ایران را چه شده است که اقبال مردمش به تولیدات وطنی تا این حد فروکاسته شده است؟! آیا فرهنگ و ذایقه مردم ایران به سمت بیگانگان و کالاهای اجنبی گرایش پیدا کرده است؟! حاشا و کلا که چنین نیست. تجربه تاریخی این سرزمین نشان داده است که ایرانیان بسیار بر کشورشان و سرمایه های کشورشان تعصب دارند و در مسیر اعتلای آن حاضر به هرگونه جانفشانی هستند.
پس چرا شاهد کم اقبالی ایرانیان در خرید و مصرف کالای ایرانی هستیم؟
نگارنده معتقد است که چالش اصلی امروز تولید در ایران، بیش از آنکه مسئله «کیفیت» کالای ایرانی باشد؛ مسئله «اعتماد» و «سرمایه اجتماعی» از دست رفته تولیدکنندگان ایرانی در بین مردم ایران است.
متاسفانه در یکی دو دهه اخیر، شاهد نوعی گسست و دل چرکینی بین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان کشورمان هستیم که منجر به شکلگیری یک نااعتمادی خطرناک بین این دو رکن اقتصاد و تجارت کشور شده است. «اعتماد مصرفکننده» برترین سرمایه اجتماعی است که یک کسبوکار (به خصوص از نوع تولیدی) میتواند داشته باشد و با هیچ حمایت و تکنولوژیای قابل جایگزینی و جبران نیست.
سوءاستفادهها و منفعتطلبیهایی که بعضا در بزنگاههای سخت اقتصادی و به واسطه چتر حمایتی کورکورانه و غالبا رانتی دولت در کنار ضعف نظارت و کنترل حاکمیتی، توسط برخی تولیدکنندگان ایرانی بر گُرده مردم ایران تحمیل گردید باعث شکلگیری یک نارضایتی و خشم نهفته در مردم شده که نتیجه آن بیاعتمادی و گسست اجتماعی بین تولیدکننده و مصرفکننده شده است. و متاسفانه در این مسیر، طبق یک جبر تاریخی، خشک و تر باهم میسوزند و بسیاری از تولیدکنندگان با اصالت و حرفهای نیز به پای نوظهوران و نوکیسهگانی که به دلایلی غالبا غیرتولیدی پا در عرصه تولید گذاشته بودند، سوختند و متضرر شدند.
در این بین، حمایتهای نادرست و گاها رانتی دولت و حاکمیت از صنایع داخلی به قیمت کاهش سطح رفاه مردم (همچون بالا بردن دیوار ضخیم تعرفههای گمرکی و ممنوع کردن واردات کالاهایی که مشابه داخلی دارند یا تخصیص یارانههایی همچون ارز ارزان به تولید بدون آنکه آثارش در رفاه جامعه ملموس باشد) به دردی مزمن و اعتیادآور برای صنایع تولیدی کشور تبدیل شده و بیشتر باعث نارضایتی مردم و گسست بین مردم و تولیدکنندگان داخلی شده است. چرا که در یک سیاست «حمایت از تولید» درست: اگر حمایتی از تولید داخل است، به خاطر این است که در بلندمدت منجر به افزایش سطح رفاه مردمانش شود (با مولدسازی و افزایش سطح درآمدها و اشتغال)؛ در غیر اینصورت، حمایت دولت از صنایعی که نه تنها باعث افزایش درآمد و رفاه در سطح عموم جامعه نشده، بلکه چاه ویلی شدهاند که بسیاری از منابع کشور را میبلعند قطعا خطاست و باعث دوری و بیاعتمادی بیشتر شهروندان از تولیدات داخلی میشود.
در پایان باید تاکید و توجه داشت که تولیدکنندگان حرفهای و بااصالت ایرانی که در واقع جهادگران اصلی عرصه اقتصادی کشور هستند، اتفاقا بزرگترین متضرران و معترضان به وضعیت کنونی و شکلگیری صنایع تولیدی رانتخوار و انحصارگری هستند که قواعد بازی سالم را بر هم زدهاند. چرا که تولیدکنندگان اصیل ایرانی، کسبوکار خود را با اصالتی تولیدی (و نه رانتی) بنا نهادهاند که برپایه اصول واقعی بزینس (که اعتمادسازی و مولدسازی از پایههای آن است) شکل گرفتهاند. اینان کمترین بهرهمندی را از حمایتهای رانتی دولت دارند و همیشه روی پای خود بوده و به دنبال حضور در بازارهای رقابتی بینالمللی هستند.
در این بزنگاه که متاسفانه بخش زیادی از اعتماد مردم به تولید داخلی خدشهدار شده، شایسته است تولیدکنندگان اصیل ایرانی در کنار یکدیگر قرار گیرند و با تلاش برای برچیدن هرگونه ممنوعیت واردات/صادرات و ایجاد انحصار و استقبال از حذف یارانههای رانتی (همچون ارز 4200 تومانی)، به مقابله با تولیدکنندگان رانتخواری برخیزند که به شکلی مافیایی منابع این کشور را میبلعند و جو بیاعتمادی را در بین مردم پراکندهاند. مطمئنا چنانچه یک گام در این مسیر برداشته شود، مردم ده گام در حمایت از تولیدکنندگان با اصالت ایرانی برخواهند داشت.
🟢🔵🟣🔴🟠🟡
اندیشکده لجستیک و زنجیره تامین ایران
📱موبایل/تلگرام 09912801240
☎️ تلفن: 42498900 (21) 98+
📩 ایمیل: Logis...@gmail.com
کانال تلگرام اندیشکده:
👥 پیوستن به شبکه ایمیلی اندیشکده:
https://groups.google.com/g/Logiscm